woensdag 16 december 2009

Saai?

Wie zei er ook alweer, dat een huisvrouwenbestaan saai is? Daar geloof ik namelijk helemaal niets van. M'n dagen zijn van 's morgens vroeg tot 's avonds laat gevuld met de meest uiteenlopende karweitjes. Toegegeven, ze zijn niet allemaal even spannend. Maar saai???

Even een hapsnap impressie van de afgelopen dagen. Maandagmorgenvroeg moest ik me weer melden bij de trombosedienst. Hoewel ik niet eens zo heel veel mensen voor me had, moest ik toch wel een poosje wachten. Er bleek maar één prikzuster te zitten in plaats van de gebruikelijke twee. Afijn, Henk vermaakt zich daar altijd prima in de wachtkamer. "Vissies kijken" vindt hij heel leuk. Er staat daar een groot aquarium, waar hij graag een poosje bij kijkt. De vissen aten volgens hem van de 'bloemetjes'. Even later trok hij heel bijdehand het kastje onder het aquarium open, want de vissen moesten 'pannenkoeken eten'. Ik heb het kastje maar snel dicht gedaan en hem afgeleid richting duplotafel. Mooie gelegenheid om kleuren met hem te oefenen. Rood en geel weet hij nu goed. Blauw en groen haalt hij nog weleens door elkaar. Eenmaal aan de beurt vloog hij nog vóórdat ik m'n jas had uit gedaan in de prikstoel. Ik geloof, dat hij het niets erg zou vinden om geprikt te worden ;-)

Op de terugweg ben ik even de Turkse supermarkt in geschoten. De abrikozen waren op en die snacken Willem en ik nogal eens. Ik nam meteen twee zakken linzen mee en wat linzensoep-groenten. Henk was helemaal blij met de banaan die hij er kreeg.

's Middags had ik een rondje ziekenhuis op de planning staan. Jan is al heel lang chronisch verkouden en behoorlijk dovig. Hij moest naar de KNO-arts. Die maakte korte metten, toen hij Jan bekeken had. Ik moest meteen door naar de opname en naar de bloedafname, want z'n keel- en neusamandelen moeten eruit. Poeh, daar had ik zo direct niet op gerekend. Maar wat moet, dat moet. De kinderen (ik had Jan en Henk bij me) hadden zich tot na het consult bij de KNO-arts prima gedragen. Maar daarna werden ze het overal wachten toch wel heel zat en gingen behoorlijk vervelen. Om beurten zeurden ze dat ze dorst hadden. De ballonnen die ze gekregen hadden waren niet spannend meer. De lift daarentegen was heel interessant Het liefst waren ze daar een paar keer mee op en neer gegaan. Helaas, ik moest netjes in m'n rijtje op m'n beurt wachten en had dus geen mogelijkheid om het spel met ze mee te spelen. Ik probeerde ze steeds af te leiden en bij me te houden. Langzaamaan kreeg ik het warmer en warmer. Eindelijk dan waren alle gesprekjes gevoerd, papieren ingevuld en was er bij Jan bloed geprikt. De hele middag was voorbij. De kinderen waren aangenaam verrast, toen ik in het winkeltje twee flesjes yoki voor ze kocht. Volgende keer toch eraan denken om zelf iets mee te nemen. Maar ik had echt niet gedacht zo lang werk te hebben.

Gisterenmiddag ben ik wat gaan vóórzorgen. Eerst maar eens de regenton laten leeglopen, voordat hij bevriest. Ze geven redelijk wat vorst op. Daarna heb ik aardig wat tijd in de keuken doorgebracht. Ik heb een kilo of zes rundvlees gebraden en die vandaag geweckt. Handig om daarvan een voorraadje te hebben voor op drukke dagen. En voor de rare vakantiedagen, met rare eetmomenten en raar eten (kerststol, krentenbrood, fruit, oliebollen enzovoorts) heb ik 10 liter linzensoep gemaakt. Dan heb ik toch een snelle, voedzame maaltijd achter de hand. De soep is vandaag tegelijk met het vlees in de weckketel gegaan. Nu wil ik proberen deze week nog wat met m'n voorraad stoofperen en pompoenen te doen.



Ik ben de afgelopen dagen ook lekker aan het bakken geweest in m'n wonderpan. Zaterdag maakte ik een cake. Eigenlijk was die voor zondag bestemd. Maar er werd zaterdag een fotoshoot gedaan voor Ouders van Nu en dat duurde wel meer dan twee uur. Het laatste deel moest met de tuindeuren open, omdat de fotograaf ons er anders niet goed op kreeg. We waren allemaal versteven en hongerig. De cake, die juist klaar was, was een heerlijk warme oppepper. Hij was in no time verdwenen :-). Vandaag maakte ik een prachtige en heerlijk geurende kruidcake in m'n pan. Hoe hij smaakt weet ik niet, want ik heb hem kado gegeven aan een lief mens, die het afgelopen jaar ons zo op haar eigen bescheiden manier geweldig heeft gesteund.




Vanmiddag moest Koos afzwemmen voor z'n B. Vanaf kwart over 3 tot 5 uur zat ik daarom in het zwembad. Het is daar altijd zó warm. Ik werd helemaal rozig en moest moeite doen om niet in slaap te vallen. Maar Koos heeft z'n diploma en was heel blij met de lichtstaafjes die hij van me kreeg.





Vanavond heb ik voor de tweede avond achter elkaar administratie zitten doen. Ik wil alles helemaal rond hebben voor het einde van het jaar en het dan meteen inleveren bij degene die voor ons de belastingen verzorgt. Als ik er eenmaal mee bezig ben, vind ik het best leuk werk. Maar ik schuif het nogal eens wat voor me uit. Ik houd niet zo van die stoffige papiertroep. En je hebt nu eenmaal nogal wat paperassen met zo'n koppel. Nog één avondje buffelen en dan moet er geen snipper papier meer dwalen, maar alles weer in de juiste mappen zitten.

Ondertussen worden de kerstkaartjes geschreven, de was verzorgd, troep geruimd, kindjes verzorgd, kranten gelopen, kerstteksten en -verzen overhoord, eten gekookt, brood gebakken, enzovoorts. Nee, saai is het hier echt niet :-)