donderdag 26 februari 2009

Een dag in de Voorjaarsvakantie

Twee dagen heb ik flink moeten buffelen om weer een beetje 'bij' te raken met m'n werk. Dat heb je ervan, als je er zomaar een hele dag tussenuit knijpt ;-). Maar vandaag lag er dan toch een vakantie-dag voor me. Op normale dagen ontbijten we hier altijd met z'n allen en passen het tijdstip aan, aan degenen die het vroegst weg moet. Meestal komt dat er op neer, dat we ergens tussen half 7 en kwart voor 7 met het ontbijt beginnen. Maar in de vakantie gaat dat anders. De groteren, die naar hun werk moeten, zorgen zelf dat ze op tijd opstaan en ontbijten en moeder slaapt een beetje uit. Tegen half 8 sta ik dan op en maak brood en koffie klaar voor Willem en mij. Ik breng dat bij Willem op bed en samen genieten we van ons ontbijtje. Daarna moet Willem naar z'n werk en het is aan mij, hoe ik de dag begin. Vanmorgen heb ik nog een poosje liggen luieren en nadenken op bed. Daarna heb ik de kinderen gemobiliseerd (behalve Koos, Maria en Henk, die nog onder de zuurballenwet vallen). In de vakantie is het regel, dat alle kinderen, die thuis zijn, me een uurtje helpen. Wat is dat heerlijk, zo'n legertje hulp! Na een uurtje werken was de gang, kamer en keuken helemaal spic en span. Inclusief stoffen en stofzuigen. Super! De kinderen gingen daarna hun ding doen en ik ging nog even aan de was. Tussen de middag was er een verrassing: Knakworsten op brood. Mmm, dat was smullen. Na het eten wilde ik dat Leendert en Koos naar buiten gingen, want die 2 zaten elkaar steeds in de haren. Dat is meestal opgelost, zodra er meer bewegingsvrijheid is. Gelukkig treuzelden ze met het naar buiten gaan, want onverwachts was er iets leuks. Tante S. van de zorgboerderij waar Leendert iedere week heen gaat belde, dat Leendert mocht komen kijken naar het schapen scheren. En, zei ze, wíj mochten ook gerust komen kijken. Hè, dat was een verrassing. Leendert en Hans zaten al snel op de fiets. Maar voor mij duurde het even, voordat ik met 4 kinderen in de auto zat. Dat was jammer, want zodoende kwam ik net 1 minuut te laat aan bij de boerderij. Het schapen scheren (3 schapen) was juist gedaan. Leendert en Hans hadden het gelukkig wel gezien. Maar evengoed was het erg leuk om er even te zijn. We keken naar de kale schapen. Het zijn bruine schapen, maar nu ze geschoren zijn, zijn ze bijna zwart. Twee kruiwagens wol kwam er van 3 schapen af! Over 2 weken gaan de schapen lammeren.
De kinderen vlogen meteen op de pony's af. Alleen Henk vond ze maar eng. Veel te groot voor hem. Hij had meer belangstelling voor de poezen. Hoewel ook die niet te dicht in de buurt moesten komen. Wat een angsthaas. Ik werd uitgenodigd om nog even mee koffie te drinken. Dat was vandaag extra feestelijk, met appeltaart, vanwege het schapen scheren. Hè, wat knapt een mens ervan op om even in de buitenlucht en bij de dieren te zijn. Willem had boer moeten zijn ;-)





Ik maakte meteen van de gelegenheid gebruik om melk te kopen. Als het even kan, kopen we het los bij de boer. Heerlijk, die volle, romige melk! Zéker als je er toetjes mee maakt. Custardvla van volle boerenmelk is hier echt favoriet. Dat ga ik morgen maar eens maken. En dan 'moet' ik meteen maar weer aan het brood bakken. Ik dacht mezelf een stukje vakantie toe, door eens een weekje brood te kopen in plaats van zelf te bakken. Maar er wordt gemopperd op het fabrieksbrood en eigenlijk moet ik de mopperaars gelijk geven. Ik ga weer fijn bakken.

Mededeling

Lieve lezers,

De laatste dagen zijn er naar aanleiding van een anonieme reactie behoorlijk wat emoties losgekomen. Wat heb ik veel lieve en bemoedigende reacties gekregen! Ik ben er warm van. Toch, hoe lief bedoeld allemaal, werd het behoorlijk off topic. Ik heb erover nagedacht, hoe ik weer gewoon verder zou gaan met het schrijven over 'Eenvoudig Leven'. Het werd me ineens duidelijk, hoe ik de draad weer wilde oppakken en het 'uitstapje' wilde afsluiten, toen vanavond besparingsdeskundige Marieke Henselmans belde. Zij vertelde, dat in haar column in het AD van morgen, wordt verwezen naar dit blog. Dat zal mogelijk weer nieuwe lezers aanbrengen. Die lezers verwachten hier iets te vinden over 'eenvoudig leven' en consuminderen. Daarom heb ik alle reacties, die geplaatst werden naar aanleiding van de reactie van Anoniem, verwijderd van mijn blog. Omdat ik de reacties wél erg waardevol vind, heb ik ze opgeslagen in een Worddocument en wellicht zal ik ze later onder een linkje in mijn weblog plaatsen.
Voor nu: we gaan weer met frisse moed verder! Dank jullie wel!

dinsdag 24 februari 2009

Over tot de orde van de dag

Gisteren hebben Willem en ik ons daagje uit gehad. We hebben het heel fijn gehad. Veel mooie dingen gezien, veel gepraat, veel gezwegen, veel gefotografeerd, lekker gegeten. Wat heerlijk om zo de batterijen weer even op te laden. Het was wel een beetje een rare dag om weg te gaan, maandag. Eigenlijk is maandag normaal gesproken een dag, dat ik hard moet werken om alle rommel van de zondag weer weg te krijgen. Maar juist op deze dag ging het lukken om 7 van de kinderen elders onder te brengen. Dus heb ik gisteren de boel de boel gelaten en zijn we gewoon om half 11 vertrokken.

Maar vandaag moesten we dus weer over tot de orde van de dag. Willem vertrok weer naar zijn werk en ik ging aan de was. Eerst maar eens alles gesorteerd en 2 wasmachines aangezet. Intussen heb ik de wassen, die sinds zaterdag te drogen hingen, afgehaald. Na 4 trommels weg gewassen te hebben waren al m'n lijntjes en rekjes weer helemaal vol :-). Intussen ben ik maar gewoon begonnen de rommel boven aan kant te brengen. Ik wilde niet gaan stressen en ben rustigaan begonnen, met de gedachte, dat het niet allemaal op 1 dag spic en span hoefde te komen. Dat zou trouwens toch nooit lukken, want vanmiddag om 1 uur moest ik alweer in de auto zitten, om Leendert en Koos van de logeeropvang op te gaan halen. Ik had een lange rit voor de boeg en ben toch al niet zo'n held op de weg. Een inspannende klus voor me dus. Helaas zat het nog tegen met een wegomleiding en met opstropend verkeer. Ik was pas om kwart voor 5 thuis! Eigenlijk was ik van plan geweest om vandaag poffertjes te bakken, maar dat moest maar iets anders worden.De meeste stemmen gingen op voor macaroni, dus werd het macaroni.

De kinderen waren blij verrast, dat er onverwachts gezinsuitbreiding was gekomen ;-). Gisterenavond (we zaten nog in de auto) ging de telefoon. F. belde, of wij soms de parkiet wilden overnemen. Het gaf hun te veel lawaai en teveel werk. "Nou," reageerde Willem, "mij is geleerd, dat je niets moet afslaan, enkel vliegen, dus kom maar op met die vogel." En zodoende was, toen wij thuiskwamen, Ko gearriveerd. Een schattige, blauwe, tamme parkiet. De hele dag zit hij gezellig te kwetteren en te fluiten. En dat lawaai en die rommel, die hij maakt, vallen hier toch niet op :-). De kinderen vinden het natuurlijk geweldig!




Intussen ben ik na het eten even in een ontspannend lavendelbad gezakt en nu dan nog maar even achter de strijkplank. Fijn, dat het vakantie is! Nu hoef ik in elk geval even niet achter huiswerk aan te draven.

vrijdag 20 februari 2009

19 jaar!

Gisteren was onze Trijnie jarig. 19 jaar alweer. Waar blijft de tijd? 19 jaar geleden, dat ze na een zwangerschap van 31 weken ter wereld kwam. Op maandagavond om 10 minuten voor 12. Een piepklein mensje wat meteen bij me weggehaald werd om naar de klaarstaande kinderartsen gebracht te worden. Daar lag ik dan. Moederziel alleen. Want Willem was er niet bij. De arts die de bevalling had gedaan, had me op het laatst een flinke knip gegeven. Niet dat dat nodig was om dat kleine ukje eruit te krijgen, maar meer om het kindje het zo gemakkelijk mogelijk te maken. Ik vroeg hem, wat het was, een jongen of een meisje. Hij excuseerde zich, dat hij daar zo gauw niet naar gekeken had. Terwijl hij me aan het hechten was, kwam iemand uit de behandelkamer waar ze met Trijnie bezig waren, om te vragen, of ik al een naam had voor mijn dochter. "Oh, is het een meisje?" reageerde ik verrast en noemde haar naam: Trijntje Jannetje, naar mijn moeder. Niet lang daarna kwam Willem. Hij zou achter de babylance aanrijden naar het Sophia Kinderziekenhuis, waar Trijnie naartoe gebracht zou worden. Het ging gelukkig goed met haar, maar de artsen konden de eerste 24 uur niets zeggen. Ze moest natuurlijk aan de beademing en verder kan er van alles mis gaan met zo'n kleine ukje (1580 gram). Willem ging weg en een poosje later werd ik naar zaal gebracht. Wat voelde ik me raar. Moeder geworden, maar alleen een klein fotootje om naar te kijken! Gelukkig is alles verder goed afgelopen. Zelf mocht ik de volgende ochtend al naar huis. Natuurlijk gingen Willem en ik eerst naar het Sophia, om naar Trijnie te kijken! Wat een gedoe! Het kwam zelfs voor 19 jaar geleden best ouderwets op mij over. Een grote zaal met een enorme rij couveuses. Het ene kind nog kleiner, dan het andere. Ieder kind had eigen sokken van het ziekenhuis gekregen. Dat was om de herkenning te bevorderen. Je moest natuurlijk eerst uitgebreid je handen wassen en volgens mij ook een schort om. En er mochten maar 2 personen per dag (behalve de ouders) op bezoek komen. Dus het duurde wel even voor de grootouders en ooms en tantes ons kleine wonder hadden gezien! Gelukkig mocht Trijnie al snel naar een gewoon ziekenhuis. Ze werd naar Dordrecht overgebracht in het toen spiksplinternieuwe Albert Schweitzerziekenhuis. Dat was een verademing. Lekker kleinschalig en niet zo hektisch. Ook werd het ouder-kind contact erg gestimuleerd (kangaroeën) en was de kinderarts helemaal enthousiast, dat ik wilde gaan kolven. In totaal 6 weken lag Trijnie in het ziekenhuis. Toen mocht ze mee naar huis. Wat een feest! Ze was nog wel heel klein (2100 gram) en ik was dan ook uuuuuuuren aan het voeden. Maar goed. 't Kleine kind is nu een flinke dame. Gisterenavond hebben we haar verjaardag gezellig met de familie gevierd. En vanavond komen haar vriendinnen. Maar dan trommelen Willem en ik na de koffie op ;-)

dinsdag 17 februari 2009

Jarige Hans

Vandaag was het de verjaardag van Hans. Elf jaar is hij geworden! Wat een heerlijke leeftijd om jarig te zijn. Toen wij gisterenavond om half 1 naar bed gingen, schoot hij al omhoog in zijn bed. Klaarwakker riep hij enthousiast: "Goedemorgen! Ik ben jarig!" Maar nee, het bleek nog maar middernacht te zijn en hij moest dus nog een paar uurtjes slapen. Toen ik hem om kwart over 6 ging roepen, vertelde hij me, dat hij wel zéker 6 keer wakker geweest was. En dat voor onze nuchtere Hans :-).

Het verjaardagsochtendritueel ging vandaag wat anders dan anders. Normaal gesproken wordt, zodra de familie compleet is, het grote kado overhandigd. Maar Hans z'n kado was nog niet binnen. We hadden samen met hem een digitale fotocamera op Marktplaats uitgezocht. Maar de verkoper reageerde wat laat op onze bieding, omdat ze in het buitenland was. Pas vorige week donderdag sloten we de koop. Ik heb meteen het geld overgemaakt, maar het was van een bankrekening naar een postbankrekening (heet dat nu eigenlijk nog wel zo, nu de Postbank niet meer bestaat?) en dat duurt gewoon een dag (waarom eigenlijk?). Omdat de verkoper zaterdag niet in de gelegenheid was het pakje te posten, ging het pas gisteren weg. En dus had Hans vanmorgen nog geen écht kado. Er was wel een aanvullend kado en natuurlijk kreeg hij dat wel alvast. Daarna was het tijd om aan het ontbijt te gaan.

Gisterenavond had ik de traktaties gebakken. Hans mocht worstenflappen trakteren. Een grote bockworst gehuld in bladerdeeg, opgevouwen als een flap. Willem bracht hem naar school, want de grote tupperwaredoos was op de fiets geen doen. De traktatie viel op school in de smaak en Hans had een leuke ochtend.




Vanmiddag, onder schooltijd, kwam de fel begeerde camera binnen. Wat was Hans blij, toen hij uit school kwam en het pakje zag staan. Hij heeft echt een leuk kado gekozen. Iets wat helemaal bij hem past. Hij wil veel gaan fotograferen op de natuurclub.



De verjaardagsvisite, die vanmiddag kwam, heeft Hans ook goed bedacht. Hij heeft een soort overlevingstool gehad (ook voor op de club). Het is een fluitje, lampje, kompas, vergrootglas, in 1. Erg leuk. Hij kreeg ook 2 boekenbonnen, een electronica experimenteerdoos, een weerstation. Allemaal dingen, die aan Hans goed besteed zijn.

Ik had vandaag maar eens niet zélf taarten gemaakt. Ik zit wat krap in m'n tijd vanwege de drukte vorige week. En taarten bakken moet géén stressklus zijn, vind ik. Dus heb ik 2 heerlijke appeltaarten gekocht bij de Hema en die op de houtkachel warm gemaakt. Dat smaakte prima.

Het is hier de gewoonte, dat alle kinderen nog iets lekkers mee naar huis krijgen. Ik probeer altijd wat origineels te bedenken. Vandaag had ik zo'n opgerolde dropveter aan een lollystokje geschoven en vervolgens de lolly in een appel geprikt. Strikje er omheen van een rode snoepveter. Het zag er heel gezellig uit.





Het avondeten was niet iets speciaal feestelijks, maar wel lekker: een flinke pan zuurkoolstamppot met hamplapjes en verse appelmoes. Het toetje was wél speciaal: pudding met saus. Al met al een feestelijke afsluiting van een dag, die véél te snel weer om was.

Morgen kan Hans fijn gaan genieten van z'n kado's. Voor nu vermaakt Wim zich prima met Hans z'n experimenteerdoos :-)

zaterdag 14 februari 2009

Ondergeschoven kindje

Deze week was m'n huishouden echt een ondergeschoven kindje. Ik had het alsmaar druk met allerlei andere dingen. Allereerst heeft de operatie aan Wim z'n neus de nodige tijd opgeslokt. Paar keer heen-en-weer naar het ziekenhuis, telefoontjes, lekkere extraatjes voor hem maken enzo. En verder was ik net een maatschappelijk werkster. Een mailwisseling met de mentrix van één van de kinderen, een telefoongesprek met de schoolbegeleider van een ander kind, een telefoongesprek met de kinderpsychiater over herbevestigingen van de diagnoses (nodig voor de herindicatie van de pgb's), een kennismakingsgesprek met 2 cursusleidsters van een sova-training voor weer een ander kind. Allemaal dingen die tijd en energie kosten en die dan toch even vóórgaan. Als klap op de vuurpijl had ik een flinke administratieve kluif. Ik heb vanmorgen voor het eerst dit jaar een keer mijn wasdroger gebruikt. Toch wel fijn, als je in geval van nood zo'n apparaat tot je beschikking hebt. Het scheelt toch behoorlijk wat tijd.

Maar goed. Het is gewoon weer zaterdagavond geworden ;-) en morgen hebben we fijn onze rustdag. Mijn vader kwam net varkenshaasjes brengen. Dat had hij beloofd als traktatie voor Wim. Het is Wim z'n lievelingsvlees. Dat wordt smullen.

Volgende week staat er ook weer heel wat op de planning. Het begint maandag al, als Wim weer voor controle naar het ziekenhuis moet. Dan dinsdag een jarige en donderdag een jarige. Ik mag me weer uitleven op taarten bakken :-).

Ik kijk uit naar de vakantie. Nog één weekje school en dan lekker een hele week vakantie. Op de maandag in de vakantie heeft Willem ook een dag vrij. Dan gaan we samen een dag uit. We gaan o.a. naar een klooster in België. We proberen altijd 1 of 2 keer per jaar een dag samen weg te gaan en dan bezoeken we iets wat je niet zo snel met een stel kinderen doet. We verheugen ons erop om op die manier onze batterijen weer op te laden.

woensdag 11 februari 2009

Pannenkoeken en Lazy wife cake

't Was lummelen vandaag, met Wim. De pijn gaat nog wel. Alleen kan hij haast niet eten of drinken. Dat doet zeer in z'n keel. Ook niezen is een ramp, want z'n neus is opgevuld met tampons. Probeer dan maar eens te niezen! Dat resulteert dan meteen in een bloederig gedoetje. Vanmorgen belde de zuster van de dagbehandeling, om te vragen hoe het ging. Ik heb meteen gevraagd, of Wim misschien Ibuprufen mocht in plaats van paracetamol. Maar dat mocht niet, want Ibuprufen is bloedverdunnend. Morgenochtend moeten we al om half 9 in het ziekenhuis zijn. Dan worden de tampons eruit gehaald. Dat schijnt wel echt een pijnlijk iets te zijn. Hij moet thuis alvast 2 paracetamoltabletten innemen. Nou ja, hij moet er doorheen en we slepen hem er met z'n allen door. Hij heeft al 2 kaartjes gekregen en opkikkertjes (chocolaatjes) en natuurlijk alle aandacht van z'n vriendin en van ons ;-). Ik wil graag ook iedereen bedanken, die via dit blog laat weten mee te leven en mee te bidden. Dat doet goed. Als je bedenkt, dat dit allemaal het gevolg is van een klap van een knul, met losse handen! Wim zat nog maar nét op het voortgezet onderwijs en was uiteraard nog zo bleu als wat. Hij kreeg toen voor iets heel onnozels een klap bovenop z'n neus van een medescholier. Ik weet niet eens meer, waar het precies om ging. Om een opmerking of zo. Hij (of ik) had natuurlijk met dit verhaal naar de directeur moeten gaan. Maar ja, wisten wij veel. We gingen er mee naar de dokter, die zei, dat het vanzelf wel zou slinken. Maar de KNO-ars, waar Wim onder behandeling was vanwege oorklachten, dacht daar anders over. Die zei meteen al, dat hij daaraan geopereerd zou moeten worden. Maar dan kon pas, als Wim uitgegroeid zou zijn. Vandaar dat hij nu, 8 jaar na de klap, nog een operatie moet ondergaan. En dat na 8 jaar neusverstoppingen! Geertje had gisteren foto's gemaakt van Wim. Hij ziet er niet uit met dat verband enzo. Gekscherend zeiden we tegen elkaar, dat we die foto maar moesten opsturen naar die knul, die die klap heeft gegeven. Kan die nog eens zien, wat hij heeft veroorzaakt. Maar ja. Zoiets doe je ook weer niet, toch?

Vandaag heb ik in het kader van hap-slik-weg-voedsel maar pannenkoeken gebakken. En dat ging er gelukkig bij Wim ook wel in. Ik had 3 soorten: naturel, appel/kaneel en kaas. Pannenkoeken bak ik uiteraard niet van een mix. Ik denk, dat iedereen wel z'n eigen favo pannenkoekenrecept heeft. Voor degenen, die nieuwsgierig zijn naar het mijne:

Doe 500 gram zelfrijzend bakmeel in een kom. Maak er een kuiltje in en breek daar 2 of 3 eieren boven. Doe er een snuf zout bij. Giet 3 kwart van 1 liter melk er omheen en zet de mixer er op de hoogste stand in. Als het een klontvrij beslag is, giet je er de rest van de melk in beetjes bij. Als laatste roer je er een flinke scheut zonnebloemolie of wat gesmolten margarine door en klaar is je beslag.

Het lukt ons vanzelfsprekend niet om met bovenstaande hoeveelheid het hele gezin te voorzien. Ik maak het beslag van 3 keer de hoeveelheid en mix het in een afwasteiltje, wat ik daar speciaal voor houd. Vaak vervang ik een deel van het zelfrijzend bakmeel door een schep tarwemeel (bruin dus). Dan worden de pannenkoeken voedzamer. Pannenkoeken met spek zijn hier favoriet. Maar ik had vandaag geen spek in huis. Daarom had ik andere variëteiten. Ook lekker.



Verder blijkt Lazy wife cake goed door Wim z'n zere keel te glijden ;-). Eigenlijk had ik beloofd er vandaag nog weer één (of meerdere tegelijk) te bakken, want die van gisteren was vanmorgen alweer op. Maar er kwam niet meer van. Dus morgen nieuwe kansen. Ik wil het recept van de cake hier graag delen. Ik kreeg het van Monique, die het uit een Amish kookboek heeft:

1 1/2 cup bloem
snufje zout
2 theelepels baking soda
3 eetlepels cacao
1 kop suiker
vanillesuiker
7 eetlepels zonnebloemolie
1 eetlepel azijn
1 cup koud water

Doe alle droge ingrediënten in een kom. De bloem, cacao en baking soda moet gezeefd worden. Roer alles goed door elkaar en doe er de olie, azijn en het water bij. Met een lepel goed doorroeren. Doe het deeg in een ingevette cakevorm en bak ongeveer 35 minuten in een voorverwarmde oven van 175 graden.

Een cup is ongeveer 250 ml. Baking soda (of zuiveringszout) koop je bij de drogist of bij de apotheek. Gewone bakpoeder werkt niet goed in dit recept. Je kunt de cake op gaarheid testen door er een breinaald of satéprikker in te steken. Die moet er droog uitkomen. Anders nog even langer bakken. Ook moet je direct nadat het beslag klaar is, de boel in de oven doen. Als je het eerst een poos(je) laat staan, rijst het niet goed. Het is een superlekkere, ietwat vochtige cake en je kunt naar hartelust variëren met smaakjes, bijvoorbeeld met kokos, of met speculaaskruiden, rozijnen, noten. Zelf heb pasgeleden een lekker nagerecht gemaakt op basis van dit recept. Ik nam hiervoor de helft van de hoeveelheden en vulde daarmee 2 bakvormen van Tupperware, waarmee bij elkaar 38 kleine 'torentjes' konden worden gemaakt. Ik deed ze een minuut of 10 in de oven. Ieder kreeg een stuk of 3 van die torenkoekjes op een schoteltje, met daarnaast een schep bramensaus en een dot slagroom. Het zag er heel chique uit en het smaakte heerlijk ;-)

Vanavond heb ik de administratie zitten doen. Dat is een klus, die ik altijd graag een beetje voor met uit schuif ;-). En, zo raar, als ik eenmaal bezig ben, vind ik het echt wel leuk. Ik denk, dat het komt, doordat ik het alleen kan doen zonder kleine kinderen om me heen. Ik moet er echt m'n hoofd bijhouden. En dus is het een echte ochtend- of avondklus. Maar 's morgens heb ik er de rust niet voor en 's avonds ben ik er te moe voor. Nou ja, da's m'n smoes dus, om het steeds uit te stellen. Ik moet gewoon een schop voor m'n achterste hebben :-)

dinsdag 10 februari 2009

Rare dinsdag

Nou, dat gaat me een weekje worden! Eerst een slome startdag, nu een rare dinsdag ;-). Vandaag moest Wim geopereerd worden. Ik heb hem vanmorgen vroeg naar het ziekenhuis gebracht. De zuster zei, dat hij om 10 uur naar de o.k. zou gaan en dat ik dan rond 12 uur een telefoontje kon verwachten, dat hij terug op zaal was. Om een uur of 10 was ik weer thuis. Ik heb eerst een uur lang niets gedaan. Koffie gedronken met Henk en op de bank gehangen. Ik had nergens zin in. Toch heb ik me over m'n tegenzin heengezet en ik ben aan de slag gegaan. Rommel opruimen, was verzorgen, bedden opmaken. De hele santekraam. Om kwart over 12 kwamen de basisschoolkinderen thuis voor de lunch. Daar had ik het even druk mee, want ik zit dan met 5 kinderen aan tafel, die geholpen en gemaand moeten worden en die hun verhaal kwijt willen. Intussen hield ik de klok in de gaten. Ieder moment kon er gebeld worden. Maar er werd niet gebeld. Toen de kinderen weer naar school waren en ik de boel weer aan kant had, was het inmiddels half 2 en nog steeds was er niet gebeld. Ik nam me voor, om tot 2 uur te wachten en dan maar zelf naar het ziekenhuis te bellen. Zover kwam het gelukkig niet. Om kwart voor 2 kwam het telefoontje, dat Wim op zaal lag en dat alles goed verlopen was. Hij mocht tussen 4 en 5 uur opgehaald worden. Later hoorde ik, waarom het zo uitgelopen was. Om te beginnen was hij pas om 11 uur naar de o.k. gegaan in plaats van om 10 uur. En bovendien had de arts erg veel werk aan hem gehad, omdat de boel vergruisd was in z'n neus. Ik had lopen verzinnen, wat ik eens voor avondeten klaar kon maken. Wim zou in elk geval niet goed kunnen kauwen, dacht ik. Daarom moest ik maar wat hap-slik-weg-eten koken. Het werd macaroni. Iets wat hij ook graag lust. Verder wilde ik hem natuurlijk ook een beetje verwennen en daarom kookte ik bitterkoekjesvla als toetje. De bitterkoekjes had ik vooraf in rum geweekt. Dat was niet alleen erg lekker, maar ook lekker zacht. Ik was inmiddels ook aan het brood bakken. En ter illustratie hoe stroperig alles ging: Bij de eerste 3 degen vergat ik domweg de voorrijs. Ik had de degen (ik maak er altijd 3 tegelijk) in de broodbakkers gekneed en daarna laat ik ze altijd in kommen voorrijzen. Maar ik vergat dat dus en vormde de degen meteen en deed ze in de blikken. Nou ja. Ik kon dat natuurlijk nog wel herstellen, toen ik er achter kwam. Ik heb de degen gewoon uit de blikken gehaald, doorgeslagen, opnieuw gevormd en weer terug in de blikken gedaan voor de narijs. Bij het tweede baksel wist ik niet of ik zout in het deeg had gedaan. Na enkele malen kritisch van het deeg geproefd te hebben, dacht ik van wel. En dat bleek achteraf gelukkig ook zo te zijn. Maar mijn handen stonden duidelijk verkeerd, vandaag. Na het brood bakken heb ik meteen nog een lazy wife cake gebakken. Dat is een heerlijk zachte cake en dat leek me een goede traktatie voor bij de koffie, vanavond. Alles bleek echter te optimistisch ingeschat. Wim had veel te veel pijn om te eten of te drinken. Hij heeft vanavond alleen stukje bij beetje een plakje cake op. Maar de macaroni en de vla heeft hij niet aangeraakt. Geertje had vanavond een smoothie voor hem gemaakt van verse ananas, appel en optimel. Maar ook dat kreeg hij niet weg. Hij is met een paar paracetamollen in bed gekropen. Met een hoop kussens, zodat hij wat kan zitten. Dat doet minder pijn dan liggen. Donderdagochtend vroeg moet hij terug, om de tampons uit z'n neus te laten halen. Er is hem gezegd, dat hij hier wel een week zoet mee is. En zo is het dan alweer bijna woensdag! Ik heb mezelf vanavond wél achter de strijkplank gekregen. De was moet doorgaan. Maar behalve de was is er nog wel meer te doen. Morgen weer een nieuwe dag, hopen we maar :-)

maandag 9 februari 2009

Slome startdag

Meestal ga ik op maandag als een speer. Dan ben ik helemaal uitgerust van de zondag en heb weer zin om er tegenaan te gaan. Vandaag was ik sloom. Ik had dan ook wel een erg kort nachtje gehad. We gingen om kwart over 12 naar bed en mijn wekker stond, zoals altijd op maandag, op kwart over 5. Maar wat me gelukkig haast nooit gebeurt: ik kon niet in slaap komen. Ik heb de klok van 2 nog gehoord. Tja, dan is het nachtje wel erg kort. Ik heb me daarom vandaag maar een beetje rustig gehouden. Gewoon de boel opgeruimd, de was verzorgd, gestofzuigd enzo.

Vanmiddag was Dirk vroeg thuis uit school. En die heeft een poosje op Henk gepast, zodat ik even m'n ogen kon dichtdoen. Heerlijk! Henk is nu 2 1/2 jaar en (dus) een kereltje, waar je de hele dag wel zo'n beetje je handen vol aan hebt. Helaas is hij al zo ongeveer een jaar van z'n middagdutje af. Dat is toch zo vreemd. Ik heb er kinderen bij gehad, die totdat ze naar de kleuterschool gingen, 's middags even een dutje deden. Maar Henk wil het absoluut niet. Ik heb het al verschillende keren geprobeerd, door bijvoorbeeld samen onder een dekentje op de bank te kruipen of zo. Maar hij gaat écht niet slapen. Behalve dat het lekker is, als je tijdens het dutje van je kind, zelf ook even je ogen dicht kunt doen, vond ik het ook altijd fijn, om even een uurtje zonder kind om je heen aan je werk te kunnen blijven. Zo deed ik het bij Jan (nu 5) altijd. Dan kroop ik samen met hem in bed en zodra ik merkte, dat hij sliep, sloop ik het bed uit en ging even als een wervelwind door m'n huis. Maar goed. Dat dutje van vanmiddag was dus echt een kadootje.

Vanavond zal het ook niet erg vroeg zijn, voordat we liggen. Eerst gaan we straks naar Willem z'n moeder, die jarig is. En als we thuiskomen, nemen we nog een uurtje (of langer ;-)) voor ons samen. Dat doen we zo iedere dag. Als alle kinderen naar bed, of naar boven zijn, genieten we nog een poosje van samenzijn. Vandaar, dat we meestal nogal laat naar bed gaan.

Morgen moet ik er wat vroeger uit, want ik moet om 8 uur met Wim in de auto zitten. Hij wordt om kwart voor 9 in het ziekenhuis verwacht. Hij moet aan zijn neus geopereerd worden (tussenschotje recht laten zetten). Normaal haal ik Henk pas uit bed, als de anderen naar school en werk zijn. Maar nu moet hij om 8 uur kant en klaar zijn. Hij moet maar even mee, Wim wegbrengen. Want ik heb om die tijd geen oppas.

Ik ga nog snel een was ophangen en me klaarmaken voor vertrek.

vrijdag 6 februari 2009

Lente

Niet dat ik dol ben op muggen over het algemeen, maar nu ik ze in het zonnetje zie dansen in de lucht, heb ik iets van: YES!! Eindelijk!! Dinsdag voelde ik gewoon pijn, zó verlangde ik naar warmte, licht, zon, zomer. Ik weet het: er kan nog genoeg kou komen. Ik moet het doen met die dansende muggen en met de krokussen die opkomen. Met de vogels die 's morgens al fluiten, de dag die langer wordt. Koos had vandaag de meester alvast uitgenodigd, om te komen barbequeën, als het zomer is ;-). Die verlangt dus ook al.
Lekker, dat het vrijdag is. Eén voor één komen de kinderen binnendruppelen. Ik maak straks chiliconcarne. Lekker! Morgen komen M. en D. Gezellig! Nog even m'n strijk afmaken. Vanavond ga ik met m'n breiwerk op de bank. Verder dromen :-)

dinsdag 3 februari 2009

Plaatkoek

Om een lekker voorraadje koek in één keer te maken, vind ik een plaatkoek altijd erg handig. Ik heb er nu één bedacht, die ik meteen na het broodbakken in de oven kan schuiven en die binnen 20 minuten klaar is. Het maken van het deeg is een fluitje van een cent.

4 cup bloem
4 cup havermout
1 1/2 cup suiker
1 cup rozijnen
4 eieren
1 cup appelmoes
125 gram gesmolten margarine

Dit goed door elkaar roeren/kneden. Dat is alles! Je doet het deeg op een ingevette bakplaat en drukt het met de bolle kant van een natte lepel stevig aan. Daarna bak je de koek in ongeveer 18 minuten op 200 graden gaar.
Ik heb zelf een maatbeker van een cup, maar je kunt natuurlijk ook een gewone beker van ongeveer 250 ml. nemen. Ik ga met dit basisrecept lekker variëren. Noten erdoor of stukjes chocolade lijkt me erg lekker. Of in plaats van rozijnen bijvoorbeeld gedroogde abrikozen of gedroogde appeltjes. Heerlijk. Ik snijd 30 stukken koek uit één plaat en die gaan, behalve dat ze bij de koffie op gaan, ook mee naar school en werk.