zaterdag 28 november 2009

Jan in de hoofdrol



Last but not least vierden we vandaag Jan z'n feestje. Het is zó leuk, om te ontdekken, dat ieder feestje zo z'n eigen sfeer heeft. Jan is zes jaar geworden (in de zomervakantie) en de kinderen die kwamen waren volgens mij ook allemaal zes. Leuke leeftijd. Allemaal nog een beetje bleu natuurlijk, maar toch ook echt al van die persoonlijkheden.

Rond half 11 druppelden de kinderen één voor één binnen. Toen iedereen er was hebben we eerst gezellig koffie gedronken. Willem had lekkere koeken gekocht, met snoepjes erop. Die gingen er bést in.

Na de koffie hadden we het traditionele kadootjes verstoppen. Grappig, dat dat inmiddels zo'n echte verjaardagsfeest-traditie geworden is, hier. Altijd weer vindt het feestvarken dat heel leuk.

Na het uitpakken van de kadootjes vertelde ik de kinderen, dat ik ze nu hard aan het werk ging zetten. Ik zag ze al een beetje verbaasd kijken: hè, moeten we nu gaan werken? Ja, vertelde ik, jullie gaan appelmoes maken. Dat vonden ze interessant. Er kwamen meteen verhalen. De één had het ooit al eens gedaan, maar wist niet meer hoe. Bij de ander thuis was er bij iedere maaltijd appelmoes. Enzovoorts.

De kinderen gingen aan tafel zitten en kregen allemaal twee appels om te schillen. Bij de één ging dat vlotter en gemakkelijker dan bij de ander. Maar met wat hulp kreeg toch iedereen het goed voor elkaar. Inmiddels had ik zelf ook héél wat appels geschild. Want anders zouden de potjes, die klaarstonden, nooit vol komen ;-).



Na het schillen en het in stukjes snijden van de appels, werd het koken verder aan mij overgelaten. Ik had gedacht, dat ze misschien om beurten wilden roeren, of de staafmixer bedienen. Maar de aandacht van de kinderen was inmiddels helemaal gericht op het speelgoed wat ik klaargezet had. Ze gingen heerlijk spelen. De één met poppen (het enige meisje wat erbij was), de ander met de autootjes, of met de lego. Er werd aan tafel prachtig gekleurd. Het was super gezellig. Intussen maakte ik de appelmoes en vulde de potjes, die ze mee naar huis zouden nemen.

De morgen vloog om. Snel ging ik aan het poffertjes bakken. Ik had het beslag al klaarstaan. Aan het begin van het feestje, had ik gevraagd, of iedereen poffertjes lustte. Eén kind lustte het niet. Daarom besloot ik om behalve poffertjes ook wafels te bakken. Dat doen we altijd gewoon aan tafel. Steeds als er één gebakken is, mag iemand z'n bordje bijhouden. En zo gebeurde het ook. Toen de poffertjes gebakken waren en Willem de tafel gedekt had, gingen we aan tafel en we smulden en bakten nét zo lang, tot iedereen z'n buikje vol had.





Het was inmiddels kwart voor twee en het werd tijd om naar huis te gaan. Twee kinderen werden opgehaald. De rest ging Willem thuis brengen.

Toen hij terug kwam waren we allebei een beetje gaar. Drie feestjes in 8 dagen tijd! De stofzuiger heeft overuren gedraaid :-)
Afijn, inmiddels is het stof weer gezakt. We gaan fijn uitrusten en ons opmaken voor het volgende feest. D.V. maandag is Maria jarig. Ons kleinste meisje wordt dan 8 jaar.

vrijdag 27 november 2009

Lopend buffet

Vandaag was het de beurt van Koos om z'n verjaardagsfeestje met z'n vriendjes te vieren. Ik heb best even moeten nadenken, hoe ik dat feestje het best kon invullen. Koos heeft PDD-NOS. Hij is erg druk. En van alle dingen die anders zijn dan gewoon wordt hij alleen nog maar drukker. Dat is niet leuk voor zijn omgeving, maar ook vooral helemaal niet leuk voor hemzelf. Drukke spelletjes vallen af, spannende spelletjes (met wedstrijdelement) zijn niet echt geschikt, iets maken/knutselen/bakken valt af (vanwege te korte concentratie). Dan wordt het lastig iets leuks en feestelijks te bedenken.

Uiteindelijk besloot ik om het feest te laten beginnen met een lopend buffet. Ik heb de vriendjes vlak voor het eten laten komen (om half 6). Koos had zélf van half 5 tot half 6 zwemles en heeft daardoor geen last gehad van ongedurig en ongeduldig wachten.

Toen hij thuiskwam uit zwemles waren zijn vriendjes juist gearriveerd. Ze vonden het best gewichtig, zo'n lopend buffet. Ik had de grote tafel tegen de muur geschoven en daar allerlei lekkers op gezet: 2 soorten soep, toast, kruidenboter, semolinameelbroodjes, gekookte halve eieren, frikandellenbroodjes, kroketten, aardappelsalade, en rozijnenbrood. (voor de liefhebbers: de recepten volgen hieronder). Ook waren er 4 soorten frisdrank. De kinderen mochten langs lopen met hun bordjes en kiezen wat ze lekker vonden. We aten in de voorkamer bij de salontafel, met het bord op schoot. Het viel allemaal goed in de smaak. Ik ga dit vast vaker doen. Het was behoorlijk wat werk, om alles klaar te maken (een hele middag), maar op het moment van het buffet was het erg ontspannen en gezellig genieten.




Na het eten was het tijd voor de kadootjes. Dat was voor Koos toch eigenlijk wel het hoogtepunt. Alle kadootjes werden verstopt en Koos mocht gaan zoeken. Na veel geroep van 'koud', 'lauw', 'heet' enzovoort werden één voor één alle kadootjes gevonden en uitgepakt. Hij is heerlijk verwend!

Ik wilde nu wat spelletjes doen. Maar dat was voor Koos teveel. Ineens was alles anders dan hij bedacht had. Hij wilde precies dezelfde spelletjes doen als op Maaikes verjaardag en bovendien mochten zijn brusjes niet meedoen van hem. Maar we deden een ánder spel én de brussen mochten meedoen. Dat draaide dus op huilen en mopperen uit.

Snel over tot het volgende programmapunt: een natuurfilm kijken. Willem had een film van een safaritocht op zijn laptop staan. Die hebben we met de beamer groot op de muur bekeken. Het was heel mooi en de kinderen werden er helemaal rustig van. Tijdens het kijken heb ik limonade en chocolade zoenen uitgedeeld. De film was precies mooi van lengte: een klein uurtje.

Het was inmiddels half 9. We hadden nog een half uur de tijd, voordat de kinderen naar huis zouden gaan. We hebben de spelletjes maar in de herhaling gedaan. Gelukkig ging het nu wel goed. Willem bracht Maria, Jan en Henk naar bed en Koos ging met zijn vriendjes aan het dobbelen voor een zes. Wie zes gooide moest snel naar de tafel rennen, een muts opzetten en een sjaal om doen en daarna met mes en vork ontbijtkoek eten. Al snel was het bord met ontbijtkoek leeg. We hebben het spel nog even voortgezet met kaasknabbels, die met een lepel gegeten moesten worden. Toen was het toch echt dik over negenen. Nog snel een glas limonade en daarna, hup, de auto in om thuisgebracht te worden.

Koos vond, dat zijn feestje erg snel was voorbij gegaan. Een goed teken! Het is echt geslaagd.

D.V. morgen nog Jan z'n feestje en dan zijn we helemaal 'bij':-).

Tomaten-groentensoep (naar een recept van het weblog van Logisch:
Breng 2 deciliter water aan de kook en doe daar 1 fijngesneden ui, 1 laurierblaadje, 1 theelepel gedroogde tijm en 1 blikje tomatenpuree in. Laat het 5 minuten koken.
Roerbak intussen 400 gram soepgroenten in een scheutje olie gedurende een paar minuten. Voeg er anderhalve liter (groenten)bouillon aan toe. Doe er een handje vermicelli (of macaroni, of gebroken spaghetti o.i.d.) bij. Giet er ook het tomaten/ui-mengsel bij. Laat het nog een minuut of 5 goed doorwarmen. Maak het af met verse peper uit de molen.
Ik heb deze soep ook weleens gemaakt met een blikje maïs erdoor. Mooi en lekker!

Uiensoep:
Verhit een kluitje margarine en bak hierin 1 kilo grof gesnipperde uien, 50 gram in reepjes geknipte ontbijtspek en 1 teen knoflook. Voeg er 2 blikjes tomatenpuree aan toe en laat die even meebakken. Voeg 2 liter runderbouillon toe. Doe er een 1/2 blaadje laurier, 1 kruidnagel, wat tijm/marjolein/basilicum/oregano bij. Laat de soep een uurtje zachtjes trekken. Maak af met verse peper uit de molen.

Aardappelsalade naar een recept van het weblog van Lege Zakken:
Kook 1 kilo aardappelen en snijdt die in blokjes. Bak intussen 250 gram dobbelsteentjes vetspek zachtjes uit. Snijdt een flinke (zure) appel in blokjes. Snipper een uitje en enkele augurken heel fijn. Meng de aardappelblokjes met de appel, de uitgebakken spekjes, de ui en de augurken. Maak een sausje van een dot mayonaise, een flinke scheut yoghurt, wat spekvet en een lik mosterd. Meng dit door de salade.
Deze salade maak ik ook weleens voor op brood.

De semolinameelbroodjes had ik gemaakt naar een recept van Semolinabrood (1) van www.uitdekeukenvanarden.blogspot.com. Ik had er alleen kadetjes van gemaakt in plaats van een groot brood.

De rozijnenbol maakte ik met Rozijnenbroodmix van Albert Heijn, die ik van de week gekregen had. Het was super lekker. Een aanrader, deze mix!

De frikandellenbroodjes waren plakjes bladerdeeg met daarin een frikandel en een klodder currysaus. Eén deel van de plakjes deeg had ik ingesneden, zoals je bij appelstrudel doet. Bakken: 25 minuten op 200 graden in de heteluchtoven.

Ook de toast en de kruidenboter kwamen uit eigen keuken.

dinsdag 24 november 2009

Energie - stand van zaken

Het was mijn streven om dit jaar 10% te besparen op ons electriciteitsverbruik. Het jaar is nog niet helemaal om, maar ik ben vorige week toch maar even aan het rekenen geslagen, om te kijken wat de stand van zaken is.

Zoals de vaste lezers wel weten, noteer ik iedere week (op maandagmorgen) alle meterstanden: gas, electriciteit hoog tarief, electriciteit laag tarief en water. Op deze manier houd ik de vinger goed aan de pols. Door dit al jaren te doen, heb ik leuk vergelijkingsmateriaal voorhanden en ben ik ook te weten gekomen, wat de grote verbruikers zijn.

Het grappige is, dat er toch ieder jaar wel weer wat te besparen blijkt te zijn. Zo heb ik dit jaar aardig geïnvesteerd in LED-verlichting. Ik koop daarvoor dure (maar heel goede) LED-lampen bij onze adverteerder: www.leditlight.nl
Als je op hun website kijkt, kan je zien waarom. De lampen die ze verkopen geven prachtig licht en hebben drie jaar fabrieksgarantie. In vergelijking met vorig jaar heb ik de afgelopen weken steeds 10 kwh electriciteit minder gebruikt dan vorig jaar. Dat is deels te danken aan de LED-lampen.
Een andere besparing is het niet continu gebruiken van de close-in boiler. Normaal gesproken staat zo'n apparaat dag en nacht aan. Maar ik heb eigenlijk alleen maar 's avonds na het eten warm water nodig. Daarom heb ik de boiler standaard uit staan en zet hem pas tijdens het eten koken aan. Na de afwas gaat hij weer uit. Als ik overdag een emmer warm water nodig heb, haal ik die gewoon even boven. Het bevalt me prima.

Tien procent minder verbruiken gaat me echter niet lukken, dit jaar. Dat komt doordat ik van de zomer een tijd uit de roulatie ben geweest en er hier wekenlang gezinshulpen hebben rondgelopen. Dan blijkt er toch heel wat meer energie verbruikt te worden! Ik denk, omdat er steeds halve wassen gedraaid werden, om de wasmanden zoveel mogelijk leeg te houden.

Het geeft niet. Er is toch weer minder verbruikt dan vorig jaar. Ik denk dat ik dit jaar op zo'n 7200 kwh. uitkom. Dat is dan ruim 600 kwh minder dan vorig jaar. Toen zaten we op 7830 kwh. Jammer dat de zonnepanelen niet door gingen, doordat we buiten de subsidiepot vielen.

Er blijft werk aan de winkel!

maandag 23 november 2009

Kaartjes sturen

Wat een opkikker kan het zijn, als er "zomaar" een kaartje bij je in de brievenbus rolt! Zomaar iemand die aan je dacht. Die je een hart onder de riem wilde steken. Die je sterkte wenst, bemoedigt, feliciteert, met je meeleeft.

Vind jij het ook zo leuk, om iemand met een kaartje te verrassen? Kijk dan eens voor een prachtig assortiment kaarten bij onze nieuwe adverteerder: www.keeskaart.nl

Ook voor de decemberpost!

En als je postzegels gaat plakken, kijk dan eens op www.postzegelsmetkorting.nl Daar koop je oude 'gulden-postzegels' tegen een gereduceerd tarief. Er zijn ook zogenaamde kerstzegels verkrijgbaar.

zaterdag 21 november 2009

Geurig

Vanavond hadden we hier een heel geurig verjaardagsfeestje. Maaike mocht haar verjaardag nog vieren met haar vriendinnen. Het is al wel lang geleden, dat ze jarig was. Maar door mijn gecompliceerde zwangerschap en de nasleep daarvan was er nog niet van gekomen, om het feestje te houden. Nu werd Maaikes geduld eindelijk beloond.

We hebben deze keer eens voor een andere opzet gekozen. Normaal wordt er op feestjes altijd meegegeten. Maar nu kwamen de gasten ná het eten, om half 8. Maaike zit in groep 7 en je begrijpt hoe gezellig dat was met al die meiden. We hebben eerst gezellig koffie zitten leuten met vers gebakken appelflappen. Daarna kwam het traditionele kadootjes verstoppen. Dat blijven ze leuk vinden.

Maaike is heerlijk verwend met schrijf- en knutselspulletjes. Daar kan ze de komende tijd wel mee vooruit. Leuk!

Na het uitpakken van de kado's ging Willem Maria, Jan en Henk naar bed brengen. Koos, Leendert, Hans en z'n vriendje werden naar het kantoortje gedirigeerd. Er kwam rust in de tent. Ik vertelde de meiden wat we zouden gaan doen: een zeepketting maken. Dat was nieuw voor iedereen. Leuk hoor!

Ze gingen aan de grote tafel zitten en hebben ijverig zitten fröbelen. En het ging me toch heerlijk ruiken hier! De kettingen zijn heel mooi geworden en de meiden waren er heel blij mee.



Ze wisten ook al meteen wat ze met de restjes zeep wilden doen: in een zakje met een beetje water en dan maar knijpen en schuimen. Smurfensnot noemen ze dat :-).

Het was inmiddels al kwart over 9. Tijd om nog even wat chips te eten. Dat deden ze ook meteen in spelvorm. Ze gingen met elkaar aan de salontafel zitten. Op de grote tafel werden twee schalen met chips gezet. Om beurten gooiden ze de dobbelsteen. Wie zes had mocht snel naar de tafel rennen en chips schranzen. Grote lol!

Toen de schalen leeg waren (en de vloer ernstig bezaaid was ;-) ) dronken ze nog snel een glas fris en daarna bracht Willem ze thuis.

We hebben genoten!

Na het opruimen van de kamer heb ik nog maar even achter de strijkplank plaatsgenomen. Nu ben ik echt een beetje gaar. Ik zou graag nog willen bloggen over verjaardagsfeestjes en kadootje enzo, waar Constance naar vroeg. Ook wil ik wel bloggen over financiën en zakgeld, waar ook een vraag over was. Maar dat moet allemaal maar even wachten. Evenals de berg vragen in m'n mailbox. De komende twee weken zit ik erg vol gepland. Voller dan ik leuk vind. M'n logjes zullen dus wat hap snap moeten ;-)

dinsdag 17 november 2009

Over tot de orde van de dag

Dat was even afzien, maandagochtend: over tot de orde van de dag! Vorige week vrijdag hebben we de hele dag nog nagenoten van de bruiloft. Zaterdag zat ik de hele middag op de Eerste Hulp (gelukkig niets ernstigs). Daarna zondag. Nou, je wilt niet weten wat een werk er maandag op me lag te wachten ;-). Maar goed. Mijn devies op zulke dagen is: niet over nadenken. Als je gaat dénken...kruip je diep onder de dekens. Nee hoor, grapje. Ik ben gewoon lekker aan de slag gegaan. En als je dan een dag keihard doorbikkelt, is het ergste leed alweer geleden.

Vandaag ben ik verder gegaan, waar ik gisteren was gebleven. Ik ben ook meteen begonnen met de interne verhuizing. Leendert is naar Wim z'n bed verhuisd. Hij is dolblij. Eerst lag hij op één kamer met Hans, Koos en Jan. Hij had toen alleen een kast met 3 planken tot z'n beschikking. Nu deelt hij een kamer met Dirk en heeft zomaar 2 hele kasten en een grote bedbak voor z'n spullen. Hij is heel blij. Dirk en Leendert hebben ál hun spullen opgeruimd. Eerder mocht het van mij niet in de schoongemaakte kasten. Er is lekker veel rommel weggegooid. Het stapelbed waar Dirk en Leendert nu op slapen heb ik helemaal schoongemaakt. Al het beddengoed gewassen, tot en met het dekbed, het kussen en de matrasbeschermer. De bak uitgezogen, het matras gekeerd. Alles is heerlijk fris. Er moeten nog wat kleine dingen geklust worden: nieuwe rolgordijntjes ophangen (maar die moet ik nog kopen) en een plank voor boven Dirk z'n bed. Ook nog wat leuks aan de muur, want Wim had er een enorme fotolijst (van zo'n 150 bij 100 cm.) vól foto's van Geertje. Je begrijpt, dat díe er niet meer hangt :-). Iedere avond vinden Dirk en Leendert het leuk om naar bed te vertrekken. "We gaan ons bed maar eens uittesten," zeggen ze dan. Nu maar hopen, dat die kamer eens een poosje zó netjes blijft.

Vandaag ben ik op de andere jongenskamer aan de slag gegaan. Daar is nu één bed over (dat van Leendert). Het is de bedoeling, dat op korte termijn Henk daar gaat slapen. Hij slaapt nu nog in een ledikantje op de overloop, tegenover onze slaapkamer. Ik zal hem vreselijk gaan missen daar! Ik zou er ook best nog een poosje mee gewacht hebben, om hem te verhuizen, als niet zijn ledikantje mee zou gaan naar Roemenië. Nu zetten we er dus maar wat vaart achter. D.V. volgende week wil ik gaan proberen, of hij het dóet in een groot bed. In elk geval wil ik vóór die tijd één voor één alle vier de bedden op die kamer ook helemaal spic en span maken.

Ook de meisjeskamer staat op de planning. Vanavond heb ik vast een kapotte duplobak op z'n kop gekieperd en mee naar beneden genomen om te lijmen. We hebben houten bakken van Ikea. Ik denk, dat die al zéker tien jaar meegaan. Af en toe valt er één uit elkaar. En die moet dan dus gelijmd worden. Morgen is de lijm hard genoeg en kan de bak weer in gebruik genomen worden. Dan wil ik alle duplo (we hebben drie bakken vol) meteen uitzoeken en schoonmaken (in een sloop, in de wasmachine op 40 graden). Dan is er op de meidenkamer in elk geval ook een begin gemaakt.

Vanmiddag ging ik met Koos naar de SoVa-training. Dan moet ik altijd een kleine drie kwartier wachten. Ik ben naar een tuincentrum daar in de buurt gegaan om wat planten te kopen voor in de vensterbanken boven. Zoiets doe ik zelden. Maar nu ik zo fijn aan het opruimen ben, is het een feest, om de boel een beetje op te fleuren. Ik bofte. In dat tuincentrum waren ze aan het verbouwen. Ze hadden verschillende schappen met afgeprijsde artikelen. Niet zo'n klein beetje afgeprijsd ook: 75% korting! Ik heb twee bonte ficussen in leuke poederwitte zinken bakken gekocht en een bonte bladplant, waarvan ik de naam niet weet, in een zwarte zinken pot. Ik was in totaal 11,70 kwijt. Als ik eraan denk, zal ik er nog fotootjes van maken.

Verder moeten we sober zijn. We hebben wat tegenvallertjes gehad. Vorige week begaf de thermostatische douchekraan het. De vorige keer dat dat gebeurde, hadden we een merkloos, goedkoop, geval gekocht. Maar die heeft het niet lang uitgehouden. Maar een goed jaar, schat ik. Bovendien maakte de waterleiding een enorm lawaai, met die kraan erop, als er iemand onder de douche stond. We hebben nu dus toch maar weer een Grohe gekocht. Maar dat zijn dure grappen. Ook was één van m'n wasmachines kapot. Daar is gisteren een monteur bij geweest. De afvoerpomp bleek het begeven te hebben. Na betaling van 107,60 kan ik weer wassen zonder dat de bijkeuken blank staat. En zo hadden we nogal wat pechgevalletjes de laatste tijd.

Vanavond hebben we heerlijk hachee gegeten. Daar is iedereen dol op hier. De pan ging dan ook schoon leeg. (Ook) hachee maak ik altijd zonder pakjes. Dit is mijn manier: snijd rundvlees in blokjes. Verhit een kluitje margarine in een braadpan en doe het vlees erbij. Strooi er zout en peper over en bak het vlees bruin. Voeg kruiden toe: een paar kruidnagels, laurierblaadjes ,wat nootmuskaat en wat kaneel. Voeg wat water toe, doe het deksel op de pan en stoof het vlees bijna gaar. Zelf gebruik ik een snelkookpan. Dan is het in no time klaar. Als het vlees bijna gaar is, voeg je in ringen gesneden uien toe. Laat alles sudderen tot het door en door gaar is. Je kunt nu eventueel het vocht wat binden door een plak ontbijtkoek/peperkoek toe te voegen. Kook er lekker kruimige aardappels bij. Rode kool erbij maakt het helemaal af, maar dat doe ik meestal niet. Wel, hoewel ik het zelf geen combinatie vind, willen ze er hier graag zelfgemaakte appelmoes bij ;-). Als toetje had ik een kwarkprutje. Dat is ook altijd een succes. Ik maak het maar twee keer per maand. Dus het is ook wel een beetje speciaal. Ik mix één pakje houdbare slagroom stijf. Daar doe ik één pot kwark bij. Vervolgens kijk ik voor een restje yoghurt en/of custard. Ook dat roer ik erdoor. Ik breng het op smaak met een flinke klodder jam. Vanavond was dat Pruimenjam met winterse kruiden (uit eigen keuken). Lekker, dat vleugje kaneel, wat je proefde. Al met al hebben we gesmuld voor een habbekrats.

vrijdag 13 november 2009

De Bruiloft oftewel "Het verslag" :-)

De wekker liep gisterenmorgen om zes uur bij me af. Ik heb de houtkachel aangemaakt en heb nog even wat aan de was gerommeld. Om kwart voor zeven ben ik Wim gaan roepen. Die lag zowaar nog heerlijk te slapen! Ik bracht z'n trouwpak bij hem en hij ging snel onder de douche. Daarna trok hij z'n pak aan. Dat was ook het moment waarop hij de kleur van Geertjes jurk zag. We hadden namelijk een stropdas en pochet van de stof van Geertjes trouwjurk laten maken en die had hij nog níet gezien. Hij was verrast :-). Het was in elk geval heel iets anders dan wat hij had gedacht.

Om half 8 kwam Geertjes oudste broer, die van de hele dag een videoverslag zou maken. Het was nog donker. Maar gelukkig wél droog. Dat was om zes uur wel anders. Toen kletterde het nog behoorlijk. Een kwartiertje later kwam de fotograaf. Een gezellige, hyperactieve professional ;-). Hij begon meteen met sfeerplaatjes schieten en vertelde, dat hij thuis al op buienradar had gekeken en gezien had, dat het regenfront ons voorbij was. Het zag er goed uit allemaal. Ik vertelde, dat ik me alleen zorgen maken om de natte straat in verband met de sleep van Geertjes jurk. "O, heeft ze een sleep," reageerde hij, "heeft u dan een oud laken om mee te nemen, dan leggen we die er steeds onder." Ook weer opgelost.

Even later kwam er een grote verrassing voorrijden. Wim en Geertje wilden low-budget vervoer op hun trouwdag. Nou ja, wílden...Eigenlijk was het Geertjes grote wens, om in een oldtimer te trouwen. Maar ja, daarvoor hadden ze te weinig centjes. Geen nood. Wim werkt bij een garagebedrijf en zijn directeur heeft een mooie BMW en die wilde hij wel een dagje afstaan. Maar Geertjes vader had samen met een lief iemand de koppen bij elkaar gestoken en een prachtige Bentley mét chauffeur geregeld. De oh's en ah's waren natuurlijk niet van de lucht, toen die slee kwam voorrijden!



Er kwam nog méér drukte in de straat: het bruidsboeket en de bloemen voor op de auto werden bezorgd. Nog meer oh's en ah's. Want wát een prachtig bruidsboeket kwam daar uit de auto. We hebben nog wel erg moeten lachen om de reactie van Koos, want die noemde het boeket heel oneerbiedig een 'omgekeerde kerstboom' :-). Het boeket, de autoversiering en ook de corsages zijn allemaal door een nichtje (en vriendin van Geertje) gemaakt. Heel kunstig!



Zo langzamerhand werd het tijd om Wim te gaan uitzwaaien. Ik heb nog eventjes z'n haar een beetje bijgewerkt en z'n stropdas overnieuw geknoopt en toen kon hij echt vertrekken. Trijnie stond ook al klaar. Die zou meteen meerijden. Zij zou meegaan met het foto's maken, om te assisteren en om zelf ook (veel) foto's te maken. Eén van haar foto's zou namelijk dienen als bedankkaartje.



Raar hoor, om Wim zo de straat uit te zien rijden. Tijd om er lang bij stil te staan was er niet. De kapster arriveerde!
Toen ik met de meisjes om kleding was gegaan bij Pompom Kinderkleding, hier in Alblasserdam, vertelde de eigenaresse (mw. Dorst), dat ze ook de haren van de kinderen kon doen. Dat heb ik met twee handen aangenomen, want ik ben daar gewoon een kluns in. Daar heb ik het geduld niet voor. Toen ik haar deze week even belde om de tijd enzo af te spreken, vertelde ze me, dat ze de laatste tijd heel veel kapsels doet en dat ze ook gerust míjn haar wilde opsteken. Eigenlijk was ik dat niet van plan geweest. Maar Willem en Trijnie hadden het al een paar keer hardop gewenst. Ik wilde ze graag verrassen en heb het dus zo afgesproken. De warme rollers stonden al klaar en in een vlot tempo werden bij Maaike, Maria en mij krullen gezet.
Intussen begon ik met kinderen aankleden, haren kammen, hier nog wat te ridderen, daar nog wat te redderen. De tijd vloog om. Het was 10 uur toen we helemaal klaar waren. Hoog tijd om naar Streefkerk te vertrekken.

Bij Geertje thuis was het een gezellige boel. Iedereen in de beste stemming. Kinderen opgewonden. Steeds voller stroomde het huis. Er waren belegde broodjes en heerlijke rozijnentimpen, koffie, pakjes drinken, zakjes snoep. Alles was even feestelijk. Het Bruidspaar kwam terug van het foto's maken en alle aanwezigen konden hen bewonderen.



Langzaamaan werd het tijd om naar het gemeentehuis te gaan. Maar eerst nog de fotosessie met alle daggasten. De foto's werden achter het ouderlijk huis van Geertje gemaakt. Het was een vrolijke maar wel erg koude (wind!) bedoening.



In een lange optocht van auto's reden we over de Lekdijk naar Groot-Ammers voor de burgerlijke huwelijkssluiting. Maria en Jan mochten de ringen overhandigen en Willem werd verzocht de trouw-akte voor te lezen.

Na de huwelijksvoltrekking werd er op de trap aan de achterkant van het gemeentehuis nog een foto gemaakt van het hele gezelschap en daarna vormden we weer een lange stoet. We reden naar Alblasserdam, waar het huwelijk kerkelijk bevestigd zou worden.

Onderweg is de auto met Wim en Geertje even van de route afgeweken om nog wat foto's te maken aan de Tiendweg, die achterlangs het ouderlijk huis van Geertje loopt. Het was toen juist heerlijk zonnig geworden. Een mooie herfstdag.

In de kerk werd het huwelijk van Wim en Geertje bevestigd met de tekst uit Spreuken 3 vers 9: Ken Hem in al uw wegen en Hij zal uw paden recht maken. Ik vind de kerkdienst toch altijd het hoogtepunt van zo'n dag. Zo plechtig en emotioneel. Het doet je echt wel wat als je je kinderen samen ziet knielen, tijdens het zingen van Psalm 134 vers 3: Knielt dan eerbiedig voor Hem neer, Looft, looft nu aller heren Heer'. Het doet je ook zo denken aan de dag, dat je zélf zo begon. Wat lijkt nog maar éven geleden...

Na de dienst was er gelegenheid tot feliciteren voor de familie en de mensen die de dienst hadden bijgewoond.

Daarna reden we naar de Boerenklaas in Brandwijk waar de bruiloft zou worden gevierd. De spanning, die er toch steeds wel was, viel nu weg. En ontspannen gingen we aan de koffie met heerlijke bruidstaart.
Tijd voor het Boodschappenlied. Wellicht niet onbekend. Er waren twee stepjes meegenomen met grote boodschappentassen aan het stuur. Wim en Geertje kregen elk een stepje en onder het zingen van een lied, moesten ze zo snel mogelijk de in het lied genoemde boodschappen zien te vergaren. Wonderlijk hoe Geertje het nog voor elkaar kreeg te steppen met de rokkenvracht die ze aan had!

Het was inmiddels rond de klok van zes en we werden verzocht ons naar de eetzaal te verplaatsen. Er was een overheerlijk warm en koud buffet. Dat vind ik zelf altijd erg gezellig, een buffet. Wat heen-en-weer lopen, steeds wat lekkers uitkiezen. Heel leuk! Intussen bouwden Willem en de jongens de presentatie-apparatuur en het scherm op. Dirk had een heel leuke video-compilatie gemaakt van Wim z'n jonge jaren en die werd vertoond. Wim vanaf z'n tweede tot z'n twaalfde jaar. In die jaren heeft mijn zus Maaike steeds trouw video-opnamen gemaakt. Nog niet zo heel lang geleden heeft ze al die bandjes laten overzetten op dvd's en ze aan ons gegeven. Dat was prachtig materiaal voor deze gelegenheid!

Ook van Geertjes kant was er natuurlijk iets aardigs bedacht. Geertjes moeder was eens de foto-archieven ingedoken en had een mooie verzameling gemaakt. Die werden allemaal op het scherm vertoond, zodat iedereen ze goed kon zien, en Geertjes moeder heeft bij iedere foto wat verteld.

Zo vloog de tijd voorbij. Het liep tegen achten en we signaleerden al de eerste gasten, terwijl de receptie toch pas om half 9 zou beginnen. We moesten gaan opschieten. Maar dat maakte het genieten van het uitgebreide ijsbuffet er niet minder om!

Na de maaltijd was het dus haasjerepje naar de zaal, waar de receptie zou worden gehouden. We stonden net goed en wel opgesteld of de stroom van gasten kwam op gang. Er werden heel wat handen geschud, wensen uitgesproken, zoenen gegeven, kado's overhandigd. De zaal kwam helemaal vol gasten te zitten.

Tijdens de receptie hebben de brussen van de beide families nog iets leuks voor het Bruidspaar gedaan. Eerst was het de beurt aan de Luijkjes. Het Bruidspaar mocht plaatsnemen op het podium. Daarna kwamen de kinderen allemaal binnen met twee grote bossen rode en witte hartenballonnen, gevuld met helium. Op de balonnen stonden de letters a tot en met z. Om de beurt kregen Wim of Geertje van één van de kinderen een letterballon aangereikt. Die moest worden lekgeprikt, waarna er een briefje uitrolde met iets met de betreffende letter erop geschreven. Dat moest dan door Wim of Geertje worden voorgelezen. Dat was natuurlijk af en toe flink hilarisch :-)

Later op de avond was het de beurt aan de brussen van Geertje. Geertje komt uit een gezin met 9 kinderen, waarvan er al 4 zijn getrouwd. De club was dus ook lekker groot. Ze hadden een leuk stukje wat deels ging over Geertjes romantische inslag. Ze hadden een "Rosmantisch koor" gevormd. Ze kwamen binnenlopen met elk een rozenrood feesthoedje op en een rode crèpepapieren cape om en hadden een zilveren trommel omhangen met rozen als stokjes. Ze zongen een grappig lied, waarbij er steeds met de rozen op de trommels werd geslagen. Daarna ging het stukje verder als satire op Geertjes telefoongesprekken (met o.a. Wim). Ook dat was af en toe erg komisch en herkenbaar!

De klok draaide door en de gasten gingen zoetjesaan opstappen. Toen alle gasten weg waren zijn we nog even als familie bij elkaar geweest. We kregen koffie met saucijzenbroodjes. Wim en Geertje hadden iets leuks bedacht om iedereen voor zijn of haar inzet in de voorbereiding op hun huwelijk te bedanken. Ze hadden een powerpoint met leuke foto's, Wim speechte daar wat bij en Geertje had met zorg mooie kado's uitgezocht. De moeders kregen een mooi boeket bloemen én een mooi fotomapje met foto's van de bruiloftsdag. Wat een verrassing! Dat had Geertje zo bij de fotograaf besteld en twee van haar broers hadden dat vlak voor het eten opgehaald. Geweldig!

Geertjes vader heeft de dag besloten met Bijbellezing en gebed. Toen was deze mooie, ontroerende, bijzondere dag toch echt voorbij. We namen afscheid van het Bruidspaar. Wat gezegd moest worden was al eerder gezegd. En ja, dan ga je naar huis. Raar hoor, het eerst vogeltje uitgevlogen...


Twaalf November 2009

woensdag 11 november 2009

Even een kort berichtje...

...om te laten weten, hoe de vlag er hier bij hangt :-). Vanmorgen heb ik eerst een briefje gemaakt, waarop alles stond, waar ik nog aan moest denken en wat ik nog moest doen. Zo'n briefje geeft rust in je hoofd. Ik ben simpelweg begonnen het lijstje af te werken en heb steeds doorgestreepd wat klaar was. Nu is echt alles helemaal klaar voor morgen. De kleding, die grotendeels bij mijn ouders klaar hing, hangt hier nu keurig aan een rek.



Mijn moeder heeft alle kleding nagekeken, gestreken en zo nodig vermaakt (broeken korter enzo). Dat was heerlijk! Alles is helemaal verzorgd. Zelfs de zakdoeken zitten in de zakken en de schoenen staan klaar met de sokken erin. De broodjes voor het lopend ontbijt ;-) zijn gesmeerd. Het fototoestel is opgeladen. De paraplu's staan klaar (die zullen we ws. wel nodig hebben). Medicijnen, luiers, schortjes, reservepanty's, nou ja, gewoon alles is er. Dat voelt super.

Willem is met Dirk, Leendert en Hans naar De Boerenklaas, waar de bruiloft wordt gevierd, om er de audio- en video-apparatuur te testen.

Het voelt gewoon een beetje als Oudejaarsavond. Raar hè.

Straks komt Wim thuis. Hij is nu nog bezig om oud papier op te halen voor de Schutse (gehandicapten).

Ik ga m'n laatste taak van deze dag doen: de strijk :-). En daarna wil ik nog wat foto's posten.

Iedereen heel hartelijk bedankt voor alle goede wensen. Het is heel speciaal om zo'n bijzondere gebeurtenis met jullie te delen!


maandag 9 november 2009

Vroeg begonnen...

Vroeg begonnen, veel gewonnen. Dat is een geliefde uitdrukking van mijn vader. En (natuurlijk ;-) ) heeft hij helemaal gelijk!

Ik houd van vroeg opstaan. Lekker in de stille morgen bezig zijn en intussen mijn gedachten laten gaan. Vanmorgen ben ik, net als vorige week maandag, extra vroeg opgestaan. Om kwart over vier. Toen ik om kwart over zes de rest van het gezin ging wekken, had ik al twee wassen gedraaid, één was opgehangen, één was afgehaald en gestreken, de vaatwasser uitgeruimd, weer gevuld (het aanrecht stond nog vol) en meteen aangezet, de meterstanden genoteerd (wekelijks klusje) en de ontbijttafel voor 12 personen gedekt. Dan ga je met een voldaan gevoel aan het ontbijt ;-).

Een poosje geleden stelde Francis deze vraag:
hallo teuni,ik heb een vraagje,hoe vaak was jij kleding of handdoeken enz? ik zit nml met het volgende,ik heb 3 kinderen in de leeftijd van 13,10 en 9 jr en ik heb het gevoel dat ik nooit uitgewassen kom.Nu mogen ze van mij niet iedere dag schone kleren aan,maar wel schone onderkleding en sokken of mayo`s. maar dan nog,heb ik het idee dat ik veel te veel was.de bedden verschoon ik meestal 1x in de 2à3 weken dat is toch ook niet overdreven veel.en mogen ze bij jou iedere douchebeurt een schone handdoek pakken ? hopelijk heb je wat tips enz dat ik wat minder wasgoed krijg,want volgens mij kan het minder.b.v.d groet van francis

Nu, als je leest, hoe mijn maandagochtend begon, dan is dat ook met De Was :-). Ook hier is de was gewoon best veel werk. Ik heb het de laatste tijd voor de grap eens een beetje bijgehouden. Ik zit op gemiddeld anderhalf uur per dag, zes dagen per week. Het is allemaal goed te doen, mits je het echt iedere dag kan bijhouden. Zodra er, om wat voor reden dan ook, een kink in de kabel komt, heb je achterstand. Als dat gebeurt, omdat ik bijvoorbeeld een dag weg moest, dan haal ik dat gemakkelijk de volgende dag wel weer in. Maar als het komt, doordat ik ziek was, dan is het een ander verhaal. Dan is er namelijk wel méér blijven liggen, dan alleen de was. Dan duurt het soms wel een week, voordat ik weer helemaal bij ben.

Hoe ziet mijn wasserij er uit?
Om te beginnen, probeer ik de hoeveelheid was enigszins te beperken. Iedereen neemt elke dag schoon ondergoed en schone sokken. Maar bovenkleding kan best wat langer mee. Als regel voor de basisschool kinderen heb ik: zomers twee dagen met je kleding doen, 's winters drie. Voor buiten spelen heb ik een stapel oude kleding, zodat de schoolkleding netjes blijft. Aan tafel een schortje dragen scheelt veel vlekken. De bedden doe ik eens in de twee weken. En dan de ene keer alleen slopen en hoeslakens, de andere keer de dekbedhoezen erbij. Schone slopen pak ik trouwens tussendoor ook nog wel. Gewoon als ik zie dat een sloop niet helemaal fris meer is, dan doe ik er even een schone om. Pyjama's gaan een week mee. Baddoeken en washandjes gaan na één keer gebruik de wasmand in. Dat is dan ook het soort wasgoed, waar nauwelijks werk aan is.

Ik ben in het gelukkige bezit van maar liefst twee wasmachines. Iedere morgen vul ik die. Ik draai alleen echt vólle trommels. Het nadeel is, dat ik dan bijvoorbeeld een witte was doe en een donkerbonte, maar dat de rest van de was in de wasmanden blijft en dat die dus nóóit leeg komen. Ik zit daar niet mee. Ik ken veel mensen, die liever iedere dag de wasmand(en) leegwassen en dan vier, vijf of nog meer halve wasjes draaien. Dat moet ieder voor zich weten. Ik vind dat zonde van het water en de energie.
De wassen worden dus 's morgens gesorteerd. De machines gaan 's avonds om 11 uur aan. Wij hebben een dubbelmeter en het goedkope tarief gaat bij ons om 23.00 uur in. Sinds een jaar of twee zijn die tarieven erg dicht bij elkaar komen te liggen, zodat het voor veel mensen voordeliger is, om gewoon een enkeltariefmeter te hebben. Als je het precies wilt weten, kan je het best met je meterstanden naar je energieleverancier bellen. Dan rekenen ze voor je uit, wat in jouw geval het voordeligst is. In ons geval is het (nog)rendabel om een dubbeltariefmeter te hebben. Maar dan moet ik er wel m'n best voor doen, om zoveel mogelijk in de goedkope stroom te werken. Wij verbruiken ongeveer evenveel Kwh in het hoge als in het lage tarief. Het scheelt ons dan 10 euro per maand.
Ik was vaak op lage temperaturen. Alleen overhemden, lakens, handdoeken, theedoeken, vaatdoeken en baddoeken doe ik op 50 graden en soms op 60 graden. Altijd op lage temperatuur wassen is niet goed voor je apparatuur. Vooral in combinatie met het gebruik van vloeibare wasmiddelen, loop je kans op zeepluis (of vetluis). Je hoort ook vaak de tip, om af en toe de wasmachine leeg te laten draaien op 95 graden, met een schep soda. Dat zou (kalk)aanslag voorkomen. Zelf doe ik dat nooit. (eigenwijs he)
Ik gebruik niet één vast merk waspoeder/wasmiddel. Gewoon wat er bijvoorbeeld in de aanbieding is, of af en toe eens van de Aldi of de Lidl ofzo. Het maakt mij niet zo uit. Ik heb ook een tijd zelf wasmiddel gemaakt. Als je geen cent te makken hebt, is dat een prima manier om je was schoon te krijgen. Aan zelfgemaakt wasmiddel zit echt zo goed als geen geur. Als je buiten droogt, vind ik dat niet zo'n probleem. Dan ruikt je was al snel lekker naar buitenlucht. Maar bij binnen drogen, mis ik echt het geurtje. Zelf wasmiddel maken is super eenvoudig: 80 gram Marseillezeep raspen. Deze zeep is vaak voordelig op de markt verkrijgbaar. De geraspte zeep oplossen in heet water. Het mengsel aanvullen met water tot 5 liter. Een nacht laten staan (dan wordt het dik vloeibaar). En klaar is Klara. Voor de witte of lichte was kan je een schep soda erbij doen.

De wasmachine, die beneden staat, vul ik vaak met regenwater. Niet omdat dat nu zo veel scheelt aan geld (wat kost water nu helemaal!), maar gewoon, omdat ik vind, dat we vaak zo achteloos met drinkwater omgaan.

's Morgens zijn er dus twee volle trommels was klaar, als ik opsta. Soms draai ik op de dag dan nog een volle trommel. Ik heb ongeveer 14 volle trommels was per week. De was wordt zoveel mogelijk aan de lijn gedroogd. Ik heb wel een droger, maar die gebruik ik alleen in noodgevallen (bijvoorbeeld als ik achter geraakt ben).

Strijken doe ik graag. Ik strijk lang niet alles meer, maar toch wel meer dan de gemiddelde huisvrouw/man, denk ik. Ik probeer de strijk 's middags te doen. Als ik weg moet, doe ik hem ook wel 's avonds.

Ik hoop, dat ik Francis' vraag zo een beetje beantwoord heb ;-)

Ik ben vandaag vooral veel bezig geweest met opruimen. Nu Wim het huis uitgaat, merk ik dat meteen aan de ruimte die dat oplevert. Dat is dan eigenlijk een heel prettige bijkomstigheid ;-). Ik heb vanmorgen z'n winterkleding allemaal nagelopen en netjes in bananendozen gedaan. Het zomergoed is allemaal al weg. Z'n kast is nu bijna leeg.



Ook heb ik weer van alles klaargezet voor Roemenië. Als dat straks allemaal weg is, veert ons huis vast een stukje omhoog!

Zaterdag was ik weer bij de boer. Er zaten nogal wat bloemkolen bij, deze keer. Gisteren hebben we bloemkool met kerriesaus op. Vandaag een bloemkoolstamppot. Ik heb daarvoor een kipfilet (ca. 350 gram) lekker gekruid en in kleine stukjes gesneden. Intussen heb ik de aardappels en de bloemkool gekookt en met een kluit margarine en een scheut melk tot een smeuïg geheel gestampt. Daarna de kipfiletblokjes (met de jus) er door geroerd en een restje boerenmetworst in kleine blokjes. Nog een lik mosterd erdoor en smullen maar! Nu nog iets bedenken voor de overige bloemkolen :-) Ik ga ze niet invriezen. Ze zijn nog vers genoeg, om een poosje bewaard te kunnen worden.
We zitten verder goed in de wintergroenten: spruitjes, boerenkool, spitskool enzo. Ik heb ook een net (25 kilo) uien genomen. Winteruien kan je echt wel een paar maanden bewaren. Ik bewaar ze gewoon in de (koude) garage. Kunnen we weer aan de hachee en de hutspot ;-).

vrijdag 6 november 2009

Cakejes uit een potje



Vanavond waren we met zn viertjes bij de koffie. Leendert heeft de kaarsjes aangestoken en hebben we "Cakeje, kom maar uit het potje" gegeten....

donderdag 5 november 2009

Aktie in de keuken

Toen ik vanmorgen de bovenverdieping had opgeruimd, de bedden had opgemaakt, de wassen te drogen hingen en ik daar verder niets meer te zoeken had, ben ik heerlijk in de keuken aan de slag gegaan. Eerst maar eens de broodbakmachines aan het werk gezet. Het nieuwe machientje draaide als een zonnetje. Fijn! Als je meer wilt weten over mijn manier van broodbakken, kan je hier lezen.



Om uit te rusten van het gejakker om mijn ochtendwerk af te krijgen én meteen iets zinnigs te doen, heb ik me op de bank geïnstalleerd met een krat stoofperen, een enorme pan, een teil en een schilmesje. De tien-literpan heb ik helemaal vol geschild. Op zich ging dat wel snel, want de peren waren heel groot. Normaal hebben we altijd Gieser Wildemannen en dan nog eens de kleintjes (de goedkope dus). Als je daar je pan mee vol wil schillen, ben je wel een poosje zoet. Maar nu had ik (gekregen)St. Remy's. Ik heb ze te stoven gezet met een pietsje water, een plens vruchtenwijn en aardig wat suiker.

De kinderen kwamen thuis voor de lunch. De basisschoolkinderen hadden vanmiddag allemaal vrij. Jammer dat het zo regenachtig was.

Intussen waren de brooddegen bakklaar en in twee keer drie baksels had ik zes lekkere broden. Omdat ik vandaag niets bijzonders op het programma had staan en met de kinderen over de vloer ook geen zin had (en: het geen zin had) om te poetsen, ben ik nog maar even verder gegaan met bakken.

Eerst heb ik twee taartbodems gebakken. Ik bak die altijd in van die flexibele bakvormen. Normaal krijg je daar je baksels mooi uit, zonder dat je de vormen van te voren moet invetten. Maar vandaag bleven de baksels een beetje aan de vorm kleven. En met zo'n bros baksel levert dat helaas beschadigingen op. Een mooi opgemaakte taart kan je er zo niet meer mee maken. Maar ze zijn daarom nog wel geschikt voor een lekkere desserttaart. Dat was tenminste wat spontaan in me opkwam. Ik zou een stoofpeertjestaart als toetje gaan maken. Had ik meteen een bestemming voor een deel van de pan peertjes, die inmiddels mooi roodgekookt waren ;-).



Maar zover was het nog niet. Eerst nog even iets anders. Iets wat ik al heeeeel lang van plan was, maar waar, raar genoeg, nooit wat van kwam: cake inmaken.
Terwijl de taartbodems nog in de oven stonden, repte ik me om cakebeslag klaar te maken en weckpotten te beboteren. Ik had het Weckboek erbij gepakt. Er stond in, dat je de beboterde potten moest instuiven met bijvoorbeeld paneermeel of geschaafde amandelen. Die amandelen leken met wel wat. Alleen had ik maar een schamel restje en dat heb ik verdeeld over vier van de vijf potten. De vijfde pot heb ik alleen beboterd. Het is voor mij de eerste keer, dat ik cake weck en ik moet daarom nog uitvinden wat handig en wat lekker is. Ik vulde de weckglazen met cakebeslag (voor de helft, in verband met rijzen) en zette ze, toen de taartbodems klaar waren, in de oven. Volgens het Weckboek moesten ze er een half uur in op 160 graden. Maar toen ik na een half uur met een breinaald controleerde of de cakes gaar waren, bleek dat niet het geval. Ik heb er nog tien minuten oventijd aan toegevoegd. Daarna heb ik de potten een beetje laten afkoelen en er de ringen, de deksels en de klemmetjes op gedaan. De weckketel stond al klaar met heet water. Na 20 minuten op honderd graden in de Weckketel had ik 5 glazen met cake. Ze moeten nog gekeurd worden. Ik hoop, dat ze lekker zijn. Dan maak ik een flinke voorraad en in vele variaties (chocoladecake, appelcake, rum-rozijnen cake, citroencake enzovoorts). De laatste tijd overkwam het me nogal eens, dat ik geen tijd had voor baksels bij de koffie. Dat is niet zo erg, als we met ons eigen gezin zijn. We hoeven niet altijd iets erbij te hebben. En een kaakje is ook prima. Maar om nu je gasten een kaakje aan te bieden...Mwah...Nu kan ik in geval van onverwachte gasten gewoon een weckfles open trekken. Fijn idee!



Het liep al tegen het einde van de middag en het werd tijd om aan het klaarmaken van het avondeten te beginnen. We aten vanavond spaghetti. Daarvoor heb ik tomatensaus uit mijn voorraad gebruikt. En terwijl de saus zachtjes sudderde en het water voor de spaghetti aan de kook stond te komen, maakte ik de stoofpeertjestaart. Ik nam wat peertjes uit de pan en deed ze in een vergiet om ze goed uit te laten lekken. Daarna schepte ik wat sap uit de pan en deed dat in een steelpan. Ik bracht het aan de kook en bond het met wat maizena. Ik sneed een taartbodem doormidden, smeerde er royaal de gebonden perensap op en legde de helften weer op elkaar. Bovenop de taart legde ik de uitgelekte peertjes en ik goot er het restant van het gebonden sap over. Daarna bestrooide ik de taart met kaneel. Ik heb hem opgediend met een schaaltje slagroom. Wat een heerlijke verrassing was dat.



Zo, en dan nu nog even m'n dagelijkse portie strijk. Anders loop ik weer achter ;-)

woensdag 4 november 2009

Brood en andere zaken

Zaterdag wilde ik brood bakken en had zoals gewoonlijk drie degen te kneden gezet. Ik heb hiervoor in de garage drie broodbakmachines op een rijtje staan. Toen ik de degen er na een half uur wilde uithalen voor de voorrijs (om er meteen nieuwe degen in te kneden te zetten), bleek van één machine het schoepje niet gedraaid te hebben. Ik had het al snel gezien: kapot! Dat schiet niet op. Want ik maak op deze manier altijd drie degen tegelijk, die later met z'n drieën te gelijk in de oven gaan. Een rondje Marktplaats leverde heel wat te koop aangeboden machientjes op. Ik maakte een selectie van advertenties tot 15 kilometer bij ons vandaan en heb gewoon op alle geschikte machines 10 euro geboden. En zowaar waren er twee aanbieders die met mijn bod akkoord gingen. Degene die het dichtstbij woonde (zeven kilometer bij ons vandaan) heb ik genomen. Een machine, die maar één keer gebruikt is. Ik ben helemaal in mijn nopjes. Morgen weer heerlijk aan de bak. We hebben nu een paar dagen winkelbrood op. Maar zelfgebakken heeft ieders voorkeur :-).

Vorige week ben ik twee dagen ziek geweest. Eén dag heb ik met koorts op m'n lijf doorgelopen. Maar vrijdag heb ik grotendeels het bed gehouden. Slapen, slapen, slapen. Gelukkig ben ik weer helemaal beter. Eén probleem (het oude liedje): er was meteen een flinke was- en strijkachterstand. Maandagmorgen ben ik een uur eerder opgestaan, dan mijn gewoonlijke maandagochtendtijd. Ik heb me vol overgave op de was gestort. Jammer, dat het buiten drogen nu zo goed als voorbij is. Binnen schiet het allemaal niet zo op. Ik heb dan ook wel drie keer de droger gebruikt. Voor de rest hingen en hangen alle lijntjes en rekjes in huis continu vol. Maar m'n achterstand is weg! Heerlijk.

Intussen genieten we van de voorbereidingen voor de bruiloft. Vorige week had ik er stress van. Maar nu niet. Alle kleding hangt keurig klaar. De nieuwe overhemden gewassen en gestreken. De schoenen en laarzen zijn ingelopen. Alleen Wim z'n trouwpak is er nog niet. Toen wij vorige week met hem naar de winkel gingen, bleek de bestelde stropdas en het pochet er nog niet te zijn. Bovendien moest z'n gilet behoorlijk ingenomen worden (afgevallen!). We kunnen alles aan het eind van deze week ophalen en dat zou me een opluchting zijn. Verder zijn we druk met allerlei geheime aktiviteiten. Maar die geven geen stress, maar voorpret.

Vandaag vierden we Dankdag voor gewas en arbeid. Apart is dat altijd, zomaar zo'n dag tussendoor, dat niemand naar school en werk is, maar waarop we met z'n allen naar de kerk gaan. De avond vóór Dankdag voel ik me altijd net als de avond vóór Kerstfeest. Nog snel dit en nog snel dat, om alles op tijd af te hebben. D.V. morgen gaat iedereen weer verder waar hij of zij mee bezig was.

De afgelopen drie weken hebben we steeds een zieke. Het begon in de herfstvakantie, toen Maaike de hele week een heel dikke keel had, koud was en gewoon niet lekker in haar vel stak. Vorige week was het bij Trijnie van hetzelfde laken een pak. En zelf deed ik dus ook twee dagen mee, maar zónder keelpijn. Bij mij was het een vol en verkouden hoofd en koorts. Vannacht heeft Willem lopen overgeven en Leendert heeft de hele dag met een zere keel en een deken om zich heen geslagen op de bank gehangen. Nu maar hard hopen, dat we volgende week geen zieken hebben.

Vanmiddag hebben we ons record kranten bezorgen verbroken. De laatste paar weken ben ik steeds meegegaan, omdat de kranten zo laat kwamen, of om andere redenen. En eigenlijk vind ik het beslist geen straf. Vanmiddag was het niet strikt nodig, dat ik meeging. Hoewel het kort draaien was. De kranten werden om half drie bij ons afgeleverd. Er moesten vier folders ingevouwen worden. Dat was een uurtje werk. Om kwart voor vier waren we klaar voor de start voor het bezorgen. Om zes uur wilden we naar de kerk. Ik ben daarom maar meegegaan. We hebben er net iets langer dan een uur op gelopen. Daarna bliefden de kinderen warme chocolademelk. Ik heb voor de hele bende lekker chocolademelk klaargemaakt met een dikke plak cake erbij. Mmm. Heerlijk, zo'n gezellig gezinsmomentje.