zaterdag 27 februari 2010

Druilerige vakantie

Wat een druilerige vakantieweek was het! De kinderen hebben veel binnen gezeten. De spelletjeskast is behoorlijk overhoop gehaald. En verder hebben we typische binnen-vakantie-activiteiten gedaan.
Noa, Maria's vriendin (en nichtje), logeerde twee nachtjes. Ze spelen altijd zo leuk met elkaar. Ze waren donderdag naar een kasteel geweest en daar hadden ze behoorlijk wat prinsesseninspiratie opgedaan :-). Ze hebben twee dagen in prinsessenjurken gelopen.
Vanmorgen mochten ze koekjes bakken. Samen met Maaike en Jan. Ze hebben mooie koekjes gemaakt en die later versierd met gekleurd glazuur.



Willem gaf intussen bandenplakles. Het is een klusje wat nooit echt een hobby zal worden, denk ik.



Koos heeft met drie vriendjes soldaatje gespeeld. Maar halverwege de middag kwamen de vier stoere soldaten dik bemodderd aan de achterdeur. Ze wilden niet meer buiten spelen. Ze hebben een spel gedaan en op de computer van Hans 'gezeten'.
Al met al is de vakantie toch weer omgevlogen. D.V. volgende week zal ik het druk hebben met het opruimen van alle rommel.

Vandaag was er alwéér een financiële tegenvaller. Weliswaar niet een heel grote, maar met die 20 euro die het me kostte, had ik wel leukere dingen kunnen doen. Ik had mijn computer ter reparatie aangeboden bij de leverancier. Hij laadde niet goed meer op. Er was gebeld, dat ik hem weer kon ophalen. Trijnie had hem opgehaald. Maar toen ik vol verwachting de stekker in het stopcontact deed, laadde hij nog steeds niet op! Ik baalde er best wel van. Er was een nieuwe accu in gegaan. Daar kon het dus niet aan liggen. Ik dacht daarom, dat het weleens een kapotte adapter zou kunnen zijn. Vanmiddag zijn we opnieuw naar de leverancier gegaan. Ze hoorden mijn verhaal aan en haalden een apparaat om de adapter uit te testen. Inderdaad! Die was kapot. En, helaas pindakaas, krijg je op een adapter maar een half jaar garantie. Ze konden de kapotte adapter terugsturen naar HP, maar dat zou nogal kostbaar zijn. Ik kon beter een universele adapter kopen. Dat heb ik maar gedaan: 20 euro :-(. Maar goed, ik kan weer fijn op m'n eigen laptop werken!

Vanmiddag zijn we ook nog even naar de boer geweest. De komende week staat er in elk geval prei en andijvie op het menu. Lekker! En morgen hebben we aardbeien, wat wel heel lekker is, maar wat eigenlijk helemaal niet zou mogen in de winter.

Dan de huishoudknip. Die heeft aardig geklapperd. Er ging uit:
5 euro voor 10 liter boerenmelk. Aardappels, groenten, fruit en eieren: 25 euro. Een adapter voor mijn laptop: 20 euro. Een nieuwe fietspomp: 7 euro. Krat bier: 6,50. Kom ik op een totaalbedrag sinds 15 februari van: 486,94

donderdag 25 februari 2010

Lang

Meestal vliegen de dagen om. Dan heb je het gevoel alsof de tijd als zand door je handen glipt. Maar af en toe heb je zo'n dag, die zó boordevol indrukken is, dat hij LANG duurt. Zo'n dag was gisteren. Toen we gisterenavond om kwart over 11 thuis kwamen, had ik het idee, alsof ik een week met vakantie was geweest. Heerlijk toch?

Zoals ik al schreef, was het de bedoeling om voor een kachel op stap te gaan. We hadden een e-mail gestuurd naar het bedrijf waar we ons wilden laten informeren. Maar helaas was daar in verband met een beurs niemand aanwezig. Jammer, maar nu moet de kacheljacht maar even wachten.

We moesten dus op het laatste moment onze plannen wijzigen. We brachten eerst Koos naar mijn zus in Dordrecht en besloten meteen door te rijden naar de Biesbosch, om daar een bakkie koffie te drinken. Intussen overlegden we, wat we zouden gaan doen. Een stad? Een markt? Strand? Bos? Willem had wel een idee. Hij had het er pas al eens over gehad. Als kind is hij ooit met zijn oma naar de Deltawerken gaan kijken. Hij wist nog dat hij met de bus mee ging, en dat er zo'n zwartwitfilm werd vertoond over de in aanbouw zijnde Deltawerken. Hij vroeg zich af, of zoiets er nog zou zijn (behalve Neeltje Jans dan). Ik vertelde, dat ik wist, dat ze bezig zijn met de aanleg van de Tweede Maasvlakte. Wie weet zou daar wel zo'n informatiecentrum zijn.

Op de bonnefooi reden we naar de Maasvlakte. We zagen daar van alles, maar geen infocentrum en daarom stapten we ergens uit, om een eind te wandelen. Lekker de wind door de haren en genieten van de zee. En daarna nog maar weer een bakkie koffie en een stapeltje boterhammen :-).

Op de terugweg besloten we toch even te gaan kijken, naar iets wat werd aangeduid met Futureland. En dat was helemaal raak. Een werkelijk schitterend informatiecentrum, waar echt van alles is te zien over de aanleg van de Tweede Maasvlakte. We raakten steeds dieper onder de indruk van de 3 1/2 kilometer land, die zomaar aan de kust geplakt wordt! Het is toch eigenlijk onvoorstelbaar, dat dat allemaal kan.
Op de eerste verdieping hadden we een prachtig uitzicht op de schepen, die aan het zand opspuiten waren. Er stonden verrekijkers om alles nog beter te kunnen zien en tot onze verrassing zagen we een groep van 12 zeehonden op de opgespoten zandplaat liggen. Wat leuk! We gaan hier vast nog een keer met de kinderen heen. Echt een aanrader! (En nog gratis ook).



We dronken ons laatste bakkie koffie uit de thermoskan, aten de laatste boterhammen op en reden nog wat rond. Even gekeken bij strand Slufter, even gestopt bij een motorcrossplaats en uiteindelijk koers gezet naar Brielle. Daar hebben we zomaar wat door het stadje geboemeld. Ik had nog een mazzeltje. Ik was al een tijdje op zoek naar nieuwe laarzen. Die ik nu heb, zijn zó versleten, dat ze het repareren niet meer waard zijn. Ik heb er dan ook in zo'n vijf jaar tijd heel wat kilometers op gelopen! Nu liep ik tegen een paar prachtige, leren laarzen aan voor maar 25 euro. Ik ben er superblij mee.

Intussen werd het tijd om langzamerhand naar Alblasserdam terug te gaan. We hadden daar om kwart over 7 afgesproken bij De Wachter, voor het familiediner. Onderweg maakten we een stop bij Ikea Barendrecht. Ik had de thermoskan met tomatensoep thuis laten staan. En we waren zó flauw, dat we toch echt even iets hartigs nodig hadden. Nu zijn we, denk ik, in geen vijf jaar bij Ikea geweest en we waren toch wel lichtelijk beduusd over het gekrioel daar. Ongelofelijk, zo'n bijenkorf. We wilden heel simpel koffie met een saucijzenbroodje, maar die waren op. We kozen voor soep. Ook de champignonsoep was op. Maar tomatensoep was er wél. Oké, we vonden het allang goed. Soep gegeten en op zoek naar de uitgang. Natuurlijk moet je dan de halve winkel door en hopen ze, dat je wat koopt. En dat is ze gelukt, die marketingmensen van Ikea ;-). Honderd theelichten voor 2,79. Die waren juist op, dus dat kwam mooi uit.

Bij de Wachter was het super. Het is altijd erg gezellig, zo met z'n achten tafelen. En als dan ook het eten voortreffelijk is, de bediening aardig én het is heerlijk warm, dan is het voor 100 procent geslaagd. We hebben vier uur lang getafeld!
Ik laad altijd helemaal op van zo'n dag. Ik heb weer volop nieuwe moed, inzichten, inspiratie. Af en toe moet je zoiets echt doen, om je batterijen op te laden.

Financieel volgt de ene tegenslag momenteel op de andere. Hadden we eerst al een kapotte wasmachine, een zoek geraakte fiets en een flinke schadepost aan een grote lekkage, vandaag belde de garage met slecht nieuws. Mijn auto kan niet meer worden gerepareerd. De kosten van reparatie zouden de waarde ver overstijgen. Nu moet er dus een andere auto komen :-(. Ik hoop echt, dat dat voorlopig het laatste is. We schrapen over de bodem van onze schatkist. Maar gelukkig zijn het tegenslagen van materiële aard. Hoe vervelend ook.

Ik werk meteen de verantwoording van de huishoudknip maar even bij:
Extra boodschappen voor Trijnies feestje: 22,85. Hiervoor kochten we: Monchoutaartmix, Kwarktaartmix, 4 pakjes margarine, blikje vlaaivulling, bus slagroom, 2 flessen rosé, pakje roomkaas, 2 pakjes zalmfilet, pak tortilla's.
Een partijtje hamburgers, wat me door een plaatselijke winkel voor de halve prijs werd aangeboden, omdat ze op de datum waren: 44,80. Een aanbieding koeken: 7 pakken voor 5 euro. Een paar leren laarzen voor mezelf: 25,00. Twee soep bij Ikea: 3,90. Theelichtjes 2,79. Kan melk: 0,95. En vandaag mochten Leendert en Hans een dagje naar het zwembad: 7,80 Totaal zit ik nu sinds 15 februari op: 423,44

woensdag 24 februari 2010

Veel of weinig, appels met peren

Als er door iemand een bedrag wordt genoemd, wat er voorhanden is om uit te geven, kunnen we daar een mening over hebben: het is veel, of het is weinig. Vaak vorm je zo'n mening, door de situatie van de ander 'om te rekenene' naar die van jezelf. Toch moet je dan oppassen, dat je geen appels met peren vergelijkt. Dat gebeurt maar al te gemakkelijk. Onze levensomstandigheden zijn vaak zó verschillend, dat een vergelijking bijna altijd mank gaat. Hebben we kleine kinderen, dan hebben we misschien een relatief groot budget nodig voor oppas. Hebben we veel kinderen, dan hebben we misschien hulp in de huishouding nodig. Hebben we een grote familie, dan zijn er vaak (verjaardags)feestjes, waarbij een kadootje wel aardig is. Hebben we dieren, dan moeten we rekening houden met dierenartskosten. Een kind (of dier) wat ziek is, heeft wellicht speciale (dure) dieetvoeding nodig. Iemand met een tuin, geeft geld uit aan die tuin, terwijl iemand op een flat zulke onkosten niet heeft. De één is handig met naald en draad en kan voor een habbekrats leuke kleding maken. De ander is handig met schaar en tondeuze en spaart een vermogen aan kapperskosten uit. Hoe dan ook: we kunnen onze eurootjes maar één keer uitgeven en ik denk, dat de meeste mensen dat op een zo verantwoord mogelijke manier doen. Ik denk niet dat er één manier is. Ieder zoekt een manier, die het best bij hem of haar en de omstandigheden past.
Ik laat hier niet zien hoe het wel of niet moet. Ik laat alleen een (mijn) manier zien. Dat is ook, omdat mensen daar om vroegen. Ik maak mijn eigen keuzes. Ik zie het absoluut niet zitten, om de haren van de kinderen zelf te knippen. Laat mij dan maar brood bakken. Dit soort keuzes wil ik hier wel delen. Maar ik voel me toch ook een beetje kwetsbaar hierin. Ik doe het daarom ook maar voor één maand. Wellicht zijn er toch wel weer mensen, die ideeën opdoen. Ook van de reacties valt vaak veel te leren (vind ik).
Zelf ben ik niet echt een cijfertjesmens. Ik heb het al zó vaak geprobeerd, om alle uitgaven netjes te noteren in een kasboek. Maar altijd weer strandde dat na een aantal weken of maanden. Daarom ben ik daar op een gegeven moment mee gestopt. Ik wéét gewoon wat mijn aanvaardbare genoegpunt is. Dat is voor mij die 1250 euro. Ik wil het daar gewoon mee redden. Ik doe er mezelf, m'n gezin en een ander niet mee tekort. En het vergt de nodige creativiteit van me, wat goed voor me is.

Vanavond vierde Trijnie haar verjaardag. Het was reuze gezellig. Veel jongelui. Trijnie had zelf een lekkere appeltaart gebakken (en ik maakte er op haar verzoek een kwarktaart en een monchoutaart bij). Ze had vanmiddag, toen ik naar Elspeet heen en weer reed om Leendert en Koos weer op te halen, allemaal lekkere hapjes klaargemaakt. De kamer was keurig netjes en overal stonden kaarsen klaar om aan te steken. Gezellig hoor!

Morgen gaan Willem en ik een dagje uit. Trijnie is de hele week vrij en zij wilde wel oppassen. We gaan op stap voor de houtkachel. 's Avonds gaan we met mijn broer en twee zussen, schoonzus en twee zwagers uit eten. Al jarenlang leggen we iedere maand 10 euro per koppel in, om af en toe met z'n achten uit eten te gaan. Ik kijk er al helemaal naar uit!

De huishoudknip ging ook vandaag weer open. Ik spaar de 'verantwoording' maar een paar daagje op.

maandag 22 februari 2010

Uit de huishoudknip

Even een kort logje om de rubriek 'Uit de huishoudknip' bij te werken. Vandaag is er 150 euro uit de knip gegaan. Ik kocht hiervoor een partijtje vlees van mijn vader. Hier kan ik voorlopig wel een poos mee toe.
Iemand vroeg, of het wel klopt, dat er geen weekboodschappen genoemd werden, vorig week. Dat klopt inderdaad. Ik doe nooit weekboodschappen, maar maandboodschappen. Ik heb hierover geschreven op 24 juli 2008.
De totale uitgaven vanaf 15 februari zijn nu: 310,35

zaterdag 20 februari 2010

Zaterdag

Zoals beloofd, vandaag het laatste logje van deze week. Wat een heerlijke dag hebben we gehad! Het begon eigenlijk al gisterenavond, toen we in ons bed stapten, zonder dat we de wekker hoefden te zetten. Wij zijn niet zulke uitslapers, maar één dagje de vrijheid, om je niet te hoeven laten leiden door de wekker, is toch wel fijn. Het was even na achten, toen ik het welletjes vond in bed en besloot op te staan.

Op zaterdagochtend gaan we nooit met z'n allen aan de ontbijttafel. De kinderen maken die dag zelf hun ontbijt klaar. De grotere kinderen zorgen voor de kleintjes. Ze eten dan boterhammen met gesmolten kaas (uit de magnetron) of (havermout)pap. Dat gaat in etappes. We hebben er kinderen bij, die graag op tijd opstaan en er zijn er een paar bij, die liever uitslapen. We willen graag, dat iedereen uiterlijk half 10 beneden is. Willem en ik ontbijten die dag altijd samen op de bank. Ik zet dan koffie en smeer brood of maak havermout. We bladeren even de krant door en bespreken de plannen voor de dag.

Vandaag hadden we een wat ingewikkelde planning. Leendert en Koos gingen naar de logeeropvang in Elspeet. We mochten ze daar tussen 3 en 4 uur brengen. Willem vond het wel leuk, als ik zou meegaan. Maar dan konden we maar één kind meenemen, behalve Leendert en Koos. We hebben namelijk maar vijf gordels in de auto. Geertje had gisteren een goed idee geopperd: er mochten wel wat kinderen bij haar komen. Dat bleek de oplossing. Maria speelde bij Noa, Hans ging naar een vriendje en zou 's avonds bij tante A. gaan eten. Maaike, Jan en Henk gingen naar Geertje. Bleef alleen Dirk nog over. Die kon natuurlijk prima alleen thuis blijven, maar vond het eigenlijk ook wel erg leuk om naar Geertje te gaan en dat was prima.
Willem kreeg een goede ingeving. We zijn al een tijdje op zoek naar een nieuwe houtkachel, maar willen een schaap met vijf poten. We hadden er één op internet gevonden bij Het Stokertje in Epe. Dat is maar 20 auto-minuten bij Elspeet vandaan. We hadden dus een heel goede gelegenheid om daar samen even te gaan kijken, nadat we Leendert en Koos hadden weggebracht.

Toen we alles geregeld en doorgebeld hadden, gingen we nog even de zaterdagklusjes doen. Willem ging met een paar kinderen naar de bieb. Dat is eigenlijk altijd een klein feestje. Wat is er fijner dan met een flinke tas boeken thuis te komen! Ze gingen meteen nog even langs de boekwinkel, waar een bestelling klaar lag. En naar de supermarkt voor karnemelk (maar Willem nam ook een flesje wijn mee ;-) ). Inmiddels had ik de was verzorgd, de boel opgeruimd en logeertassen klaargemaakt. We lunchten met groentensoep en brood en waren klaar voor vertrek.

Alles liep volgens planning en we stonden rond 4 uur in Epe. De kachel was helaas toch niet wat we in gedachten hadden. Maar al pratend met de verkoper, zijn we toch weer een stukje informatie rijker geworden. Het is dus niet voor niets geweest.

Op de terugweg dronken we koffie langs de snelweg. Ik had een thermoskan meegenomen. Luxe om zo even met z'n tweetjes te zijn.

Om half 7 waren we weer in Streefkerk, om de kinderen bij Wim en Geertje op te halen. Ze zaten daar nog te eten. Zelf hadden we gedacht om thuis een restje preischotel op te bakken. Maar Wim was nog hard aan het patat bakken en we konden daarom meteen een vorkje mee prikken. De kinderen waren enthousiast. Ze hadden een fijne middag gehad.

Na het eten bracht ik Dirk meteen naar Papendrecht, naar de jongerenavond van onze kerk. En Willem haalde Maria op bij Noa.

Nu is alles rustig. De jongste kinderen liggen op bed. Het werk is gedaan. Alles is klaar voor de rustdag. Het zal raar zijn, morgen, met drie kinderen minder in huis.

Uit de huishoudknip:
3 euro biebgeld
20 euro voor twee bijbels
4,75 voor 3 liter karnemelk en een flesje wijn
Totale uitgaven vanaf 15 februari: 160,45

vrijdag 19 februari 2010

Vrijdag

Vanmorgen ging al vroeg de bel. Het was N. Zij speelde pakketdienst en kwam een tasje brengen van C. Wat een verrassing!! Er zat een prachtige jas in, die Maria zó aan kon. Nu had ik juist van de week gedacht: Wat wordt haar schooljas oud. Ze heeft hem dan ook al voor het tweede jaar aan en kreeg hem destijds tweedehands. Ze straalde helemaal van zo'n mooie jas. Dankjewel C! Ook de onderbroekjes voor Henk konden meteen in gebruik genomen worden. En het prachtige shirtje houd ik voor mezelf. Wat een fijn begin van de dag.



Ik verwachtte de loodgieters ook al vroeg. Maar die kwamen later dan ik had gedacht. Om half 10 stonden er twee op de stoep. Eén meneer, die gisteren ook geweest was, en een collega, die meer bouwkundig onderlegd was. Samen gingen ze de theorie, die gisteren bedacht was, nog eens helemaal na. Ook controleerden ze de watermeter opnieuw. Alle kranen moesten dicht en ze keken, of de meter bleef lopen. Toen sloeg de twijfel toe. Gisteren was duidelijk te zien geweest, dat de meter liep. Nu was het nauwelijks te zien. Ze kwamen erachter, dat ze gisteren de close-in boiler over het hoofd hadden gezien. Nu sloten ze die óók af, en dat gaf toch een ander beeld. Ze kwamen er niet uit. Er werd nog een derde collega bij gehaald en opnieuw begon het meten, overleggen, telefoneren en koffie drinken (met boterkoek ter ere van Trijnie's verjaardag). 't Was op den duur net zo'n droom: je wilt ergens heen, maar je komt er nooit. Ze ontdekten, dat het op Trijnie's kamer onder de vloerbedekking ook door- en doornat was. En dat verklaart haar benauwdheidsklachten en hoofdpijnklachten tot flauwvallen toe van de afgelopen maanden. Dat kind heeft in een vreselijk ongezonde omgeving geslapen!

Trijnie was inmiddels door haar vriendinnen opgehaald voor de High Tea en het weekendje weg. Ze was de hele morgen al gebeld en ge-smst door vriendinnen en ex-collega's, die haar wilden feliciteren. Ze genoot er echt van. Kaal, dat ze nu weg is. Maar het komt wel mooi uit, dat nu haar vloerbedekking zover mogelijk omgeslagen kan liggen en het raam open kan blijven. Dan kan het allemaal een beetje drogen op haar kamertje.

De mannen hadden na twee uur met z'n drieën zoeken besloten om het erop te wagen en wat tegels uit de wand van de douche weg te halen. Het was een gok. En zowaar een goede!! Inderdaad lekte daar de koudwaterleiding. En niet te zuinig ook. Wat een opluchting, dat de oorzaak eindelijk gevonden was. Petje af voor de mannen van Bouter! Ze zijn nèt zo lang door gegaan, tot ze het lek gevonden hadden. Twee mannen gingen rond half 1 weg. Eén bleef om het lek te dichten. Hij is nog wel tot half 3 bezig geweest. Nu mogen we tot dinsdag de douche niet gebruiken. Maandag, als het allemaal wat droger is, wordt de muur weer dicht gemaakt en alles royaal gekit. Die kit moet dan nog een dag drogen en daarna mogen we weer douchen. We moeten nog wel een half jaar wachten, voordat we de gipswanden kunnen gaan herstellen. Eerst moeten de wanden helemaal droog en hard zijn en de schimmels zoveel mogelijk dood. Dat wordt dus pas ná de zomer. Kunnen we nog even sparen ;-).

Het werk wat ik in mijn hoofd had, is lekker af. Vanmorgen deed mijn hulp de benedenverdieping en zelf heb ik de bovenverdieping afgemaakt. Vanmiddag heb ik de strijk weggewerkt en daarna nog wat verstelwerk gedaan. Bijna al het verstelwerk doet mijn moeder. Dat is super, want het kost veel tijd. Maar nu had ik iets, wat ik morgen wil meegeven aan Leendert, als hij naar de logeeropvang gaat. Dus dat heb ik zelf maar even gedaan. Nou ja, even, 't was toch wel een uur werk nog.

Aan het eind van de middag kwamen mijn vader en moeder nog even langs om naar de lekkage te kijken. Daarna ben ik snel de keuken in gegaan. Ik heb een flinke pan hachee gekookt en custard van boerenmelk als toetje. Lekker.

Na het eten hebben we met z'n allen snel opgeruimd. We wilden om half 8 de koffie ruiken. En dat lukte. Om kwart voor 8 zaten we aan ons vrijdagavond bakkie. De kinderen krijgen dan altijd frisdrank in plaats van aanmaaklimonade. En ik zorg ook altijd voor iets lekkers erbij. Deze keer genoten we van Leendert z'n boterkoek.

Straks komt Geertje nog even. Gisteren kregen ze het trouwalbum van de fotograaf. Het was wel lang wachten, maar het geduld werd beloond. Ik heb er al wat van gezien en dat zag er erg goed uit. Straks op ons gemakje het hele album bekijken.

Uit de huishoudknip:
50 euro voor de verjaardag van Trijnie. Ze heeft beloofd voor D.V. volgend jaar een geschenk te bedenken. Het is zo 'kaal' om geld te geven (vind ik).
40 euro huishoudelijke hulp
Totaal uitgegeven sinds 15 februari: 132,70

Ik had nog beloofd wat meer te vertellen over mijn uitgavenpatroon. Ik doe (bijna) al mijn uitgaven contant. Alleen benzine betaal ik met mijn pinpas. En soms dingen, die ik bijvoorbeeld op marktplaats koop, of parkeren met de chipknip (in Rotterdam) etc. Iedere maand doe ik 1250 euro in mijn portemonnee. Een vast deel daarvan is bestemd voor collectes/goede doelen/kerk/etc. Dat gaat in een aparte pot. Van de rest doe ik alles: de boodschappen, de kapper, kleding, schoenen, kadootjes etc. Het lijkt veel, 1250 euro, maar ik moet toch echt m'n best doen, om er mee uit te komen. Een enkele keer lukt het niet. Voor die gevallen heb ik een noodpotje, zodat ik niet in de problemen hoef te komen.
Trijnie is de enige van de kinderen, die een vaste baan en dus een salaris heeft. Een klein deel van haar salaris staat ze af als bijdrage aan de gezinsuitgaven. Wat over is gaat in tweeën. Eén deel gaat regelrecht naar haar spaarrekening. Over het andere deel mag ze vrij beschikken. Ze betaalt bijna alles zelf (en spaart voor een auto), behalve de kapper (eens per half jaar 10 euro, dus dat is niet veel) en dwarsfluitles (8 euro per week, behalve in de schoolvakanties). Ze krijgt twee keer per jaar 150 euro kleedgeld en verder ook nog 20 euro zakgeld per maand. Dat laatste gaat vervallen, nu ze een nieuwe baan heeft en (veel) meer gaat verdienen. Misschien gaat ze haar fluitles dan ook zelf betalen, maar daar gaan we het nog samen over hebben.

Als ik er aan toekom, wil ik morgen nog één keer bloggen deze week. Dan heb ik een hele week lang een beeld gegeven van mijn werkzaamheden. Hoe dan ook, het zal inmiddels wel duidelijk zijn, dat mijn werkzaamheden in geen enkel schema passen. Dat wil ik niet eens proberen, want daar krijg ik alleen maar stress van. Het minimale wat ik iedere week wil doen aan huishoudelijk werk is het hele huis stoffen en zuigen, zorgen dat op zaterdag alles netjes is voor de zondag, de was en strijk bijhouden, het sanitair schoonhouden, zorgen voor de catering, voor de administratie en voor de inkopen. Alles wat ik extra doe hangt af van de tijd die ik in die week heb en dan bepaal ik op dat moment wat het meest belangrijk is. Ik heb het moeten accepteren, dat er áltijd werk blijft liggen. Toch is dát wat ik iedere week opnieuw moeilijk vind om te aanvaarden. Dan heb ik de neiging om te kijken naar wat níet gedaan is, in plaats van naar alles wat wél gedaan is. Maar ik denk, dat er heel wat mensen zijn, die daar moeite mee hebben (?).

donderdag 18 februari 2010

Donderdag

Na al het opruimen, bakken en feesten, was het vandaag hoogtijd om de sopemmer erbij te pakken. Na m'n ochtendroutine ging ik met gezwinde spoed naar boven. Tussen 9 uur en 12 uur zou er (weer) een bedrijf bij onze lekkage komen kijken en dat zou natuurlijk voor oponthoud zorgen. Ik wilde proberen zover mogelijk te komen met m'n werk. Ik maakte de bovenste verdieping lekker schoon en fris. Kozijnen, deuren etc. kregen een sopje, alles werd netjes gestofd en gezogen. Ik kreeg het er helemaal van naar m'n zin. Ik had juist ook de houten trap naar de eerste verdieping gesopt, toen de bel ging. Daar waren de mannen voor de lekkage. Anderhalf uur lang hebben twee mannen gemeten, tekeningen en foto's bestudeerd, overlegd, getelefoneerd en koffie gedronken. De conclusie: ze denken, dat er een scheurtje in de koudwaterleiding in de wand van de douche zit. Morgen komen collega's van deze mannen een paar tegels uit de muur in de douche halen, om te kijken, of daar werkelijk de oorzaak zit. Wat zal ik blij zijn, als het lek gevonden is. Vooral de muren in het trapgat zijn echt om te huilen:



Goed, ik had de sopemmer dus echt anderhalf uur lang niet meer aangeraakt, want ik heb niet anders gedaan, dan mee overlegd en gedacht en gekeken. Het was al tegen half 12 toen de mannen vertrokken. Eerst heb ik toen even met Willem en mijn moeder gebeld. Want die waren heel nieuwsgierig of deze keer het lek boven water kwam, om het zo maar eens te zeggen. Daarna heb ik me een schop richting wasmachines gegeven. Ik kon nog net voordat de kinderen uit school kwamen het dagelijks wasritueel doen.

We lunchten met boterhammen met lekkere salade en komijnenkaas. Dat zijn dingen, die hier niet standaard op tafel komen. Wim en Geertje hadden dat gisterenavond meegenomen. Die kregen het met z'n tweetjes niet op :-). Boften wij even.

Na de lunch ben ik verder gegeaan met de bovenverdieping. Ik had al ingecalculeerd dat m'n werk niet af zou komen. Maar ik probeerde gewoon zo ver mogelijk te komen. Toen om kwart over 3 de kinderen weer uit school kwamen, was ik ongeveer halverwege. Als de kinderen thuis zijn, wil ik liever niet boven werken. Dat is zo ongezellig. Maar beneden was er ook nog genoeg te doen. Vaatwasser uitruimen, wat rommel opruimen enzovoorts.

Al snel was het tijd om aan de warme maaltijd te beginnen. Hamlapjes, groene kool, gekookte aardappelen, appelmoes en als toetje een fruitsalade, stond er op het menu. Vooral een fruitsalade maken vind ik altijd veel werk. Ik maakte hem vandaag met meloen, mango en ananas. Een tropische salade dus. Chique toch?

Nadat de avondroutine gedaan was en we koffie hadden gedronken, hebben Willem en ik nog tot 9 uur bank gehangen. Even uitzakken van de drukke dag. Daarna installeerde Willem zich met z'n laptop aan tafel om nog wat te gaan programmeren en ik klapte m'n strijkplank nog maar even uit. Wat zijn we eigenlijk saaie mensen.

Leendert had niet veel huiswerk en verveelde zich een beetje. Ik vroeg, of hij een boterkoek wilde bakken. Daar was hij meteen voor te porren. Heb ik morgen tenminste wat lekkers bij de koffie, op Trijnie's verjaardag.



Trijnie hoopt D.V. morgen 20 te worden. Het wordt een rare verjaardag. Vandaag was haar laatste werkdag bij BIS. Ze heeft nu vrij tot eind deze maand. D.V. 1 maart gaat ze dan met haar nieuwe baan beginnen. Ze is morgen maar een halve dag thuis. 's Middags heeft ze ter ere van haar verjaardag een high tea met een stel vriendinnen en daarna gaat ze meteen met een aantal vriendinnen door naar een vakantiehuisje. Ze hebben eens heel luxe een weekendje geboekt. Haar verjaardag hopen we dan D.V. volgende week dinsdag hier thuis te vieren. 't Zal kaal zijn, dit weekend. Trijnie weg en Leendert en Koos ook. Want die gaan van zaterdag tot dinsdag naar de logeeropvang.

Om nog even op de eierkoeken terug te komen: ik heb een tijd geleden van iemand een paar kilo eierkoekenmix gekregen. Je hoeft er alleen water en bakammonium aan toe te voegen. Als je 'eierkoeken' intikt in het zoekschermpje op mijn blog, kom je een echt bakkers recept voor eierkoeken tegen, wat iemand heeft gepost. Een echt bakkersrecept voor eierkoeken bevat altijd bakammonium. Inderdaad stinkt het dus naar ammonium, als je eierkoeken aan het bakken bent. Je moet ze ook altijd even laten uitwasemen, voordat je ze eet.

Morgenochtend komt mijn hulp. Ongeveer drie ochtenden per maand heb ik een hulp in de huishouding. Dat komt morgen wel heel goed uit. Zij gaat dan de benedenverdieping stoffen en zuigen, de keukenkastjes aan de buitenkant soppen en het sanitair (behalve de dan gesloopte douche) een goede beurt geven. Zelf wil ik dan de bovenverdieping verder af maken. Als ik dan 's middags de was zou kunnen doen, ben ik toch aardig rondgekomen voor het weekend.

Uit de huishoudknip:
5 euro voor 10 liter boerenmelk
0,50 voor Maria en Noa om samen iets lekkers te kopen in het Turkse winkeltje hier vlakbij (suprise)
Totale uitgaven vanaf 15 februari: 42,70

woensdag 17 februari 2010

Woensdag

Vandaag was het ochtendritueel een beetje anders dan anders. Onze Hans werd twaalf! Voordat we aan het ontbijt gingen mocht hij eerst z'n kado's uitpakken. Het was niet helemaal een verrassing meer, wat hij zou krijgen. Hij wist dat het een mobieltje zou zijn, alleen nog niet wat voor één precies. Het was een Nokia en hij was er echt heel blij mee. Langzamerhand gaat hij al helemaal richting voortgezet onderwijs. Z'n mobiel heeft hij alvast ;-). Hij kreeg ook het spel Titanic. Echt iets wat bij hem past (denkertje).
Na het ontbijt was het een beetje meer haasten dan anders. De kinderen zouden door Willem op school gebracht worden. Dat was wel handig in verband met Hans z'n traktatie. De eierkoeken met chocola zagen er erg lekker uit en voor de meesters en juffen was er een kruidkoek uit de wonderpan.





Nadat ik Willem en de kinderen had uitgezwaaid ging ik verder met mijn gewone ochtendroutine. Maar zodra ik die klaar had en gezellig met Henk had koffie gedronken, was het tijd om taarten te gaan bakken. Ik had bedacht om twee appeltaarten te maken. Altijd lekker. Alleen is het wel veel werk (vind ik). Ik maak altijd van die klassieke taarten met een ruitje. Een kruimeltaart gaat wel sneller, maar een ruit vinden wij nu eenmaal het lekkerst. Ik was een uur bezig met deeg maken, appels schillen, vormen vullen, ruiten maken. Maar toen konden de taarten dan ook in de oven. En er zijn maar heel weinig geuren, die de geur van vers gebakken appeltaart kunnen evenaren. Eigenlijk rook het verder de hele dag naar appeltaart. Mmm!
Na het bakwerk had ik nog precies één uur, voordat ik de kinderen uit school moest halen. Ik heb een was gevouwen en verder zoveel mogelijk opgeruimd. Beneden was de boel netjes, boven maar voor de helft. Maar goed, dat moet kunnenvoor een dagje.
Om half 1 haalde ik de kinderen uit school. Er waren nog net zes eierkoeken over. Dat was een smakelijk lunchhapje!
We waren nog niet eens klaar met eten, toen de kranten en folders al gebracht werden. Heerlijk vroeg. Het kwam bijzonder goed uit, want ik moest om twee uur met Koos naar het zwembad en kon dus mooi nog helpen met vouwen. Om twee uur vertrok ik samen met Koos en Henk naar het zwembad en Hans, Maaike en Jan vertrokken met de kranten. Er waren nog twee vriendjes die wilden meehelpen. Ze wilden een nieuw record plaatsen en hoopten om drie uur klaar te zijn :-)
Koos was heel zenuwachtig voor het afzwemmen. Hij zat erover in of hij het gat wel zou halen (duiken en 9 meter onder water zwemmen) en of hij de hoekduik wel goed zou doen. Buikpijn! Maar het ging allemaal geweldig. Er waren maar 18 kinderen die voor C afzwommen. Bij ieder diploma zijn het er minder. Het is dan wel gezellig in het zwembad. Maar na een uur warmte en aanmoediging en foto's maken, was ik toch wel heel blij dat het erop zat en dat Koos z'n diploma in ontvangst kon nemen. Nog anderhalve week en dan gaat de volgende op zwemles.



Toen ik thuiskwam had ik eigenlijk erg weinig zin, om weer aan de slag te gaan. Ik was echt een beetje gaar. Maar ja, daar wordt niet naar gevraagd. Eerst maar even een kopje koffie gedronken met Dirk, die inmiddels was thuis gekomen. En daarna de keuken in, om voor het avondeten te zorgen. Ik maakte een preistamppot. Lekker met wat gehakt, blokjes ham, een vleug kerrie en een lik grove mosterd. Het allerlekkerst vind ik dan, om alles in een ovenschaal te doen en er kaas over te strooien en die in de oven te bruinen. Maar in verband met stroomverbruik, koos ik voor de stamppot. En die werd met gejuich begroet.

Vanavond kwam de verjaardagsvisite voor Hans. Het was een bescheiden feestje. Behalve ons gezin (met Wim en Geertje) waren opa en oma er, twee tantes, een neef en een nichtje. Hans genoot ervan.

De huishoudknip is vandaag niet open gegaan. Behalve dan voor de collecte op de catechisatie van Leendert. Maar collectes en goede doelen vind ik privé en zal die dan ook verder niet meer vermelden.
Ik hoop van de week nog wel wat meer te schrijven over deze knip en mijn uitgavenpatroon. Ik denk erover om gedurende 1 maand de uitgaven hier te delen. Zelf ben ik niet zo van de cijfertjes. Ik heb er genoeg aan de grote lijn vast te houden. Maar er waren steeds vragen over. Misschien is het toch wel handig om het dan zo bij te houden en er inzicht in te geven.

dinsdag 16 februari 2010

Dinsdag

Vanmorgen stond ik om kwart over zes op. Mijn ochtenden zijn doordeweeks tot aan de koffie eigenlijk alle dagen hetzelfde: ontbijttafel dekken, man en kinderen wekken, na het ontbijt de basisschoolkinderen helpen met aankleden, tafel afruimen, kinderen naar school helpen, als iedereen vertrokken is mezelf en Henk aankleden, mijn moeder bellen en koffie drinken. Vanmorgen was het al niet anders. De enige rimpeling in de vijver was, dat Hans vergeten was de groene container voor te zetten en dat zag ik natuurlijk pas, toen de vuilnisauto al langs geweest was. Nou ja, het betekent alleen, dat hij over twee weken tjokvol zal zitten.

Na de koffie ging ik eerst maar aan de was. Eigenlijk is dat ook alle dagen hetzelfde, zolang ik tenminste binnen moet drogen: droge was afhalen, twee wassen ophangen, twee wassen sorteren en in de wasmachine doen om 's nachts te draaien, de gestreken en/of gevouwen was van de dag ervóór in de kasten leggen. Het strijken en/of vouwen van de afgehaalde was doe ik meestal 's middags en, als ik er niet aan toe kom, ook wel 's avonds. Ik maak nog altijd gebruik van dubbeltarief (goedkope stroom), ook al maakt het niet zoveel meer uit. In ons geval spaar ik er nog altijd 10 euro per maand mee uit en 120 euro per jaar vind ik een flink bedrag.

Toen de was verzorgd was, ging ik aan het bakken. Hans hoopt morgen jarig te zijn. Hij trakteert eierkoeken, voor de helft gedoopt in chocola. Ik moest 40 eierkoeken bakken, maar er gaan er maar zes tegelijk op de bakplaat. De baktijd is 8 minuten en dus moest ik zo ongeveer een uur standby zijn om eierkoeken uit de oven te halen en een nieuw bakblik erin te doen. Het viel me op, dat je in die 8 minuten toch steeds best wel veel kunt doen.



Ik vouwde een was, ruimde de woonkamer en de keuken op, stond een mevrouw aan de deur te woord, kreeg een telefoontje van mijn schoonmoeder en van mijn vriendin. De ochtend vloog voorbij.

Na de bakkerij ruimde ik snel de bakrommel op en dekte de tafel voor de lunch. We smulden met z'n zessen van erwtensoep met brood en een likje roomboter.

Na de lunch hield ik even pauze tot twee uur. Leendert kwam thuis uit school en kwam erachter, dat hij z'n agenda daar had laten liggen. Omdat ik toch nog naar school moest bellen voor de ouderavond, ben ik meteen voor hem achter die agenda aan gegaan. Die lag inderdaad bij de juf van Duits en die wilde wel even het huiswerk voorlezen en ervoor zorgen, dat de agenda bij de docent terecht kwam, die Leendert morgen het eerste uur heeft. Ook weer geregeld.

Ik snelde als een haas nog even over de bovenverdieping. Rommel opruimen en bedden opmaken. Al snel was het 10 over 3. Tijd om in de auto te springen, om met Koos (voor het laatst) naar de SoVa-training te gaan. Leendert zou oppassen. Koos had een dubbel gevoel bij deze laatste keer. Hij heeft de training nu bijna een jaar gevolgd. Aan één kant vond het het wel fijn, dat hij nu ging stoppen. Aan de andere kant vond hij het moeilijk om afscheid te nemen. Hij had z'n chocola met fotowikkel bij hem om te trakteren. En op de training mocht hij vertellen welk spel er gedaan zou worden. Dat was wel heel leuk allemaal. Ik ben er wel blij om, dat het er nu op zit. Het was wel pittig om iedere dinsdag van kwart over 3 tot half 6 uit m'n huishouden te zijn en maar te hopen, dat het daar (onder leiding van de grotere kinderen) allemaal goed zou gaan. Het was niet de meest ideale situatie. Maar goed, Koos heeft er enorm veel geleerd. Wat dat betreft had ik het niet willen missen.

Na de training ging ik samen met Koos nog even snel naar de speelgoedwinkel. Hans krijgt morgen een (tweedehands) mobieltje voor zijn verjaardag. Maar daarmee was het verjaardagsbudget niet verbruikt en daarom heb ik nog een spel voor hem gekocht. Wij hebben al jaren hetzelfde budget voor een jarig kind: 50 euro.

Thuis schoof ik meteen achter het aanrecht. We zouden macaroni eten. Voor de saus rulde ik een kilo gehakt en roerbakte de groenten. Daarna deed ik dat alles in kant-en-klare tomatensaus (uit de weck) en bracht het op smaak met wat zout en kruiden. Als verrassing hadden we ijsjes, die Hans snel nog even ging halen. Zoiets is altijd een klein feestje.

Na de maaltijd volgde de avondroutine. Maaike ging Maria, Jan en Henk in bad doen en op bed leggen. Dat is een taak die ze een paar weken geleden vrijwillig op zich genomen heeft (op dinsdag en soms op zaterdag). Ze vindt het heerlijk om te moederen en doet het heel goed. Toen de kinderen lekker schoongewassen waren, kwamen ze nog even naar beneden om welterusten te zeggen. Eigenlijk wilden ze wel blijven koffie drinken. Maar dan mocht niet, want morgenavond (op Hans z'n verjaardag) wordt het ook al laat. Maaike beloofde, dat ze lekker ging voorlezen. Toen vlogen ze naar boven :-).

We dronken koffie. Hans maakte het beslag voor kruidkoek in de wonderpan klaar. Die staat nu op het petroleumstelletje lekker te geuren. De kruidkoek is voor morgen, voor de meesters en juffen. Straks ga ik de eierkoeken in de chocola dopen. Dan staat alles weer klaar voor morgen. Hans wil z'n verjaardagsfeestje voor z'n vrienden pas over een poosje vieren, als het wat warmer is. Hij houdt meer van buitenactiviteiten. Daar kunnen we dus nog even op verzinnen.

Rest nog een stuk strijk. Die ga ik níet uitstellen tot morgen. Dan heb ik al zo'n volle dag. Behalve dat ik nog taarten moet maken en er 's avonds visite voor Hans z'n verjaardag komt, hang ik een halve middag in het zwembad, omdat Koos moet afzemmen voor z'n C.

De huishoudknip:
Spel voor Hans z'n verjaardag: 20 euro
IJsjes 1,95
Melk 0,95
2 pakken kruidkoekmix 1,50
Dwarsfluitles Trijnie 8 euro

Totale uitgaven sinds 15 februari: 37,40 (behalve geld voor collectes/goede doelen)

maandag 15 februari 2010

Huishouden en financiën

Ik kreeg hier op mijn blog én in mijn mailbox een paar vragen over hoe ik het doe met mijn huishouden en met de financiën. Als ik een pasklaar antwoord had, zou ik het zéker geven. Maar dat heb ik nu eenmaal niet. Ik doe maar wat en probeer binnen de mogelijkheden, die ik heb (zowel financieel als huishoudelijk) zover mogelijk te komen. Ik probeer daar zoveel mogelijk verslag van te doen, zodat iedereen, die de moeite wil nemen m'n blog door te struinen, vanzelf een redelijk beeld krijgt. Toch wil ik wel proberen de komende tijd wat concreter te zijn over mijn bezigheden en mijn huishoudknip. Wie weet breng ik dan toch nog wat nieuws :-)

Eerst dan maar over de vandaagse bezigheden.
Ik ben vanmorgen om kwart over zes opgestaan. Dat is voor de maandag aan de late kant. Normaal gesproken sta ik op maandag om kwart over vijf op. Maar vandaag heb ik een uurtje langer van het weekend en de zondag nagenoten ;-).
Ik heb eerst mijn twee wasmachines opgestart. Die vul ik altijd al op zaterdagavond. Op zondag is het onze rustdag en dan doe ik alleen het hoogstnoodzakelijke werk. Na een dag niet wassen, ligt er een behoorlijke berg! Ik zet de machines op maandagmorgen altijd meteen aan, dan kunnen ze nog net in de goedkope stroom draaien.
Volgende klusje is dan altijd: de meters opnemen. Mijn gasverbruik is de laatste weken afgrijselijk hoog. Onze houtvoorraad is op en dus kan ik de houtkachel niet stoken. Ook al heb ik de verwarming overdag maar op 18,5 graad en 's avonds op 20 (anders gaat Willem mopperen), toch gaan er zo heel wat kuubjes gas doorheen!
Na het noteren van de standen van dag- en nachtstroom, gas en water, ging ik alle slaapkamers langs om iedereen te wekken en begon ik de ontbijttafel te dekken. We ontbijten hier altijd met z'n allen. Tegen zeven uur zaten we aan tafel en rond half 8 had iedereen z'n ontbijtje binnen en, wie tussen de middag niet thuis komt, het lunchpakketje klaargemaakt.
Na het ontbijt is het altijd druk. De grote kinderen vertrokken naar school en werk. Ik legde voor de basisschoolkinderen schone kleding klaar en terwijl ze zich gingen wassen, aankleden en tanden poetsen, legde ik de overige schoolspullen klaar: drinken (ik heb de flesjes al gevuld klaarstaan in de koelkast), pauzebakjes, psalmkaarten, zendingsgeld (wat vandaag bestemd was voor Haïti) en zwemspullen voor Maria. Ik hielp Jan met aankleden en kamde de haren van Maaike, Koos, Maria en Jan. Daarna ruimden we met z'n allen de ontbijttafel af. Ze stonden even over achten klaar om naar school te gaan. Ik had ze juist allemaal uitgezwaaid en was naar boven gegaan om even een bad te nemen, toen Maaike weer hijgend terug kwam: Jan bleek zaterdagavond z'n fietsje bij de paarden te hebben laten staan en dat stond er uiteraard niet meer. BALEN! Ik zei, dat ze maar snel lopend naar school moesten gaan en dat ze tussen de middag maar moesten gaan zoeken.
Nadat ik in bad geweest was en mezelf aangekleed had, kleedde ik ook Henk aan en heb gezellig met hem koffie gedronken. Ik schreef even wat kaartjes naar mensen uit de gemeente, maakte het dagelijkse telefoonpraatje met mijn moeder en daarna was het tijd voor actie!
Het lijkt hier 's maandag wel, alsof er een bom ontploft is. Ik ben de hele morgen bezig geweest om de benedenverdieping helemaal aan kant te krijgen. De lectuurbak leeggemaakt, de (handwerk)rommel achter de bank opgeruimd, autootjes, lego, playmobil, boeken, stiften, van alles kwam ik tegen ;-). Het aanrecht werd leeggemaakt, het gasstel gepoetst, de plantjes kregen water enzovoorts enzovoorts.
Om twaalf uur heb ik een lunch voor zes personen klaargemaakt van geroosterde kaasboterhammen. Die gingen er in als koek.
Om 1 uur vertrokken Hans, Maaike, Maria en Jan weer naar school. Jan z'n fiets was helaas niet gevonden en Maaike zou uit school eerst naar fluitles gaan en daarna op het politieburo informeren, of hij daar soms was.
Ik nam even een kleine pauze met Henk op de bank. Wat ik haast nooit om die tijd doe: ik had lekker een kopje koffie gezet.
Daarna ging het opruimen vrolijk verder. Ik zette nog even de puntjes op de I op de benedenverdieping en slingerde er de stofzuiger door. Daarna vertrok ik naar boven. Ik haalde de was af, die daar sinds zaterdag hing, hing er weer nieuwe voor in de plaats en sorteerde vast twee wassen, die vannacht zullen draaien.
Het was eigenlijk de bedoeling om ook boven de boel helemaal aan kant te krijgen. Maar daar kwamen vier telefoontjes tussen. Eerst belde Willem, die in de auto zat en alle tijd had om te bellen :-), daarna mijn moeder, die er ook uitgebreid de tijd voor nam, vervolgens mijn zus met een heel verhaal en uiteindelijk pleegdochter D. Een uur is dan niets. Maar het is niet erg. Wat vandaag niet afkwam mag wachten tot morgen. Daar doe ik nooit krampachtig over.
De kinderen kwamen uit school. Tijd voor een luisterend oor, een snel e-mailtje naar de mentor van Leendert, rapporten bekijken van Leendert en Dirk enzovoorts. Maaike kwam onverrichter zaken van het politieburo vandaan. Dat was gesloten. Morgen dus maar een nieuwe poging doen. Ik ben bang, dat we de fiets niet meer terug zullen zien. Ik vind het vreselijk balen. Jan had het fietsje nog maar 6 weken en was er zó blij mee :-(( Hij zal voorlopig moeten lopen..
Ik schilde aardappelen, braadde vlees, maakte broccoli schoon, warmde een restant gans op, maakte rijstepap. Het liep gesmeerd. We zaten al vóór zes uur aan tafel. Dat is vroeg voor ons doen.
Na het eten hadden we onze gewone avondroutine. Willem doet dan het bedritueel met de kleintjes en zelf ruim ik met de grotere kinderen de tafel af en we zorgen dat het buiten en binnen netjes opgeruimd wordt.
We dronken koffie en ik nam een pauze met de krant en een sudoku. Daarna was het tijd voor de was. Die staat inmiddels keurig gevouwen klaar om naar boven gebracht te worden. Misschien ga ik zo meteen nog even aan de strijk. En anders mag dat ook wachten :-).
Willem heeft op een wikkel zitten studeren voor om een reep chocola. Koos gaat morgen voor het laatst naar de SoVa-training en mag dan trakteren. Het wordt dus een reep chocola met een wikkel erom met een fotootje van Koos erop, die staat te zwaaien. "De groetjes van Koos" staat erbij.

Tja, wat zal ik zeggen over de huishoudknip. Die ging vandaag open voor:
Vijf keer zendingsgeld (Haïti vandaag dus) wat de basisschoolkinderen meenamen
Twee keer collectegeld voor catechisatie, wat Trijnie en Dirk meenamen
Fluitles Maaike: 5 euro
Niets schokkends dus ;-)

zaterdag 13 februari 2010

Bloemen, soep en frieten

Ik vind het heel gezellig om bloemen in huis te hebben. Ik koop ze bijna nooit voor mezelf en daarom heb ik dan ook niet altijd bloemen staan. Des te meer geniet ik ervan, als er wél bloemen zijn.
Op het moment staan er zomaar twee boeketten én een enkele roos. Eén van de boeketten bracht Trijnie donderdagavond mee. Ze gaat van baan veranderen en donderdag had ze haar laatste salesmeeting bij haar huidige werkgever. Behalve een lovend praatje van de directeur was er ook een mooi boeket. Daar kunnen we fijn met z'n allen van genieten!



De enkele roos is van Leendert. Bij hem op school wordt al jarenlang de mogelijkheid geboden een Valentijnroos te bestellen en die worden dan klas voor klas uitgedeeld. Leendert had er ook één gekregen. Ik had juist woensdag in de kringloopwinkel een paar van die één-bloems-vaasjes zien staan en er drie gekocht. De roos kreeg een prachtig plaatsje op de piano. Vandaag hebben Trijnie en ik ons erover staan verbazen hoe mooi hij uitkomt. Schitterend!




En vanmiddag kwam er een heel lief boeketje roosjes van onze nieuwe buren. Dat was een bedankje voor de kruidkoek, die ik voor ze had gebakken. Ik ben er helemaal verlegen van.



De winter blijft intussen maar aanhouden. Hoewel het voor veel mensen veel ongemak betekent, ben ik wel blij met zo'n winter. Ik houd totaal niet van de winter, maar als ik dan zou mogen kiezen tussen zo'n troosteloze, donkere regenwinter, óf een winter met veel vorst en sneeuw, dan kies ik toch echt de laatste! Het neemt niet weg, dat ik enorm verlang naar licht en warmte. Ik ben een uitgesproken zomermens. Wat ik leuk vind aan de winter, is het koken van typische winterkost. We zijn dol op stamppotten. En vandaag heb ik me uitgeleefd op een 10-literpan vol erwtensoep. Gisteren had ik de erwten al in de week gezet en de varkenskluif getrokken. Vandaag kookte ik de geweekte erwten én de spliterwten, sneed een vrachtje erwtensoepgroenten (prei, winterwortel, ui, knolselderij, peterselie en een flinke aardappel), pelde de kluif en brouwde heerlijke soep mét worst. We hebben zitten smullen.



De kinderen waren vanmorgen op de natuurclub in de Biesbosch geweest en waren best koud geworden. Dan is een bord dampende soep natuurlijk een schot in de roos. De kinderen hadden gespeurd naar zoogdierensporen. Ze hadden weer zoveel moois gezien. Hoogtepunten waren reeën en het ijsvogeltje. Ze hadden ook gezien, dat er dieren waren, die uitgeput raakten van de vorst. Ze hadden verschillende dode watervogels gezien. Die waren duidelijk dood gegaan van de honger en de kou. De eenden in de buurt vliegen je ook zo ongeveer áán, als je er langs loopt. Maaike is vanmiddag maar een halfje brood gaan voeren.

Vanavond waren er, zoals gewoonlijk op zaterdag, frieten. Ik had gisteren de frituurpan schoongemaakt. Zelfgemaakte frieten zijn altijd heerlijk. Maar gebakken in verse olie zijn ze onovertroffen :-). Dan heb je er best een snertklusje als het schoonmaken van de frietpan voor over.

maandag 8 februari 2010

Pompoen verrassend anders

Pompoen is een ideale bewaargroente. Een gave pompoen is op een koele plaats maandenlang houdbaar. Toch moet je blijven opletten. Als er een klein schimmelplekje ontstaat, is binnen de kortste keren de hele pompoen rot en kan je hem weggooien.
Ik heb een mand met wat kleine pompoenen als decoratie op de eettafel staan. Zaterdag zag ik, dat er twee een plekje hadden. Het werd dus tijd om die te verwerken.

In de herfst heb ik me al volop uitgeleefd op pompoen. Dat resulteerde in liters soep en potten vol jam. Eigenlijk had ik daar niet zo'n zin meer in. Ik kwam precies op het juiste moment een anders-dan-anders-recept tegen. Een heerlijke taart, die vandaag als toetje op tafel kwam en die unaniem werd geroemd. Ik had voor dit recept maar één kleine pompoen nodig. Maar ik hoef me echt niet af te vragen wat ik met de andere pompoen met een plekje aan moet :-).

vrijdag 5 februari 2010

Vrijdag

De vrijdag heeft altijd iets feestelijks. 's Morgens merk ik het al aan de sfeer. De kinderen zijn vaak gewoon al een stukje meer ontspannen, omdat de werk(school)week er weer bijna opzit.
Ik probeer dan het poetswerk in huis zoveel mogelijk af te krijgen. De zaterdag is meer gevuld met wassen, bakken, soms boodschappen en, natuurlijk, ontspanning.

Tussen het poetswerk door had ik een leuk bakklusje, vanmorgen. Groep 7 en 8 van de basisschool (de groepen waar Maaike en Hans in zitten) hadden vandaag een afternoon tea. Dit was georganiseerd om de sfeer tussen beide groepen te verbeteren. Direct na de morgenpauze is iedereen in groepjes aan de slag gegaan om allerlei lekkers klaar te maken. Sandwiches, scones, pasteitjes, noem maar op. Verschillende moeders zouden op school assisteren. Deze moeder zou thuis wat bakken: een chocolate rum cake (maar dan zonder rum :-) ).



De kinderen bleven over op school, om al het lekkers met elkaar op te eten. Maria en Jan waren best jaloers. Daarom heb ik thuis ook maar voor iets lekkers bij de lunch gezorgd: gebakken kaasboterhammen. Kwam ik meteen mooi van het oude brood af ;-).

Vanmiddag had ik er flink de sokken in gezet, want ik verwachtte mijn schoonmoeder op de koffie. Voordat ze zou komen, wilde ik klaar zijn. Toen ze echter niet verscheen had ik mooi de tijd om worteltjes klaar te maken voor de weck. Eigenlijk had ik dat al eerder op de planning staan, maar er was het één en ander tussen gekomen. Ik had een grote doos vol bospeen. Die heb ik allemaal in porties met m'n schrapmachientje geschrapt. In ruim een half uur had ik een 25-liter emmer voor drie kwart vol met in stukken gesneden, geschrapte worteltjes. Morgen gaan ze (in de goedkope stroom) de weckketel in. Ik bedenk me ineens, dat iemand nog vroeg naar botulisme in weckpotten. Het is inderdaad zo, dat er botulisme kan ontstaan. Het verradelijke is, dat dat niet waarneembaar is. Je ruikt niets en proeft niets. Maar je kunt er doodziek van worden en er zelfs aan sterven. Dat is de ene kant van het verhaal. De andere kant is, dat er sinds de Tweede Wereldoorlog maar één zo'n geval van botulisme bekend is in Nederland. Dat risico vind ik verwaarloosbaar klein. Om even een vergelijking te maken: ik durf ook wel kersen te eten, terwijl er een heel klein risico is om je in een pit te verslikken en te stikken. Je moet gewoon de hygiëneregels en de kooktijden in acht nemen bij het wecken en dan kan er weinig mis gaan.

Terwijl ik in de keuken bezig was, zaten Maaike en Koos gezellig te knutselen aan de grote tafel. Een oude schoenendoos, een pot behangplaksel, gekleurd papier, een schaar en plakband en je hebt de ingrediënten voor urenlang knutselplezier. Maaike maakt een huis, Koos een tuin van de doos.




Intussen zaten Dirk, Hans en Jan gebroederlijk op de bank achter de laptop. Dirk is hard aan z'n profielwerkstuk bezig, wat D.V. volgende week moet worden ingeleverd. Hans en Jan zaten een spel te doen.

Henk is vandaag weer een stukje 'gegroeid'. Hij heeft voor het eerst de grote boodschap op het toilet gedaan. Ik weet niet wie er trotser was op deze mijlpaal: Henk of ik :-).



De dagen worden al merkbaar langer. Iets waar ik toch altijd zó blij mee ben. Ik ben absoluut geen wintermens en haal op 21 december altijd opgelucht adem. Vanaf die dag ga ik uitkijken naar licht (en warmte).

Ik heb vandaag ook nog even op Marktplaats gewinkeld. Mijn wasmachine is kapot en is het, volgens de monteur, niet meer waard om gerepareerd te worden. Dat zou zomaar eens waar kunnen zijn. Ik heb hem nu 13 jaar, maar er is minimaal voor 26 jaar mee gewassen :-). Nu heb ik er één gevonden op Marktplaats, die ik graag zou hebben. Er is jammergenoeg nog niet terug gereageerd op mijn bod en mijn e-mailtje. Ik ben blij, dat ik twee wasmachines heb. Nu kan het wassen toch doorgaan.
Verder was Dirk z'n grafische rekenmachine kwijt geraakt op school. Hij had hem in een practicumlokaal laten liggen en helaas was hij verdwenen, toen hij erom ging. Ik had mazzel. Een prima apparaat voor 35 euro. En dat, terwijl er voor hetzelfde model gerust 60 euro wordt gevraagd. Voor mij is Marktplaats bij dit soort 'rampen' echt de uitvinding van de eeuw ;-)

woensdag 3 februari 2010

Hoe het was

Wat hebben we een fijne en heel bijzondere dag gehad, gisteren! Het was 's morgens meteen al feestelijk, omdat Willem, Trijnie en Dirk de hele dag vrij hadden. Leendert had eigenlijk ook de hele dag vrij, maar die wilde graag de eerste twee uur nog naar school, om te scoren bij gym. Hij ging met de bus naar school en Willem heeft hem om kwart over 10 opgehaald. Hij was niet voor niets naar school gegaan, want hij had een tien voor de shuttle run. Heerlijk als een adhd-er op zo'n manier z'n teveel aan energie kwijt kan! Willem ging meteen nog even met mijn laptop langs de winkel. Hij laadt niet meer op en is dus in reparatie genomen. Ik zit nu steeds op Hans z'n minilaptop te werken. Vervelend is dat, een vreemde computer. Al was het alleen maar voor de favorieten, waar ik nu niet bij kan. Maar goed, zo gaat dat met apparaten...

Toen Willem en Leendert thuiskwamen, waren Marcel en Henriëtte al gearriveerd. In december hebben ze onze baby-uitzet meegenomen naar Roemenië. Het echtpaar voor wie de spullen bestemd waren wilden met alle geweld iets geven om te bedanken. Dat hoort zo in hun cultuur en dat moet je daarom ook aanvaarden. Gelukkig wist Henriëtte te voorkomen, dat ze iets in de winkel gingen kopen. Ze vertelde de vrouw, dat wij heel blij zouden zijn met iets zelfgemaakts. We kregen een grote pot ingemaakte stoofpeertjes, een grote pot jam, een fles wijn en een heel hartelijk kaartje. Echt lief!

Henriëtte verwende ons ook al met allerlei attente geschenkjes. Het is zo apart, als je elkaar nog maar twee keer in het echt gezien hebt en het is dan toch, alsof je elkaar al heel lang kent.

Intussen waren de basisschoolkinderen thuis gekomen. Ze mochten allemaal in de camper van Marcel en Henriëtte kijken. Daarna hebben we hen uitgezwaaid en zijn wij aan tafel gegaan voor de lunch.

Het werd tijd om ons te gaan klaarmaken voor het feest. Willem reed naar Streefkerk om Wim op de halen. Geertje zou met hun auto direct uit haar werk naar Dordrecht gaan. Terwijl Willem weg was, ben ik begonnen met de kinderen in schone, feestelijke kleding te krijgen en haren te kammen. Het is op zulke momenten altijd even aanpoten. Intussen moest er van alles worden ingepakt: het van tevoren opgelade fototoestel, verschoonspullen voor Henk, de portemonnee met parkeergeld, mobieltje enzovoorts. Maar we kregen het voor elkaar: kwart voor drie reden we met twee auto's weg.

Mijn ouders zouden om vier uur bij het zaaltje zijn en hadden ons op het hart gedrukt er toch echt ook rond die tijd te zijn. Stiekum hadden we met elkaar al om kwart over drie daar afgesproken. Dan konden we het welkomslied nog even met elkaar oefenen en nog wat dingetjes regelen. Zo gebeurde. We repeteerden het lied, bepaalden hoe we zouden opgesteld staan bij het zingen, zochten een goede plaats uit voor het familieportret, wat we wilden maken enzovoorts. Intussen was het al over vieren. Niets voor mijn ouders om te laat te komen! We waren er eigenlijk vanuit gegaan, dat ze er (zoals gewoonlijk) ruim voor tijd zouden zijn. We belden waar ze bleven. Het bleek dat ze aardig verlaat waren. Het was die middag zó leuk geweest. Om twee uur kwam de burgemeester op bezoek. Mijn moeder had daar best tegenop gezien, maar het was heel ontspannen en gezellig geweest en het had daarom langer geduurd, dan ze hadden gedacht. Daarna kwam de bloemist (weer!) en de afgeleverde boeketten moesten nog snel in het water. En zo kwam er nog het één en ander tussen. Maar eindelijk arriveerden ze dan in Dordrecht.

We loodsten ze naar hun versierde stoelen, mijn broer speechte en daarna zongen we met elkaar het welkomslied. Dat zorgde meteen voor de nodige ontroering bij mijn ouders. Heel fijn vonden ze het!

We dronken koffie, thee en fris met heerlijke taart erbij. Voor de mensen, die in de omgeving wonen: de appeltaart en monchoutaart van Eleos zijn ver-ruk-ke-lijk. Bestel ze gerust. Het maken van de taarten is voor de mensen daar een stukje zinvolle dagbesteding.

Na de koffie heeft mijn vader gespeecht. Hij had bewust dat moment uitgekozen, omdat hij verwachtte ná het eten niet fit meer te zijn. En dat was inderdaad zo. Mijn zus heeft de speech opgenomen op video. Heel waardevol.

Namens alle kleinkinderen en de twee achterkleinkinderen was er een mooi kado. Op 2 januari zijn we ná het Nieuwjaarsontbijt stiekum met de hele familie naar een locatie vlakbij de molens van Kinderdijk gereden en daar is een prachtige foto gemaakt van de 22 kleinkinderen, 3 aangetrouwden en 2 achterkleinkinderen. Deze foto hebben we op groot formaat laten afdrukken en die kregen ze in een mooie lijst. Ze waren heel blij en mijn moeder begreep nu pas, waarom iedereen toch zulke mooie kleren aan had bij het Nieuwjaarsontbijt :-).

Namens de kinderen was er natuurlijk ook een kado. We hadden een mand samengesteld met zeven kado's voor mijn vader en zeven kado's voor mijn moeder. Een week lang mogen ze iedere dag genieten en ieder één kado uitpakken.

Het werd tijd voor de maaltijd. Het begon steeds lekkerder te ruiken. We kregen eerst een rundercarpaccio. Sjiek hoor. Daarna was er een heerlijke ossenstaartsoep. Vervolgens mocht iedereen met z'n bordje langs het buffet: patatjes, aardappelschijfjes, kalkoenhaas, biefstuk, varkenshaas, eendeborstfilet, witlof met ham en kaas, stoofpeertjes, tutti frutti, spruitjes, pepersaus, satéhstokjes met saus. Wat een lekkers allemaal! En het ijsbuffet was natuurlijk de eindtopper :-). We hebben gezellig kunnen kletsen. De kinderen konden wat heen en weer lopen. Het was een genoeglijk feest.

De kleinkinderen hadden nog een spel in elkaar gezet. Opa en oma moesten met de ruggen naar elkaar gaan zitten. Ze kregen een hele vragenlijst. Ze moesten die beantwoorden door het opsteken van een bordje met 'ja' en één met 'nee'. Bij twee dezelfde antwoorden mocht er een letter omgedraaid worden. Aan het einde hing er in grote letters aan een lijn: Een warm huwelijk. En omdat in een warm huwelijk toch soms koude voeten kunnen vóórkomen, was er voor ieder een warmwaterzak met een mooie hoes ;-).

Mijn vader heeft het goed doorstaan. Maar om acht uur was hij echt helemaal op. Ook voor mijn moeder was het zo genoeg. Ze hadden al zo'n lange dag achter de rug! 's Morgens was er al familie-visite geweest. 's Middags weer visite. En natuurlijk is heel de dag alle aandacht krijgen ook behoorlijk inspannend. Mijn vader eindigde de maaltijd en het bruidspaar is maar snel naar huis gegaan. We dronken nog een kopje koffie en ruimden de boel wat op. Daarna was het, gezien de vermoeidheid van de kinderen, ook voor ons de hoogste tijd om naar huis te gaan!

Vandaag hebben we nagenoten. Vanmiddag ben ik nog snel even bij mijn ouders naar binnen gelopen. Het leek er wel een bloemenwinkel! En ze hadden zóveel post gekregen, dat er een hele stapel in een postelastiek zat, die ze nog niet hadden kunnen bekijken. Echt honderden stuks! Ook vandaag was er weer visite geweest. Volgens mij duurt het nog minimaal een week, voordat ze samen weer geland zijn :-)

maandag 1 februari 2010

Haasten

Ik citeer graag mijn voorbeelden: mijn ouders of grootouders (en anderen). Mijn vader zegt altijd: Haast je als je de tijd hebt, dan heb je de tijd als je haast hebt. Vandaag heb ik me daarom gehaast. Mijn agenda staat weer behoorlijk vol deze week. Morgenochtend komen Henriëtte en Marcel (van Ons gezin en de Stichting, zie leeslijst) op visite. Morgenmiddag en -avond hopen we het 50-jarig huwelijk van mijn ouders te vieren. Woensdagmorgen mag ik optreden als zwemmoeder (kinderen helpen aankleden na het zwemmen), woensdagmiddag ben ik taxichauffeur. Eerst Koos naar Dordrecht brengen en dan later op de middag met Leendert naar de orthodontist in Ridderkerk. Dan donderdagmorgen met twee kinderen naar de psychiater in Dordrecht. Pas donderdagmiddag is er weer tijd om me met de huishouding bezig te houden. Dat gaat weer lekker...

Ik heb vanmorgen daarom mijn verstand op nul en mijn blik op oneindig gezet en ben aan het buffelen geslagen. Het hele huis is van boven naar beneden opgeruimd en gestofzuigd, de badkamer/douche/toiletten hebben een snelle doek gezien, de was en de strijk zijn bijgewerkt en er was een lekkere warme maaltijd: Kip uit de oven, verse rode kool, warme appelmoes, gekookte aardappelen en griesmeel toe.

Intussen leek het hier een callcenter. Er hebben nogal wat mensen gebeld, hoe het met mijn vader was en ook belden verschillende mensen, of ik nog kado-ideeën had voor mijn ouders.
Met mijn vader gaat het redelijk. Echt fit is hij niet. Maar we zijn morgen gewoon 'en famille' en dus gaat er een stretcher mee, waar hij heerlijk op kan gaan liggen, als het niet gaat. Het is maar goed, dat we niet opgeprikt in een restaurant gaan zitten.
We vieren het feest bij Eleos. Er is daar een heel gezellig zaaltje, waar de kinderen gewoon lekker kunnen lopen en spelen. We hebben er een lopend buffet. Dat wordt verzorgd door de mensen van de dagbesteding. We vieren hier ook al enkele jaren de verjaardagen van mijn ouders. Het is dus bekend terrein. Iedereen verheugt zich erop.
En ja, kado-ideeën. Wat geef je mensen die 50 jaar getrouwd zijn en alles al hebben? Ik kon geen originelere suggesties doen dan kadobonnen, zuivelmandje, dat soort dingen.
Als ik alleen al zie, hoe blij ze zijn met alle post die ze krijgen. Een gemeend woord is eigenlijk al zo kostbaar.

Dan nog even een bezuinigingstipje: Hans mocht gisteren kiezen wat voor toetje ik zou maken. Hij koos voor rijstepap. Willem, die het hoorde, riep meteen: "Wel rozijnen erdoor, hoor." :-). Rijstepap is hier favoriet. Toch maak ik het niet zo heel vaak klaar. Ik vind het nogal maagvullend. Haast een maaltijd ná een maaltijd. En ook moet ik er op tijd aan denken, want het kost even wat (kook)tijd. Ik maak rijstepap namelijk nooit van echte Paprijst, maar van gewone Surinaamse rijst. Surinaamse rijst koop ik heel voordelig in grote 4,5 kilo zakken. Mijn recept:
Breng 1 liter melk aan de kook. Strooi er 120 gram Surinaamse rijst in. Laat de rijst heel zachtjes koken. Na een uur is de rijstepap klaar. Je kunt er het laatste kwartier rozijnen of krenten of in stukjes gesneden abrikozen aan toevoegen. Wij doen er altijd wat basterdsuiker en kaneel (soms een kluitje roomboter) over.
Als je energie wilt besparen kan je de rijst ook eerst 10 minuten koken en dan een paar uur in de hooikist/in je bed zetten.
Voor extra luxe rijst kan je er bessensap bij geven.
Een andere variatie is: spatel twee stijfgeklopte eiwitten door de pap en zet hem even onder de hete grill.

Advertorial

Met plezier introduceer ik onze nieuwe adverteerder: www.kaartpapier.nl Een kaartje ontvangen is natuurlijk altijd heel leuk. Als het een zelfgemaakt kaartje is, is het nóg leuker. Persoonlijker kan het immers niet.

Bij www.kaartpapier.nl kun je van alles kopen wat nodig is, om de mooiste kaarten te maken. Petra de Blois is nog niet zo heel lang met haar webwinkel bezig. Toch is het assortiment al behoorlijk uitgebreid. Als je iets speciaals zoekt, wat je niet in haar winkel aantreft, kan je haar daarover mailen. Wellicht kan ze er dan alsnog voor zorgen.

Ik hoop op heel veel blije mensen: Petra met haar webwinkel, haar klanten bij het maken van mooie kaarten en natuurlijk de ontvangers van die persoonlijke creaties!