woensdag 29 september 2010

Drukte en consuminderen

Wat een klus is het toch altijd om een achterstandje in je huishouding weg te werken! Normaal gesproken ziet het er hier op maandagmorgen al zo'n beetje uit alsof er een bom is ontploft, maar na de hektiek van vorige week was het nog wel een haartje erger. En dat krijg je uiteraard niet in één dag weggewerkt. Maar nu het dan woensdagavond geworden is, krijg ik er weer een beetje zicht op. Fijn om me nu weer helemaal te kunnen concentreren op het gezin (behalve dan nog wat dingetjes die al in de pijplijn zaten). Ik merkte vooral bij Koos een grote onrust vanwege de rommel in huis. Zowel fysieke rommel als rommel in het dagritme. Dan merk je weer wat een belangrijke taak je als vrouw en moeder hebt, ook al bestaat die 'alleen maar' uit de huishouding doen. Vergeet dat 'alleen maar' maar! Het is en blijft een serieuze klus, ook al wordt het beroep door menigeen ondergewaardeerd en hebben we er zelf ook niet altijd zo'n erg in, hoe belangrijk onze taak is.

Wat ik ook merkte is dat consuminderen en het druk hebben eigenlijk geen goede combi zijn. Zaterdag gingen we met z'n achten naar de Leesenluisterbeurs. Normaal gesproken zorg ik dan, dat er een complete catering wordt meegevoerd, omdat het anders niet te betalen is. Maar ik heb vanwege de tijdsdruk toch echt moeten smokkelen en dat was bepaald niet consuminderig. Om te beginnen was er 's morgens al een klein misverstand. Ik had een stapeltje pannenkoeken in de magnetron staan om die gesmeerd en wel mee te nemen. Maar Willem wist dat niet en toen de kinderen vroegen: "Mogen we een pannenkoek?" zei hij: "Ja hoor, pak maar." Toen ik dat ontdekte was er geen tijd meer om iets nieuws klaar te maken en daarom stuurde ik Hans snel naar de winkel om kadetjes en krentenbollen te halen.
Ik wilde ook genoeg te drinken meenemen, maar ik had geen oog en oor over om me er mee te bemoeien. De paar zielige litertjes limonade die uiteindelijk in de tas waren beland waren echt niet genoeg. Daarom hebben we wel één en ander op de beurs moeten kopen. Kosten: 2 euro per flesje. Ook hadden we geen koffie meegenomen en we kochten dat á 1 euro per kopje.
Ik had er gelukkig wel op tijd aan gedacht om voor iedereen een leesenluistergids te halen bij de christelijke boekhandel. Op vertoon van zo'n gids kreeg je een muntje ter waarde van een euro en daarmee konden de kinderen fijn een workshop illustreren volgen.
Al met al was het uitstapje voor ons doen best duur (wél leuk, maar dat is een ander verhaal) en dat lag dus echt aan gebrek aan tijd en voorbereiding. Toch wel weer eens een goed moment van bewustwording. Ik heb acuut besloten de rest van het jaar zo min mogelijk activiteiten buiten het gezin te plannen. Ik leef toch liever mijn rustige, gezins-consuminderleven ;-)

zaterdag 25 september 2010

Lees en Luisterbeurs

Vandaag was het dan zover. De officiële verschijningsdatum van mijn boek. De officiële aftrap was vanmiddag tijdens de Lees en Luisterbeurs in Ede. Er was mij gevraagd een workshop te verzorgen. Ik had aanvankelijk nog wel wat bezwaren. Want ja, als je leuk kunt schrijven, wil dat nog niet zeggen dat je leuk kunt spreken. Afijn, ik kreeg een zetje en ik besloot het dan maar gewoon te doen.

Eerlijk gezegd had ik wel een vaag kriebelgevoel in mijn buik vanmorgen. Een echte WORKshop kon ik er niet van maken, want het zou een zaal zijn waar 100 mensen in konden en ik had 3 kwartier de tijd. Da's natuurlijk niet genoeg om eens gezellig koekjes of brood te gaan bakken. Daarom had ik bedacht om maar gewoon van alles en nog wat mee te slepen van huis en zo veel mogelijk te visualiseren.

Eerst heb ik een introductie-praatje gehouden en daarna ben ik gewoon met de zaal aan de slag gegaan. Iedereen mocht vragen stellen over m'n boek, m'n blog, de spullen die ik had meegenomen, of wat dan ook.



Dat was een spannend moment: gaat de zaal écht vragen stellen? En ja, gelukkig!
De eerste vraag was meteen een heel leuke. Iemand vroeg hoe de kinderen het nu vonden om altijd maar gekregen kleding te dragen en zelfgebakken brood te eten. Nu waren er zes kinderen mee gekomen en dus konden ze daar zelf een antwoord op geven. Eerst mocht Maaike het podium op om te vertellen wat ze van gekregen kleding vindt. Maaike heeft een prachtig antwoord gegeven, vertelde dat ze op dat moment ook bijna alleen gekregen kleding aanhad en sloot af met: "Ik vind toch niet dat ik er raar uitzie!" Dat was een applausje waard :-)

Vervolgens mocht Koos op het podium komen vertellen, wat hij van zelfgebakken brood vindt. Volgens zijn verhaal is het heerlijk! Vooral op zondagavond met pindasaus erop!

Er kwamen allerlei vragen. Zowel praktische vragen, zoals bijvoorbeeld over limonadesiroop die gegeleerd was, als vragen over het geloof. Het kriebelgevoel was inmiddels allang verdwenen. Het was heerlijk om zo met de zaal aan de slag te gaan. 't Was eigenlijk veel te snel om, die drie kwartier. Aan de andere kant was het ook wel weer genoeg. Want echt, ik was compleet doorgezweten!

Meneer Boer van uitgeverij de Banier sloot de workshop af en namens de familie bood schoonzus Ria nog een boeket bloemen aan. Echt lief.

Er was nog even gelegenheid om boeken te signeren. Daarbij kwamen er verschillende bloglezers langs. Jammer dat ik niet iedereen even persoonlijk kon spreken. Het ging in een sneltreinvaart.

Het boek moet nu gewoon via alle boekhandels verkrijgbaar zijn, al zullen ze niet overal zomaar uit voorraad leverbaar zijn. In Alblasserdam kan je in elk geval bij De schuilplaats terecht.

Bij het verlaten van de zaal deelden de kinderen plakken kruidkoek uit de wonderpan uit.

Intussen waren er ook nog aardig wat spullen van eigenaar gewisseld. Een poosje geleden vroeg ik via dit blog om skeelers voor José, die in de Oekraïne woont en werkt. Twee paar werden er vanmiddag uitgewisseld. Samen met de skeelers die ik al eerder toegestuurd kreeg is het precies de wens van José. Binnenkort gaan de skeelers op transport en dan hopen we dat er Oekraïense kinderen veel plezier van hebben.
Ook waren er twee bloglezers die van de gelegenheid gebruik maakten om kleding door te geven. Prachtig! Helemaal in de sfeer van de logjes van de afgelopen week.

Ik kijk met een heel fijn gevoel terug op deze voor mij zo nieuwe ervaring. Maar voorlopig is het wel weer eens mooi geweest. Ik hoop volgende week weer gezondheid en kracht te krijgen om in mijn huishouding bezig te zijn. Werk genoeg!

donderdag 23 september 2010

Veel om blij over te zijn

Wat zijn er veel dingen om blij over te zijn! Gisteren kwam m'n boek binnen. Echt heel leuk, om het dan eindelijk echt in je handen te kunnen houden. Ik kreeg twee presentexemplaren toegestuurd en één ervan heb ik weggegeven aan de kapper, die er juist was. Ik heb in het boek ook over hem geschreven en hij vond het daarom een erg leuk kadootje.

Verder ben ik erg blij met al het geven, ontvangen en ruilen. Ik was al van plan er vandaag over te schrijven, maar nu ik de laatste reacties op het vorige logje lees, komt dat extra mooi uit.

Mensen reageren erop, dat ik zoveel krijg en zijn daar soms ook wel (begrijpelijk!) een beetje jaloers op. Nu zijn er natuurlijk genoeg dingen op te noemen in mijn leven, waar niemand ooit jaloers op zal zijn of worden, maar dat vind ik niet nodig om hier nu te beschrijven.

Ik wil liever iets schrijven over wat ik juist het afgelopen jaar persoonlijk zo geleerd heb: het mooie van geven en ontvangen, van delen en bedeeld worden. Het is zoiets prachtigs als je dat mag ervaren en als je merkt dat je zoiets kunt leren door jezelf open te stellen.

Als ik iets krijg ben ik daar vaak zó blij mee en enthousiast over, dat ik het op mijn blog schrijf. Maar dat maakt, dat er maar één kant van de zaak zichtbaar wordt: het ontvangen. Dingen die je geeft, daar loop je niet mee te koop. Die kant is dus meestal ónzichtbaar. Toch zijn die twee dingen erg met elkaar verbonden. En wat er óók bijhoort: de wensen durven uitspreken. Ik zal een voorbeeldje geven. Een bloglezeres bood een spinnenwiel aan. Hoewel ik al langer de wens had om te leren spinnen, wilde ik dat wiel niet meteen mezelf toeëigenen. Dat vond ik te hebberig van me. Ik heb daarom eerst geprobeerd het wiel aan iemand door te geven, die eerder had aangegeven er graag één te krijgen. Toen ik echter na drie keer mailen geen reactie kreeg en de mevrouw van het wiel aangaf er op korte termijn vanaf te willen, vertelde ik haar, dat ik het dan eigenlijk wel graag zélf wilde hebben, hoewel ik nog niet eens kon spinnen. Oké, het wiel kwam naar mij en ik gaf er een lekkere zelfgebakken appeltaart voor terug. Zij blij, ik blij.

Vervolgens durfde ik de wens uit te spreken, dat ik wilde leren spinnen. Ik vroeg spinles aan Angelique van Atelier Keet. Geheel spontaan en geheel belangeloos bood ze aan mij te komen leren spinnen. In ruil voor de spinles bood ik haar aan een banner van haar webwinkel op dit blog te plaatsen. Dat resulteerde voor haar in een flink aantal bestellingen. Zij blij, ik blij.

Zie je wat er gebeurt? Zie je het geven, het ontvangen, het ruilen, het je wensen durven uitspreken? Zie je hoe mooi het is en hoeveel mensen er blij om worden?

Een poosje geleden schreef ook al iemand dat ze jaloers was op alles wat ik kreeg (dat was om de pruimen, die we mochten plukken bij mijn zwager en schoonzus). Ik begrijp die jaloezie bést en ik wilde die mevrouw ook zo graag laten delen in mijn rijkdom. Daarom vroeg ik haar om mij haar adres te mailen. Maar dat gebeurt dan niet... Zo jammer vind ik dat.

Nog een voorbeeldje: ik kreeg van drie verschillende bloglezers druiven uit hun tuin aangeboden (ontvangen). Ik gaf twee ervan een aardigheidje: de één zelfgemaakte jam, de ander zelfgemaakte azijn. De derde krijgt nog iets (geven). Ik heb nu teveel om er siroop en sap van te maken en daarom wil ik wijn maken. Al mijn gistingflessen staan echter vol en nieuwe flessen kopen komt me financieel nu even niet uit. Daarom heb ik op de yahoogroup 'wijnmaken' gevraagd of er iemand in de buurt van Alblasserdam woont van wie ik er een paar zou mogen lenen (wens uitspreken). Er reageerde een meneer uit Rotterdam en daar mochten we gisteren flessen ophalen (ontvangen). Deze meneer bleek een computerprobleem te hebben (hij sprak de wens uit om dat opgelost te krijgen) en Willem bood aan hem erbij te helpen (geven).
Ik vind dit zó geweldig! Het is een economie van gesloten beurzen en met alleen maar blije mensen.

Als je kleding nodig hebt: vraag het gewoon in je omgeving. Grote kans dat je wat krijgt. Geef dan op jouw beurt jouw 'overschotten' ook weer door.

Als je graag goedkope groenten en fruit wil: vraag gewoon aan de marktkoopman "Heb je misschien nog iets waar je graag vanaf wil" Of ga naar het volkstuinencomplex en vraag daar aan de mensen (vaak oudere mannen) of ze ergens een overschot van hebben. Grote kans dat ze blij zijn als ze er anderen mee kunnen blij maken. En wie weet heb jij op jouw beurt ook weer iets om weg te geven.

Wat dat betreft vind ik het initiatief van Ik maak blij (zie leeslijst) ook zo geweldig! Eigenlijk is het gewoon een vorm van zorgen voor elkaar.

maandag 20 september 2010

Chips en Hollandse produkten

Leendert liep zich vanavond een beetje te vervelen. Meestal vindt hij het wel leuk om dan iets te bakken. Maar toen ik voorstelde om een boterkoek te bakken, haalde hij er z'n neus voor op. Ik moest dus iets anders bedenken, want een puber die zich verveelt is ronduit vervelend ;-). Ik vroeg hem, of hij misschien zin had om chips te bakken. En jawel, hij veerde op. Ik vertelde hem wat hij moest doen:
Eerst twee grote aardappels pakken en die heel goed schoon boenen. Daarna de aardappels in heel dunne plakjes snijden. Intussen de olie in de frituurpan verwarmen tot 160 graden. Als de olie heet is laat je de schijfjes er één voor één inzakken tot je een niet al te grote portie hebt (bij een te grote portie koelt de olie teveel af en wordt de chips niet knapperig). Na drie minuten haal je de chips eruit en doe je een volgende portie. Bestrooi de chips met zout of kruiden (wij namen Herbamare). Tel even je vingers voordat je eraan begint :-). Buiten dat deze chips echt bijzonder lekker is, kost ze ook nog eens drie keer niks. Twee grote aardappels, een beetje zout en wat stroom voor de frituurpan en dat leverde genoeg op voor vier personen.

Verder heb ik nog iets leuks voor de hollandse lezers in het buitenland. Links bij de banners staat er een link naar . Dit bedrijf verstuurt wereldwijd alle heerlijke producten die veel hollanders in het buitenland vaak zo missen. Bestellen gaat heel gemakkelijk door op de banner te klikken of op deze link: .

Tok, tok, alweer een ei

Maria hing tussen de middag nog even in het kippenhok. Ik had gevraagd of ze de kippen even een handje voer wilde geven en of ze meteen even wilde kijken, of er misschien een eitje lag. Na het eerste ei van vorige week was er nog steeds geen volgende gekomen. Ik had al geroepen, dat Maria aan tafel moest komen, maar zag dat ze bleef treuzelen. Dat had een goede reden. Er zat een kip in het leghok en Maria hoopte, dat die een ei aan het leggen was. Ze had al opgemerkt, dat de ene kip meteen op het voer afkwam, wat ze gaf, maar dat de andere kip in het leghok bleef zitten. Maria heeft er vast een neus voor, want even later kwam ze opgetogen met een warm en nog nat ei in haar handen naar binnen. We kregen een verhaal in geuren en kleuren van de kip die rare geluiden maakte, van het 'ploink' wat ze hoorde, toen het ei eruit kwam en van het "TOK" wat de kip toen zei. Prachtig toch, zulke 'wondertjes'! Ik ben nog iedere dag zó blij met de kippen. Het geeft echt gezelligheid.

Weggevertjes (weggegeven!)

Vanmorgen ben ik vroeg opgestaan om de rommel op te gaan ruimen. De laatste weken heb ik het zo druk gehad met van alles en nog wat, dat ik een beetje uit m'n ritme ben. En hoewel ook deze week heel vol staat met allerlei afspraken, wil ik in elk geval m'n huishouding weer goed op orde krijgen.
Omdat iedereen nog slaapt kan ik boven niet veel beginnen. Daarom ben ik in de huiskamer begonnen. En daar heb ik o.a. de lektuurbak eens geordend. Dat is typisch zo'n klusje wat ik eens in de zoveel tijd doe. Meestal als hij storend vol zit ;-). Ik heb een grote stapel tijdschriften klaarliggen om naar het bejaardenhuis te brengen. Maar om daar ook de kinderbladen neer te leggen, lijkt me niet zo'n goed plan. Daarom heb ik er twee stapeltjes van gemaakt om mogelijk bloglezers er nog blij mee te kunnen maken. Het is een flinke stapel (ruim 30) Kits en een flinke stapel (bijna 40) BimBam. Ophalen in Alblasserdam of DV zaterdagmiddag op de Leesenluisterbeurs in Ede. Natuurlijk wil ik ze ook met alle liefde en plezier opsturen, maar dat kost 6,75. Wie belangstelling heeft kan hier even een berichtje achterlaten.

vrijdag 17 september 2010

De link

Willem heeft de link naar mijn boek geactiveerd (rechts bovenin). Als alles goed is en werkt kun je via de banner bestellen. Misschien dat het uitleveren enkele dagen gaat duren, want de officiële verschijningsdatum is 25 september. Ik heb het boek zelf ook nog niet.

woensdag 15 september 2010

Het gaat goed

Het gaat gelukkig goed met de brandplekken. Alleen veegde ik vanavond gedachteloos over mijn wang en schuurde daardoor het dunne velletje kapot. Het deed acuut weer erg veel pijn en ik heb er maar weer een dikke laag Flammazine op gesmeerd. Dat is de zalf die ik gisteren kreeg voorgeschreven en die hier in Nederland dus niet vrij verkrijgbaar is. Goed dat ik nu weet, dat het in België wél zo bij de apotheek te koop is. Het is geweldige zalf (wist ik al uit eerdere ervaringen). Eigenlijk mag zoiets niet in je huisapotheek ontbreken.

We hebben hier redelijk veel ervaring met brandwonden. Willem en Dirk zijn zelfs (ieder op een ander moment) zó erg verbrand, dat ze in het Brandwondencentrum terecht kwamen en een huidtransplantatie moesten ondergaan.

Vanavond zijn wij gezellig met z'n allen naar Zwitserland geweest. Huh? Jawel! Dirk heeft uit al z'n vakantieopnames een prachtige dvd samengesteld en vanavond was de première. We hebben met het hele gezin én de twee oma's én mijn zus genoten van een uur lang Zwitserland. Wat een prachtige herinnering!

Intussen zijn er, denk ik, al heel wat mensen bezig met kleding uitzoeken. Zowel gisteren als vandaag kwamen er zakken kleding binnenrollen. En deze keer zat er ook veel bij voor mij. Leuk! Alles wat hier niet van pas komt en waar ik zo direct geen volgende bestemming voor weet gaat weer via Heriëtte door naar Roemenië. Fijn als al die goede spullen goed terecht komen.

Ook kreeg ik van twee kanten Hollandse druiven aangeboden. Die ga ik morgen ontsappen. Een deel wil ik samen met de bosbessen uit de vriezer ontsappen. De bosbessen zijn een beetje flauw van smaak en Hollandse druiven juist wat zurig. Dat lijkt me een lekkere combi.

Voor de mensen die vragen naar het boek: Willem probeert deze week de link met bestelgegevens op dit blog te zetten. De presentatie is op DV 25 september op de lees en luisterbeurs. De gegevens kun je vinden op leesenluisterbeurs.nl. Wij hopen er met een aantal kinderen een klein dagje uit van te maken. Het programma ziet er erg leuk uit. De kinderen verheugen zich op de speurtocht en op een workshop met een illustrator. Willem heeft zin in muziek luisteren. Er is voor elk wat wils.

Stil gevallen

De boel was hier gisteren even volledig stil gevallen. Ik had een lekker druk dagje gehad. 's Morgens m'n gewone werk gedaan en 's middags twee keer bezoek gehad. Toen het tweede bezoek was vertrokken dook ik de keuken in om de warme maaltijd klaar te maken. Ik had juist een stuk vlees gebraden en wilde het tweede stuk de pan in laten glijden, toen dat van de vork afviel en hard in de pan met hete jus belandde. De jus spatte helemaal over me heen: m'n gezicht, hand, voet, kleding. Ik draaide snel het gas uit en stak m'n hoofd onder de kraan en begon daarna met een kletsnatte theedoek te betten en te betten en te betten. Au, au, wat deed dat zeer. Ik kon de doek niet weghalen, want dan prikte het verschrikkelijk. Ik riep de meisjes, dat ze maar even de aardappels moesten komen schillen. Hans stuurde ik naar de winkel om potten rode kool en vla en yoghurt en Dirk moest de tafel gaan dekken. Toen Willem thuiskwam, vroeg ik of hij me even naar de apotheek wilde rijden. Ik wilde proberen of ik iets zonder recept kon krijgen. Het was net voor sluitingstijd en we reden er snel heen. Helaas mochten ze niets geven, want ze vonden het veel te erg. Ik moest er mee naar de huisartsenpost, vonden ze. Zucht...
Eerst maar terug naar huis om te kijken hoe het met het eten koken stond. Dat schoot al flink op. Daarna de huisartsenpost gebeld. Dan ben je ook al zeker 10 minuten verder. Ik mocht meteen komen. Oke, maar Willem heeft toch snel nog even met de kinderen gegeten. Zelf had ik geen trek. Ik bleef maar steeds de zere plekken koelen met de natte theedoek. Vooral m'n gezicht. Er zaten blaren op mijn wang, boven m'n neus en ook op m'n hand. Niet leuk!
Bij de huisartsenpost lijkt het altijd vooral een oefening in geduld. En het lijkt ook wel of iedereen daar altijd mopperig moet zijn. Maar eindelijk belandde ik bij een dokter, die de begeerde brandzalf voorschreef. Hij wilde me laten zalven/verbinden in de verbandkamer, maar die was bezet. Hij vroeg, of we het zelf zagen zitten. Ja natuurlijk. Zo moeilijk is dat niet ;-).
Na een ritje langs de apotheek reden we snel naar huis. Het was inmiddels 8 uur! Even je verbranden.....
De zalf werkte gelukkig meteen. Ik heb geen pijn meer. Alleen zal het wel een poos duren voordat die brandplekken weg zijn.

Intussen hadden Willem en Dirk zich over het volgende probleem gebogen. Internet lag er al sinds de middag uit. Helaas konden ze het probleem niet oplossen en daarom belden ze kpn. Daar hebben ze na drie kwartier te horen gekregen, dat die man het probleem zou invoeren en we moesten er maar op rekenen dat het minimaal 48 uur ging duren voordat het opgelost was.

Zo was de avond snel voorbij. Ik had het sowieso al helemaal gehad vanwege de pijn en het gedoe en dus zijn we maar eens een keertje op tijd naar bed gegaan.

Gelukkig bleken we vanmorgen gewoon weer online te zijn en zo lossen veel dingen vanzelf weer op :-)

dinsdag 14 september 2010

Een maandag met verrassingen

Het was een maandag met verrassingen. Ik was 's middags even van huis om mijn schoonmoeder een taxiritje te bezorgen en had een briefje op tafel gelegd voor het geval in nog net niet thuis zou zijn als de kinderen uit school kwamen. Dat was een goed plan geweest, want inderdaad waren de kinderen net iets eerder thuis dan ik. Toen ik de straat in reed stonden de kinderen al met opgewonden gezichten op me te wachten. Ze renden naar de auto toe en nog voordat ik was uitgestapt riepen ze allemaal door elkaar:"De kippen hebben een ei gelegd." En ze hielden me een bekertje onder m'n neus met een prachtig, bruin ei erin :-). Wat is dát leuk, zo'n eerste ei. Toch heel wat specialer dan alle eieren uit de winkel bij elkaar!



Toen Willem uit z'n werk kwam, had hij ook een verrassing: Hij was langs schoenenwinkel van Mourik geweest om z'n schoenen op te halen (zie vorige logje). Hij heeft een paar prachtige Giorgio schoenen gekregen. Willem is dus ambassadeur van het merk Giorgio geworden. Het zijn mooie, echt leren, handmade schoenen en we zijn natuurlijk erg benieuwd hoe ze gaan bevallen. Zoals ik al schreef heeft Willem moeilijk voeten en tot nu toe beviel alleen het merk Van Bommel. Ook heeft hij weleens Greve schoenen gehad die goed bevielen. Maar omdat die nog net weer een slagje duurder zijn dan Van Bommel, bleef voor ons Van Bommel ons huismerk. Donderdag moet hij met de andere zeven ambassadeurs op de foto en daarna gaat hij de Giorgio's uitgebreid testen. Wordt vervolg dus.

zaterdag 11 september 2010

Brand, molens en schoenen

Deze week is het in Kinderdijk "Molenweek". De hele week zijn de molens 's avonds prachtig verlicht en gisterenavond was de traditionele molenmarkt. Dat is voor ons een jaarlijks terugkerend familie-uitstapje. Die markt is zó gezellig. Veel leuke kraampjes met tweedehands spullen (boeken!), handwerk, interieurspulletjes enzo. De oliebollenkraam, niet te vergeten. Veel tweedehands spullen op de kleedjesmarkt. De kerk die open is en waar je lekker even kan uitblazen met koffie of limonade, of luisteren naar een koor. De speeltuin die open is en waar de kinderen in het donker heerlijk spelen. En als we al dat leuks gezien en meegemaakt hebben lopen we nog even een stukje over het molenpad om de verlichte molens te zien en om te kijken bij de verlichte modelbootjes die er altijd varen.
We wilden gisteren om half 8 vertrekken naar de markt en waren zowaar vroeg klaar met eten. Omdat ik hoofdpijn had, vroeg ik of het goed was als ik nog even een kwartiertje m'n ogen dicht zou doen. Willem vond dat prima, maar wilde dan wel even mee :-). Het was geen probleem. De kinderen zouden met elkaar de etensboel opruimen. We lagen net op bed toen ik buiten allemaal opgewonden stemmen hoorde en tegelijkertijd kwamen de kinderen de trap op rennen: "Er is brand!" Ik rukte het rolgordijn omhoog en wist gewoon niet wat ik zag! Kolkende zwarte rookwolken walmden uit het huis schuin achter ons. Wat een schrik. We renden naar beneden en naar buiten. Al snel kwamen overal vandaan buren verschrikt aanlopen. Mensen, wat een akelig gezicht zo'n brand. Al snel kwam de brandweer en het vuur werd geblust. Zoiets hoop je toch nooit mee te maken!
We konden uiteindelijk toch nog op tijd naar de molenmarkt en hadden een fijne avond. Het was gelukkig de hele avond droog. De kinderen hadden allemaal wat muntjes te besteden en dat is op zich natuurlijk avondvullend ;-).
Het was rond elven toen we thuis kwamen. Daar wachtte ons een wel erg leuke verrassing:
Een tijdje geleden stond er een advertentie van  in een plaatselijke krant:

Schoenwinkel J. van Mourik & zn. Alblasserdam heeft de grootste collectie herenschoenen uit de regio. Deze collectie is dit jaar nog uitgebreid met twee nieuwe merken: Giorgio en BvanB. Giorgio is een merk met prachtig Italiaans handwerk en modellen die variëren in stijl van sportief tot gekleed. BvanB stellen we uitgebreid aan u voor in het tweede item in deze nieuwsbrief. Tevens zijn er twee bekende merken met een geheel nieuwe stijl: Greve en Van Lier. Greve introduceert, naast de bekende instappers, nu ook de modische City line en de exclusieve Custom line. Van Lier heeft ook voor ieder wat wils met zowel casual booties als smaakvolle geklede schoenen.

Ambassadeurs:

Voor de introductie van deze merken en stijlen hebben wij een volstrekt unieke aktie ontwikkeld. Wij vragen namelijk u als klant om 'proef' te lopen op deze zojuist genoemde merkschoenen waarvan wij in totaal acht paar gratis beschikbaar stellen. Om vervolgens als merkambassadeur uw ervaringen te delen met al onze klanten.

Willem gaf zich op als ambassadeur. Hij gaf aan dat hij het vuur uit z'n schoenen loopt om z'n 12-koppige gezin te onderhouden en had als origineel extraatje, dat hij de ervaringen met de schoenen wil publiceren op dit blog.
Dit bleek origineel genoeg om als ambassadeur uitgekozen te worden. Joepie! Willem krijgt dus een paar prachtige schoenen om uit te testen. Da's nog eens een mooie manier om aan een paar goede schoenen te komen. Willem heeft 'moeilijke' voeten. Korte brede voeten met hoge wreven. Hij kan alleen van Bommel schoenen dragen en dat is een dure liefhebberij. Alhoewel, dit soort schoenen gaan wel erg lang mee, zéker als je ze op tijd laat verzolen. Maar als het dan eenmaal zover is, dat er een nieuw paar nodig is, is het een aardige aanslag op het huishoudbudget. We zijn dus heel blij met deze leuke aktie!

De winnaar :-)

Maaike heeft net de winnaar getrokken uit de pot met namenbriefjes. De winnaar is: Catharina! Catharina, als je even een emailtje stuurt, dan kunnen we de gegevens uitwisselen en dan kan je binnenkort fijn aan de weck :-)

woensdag 8 september 2010

Verre lezer en een weggevertje

Van de week kreeg ik een e-mailtje van een verre lezer: Milko van Gool uit Bangladesh. Deze meneer, vader van vier jonge kinderen, is bezig met een heel bijzonder project. Hij is aan het trainen om in de zomer van 2011 het Kanaal over te zwemmen en op die manier gelden in te zamelen voor preventieprogramma's tegen verdrinkingsdood van kinderen. Een probleem in ontwikkelingslanden waar ik nooit eerder van hoorde. Hij schrijft:"Per jaar verdrinken in Bangladesh, een land met 150 miljoen inwoners, maar liefst 17.000 kinderen. Dat is bijna 50 per dag, of 2 kinderen ieder uur!" Dat is dus iets wat zéker wel aandacht verdient! Ik noem hier daarom zijn blog, waar je het project kunt volgen. En wellicht zijn er lezers die dit project ook financieel willen en kunnen ondersteunen.

Verder heb ik nog een weggevertje. Ik kreeg namelijk vandaag een aardig partijtje oude inmaakglazen. Maar ik heb er teveel aan. Het zijn Vegla inmaakglazen van 3/4 liter, 1 liter, 1 1/2 liter en 2 liter. Compleet met deksels, beugels en trechter. Wellicht een mooi partijtje voor een beginnende weckster. Het is teveel om op te sturen en zal dus opgehaald moeten worden in Alblasserdam. Wie belangstelling heeft kan onder dit logje een berichtje achterlaten. Bij meerdere belangstellenden zal ik DV zaterdag een gelukkige trekken.

maandag 6 september 2010

Naaimachine

Vanmiddag heb ik de naaimachine maar eens onder het stof vandaan gehaald. Nu ik weer netjes met lijstjes werk kom ik eindelijk ook aan allerlei kleine klusjes toe, die al heel lang geleden op de lange baan terecht kwamen. Zo lag er een aardig stapeltje versleten baddoeken te wachten om tot washandjes vermaakt te worden. Er kwamen vanmiddag dus geen prachtige kunstwerken onder de naaimachine vandaan, maar gewoon simpele washanden, geknipt uit de goede delen van versleten baddoeken. Ik had het werkje af willen hebben als de kinderen uit school zouden komen. Maar dat is me niet gelukt. Ik zat op den duur zó te jachten dat de naald brak en in stukken door de kamer vloog. Oei! Toen heb ik maar besloten dat het genoeg was voor vandaag. Er ligt nog wel meer op die lange baan, dus voorlopig kan ik vooruit :-). Wie weet kom ik er nu eindelijk ook weer eens aan toe iets leuks op te naaimachine te doen, behalve allerlei minder of meer noodzakelijks. Wat is dát lang geleden...


donderdag 2 september 2010

Ritme, schema´s, planningen enzo

Ik ben een mens van de grote lijnen. Dat lijkt het best bij mijn karakter te passen en het past ook het best bij ons grote gezin. Soms lijkt het me heerlijk om iemand te zijn die zijn of haar huishouding van uur tot uur heeft vastgelegd. Dan lijkt me dat zo heerlijk rustig en voorspelbaar. Maar andere keren weet ik ook, waarom dat niet bij me past. Er komen veel te veel leuke of interessante dingen ´langs´, die níet in mijn schema staan, maar die ik wél graag wil meemaken. En verder komen er gewoon ook veel dingen op mijn pad, die níet in mijn schema staan, maar tóch gewoon mijn aandacht nodig hebben. Zoals een kind dat opbelt, omdat z´n fietssleutel kwijt is. In zo´n geval moet ik toch echt even naar Rotterdam rijden om de reservesleutel aan te reiken. Of, wat vanmiddag gebeurde, een orthopedagoog belt, om e.e.a. met me te bespreken over één van de kinderen. Zo´n mevrouw vraagt natuurlijk wel even:"Komt het uit dat ik bel?" En dan zeg ik niet snel 'nee'.
Het gaat allemaal prima, zolang ik de grote lijnen maar kan vasthouden. Maar, o, wee, als ik die kwijt ben! De laatste twee weken had ik het gevoel, dat ik de grip verloor. Langzamerhand ontstonden er steeds meer rommelhoekjes en zag ik steeds meer dingen, die nodig eens schoongemaakt moesten worden. Vreemd genoeg doen in zo'n periode de financiën ook meestal mee. De inkomsten en uitgaven zijn uit balans. Aan de inkomstenkant is er niet zoveel vrij spel. Maar aan de uitgavenkant uiteraard des te meer. De laatste tijd heb ik teveel uitgegeven. Soms waren dingen nodig. Als je 140 kilo pruimen te verwerken krijgt, moet je zorgen voor (gelei)suiker, maar bijvoorbeeld ook voor jerrycans. Die heb ik nu eenmaal niet met 20 tegelijk op voorraad liggen. Ik kan die suikeraankoop natuurlijk wel zien als een investering, want ik hoef een jaar lang geen jam en siroop te kopen. Maar die uitgave was wel nú en niet gepland. Zo ook het kippenhok en de kippen. Ik was wel van plan die aan te schaffen, maar pas in het najaar. Doe er nog wat meer of minder verwachte rekeningen bij en, ziedaar, je loopt uit de pas.
Tijd voor actie!
Om met de huishouding te beginnen: ik heb eerst maar eens een to do lijst gemaakt. Daarop heb ik alle dingen gezet die ik vandaag wilde doen. In zo'n geval ben ik altijd véél te optimistisch. Al na een uur weet ik, dat ik m'n lijstje die dag nooit zal afkrijgen. Maar dat geeft niet. Wat niet de hoogste prioriteit heeft verhuist gewoon naar de to do lijst voor morgen ;-). Zo'n lijst geeft me rust. Ik zie het als een leidraad en niet als een onwrikbaar schema, wat koste wat het kost afgewerkt moet worden. Door een ontspannen houding aan te nemen heb ik gewoon de rust om een telefoongesprek te voeren of koffie te drinken met mijn schoonmoeder, die aankwam. Er is lekker wat van m'n lijstje geschrapt. Ik heb er spierpijn van :-).
Wat de financiën betreft: ik houd deze maand maar weer eens een kasboek bij. Als ik dat een maandje doe, loop ik wat inkomsten en uitgaven betreft wel weer in de pas. Het is een kwestie van: niet kopen wat je nodig hebt, maar waar je niet buiten kunt. Dit nadenkertje las ik ooit in Genoeg, of misschien wel de voorloper (de Vrekkenkrant) en ik heb deze spreuk jarenlang op een sticker in mijn portemonnee gehad ;-)

woensdag 1 september 2010

Appelstroop en gehaktballen


Gisterenavond was de appelstroop genoeg ingedikt om in een potje te doen. Het potje op de foto is alles wat er is overgebleven van de hele bak appels die ik gisteren liet zien. Je ziet dus dat appelstroop koken alleen lonend is als je een overschot aan (gratis) appels hebt. In dat geval is het de moeite meer dan waard. Want deze appelstroop is echt onovertroffen. Het bevat niets anders dan appels. Zó lekker!

Vanavond hadden we gehaktballen op het menu. Terwijl ik de ballen stond te draaien dacht ik, dat ik toch eens even m'n consumindertrucje op m'n blog moest zetten. Volgens mij komt de tip uit het boekje "Lekker zuinig" van Hanneke van Veen. Om van weinig gehakt véél ballen te kunnen draaien, kun je er een flinke hoeveelheid oud brood door verwerken. Ik doe dat altijd zó, dat het niemand opvalt. Als ik vers, knapperig brood aansnijd liggen er als ik klaar ben meestal heel wat kruimels op de broodplank. Deze kruimels schuif in in een blikken trommeltje. Als ik gehaktballen maak, gooi ik een flinke hoeveelheid broodkruimels in de blender en maal ze zo fijn als paneermeel. Dat werk ik dan met ei en kruiden door het gehakt. Eigenlijk hetzelfde als het 'oma-recept': gehakt met een verkruimeld beschuitje en ei. Alleen stop ik er echt véél in en kost mijn 'paneermeel' geen cent.

Advertorial

Voor de mensen die hier nog niet zo lang meelezen:

Sinds juni 2009 is het mogelijk om op dit blog te adverteren door middel van een banner. Het is de laatste tijd een beetje stil geweest aan de bannerkant, maar de komende tijd zullen zich daar weer enkele (nieuwe) bedrijven presenteren.

Er zijn mensen die er moeite mee hebben, dat er op mijn blog wordt geadverteerd. Anderen vinden het juist fijn om gewezen te worden op bedrijven die producten of diensten aanbieden die passen bij "Eenvoudig Leven". Voor de eerste groep is er de mogelijkheid om advertenties uit te schakelen. Als je niet precies weet hoe dat moet, vraag dan even een expert in je omgeving om het voor je op je computer in te stellen. Ik schrijf over nieuwe adverteerders altijd een advertorial. De titel van het bericht is dan "Advertorial", zodat je meteen kunt besluiten niet verder te lezen.
Voor de andere groep: ik probeer de adverteerders op mijn blog zó uit te kiezen, dat een groot deel van de lezers er iets aan kan hebben. Advertenties voor bijvoorbeeld vliegvakanties of geld lenen zal je nooit tegenkomen.

Vandaag begroeten we onze nieuwe adverteerder . PomPom is een kledingmerk met prachtige kinderkleding. Onze meisjes hebben PomPom kleding gedragen op de bruiloft van Wim en Geertje. Naast de prachtige kleding sprak mij toen vooral de persoonlijke benadering van Jolanda (van Jo & Zo) mij erg aan. Ze gaf goede adviezen en keek daarbij niet naar: hoe kan ik het meest verkopen, maar naar: hoe kan ik die meisjes mooi aankleden (binnen het budget). Zo adviseerde ze bijvoorbeeld 'hardop' om een grotere maat te nemen, zodat de meisjes langer plezier zouden hebben van hun aankopen. Ook gaf ze tips waar ik voordelig maillots in de juiste kleur kon kopen en bij welke winkel ik moest zijn voor bijpassende laarzen. Ik kan Jolanda van harte aanbevelen. Als je op zoek bent naar iets moois (voor een speciale gelegenheid) neem dan eens een kijkje in haar pas nieuwe webwinkel!