maandag 29 november 2010

Het fruitstalletje

Zaterdagmorgen gingen we met z'n drieën op stap voor appels en peren, die in Tienhoven voor ons klaar stonden. Hoewel ik het eigenlijk druk had met de gewone zaterdagdingen ging ik maar al te graag mee. Een ritje door de Alblasserwaard is iets waar ik altijd blij van word! Eerst prikte ik nog een poosje ijverig in m'n borduurwerkje. Ik heb me in september aangemeld als handwerkster bij Tesselschade. Mijn eerste opdracht was om kerst-gastendoekjes te borduren.



Ik wilde er eigenlijk vijf borduren, maar ik ben nu aan de vierde bezig en moet het deze week inleveren. Ik denk dat ik dus maar beter niet aan de vijfde kan beginnen. Dan wordt het een stressklus. Het is van de week sowieso al druk, omdat Maria morgen hoopt te verjaren.
Toen we een poosje gereden hadden bergde ik m'n werkje maar snel op. Er was zóveel moois te zien. Het toppunt was wel de witte reiger die we zagen. We hebben nog geprobeerd hem op de foto te krijgen, maar daar bleef het beest niet voor zitten ;-). Een paar weilanden verder zagen we er trouwens nóg één. Een prachtig gezicht in het licht besneeuwde land!



We kwamen op het fruitteeltbedrijf aan waar DV volgende week vrijdag 10 december de Winterfair wordt gehouden, waar ik al eerder over schreef. Ik was meteen helemaal wég van het schattige fruitstalletje langs de weg. Mieke vertelde dat haar man dat zelf had gemaakt. Het is zo'n ouderwets stalletje, wat je in Nederland zo hier en daar nog wel langs de weg op het platteland tegenkomt: zelfbediening met een potje waar het geld in kan. Heerlijk dat dat nog bestaat!


Op de terugweg reden we nog even langs de Boerenbond voor voer voor de kippen. Met een 25-kilobaal kunnen we wel weer even toe. Mijn trouwe kippetjes leggen nog steeds iedere dag elk een ei. En elke dag opnieuw kan ik me erover verbazen.