donderdag 30 juni 2011

Het feestje van Maaike

Maaike was al in de meivakantie jarig en het was er nog niet van gekomen haar verjaardag met haar vriendinnen te vieren. De laatste verjaardag op de basisschool vieren we altijd een beetje uitbundiger. Vaak wordt het dan gourmetten of barbecuën en mogen er ook méér kinderen komen dan de standaard 5 of 6. Maar Maaikes verjaardag was een beetje op de lange baan gegaan en wanneer we tijd hadden om het te vieren was het geen mooi bbq-weer en als het mooi bbq-weer was, hadden we geen tijd. Nu moesten we snel een knoop doorhakken, omdat de zomervakantie morgen al begint. Maaikes klas (groep 8) had gisteren al de laatste schooldag gehad en vorige week hadden we bedacht dat we dan op de eerste vrije dag best haar feestje konden vieren. Maaike koos er voor om haar feestje met een klein clubje echte vriendinnen te vieren. Dat kwam mooi uit, want ik kan 8 personen (inclusief bestuurder) vervoeren in mijn auto en zo kon ik een leuk uitstapje verzinnen. Eerst wilde ik graag naar de eendenkooi in Lekkerkerk. Daar kan je in deze tijd van het jaar een rondleiding krijgen. En hoewel Maaike dat voor zichzelf een heel leuk uitstapje vond (natuurkind als ze is!), dacht ze dat niet iedereen dat leuk zou vinden. Een volgende optie was: Willem met de meiden een tochtje met een Sampan (fluisterbootje) te laten maken en intussen hier een uitgebreide lunch voor te bereiden. We konden deze optie echter pas op het laatste moment definitief maken, aangezien je hier toch wel weersafhankelijk bij bent. Helaas was tegen die tijd Willem z'n dag op de zaak al volgeboekt vanwege een afspraak met een klant en dus moest ik m'n hersenen nog maar eens laten kraken voor iets wat wél kon. En ja, er borrelde iets leuks naar boven. Ik zou met de meiden naar Futureland gaan. Dat is een infocentrum bij Maasvlakte 2. Je komt daar alles te weten over de aanleg van de Tweede Maasvlakte. We waren er al eens eerder geweest en vonden het toen leuk en interessant. Na een bezoekje aan Futureland wilde ik dan met de meiden gaan picknicken aan de Nieuwe Waterweg. Maaike vond het een leuk plannetje en zodoende regelde ik opvang voor de basisschoolkinderen die tussen de middag thuis zouden komen eten en stapte vanmorgen om 11 uur met 6 giechelmeiden de auto in :-). Geen van hen was al eens in Futureland geweest. Het was echt leuk om daar rond te kijken. Ik kon duidelijk een groot verschil zien met de vorige keer dat ik er was. Er is al een heel stuk opgespoten land bij gekomen! In het centrum was er niet zoveel veranderd. Er draaide een andere film. Dat vond ik jammer. De vorige was heel leuk. Maar in deze werd keihard gevloekt. Ik vraag me af waar dat nu toch voor nodig is :-(. Ook vond ik de presentatrice vreselijk overdreven. We hebben de film niet afgekeken, want we moesten de zaal uit omdat die was besproken door een groep zakenlui. Maar dat vonden we helemaal niet erg. Wat ook nieuw was: een hoek met allerlei vondsten van mammoeten. Indrukwekkend!
Toen we er zo'n anderhalf uur hadden rondgekeken hadden we het wel gezien. De meiden kregen trek :-). We stapten in de auto en reden naar een geweldig mooi plekje langs de Nieuwe Waterweg. Het weer was prachtig geworden en de meiden genoten van hun spel in de branding. Ze werden lekker nat en kwamen hongerig kijken wat er allemaal op het picknickkleed was uitgestald. Er was veel lekkers. Dat had Trijnie gisteren allemaal mee naar huis genomen van haar werk. Het was een overschot van een werklunch die anders in de vuilnisbak was verdwenen! Heerlijke broodjes, krentenbollen, kaas, vleeswaren en appels. Aangevuld met schijven komkommer (die Hans zaterdag meebracht), watermeloen van de boer, melk, chocolademelk en appelsap. Mmm, wat zaten we lekker te smullen. We maakten broodjes gezond met allerlei dingen op elkaar gestapeld. Toe maar, vandaag mag dat :-).
Het was inmiddels dik half 3 en tijd om naar huis te gaan. Het was erg fijn om te horen dat de meisjes het allemaal zo geweldig leuk vonden. Low budget (ik had alleen wat benzinekosten) en leuk kunnen prima samengaan!






Het was vandaag ook de laatste dag van de maand. En deze maand had ik een heel oud hulpmiddeltje in ere hersteld om de gezinsfinanciën goed in de hand en voor ieder inzichtelijk te houden: de uitgavemeter. Het werkt zo: ik maakte een lange meetlat. Onderaan staat 0,00 euro en bovenaan de 1050,00 euro die er iedere maand in mijn huishoudknip zitten. Van dit geld doe ik alle contante uitgaven: de boodschappen, kleding, schoenen, kapper, huishoudelijke hulp, fluitlessen voor de kinderen, kadootjes, fietsreparaties en noem maar op. De uitgaven worden op de meter ingekleurd. Het is dus zaak die meter zo laag mogelijk te houden en dat snapt iedereen tot aan Henk van 4 toe. Het is deze maand gelukt. Ik hield zelfs 50 euro over. Die gaan in mijn noodpotje voor het geval er een maand komt waarin ik niet uitkom. Juli zou zomaar zo'n maand kunnen worden. Er hopen 3 kinderen te verjaren, de kapper komt, m'n voorraad meel moet aangevuld worden, de benzine voor de moterzaag is op, het kippenvoer is op, Hans z'n schoenen zijn versleten en ik moet nog een goede fiets voor Maaike op de kop zien te tikken, waarmee ze na de vakantie heen en weer naar Rotterdam kan gaan fietsen. Maar die fiets zou ook nog naar augustus geschoven kunnen worden. Het is maar net of ik iets geschikts tegenkom. Het blijft een uitdaging :-)

woensdag 29 juni 2011

Hagel

't Was voorspeld en iedereen in Alblasserdam die de vreselijke hagelbui van 1997 (?) nog in het geheugen had, wist wat het kon betekenen. Hoe in 5 minuten tijd er een verschrikkelijke verwoesting kon aangericht worden. Nu konden we ons er gelukkig een beetje op voorbereiden. Destijds werden we er door overvallen. Zo hebben Willem en Trijnie vlak voor de bui Trijnie's autootje nog bij mijn broer onder een afdakje gereden. En dat was maar goed ook. Want ja, er kwam wéér hagel. Niet zo verwoestend als de vorige keer, maar toch erg pittig: Kijk maar mee:
De schade is bij ons beperkt gebleven tot behoorlijk beschadigde tomatenplanten en wat deukjes in mijn auto.

maandag 27 juni 2011

Huishoudelijk werk

Het is bijna vakantie. En voor de kinderen betekent dat onder andere dat ze mij iedere dag een uurtje moeten helpen. Misschien vind je dat streng klinken. Ik bén daar ook redelijk streng in! Ik vind het erg belangrijk dat de kinderen leren dat het niet allemaal vanzelfsprekend is dat er schoon goed in de kast ligt en er eten op tafel staat. Tijdens schoolweken hebben de kinderen ook wel een kleine taak, maar dan komt het vaak niet verder dan opruimen, tafel dekken of afruimen, stofzuigen of een boodschapje halen. Op zaterdag en in de vakantie is er meer tijd voor andere klussen en laat ik ze min of meer in de huishouding meedraaien. Op die manier leren ze toiletten boenen, de badkamer soppen, wassen ophangen, eten koken, strijken en nog veel meer. Afgelopen zaterdag hebben Maaike en Jan in de keuken geholpen. Maaike hielp me met een halve kist appels schillen voor de appelmoes.




Intussen zat Jan gezellig met Willem op de bank boontjes af te halen.



Hans kwam thuis van z'n zaterdagbaantje bij een tuinder en bracht een arm vol komkommers mee. Die gaan we inmaken in zoetzuur.



Behalve dat de kinderen zo veel vaardigheden opdoen, leren ze ook dat het huishouden een sociale aangelegenheid is, die iedereen aangaat. En verder helpen al die handjes zó, dat er ook eens wat vrije tijd voor moeder overblijft en we met elkaar leuke dingen kunnen doen.
Vandaag mogen Leendert en Hans de spits afbijten. Zij zijn namelijk al vrij. Ik twijfel er nog aan wat ik ze laat doen: helpen met de garage opruimen of helpen in de tuin. Ik zie het wel. Wat vandaag niet gedaan wordt zal er morgen ook nog liggen. Werk genoeg ;-)

vrijdag 24 juni 2011

Een maand aan belevenissen in één week gepropt

Je hebt soms van die weken...Die zijn zó vol, dat er eigenlijk voor een maand aan gebeurtenissen in gepropt zitten. Deze week was zo'n week. De dagen waren aan de ene kant onwaarschijnlijk lang, door alles wat er passeerde. Aan de andere kant vlogen ze voorbij, juist ook door al die drukte.
Ik licht er een paar dingetjes uit.
Dinsdagavond presenteerden de kinderen uit groep 8 hun project. We werden om 7 uur op school verwacht en dat was haasten. Normaal gesproken eten we pas om ongeveer kwart over 6 en rollen dan tegen zevenen van tafel. We lieten de boel over in de handen van de grote kinderen en vertrokken naar school. Maaike's klas had gewerkt over het heelal. In kleine groepjes hadden ze allemaal aan een onderwerp gewerkt en dat werd nu aan de ouders en grootouders gepresenteerd. Het was erg leuk en het raketijsje dat we na afloop kregen smaakte heerlijk ;-).
De volgende ochtend ben ik erg vroeg opgestaan. Er wachtte me een drukke dag. P. zou komen witten. We ruilen. Dat is echt iets waar ik heel enthousiast over kan zijn. P. komt witten en intussen strijk ik voor hem overhemden en geeft hij verstelwerk af. Geweldig toch, al je elkaar zo kunt helpen?! Het witten was al een paar keer uitgesteld, maar nu was het echt zover. De klus zou over twee dagen worden verdeeld. Dat was wel handig, want de boel kon niet naar buiten vanwege het regenachtige weer en nu zetten we gewoon de meubels eerst in de voorkamer en de tweede dag in de achterkamer. Ik had al het nodige voorwerk gedaan, omdat P. eerst op maandag zou komen. Nu ging ik vrolijk verder. Ik ruimde zoveel mogelijk leeg en voor de grote stukken riep ik de mannen uit bed. Aantreden!! Toen iedereen naar school en werk was verdwenen heb ik de klus afgemaakt door alles af te dekken en de muren met het borsteltje op de stofzuiger af te zuigen. Ik was bijna klaar toen P. arriveerde en het witten kon beginnen.



Intussen was ik alles aan het klaarmaken voor de (schoon)zussendag. Vorig jaar hebben we dat voor het eerst gedaan en het was zó leuk, dat we besloten er een traditie van te maken. Om de beurt organiseren we de dag en dit jaar was het mijn beurt. Het was een beetje een thuiswedstrijd, die ik had bedacht. We bleven namelijk in de buurt: in Dordrecht. Voordat ik echter goed en wel om kwart voor 1 kon vertrekken, kwam er iets vervelends tussendoor fietsen. Maria was tijdens de gymles gevallen. Ze was weggeraakt en gaan hyperventileren. Het was best heftig geweest allemaal. Ik haalde haar op bij school, maar vond haar zó traag en slap, dat ik besloot naar de huisarts te gaan. De schoonzussen moesten maar zonder mij aan het uitstapje beginnen. Om een lang verhaal kort te maken: Maria werd doorverwezen naar een traumatoloog en een neuroloog. Gelukkig kon Willem van zijn werk komen. We reden allebei naar de Spoedeisende hulp en daar droeg ik Maria aan Willem over. We zouden telefonisch contact met elkaar houden. Ik reed naar het restaurantje waar m'n 8 schoonzussen aan een High Tea zaten en schoof bij ze aan. Ik kon nog net het staartje meebeleven en daarna vertrokken we lopend naar de Domtoren, die we gingen beklimmen.



Dordrecht is echt een heel leuke stad om te wandelen. En een toren beklimmen is een echte aanrader. Zelfs als je 278 treden moet spurten, omdat de toren al snel sluit :-). Het uitzicht daar boven is magnifiek. Er hing net een flinke bui aan de lucht. Zo'n prachtige, dreigende lucht. Juist toen ik op de toren stond belde Willem (weer) op. Hij was met Maria onderweg naar huis. Haar knie is gekneusd en de neuroloog verwees door naar een kinderneuroloog. Daar krijgen we een afspraak voor thuis gestuurd. Ik vroeg Willem waar hij was. Hij reed juist over de Papendrechtse brug. "Nou," zei ik, "dan kunnen we even naar elkaar zwaaien. Ik sta op de toren."



Het was inmiddels al kwart over 4.
Toen we weer beneden stonden zijn we dwars door het winkelgebied naar de Waterbus gelopen. Heerlijk om zomaar overal wat rond te kijken. We deden het echt op ons gemakje. Met de Waterbus voeren we naar Papendrecht, waar onze auto's stonden. We reden naar de Wok of Fame en hebben daar wel 3 uur lang getafeld. Niet dat we zoveel werk hadden om onze magen te vullen (al was het wel heerljk allemaal!), maar we raakten gewoon niet uitgepraat. Echt waardevol hoor, om zo eens een dagje bij elkaar te zijn!
Thuis kwam ik natuurlijk in de zooi (van het witten) terecht. En de volgende morgen begon het hele spul weer van voren af aan: vroeg op, meubels sjouwen, voorbeidingen treffen voor de witter, enzovoorts. Alles is af gekomen. Echt super!
's Avonds mocht ik alweer om 7 uur op school zijn. Deze keer ging ik niet met Willem, maar met Maaike. Het was de avond van de schoolschoonmaak. Vele handen maken licht werk. En ja, er waren vele handen en het werk was om half 9 al zo'n beetje gedaan.
Vandaag had ik het weer eens druk met ongeplande schoolperikelen. Maar ja, dat hoort er hier min of meer een beetje bij. Bijna kwam de bakkerij in het gedrang. Ik had namelijk beloofd om 60 cupcakes te bakken voor een klein buurtfeestje. Negen maanden geleden was er bij onze achterburen een flinke binnenbrand. Het heeft erg lang geduurd, maar eindelijk is het hele huis weer bewoonbaar en spic en span. Hun overbuurvrouw wilde namens de buurt een verrassing voor ze organiseren. Er deden heel wat buurtjes mee. De overbuurvrouw had een smoes bedacht om ze om 7 uur naar hun huis te lokken en daar stonden we ze met z'n allen op te wachten. De boel was mooi versierd en er klonk een luid hoera toen hun auto de straat in draaide. Ze waren erg verrast. Ze mochten officieel een lint doorknippen



en er was koffie, thee en limonade met m'n cupcakes en daarna een glaasje Prosecco.




Er waren bloemen en kaartjes en warme woorden. Erg leuk allemaal!
En zo is dan hier al voor drie kinderen de vakantie begonnen. Hoera! Op naar wat rustiger tijden, hoop ik!

maandag 20 juni 2011

Picknick

Zaterdag was het de jaarafsluiting van de Natuurclub waar Maaike, Koos en Maria lid van zijn. Er wordt dan traditioneel een picknick georganiseerd. De leiding maakt groepjes en iedereen krijgt een groep toegewezen waaruit hij/zij een picknickgerechtje mag meenemen voor 3 tot 4 personen. Maria kon dit jaar helaas niet van de partij zijn en daarom stond ik op voor twee gerechtjes. Eén met groente en één hartig. Zaterdagochtend ben ik vroeg opgestaan, om mijn aandeel klaar te maken. Vrijdagavond had ik al bedacht wat het worden moest. Het moest iets zijn waarvan ik de ingrediënten gewoon in huis had. Het werden uientaartjes en gevulde eieren. Ik googlede een simpel uientaartje en vond een heel goed recept. Het voldeed aan al mijn voorwaarden :-). Voor de gevulde eieren hoefde ik uiteraard geen recept te raadplegen. Zo simpel en altijd lekker!

Willem ging mee als chauffeur. Op deze afsluitingsbijeenkomst gingen ze iets heel leuks doen. Ze gingen op bezoek bij de Brabantse Biesbosch. Je moet weten dat de Biesbosch bestaat uit een Zuid-Hollands en een Brabants deel. Om in het Brabantse deel te komen moet je bij ons vandaan met de pont de Merwede overvaren. Er is een geweldig leuk museum daar. We zijn er al verschillende keren geweest. Het blijft boeien. Natuurlijk zijn de kinderen ook fijn buiten geweest. Ze liepen over een dijkje en daar konden ze gewoon tegen de wind leunen, zó waaide het! Een beetje jammer was het wel, dat het zo koud en ook wat nat was. Maar natuurkinderen zijn niet bang voor een koutje en een spatje en ze hebben dan ook gewoon gepicknickt :-).







Willem had een uientaartje op en was quasi verontwaardigd, toen hij thuiskwam: "Waarom maak je zulke lekkere dingen nu niet voor óns, maar wel voor de natuurclub." Ach ja, hij komt echt iets tekort, die man van mij :-))

Maar het is wel een goed plan! Wij gaan vakantie vieren in eigen omgeving en natuurlijk hoort daar ook picknicken bij. Dit is dan alvast een bij voorbaat geslaagd ingrediënt. Ik ben dol op picknicks klaarmaken. Ik maak daar graag een verrassing van zodat het een hoogtepunt van de dag wordt. Broodjes en krentenbollen mogen nooit ontbreken. Vooral krentenbollen met roomboter en oude kaas zijn hier een echte traktatie. Maar daarnaast laat ik graag mijn fantasie de vrije loop. Koude kip, pizza, eieren, pannenkoeken, vers fruit, knakworstjes enzovoorts. Het levert gegarandeerd een hoeraatje op.
Nu maar hopen dat de zomer snel terugkomt. Maar ik heb er een hard hoofd in. Het weer wat je rond de langste dag hebt, houd je zes weken, zegt men. En ik heb al heeeeel vaak gezien, dat dat klopt...Dusse, zes weken buiïg is mijn voorspelling. Dat ik er maar naast moge zitten ;-).

donderdag 16 juni 2011

Achter de gordijntjes

Vanmorgen liep ik een beetje verloren rond. Ik had gisteren een megadrukke dag gehad en vannacht een gestoorde nachtrust vanwege Hans die om 4 uur naar school moest voor een dagreisje naar Engeland. Ik voelde me lichtelijk geradbraakt en overlegde met mezelf waar ik zou beginnen. Het weer werkte ook al niet mee. Het leek wel herfst, zo donker en nat! Ik besloot even naar buiten te lopen om naar m'n tuintje te kijken. Dan zou ik energie opdoen en lekker aan de slag gaan. Ik liep eerst naar mijn hangende aardbeientuintje. Even kijken of er al weer wat te plukken was! En ja, ik ontdekte weer wat rijpe aardbeien. Maar ik zag dat de vogels ze ook hadden ontdekt. Die hadden er al fijn van zitten snoepen. Tijd voor aktie. Ik was m'n vermoeidheid op slag vergeten :-). Ik wilde stante pede dat gordijntje tegen de vogels maken, waar ik het pas over had. Ik spelde de (veel) te lange vitrage in het kantoortje af, haalde die af en zette er resoluut de schaar in. Rap, rap een zoom er in en het kon weer terug gehangen worden. Mooi om zo twee vliegen in één klap te slaan, want dat korter maken van de vitrage was zo'n ik-gooi-het-op-de-lange-baan-projectje geworden. Zelfs Willem had me pas al eens gevraagd, wanneer ik die vitrage nu eens korter zou maken. Shame on me!
Van de afgeknipte stukken vitrage heb ik nu een beschutting tegen de vogels gemaakt. Het verdient geen schoonheidsprijs, maar 't is functioneel, 't is gratis en 't hoeft maar tijdelijk dienst te doen.




Het is alleen maar bedoeld om de vogels bij de veelbelovende aardbeitjes vandaan te houden.



Intussen is het niet leuk meer zo druk. Maar daar wil ik niet weer over beginnen. Iedere dag kijk ik gewoon hoe ver ik kom. Er zijn dingen waarmee ik een beetje loop te sloffen. Maar als het goed is kom ik daar heel binnenkort wel weer aan toe. M'n enorme hoeveelheid onbeantwoorde emailtjes is zoiets. Eerlijk gezegd is dat wel iets wat me drukt. Het staat zo ongeïnteresseerd als mensen je iets schrijven en je antwoordt ze niet. Maar 't is hopelijk van tijdelijke aard. Een ander iets is de was en de strijk. Maar daar ga ik nu nog eventjes wat aan doen.

woensdag 8 juni 2011

Daktomaten en daksla :-)

Even een paar dakterras en tuinfotootjes van vandaag. Genietmomentjes in de drukte! En m'n gang is vandaag zó mooi geworden. Gisteren gewit en vandaag grotendeels gelakt. Morgen is het, als het goed is, klaar. Wat een heerlijkheid!!

Hier zijn ze dan. De daktomaten :-). Staan ze er niet prachtig bij? Ze staan volop in bloei. Dat belooft wat!


De eerste tomaatje zijn al zichtbaar.


In een oude fietsmand heb ik sla geplant. De mand hangt met de haken over de reling en is op die manier stormbestendig. De sla is australian yellow. Morgen hopen we ons eerste maaltje daksla te verorberen :-)


De tomatenplanten die ik later uitplantte zijn nog een stuk pieriger dan de eerste exemplaren. Maar dat gaat vast nog helemaal goedkomen!


Tja, en dan zijn er nog een stel zieligerds die nog geen blik hebben en in kleine potjes staan :-). Hopelijk kunnen die ook snel verhuizen naar een grotere woning en dan nog snel aan een groeispurt beginnen. Het is trouwens wel een ander ras dan de tomatenplanten die al zijn uitgeplant.


Ook in de achtertuin valt er van alles te genieten. De aardbeitjes worden met de dag groter:


Er staat op dit moment wel te weinig in bloei naar mijn zin. Da's wel jammer en een verbeterpuntje voor volgend jaar bij leven en welzijn. Wat bloeit is o.a. m'n komkommerkruid. Ik zaaide het twee jaar geleden. Het is in principe eenjarig, maar komt kennelijk toch de winter wel door. Ik heb nu voor het derde jaar op rij komkommerkruid.


En ja, de scharreldames horen er ook helemaal bij. Iedere dag geniet ik van die heerlijk gekke kippen :-). Ze zijn echt zó grappig. En natuurlijk iedere dag twee lekker verse eitjes. Wat wil je nog meer?


Een bescheiden bloeiertje is mijn Duizendschoon. Jaren geleden van mijn schoonmoeder kado gekregen. En elk jaar weer zo verrassend schoon!


De eerste frambozen zijn bijna rijp. Mmmm!

dinsdag 7 juni 2011

Drie vlaggen (maar nu nog niet)

't Is hier druk en rommelig. We zitten echt middenin de einde-schooljaarrace. Leendert en Hans hebben nog maar 5 dagen les. De rest wordt gevuld met studieverlof, repetities, boeken inleveren enzovoorts. En, o ja, Hans gaat ook nog even een dagje naar Engeland. Als ik het goed begrepen heb dient hij 's morgens om 4 uur op school te zijn voor vertrek en komt hij de andere ochtend om 3 uur weer terug. Dat brengen en halen passen we ook nog wel ergens in het overladen schema :-).

Intussen krijg ik vrijwel dagelijks briefjes onder m'n neus geduwd. Die zijn van de juffen en meesters van de basisschool die allerlei leuke activiteiten hebben bedacht. Een middagje kinderboerderij, een dagje speeltuin, pannenkoeken eten en weet ik al wat nog meer. Vaak vergezeld van het verzoek om een bijdrage in de vorm van kinderen vervoeren of maaltijdbereiding. Op de kalender staat dan bijvoorbeeld: Jan uitstapje, eten en drinken mee. Ik noem maar wat. Als ik het niet meteen opschrijf ben ik het kwijt.

Ook zijn er de nodige groep 8-activiteiten, waar we acte de présence moeten geven. Er staat nog een projectavond op stapel en natuurlijk de afscheidsavond.

Tel er nog maar wat onderzoekjes, gesprekjes en evaluaties bij op. Vergeet vooral ook niet de werkstukken, presentaties en boekverslagen die nog vóór juli af moeten zijn en waar je toch ook af en toe de helpende hand bij moet toesteken.

Buiten het schoolgebeuren nog de halfjaarlijkse tandartsbezoekjes van de hele familie, de bruiloft van een nichtje, de jaarlijkse (schoon)zussendag, Maaikes verjaardagsfeestje voor haar vriendinnen wat nog ergens moet gevierd worden en als kers op de taart wordt de boel hier gewit.

Weet je wat ik doe? Als straks de vakantie begint hang ik niet één, niet twéé, maar dríe vlaggen uit. Zó blij zal ik zijn :-).

Maar goed, je leest het al, het zijn voor het merendeel echt geen vervelende activiteiten. Het is alleen erg druk in mijn hoofd. Ik verlang nu toch echt naar een beetje rust. Zomaar alleen zorgen voor huis en tuin. Lekker de kinderen om me heen. Ik ben blij dat we van de zomer lekker thuisblijven. Je wilt niet weten hoe ik me erop verheug. Simpele uitstapjes in de omgeving. Vriendin Ellen uit Zwitserland die lekker lang naar Nederland komt. En natuurlijk hoop ik het erg druk te krijgen met de tomatenoogst ;-). Ik moet van de week maar weer eens een fotootje maken. Kunnen jullie meegenieten van m'n dakmoestuin. Iedere morgen stap ik zo uit m'n bed m'n 'moestuin' in. Dat is fantastisch fijn wakker worden! Ik snap nog steeds niet dat ik hier eerst zes jaar moest wonen voordat ik op het idee kwam eens iets leuks en zinnigs met dat dakterras te doen, behalve de was er op te hangen. De chinees spaart nog altijd olieblikken voor me. Er staan er nu 18, maar er kunnen er met gemak nóg 18 staan. Voor het mooi gaat het net iets te langzaam. Er staan namelijk nog aardig wat tomatenplanten in te kleine potjes te wachten om uitgeplant te worden in de grote olieblikken. Maar goed, zo blijft er wat te wensen en wat te dromen voor volgend jaar bij leven en welzijn. Ook de hangende aardbeientuin slaat goed aan. De aardbeien zijn nu bijna uitgebloeid en de vruchten worden steeds groter. We kunnen haast niet wachten tot ze rood kleuren. Ik heb inmiddels al bedacht hoe ik de vogels op afstand ga houden. In het kantoortje hangt vitrage die ik nog een stuk moet inkorten. Het stuk wat ik eraf knip gaat aan een (was)lijntje en hang ik aan het schuurdak zodat het vóór de aardbeitje komt te hangen. De aardbeien zullen dan nog genoeg zon krijgen, terwijl de vogels zich vast niet achter de vitrage zullen wagen. En op deze manier spaar ik mooi de aanschaf van een net uit. Gewoon gebruiken van wat je in huis hebt levert de meest creatieve ideeën op.

In de keuken ben ik vooral aan het siroop maken. Liters en liters citroenmelissesiroop heb ik al gemaakt. Iedereen vindt het hier heerlijk en dus blijft de winkelsiroop mooi in de winkel :-). Ik kreeg laatst van een bloglezeres een enorm aantal schroefdekselflesjes met een inhoud van 0,2 liter. Deze flesjes gebruik ik nu om de siroop in te bewaren. Ze zijn echt ideaal, want één zo'n flesje siroop is precies genoeg om twee liter limonade mee te maken (wij houden niet van zo heel zoet). Zaterdag kreeg ik een nogal flinke partij druiven die snel op moesten. Die heb ik meteen ontsapt. Het sap is heerlijk zoet en kan zó zonder toevoeging van suiker gedronken worden. Ik had wel een liter of vijf. Zondag is er al wat van opgegaan. Van een deel wil ik siroop maken. Ter afwisseling van de citroenmelisse. En, heel saai, ook de drie liter perensap die ik heb klaarstaan wordt siroop. Maar dan heb ik voorlopig wel genoeg.

zaterdag 4 juni 2011

Blij maken

Er zijn drie mensen die ik via m'n blog mag gaan blij maken. Eén die de slowcooker krijgt, één die de weckketel uit Ridderkerk krijgt en nog één die vast blij gaat zijn met de weckketel die Marion heeft staan.

De Slowcooker gaat naar Jannie (http://eshetchail.blogspot.com/).
De Weckketel uit Ridderkerk gaat naar Corina (http://www.blogger.com/profile/10919478020769137002).
En de weckketel van Marion is volgens het randomkeuzeprogrammaatje voor Leni.

Jannie, als je me mailt zal ik je in contact brengen met de aanbieder van de Slowcooker.
En Corina en Leni, met jullie is er eigenlijk iets bijzonders. Leni woont namelijk in Ridderkerk en heeft nu de weckketel van Marion (uit Limburg) toegewezen gekregen. Wellicht is het handiger als jullie met elkaar ruilen? Mail me maar, dan breng ik jullie met elkaar en met de aanbieders van de weckketels in contact.

PS Misschien wordt het maandag voordat ik de mailtjes kan afhandelen. Gisteren zijn we aan het einde van de middag nog fijn naar Ouddorp gereden en nu heb ik daarom nog wat werk (was, strijk, bakken) in te halen.

woensdag 1 juni 2011

Van hot naar haar

Ik had het vanmorgen allemaal zo prachtig bedacht wat ik vandaag zoal ging doen. Maar 't ging allemaal heeeeeeeeel anders :-). Afijn, 'k ben lekker bezig geweest. Ik ben nu eenmaal niet zo'n mens van strakke planningen.
De eerste streep door mijn plannetjes kwam al vóór de koffie. Toen stopte er namelijk een vervoerder voor de deur. "Hé, een pakje," dacht ik, "maar ik heb toch niets besteld? Oh, 't zal wel voor de buren zijn. Die zijn niet thuis en dan zetten ze het hier in de gang." Maar nee hoor, het pakje dat bezorgd werd was wél voor mij. En daar kwam me toch een leuk en origineel kado te voorschijn! Een hele doos vol bakspulletjes om geboortecupcakes mee te bakken. Ik was echt ff sprakeloos. Ik wás van plan geweest vandaag een tulbandcake in de wonderpan te bakken, die te glazuren en er dan blauw-witte muisjes over te strooien. Ik had Maria beloofd dat ze die cake dan aan Geertje mocht geven. Maar nu veranderde dat plannetje acuut. Ik ging natuurlijk cupcakes bakken :-). Heel leuk, maar het kostte even wat meer tijd. Ik ben niet zo bedreven in het versieren van cupcakes en met rolfondant had ik tot nu toe zegge en schrijven één keer gewerkt (de taart voor Trijnie's 21ste verjaardag). Ik moest mezelf dus even een duwtje geven vanwege koudwatervrees. Daarna ging ik, hup, de keuken in en aan de slag. Het ging allemaal van een leien dakje en ik voelde me blij over het resultaat.



Een ander plannetje was: aardbeienjam maken. Maandag had mijn pa aardbeien van de markt meegenomen voor maar 50 cent per pond. Ik had ze gisteren al schoongemaakt en met geleisuiker in een pan gedaan. Die jam moest dus echt vandaag gekookt worden. Ik kookte de jam en vond dat ik dan meteen ook maar de appels die er stonden moest wegmoezen. Een mooi werkje om vanmiddag samen met Maaike te doen. En zo gebeurde. Maaike draaide aan het schilmachientje en ondertussen sneed ik de appelschijven in stukjes en roerde in de pan. We verwerkten een hele kist appels. Er staat nu nog één kist. Daar wil ik ook haast mee maken. De appels zijn niet zo geweldig meer. Eigenlijk wil ik ze zomers nooit op voorraad hebben staan, want dan rotten ze te snel. Er moet daarom voor de komende pakhembeet drie maanden appelmoes-voorraad gemaakt worden. Het beginnetje is er :-).
Vanmiddag had ik in de tuin willen werken. Koos had mij voor moederdag een tegoedbon voor twee uur in de tuin werken gegeven. Op de vrije woensdagmiddag en met zulk mooi weer leek het me zinvol daar vast een uurtje van op te maken. Maar helaas, pindakaas. Koos kwam aan het einde van de ochtend ziek thuis uit school. Hij had vreselijke hoofdpijn. Hij is de derde hier al binnen een week tijd. Het zal dus wel weer één of ander virusje zijn wat rondwaart. Koos kroop zijn bed in en daar is hij pas vanavond na het eten uitgekomen. Ik heb nog wel wat in de tuin gerommeld, maar niet gedaan wat ik van plan was. Ik heb eindelijk de lathyrus in de volle grond gezet. Van bamboestokken heb ik een piramide gemaakt en daar kan de lathyrus heerlijk tegenaan groeien. Verder heb ik de tomaten maar weer eens flink begoten en gediefd en dat was het alweer. Het geeft niet. Iedere dag een klein beetje doen is bij elkaar nog heel wat ;-).
Ik haalde vandaag ons bed af, inclusief matrasbeschermer en molton en heb alles gewassen en daarna heerlijk door de warme zon droog laten stoven. Daarna heb ik iets gedaan wat ik nog nooit eerder gedaan heb: ik heb alles zó weer terug op bed gedaan. Zelfs de slopen en/of de bovenrand van het laken heb ik niet gestreken. Wat maakt het ook eigenlijk uit. Ik zal er vannacht vast niet van wakker liggen :-). Sterker nog, ik zal waarschijnlijk slapen als een roosje onder die zongedroogde, frisse lakens!
Vanavond na het eten hebben Willem en ik een uurtje vakantie genomen. Ik had zó'n zin in een ritje door de polder. Al het groen, al het moois, de boerderijen, moestuinen, dieren, alles heb ik weer in me opgenomen. Een uurtje en dan is het weer genoeg om verder te gaan.
De strijk wachtte! Al had ik dan het beddengoed niet gestreken, er lag nog zat ander goed. En dus heb ik braaf een uurtje achter de plank gestaan.
Het was gezellig vanavond. Leendert zat met een stel vrienden achter de computer, Maaike was met een vriendinnetje cupcakes aan het bakken, Jan en Henk speelden een spel. Heerlijk zo'n avondje zonder huiswerkgedoe!
Eigenlijk moet ik nog even aan de administratie. Maar ik spijbel! (ohoh!)