Ik schoot vandaag niet zo op met mijn werk. Wellicht kwam dat, omdat er nogal wat tussendoortjes op mijn planning stonden. Een belangrijk telefoongesprek en een gesprek bij Leendert op school onder andere. Ook was er vanavond bij ons in de kerk een doopdienst en daar wilden we met het hele gezin naar toe. Zoiets vereist de nodige voorbereiding, al is het maar dat we eerder dan normaal aan tafel moeten zitten. Ik probeerde de noodzakelijke huishoudelijke klussen rond alles heen te breien, maar op de één of andere manier vlotte mijn werk niet zo.
Om 2 uur moest ik van huis naar Ridderkerk om daar Willem op te halen. Hij zou meegaan naar de school van Leendert. Leendert is pas aan een nieuwe opleiding (bbl) begonnen. En omdat hij zomaar middenin het schooljaar binnenrolde, wilden we graag geïnformeerd worden over de gang van zaken op de school en binnen de opleiding.
Om half 3 stapten we de school binnen. Eigenlijk dacht ik dat we met een half uur tot drie kwartier wel weer buiten zouden staan. Maar daar vergiste ik me in. Het gesprek duurde maar liefst anderhalf uur! Leendert reed meteen met ons mee naar huis. Toen we naar de parkeergarage liepen zei hij, dat hij zo´n hoofdpijn had. Thuisgekomen is hij meteen naar bed gegaan en toen we aan tafel gingen werd hij niet eens wakker van ons roepen. We hadden al bedacht, dat hij dan maar thuis moest blijven en dat we dan Henk ook maar niet mee zouden nemen naar de kerk. Maar het liep allemaal (weer eens) anders. We zaten net uit de Bijbel te lezen toen ik Leendert hard hoorde roepen. Ik hoorde meteen dat het menens was. Leendert huilde van de hoofdpijn en dat is niets voor onze bikkel. Hij zag er vreselijk uit. Spierwit was hij. Dit was niet normaal. Zeker niet na de Ibuprufen 400 die ik hem gegeven had. Willem en ik hadden hetzelfde idee: zo snel mogelijk naar de dokter. Ik belde de huisartsenpost en in de tijd die het duurde voordat ze Leendert in de computer gevonden hadden, reed Willem de auto al voor. Leendert had inmiddels al overgegeven en ik was echt ongerust. We mochten meteen met hem komen. Onderweg naar de HAP gaf Leendert nog twee keer over en we waren blij dat we er waren. We mochten gelukkig meteen doorlopen en al snel kwam de dokter. Hij sloot in elk geval al snel hersenvliesontsteking uit. Nu, dat was ook niet meteen waar ik aan gedacht had. Maar wat het wel was, kon hij zo ook niet zeggen. Hij besloot ons voor de zekerheid door te sturen naar de neuroloog op de Spoedeisende Hulp. Leendert werd in een rolstoel gezet en naar de Spoedeisende Hulp gebracht. Inmiddels ging het gelukkig al een stuk beter met hem. De neuroloog heeft hem heel secuur onderzocht en daarna overleg gehad of het nog nodig was om een scan te maken. Maar nee, daar was geen aanleiding voor. Ze hield het uiteindelijk op een migraine-aanval. Pfff, wat een opluchting. Hoe naar zoiets ook is. Hopelijk is het eenmalig. Als het vaker gaat terugkomen, moeten we een afspraak maken. Dan wordt er gekeken naar medicatie. Voorlopig gaat hij maar eens de koffie laten staan. Morgenochtend drinken we dus gezellig een kopje thee of chocolademelk voordat hij naar zijn werk gaat.
O ja, nog even iets heel anders. Ik schoot vanmiddag op de terugweg nog even bij de Lidl naar binnen. Vanwege het uitlopen van het gesprek klopte er niets meer van mijn planning. Ik wilde daarom zuurkool kopen voor een snelle stamppot. Op de groentenafdeling zag ik rode kolen liggen voor maar 89 cent per stuk. Ik zocht een joekel uit. Thuis heb ik hem gewogen. Hij woog maar liefst 2300 gram! Dat is toch een leuk koopje. Ook de witte kolen kosten trouwens 89 cent per stuk. Twee heerlijke koolsoorten waar je werkelijk van alles mee kunt doen.
