donderdag 28 februari 2013

Klantvriendelijkheid

Hoewel ik het over het algemeen niet zo heel bijzonder gesteld vind met het niveau van klantvriendelijkheid, zijn er soms leuke uitzonderingen. Gisteren maakte ik zo´n uitzondering mee bij de Hema hier in Alblasserdam.

Mijn moeder wilde graag een nieuw keukenschort voor haar verjaardag. Ik had op Hema.nl gekeken, of ze die verkochten. Ik vond een leuk en vrolijk keukenschort en zag dat het ook nog eens een aanbieding was: van 11 euro voor 7,50.
Maaike en Maria gingen juist samen bij de Hema ontbijten (leve de vakantie!) en daarom vroeg ik Maaike, of ze meteen dat schort wilde meenemen. Ik liet het plaatje op mijn laptop zien en gaf geld mee.
Toen de meisjes terugkwamen hadden ze weliswaar zo´n schortje bij zich, maar het was een kindermaat. Nu is ruilen bij de Hema al nooit een punt en dus was het helemaal niet erg. Later op de dag ging ik samen met Maria het schortje even omruilen.
Bij de kassa bleek het schort echter 11,00 te moeten kosten. Ik zei, dat ik dat niet helemaal begreep, omdat het op internet in de aanbieding was voor 7,50. Nu stond de bedrijfsleider bij de kassa en die hoorde mij dat zeggen. Hij reageerde: ¨Ja, dat is een internet-aanbieding.¨ O,¨ zei ik, ¨dus als ik dit schortje via internet bestel en het hier kom afhalen, betaal ik 7,50, maar nu moet ik 11,00 betalen.¨ ¨Ja,¨ antwoordde de meneer, ¨ik weet ook niet goed waarom ze dat zo doen bij de Hema (hij zal het hoofdkantoor bedoelen). Misschien hopen ze zo de internetaankopen te stimuleren.¨ ¨OK,¨ zei ik, ¨ik vind het wel jammer.¨ ¨Nou,¨ kwam de cassièrre (het was een mannelijke, is dat cassièr?) ertussen, ¨Wilt u het schort dan via internet bestellen?¨ Maar nee, dat wilde ik niet. Dan zou ik voor de derde keer naar de Hema moeten voor het schortje en bovendien had ik het dezelfde dag nodig. Ik stond dus al klaar om het volle pond te betalen. Toen draaide de bedrijfsleider zich naar de cassièrre en zei: ¨Dan geef je het schort toch met korting.¨ Nou, dat vond ik tóch leuk en aardig en klantvriendelijk. Vind je ook niet? Het gaat dan al helemaal niet meer over 3,50, maar gewoon over het gebaar. Ik word daar blij van.

En verder was ik blij, dat ik assertief was geweest. Dat is niet altijd mijn sterke kant. Maar ik was kennelijk in een assertieve bui, gisteren ;-).

woensdag 27 februari 2013

Spinnen en bijen

Naast al het gepoets, geboen en  het vakantievieren was daar maandagavond het spinnen en ging ik gisterenavond naar de imkercursus. Zowel van het spinnen als van de imkercursus kwam ik compleet opgeladen thuis. Wat is het heerlijk als je even je zinnen kunt verzetten. Dat is zó ontspannend en inspirerend. Wat dat betreft vind ik het altijd een merkwaardige gedachte, dat moeders zonder werk buitenshuis in hun ontwikkeling zouden stilstaan. Dat is in elk geval beslist niet nodig. Ik heb al 26 jaar geen werk buitenshuis meer, maar ontwikkel steeds nog weer nieuwe vaardigheden en doe steeds nog weer nieuwe kennis op.

Het spinnen gaat al echt fijn. Ik ben met bruine Alpaca bezig en spin daar een dunne draad van. Eerst had ik het idee om ook witte Alpaca te gaan spinnen en de bruine met de witte te twijnen. Maar bij nader inzien houd ik het op alleen bruin. Ik wil er een vest van maken voor mezelf. Ik ben een koukleum en Alpaca is heel warm. Daarom spin ik dan ook een dunne draad. Als ik er een dikke draad van spin zal het vest te dik en te warm worden. Overigens zal het wel een klus van minimaal een jaar worden, hoor. Het spinnen gaat best heel langzaam en dan hebben we het nog niet over het breien op naald nummer 2 of iets dergelijks :-). Maar dat geeft niets. Een mevrouw uit de spingroep had een prachtig werkstuk bij zich, waar ze twee hele winters aan gewerkt heeft. Oh, het was zóiets geweldig moois. Ze had van allerlei kleuren wol een prachtige omslagdoek gebreid. Helemaal met ingebreide patroontjes van vallende blaadjes. Zó kunstzinnig!! Als je op ravelry zit kun je het hier bekijken.
Ik kletste tijdens het spinnen gezellig met mijn buurvrouw. Zij bleek veel interesses met me te delen. Ze pakte alleen alles wat grootser aan :-). Ze heeft geen twéé kippen, maar een toom. Heeft daarnaast ook schapen. Heeft de ook de imkercursus gedaan (maar houdt momenteel geen bijen), houdt ook van allerlei handwerktechnieken en is o.a. weg van vilten. Grappig dat je elkaar dan zo ontmoet op een spingroep. Ik kijk nu alweer uit naar de volgende keer.

Mijn tweede les Bijen Houden was ook heel leuk. Ik ben zó blij, dat ik daaraan begonnen ben. De wereld van de honingbij is nog vele malen boeiender en interessanter dan ik al vermoedde. Wat zit de bij, wat zit een bijenvolk, práchtig in elkaar. Wat is de schepping machtig mooi uitgedacht! Je kunt me een stumper vinden omdat ik in een schepping (en de Schepper) geloof, maar, neem me niet kwalijk, ík vind je een stumper als je werkelijk gelooft, dat dit alles zomaar toevallig zo geëvolueerd is. Helemaal vol kwam ik thuis en liet Willem en de kinderen, die nog op waren, een filmpje zien van de Bijendans. Zo geweldig intrigerend! Ik voel me bevoorrecht dat ik nu van alles van de bijenwereld te weten kom en zie er naar uit zelf  een volk/een paar volken te mogen houden.
We krijgen op een zeer prettige wijze les. De leraar weet echt enorm veel. Elke vraag die bij de cursisten bovenborrelt wordt uitgebreid beantwoord. Echt zeer interessant.

En dan is het alweer woensdag. Gisteren zijn Maaike, Koos, Maria en Jan naar het zwembad geweest. En ´s avonds had ik poffertjes gebakken. Meestal doe ik dat wel een keer, als het vakantie is. Ik had het vorige week dan ook al beloofd en er werd reikhalzend naar uitgekeken. Het was eigenlijk helemaal niet netjes zoals er gisteren op die schaal poffertjes werd aangevallen ;-). Ik had anderhalf uur staan bakken en volgens mij was alles binnen 10 minuten verdwenen!

Vandaag staat er ook weer een feestje op het programma. Mijn moeder viert haar verjaardag en we gaan met de hele familie naar een zaaltje waar een Chinees buffet wordt geserveerd. Als dat geen feest is!

Maar eerst ga ik nog even hard aan de slag. Vanmorgen vroeg heb ik mijn dagportie strijk al gedaan en nu ga ik verder met de voorjaarspoetserij. Al doe ik elke dag maar een klein beetje: elke dag een draadje is een hemdsmouw in een jaar. Ozo!

maandag 25 februari 2013

Drama

Voor het geval je denkt: wat blogt Teunie weinig! Dat heeft een reden. Ik ben sinds vorige week maandag ernstig bevangen door de voorjaarsschoonmaakkriebels. Zulke kriebels moet je vooral NIET negeren ;-).

Ik ben dus aan het soppen en poetsen en opruimen en, mensen, wat een DRAMA is mijn huis na de winter!! Ik weet niet hoe het komt. Ik zit echt niet de hele winter met een handwerkje bij de kachel. Maar kennelijk doe ik gewoon wekenlang té weinig aan mijn huishouding en ziet het er na zo´n winterperiode werkelijk dramatisch uit.

Ik ben dan ook vastbesloten mijn gekriebel de vrije loop te laten gaan en daar knapt alles geweldig van op. Elke dag doe ik zomaar een klein stukje extra werk op elke kamer waar ik kom. Zo heb ik vandaag op de kamer van Dirk en Leendert een vak van een kast opgeruimd, nadat ik eerst de bedden opgemaakt had, alles met een vochtig doekjes afgenomen had en ook de vloer gedweild had.
Die basishandelingen deed ik ook op de kamer van Hans, Koos, Jan en Henk. Bij hen was het extra werk: de radiator afsoppen en een kerstlichtslang opruimen.
Op de kamer van de meisje ging ik op dezelfde manier te werk en daar sopte ik het raamkozijn uit.
Op onze eigen slaapkamer kreeg naast de kozijnen ook het nachtkastje van Willem een beurt.

En dat was het dan weer wat extra werk betreft voor deze dag. Ik moet het niet overdrijven, want dan blijft er ander werk liggen. Er is namelijk ook nog zoiets al de was, eten koken, brood bakken enzo. En last but not least: het is voorjaarsvakantie. De kinderen lopen in en uit. Eén is er logeren, één heeft een logée, één is net naar oma vertrokken om een legpuzzel te leggen, één is met z´n neefje spelen, één was werken, maar zit nu achter z´n laptop, één is naar een vriendje. Heerlijk, dat gekrioel!! Ik geniet op en top en van mij mag het zo wel een paar weken duren :-).

woensdag 20 februari 2013

Zoetigheid

Gisteren was het de eerste avond van de imkercursus die ik ben begonnen. Ik keek er al heel lang naar uit. De wereld van de honingbij heeft me altijd al gefascineerd. In het natuurcentrum in de Biesbosch, waar Maria en Jan om de andere zaterdag heengaan voor de natuurclub, is een plexiglazen bijenkast. Je kunt het hele bijengebeuren prachtig volgen. Altijd als ik in het centrum ben moet ik even in de kast gluren. Prachtig!

Behalve het willen leren kennen van de bijenwereld is daar ook altijd nog het verlangen om ooit grotendeels zelfvoorzienend te leven. In elk geval wat voedsel betreft. Imker worden is dan een logische stap. Het lijkt me echt fijn om een paar bijenvolken te hebben en daar voor een groot deel onze zoetstoffen van te betrekken. Maar zover is het nog niet.

Tot die tijd zit ik in een spagaat als het gaat om ons suikergebruik. Helemaal zonder suiker lukt (nog) niet. Ik ben wèl het gebruik van suiker steeds verder aan het terugdringen en waar het mogelijk is vervang ik het graag door Stevia. Het punt is, dat je Stevia niet zomaar in de plaats van suiker kunt gebruiken in je oude, vertrouwde recepten. Al was het alleen al doordat je van Stevia veel en veel minder nodig hebt dan van suiker. Daardoor kloppen het volume en de verhoudingen in het recept niet meer en zodoende vergt  het nogal wat geëxperimenteer. En behalve dat ik daarvoor niet zo heel veel tijd heb op dit moment, baal ik er ook van als er wat mislukt en er voedsel moet weggegooid worden. Dat kan ik financieel niet verantwoorden nu, want we zitten in een schrale periode. Er zijn wel veel recepten met Stevia op het web te vinden, maar die vind ik doorgaans zo alternatief. Dan zijn ze vaak behalve suikervrij ook meteen glutenvrij, zuivelvrij of veganistisch. Daar is niets op tegen, maar het maakt de schok voor het gezin veel te groot, als dat wat ik voorzet totaal geen herkenning oproept ;-). Het mooiste is als dat wat ik klaarmaak ´oud en vertrouwd´ eruit ziet en  zo ook smaakt, maar dat het dan een gezonde versie is.
Volgende week is het hier vakantie en dan is de schooldruk even lekker van de ketel. Ik wil dan toch graag nog weer eens wat receptjes gaan uitproberen. Ik heb pas Stevia Kristal Sweet gekocht. Dat is Stevia in poedervorm, die heel sterk op gewone suiker lijkt en ook niet zo heel veel afwijkt in gebruik qua volume. Ik ben erg benieuwd, zeker omdat deze Stevia-poeder geen bittere nasmaak schijnt te hebben. Meteen met de Kristal poeder heb ik ook een promo met Stevia suikerklontjes gekocht. Dat is echt én vertrouwd (gewoon een klontje in je kopje koffie/thee) én lekker én gezond én zonder calorieën. In deze promo krijg je bij de suikerklontjes  gratis een mini pakketje Stevia Kristal Sweet (die ik volgende week wil uitproberen in een baksel) en Stevia SWEET poeder. Echt leuk voor wie laagdrempelig met Stevia wil kennismaken. Bovendien geeft onze adverteerder (astevia.nl) deze maand nog 5% extra korting. Je moet dan ´Eenvoudig´ intikken als kortingscode.

En verder is het hier gewoon druk. Of misschien is het beter als ik schrijf: ´maak ik me gewoon druk´. Ik heb voorjaarskriebels en ben maandag begonnen met extra poetsbeurten. Het gaat maar met kleine stapjes, maar toch zie je na drie dagen buffelen al best resultaat. Ik ben op de slaapkamers van de jongens begonnen. Lekker de kozijnen gesopt, de bedden uitgezogen, raam fijn open. Al het stof en de rommel van de winter mogen weg.
En dan zijn er ook nog jarigen. Zondag werd Hans 15 en gisteren werd Trijnie 23. Zij vieren hun verjaardag samen op vrijdagavond. Dat zal echt huisje Tjokvol worden, verwacht ik. Er is dus werk aan de winkel. Lekker veel taarten bakken en natuurlijk boodschappen binnenslepen, huis poetsen, stoelen lenen enzovoorts. Maar dat is leuke drukte, toch?!

dinsdag 12 februari 2013

Koken met basisingrediënten

Al jaren kook zonder pakjes en zakjes, maar gewoon met onbewerkte basisingrediënten. Destijds maakte ik die keuze omdat ik voordelig uit wilde zijn. Voedsel wat al bewerkt is (gewassen, gesneden, verpakt of wat dan ook) is uiteraard duurder. Later zag ik in, dat er heel wat meer voordelen zitten aan het koken zonder pakjes en zakjes. Vaak zijn die namelijk slecht voor de gezondheid. Pakjes met kruiden bevatten vaak veel te veel zout en bovendien e-nummers, waaronder het beruchte e-621 (smaakversterker). Voorverpakte groenten hebben vaak een chloorhoudend bad gehad (bleh!). En ga zo maar door. Ook wordt door het hele zakjes-, pakjes- en kant-en-klaar-gebeuren het milieu enorm belast. Kruidenmixen worden vaak verpakt in folie en daarna ook nog eens in karton. Veel voedsel zit in plastic verpakt. Dat kan best anders. Als je gewoon losse groenten en fruit koopt, scheelt dat enorm veel verpakkingsmateriaal. Kortom: koken met basisingrediënten heeft vele (alleen maar!) voordelen.
Het probleem is, dat veel mensen niet meer weten hoe ze zonder zakjes en pakjes moeten koken. Of ze denken, dat ze daar geen tijd voor hebben. Toch is het echt niet moeilijk en met een beetje planning goed te doen. 
Misschien kan ik je inspireren met zomaar twee gerechtjes die ik vorige week klaarmaakte.

Allereerst was daar tomatensoep. Ik had een kilo of drie tomaten bij de boer vandaan meegenomen. Ze waren goed rijp. Er zat hier en daar zelfs al een schimmelig exemplaar bij. De tomaten moesten dus snel verwerkt worden. En aangezien tomatensoep hier met stip favoriet is, maakte ik tomatensoep.

Ik haalde de schimmeltomaten er tussenuit en deed de rest in een bak water. Dan konden die vast schoon weken. Ik deed een scheut olijfolie in een grote pan en stak het gas aan. Op een matig vuurtje warmde ik de olie en intussen sneed ik een paar uien in grove stukken. De uien deed ik in de olie en snel hakte ik nog een paar tenen knoflook fijn. Ook die gingen in de olie. Terwijl de uien en de knoflook zachtjes fruitten, waste ik zorgvuldig de tomaten, sneed ook die in grove stukken en deed ze in de pan. Ik liet de boel aan de kook komen, stak er twee laurierblaadjes tussen, strooide er basilicum, oregano, paprikapoeder en zout over en gooide er een paar peperkorrels bij. Het deksel ging op de pan en de pan in de Hooimadam. Daar heb ik hem tot de volgende dag in laten staan.




Die dag draaide ik de tomatenprut door de roerzeef.



Ziedaar, een prachtige, gladde tomatensoep!


Nu kon ik kiezen: zo laten (maar dat is wel érg basis ;-) ), een beetje binden, groenten erbij?
Ik koos ervoor om er een lekker stevig soepje van te maken. Iets voor hongerige pubers die uit school komen. Of voor kleumende kinderen die tussen de middag wel trek hebben in iets warms. Of voor Willem, die zoiets ´s avonds ook wel lekker vindt, of het meeneemt naar zijn werk.

Ik had behalve tomaten ook soepgroenten mee gekregen bij van Os. Soepgroenten kun je natuurlijk ook prima zelf maken. Maar de soepgroenten die ik bij van Os meeneem zijn voorgesneden en verpakt. Ik krijg ze voor een zacht prijsje mee, omdat ze anders moeten worden weggegooid. Ik nam dus een zak soepgroenten en ook een bosje bladselderij. De selderij waste en hakte ik en samen met de soepgroenten ging het bij de tomaten-basissoep. Ik deed er wat water bij en bracht de soep tot aan de kook.




Intussen draaide ik van een beetje gehakt, (veel) broodkruim en wat peper en zout mooie soepballetjes.



Samen met wat gebroken krulvermicelli gingen ook de balletjes de soep in.


Mmm, wat rook dat lekker en wat zag dat er al goed uit!


Om de balletjes, vermicelli en groenten een beetje te laten garen, schoof ik de pan nog eens de Hooimadam in. Zo konden meteen ook alle smaken goed door de soep trekken


Je ziet dat je dus echt geen meneer Knorr of meneer Maggi of andere grote meneer nodig hebt om met basisingrediënten een lekker soepje te koken! En de tijd? Mmmm, misschien alles bij elkaar een half uurtje? Daar heb je dan ook wat voor!

En dan nu nog zo´n simpel gerecht. Een preischotel. Ik maakte hem vorige week dinsdag. Op dinsdag ben ik van kwart over 4 tot kwart over 6 van huis om met Jan naar een SoVa-training te gaan. Ik kies dan een maaltijd die ik van te voren kan klaarmaken. Vorige week koos ik deze preischotel. Ik maakte hem al ´s morgens en zette hem klaar in de oven. Die hoefden de kinderen ´s middags om half 6 alleen maar even aan te zetten en, voilà, om kwart over 6 stond de maaltijd gereed.

Voor de schotel kookte ik eerst een grote pan aardappels om puree te maken. Dat wil je echt niet uit een pakje, toch? Behalve dat dat nergens naar smaakt wil je het toch niet op je geweten hebben, dat er ergens in een fabriek eerst aardappels moeten worden gekookt, vervolgens gevriesdroogd, dan tot poeder gemalen, in folie verpakt, in kartonnen doosjes gedaan, in grote kartonnen omdozen in vrachtwagens naar de groothandel worden gebracht, daarvandaan naar de winkels vervoerd, door jou gekocht, en thuis met melk/water en boter tot een snotterige, gele brei worden geroerd??
Helemaal nergens goed voor. Gewoon aardappels koken met wat zout,


en daar een puts melk, een kluit boter en/of margarine en wat nootmuskaat bij doen. Even stampen met de pureestamper en klaar ben je!
Voor deze schotel heb ik behalve een kluit boter ook wat kruidenolie toegevoegd. Dat is gewoon olie waarin pepertjes hebben gezeten en die ik in een pot in de koelkast bewaar voor een gerecht waar ik wat pit aan wil toevoegen.



Ik bakte wat gehakt rul en kruidde dat met zout, peper en een vleug kerriepoeder.


Daarna waren de preien aan de beurt. Gewone, losse preien natuurlijk. Je kunt het groen van prei ook prima gebruiken. Ik moest een deel van het groen wegdoen, omdat het niet fris meer was.
De gewassen en gesneden prei kookte ik in wat water met wat zout beetgaar. Daarna liet ik het uitlekken in een vergiet. Het vocht ving ik op, want dat is heerlijk als basis voor soep of saus. Ik gebruikte het later in uiensoep.



Met mijn raspmolentje raspte ik een royale hoeveelheid kaas. Fluitje van een cent. Veel goedkoper dan geraspte kaas uit de winkel. En bovendien kun je zo alle incourante stukjes kaas op maken.



Daarna was het een kwestie van de ovenschaal vullen: laagje aardappelpuree, laagje gehakt, laagje prei, laagje aardappelpuree en tot slot de geraspte kaas.



En zo stond die ovenschotel ´s avonds op tafel:


Je moet dan héél snel een foto maken, anders is alles verdwenen ;-).

maandag 11 februari 2013

Bier, cake en zaaien!

Zaterdag heeft Leendert m´n eerste zelf gebrouwen bier gebotteld. Dat ´zelf gebrouwen´ is trouwens niet zo gewichtig als het klinkt, hoor. Ik heb voor dit eerste brouwsel namelijk een kant-en-klaar bierbrouwpakket gekocht. Er kwam dus nauwelijks ambachtelijkheid bij kijken ;-). Ik wilde echter door middel van zo´n brouwpakket gevoel krijgen voor het bier brouwen. Het volgende stapje is een brouwpakket wat maar half kant-en-klaar is, om het zo maar even te zeggen. In dit pakket zitten de ingrediënten voor het bier keurig afgewogen en afgepast bij elkaar ingepakt. Maar verder moet je écht aan de slag. Het graan moet gemout worden, er moet wort gekookt worden en een beslag gemaakt en weet-ik-al-wat-nog-meer. Er zit een uitgebreide werkbeschrijving bij en binnenkort hoop ik er dan ook mee aan de slag te gaan. Als het allemaal gaat lukken (en waarom zou dat niet), dan is mijn volgende stap om de ingrediënten gewoon los, in grote hoeveelheden, te kopen. Dat is het leukste (kan je lekker experimenteren) én natuurlijk het voordeligst.
Voorlopig ben ik natuurlijk apetrots op het eerste biertje. Er kan nog niet geproefd worden. Het staat nu in de flesjes na te gisten en het staat daarom een weekje warm (bij de verwarming). Daarna moet het nog minimaal een week of 8 koel staan. En dan, eindelijk, gaat er geproefd worden. Natuurlijk is er bij het bottelen al door die en gene een slokje geproefd. Het lijkt een lekker biertje te worden. De smaak was nog een tikje te bitter. Maar dat gaat vast nog goed komen bij die nagisting en met wat geduld.






Dat bier brouwen stond al heel lang op mijn wensen-lijstje. Iets anders wat daar op stond is: cake bakken. Niet dat ik dat nog nooit gedaan heb, maar het is me simpelweg nog nooit gelukt de ultieme cake te bakken. Zoéén die luchtig is, niet droog maar ook niet klef, niet ingezakt, niet te dikke korst, gewoon zo´n lekkere, smeuïge cake. Soms kreeg ik het op mijn heupen en ging met het zoveelste recept aan de gang. Maar nooit, nooit, nooit lukte het me om een perfecte cake te bakken. Onuitstaanbaar gewoon! En na zo´n mislukking (waarvan iedereen troostend zei, dat de smáák toch bést wel lékker was) legde ik me er weer voor een tijdje bij neer, dat ik kennelijk geen cakebakster was.
En nu, na 26 jaar huisvrouw spelen en heel veel misbaksels, is het me toch eindelijk gelukt! En het was geen toevalstreffer, want een week later lukte het me gewoon weer! Ik bak de cake nu in mijn wonderpan. Ik gebruik daarvoor 350 gram bloem, 350 gram basterdsuiker, 250 gram margarine plus 100 gram boter en 7 eieren. Alles op kamertemperatuur. Ik mix alles met m´n Kenwood keukenrobot met de k-deeghaak luchtig, behalve de eieren. Die gaan er één voor één bij. Ik doe het volgende ei er pas bij als het vorige echt helemaal in het beslag is opgenomen. Als alle 7 eieren goed door het beslag gemixt zijn doe ik het beslag in de ingevette wonderpan en zet die op mijn petroleumstel. Na een uur of 3 is de cake gaar en klaar. Ik maakte nu twee keer appelcake. Daarvoor stak ik schijfjes appel met kaneel in het beslag. Mmm, lekker!! ´t Is dat cake helemaal niet goed voor je is, met al dat vet en die suiker...





En verder zijn de zaaikriebels toegeslagen. Jarenlang deed ik wat meewarig over al die mensen die direct in februari in de weer gingen met zaadjes en bakjes. Dat was in de tijd dat ik alleen maar bloemen zaaide. En heus, daar hoef je niet in februari mee te beginnen. Maart of zelfs april is dan vroeg genoeg. Maar nu ik sinds een jaar of 4 het moestuinieren in potten en bakken heb ontdekt, behoor ik ook tot die enthousiastelingen, die al in februari met bakjes in de vensterbanken zitten. Maar dat heeft dan ook echt een reden. Als je bijvoorbeeld pepertjes en tomaten niet al in februari gaat voorzaaien, zul je niet op tijd kunnen oogsten. En als je vroeg in het voorjaar snijbiet op je bord wilt hebben, zul je die ook vroeg moeten zaaien. Ik had als eerste pepertjes in gedachten om te gaan zaaien. Ik had de zaadjes er al bij gepakt (van mijn oogst van vorig jaar) en liep naar het dakterras om potgrond. Helaas, de zak grond was stijf bevroren. De peperzaadjes moeten dus nog even geduld hebben. Ik heb de zak binnen gezet om te ontdooien en binnenkort ga ik een tweede poging wagen.
Om toch wat met die zaaikriebels te doen heb ik maar kruiden gezaaid. Vorige week was ik met mijn vriendin bij Ikea en daar kocht ik een zaaisetje met koriander, tijm en basilicum. Er zaten van die potgrondbriketten bij, dus kon ik meteen aan de slag. Heel verwachtingsvol staan er nu dan toch 3 zaaibakjes in de vensterbank. De officiële aftrap van mijn moestuinierjaar 2013 :-).


woensdag 6 februari 2013

Lonend?



Dat al m´n gesmorrel in de keuken lonend is, dat weet ik wel zeker! Het zijn misschien geen wereldschokkende bedragen, die ik er mee bespaar, maar ´alle beetjes helpen, zei de mug, en hij pieste in de Noordzee´.

Vandaag ben ik toch maar eens met pen en papier (én fototoestel) in de aanslag aan het appelmoes koken gegaan. Ik was benieuwd hoeveel mijn zelfgemaakte appelmoes kost en hoeveel tijd erin gaat zitten om het te maken.

Dit zijn mijn bevindingen:

Ik schilde met mijn appelschillertje een hele kist appels.




Die appels koop ik altijd bij van Os in Papendrecht. Daar betaal je al jaar en dag voor twee kisten appels 5,00 euro. Het duurde 20 minuten om de hele kist te schillen. Daarna schoof ik de geschilde appels één voor één onder m´n appelpartjes-geval door en op die manier kostte het me nog eens 10 minuten om de appels in stukjes te krijgen.



Ik besprenkelde de appelpartjes met citroensap uit een flesje tegen het verkleuren.
De appelstukjes pasten nèt niet in mijn grote 10-liter pan. Ik vulde hem tot de rand, deed er wat water bij en bracht de appels aan de kook. Toen de hoeveelheid appels slonk deed ik er de rest van de appelstukjes bij en ook suiker en kaneel.



Terwijl de pan op het gas stond heb ik vast de potten geprepareerd en de dekseltjes uitgekookt.




Na 25 minuten kookte de appelmassa. Ik heb op die grote pan een doorzichtig deksel. Dat is erg handig. Dan hoef je niet steeds het deksel op te tillen (=warmteverlies) om te kijken hoe het er in de pan voorstaat.



Ik draaide het gas een stuk lager en terwijl de appels in 10 minuten zacht kookten genoot ik van een beker chocolademelk met havermoutkoek.



De zachtgekookte appels stortte ik in mijn reusachtige passevite.




Ik heb een horeca-exemplaar, wat ik ooit van Ellen kreeg en daar ben ik met zo´n klus heel blij mee. Op een bodempje na paste alles in één keer in de passevite. Het duurde dan ook maar 5 minuten en alles was door de zeef gedraaid. De appelmoes was klaar.



Ik schepte de moes meteen in de klaar gezette potten en sloot die direct.




Als je ervoor zorgt dat de moes minimaal 70 graden is als je ze in de potten doet, blijft de moes goed houdbaar.
Al met al kostte het me aan tijd:

20 minuten schillen
10 minuten stukjes maken
25 minuten koken (intussen potten prepareren)
(10 minuten kooktijd = wachttijd)
5 minuten zeven
15 minuten potten vullen
Totaal: 5 kwartier

Het kostte me aan geld:
appels 2,50
suiker (450 gram) 0,45
kaneel (10 gram uit grootverpakking) ca. 0,25
citroensap uit flesje 0,15
Totaal ingrediënten: 3,35
Daar komt nog bij:
Gasverbruik: krap 0,3 kuub gas is ca. 0,20
Totale kosten: 3,55

Totale opbrengst: 12 potten van 700 ml. en 1 pot bijna vol.
Als ik die laatste (niet helemaal volle) pot buiten beschouwing laat is mijn som:

3,55 : 12 = 28 cent per pot

Ik heb op albert.nl gekeken wat zoiets in de winkel kost. Voor een pot AH appelmoes betaal je 0,99. Wil je er kaneel in, dan kost dat 1,29 per pot. (Wat een oplichterij voor z´n snuf kaneel!)
De Hak variant kost 1,34.
Uiteraard vergelijk ik mijn appelmoes niet met de euroshopper-variant, want dat is appels met peren vergelijken ;-).

Conclusie: mijn appelmoes is 1 euro per pot goedkoper dan die in de winkel. In 5 kwartier tijd heb ik dan bijna 13 euro ´verdiend´.
Inderdaad is dat niet wereldschokkend. Maar toch wel leuk om te weten :-).

maandag 4 februari 2013

Mijn werkdag in woord en beeld

Maandag.
Jarenlang heeft mijn wekker op maandag op kwart over 5 gestaan. Tegenwoordig staat die op kwart over 4. Dat lijkt vroeg. Het ís misschien ook vroeg. Maar ik houd ervan om vroeg op te zijn en het is dus beslist geen straf. Even voor half 5 was ik dan ook beneden.



Eerst werd er van alles opgestart: twee wasmachines stonden al gevuld klaar. Daar ging wasmiddel bij en de knop werd ingedrukt. Als het de hele dag zo gemakkelijk zou gaan ;-). Respect voor al die vrouwen die vroeger op maandag de ganse dag in de weer waren met de gezinswas. Koken in grote wasketels, boenen op het wasbord, wringen door de wringer, soms nog stijven, alles ophangen enzovoorts. Ik voel m´n rug al kraken als ik eraan denk!




Vervolgens stak ik de kachel aan. De houtmand stond al gevuld klaar. Als ik de kachel niet ´s morgens vroeg aanmaak is het tijdens het ontbijt best koud. Toch zijn we er al goed aan gewend. Toen we pas de houtkachel hadden, stookten we het eerste uur van de dag best vaak de CV. Dan is het snel warm. Maar tegenwoordig denkt niemand daar nog aan. Ook niet toen het hard vroor en het ´s morgens aan het ontbijt soms nog geen 18 graden was. Je went daar aan.


Er werd nog méér aan gezet: drie broodbakkers mochten vast drie brooddegen voor me gaan kneden. Ik had vandaag vijf broden voor iemand in bestelling en moest ook nog voor onszelf bakken. Daarom ben ik vroeg begonnen.


Terwijl mijn apparaten draaiden en de kachel lekker snorde pakte ik mijn boeken voor m´n stille tijd. Ik gebruik een Bijbels dagboek (Vrouwen uit de Bijbel - Matthew Henry), de Bijbel met kanttekeningen en voor een dagelijkse, praktische aanwijzing het dagboek Vrouw naar God´s hart van Elizabeth George.


Na mijn stille tijd klapte ik mijn laptop open, om mijn column voor de krant te gaan schrijven. Ik moet mijn schrijverijtje altijd op maandagmorgen inleveren en dan wordt het op zaterdag gepubliceerd. De zaterdag voordat ik het moet inleveren kies ik altijd een onderwerp en ik schrijf in gedachten (tijdens mijn huishoudelijke bezigheden) vast mijn column. Als ik dan ´s maandags achter de computer ga zitten, hoef ik alleen mijn hoofd maar leeg te schrijven. En daarna moet ik kijken of het met het aantal woorden uitkomt. Ik moet/mag 500 woorden schrijven en dat mogen er dan geen 506 of zo zijn, want dan past het stuk niet in de beschikbare ruimte. Het is altijd even puzzelen: hier een zin erbij, daar een woord eraf enzovoorts. Normaal gesproken ben ik met een uur klaar. Ook vanmorgen was dat zo. Maar het was krap aan. Het was inmiddels 6 uur en hoogtijd om Leendert te roepen en zijn brood klaar te maken (ja, ja, hij is verwend!). Ik wachtte daarom nog even met verzenden, om mijn schrijfsel nog even over te kunnen lezen.


 Ik sneed snel boterhammen en smeerde er zes. Leen kon vertrekken.




De brooddegen waren inmiddels gekneed, hadden de voorrijs gehad en waren aan de narijs bezig. De volgende drie brooddegen waren al in de maak. Lekker productie draaien :-)





Het water in de pan op de kachel kookte. Tijd om heel, heel snel de vaat van gisterenavond te doen. Op zondagavond laten we die nogal eens staan, omdat Willem direct na het eten gaat voorlezen. Eerst een stuk voor de basisschoolkinderen en als die naar bed zijn nog een stuk voor de rest van het gezin. Het is al laat als hij klaar is en de grote kinderen gaan dan naar bed. Soms wassen Willem en ik dan alsnog de vaat weg, maar andere keren genieten we nog even samen van de rust. Ik zit dan vaak te lezen en Willem gaat nog even pianeren. Gisterenavond was zo´n avond, dat de vaat bleef staan.





Met z´n tienen schoven we aan de ontbijttafel en daarna begon de exodus. Eén voor één gingen de grote kinderen en Willem naar school en werk. Ik zorgde ervoor dat de basisschoolkinderen naar school konden: kleren klaarleggen, Henk aankleden, ze hun tanden laten poetsen, helpen met haren kammen, bekers, bakjes, zendingsgeld, psalmkaart en medicijnen klaarleggen en uiteindelijk moesten we nog hard doorfietsen om op tijd op school te komen. Op maandag wil Henk altijd graag met zijn eigen fietsje naar school, want op die dag mag hij tijdens het buiten spelen met z´n fiets op het plein fietsen. Maar door de harde wind kwam hij nauwelijks vooruit. Met Jan achterop en Henk naast me duwend was het een pittige ochtendgymnastiek voor me.


Meestal ga ik, als ik thuiskom, even lekker zitten uitblazen. Maar vandaag was daar geen tijd voor. Ik had om kwart over 10 een afspraak in Dordrecht bij Yulius voor een informatiebijeenkomst voor ouders van kinderen met ADHD. Ik moest daarvoor om kwart voor 10 in de auto zitten. Snel deed ik een paar hoogstnoodzakelijke betalingen, las m´n stukje voor de krant nog eens door en stuurde dat op, keek snel in mijn mailbox of daar nog iets dringends in zat en vloog toen naar boven. Even in bad, m´n haar wassen, nette kleren aan, tanden poetsen, even mijn moeder bellen, brood nummer 4, 5 en 6 uit de oven halen  en draaf, draaf, naar de auto. Precies op tijd :-).



Pas drie uur later kwam ik thuis. Drie uur van huis op de maandagmorgen...dat haal je echt niet meer in :-(. Niet getreurd. De kinderen aten tussen de middag bij mijn zus. Tijd om nu even een pauze te nemen. Ik warmde een kom ossenstaartsoep en smeerde een boterham. Keek weer in mijn mailbox en beantwoordde een mail. Daarna deed ik fijn een half uur mijn ogen dicht.


Na mijn pauze was het tijd voor de dieren. Ik controleerde of de meisjes goed voor de cavia´s en het konijn hadden gezorgd en legde in ieder hok een struik wortelloof. De kippen en kanarie kregen voer en schoon water.
Ook vulde ik nog eens mijn drie broodbakkers, want ik moest het brood voor onszelf nog bakken.


Zaterdag was ik bij van Os geweest voor aardappels, groenten en fruit. Ik had echter geen tijd meer gehad om alles op te ruimen. Maar alles stond vorstvrij en koud in mijn auto. Tijd om die nu leeg te halen, de buit te inspecteren en te verzorgen en een eetplan op de stellen. Ik vond tomaten die nodig verwerkt moesten worden. Ik bakte ze in wat olie met ui en knoflook, deed er een laurierblad, een paar peperkorrels en wat italiaanse kruiden bij en zette de pan in de hooimadam. Morgen maak ik er een lekker tomatensoepje van.


Ik sneed groen blad van een paar kilo prei, draaide loof van wortels, deed soepgroenten en gesneden peen en ui in de vriezer enzovoorts. Ik maakte een eetplan voor twee weken. Hoef ik daar niet meer over te denken en alle groenten worden netjes op gebruikt.

En tja...dan ben je al heel wat uurtjes in touw, maar eigenlijk is je hele huis nog een puinhoop :-(. Het was al kwart voor 3. Ik had nog precies een half uur voordat ik weer aan het schoolhek moest staan. Dat bleek genoeg om in elk geval de voorkamer netjes te maken. Inclusief stofzuigen en een snelle stofbeurt.

voor

na

Thuisgekomen van Henk ophalen was het weer tijd voor een pauze. Ik zette me aan tafel met een bak aardappels om te schillen en intussen voorzag ik de kinderen van drinken en een dropje en luisterde naar hun verhalen. Ook de grote kinderen kwamen langzamerhand binnendruppelen.


De broden voor mijn broodklantje waren inmiddels helemaal afgekoeld. Deze klant wil de broden graag gesneden hebben en als ze goed afgekoeld zijn kan dat op mijn snijmachientje. Dat gaat niet alleen sneller, maar het is ook minder vermoeiend dan wanneer je dat allemaal met het handje moet doen. Evengoed ben je toch al snel een half uurtje verder voordat je vijf broden hebt gesneden en ingepakt. Maar ze lagen toch mooi op tijd klaar. Fijn! Vroeg begonnen, veel gewonnen.


Ik jakkerde nog even een half uurtje door het huis. Nee, spic en span krijg je het niet in een half uur :-(. Maar het bed van Henk, waarvan de jongens een hut hadden gebouwd, werd weer gefatsoeneerd, de zondagse kleren werden in de kast gehangen, en de meest in het zicht liggende rommel opgeruimd. Morgen weer een dag, hopen we.

Hoogtijd om aan het avondeten te beginnen. Ik braadde sucadelapjes in de snelkookpan, schrapte worteltjes en zette die op, zette ook de aardappels op, schilde een pan appels voor appelmoes en roerde een kwarkprutje (=twee pakjes geklopte slagroom, 1 pot kwark, aardbeiengelei uit de voorraad). Terwijl één en ander kookte en pruttelde waste ik het grootste gedeelte van de vaat weg. Het aanrecht stond alweer volgebouwd!



Na het eten ben ik weer een half uurtje gaan liggen. Willem was inmiddels al aan de avondvaat gegaan. Maria droogde af en Dirk stofzuigde de kamer. Leendert, Hans en Maaike waren naar catechisatie. Toen ik beneden kwam ruimde ik de schone vaat in de kast en zette koffie. Mmm, lekker met een snee kruidkoek uit de wonderpan.
Ik overhoorde Maria haar geschiedenisles. Eigenlijk moet ik nog strijken. Maar van wie moet dat dan eigenlijk? Die strijk loopt vast niet weg. Ik hang alleen nog even de wassen van vanmorgen op en dan geloof ik het verder wel. Mijn werkdag was genoeg gevuld.