dinsdag 2 juli 2013

Rabarber, moesdak en mazelen

Ik kreeg nog een flinke portie rabarber toegestoken van mijn oom. Van die mooie grote rode rabarberstelen. Prachtig! Ik besloot het lekkers in te maken voor de winter. Zo kunnen we van de winter nog van een stukje zomer genieten. En ´inmaken´ is wat rabarber betreft een groot woord, hoor. Het werkt hetzelfde als appelmoes inmaken: heet in brandschone schroefdekselpotten scheppen, de potten een poosje op hun kop zetten en klaar ben je.

Ik heb de rabarber in twee varianten gekookt. De ene helft kookte ik naturel. Hoewel, ik heb er een vleug vanille aan toegevoegd door een opengesneden vanillestokje mee te koken. Sommige mensen schillen rabarber, maar dat is beslist niet nodig. Je spoelt/borstelt de stelen schoon en daarna snijd je ze in stukjes. Je kookt de rabarber in een bodempje water, maar sinaasappelsap of water met een beetje zoete vruchtenwijn is ook erg lekker. Ik nam deze keer sinaasappelsap. Je voegt suiker naar smaak toe. Omdat ik er een vanillestokje bij deed, kookte ik de rabarber op een laag vuurtje. Zo kon de vanillesmaak lekker in de rabarber trekken. Je kookt totdat de stukjes zacht en tot moes gekookt zijn. Ik bind de moes altijd met een beetje custardpoeder. Om de sinaasappelsmaak te versterken loste ik de custardpoeder op in een beetje sinaasappellimonadesiroop. Ik vulde zes grote potten. Mmm!

Bij de tweede portie ging ik op dezelfde manier te werk, maar nu deed ik er anderhalve pond aardbeien bij. Rabarber met aardbeien is een heerlijke combinatie. Het leverde vijf grote potten op. De moes met de aardbeien heeft meteen ook een mooie kleur: rozerood. Ook al mmm :-).



Vandaag heb ik weer wat gerommeld op mijn moesdak. Elke morgen oogst ik wat lekkers voor in Willem z´n lunchsalade. Meestal snijd ik wat snijsla, wat rucola, wat mosterdblad en wat bieslook. Nu de bieslook bloeit vind ik het leuk om ook elke dag een mooi paars bloemetje in de salade te doen. Dat staat zo vrolijk.



Vandaag sneed ik meteen ook een grote krop sla (Australian Yellow) af voor bij het avondeten.



Ik zag dat de tomaten aangebonden moesten worden en dat de andijvie om wat meer ruimte vroeg. Ik besloot om maar even een uurtje vrij te maken om lekker op m´n moesdak te werken. Dat was beslist geen straf! Ik genoot van het lekkere weer, de prachtige bloemen van de courgettes, mijn handen in de aarde, de bijen die zoemden.




Mijn logeerbijen blijven nog één dag. Morgenavond wordt de kast opgehaald en dan hoop ik ergens volgende week mijn bijenkast die nu nog in Dordrecht staat op het dakterras te kunnen stallen.
Het is nu de tijd van de bloeiende lindebomen. Mijn bijen hebben vast ook lindebomen gevonden, want ze brachten enorm veel stuifmeel binnen. Met volle korfjes aan hun achterpoten schoten ze steeds de kast in. Ik heb er fijn een poosje naar zitten kijken.

Volkel met mijn buckfastbijen en de logeerkast met Carnica´s



Zie je dat bijtje met stuifmeelpootjes in de vliegspleet verdwijnen?


Intussen hebben de mazelen hier hun intrede gedaan. Zondagmiddag kreeg Jan koorts en we zagen al een beetje uitslag op zijn romp. Gisteren zijn de mazelen goed doorgebroken. Vanmiddag was Jan echt wel ziek, maar hij lijkt het ergste alweer gehad te hebben. Ik ben benieuwd wanneer de rest volgt. Behalve Jan zijn er nog vier kandidaten. De andere kinderen hebben met de vorige epidemie mee gedaan. In elk geval doe ik het nu even rustig aan met de sopperij. Zieke kinderen gaan voor.