vrijdag 30 augustus 2013

De laatste week van de vakantie

Wat is het lekker druk, deze laatste week van de vakantie! De kinderen buiten de vakantie tot de laatste minuut uit en zijn heel de week nog druk met logeerpartijtjes over en weer. Het was gewoon nog even nadenken hoe we dat allemaal ingepland konden krijgen ;-).

Terwijl de vakantie-vierende kinderen in en uit krioelen hoef ik me gelukkig ook niet te vervelen :-). Maandag was het weer de eerste bijeenkomst van de spingroep. Leuk om daar ook weer actief mee aan de slag te gaan! Ik heb de afgelopen weken nauwelijks achter m´n spinnewiel gezeten. Maar ik was daarin niet de enige. Nu maar weer ijverig aan de slag dan.

Dinsdag was het de verjaardag van een nichtje en woensdag vierde onze Henk op kleine schaal nog eens zijn verjaardag. Hij verjaarde in Zwitserland, maar wilde natuurlijk nog graag een feestje met opa en oma´s en tantes die op zijn verjaardag kwamen. En dus was er een taart met een ´zeven' erop, was er visite, waren er kadootjes, en was er een blij jongetje :-).





Om het feestje nog wat te rekken en de mooie zomerdag uit te buiten hebben we ook nog maar een keer de bbq aangestoken. Heerlijk, zo´n zomertoegift! Toch merk je dat het nu snel richting herfst gaat. Het maakt dat we haast krijgen met allerhande klusjes die vòòr de winter gedaan moeten zijn.

De mannen hebben de donderdagavond tot zaag-, hak- en kloofavond benoemd en hebben al twee avonden hard gewerkt om de houtvoorraad op peil te krijgen. Dat is nog een hele klus, maar met elkaar gaat het ook wel weer snel.

Gisterenavond ben ik ook nog even mee gegaan. Niet om te hakken, maar om vlierbessen te plukken :-). Leendert belde dat er een zwaarbeladen vlierstruik stond. Zoiets kun je natuurlijk niet ongezegd laten. Het kwam mooi uit, dat ik toch juist van plan was vanmorgen vroeg te wecken. Ik had een paar kilo bietjes op zoetzuur gezet en wilde die potten even in de weckketel doen om de houdbaarheid te verlengen. Ook had ik een bos of 8 worteltjes geschrapt en er de kook over laten gaan. Die moesten ook de weckketel in. De bietjes zijn nu klaar. De worteltjes bijna. En dan kan ik daarna de vlierbessen ontsappen. Langzaam maar zeker krijg ik zo een mooie wintervoorraad.



Morgen begint de imkercursus weer. Nog een paar bijeenkomsten en dan in oktober het examen. Ik geniet nog dagelijks van het kijken naar mijn bijen. Alleen is er op mijn volken deze zomer nog geen honing te oogsten. Dat vind ik wel een beetje jammer, want daar had ik natuurlijk wel naar uitgekeken. Nu ga ik er maar voor zorgen dat de bijen goed de winter in gaan. Hopelijk vindt Willem van de winter tijd om een nieuwe kast voor me te timmeren. De kasten die ik nu heb zijn niet zo heel handig. Het zijn dubbelwandige en ik heb steeds ruzie met die dingen om ze weer goed op te bouwen als ik ze uit elkaar heb gehaald om in de bijen te werken. Maar goed, het zijn maar wensen. We zullen zien.

Voor nu duik ik de keuken nog maar weer in. Behalve wecken staat er brood bakken op het programma. Een stuk of 9, want maandag beginnen de scholen weer en worden er weer grote broodtrommels gevuld :-). Ik ga maar eens voor een voorraadje zorgen.

zaterdag 24 augustus 2013

Scheveningen

Volgens de weerberichten van eind vorige week zou het deze week een zomerse week moeten zijn geworden. Daarmee zaten ze er een stukje naast. Een groot deel van de week was het op zijn best názomers. Daarom belandden mijn vage plannen om nog een keer aan het einde van de dag tot zonsondergang naar het strand te gaan in de ijskast. Jammer, want dat was er de hele zomer nog niet van gekomen.

Gisterenochtend gingen wij Leendert weer ophalen in Vlissingen. Net als vorige week was hij een week naar zee geweest. Op de heenweg naar Vlissingen regende het, maar op de terugweg klaarde het weer op. Gaande de dag werd het steeds beter en dus maakte ik een plannetje om alsnog naar het strand te kunnen gaan. Niet naar Ouddorp waar we normaal altijd heen gaan. En ook niet ´s middags om 5 uur. We zouden eerst thuis eten en dan naar Scheveningen gaan. Naar de vuurwerkshow.

Zo bedacht, zo gedaan. Iedereen werd ingelicht en opgetrommeld en uiteindelijk reden we om 7 uur met negen man de straat uit.

Al ruim voor Den Haag zagen we borden met een voorkeurroute naar Scheveningen en die hebben we maar gevolgd. Die vuurwerkshowavonden zijn met mooi weer superdruk. We volgenden vervolgens ook parkeeraanwijzingen en kwamen op een groot parkeerterrein uit, waar pendeltrammetjes klaarstonden. De stemming zat er goed in. Wat is er leuker om op zo´n feestelijke manier naar het strand gebracht te worden?





Overigens stopte het trammetje al bij de Haven en we moesten dus nog wel een lekker stukje lopen. Dat kwam mooi uit, want Willem en ik gaan drie keer per week een half uur wandelen en daar was deze week nog maar twee keer van gekomen. In ganzenpas liepen we naar het strand.

Het was nog licht en warm en de kinderen wisten niet hoe snel ze het water in moesten komen :-). Lekker zwemmen en poedelen. Af en toe kwamen ze naar de plek waar we ons geïnstalleerd hadden om wat te drinken of te snoepen.






Intussen viel in snel tempo de avond.



De lichten gingen aan. De vuurtoren liet zijn brede stralenbundel over de zee glijden.


Op de zee werd het steeds drukker met schepen en bootjes vol mensen die vanaf het water naar de show wilden kijken.

En ineens was het zover. Het prachtigste vuurwerk in prachtige kleuren. We zaten en stonden ernaar te kijken.





Oh´s en ah´s en zoooo´s klonken er steeds. Het was gewoon jammer toen het was afgelopen en ik sommeerde om de boel op te ruimen en ons klaar te maken voor vertrek. Het liefst waren we gebleven tot de volgende show, maar het zou evengoed schandalig laat zijn voordat we thuis waren.

In het trammetje reden we weer vrolijk naar de parkeerplaats. We waren een beetje melig geworden en lagen dubbel om flauwe opmerkingen zoals: ik wil bij het raam (er waren geen ramen), en: doe het raam nu eens dicht, het tocht. Ha, ha, als ze op stoom komen kunnen ze er wat van hoor. Ik zal maar niet verder uit de school klappen :-).

We waren inderdaad erg laat thuis. Half 12! Maar genoten hebben we. En we zijn dan toch nog naar het strand geweest :-)

dinsdag 20 augustus 2013

Vakantieherinneringen deel 1. Voorbereiding en reis.

In het najaar van 2012 mailde mijn lieve vriendin Ellen mij, dat ze zo´n prachtig vakantiehuis gevonden had om in 2013 weer met onze beide gezinnen op vakantie te gaan. In 2012 hadden we dat ook gedaan en dat was zó goed bevallen, dat we het graag nóg een keer deden.

Hadden we vorig jaar een heel eenvoudig huis (zonder warm stromend water en koken op een houtfornuis), ergens ver van de bewoonde wereld, dit jaar zou het heel iets anders worden.
Het vakantiehuis was in Jaun, goed 10 minuten lopen van het dorp vandaan, en er waren wel drie douches, een wasmachine, een vaatwasser en een oven.
De foto´s van de omgeving die Ellen meestuurde hadden voor ons zo ongeveer een sprookjesgehalte. Wat mooi!!

Van toen af begon de voorbereiding: sparen :-). Ik installeerde een grote glazen pot met een deksel met een gleuf en plakte het deksel stevig vast. Er kon alléén geld ín en er kon niets uit ;-). Had ik vorig jaar het geld voor de vakantie vooral bijeen gesprokkeld door met de kinderen een folderwijk te lopen, die jaar spaarde ik vooral doordat ik brood voor andere mensen bakte. Soms wel 30 broden in een week. En telkens als er een broodklant het brood kwam ophalen deed ik een deel van het geld in de vakantiepot en een ander deel in de meelpot. Daar kocht ik dan weer nieuw meel van als mijn voorraad op was. Ook maakte ik regelmatig het kantoortje van Dirk schoon en die stortte dan 10 euro in de pot. En verder ging gewoon elk klein meevallertje de pot in, want vele kleintjes maken een grote.

Doe dichterbij de vakantie kwam, hoe interessanter die pot voor iedereen werd. Hij werd regelmatig opgepakt, geschud, gewogen, er werd door de gleuf gespiekt, alles met de brandende vraag: Hoeveel zou er nu in zitten?? Ook de kinderen speurden naar meevallertjes en stopten triomfantelijk het geld in de pot. Vlak voordat de pot geopend zou worden deden de grote, zelf verdienende, kinderen hun bijdrage erin en eindelijk was het zover. Op de eerste maandag in juli ging de pot open. Het echte begin van de vakantie!

Er werden briefjes en muntjes bij elkaar geschoven, stapeltjes gemaakt, geteld en nog eens geteld. Wat een opwinding! Het leken wel een stelletje Dagobert Ducken, die kinderen grabbelend in de munten :-).

De euro´s werden omgewisseld in Franken. Zo doe ik dat altijd als we op vakantie gaan. Ik neem het vakantiegeld kontant mee en bepaal van te voren al hoeveel we per dag te besteden hebben. Elke dag gaat dat bedrag in de vakantieportemonnee en dat mag op. Doordat er altijd dagen zijn waarop je maar heel weinig uitgeef, spaar je zo voor een dag waarop je iets duurs kunt doen.

En toen begonnen de andere voorbereidingen: het huis netjes maken en inpakken!
Op de één of andere manier hoort dat huis netjes maken er ook helemaal bij. Ik vind het altijd een fijn gevoel als alles schoon en netjes is als we vertrekken. Bovendien wilde ik het ook netjes hebben voor de huisoppas, die hier voor de dieren en planten zou zorgen. Helaas ging dat kuisen dit jaar bepaald niet van een leien dakje. Vlak voordat we op vakantie gingen kregen 5 kinderen de mazelen, brak Jan zijn arm en was er zo nog het één en ander aan oponthoud. Zodoende kwam ik niet helemaal waar ik zijn wilde. Maar vooruit. Eer dat het 29 juli was en iedereen een handje meegeholpen had, was het toch wel naar mijn zin.

De punt op de ´i´ werd op zaterdag 27 juli gezet. Die dag zouden we alles helemaal klaarmaken voor vertrek, zodat we zondag onze rustdag konden hebben en zondag-op-maandagnacht ergens tussen 1 en 2 uur konden vertrekken.

Het was een drukte van belang! Voor iedereen had ik taken en de hele dag moest ik tussen het inpakken en regelen door werkjes van kinderen controleren en opnieuw taakjes opgeven. Trijnie zorgde voor haar eigen inpakkerij. De andere grote kinderen had ik een lijst gegeven en alles wat daarop stond moesten ze op hun bed klaar leggen. Ik kwam dan controleren en pakte daarna de tassen in. En voor de jongere kinderen moest ik uiteraard alles zelf doen. Dat was op zich niet zo heel veel werk, want ik was al twee weken bezig geweest om de was uitermate strak bij te houden, zodat alle kleding op keurige stapeltjes in de kasten lag. Ik hoefde enkel maar te pakken: twee keer kleding voor koud(er) weer, twee keer kleding voor warm weer, één net setje voor naar de kerk, extra warme trui, zwemspullen, pyjama, ondergoed, sokken, jas, schoeisel en persoonlijke verzorging. Daarnaast legde ik alvast voor elk kind een setje kleren klaar om bij vertrek aan te trekken. En dat in viervoud, plus de tassen voor Willem en mij.

Als dan de kleren ingepakt zijn, denk je dat je er zo´n beetje bent. Mis! Er was nog zoiets als een inpaklijst, waarvan nog maar heel weinig daadwerkelijk ingepakt was. Er stonden alleen wat dozen met luxe boodschappen klaar. Die had ik in de voorgaande weken stukje bij beetje uit allerlei aanbiedingen gehamsterd. Chips, koekjes, snoepjes, broodbeleg, dat soort dingen. Nu moest de rest in dozen: gewone boodschappen, schrijfgerei, zaklantaarns, laptops, fotospullen, en nog zoveel dingen meer. Langzaamaan werd de gang volgebouwd. En steevast komt dan het moment waarop Willem de dakkoffer en autokofferbakken moet gaan vullen en vertwijfeld uitroept: ¨Moet dat állemaal mee?¨ ¨Ja, dit moet écht állemaal mee!¨ :-)).

Het is weer gelukt hoor. Alles kwam ingepakt. We zouden met 3 auto´s gaan. Willem met vier kinderen, ik met vier kinderen en Trijnie&Gerwin. Er werden voor drie auto´s ontbijt- en lunchpakketten klaargemaakt en in de vriezer gedaan. Zo voor het grijpen.

nog twee nachtjes

Ook kwamen er overlevingspakketten in de vorm van Donald Ducken, computerspelletjes en een bal. Die bal moest mee om tijdens de rustpauzes onderweg even wat beweging te krijgen. O ja, er was ook nog voor elke auto een bak met snoepjes en mueslirepen én een hele lading drinken.

Het was weer een hele klus, maar als iedereen meedoet is het gezellig en goed te doen. Zaterdagavond was alles kant-en-klaar en kwam mijn vriendin gezellig op visite. Die genoot alvast na van een eerste week fietsvakantie!

Zondag was het onze rustdag en gingen we zoals gewoonlijk naar de kerk. Wat deze dag anders was, was dat we alleen soep en brood aten. Dit om vooral geen overbodige rommel te maken en lekker snel klaar te zijn, zodat we vast goed konden vòòrrusten (ja, ja, dat is heel wat anders dan uítrusten ;-)).
We gingen zondagavond vroeg naar bed. Maar je gelooft toch niet dat er veel geslapen werd? De kinderen waren zó opgewonden! Ze telden bijna de minuten naar 12 uur.
Zelf heb ik toch echt nog wel even diep geslapen en dat was maar goed ook. Er wachtte een lange reis...

Om 0.00 uur liep mijn wekker af. Op hetzelfde moment hoorde ik Jan keihard schreeuwen: Het is vandaag!! Het is vandaag!! Het is vandaag!!
Van alle kanten kwamen er kinderen van hun kamers gelopen. Ik schoot in mijn kleren en begon als een directrice orders uit te delen. Aankleden, opruimen, bedden opmaken, tandenborstels inpakken, knuffels mee, voedselpakketten uit de vriezer halen, vleespakket uit de vriezer halen, koffer op de auto tillen, nog een laatste blik hierop en een laatste inspectie daarin en pffff om 12 minuten over 1 vertrokken we dan.
De laatste bak wasgoed mocht blijven liggen. Die zouden mijn moeder en zus komen ophalen en voor me wassen en strijken. Zij zouden ook nog het sanitair doen en alles nog een keer nakijken. Een fijn idee!

We reden in colonne. Willem voorop, daarna ik en tenslotte Trijnie & Gerwin. Later ben ik voorop gaan rijden, want mijn auto heeft de lichtste motor. Zo kon mijn auto de snelheid aangeven in heuvel- en bergachtige gebieden, waar ik vaak maar in z´n twee omhoog kroop.




Bovendien zat Dirk naast mij en die is een heel goede navigator (mbv de nodige apparatuur weliswaar).

We hadden tot na de grens met Zwitserland een heel fijne reis. Nergens oponthoud. Af een toe een plas- of rustpauze. Gezellig broodjes eten langs de snelweg. Enzovoorts.



Het venijn zat hem in de staart. Al vanaf België hadden we af en toe wat druppels gehad. Maar eenmaal in Zwitserland goot het bakken uit de hemel. Het was loodgrijs en je kon net de achterlichten van je voorganger onderscheiden. Zo hebben we nog wel zo´n anderhalf uur gereden en dat was behoorlijk pittig.

Eindelijk, eindelijk kwamen we in Jaun aan. Het plaatsje waar we op vakantie zouden gaan.

We zijn er bijna


Gespannen volgden we Dirk z´n aanwijzingen op. Het was kruipdoor, sluipdoor, dat laatste stukje. Maar Dirk had het op Google Earth allemaal goed bestudeerd en wist ons naar het goede huis te navigeren. Daar was het dan!! We waren er!! Exact 12 minuten over 1. We hadden er 12 uur over gedaan. Wat heerlijk om Marco, Ellen en Svenja eindelijk weer te zien!! We moesten echt even uitgebreid knuffelen hoor.

Het huis was nog mooier dan op de foto´s. Zelfs in de regen :-). De bedden waren al opgemaakt. De maaltijd stond al klaar. Wat een ontvangst!
Uitpakken was zo gebeurd. Iedereen sleepte zijn eigen tas/doos naar het toegewezen bed. De dakkoffer werd in z´n geheel naar binnen gedragen. En de voorraad boodschappen kwam bij Ellen en Marco op de slaapkamer te staan, want daar was in de keuken geen plaats meer voor.

We tetterden en taterden, aten en sliepen. Wow! Vakantie!

zaterdag 17 augustus 2013

Bijenkast

Het is hier deze week net een bijenkast. De hele week vliegen er kinderen in en uit :-)

Donderdag heb ik Hans naar Schiphol gebracht.




Hij ging een paar dagen naar zijn vriendin in Engeland. Helemaal volgens het boekje leverde ik hem tweeëneenhalf uur voor vertrektijd af. Eigenlijk wilde ik hem even binnen in de vertrekhal brengen, want het was de eerste keer dat hij ging vliegen. Het was daar op de parkeerplaats echter een drukte van belang, omdat een stuk was afgesloten vanwege een politie-onderzoek.




Daarom volstond ik met hem de instructies nogmaals te herhalen en te wijzen welke vertrekhal hij moest ingaan en daar ging hij.

De klucht van 2013 is, dat hij, ondanks dat hij tweeëneenhalf uur van tevoren aanwezig was, toch kans zag om zijn vliegtuig te missen! Er was op het laatste moment een gate-wijziging geweest en dat had hij niet gezien. Gelukkig heeft hij het allemaal goed kunnen oplossen. Eerst belde hij naar zijn vriendin. Zij waren juist 5 minuten onderweg naar het vliegveld in Bristol om hem op te halen en konden rechtsomkeert maken. Vervolgens ging hij naar de Servicebalie. Hij vertelde wat er was gebeurd en het bleek, dat er wel meer misverstanden rond die gate-wisseling voorkwamen. Hij kreeg gratis een nieuw ticket en kon met het eerstvolgende vliegtuig mee. Al met al kostte het hem enkel drieëneenhalf uur vertraging.

Gelukkig wist ik van al die toestanden niets af, anders had ik me vast zorgen gemaakt. In heerlijke onwetendheid was ik samen met Jan en Henk iets leuks aan het doen:

Jan had op school met de kangoeroe-wedstrijd meegedaan en daarmee een waardebon voor Museum Boerhaave in Leiden verdiend. Hij kon voor 1 euro naar binnen. Hij wilde daar dolgraag heen en aangezien ik op de terugweg vanaf Schiphol toch langs Leiden kwam besloot ik Jan en Henk de verrassing te bezorgen en met hen naar dat museum te gaan.

In Leiden aangekomen plensde het inmiddels en dus was een museumdagje een heel goed idee. Ik heb me verloren gereden om een parkeerplaats te vinden. In de omgeving waren er alleen kortparkeerplaatsen. Maar na een telefoontje met Willem, die achter zijn computer zat, wist ik waar ik zijn moest. De parkeerkosten zijn trouwens altijd behoorlijk schrikken. Ik smeet er 8 euro tegenaan en daar gingen we.



In het museum kregen de jongens een schatkaart. Als ze opdrachtjes goed uitvoerden kregen ze stempels op de kaart. Daarnaast moesten er nog vragen op een andere kaart beantwoord worden en dat alles bij elkaar leverde voor allebei een leuke fruitklok op. Dat is een klokje met ´stekkertjes´ die je in een stuk fruit steekt en waardoor genoeg energie wordt opgewekt om het klokje te laten werken. De jongens vonden het prachtig natuurlijk (alleen bleek thuis het klokje van Henk helaas niet te werken).

Het museum is echt heel leuk. Je kunt er terecht met kinderen van elke leeftijd, want er zijn activiteiten met een verschillende moeilijkheidsgraad. Het Schateiland was voor Jan perfect, maar voor Henk eigenlijk te moeilijk. Voor hem was de doe-tentoonstelling Vindingrijk leuker. Daar konden de kinderen van alles en nog wat met knikkers doen.





Het is het leukst om als begeleider met kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd te gaan. Als je met je kinderen meedoet, steek je er zelf ook weer wat van op!
We hebben behalve de doe-tentoonstellingen ook de rest van het museum bekeken. Niet alles was natuurlijk even interessant, maar in elke ruimte was wel iets wat de aandacht trok.





Gisteren was het de dag dat er weer drie kinderen thuis kwamen. Eerst was daar Leendert die de hele week op zee was geweest. Hij stuurde om half 4 in de nacht een sms-je, dat hij weer bereik had. Om een uur of 6 sms-te hij dat ze bijna in de haven waren en dat hij om half 9 opgehaald kon worden. Wij hadden hier al rekening mee gehouden en Willem zou een paar uurtjes vrij nemen van zijn werk, zodat we hem samen konden gaan halen.
Ik maakte nog even een lekker ontbijtje met havermoutpap en even over 7 vertrokken we richting Vlissingen.
We hadden het adres niet helemaal goed doorgekregen en moesten dus even zoeken. Maar al snel hadden we de goede haven gevonden en zagen we recht voor ons het schip liggen, de ARM 22.




We reden er naar toe en zagen Leendert al snel bezig, duidelijk in zijn element.



We maakten kennis met de mensen met wie hij mee geweest was en kregen een kop koffie aangeboden. Dat sloegen we niet af, want we vonden het best leuk om te kijken waar Leendert de hele week bezig geweest was. Het was aan boord een drukte van belang. De mannen waren bezig met de laatste karweitjes en een ploegje vrouwen was aan het schoonmaken. We kregen koffie met een Zeeuwse Bolus en daarna kregen we ook nog een hele rondleiding. De machinekamer was heel indrukwekkend. De moter maakte een vreselijk lawaai en dat terwijl de hoofdmoter nog niet eens aan stond! Het rook er heerlijk naar smeerolie en het zag er prachtig uit met allemaal geheimzinnige metertjes en knopjes.





De stuurhut was niet minder indrukwekkend. Rijen met schermen om in de gaten te houden! Hoe krijg je dat ooit voor elkaar! Er ging voor ons een compleet onbekende wereld open.




Intussen hoorden we dat Leendert de hele week heel enthousiast had meegewerkt. Ze waren dik tevreden en volgende week mag hij zowaar nóg een weekje mee. Iets wat Leendert maar al te graag aannam. En zo hopen wij zondagnacht stipt om 12 uur Leendert dus weer naar Vlissingen te brengen :-).
Behalve een lekker partijtje vis bracht Leendert uiteraard ook de nodige was mee naar huis...

´s Middags reed ik naar Elspeet om daar Koos van de logeeropvang te halen. Ook Koos had een heerlijke week achter de rug met allemaal leuke activiteiten. Hij had gemountainbiked, gezwommen, gekampeerd en nog veel meer. Het was weer geweldig geweest.
En ook Koos had een flinke tas was bij zich...

Toen ik even na half 6 thuiskwam, was intussen ook Maria thuisgekomen. Zij was vanaf maandag met 5 klasgenootjes en een moeder op een camping geweest. Wat had ze daar genoten! Er was op de camping een recreatieteam en die hadden erg leuke activiteiten georganiseerd. Ook het eten bovenin een dubbeldekkerbus was heel leuk. En de eerste nacht onweer...was een beetje spannend. Om de boel compleet te maken had Maria tas nummer 3 met wasgoed bij zich :-).

Het was hier vandaag dus wasdag. Nou ja, beetje overdreven. Was-halve-dag. Terwijl ik me heerlijk kon bezig houden met wassen, strijken en vouwen maakten Maaike en Maria de benedenverdieping aan kant. Compleet met stoffen en zuigen en toilet boenen. Koos moest de buitenboel vegen. Jan begoot binnen en buiten de planten. Trijnie deed het sanitair boven. Leendert zorgde voor de complete houtzaag en -kloofspullen, zodat daar volgende week eens lekker mee gewerkt kan worden. Willem zat intussen te faktureren en zo deden we allemaal wat.
Halverwege de morgen werden we verrast door een aardige mevrouw die een prachtig schaakspel kwam brengen. Zomaar om de kinderen te verrassen! En verrast waren ze zeker. De hele dag is het schaakspel in gebruik geweest. Niet in de laatste plaats doordat er ook nog schakende vriendjes kwamen binnendruppelen. Gezellig zeg!




Vanmiddag moest Willem met Leendert naar een bedrijf in Uden. Best een stukje rijden hier vandaan. Eigenlijk had ik nog werk genoeg hier, maar Maaike had een dagje vrij en wilde best iets leuks doen. Ik stelde haar voor om samen met Maria een stuk te gaan fietsen. Maar daar hadden de meiden toch niet echt veel zin in. Ik besloot de knoop door te hakken en het werk het werk te laten. Iets met de kinderen doen is toch veel fijner, leuker en belangrijker? Ik stelde voor om met Willem mee te rijden en daar in de buurt van Uden te gaan wandelen. Willem zocht op internet een wandelplekje uit en vond dat rond natuurcentrum Maashorst. Henk ging ook mee en zo zette Willem ons drieën (Maaike, Henk en ik) bij het natuurcentrum af. We hebben eerst rond het centrum rondgekeken. Er was een doolhof waar we doorheen liepen. Ook was er een bijenstal en die moest ik natuurlijk ook zien. Heel toepasselijk stond er op de gevel: Op bezoek bij de Koningin :-).





Er was een kruidentuintje waar we doorheen schuifelden en Henk leefde zich nog even uit op wat speeltoestellen. Daarna besloten we te gaan wandelen. We kozen het Kabouterpad van 2,5 kilometer. We liepen heel sloom, want ik stopte bij elke braamstruik om wat rijpe bramen te plukken. En Henk wilde met elke kabouter die langs de route stond op te foto :-).





Toen we ongeveer halverwege de route waren belde Willem dat ze klaar waren. We legden uit waar we waren en wachtten op een bankje tot Willem en Leendert er ook waren. Met z´n vijven liepen we verder. Leendert moest nog even stoer in een hoge boom klimmen :-).



We dronken lekker limonade en aten koekjes uit Zwitserland. Stiekem verlekkerden we ons op de aangeprezen koffie met kersenflap, hoor. Maar ja, dat hangslot aan die portemonnee, he ;-).



Al met al is de week weer omgevlogen. En ik heb nog helemaal geen tijd gehad om aan het verslag van de vakantie te werken. Maar goed. Wat in het vat zit, verzuurt niet. Wie weet lukt het DV volgende week.








woensdag 14 augustus 2013

Terug naar normaal

Gisteren lukte het heel redelijk om weer terug te gaan naar normaal.
Eerst was daar Jan z´n arm, waar het gips vanaf mocht. Heerlijk toch, om weer ´normaal´ te kunnen bewegen en geen plakkerig, warm kriebelgeval om je arm te hebben.




Daarnaast pakte ik het bakken weer op. Zaterdagmiddag was ik al meteen aan het brood bakken geslagen voor zondag. Ik had wel naar de winkel kunnen gaan, maar er hangt zo na de vakantie een groot hangslot aan mijn portemonnee. Wat ik niet hoef te kopen, koop ik dan ook niet. Meel en gist heb ik voldoende op voorraad en dus wordt er weer ´normaal´ brood gebakken. Met een heel klein beetje extra moeite kun je normale broden trouwens net wat extra´s geven. Gisteren bakte ik één brood met een vlecht erop. Gewoon omdat dat zo leuk staat. Eén brood werd bestrooid met muesli. En het derde brood kreeg sesamzaadjes erop en een paar sneden in de korst (ongeveer een kwartier voor het bakken insnijden), zodat het er als een mooi boerenbrood uitzag. En nu smullen maar.


Behalve brood bakte ik ook cake. Lekker en gemakkelijk in de wonderpan. Weliswaar verre van gezond, maar vooruit, je moet toch wat te presenteren hebben bij de koffie. En ook hier weer: opmaken wat in huis is en zo mogelijk niets kopen. Behalve meel had ik ook behoorlijk wat eieren op voorraad en dan is de keuze voor cake snel gemaakt.



Op het moesdak was er ook van alles te doen. In de tijd dat we weg waren is er van veel hard gegroeid. Soms ging het een beetje té hard en daardoor is er het één en ander doorgeschoten. Dat is helemaal niet zo erg, want doorgegroeide sla en andijvie enzo gaat gewoon naar de kippen. Weet je trouwens hoe mooi de bloemen van andijvie zijn?


Soms laat ik wat expres doorschieten om het zaad te oogsten. Rucola bijvoorbeeld. Gisteren heb ik de verdroogde stengels Rucola afgeknipt. Als je dat niet doet barsten de droge peulen open en valt het zaad overal waar je het niet hebben wil. Een deel van de peultjes heb ik opengemaakt en het zaad opgevangen. Genoeg zaad weer voor een heel jaar gratis Rucola :-). Ook uit wat droge bloemetje van het Bieslook heb ik het zaad gehaald. Mocht mijn bieslook de komende winter niet overleven, dat kan ik gewoon nieuw zaaien. En anders is het nog altijd leuk om het te zaaien en de opkomende plant aan iemand kado te doen.




Rucola kan nu trouwens ook nog prima gezaaid worden. Dat wil ik deze week dan ook doen. Evenals nog wat verschillende soorten sla. Vlak voor de vakantie heb ik een mooie soort rode sla gezaaid en die is goed  opgekomen.


Om de plantjes meer ruimte te geven heb ik er een stuk of wat overpoot in een potje. Daar mogen ze wachten tot ik een plekje in één van de bakken heb. 



Dat gaat snel genoeg, want gisteren heb ik sowieso de rode uien gerooid. Dat leverde me twee lege olieblikken op. Behalve uien heb ik ook weer een mooie courgette geoogst en wat tomaten. Wat een rijk gevoel!


Er staat nog wel het één en ander in de bakken wat binnenkort geoogst kan worden. Mooie eikenbladsla bijvoorbeeld. En ook heel veel pepers. Die laat ik aan de struiken rood kleuren en ga ik drogen om er de hele winter plezier van te hebben.



Behalve het moestuinieren heb ik ook het handwerken snel weer opgepakt. Niet alleen omdat ik dat zo leuk vind, maar ook een beetje omdat het moet :-). Ik moet namelijk heel snel een kraammand af hebben. Dus heb ik hard zitten haken. ´s Morgens vroeg een poosje en ook ´s middags tijdens het koffieuurtje met schoonmama.


En om in stijl te blijven heb ik ´s avonds haakles gegeven aan mijn vriendin, die graag granny´s wilde leren haken. Toen ze de slag te pakken had heb ik nog een poosje achter mijn spinnewiel gezeten. Zo kon ik wat doen terwijl ik toch standby was om af en toe aanwijzingen te geven.

Al met al voelt zo alles weer helemaal normaal: bakken, moestuinieren, handwerken. En vergeet natuurlijk de was en de strijk vooral niet.
Teunie is weer terug :-)).