woensdag 30 januari 2013

Koken in de hooikist

Eerlijk gezegd was het koken in de hooikist hier een beetje in de vergetelheid geraakt. Ik heb een prachtige, oude hooikist. Maar de pannen die erin zitten zijn voor ons gezin te klein. Althans, als het gaat om bijvoorbeeld groenten voor de hele club. Bovendien is één zo´n oud emaille pannetje helaas doorgeroest en ik ben nog geen andere in die maat tegengekomen. Ik kan dus nog maar één van de twee pannen gebruiken. Anders dan voor yoghurt maken wordt de kist eigenlijk niet meer gebruikt. En yoghurt is bij ons toch meer een zomer-product.
Intussen ben ik heel enthousiast geworden van de moderne variant op de hooikist: De Hooimadam. Ja, daar kom ik weer :-). En ik heb toch heus geen aandelen daar. Het punt is, dat Jan op dinsdag naar een SoVa-training gaat. Die training is van kwart voor 5 tot 6 uur in Dordrecht. Ik kom dan pas om kwart over 6 thuis. Het is dan heerlijk als het eten klaar staat. En aangezien Willem, Trijnie, Leendert en Dirk ook allemaal meestal pas rond 6 uur thuis zijn, is het geen optie dat een ander die dag kookt. Ik heb daarom de dinsdag omgetoverd tot Hooimadam-dag. Ik kook dan aan het begin van de middag en zet het eten in de Hooimadam. Als ik om kwart over 6 thuis kom, is de tafel gedekt en staat het eten in de Hooimadam te wachten. Ideaal!
En juist omdat ik het zo ideaal vind, breidt het gebruik van de Hooimadam zich gestaag uit. Het is heerlijk als je het eten op tijd hebt klaarstaan en niet op het allerlaatste moment nog met een rood hoofd in de keuken staat te stressen. Aan het einde van de dag is de fut er toch al bij iedereen uit. Mijn schoonmoeder noemt het altijd ´het gekkenuurtje´. Iedereen is moe en hongerig en prikkelbaar. Niet het ideale moment om als moeder de grote afwezige en in de keuken aan het werk te zijn. De Hooimadam neemt een stuk werkdruk weg. Daarnaast bezuinig ik door het hooikist-koken natuurlijk op de gasrekening. Reken maar dat het scheelt! Gisteren heb ik een bonenschotel in de Hooimadam klaargemaakt. Ik heb me daarbij laten inspireren door de recepten op de site van de Hooimadam, maar heb er mijn eigen draai aan gegeven. Maandagavond heb ik, voordat ik naar bed ging, 750 gram zwarte ogenbonen in de week gezet. Gisteren heb ik die bonen tussen de middag in het weekwater aan de kook gebracht en in de Hooimadam gezet. Toen ik terug kwam van Henk naar school brengen heb ik 750 gram vetspekblokjes in een braadpan zachtjes laten uitsmelten. Intussen pelde ik 3 uien en sneed ze in ringen, ik sneed een rode, groene en oranje paprika in stukjes, hakte 6 tenen knoflook fijn en sneed drie flinke winterwortels in stukjes. De uien en het knoflook bakte in in het spekvet glazig. Daarna deed ik de paprika en de wortels erbij. Ik voegde een eetlepel sambal toe en een pakje gezeefde tomaten. Ik warmde de boel goed door. Daarna haalde ik de bonen uit de Hooimadam, goot ze af en deed er het spek-groentenmengsel bij. Ik roerde alles dooreen, proefde, deed er nog wat zout bij en zette de pan in de Hooimadam. Daarna kookte ik een pan Surinaamse rijst. Ook die deed ik in een ´hooikist´. In dit geval: een oud dekbed in een grote emmer met deksel.




Alles stond om 3 uur kant-en-klaar! Fantastisch toch? En ja, de smaak...die wordt er alleen maar beter van, als alles de tijd krijgt om goed door elkaar te trekken.



Vandaag wordt het ook weer een Hooimadam-dag. Ik ga heerlijk hachee klaarmaken. Ik verheug me er nu al op :-).
En, o ja, zie je ook hoe gemakkelijk het is, om een voorraad gedroogde bonen te hebben? Dan hoef je niet naar de winkel voor groenten als er bijvoorbeeld sneeuw ligt, je weinig tijd hebt of je portemonnee leeg is. Het enige waar je om moet denken is om de bonen/peulvruchten ´s avonds in de week te zetten. Als ik dat een keer vergeet, of ik besluit pas op de dag zelf dat ik die dag mijn toevlucht tot gedroogde peulvruchten neem, dan kook ik gewoon linzen. Die hoef je niet voor te weken.

dinsdag 29 januari 2013

Ik spin, ik spon, ik heb gesponnen

Oh, wat had ik een heerlijk avondje, gisteren op de spingroep! Stiekem vond ik het best een beetje eng, hoor, om zomaar bij zoveel onbekende mensen binnen te stappen. Ik ben niet zo´n held op dat vlak. Met een beetje gekriebel in mijn buik stapte ik om 19.00 uur dan ook met mijn spinnewiel in de auto. Ik vond gelukkig gemakkelijk het adres en reed het kerkplein op. En daar zag ik Jan, die mijn spinnewiel gerepareerd heeft, al in de deur van de pastorie staan, waar de spingroep elke maand bijeen komt. Wat een fijn welkom! In de spinruimte was het licht en warm en er zaten wel zo´n 15 mensen gezellig te spinnen. Ik deed een rondje handen schudden en installeerde me in de kring. Er was meteen al een kopje koffie en daarna kon ik aan de slag. De hele avond heb ik fijn gesponnen. Met de aanwijzingen van Jan lukte het ook steeds beter. Wat super, zo´n geduldige leermeester. Jan is dan ook niet zomaar iemand, hij is nota bene drievoudig  wereldkampioen spinnen!

Ik spin op het moment met Alpaca. Dat is eigenlijk geen wol, maar haar. Om van Alcapa een goede draad te spinnen moet je zorgen voor vrij veel twist. Jan liet me zien hoe ik kan controleren of ik genoeg twist heb en deed me ook een trucje aan de hand voor als me het niet lukte. Ook boog hij van een grote paperclip even een handig haakje om de draad gemakkelijk door het oog van het spinnewiel te halen. Op een gegeven moment was ik de kluts kwijt. Zo noem je dat als je draad breekt en je het uiteinde niet kunt terugvinden op de spoel. Hij leerde me hoe je door met een kwastje voorzichtig over de spoel te vegen je de draad weer kunt vinden.

Intussen keek ik natuurlijk ook mijn ogen uit op alle werkjes van mijn mede-spinners. Het is zó leuk om te zien hoe iedereen weer een ander wiel heeft en iedereen zijn eigen manier van spinnen heeft. De één spint dik, de ander dun. De één werkt met naturel wol, de ander met prachtig gekleurde lontwol.

Ik maakte met een paar vrouwen een praatje. Eén was eerst weefster voordat ze aan spinnen begon. Een ander deed naast spinnen ook aan kantklossen. Ik hoorde van verven op allerlei manieren. Enzovoorts enzovoorts. Er ging een compleet nieuwe wereld voor me open. Ik hoop er nog heel veel te leren. Wat is het fijn om zo heel basic bezig te zijn! Ik kan het iedereen aanbevelen. Spinnen is de ultieme manier van onthaasten en ontstressen. Echt waar!

Thuisgekomen was Willem ook nog hard aan het handenarbeiden. Hij legde juist de laatste hand aan een steigerhouten tafel, die hij voor zijn zus aan het maken is.

Ik zette een lekker bakkie koffie voor ons samen en we keken naar de video van de toespraak van Koningin Beatrix, waarin zij haar troonsafstand aankondigt. Wat indrukwekkend! Inmiddels voel ik me langzamerhand oud worden, zeg. Ik kan me nog heel goed herinneren, dat Juliana troonsafstand deed en hoe raar we dat vonden klinken: ´koningin Beatrix´. En nu zijn we zomaar een heel geslacht verder.

Ik kon het niet laten om ook hier thuis nog even een poosje verder te spinnen. Ik had dat beter niet kunnen doen, want het gevolg was, dat ik prompt de hele nacht heb liggen spinnen :-). Telkens werd ik al spinnend wakker en ik heb kilometers draad in mijn dromen langs zien komen. Pff, nu even mijn aandacht bij andere zaken bepalen. Er ligt aardig wat werk op het bordje van deze dinsdag. Maar vanmiddag komt schoonmama voor het wekelijkse bakkie koffie. En daarbij is het goed garen spinnen :-)

maandag 28 januari 2013

Wennen

Zo, da´s echt wennen, om na twee weken sneeuw- en ijspret de regen weer op het dak te horen kletteren! Even overwoog ik vanmorgen om maar de auto te nemen, om de kinderen naar school te brengen. Maar nee, we zijn niet van marsepein. Hup! Daar gingen we :-). Juist op kleine ritten verbruikt je auto veel benzine en dus laat ik hem zo veel mogelijk staan.

Sowieso ben ik de laatste weken weer erg streng terug-naar-de-basis. De houtkachel is daarbij een uitkomst. Er staat altijd een grote pan heet water op. Dat kan ik voor allerlei doeleinden gebruiken. Natuurlijk voor de vaat, maar ook om een sopemmertje te vullen, of om thee van te zetten enzovoorts. Mijn houtkachel heeft ook een ovengedeelte. Veel bakken doe ik er niet in, want om de temperatuur in die oven op zo´n 180 graden te krijgen, moet ik de kachel veel te hard stoken. Dan is het in ons goed geïsoleerde huis  te warm. Maar 100 graden is het wel al snel in die houtkacheloven. En dat is een ideale temperatuur om bijvoorbeeld vlees te sudderen. Ik kocht laatst bij de kringloopwinkel een grote, ovalen, zwart emaillen pan. Dat blijkt een ideaal geval te zijn om in de oven te plaatsen. Als ik ´s morgens het vlees braad en dat in die pan in de houtkacheloven zet, hoef ik er verder niet meer naar om te kijken. Na een paar uur is het klaar.
Ook de Hooimadam waar ik pas over schreef is zo´n handig hulpmiddel voor het ´terug-naar-de basis-leven´. Zo trok ik daar vorige week een heerlijke kippensoep in. Ik bracht een grote pan water aan de kook, deed er twee kippenpoten en zout in en zette de pan in de Hooimadam. Na een paar uur haalde ik de pan eruit, viste de kip eruit en bracht de bouillon op het gas tot tegen de kook. Ik deed er soepgroenten, wat kruiden, een laurierblaadje en wat krulvermicelli bij en zette de pan opnieuw in de Hooimadam. Na weer een paar uur (het komt zo krek niet) was de soep klaar. De afgekoelde kippenpoten had ik inmiddels gepeld. De kip ging bij de soep en de soep mocht in de schuur afkoelen en wachten tot het zaterdag was. Toen aten we de soep bij de lunch. Lekker met een paar wat oude boterhammen met een likje roomboter. Met een beetje planning hoeft het bereiden van eten zo niet veel energie te kosten.

Ook deze week zal de Hooimadam veel gebruikt worden. Ik had zaterdag geen tijd meer om nog naar de boer te gaan voor groenten en fruit. We doen het met wat in huis is en dat betekent een paar keer peulvruchten. Ik heb nog witte bonen, bruine bonen, zwarte ogen bonen, zwarte bonen, linzen en erwten staan. Genoeg keuze dus en alles gemakkelijk klaar te maken in mijn madammeke.

Zaterdagmiddag was het hier een drukte van belang. Lang geleden (een jaar of twee, denk ik al) ben ik eens geïnterviewd voor een boek. De schrijfster maakt een boek over moederschap in de 21ste eeuw. Ik was de eerste die ze interviewde en inmiddels is ook de laatste aan de beurt geweest. Er zijn meer dan 20 moeders geïnterviewd! Nu is het boek in de afrondingsfase en er moesten foto´s worden gemaakt. Zaterdag kwam de fotograaf bij ons langs. Eigenlijk dacht ik dat er gewoon een groepsfoto gemaakt moest worden en dat we met een uurtje wel klaar zouden zijn. Maar dat had ik dan niet goed begrepen. Behalve de gezinsfoto werd er een hele reportage gemaakt :-). Ik geloof dat die fotograaf wel zo´n tweeëneenhalf uur aan één stuk door foto´s heeft geschoten.
Intussen was het hier full house, zeg maar. Het hele gezin compleet, inclusief Wim, Geertje en Willem. Ook was Hans z´n vriendin er en een vriendin van Maaike. Samen met de fotograaf zaten we dus  met 17 man aan de patatten. Het was een soort geordende chaos in Huize Luijkensteijn en ik ben benieuwd wat voor foto´s dat heeft opgeleverd. En natuurlijk ben ik ook erg benieuwd naar het boek met de verhalen van meer dan 20 moeders!

Ziezo, dan is het nu tijd voor actie. Ik ga snel aan de vaat en de boel aan kant gooien. Om 11 uur moet ik met Koos bij de orthodontist zitten. Vanmiddag staat de BTW-administratie op het programma en vanavond ga ik naar de spingroep (joepie!). Lekker volle dag voor de boeg dus.

donderdag 24 januari 2013

Bijzondere zaken

Vandaag kwamen er twee bijzondere zaken langs. Eerst was daar de post met een brief van het CJIB voor Leendert. Tja, Leendert heeft vorig jaar maart een keer op een oud brommertje gereden en werd prompt gesnapt. Hij was mooi de Sjaak. Nog geen 16 en (dus) nog geen brommercertificaat. Het barreltje was ook nog eens niet verzekerd enzovoorts. Met drie gele briefjes mocht hij naar huis.
We hebben op internet opgezocht wat dat grapje zou gaan kosten en dat was echt niet mis. Leendert kon in totaal toch wel op een 700 euro rekenen!! Het duurde maar en duurde maar voordat we de prenten binnen kregen. Maar navraag in de vriendengroep leerde, dat zoiets gerust een jaar kan duren. Prima, want dan kon Leendert maar vast gaan sparen.
Inmiddels zijn we 10 maanden verder en jawel, daar kwam de langverwachte envelop vandaag binnenrollen. Nieuwsgierig maakte ik hem open en wat denk je? Geen acceptgirokaarten, maar een brief waarin staat, dat er van vervolging wordt afgezien en dat de zaak hierbij is afgedaan. Er stond geen reden bij. Nou, wat het ook geweest moge zijn, Leendert sprong echt een gat in de lucht en is in staat die brief in een lijstje bij zijn bed te hangen :-)).

Vanavond beleefden we een andere bijzondere zaak. Maaike was naar de ijsbaan gegaan, die vandaag eindelijk open gegaan is. Opgewonden kwam ze om half 10 thuis. Ze had Hans zijn gestolen fiets bij de ijsbaan in het rek zien staan. Ze was 100 procent zeker.
Zo snel we maar konden zijn Hans en ik naar de ijsbaan gereden. Wat zou het heerlijk zijn, als we die fiets terug hadden. Hij is met Oud & Nieuw uit onze tuin gestolen en we hebben niet de financiële ruimte om zomaar weer een ander exemplaar aan te schaffen. Hans rijdt nu op Dirk z´n fiets, die Leendert eigenlijk in gebruik had (snap je het nog ;-)). En dus is Leendert fietsloos, wat behoorlijk lastig is.
Helaas, toen we bij de ijsbaan kwamen stonden er nog maar een tiental fietsen (het was tegen sluitingstijd) en daar was Hans zijn fiets niet bij.
Heel misschien hebben we binnenkort meer geluk en komen we die fiets hier of daar tegen. Alleen vraag ik me af, wat je dan moet doen. Terug pakken? Politie erbij halen? Nou ja, we zullen zien. Wie weet lost ook dit probleem zich vanzelf op. Net als die boete. Alleen hoop ik niet dat het 10 maanden duurt.


woensdag 23 januari 2013

Winterpret


Het is maar goed, dat de kinderen zaterdag nog fijn de hele dag geschaatst hebben. Sinds er zondag zo´n dik pak sneeuw gevallen is, is het met schaatsen gedaan. Althans, op de sloot voor ons huis. Er ligt teveel om een baan te vegen. Bovendien vertrouw ik het ijs niet meer.

Toch wordt er volop van het winterweer genoten. Sneeuw geeft wel heel veel winterplezier. De kinderen vermaken zich met sleetje rijden en grote sneeuwhopen vegen. En natuurlijk sneeuwballen gooien. Maar de sneeuw die er nu ligt is geen echte ´paksneeuw´. De sneeuwballen zijn daarom meer handen losse sneeuw en sneeuwpoppen kunnen er ook niet gemaakt worden.

In huis is het gezellig. Ik heb nog maar een voorraadje anijsblokjes gehaald. Samen met warme chocolademelk is anijsmelk nu het favoriete drankje.






We kruipen knus bij de kachel en ik geniet van winterwerkjes als kilo´s stoofpeertjes schillen. De maaltijden zijn ook echt winters: veel stamppotten. Hachee, zuurkool, hutspot, wat smaakt dat allemaal lekker nu. Het is ongelofelijk, maar gisteren was ik op het punt om de winter zomaar ´fijn´ te vinden! En dat voor een uitgesproken zomermens als ik ben ;-). Ik denk dat vooral meespeelt, dat het allemaal zo lekker licht is met de sneeuw. Dan kún je haast niet anders dan je licht en blij voelen, toch?


donderdag 17 januari 2013

Winterplaatjes

Vorige week had ik echt geen zin in winterweer. Maar nu het zover is, is het toch wel erg lekker. Vooral omdat het zo´n stuk lichter is, dan de afgelopen grauwe, natte weken. En nu ook hier in het Zuid-Westen waarschijnlijk de ijsbaan snel open gaat en er dus geschaatst kan gaan worden, is de winterpret compleet. De kinderen spelen in de sneeuw en rijden sleetje.
De dieren lijken weinig last te hebben van de kou. Ze krijgen elke avond een flinke hopper stro en een paar keer per dag water. De kippen leggen nog gewoon dagelijks hun eitje en de vacht van Nijn is mooi dik geworden. De cavia´s kruipen dicht tegen elkaar.
De kachel snort de hele dag. De houtvoorraad slinkt hard.
En ik ben heel blij, dat ik net op tijd de tuin winterklaar had.

De tuin onder een dikke sneeuwdeken

Uitzicht op de molens van Kinderdijk vanaf het dakterras

Nijn vindt de sneeuw prima

Voetstapjes in de sneeuw

En  nog een plaatje vanaf het dakterras

De prei handhaaft zich wel. Maar ze blijft erg dun.

Jan en Henk gaan met de slee naar school

De gebroeders dik ingepakt op de slee


woensdag 16 januari 2013

Vol

Mijn week zit erg vol. Dat is vooral te danken aan allerlei afspraken buitenshuis. Wat gaat daar toch enorm veel tijd in zitten. Eigenlijk heb ik er een hekel aan om steeds maar weer van huis te moeten. Maar afspraken bij de orthodontist, de school van één van de kinderen, de ouderbijeenkomst van de SoVa-training enzovoorts moeten toch gewoon doorgaan.
Wat dat aangaat hebben moeders van nu het toch heel anders dan de moeders van zo´n 30 jaar geleden. Mijn eigen moeder hoefde haast nooit van huis. Ze had trouwens ook geen auto en geen rijbewijs, dus dan kom je sowieso niet ver. De dagen waren voorspelbaar. Op maandag de benedenverdieping, op dinsdag naaien, donderdag bovenverdieping enzovoorts. De melkboer, de bakker en de groentenboer kwamen aan de deur en eens per week werd de bestelling van de supermarkt bezorgd. Zelfs de gerepareerde schoenen werden door de schoenmaker aan huis afgeleverd en de medicijnen werden ook thuis bezorgd. Dat weet ik nog goed. Een man op een brommer bracht die rond. En die man noemden we altijd ´de medicijnman´. Ook weet ik nog dat de lakens opgehaald werden door het busje van de stomerij. Keurig gewassen, gestreken en gesteven werden die in een katoenen zak weer op de stoep gezet. Dan was er ook nog eens twee ochtenden per week de werkster. Nou ja, werkster? Dat klinkt zo .... Het was door de jaren heen meer een soort familielid geworden, ´tante Bab´. En twee maal per jaar kwam de tuinman voor het grote werk. De rest deed mijn vader (maar al te graag!) zelf.
Pfff, als ik zo zit terug te denken, begrijp ik meteen waarom het hier zo´n rommeltje is, terwijl het bij mijn moeder altijd spic en span was. Behalve dat ik tig keer per week van huis moet voor bovengenoemde soort afspraken, de ouderwetse services van thuisbezorging er (behalve m´n supermarkt) allang niet meer zijn en huishoudelijke hulp ook verleden tijd is, houd ik er ook nog eens tig hobby´s op na. Ik weet het, dat doe ik zelf :-). Dat is geen reden om een rommeltje in huis te hebben! Het is wel mede-oorzaak dat m´n dagen zo lang zijn. Want als je én je huishouden zo goed mogelijk wil doen, én de noodzakelijk afspraken hebt, én ook nog graag wat hobbiet...
Het zij zo. Iedere tijd vraagt toch zijn eigen keuzes. Iedere tijd heeft zijn eigen mogelijkheden. Veel dingen van nu zou ik niet graag willen missen. Op sommige punten zou ik maar wát graag terug willen naar de tijd van toen. Vooral als gaat de rust van toen. Misschien zie ik dat door een gekleurde bril. Maar toch geloof ik dat deze tijd vele malen onrustiger en jachtiger is.
En dan heb je soms weer een hobby nodig om te onthaasten en te onspannen :-). Gisteren heb ik het spinnen daarom weer opgepakt. Mijn spinnewiel stond al een poosje kapot te zijn en we zagen het niet zo zitten om hem te maken. Op dat punt zijn we niet handig. In mijn zoektocht naar iemand die dat voor ons kon doen kreeg ik de tip om eens uit te zoeken of er soms een spingroep bij mij in de buurt zat. Dat was een gouden tip! Er blijkt een spingroep in Dordrecht te zijn. Ik legde contact en de meneer die mij terugmailde wilde met alle plezier mijn wiel repareren en mij ook alles vertellen over de groep. Zo geschiedde. Mijn wiel is gemaakt en ik heb me bij de spingroep aangesloten. Iedere laatste maandag van de maand komen we bij elkaar. Wat lijkt me dat gezellig, zo´n grote groep spinners. En wat hoop ik daar veel te leren! Ik ben echt nog maar een groentje op spingebied. En op de groep zitten heel ervaren spinners, maar ook ververs, wevers enzovoorts.
Gisterenavond heb ik meteen al een poosje zitten spinnen natuurlijk. En ook vanmorgen vroeg even een kwartiertje. Joepie, wat ben ik blij! Maar ik ga dus toch weer een avondje per maand van huis

donderdag 10 januari 2013

Gouden randje

Het was voor mij een dag met een gouden randje. Niet in de laatste plaats omdat eindelijk het grijze en natte weer verdwenen was en er een vriendelijk zonnetje scheen! Wat knap ik daar altijd van op. De energie stroomt dan meteen weer dubbel door mijn lijf.

Vanmorgen had ik eerst een mini-uitstapje op de planning staan. Ik zou mijn schoonmoeder naar de handwerkoutlet van Stuurman in Nieuw-Lekkerland rijden. Zij had iets op de pennen staan, waar ze net wat wol voor tekort kwam. Even na tienen zakten we de trap af naar de kelder van Stuurman. Wat een genot om daar rond te struinen! Het was er lekker druk en gezellig. Ik had thuis alvast een verlanglijstje gemaakt. Dat was handig, want anders word je overweldigd, door alles wat je ziet. Ik heb voor vier projectjes wol gekocht. Drie ervan zijn decemberkadootjes. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen ;-). Het vierde projectje is een kol met hoofband voor mezelf. Ik heb een simpel patroon op Garnstudio.com uitgezocht, zodat ik een handwerkje heb, waarbij ik kan praten en breien tegelijk. Dat is een mooi werkje om mee te nemen naar het brei-avondje bij mijn tante, waar ik binnenkort met mijn vriendin naar toe ga.
We kregen ook nog een lekker bakkie koffie aangeboden en schoonmama en ik hadden het gevoel alsof we er echt even helemaal uit waren.
Door de polder, in het zonnetje, reden we weer terug naar huis.

Het was nog vroeg genoeg om even langs het plaatselijke tuincentrum te gaan voor turfstrooisel, zand en boomschors. Met mijn wagen volgeladen kwam ik thuis. Hans en Maaike waren vandaag ziek thuis. Er waart hier iets van een hoofdpijnvirus rond. Hans bleef boven, maar Maaike wilde wel een kop warme chocolademelk. Toch even gezellig.

Het was tijd om Henk uit school te halen. Ook hij was hangerig en klaagde over hoofdpijn. Gelukkig heb ik zelf (nog) nergens last van! We aten een boterhammetje en Henk ging voor deze keer bij Maria achterop weer terug naar school. Dat scheelde me een ritje en een stief kwartiertje. Dat kwam goed uit. Ik ging ...de tuin in! Joepie, eindelijk kon ik alles gaan afmaken.

Het meeste en zwaarste werk was om de bovenste laag grond/kippenmest uit het kippenhok te scheppen en over de tuin te verdelen. Steeds stak ik met mijn spitvork een hap uit de grond, gooide die in de tuin en maakte de kluit klein. Daarna verdeelde ik het zo goed mogelijk. Pure kippenmest is niet goed voor je planten. Die kunnen erdoor verbranden. Maar als je het goed verdeelt en mengt met tuinaarde geeft het geen problemen, is mijn ervaring. Bovendien staan er nu nauwelijks planten. Prima moment voor die kippenmest.
Ik had de kippen even in hun nachthok gedaan. Steeds pikte er één venijnig tegen het ruitje. Ze vonden het maar niets, zo´n verstoring van hun rustige dagje :-).
Toen de mestlaag uit het kippenhok was heb ik er een hele zak speelzand in gestrooid en daar overheen een zak boomschors. Ik deed het nachthok open. Moet je niet denken, dat de kippen meteen het trapje afrenden, hoor! Ik gaf ze een duwtje, maar ze zetten zich helemaal schrap. Kippen houden echt niet van veranderingen. Zouden ze een beetje auti zijn ;-)?
Ik heb ze maar opgepakt en in de ren gezet. Daarna begon ik aan het schoonmaken van het nachthok en de leghokken. Alles is weer schoon en fris en er ligt een dikke laag hennepstrooisel in.
Ik had nog net tijd om vast één zak turfstrooisel over mijn tuin te strooien. Toen was het alweer tijd om Henk te gaan halen.
Het was een prachtig schouwspel wat we aantroffen, toen we weer thuis kwamen: de kippen waren zielsgelukkig een zandbad aan het nemen en hadden zich bijna volledig ingegraven. Wat een genot om te zien. De laatste tijd waren ze er dan ook maar een beetje bekaaid vanaf gekomen. Meestal bleef mijn aandacht beperkt tot het geven van voer en water en nadat ik (het voelde bijna inhalig!) de eieren had opgestreken, schoot ik weer naar binnen. Tja, ik houd echt niet van nat en koud. Sorry kippetjes :-).

De tuin is nu toch heus bijna klaar. Morgen wil ik graag nog even de puntjes op de i zetten. De boel goed aanvegen enzo. Een normaal mens doet zoiets ergens in november. Deze trage huisvrouw doet het in januari. Wat maakt het eigenlijk uit ;-).





Eén nadeel: als je zo buiten bezig bent, blijft je werk binnen liggen :-(. Ik heb alleen even als een wervelwind door de benedenverdieping geraasd om de losse rommel op te ruimen. Daarna verdween ik in de keuken. Het was verleidelijk om me er een beetje met een Jantje van Leiden vanaf te maken, maar nee, na heel veel ongeregelde maaltijden in de kerstvakantie, wil ik nu zoveel mogelijk ´fatsoenlijk´ koken. Dat lukte prima, want Willem vond, dat ik een Kerstmaaltijd had klaargemaakt :-). Dat zat hem waarschijnlijk in de hazebout, die ik had gestoofd. Een spekkie naar Willem zijn bekkie. Niet iedereen houdt hier van wild. Daarom had ik ook zigeunierschnitzels gebakken. Samen met de gekookte aardappels, de bloemkool met witte saus, de appelmoes en de vla met yoghurt toe, was het inderdaad een ´fatsoenlijk´ prakkie ;-).

Vanavond na het eten nam Willem de honneurs waar en nam ik een time-out. Ik heb mijn wekkertje op een half uur gezet en ben als een blok in slaap gevallen. Ik had het gevoel alsof mijn rug doormidden lag! Wat kikker je op, van zo´n lekker dutje. Het maakte me fit genoeg voor het hele avondritueel. We waren met z´n elven voor de koffie. Henk mocht opblijven, want hij heeft morgen vrij. Ik oefende nog even Bijbelkennis met Maria en daarna ging ik met Henk naar boven. Toen hij zijn pyjama aan had en zijn tandjes had gepoetst, mocht hij nog even in bed met zijn psp. Dat is een heel grote uitzondering en Henk was dus best blij. In de tijd dat hij op zijn psp speelde haalde ik was af, sorteerde vier trommels was, leegde de afvalbak in de douche, verzamelde was uit hoeken en gaten ;*), legde een teil vol gestreken was in de kasten en ruimde wat losse rommel op. Intussen was ook Jan naar boven geroepen om naar bed te gaan. Henk moest zijn psp inleveren en ik las bij hem op bed voor uit het boek ´De stoutste opa van de wereld´. Tijdens het voorlezen moest Henk al een paar keer flink gapen. We zongen zijn avondgebed en daarna heb ik hem niet meer gehoord. Volgens mij is ook hij als een blok in slaap gevallen.

Ook Maria was inmiddels boven gearriveerd. Ze had beneden op me zitten wachten, omdat ze dacht, dat ik haar nóg een keer zou overhoren. Maar dat had ze niet goed begrepen. Ze hoefde alleen maar de twee vragen die ze bij het overhoren miste nog een keer goed te oefenen. Het was later geworden dan eigenlijk goed voor haar is. Snel deed ik ook met haar het avondritueel en langzaam daalde de rust over huize Luijkensteijn.

Het was een dag vol blijheid. Maria was zo blij, dat haar rekentoets zo goed gegaan was. Leendert kwam met een mooi cijfer voor Maatschappijleer thuis. Hans is alweer aardig aan het opknappen. De kippen zijn blij. Jan heeft zo fijn met z´n vriendinnetje gespeeld. En nog 1000 fijne dingen meer. Een dag met een gouden randje. Een dag om te koesteren.

woensdag 9 januari 2013

Kleine besparingen, die op den duur lonen

Tot een uur of twee heb ik steeds verlangend naar buiten gekeken, of het al droog werd. Maar nee, het bleef nat, nat, nat. Ik moet zeggen, dat ik me er heel erg toe moest zetten ander werk te gaan doen, want die tuin zat echt in m´n hoofd. Eigenlijk lukte het pas, toen ik het tuinplan van me af zette en het besluit nam, om het voor vandaag wat dat betreft voor gezien te houden. Volgens het weerbericht komt er pas vrijdag vorst en dan zelfs nog maar matig. Ik kan dus gerust morgen of vrijdag het tuinwerk afmaken. 
Voor het overige ben ik helemaal voorbereid op winterweer. Er is strooizout, we hebben voer en stro voor de dieren, de regenton is leeg. Ook staat er voor elk kind een paar schaatsen klaar op de til in de garage. Hoewel ik eigenlijk veel meer zin heb in het voorjaar, kan de winter komen :-).
Wie het reservoir van de ruitenwisservloeistof van de auto voordelig met antivriesvloeistof wil vullen, kan een voorraadje maken: Neem 1 liter allesreiniger, 3 liter spiritus en 6 liter water. Doe alles bij elkaar in een 10-liter jerrycan en je kunt voorlopig vooruit. 

Vanmorgen heb ik een tijd aan tafel gezeten met de administratie. Dat is niet mijn lievelingswerk, maar het moet nu eenmaal gebeuren. Sinds begin november houd ik online mijn kontante uitgaven bij in een spreadsheet. Het is nu wel erg leuk om de verschillende posten per maand te zien fluctueren. In november heb ik bijvoorbeeld 708,25 uitgegeven aan kleding en schoeisel, maar in december was die post maar 15,95. Andere posten zijn daarentegen erg stabiel. De maandboodschappen waren in november  318,00 euro, in december 339,30 en in januari 303,75. Het lijkt me leuk om alle posten gedurende een heel jaar bij te houden, maar of ik daar de discipline voor zal hebben? We zullen zien.

Vanmiddag heb ik vooral in de keuken gewerkt. Ik heb negen broden gebakken (daar was ik vanmorgen al aan begonnen), de koelkast een uitgebreide schoonmaakbeurt gegeven, een grote vaat gedaan en kip gebraden. Ook verving ik van mijn drie snelkookpannen de ringen en de ventielen. Die had ik online besteld bij pannenwereld.nl. De plaatselijke onderdelenwinkel, waar ik ze eerst altijd haalde, verkoopt ze niet meer. Nu was het echt zo´n uitstelklus geworden, die ik maandag dan eindelijk eens oppakte. Het was wel een flinke investering (80 euro!), maar ik heb nu fijn drie goede pannen in de kast, die ik weer volop kan gebruiken. De investering haal je er op den duur wel uit, want je gebruikt met deze pannen veel minder gas. De twee kippen die ik vanmiddag braadde, heb ik na het aanbraden in de snelkookpan onder druk gebracht en in 20 minuten op een lage vlam waren ze zo gaar als boter. Aardappels kook ik ook altijd in de snelkookpan. Je hoeft maar weinig water te gebruiken en zodra de pan onder druk staat zet ik het gas uit. Vlak voordat we aan tafel gaan doe ik de pan open, giet de aardappels af en laat ze nog een minuut uitwasemen.

Behalve ringen en ventielen voor de snelkookpannen, bestelde ik maandag ook een aantal LED-lampen bij leditlight.net Er waren drie lampen kapot en één lamp doet raar. Die zal het binnenkort ook wel begeven. Daarom bestelde ik vier nieuwe lampen. Maandag was er juist een actie met 10 % korting op alles. Toch mooi meegenomen. Als ik ergens een nieuwe lamp indraai, zet ik er eerst altijd met een merkstift de datum op. Dat doe ik zo al jaren. Eerst was dat vooral omdat ik het leuk vond om te zien hoe lang een (spaar)lamp meegaat. Sinds ik van spaarlampen stukje bij beetje overga op LED-lampen doe ik dat merken ook, omdat je op de lampen van leditlight 5 jaar garantie krijgt. Ik heb zo al verschillende malen lampen geretourneerd, die binnen de garantietijd kapot gingen. Je krijgt dan per kerende post een nieuw exemplaar toegestuurd. De kapotte Hema-spaarlamp, die ik nu heb vervangen door een LED-lamp heeft het trouwens heel lang uitgehouden. Hij ging bijna zes jaar mee!



Het viel me op dat de LED-lampen weer verbeterd waren. Het licht is mooier (minder wit) dan dat van de lampen van pakhembeet een jaar geleden. De ontwikkeling staat niet stil. 

Wie op zoek is naar (soms originele!) bespaarideeën kan goed terecht op de site van Bespaarbazaar. In de achterliggende maanden heb ik een aantal producten getest en zal hier mijn bevindingen posten.
Eerst testte ik een product uit, wat al heel lang mijn aandacht had: De Hooimadam.


De Hooimadam zou je een moderne hooikist kunnen noemen. Het is een zak van dubbel katoen. Het  biologische katoen is gevuld met wol en op deze manier heb je een geweldig isolerende zak. De zak gebruik je op eenzelfde manier als een hooikist. Je kunt er voedsel in garen, maar bijvoorbeeld ook deeg in laten rijzen, voedsel warm of juist koud in houden enzovoorts. Je kunt deze zak zelfs meenemen naar de winkel als isolerende tas voor het geval je diepvriesproducten of koelversproducten koopt. Ik heb de Hooimadam uitgebreid getest. Het formaat is lekker groot, zodat ook mijn grote pannen er goed in kunnen. De Hooimadam is trouwens ook in een maatje kleiner verkrijgbaar. Voor het garen van voedsel houd je als vuistregel aan: kook je voedsel 1/3 van de normale kooktijd en zet de pan daarna voor vijf keer de kooktijd in de Hooimadam. Het werkt vooral besparend voor voedsel wat een lange kooktijd heeft, zoals stoofschotels en peulvruchten. Als je het handig aanpakt kun je ´s morgens koken en dan je eten er ´s avonds gaar uitnemen. Het is vooral een kwestie van uitproberen wat je fijn vindt werken en wat je lekker vindt. Aardappels uit de Hooimadam vinden wij niet lekker. Wij houden van een kruimige aardappel. Uit de Hooimadam kwamen aardappels, die wij meer op kauwgomballen vonden lijken. Maar wie weet vindt iemand anders dat juist geweldig lekker ;-). 
De Hooimadam is perfect geschikt om havermoutpap van havervlokken in te garen. Als ik in een overijverige bui ben maak ik de pap vrijdag ´s avonds klaar, zet hem in de Hooimadam en ´s zaterdags staat het ontbijt klaar.
Ik heb de Hooimadam ook een keer gebruikt om warme pannenkoeken in mee te geven op een schoolreisje. 
Omdat je de Hooimadam gewoon kunt opvouwen (hij ligt hier opgefrommeld onder een kast :*)) kun je hem snel pakken wanneer je hem maar nodig hebt en er creatief mee aan de slag gaan.
De Hooimadam is wasbaar. Wasinstructies worden meegeleverd. Ik heb dat nog niet uitgeprobeerd. Als je de pannen of schalen er schoon inzet, wordt de Hooimadam niet snel vies. Overkoken of aanbranden is natuurlijk niet aan de orde!

Nou, genoeg gejubeld, lijkt me. Ik ben overenthousist over dit product. De grote Hooimadam kost 34,95 en de kleine 29,95. Ze zijn verkrijgbaar in een rood en in een blauw ruitje.

Voor de rekenaars en voor de eerlijkheid: een kuub gas kost ongeveer 60 cent. De grote madam heb je terugverdiend zodra je 60 kuub hebt bespaard. Dat duurt wel een paar jaar, zelfs als je hem (eigenlijk haar!) vaak gebruikt. Ik verbruik voor het bereiden van de complete maaltijd voor 11 personen drie tot vier kuub gas per week. Voor wie echt zuinigaan moet doen is het voordeliger om bijvoorbeeld van een oud dekbed iets te fabrieken. 

Een ander product wat ik testte is de Boc´n Roll.




De Boc´n rol is een herbruikbare lunchverpakking. Het is een milieuvriendelijke manier voor het verpakken van je lunch. Geen zakjes, folie, trommeltjes of andere verpakkingen meer nodig, maar gewoon keer op keer gebruik maken van de Boc´n Roll. Het werkt heel simpel: je vouwt de verpakking open, je legt je lunch in het midden en je vouwt de Boc´n Roll dicht. Je sluit hem met het strookje klittenband. 
Ook de Boc´n roll is hier uitgebreid getest. Het grootste nadeel wat we tegenkwamen: het formaat. De Boc´n rol is NIET geschikt voor (onze) hongerige pubers! Er passen slechts vier boterhammen (van winkelformaat) in. Daarmee was Willem degene die ´de Boc´ mocht testen, want hij neemt maar twee (zelfgebakken en dus grote) boterhammen mee naar zijn werk.
Het brood blijft heerlijk vers in de Boc. Het is handig dat je de Boc op je eetplek (in Willem z´n geval is dat op zijn werkplek) kunt uitvouwen tot een placemat. Zo houd je je tafel mooi schoon en het staat ook gezellig.
De Boc´n Roll is heel gemakkelijk schoon te maken. Je veegt hem gewoon met een vochtig doekje schoon. Uitwassen kan ook. Ook dat heb ik uitgeprobeerd. Hij kwam als nieuw uit de was. Prima dus.
Verder is het handig dat de Boc´n Roll weinig plaats inneemt. Hij is verkrijgbaar in verschillende vrolijke kleuren en kost 8,50. Grote boterhamzakjes kosten bij Albert Heijn 1,00 voor 150 stuks. Je moet de Boc´n Rol dus 1275 keer gebruiken om je aanschafkosten eruit te hebben. Het grootste voordeel is dan ook niet zozeer een besparing in geld, als wel een besparing op afval. Uitermate geschikt voor wie serieus wil proberen de (plastic)afvalberg te verminderen.
Er zijn bij de Bespaarbazaar meerdere herbruikbare lunchverpakkingen verkrijgbaar. Ook voor grotere lunches.

Ik testte nog twee producten van de Bespaarbazaar. Of eigenlijk: Hans testte er één en ik testte er één. Maar die producten hoop ik later te bespreken.

De Bespaarbazaar heeft regelmatig nieuwe producten (ook leuke en originele kado-ideeën, vind ik), aanbiedingen en acties (zoals tijdelijk geen verzendkosten). Als je op de hoogte wilt blijven kun je je aanmelden voor hun nieuwsbrief (rechts onderaan op hun site).






Tuin

 Gisterenochtend heb ik nog weer een flinke slinger aan de tuin gegeven. Het knapt zo heerlijk op. Ik voel me een beetje gejaagd, omdat er volgens de berichten nu toch echt kans op vorst is. Wie weet komt er nog een serieus koude periode. Dan moet m´n tuintje echt klaar zijn. Vooral als je zo met je handen in de grond aan het wroeten bent en je er dus met je neus bovenop zit, zie je, hoe er al van alles aan het uitlopen is. Het zou zonde zijn als de boel kapot vroor. Daarom wilde ik vandaag de allerlaatste rommeltjes opruimen, wat kippenmest over de aarde spreiden en dan de boel afdekken met een laag turfmolm. Helaas regent het nu al de hele morgen. Hopelijk is het vanmiddag nog even een poosje droog. Dan schiet ik meteen naar buiten :-).

Een opgeruimde hoek


Narcissen die al boven komen piepen

Gisterenmiddag kwam na een half jaar onze ´oude en vertrouwde´ kapper weer bij ons knippen. Hij was vanwege gezondheidsklachten een poos uit de running. In die tijd kwam er een andere thuiskapster. Maar iedereen verlangde erg terug naar onze bovenste beste Remond. Hij knipt hier al vanaf begin 2000 en is gewoon met het gezin vergroeid. Behalve dat hij héél goed kan knippen, is het ook gezellig als hij er is. Maar het geeft wel altijd een drukte. Er moesten er gisteren 8 geknipt worden. Ik houd er altijd rekening mee, dat we wat laatachtig aan tafel gaan en kook dan meestal iets simpels. Gisteren koos ik voor Minestronesoep. Eerst kreeg ik commentaar: ¨ Eten we sóep?¨ (ze believen hier wat uitgebreiders ;-). Maar toen de soep en het zelfgebakken turkse brood eenmaal op tafel stond, verstomde het gemekker. We hebben heerlijk gesmuld!





maandag 7 januari 2013

Lekker gewoon

Had ik gisterenavond nog helemáál geen zin in vandaag (ik was de vakantie nog lang niet zat ;-)), toen vanmorgen de laatste 3 koters rond 9 uur naar school vertrokken, vond ik het heerlijk! Heerlijk dat het weer ´lekker gewoon´ was. Wat zit een mens toch raar in elkaar. Dit mens dan toch.

Ik was al om kwart over 4 opgestaan om deze eerste gewone werkdag van het nieuwe jaar gepast in te luiden. Na mijn stille tijd sprong ik achter de strijkplank om de was van zaterdag te strijken. Intussen liet ik mijn gedachten gaan over hoe ik mijn werk vandaag verder wilde indelen.

Om 6 uur was de strijk klaar en was het tijd om Leendert wakker te maken. En in rap tempo volgde de rest. Om kwart voor 7 schoven we met 10 man aan de ontbijttafel. Leendert was toen al vertrokken. Lekker hoor, om weer ´officieel´ te ontbijten en niet zomaar hap snap en ieder voor zich wat te snaaien. Het ´gewone´ voelde vanaf dat moment ´lekker´ en zo is dat de hele dag gebleven.

Vanmiddag heb ik zowaar in de tuin gewerkt. Het is natuurlijk om je naar te schamen, maar m´n tuin was eigenlijk nog steeds niet winterklaar. Nu hebben we nog niet veel winterweer gehad (behalve dat beetje aan het begin van december), dus zo´n ramp is het ook weer niet. Na een half uur buffelen zag de boel er al stukken beter uit. Hopelijk kan ik morgen nog weer zo´n ruk aan die tuin geven.

Vanavond heb ik nog wat van die klussen gedaan, die al heel lang lagen te wachten. Eerst heb ik 10 liter bramenwijn geheveld. Het was de tweede keer dat ik hem hevelde. Er lag een flinke hoeveelheid droesem op de bodem. De wijn klaart fantastisch en ik vind de smaak lang niet verkeerd. Ik proef wel, dat de wijn nog heel jong is. Maar ik heb geduld :-). Eerst nog één keer een periode laten staan voor de laatste gisting (die nu na het hevelen weer wat opgestart is), dan bottelen en laten rijpen. En dan hopelijk in gezondheid met elkaar ervan genieten.

Een tweede klus was: bier brouwen. Iets wat ik al heel lang wilde. Maar ik heb hier iemand, die me altijd een beetje afremt in mijn enthousiasme ;-). De laatste keer dat ik bij De Brouwmarkt was liep Willem echter steeds rond te neuzen bij de bierbrouwspullen en vroeg, of ik soms zin had eens te gaan bierbrouwen. Ik maakte een huppelsprongetje en ging kijken wat ik daarvoor zoal nodig had. Ik besloot om het eerste eens met een simpel, kant-en-klaar brouwpakket te proberen. Volgens mij kan daar weinig mee misgaan en bovendien had ik, behalve kroondoppen, alles in huis, wat ik nodig had. We kozen voor Brewferm Abdijbier. Vanavond heb ik die koe eens bij de horens gevat, het blik geopend en de gebruiksaanwijzing bestudeerd. Nu staat er een gistingvat met bier in wording klaar. Grappig wel, maar niet zo ´basic´ natuurlijk. En het is mij er nu juist om te doen dat ik oude ambachten in de vingers krijg. Daarom is de volgende keer bierbrouwen gewoon met mout wat vermalen moet worden en met hop enzo. Ik heb nog wel een tussenstapje gekozen, door te gaan voor een compleet moutpakket, waarin alle ingrediënten zitten voor 20 liter bier. Ik heb dan een moutmolen nodig, om de mout fijn te malen. Steeds keek ik even op marktplaats of ik daar zo´n molen voordelig kon aanschaffen. Op een goede dag vond ik een super-exemplaar. Ik deed een bod en dat werd na een paar dagen geaccepteerd. Letterlijk schreef de verkoper: Dan hebben we een deal. Hij gaf zijn adres op en omdat het best een eind rijden was moest dat hier even ingepland worden. Na een paar dagen werd ik overboden en nee hè, die vervelende, akelige man bestak het om gewoon te mailen, dat hij de molen aan een ander ging verkopen. Het is al een maand of drie geleden, maar nog steeds kan ik er woest om worden. Wat een mentaliteit, zeg! Maar goed, er hielp geen moedertje-lief aan en uiteindelijk heb ik het simpelste molentje maar bij de Brouwmarkt gekocht. Hopelijk kan ik er nog jaren plezier van hebben.

En zo verliep m´n eerste gewone werkdag ´lekker gewoon´ en heb ik eindelijk wat dingen van mijn to-do lijstje kunnen schrappen.

Dit jaar staat er nog zo´n ´oud ambacht´ leren op het programma. DV volgende maand begint de basiscursus Imkeren waarvoor ik me heb ingeschreven. Ook iets wat ik al jaren wilde. Ik kijk er enorm naar uit om van alles te leren van de wondere bijenwereld.

vrijdag 4 januari 2013

Vakantie-allerlei

Woensdag was ik jarig. Maar omdat Willem binnenkort ook hoopt te verjaren en 2 januari niet zo´n handige dag is voor wéér een feestje hebben we er niets aan gedaan. We hadden die dag ook de Nieuwjaarsbijeenkomst van mijn familie. We gaan dan altijd naar een zaaltje en hebben een warm en koud buffet. Mijn familie is niet zo groot als Willem z´n familie, maar de club is wel te groot voor de huiskamer. We zijn nu met 43 personen. Dit jaar zijn we eerst met z´n allen op de foto gegaan bij Foto Schievink in Papendrecht. De vorige familiefoto is van een paar jaar geleden en dus alweer verouderd. Het is best een kunst om zo´n grote groep goed op de foto te krijgen. Maar de fotograaf was een echte vakman en heeft er beslist iets moois van gemaakt. Ik ben benieuwd naar het uiteindelijke resultaat.

Toen we in het zaaltje kwamen was er eerst koffie met iets lekkers. Behalve dat we elkaar een Gelukkig Nieuwjaar toewensten werd ik meteen door de hele familie gefeliciteerd en verwend met kado´s. Van mijn schoonzus kreeg ik bakspullen en van mijn zussen een kadobon te besteden bij een taartenbakspullenwinkel. Ze weten wel waar ik van houd :-).

We hebben het heel gezellig met elkaar gehad en na afloop deelden we de restjes die over waren van het buffet. Wij kregen  o.a. een flinke schotel salade mee en een schaal met plakken rollade. Met deze restjes heb ik gisteren nog maar weer een feestelijke maaltijd samengesteld. Hoefde ik nog een keertje niet te koken. Niet dat ik koken een straf vind, maar zo in de vakantie is het weleens lekker om ook een beetje vrij te zijn.

Voor Willem was het gisteren allesbehalve een vrije dag. Hij had dan wel een vrije dag van zijn werk, maar heeft keihard gewerkt. Een tijd geleden kregen we via via een paar bomen aangeboden voor de houtkachel. Maar die moesten we dan wel zelf omhakken. Willem was er gaan kijken en heeft er een week lang over nagedacht hoe hij het zou moeten aanpakken. Punt was, dat één van de bomen wel 16 meter was en dicht bij een huis stond. Ook hebben wij, behalve twee motorzagen, geen speciale boomkapmaterialen. Willem heeft toen contact gelegd met iemand die bomen kapt voor zijn beroep en gisteren hebben ze samen de klus geklaard. De bomenkapper was er met twee personen en Willem had Leendert en Koos bij zich. Ze zijn om 8 uur begonnen en om half 1 waren er 4 bomen geveld, in stukken gezaagd, deels versnipperd, de stukken afgevoerd en de troep opgeruimd.

27 jaarringen
Daar hebben ze hard voor moeten werken! We hebben nu ceder-, kers- en perenhout liggen voor de kachel. Dat moet uiteraard nog gezaagd, gekliefd en gedroogd worden voordat ik het in de kachel mag stoppen. Je moet wel een beetje maf zijn wil je je huis met hout verwarmen. Het geeft het nodige werk. Maar voor Willem snijdt het mes aan twee kanten, want op deze manier komt hij behalve aan een voordelig verwarmd huis, meteen aan de broodnodige lichaamsbeweging, die hij in zijn zittend beroep als ict-er niet krijgt. Eigenlijk snijdt het mes aan drie kanten, want hij krijgt nog een blije vrouw op de koop toe :-). Ik voel me altijd de koning te rijk met volle houthokken en een snorrende kachel.

De rest van de dag besteedde Willem overigens ook aan hout. Hij had namelijk een grote aanhangwagen te leen en maakte van de gelegenheid gebruik om meteen de steigerplankenvoorraad aan te vullen. Die planken worden aan 5 meter verkocht en dat pastte precies op die aanhanger. Leendert kan weer timmeren!

voorraad

Proefexemplaar van het nieuwste model stoel


En zo vliegt de vakantie om. Nee, ik wil nog níet aan maandag denken.....


woensdag 2 januari 2013

En nóg een marathon :-)

En ja hoor, ook op nieuwjaarsdag liepen we hier een marathon :-). Nee, ik was niet zo vroeg opgestaan als op oudejaarsdag. Ik had heerlijk uitgeslapen tot 8 uur! Maar daarna ging ik volaan aan de bak. Eerst 2 wasmachines aangezet, daarna beneden snel de oliebollenrommel van de vorige avond opgeruimd en de tafel gedekt.
Om half 9 zaten we met z´n elven aan de ontbijttafel. Deels werd er gewoon bruin brood gegeten, maar een ander deel verkoos een ontbijt van oliebollen :-). Ach, we hebben er 220 gebakken en kunnen nog wel even vooruit.
Na het ontbijt hebben we met z´n allen snel de vaat gedaan, gestofzuigd en rommel opgeruimd en daarna vertrokken we naar de kerk.
Normaal drinken we, als we thuiskomen uit de kerk, altijd eerst met z´n allen koffie. Maar vandaag hadden we haast. Ik warmde twee pannen soep op: heldere paddestoelensoep en kippensoep. Ik maakte elf schoteljes met salade klaar, sneed brood en daarna schoven we snel aan tafel.
Waarom we zo´n haast hadden? Willem z´n moeder zou bij ons komen ´opzitten´ om de nieuwjaarswensen van de familie in ontvangst te nemen. En ja, Willem z´n familie is best groot. Zelfs als niet iedereen komt.
We hebben maar liefst 49 man over de vloer gehad gisterenmiddag. Samen met de 16 man van ons eigen gezin (met aanhang) betekende dat catering voor 65 personen. Tja, dat is best een marathon :-).
Het is allemaal goed gekomen. Het was gezellig en fijn en schoonmama was blij, dat ze heerlijk in haar stoel (wij zeggen ´op haar troon´ ;-)) kon blijven zitten.
Eer dat iedereen was vertrokken , we met onze eigen koppel hadden gegeten en een monstervaat hadden gedaan, was het dik 8 uur. Ik zette nog één keer koffie en daarna ging ik even heerlijk met de beentjes omhoog. Daarna vond ik dat ik nog één ding moest doen: de strijk van de dag. Die wilde ik de eerste dag van het nieuwe jaar níet missen :-)).