donderdag 30 januari 2014

De gevolgen van een boemeldag

Dinsdag had ik een boemeldag. 's Morgens ben ik met schoonmama op stap geweest. O.a. gezellig naar de Kringloopwinkel in Dordrecht. Schoonmama was op zoek naar legpuzzels en zelf zocht ik een klaptafel. We zijn allebei geslaagd. Fijn hoor!

's Middags was het de vaste koffiemiddag met schoonmama. Ondanks dat we 's morgens al samen op stap geweest waren, zijn we toch maar niet van onze gewoonte afgeweken. Behalve koffie leuten en praten zitten we ons toch altijd nog wel nuttig te maken met een handwerkje. Ik had er  mijn spinnewiel bijgetrokken. Da's een werkje wat altijd goed samengaat met praten :-).

En ja, 's avonds ging ik alweer de hort op! Het was het brei-avondje bij mijn tante, waar ik altijd met mijn vriendin naar toe ga. Ik wilde niet overslaan, want het was al best lang geleden. Ook op de brei-avondjes wordt er heel wat afgepraat en daarom neem ik altijd een gemakkelijk handwerkje mee. Dinsdag was dat een baret die ik aan het breien ben. Nee, geen inbrei-werk, zoals de baret die ik voor Maaike maakte. Want dan moet je continu tellen. Maar gewoon een simpele rechttoe, rechtaan baret.

Maar nu de gevolgen...

Dat is natuurlijk verder de hele week hard draven om al dat geboemel te compenseren. Dat begrijp je wel :-).

Het is niet erg, hoor. Behalve de dagelijkse routines probeer ik ook de extra karweitjes op te pakken. Deze week is de woonkamer de speciale zone, die extra aandacht krijgt. Al bezig zijnde houdt ik meteen mijn ogen goed open om te kijken of ik nog dingen vind die ik los kan laten. Die gaan ogenblikkelijk mijn marktplaatswinkeltje in. Zo verkocht ik gisteren mijn oude hanglamp. Die lag alweer meer dan twee weken ruimte in te nemen. Ik ben blij dat er nu iemand heel gelukkig mee is. Hopelijk vinden de andere spulletjes ook snel een nieuwe bestemming.

Intussen ben ik ook bezig met de voorbereidingen voor kookrubriek die ik volgende week weer moet maken. Ik maakte vanmorgen vroeg een proefversie van een havermout-ontbijttaart. Nou, de kinderen vonden het beslist niet erg om proefkonijn te zijn :-). Ik verander er nog een paar kleinigheden aan en bak hem morgen nog een keer. Moeten de kinderen al weer proeven. 't Is me wat!




Er is nog een klein stukje taart over. Dat ga ik nu maar eens even lekker in mijn eentje opsmikkelen. Bakkie thee erbij en dan kunnen we er weer tegen.

woensdag 22 januari 2014

Bezigheden binnenshuis hebbende

Nu ik één keer in de twee weken een aflevering voor de kookrubriek van Terdege moet maken, houdt ik daarvoor één ochtend per 14 dagen helemaal vrij. Die ochtend is mijn Terdege-ochtend. Als de kinderen naar school en/of werk zijn en de ontbijtboel afgeruimd is, mag niemand me meer storen. Ook al ben ik thuis, dan moet 'men' maar doen alsof ik naar mijn werk ben. Zo heb ik dat tenminste bedacht :-). En zo voer ik het ook gewoon uit. De telefoon laat ik rammelen en vanmorgen heb ik ook de Jehova's Getuigen aan de deur laten staan. Misschien wel een beetje raar, want ik denk, dat ze me wel hebben gezien. Jammer dan. Ik wil me gewoon een paar uurtjes helemaal kunnen concentreren op koken, fotograferen en schrijven. Het is net of ik steeds een ei moet leggen :-). En blij dat ik dan toch ben, als dat ei er eenmaal is! En ja, ook even heel moe!

Voor de aflevering die ik vandaag maakte moest ik eerst nog even naar de winkel. Ik miste drie ingrediënten. Een paar weken geleden had ik al een proefversie gemaakt van de stamppot waarover ik wilde schrijven. Maar die was niet helemaal naar mijn zin. Dus bedacht ik een paar aanpassingen, haalde de spullen en ging aan het kokkerellen. Het recept wat ik vandaag schreef is bedoeld voor 6 personen. Het grappige is, dat dat voor mij maar een handomdraai lijkt, koken voor zes. Normaal gesproken moet ik dubbel zoveel koken. En het scheelt toch heus wel, of je twee kilo aardappels moet schillen, of vier! Ook de kooktijd scheelt heel veel. Het is gewoon leuk om eens wat minder à la een instellingskok te hoeven werken ;-).

Juist toen ik alles gesneden en klaargezet had en ik moest wachten totdat de aardappels gaar waren, kwam Maria naar beneden. Ik had haar vandaag thuis, omdat ze zo'n buikpijn had. Opgewekt verklaarde ze, dat de buikpijn over was. Mooi! Dan namen we even gezellig een pauze met een beker warme chocolademelk. Ik vond ook nog voor elk een bananenmuffin, die ik gisteren bij wijze van toetje gebakken had. Hè lekker hoor, om zo even samen een bakkie te doen.

Maria hing nog even bij me rond om toe te kijken bij mijn bezigheden en vertrok toen weer naar boven. Zo kon ik in alle rust de tekst voor de rubriek schrijven. De stamppot was inmiddels klaar en geproefd. Mmm, lekker! Precies zoals ik het in mijn hoofd had.

Om 10 over 12 was ik helemaal klaar. Tekst en foto's waren doorgemaild. Pff, wat voelde ik me gaar! Ik nam een kleine pauze van 10 minuten en pakte daarbij even mijn breiwerk. De perfecte manier van ontstressen :-).

Ik moest naar school om Henk op te halen én de emmer boerenmelk die ik op woensdag altijd afhaal. Snel haalde ik Henk en de melk, maakte een lunch klaar en dook even een half uurtje mijn bed in. Per slot van rekening had ik er al een hele dag opzitten vanaf half 6 vanmorgen.

De middag lag daarna blanco voor me. Ik kon me helemaal uitleven op m'n huishouden. Sinds ik weer werk volgens Flydlady houdt ik er vaste routines op na. Van die routine was vanmorgen natuurlijk niets terecht gekomen. Maar ik verplaatste de routine gewoon naar de middag en begon braaf het lijstje af te werken. Handig hoor, om steeds maar simpelweg een v-tje achter je klusje te hoeven zetten. Ik kon bovendien extra lang doorgaan, want het koken van vandaag was een eitje. Ik zou de stamppot van vanmorgen gewoon opwarmen. En omdat dat maar voor zes personen was, had ik nog een bak stamppot zuurkool uit de vriezer gevist. Ook die hoefde alleen maar opgewarmd te worden in de oven. Lekker met wat geraspte kaar erover. Voor het toetje had ik nog een pak yoghurt staan en een restant slagroom van vorige week. Samen met een half potje iets te dun uitgevallen aardbeienjam was dat ook een fluitje van een cent om klaar te maken.

Halverwege de middag sjeesde ik nog even naar de boerderij waar ons kachelhout opgeslagen ligt. De voorraad hier bij ons huis was op, maar bij de boerderij wist ik dat er nog lag. Gelukkig was ik op baggerbende voorbereid, want dat wás het op het erf. Er is de laatste dagen ook zoveel nattigheid gevallen. Ik had m'n laarzen aan en baggerde zo wat heen en weer met een paar kratten hout. Daarna trok ik zittend achter het stuur, met mijn benen buiten boord, mijn laarzen uit en schoot in m'n meegenomen crocs. Zo bleef de auto mooi schoon.

Het was lekker om even buiten te zijn. De lucht helder, het licht zo mooi. Gewoon voorjaarsachtig.

De stamppotten werden vanavond met gejuich begroet. Mij kwam het extra mooi uit, die bijna kant-en-klaar maaltijd uit eigen keuken. Willem moest namelijk overwerken. En het is absoluut niet mijn favoriete bezigheid om 's avonds aan tafel alleen de kar te moeten trekken. Dat doe ik toch liever samen met Willem. Ook vind ik het gewoon puur ongezellig als hij niet bij het eten is. Maar het liep gesmeerd. De kinderen smikkelden, er waren geen ruzietjes te beslechten, wat wil je nog meer ;-).

Na het eten was mijn werkdag nog niet om. De jaarlijkse schoolschoonmaakavond stond nog op de planning. Ik werd geacht daar om vijf voor half 8 aanwezig te zijn. Rap deelde ik de taken uit. Koos de fietsen en containers, Maaike Henk in bad doen en naar bed brengen, Dirk de kamer zuigen, de rest hand- en spandiensten verrichten bij het afruimen en afdrogen. Zelf toog ik aan de afwas. Het lukte allemaal nét. Maria ging mee naar school om te soppen. Gewapend met emmer, doeken en de vloerwisser stapten we de deur uit. Hoewel ik natuurlijk liever lekker had zitten handwerken, is zo'n schoonmaakavond toch ook wel gezellig. Gewoon met een grote groep moeders de handen uit de mouwen. Halverwege een koffiestop met het nodige gekwebbel. En na afloop nog wat fris en snackjes. Op die manier wordt onze school elk jaar halverwege de cursus in drie avonden van boven naar beneden grondig schoongemaakt. Dat geeft toch een heel voldaan gevoel.

Het was al tegen tienen toen ik thuis kwam. Maria moest als een haas naar bed. Eigenlijk was het wel een beetje te laat geworden voor haar. Zeker ook omdat ze gisteren haar duim zo lelijk zeer gedaan heeft. Juf dacht zelfs dat hij gebroken was en dus heb ik gisterenmiddag een groot deel van de middag zoekgebracht in de wachtkamer van de huisarts en daarna in de wachtkamer van de Röntgen. Hoewel er niets gebroken is, is haar duim nog steeds erg gevoelig en dus moet Maria steeds heel omzichtig haar hand gebruiken. Goed dat het zo'n doorbijter is.

Nu zit ik nog op Willem te wachten. Het zal wel tegen  half 12 lopen voordat hij thuis is. Nog maar even breien...

dinsdag 21 januari 2014

Advertorial

Door de drukte van de kerstvakantie en verschillende verjaardagen is het er nog niet van gekomen de advertorial van de maand januari te schrijven. Maar hier komt hij dan toch. Even voor de mensen die hier nieuw zijn:

Op mijn blog kan geadverteerd worden door bedrijven die producten of diensten leveren, die passen bij een lifestyle volgens Eenvoudig Leven. Eén keer in de maand schrijf ik een advertorial voor nieuwe adverteerders en/of voor adverteerders die hiervoor opdracht hebben gegeven.
Mensen die niet geconfronteerd willen worden met reclame kunnen zelf bij de instellingen van hun computer advertenties uitschakelen en kunnen mijn berichtjes met de titel 'advertorial' overslaan.

Slow Organizing
Als eerste wil ik Yvonne de Bruin noemen. Yvonne is professioneel organizer en heeft bijzondere ideeën! Eén van die ideeën is Slow Organizing. Je kunt er alles over lezen op haar website Sloworganizing.nl. Slow organizing betekent níet dat Yvonne je leert om langzaam te organiseren. Nee, het betekent, dat je leert om in jouw eigen tempo, stapje voor stapje, grip te krijgen op het organiseren van je huis, je werk en je leven. En dat kan dus ook gerust snél gaan :-).

Als je eindelijk de rommel in je huis de baas wilt worden. Als je eindelijk de in je omgeving opgestapelde ballast wilt loslaten. Als je eindelijk alle losse spulletjes in je huis een logische en vaste plaats wilt geven. En als je ook eindelijk je een gewoonte wilt aanleren waardoor je georganiseerd blíjft. Dan ben je bij Yvonne op het goede adres.

Je kunt heel laagdrempelig kennismaken met Sloworganizing door het gratis e-book ¨Op weg naar eenvoud¨ te bestellen. In dit boek leer je van drie 'loslaat-specialisten' hoe het allemaal eenvoudiger kan. Met meer rust en meer ruimte. Het lezen en bestuderen van dit boek is wellicht het laatste zetje wat je nodig hebt om in actie te komen. Je kunt dan de daad bij de gedachte voegen en meedoen aan de Landelijke Loslaatdag op 22 maart.

Is voor jou een boek niet genoeg om écht in aktie te komen? Schrijf je dan in voor het Basisprogramma. Een jaar lang krijg je wekelijks een mail met een opdracht. Daarnaast kun je motivatie putten en delen via de speciale (besloten) facebookgroep. Ook kun je een focusgesprek met Yvonne aanvragen, om je te laten helpen bij de punten die je moeilijk vindt.

Denk je dat ook dit Basisprogramma nog te vrijblijvend voor je is om de koe bij de horens te vatten? Dan is er voor jou het Plusprogramma. In dit programma lever je de opdrachten elke week bij Yvonne (per e-mail) in en krijg je van haar feedback. Het programma begint met een startgesprek waarin je vertelt wat je persoonlijke doelen zijn. Elke twee maanden is er een focusgesprek. Ook het Plusprogramma duurt een jaar en biedt de mogelijkheid om mee te praten op de facebookpagina.

Hoe fijn is dat, om gewoon via de computer, in je eigen tempo, te leren hoe je meer rust en ruimte kunt creëren!

Puur! Winter
Tja...Het wintert totaal niet deze winter! Maar wat niet is, kan nog gemakkelijk komen! Laat de oudere mensen daar maar eens over aan het woord. Je krijgt prompt de meest spectaculaire verhalen te horen. Zo hoorde ik op mijn vaders verjaardag een hele uiteenzetting over de winter van 1929. Het komische was, dat geen van de aanwezigen die had meegemaakt :-). Maar goed, de gruwelijkheden van die winter waren in hun jonge jaren genoeg geciteerd om altijd nog een levendig verhaal te vertellen.
Zaterdag hadden we de moeder van mijn vriendin op bezoek en die wist feilloos te vertellen hoe in 1956 de winter pas op 31 januari inzette en bijzonder koud was.

Voor alle mensen die nog erg naar een beetje winter verlangen is er een prachtig tijdschrift om in de stemming te komen: Puur! Winter. Je bent wel even zoet met die mooie tijdschrift! Je vindt er leuke sfeerideeën, mooie verhalen, boeiende interviews (o.a. met schrijfster Marianne Grandia), DYS's en nog veel meer. 

Puur! Winter is echt een kadootje. Voor jezelf of voor iemand anders. Het is verkrijgbaar in de christelijke boekwinkel of te bestellen bij de uitgever.

SAMSAM Collectief
SAMSAM Collectief. Alweer een adverteerder met een heel bijzonder aanbod! Iets waar je blij van wórdt en waar je iemand blij mee máákt. Dat klinkt als iets wat uitgelegd moet worden. Dit is het verhaal:

SAMSAM Collectief is een platform voor het gezamenlijk inkopen van energie. Je kent het wel: door collectief gas en elektriciteit in te kopen kan er een speciale, lage prijs bij de leverancier worden bedongen. Het werkt heel simpel: Je meldt je aan bij SAMSAM Collectief. SAMSAM Collectief onderhandelt namens u bij vijf verschillende energie-aanbieders en doet u een persoonlijk aanbod. Je krijgt twee weken de tijd om het aanbod aan te nemen of af te wijzen. Daarna regelt de nieuwe leverancier de overstap en SAMSAM kijkt of dat goed verloopt. Je bespaart 180 tot 360 euro per jaar, het kost nauwelijks moeite, je zit nergens aan vast. Na afloop van de leveringstermijn kun je gewoon weer opnieuw beslissen of je al dan niet via SAMSAM energie inkoopt. Zelf heb ik jarenlang gedacht dat overstappen niets voor me was. Ik was er een beetje bang van door de horrorverhalen van mensen bij wie het niet goed ging. Maar via zo'n collectief kan er niets misgaan. Ik ben nu alweer een paar jaar om en laat elk jaar voor me uitzoeken waar ik het voordeligst uit ben. Het is nog nooit misgegaan en het geld wat ik ermee bespaar geef ik liever aan leukere dingen uit.

Dit hele verhaal is op zich niet heel bijzonder, want zulke inkooporganisaties zijn er wel meer. SAMSAM onderscheidt zich echter op een heel positieve manier. Je moet weten dat een inkooporganisatie voor elke deelnemer die zij bij de energieleverancier binnenbrengt een bepaalde bonus krijgt. SAMSAM Collectief steekt die bonus echter niet in eigen zak. Zij deelt die. Sam sam dus! De helft van de bonus gaat naar een door u aangewezen Goed Doel. Concreet betekent dat, dat er voor elke particulier die gaat deelnemen 30 euro naar het Goede Doel gaat. Voor elke ondernemer is dat zelfs 70 euro! Je hoeft enkel bij de aanmelding aan te geven naar welk Goed Doel het geld overgemaakt mag worden.

Via SAMSAM Collectief kun je ook een Goed Doel, je persoonlijk project of de Verenigingskas spekken door een speciale actie op touw te zetten. Hoe dat in zijn werk gaat lees je op de speciale uw-eigen-actie-pagina.

SAMSAM Collectief. Daar krijg je energie van!

donderdag 16 januari 2014

50!

Gisteren was Willem jarig. Een kroonjaar! Hij is 50 geworden. De kinderen hadden een prachtig kado bijeen gesprokkeld. Daarvoor werd Willem dinsdagavond naar boven verbannen. En toen ik dacht gewoon in de kamer te kunnen blijven om te gaan strijken, bleek dat ik óók naar boven moest. Want het kado was ook een beetje voor mij, zeiden ze.

Ok dan. Hans sleepte mijn strijkplank twee trappen op en Maaike droeg hem het strijkstation na. En zo installeerde ik me bij Willem, die achter de computer zat.

We hoorden opgewonden stemmen, de voordeur die open ging en dicht sloeg en even later begon er een eindeloos lijkende boor-sessie. We vroegen ons enigszins bezorgd af wat de kinderen precies aan het uitspoken waren. En af en toe maakten we opmerkingen als: als ze nu maar niet in een waterleiding boren en: straks zitten we ineens in het donker. Het leek wel alsof ze de boel compleet aan het verbouwen waren.

Ik rook het brood wat ik aan het bakken was en hoopte maar dat ze de broden op tijd uit de oven zouden halen.

Pas na anderhalf uur (ik had net het allerlaatste stukje wasgoed gestreken en gevouwen) kregen we het sein, dat we naar beneden mochten komen.

Heel nieuwsgierig gingen we de woonkamer binnen. Op alles voorbereid dachten we. Maar wat we toen zagen overtrof onze stoutste verwachtingen. Boven onze eetkamertafel hingen twee prachtige rode hanglampen. Keurig opgehangen, goede LED-lampen erin, helemaal áf. Een geweldige verrassing!



O, wat is onze kamer mooi en gezellig geworden door deze prachtige sfeermakers. Ik heb gisteren bijna de hele dag de lampen aangehad. Niet erg consuminderig. Maar ik werd zó blij van dat mooie, warme licht!

Wat trouwens wèl consuminderig was, was het bakje met primula's wat ik voor op de tafel maakte. Ik lees alweer een paar maanden mee met de consumindermijmeringen van Annemiek. Maandag beschreef ze hoe ze van vijf primulaatjes van 0,75 per stuk een prachtig schaaltje maakte voor in huis. Toen ik 's middags bij de Boerenbond was voor kippenvoer en ik primula's zag staan besloot ik er ook drie te kopen. Maar ik had mazzel. Er stond één wit exemplaar tussen en die wilde ik graag hebben. Voorzichtig haalde ik het potje met het plantje uit het rek. Toen pas zag ik, dat er in dat potje twee primula's stonden: twee in één dus. Een witte en een gele. Ik besloot ze thuis te scheiden en hoefde zodoende slechts twéé plantjes te kopen :-). Als dat niet consuminderig is:




Als de plantjes zijn uitgebloeid kunnen ze de tuin in en met een beetje goede wil hebben we er volgend voorjaar dan opnieuw plezier van. En over Annemiek gesproken: gisteren was ze in het programma Wat ben je waard van SBS6. Met het kliksafefilter helaas niet te bekijken maar voor anderen: kijk maar eens via Uitzending gemist. Het is zeer de moeite waard. Evenals haar mijmeringen. Ik ben echt fan!

Willem had gisteren een dag vrij genomen. Hij had maar één ding op zijn programma staan: gezellig met mij een moorkop eten :-). En dat hebben we dan ook gedaan. Eerst hebben we de kinderen naar school en werk geholpen. Daarna reed Willem naar Dordrecht om Leendert op zijn werk te brengen. Hij heeft daar meteen even binnen gekeken en koffie gedronken. Fijn om te horen dat Leendert goed ligt bij zijn collega's.
Daarna reed hij langs de bakker voor twee moorkoppen en zaten we even later zomaar samen aan de koffie. Wat een luxe.

De dag verliep gezellig. Veel telefoontjes, mailtjes, facebookberichtjes voor Willem. 's Middags lekker dikke koeken bij de koffie. Kinderen die met vrienden en vriendinnen in en uit liepen vanwege de vrije woensdagmiddag. En op verzoek van de jarige aten we macaroni.

Ook 's avonds was er nog een feestelijk bakkie koffie met iedereen die thuis was. En later op de avond kwam Wim langs. Het werd een latertje. Als die jongens eenmaal beginnen met herinneringen ophalen, is het eind ver zoek :-)).

Intussen zat ik heerlijk te handwerken. Ik ben met van alles en nog wat bezig: een simpele baret (zonder inbreien zoals bij die van Maaike), een crochet along project (deken) en ook ben ik enthousiast aan het spinnen met witte alpaca wol. Maandagavond had ik al een voorraadje gekaard en die was gisteren al helemaal opgesponnen. Dus heb ik opnieuw wat gekaard. Toen Hans aan de kaardmolen begon te draaien, zei ik, dat hij best óók wat mocht kaarden. En jawel, dat deed hij. Nu heb ik een lekker voorraadje. Ik heb ook een proeflapje zitten breien met de zelfgesponnen bruine alpaca wol. Hoe leuk is dat: breien met je zelfgesponnen wol :-).



Maar nu gaan we weer over tot de orde van de dag. Ik heb het soort van druk. Morgenavond komt de familie op verjaarsvisite. Ik moet dus zorgen dat alles in huis is en vanavond vast beginnen met taarten bakken enzo. Aan de slag dan maar!

donderdag 9 januari 2014

Terugblik op de kerstvakantie

Nu man en kinderen er alweer drie dagen school en werk op hebben zitten, lijkt de kerstvakantie al laaaaaaang geleden. En eigenlijk zit ik zo boordevol plannetjes, dat ik meer de neiging heb om vóóruit dan om áchteruit te kijken. Maar de fijne dagen die achter ons liggen zijn het meer dan waard om herinnerd te worden. Dus toch maar een terugblik ;-).

Laat ik voorop stellen, dat de kerstvakantie niet mijn favoriete vakantie is. Doordat er veel feestdagen zijn, zijn er op een bepaalde manier toch ook veel verplichtingen. Opzitten en pootjes geven. En op den duur breekt dat, ook bij de kinderen, wat op. Verder is het vaak geen lekker weer, zodat de kinderen veel binnen zijn. Met z'n allen op een kluitje is ook nogal eens frustrerend. Geef mij dan maar de zomervakantie. Die kan niet lang genoeg zijn.
Maar goed. Al met al werd er toch heel erg naar de kerstvakantie uitgekeken. En terecht. Het is heerlijk om even de schooldruk uit huis te hebben. Geen ochtendstress, geen huiswerkstress, super!

De eerste feestdagen waren de Kerstdagen. Ik heb al eerder geschreven over mijn voorbereidingen. En ja hoor, alles was op tijd klaar. Op eerste Kerstdag gingen we 's morgens eerst met z'n allen naar de kerk. En daarna was het tijd voor de Kerstmaaltijd. We waren met z'n dertienen, want Trijnie's vriend en Hans z'n vriendin waren er ook.

Terwijl ik in de keuken druk bezig was met koken zorgde Maaike voor een feestelijk gedekte tafel. Het mooie tafelkleed kwam uit de kast, inclusief de bijbehorende servetten. De glazen werden opgepoetst. Het 'zondagse' servies kwam op tafel. Gezellig hoor om zo eens een keer uit te pakken!

Intussen Trijnie ook bij mij in de keuken aan de slag. Zij zou voor het voorgerecht zorgen. Nou, ze had echt iets leuks en lekkers bedacht, hoor! Het leek wel of we in een restaurant zaten:


Tomatensoep met crème fraiche en een plukje rucola, twee sneetjes zuurdesembrood met gezouten roomboter en twee pasteibakjes met champinonratgoût. Om het af te maken nog een kaartje erbij met uitleg. Dat was alvast een heel feestelijk begin!


De kinderen vonden het geweldig dat ze echt wijn mochten drinken. Ik had de alcoholvrije kinderwijn die ik van de zomer van Ellen kreeg zuinig voor dit moment bewaard ;-)



Mijn vader had op reebiefstuk getrakteerd. Toe maar! Daarnaast waren er spercieboontjes, spruitjes, witlof met ham en kaas, cranberrysaus, tutti frutti, gekookte aardappels en verse appelmoes. De foto van mijn bord is niet erg scherp. Maar geloof maar dat we heerlijk gegeten hebben. Mmmmm.



Als toetje had ik een simpele custardpudding met vruchten en slagroom gemaakt. Altijd goed.

Na de maaltijd wachtte natuurlijk de vaat van het jaar, maar dat doet er niet toe. Werk blijft er toch wel, hoor. Ook als je een 'vrije' dag hebt. Ook als het kerstfeest is. 's Avonds was er weer een kerkdienst en ook op tweede Kerstdag 's morgens. Maar vòòr kerktijd stond er al een enorme teil gewassen en gestreken goed klaar om in de kasten gelegd te worden...Dat heb ik ergens in de randen van de nacht gedaan ;-).


Op Tweede Kerstdag 's middags hebben we de film De Nieuwe Wildernis bekeken. Die had Dirk speciaal voor deze dag gekocht. Prachtig om te zien hoe in een betrekkelijk korte tijd zoveel natuur is ontstaan rond de Oostvaardersplassen.



Voor de avond had ik nog niets vastgelegd in een planning, maar ik had er stiekem wel rekening mee gehouden dat de gourmetstellen weleens uit de kast zouden kunnen komen. En ja hoor, toen ik dat voorstelde had iedereen er zin in. Ik maakte heel simpele vleesschotels van gehaktballetjes, stukjes kipfilet, hamburgers in kwarten en nog zo het één en ander. Voor mezelf had ik een poosje geleden al een afgeprijsde vegetarische schotel gekocht en in de vriezer gedaan. Die kwam nu mooi van pas. Op Willem z'n verzoek maakte ik nog een grote kom salade klaar. Er mocht frisdrank op tafel. Ik bakte een stuk of wat afbakstokbroden. En zo had elk zijn zin.




Vrijdag, de dag na kerst, zouden Willem en ik een dagje samen uit gaan. We hadden wel wat verplichtingen, maar die pasten prima in ons plan. Eerst reden we naar Amersfoort om een kado op te halen dat ik een poosje geleden via MP had gekocht. Daarna reden we naar Elspeet om Koos bij logeeropvang De Welkamp te brengen. Het was tegen twaalven toen we daar vandaan reden. We hadden de hele dag voor ons liggen. We hadden dolgraag een grote wandeling in de natuur willen gaan maken. Maar net als in de kerstvakantie van 2012 viel ons dagje uit behoorlijk in het water. Het regende dat het goot. Helaas echt geen wandelweer. We waren er wel een tikje sip over, maar goed. We wijzigden ons plan. We gingen Kringloopwinkelen, want we zochten een nieuwe fauteuil. Ik had op internet gezien, dat er in Almere een soort van reuze Kringloop zit. Dus reden we naar Almere. De Kringloop was inderdaad reusachtig groot en goed verzorgd. Heel leuk om daar rond te snuffelen. Maar een fauteuil naar onze zin stond er niet.
Omdat we er heel dichtbij in de buurt waren, reden we meteen even door naar De Brouwmarkt. Daar heb ik flessen ingeslagen voor de wijn die ik dit jaar hoop te bottelen.

En toen was het lunchtijd. En ik had nu eens niet van alles en nog wat van thuis mee gesleept om het laatste dubbeltje uit te sparen. Willem kieperde me uit de auto bij een Aldi. En daar lagen me toch heerlijke lunchsalades in de vitrine. Mjammie!! Voor Willem koos ik er één met aardappeltjes en spekjes. Voor me zelf een vegetarische met pasta en geitenkaas. Ze kostten 3,00 per stuk. Dat viel me nog alles mee. Ik kocht er een kan versgeperste sinaasappelsap bij, een trosje bananen en een zakje noten. Daar konden we de middag wel mee door komen ;-).

We deden nog een Kringloopwinkel en reden daarna door naar Alphen. Daar woont een meneer die Leendert helpt met zijn hobby: vliegen met modelbouw heli's. Leendert had in de kerstvakantie juist een nieuwe helicopter gekocht. Een prachtding. Echt wel heel duur, maar ik ben blij, dat hij zijn geld aan een heli uitgaf en niet aan vuurwerk. Leendert heeft de eerste dag van de vakantie de hele dag gevlogen. Ik moet eens kijken of ik er een filmpje van kan plaatsen hier. Helaas crashte de heli aan het einde van de middag. De meneer in Alphen is echter een kei in het repareren. Echt fijn als iemand je zo wilt helpen!

Het was wel een stuk rijden. Maar intussen heb ik fijn aan Maaikes baret gebreid. Die wilde ik graag in de vakantie af krijgen. En dat is nog gelukt ook:




In Alphen hebben we nog wel een uur lekker aan de thee gezeten. Gekletst over van alles en nog wat. Het was al donker toen we weer in de auto stapten. Willem had nog wel zin om ergens een stad in te gaan en wat rond te boemelen op koopavond. Maar in die omgeving zijn de koopavonden op donderdag en dus werd dat niets. Ik bedacht dat het dan wellicht leuk zou zijn om ergens te gaan wokken. Willem zocht op internet iets op in de buurt waar we waren en daar reden we heen. Toen we daar aankwamen bleek er echter geen wokrestaurant (meer) te zijn, maar een Japanner. Ik aarzelde even. Ik had nog nooit japans gegeten en dacht dat er alleen maar rauwe vis en zeewier zou zijn :-). We stapten binnen en het was me toch leuk en lekker :-). Het was 'all you can eat' vertelde de serveerster. We konden van een grote kaart met wel meer dan 100 gerechten vijf gerechtjes kiezen per persoon. Die werden dan geserveerd en zodra je ze op had mocht je wéér vijf gerechtjes kiezen. En dat tot vijf keer toe. Er was ook een echt grote keuze in vegetarische gerechtjes en dus was ik helemaal overgehaald. 
We hebben wel een uur of 2 - 3 zitten tafelen, denk ik. Het was dan wel niet de dag geworden zoals we die bedacht hadden, maar het was wél leuk. Toch fijn om er zo af en toe eens even helemaal uit te zijn.

Dat we zo lekker weg konden kwam ook omdat het thuisfront goed geregeld was. Trijnie zou de hele dag thuis zijn en overal voor zorgen. En dat heeft ze perfect gedaan. Alles was spic en span toen we thuis kwamen. En iedereen was blij. Wat wil je nog meer?

In de tweede week van de kerstvakantie hoefde Willem alleen maar op dinsdag te werken. Voor de rest had hij lekker vrij. 

Nou ja...vrij. Net zoiets als wanneer ik 'vrij' heb. Er moet dan nog wel van alles, maar het voelt gewoon veel leuker aan :-). Op maandagmorgen zat Willem al om 7 uur in de auto. Hij wilde om 8 uur met een grote aanhangwagen in Werkendam zijn om daar steigerhout te kopen voor een tafel en een kast voor Hans. Die krijgt op de overloop naast onze slaapkamer een eigen werkplek. Werk aan de winkel dus! En dat Willem zo vroeg ging had er alles mee te maken, dat hij Jan en Henk iets leuks had beloofd. Hij zou om 10 uur met ze naar Rotterdam gaan en een ritje met de metro maken. De jongens hadden nog nooit met de metro gereisd en hadden er reuze zin in. Neefje Henk mocht ook mee. Het was nog even een heel gedoe met ov-kaarten natuurlijk. We hadden drie anonieme kaarten in huis. Die hoefden enkel maar opgeladen te worden. En verder had ik een persoonlijke kaart voor Jan. Ooit aangevraagd toen dat nog gratis was, maar nooit gebruikt. Die moest geactiveerd worden. Willem toog dus eerst naar zo'n OV-punt op Zuidplein, waar dat allemaal geregeld kon worden. En daarna konden ze op stap. (moeilijker kunnen ze het niet maken...?)

Willem had een doel. Hij wilde vanaf Zuidplein met de metro naar centrum en dan in de stad kadootjes voor mijn verjaardag kopen. Hoe leuk is dat! Ik geloof dat ik al 25 jaar of langer mijn verjaardagskadootjes meestal zelf moet kopen. Maar eigenlijk is daar niets aan. Nu hebben we eindelijk de juiste manier gevonden. Ik heb online een verlanglijstje aangemaakt op lijstje.nl. Daar staan meteen de winkels bij waar je de kado's kunt kopen. Willem hoefde dus enkel op zijn mobiel te kijken en wist precies wat hij waar moest kopen :-)). Intussen was het natuurlijk dolle pret met die drie boeren-jongetjes in de metro en in de grote stad.






Ze kwamen pas om 14.00 weer thuis. Intussen had ik het nodige werk in huis kunnen doen. Mooi geregeld dus.

's Avonds had ik voor de laatste keer dit jaar spinnen op de spingroep. Het was weer erg leuk. Het leukste vond ik dat ik eindelijk een mooi eindresultaat had van een jaar lang spinnen. Twee prachtige strengen mooie bruine Alpacawol liggen nu klaar om er iets lekker warms mee te gaan breien. Ik denk dat ik er een omslagdoek voor mezelf van ga maken.

Dinsdag, oudejaarsdag, stond als gewoonlijk in het teken van oliebollen bakken. Ik had het deze keer eens anders gedaan dan anders. Ik had het beslag alvast de avond ervoor, toen ik thuis gekomen was van spinnen, gemaakt. Als je het beslag niet al te warm wegzet kan dat gemakkelijk. Het fijne was, dat de kinderen nu meteen om 8.00 al konden gaan bakken. Dirk is al jarenlang onze vaste oliebollenbakker. Dit jaar werd hij geassisteerd door Maaike en haar vriendin Judith. Volgens mij was het best gezellig daar in het schuurtje :-).












Na de oliebollen werden er nog appelflappen gebakken. En elk jaar zeggen we het opnieuw: eigenlijk zouden we het moeten omdraaien. Héél veel appelflappen bakken en maar een schaaltje bollen. Want appelflappen zijn gewoon nóg lekkerder dan oliebollen :-).
Ik gebruik voor de appelflappen (of liever: appelbeignets) het simpelste recept wat je bedenken kunt:

Een beslagje maken van 500 gram zelfrijzend bakmeel, twee eieren, twee flesjes bier, snuf zout. Van tien goudreinetten de klokhuizen uitboren, ze schillen en in dikke plakken snijden. De appelplakken royaal bestrooien met suiker en kaneel. De appelplakken met een vork door het beslag halen en bakken maar. Een minuut of 5...Je hebt dan ongeveer 50 stuks.

's Avonds zijn we weer naar de kerk gegaan. Ook Henk ging mee. Na de kerkdienst moesten de jongste drie kinderen nog even naar bed. Maar geslapen hebben ze niet. Jan was zó opgewonden door wat er te wachten stond, dat hij wakker bleef en Henk en Maria ook wakker hield :-).

We hoefden om half 12 dus niemand wakker te maken. Klokslag half 12 kwamen ze naar beneden gestormd :-). We hadden het gezellig met elkaar, ook al waren we niet als gezin compleet. Er waren er naar vrienden/vriendinnen. We waren 'maar' met z'n achten. Tegen twaalven pakte Willem de Bijbel om traditiegetrouw Psalm 90 voor te lezen en met elkaar te bidden. Daarna hoorden we buiten aan het vuurwerk wel hoe laat het was :-). We wensten elkaar een Gelukkig Nieuwjaar, aten oliebollen en appelflappen, keken naar het vuurwerk en intussen appte ik met mijn lieve vriendin Ellen in Zwitserland. Om half 1 was het wel mooi geweest. Tijd om de boel op te ruimen en te gaan slapen.

Het traditionele Nieuwjaarsontbijt bestaat bij ons uit: oliebollen :-). Ik heb iedereen zo lang mogelijk laten slapen. Daarna werd er zo ongeveer lopende weg een oliebol gegeten en vertrokken we alweer naar de kerk. Nu voor de nieuwjaarsdienst. Ik had er al wel een paar uur werk opzitten, hoor. Want 's middags kwam Willem z'n moeder bij ons om de nieuwjaarswensen van de familie in ontvangst te nemen. Ook al traditie.

Uit de kerk hadden we een zeer simpele lunch van soep en brood en daarna werd in rap tempo alles klaargezet om de familie te ontvangen. We hadden klapstoelen van de kerk geleend. Er werd koffie en thee gezet. Ik had kruidkoeken gebakken in de wonderpan en die werden aangesneden. Glazen en kopjes kwamen uit de kasten. Pakjes drinken voor de jongste kinderen. Chips, snoepjes, oliebollen, toastjes met salade, het was er allemaal.

Met z'n zestigen hebben we ze over de vloer gehad: broers, zussen, zwagers, schoonzussen, neven, nichten, aangetrouwd. Leuk om iedereen weer te zien!

En nee, 2 januari waren we nog steeds niet uitgefeest! Toen was het mijn verjaardag :-). Ik ben schandalig verwend dit jaar. En het was een leuke, gezellige dag, met ons eigen koppeltje. Lekker zonder agenda en zonder verplichtingen. 's Middags zijn we op Wim z'n nieuwe werk gaan kijken. Leuk om te zien waar die terecht gekomen is. 's Avonds zijn Trijnie en ik op kraamvisite geweest bij een neef die vader is geworden van een dochtertje. Ik had een leuke kikker gehaakt. (patroon van Garnstudio.com).


Vrijdag 3 januari was de laatste festiviteit van de vakantie. Mijn vader en moeder hadden een zaaltje gehuurd om er met de hele familie bijeen te komen en elkaar Gelukkig Nieuwjaar te wensen. Ook dat doen we zo al jaren. We waren met ongeveer 40 personen. Eerst hebben we gezellig koffie gedronken. Daarna was er een lopend buffet met nasi en bami en allerlei heerlijks. 
Ik werd alweer verwend, want ik kreeg verjaardagskado's van mijn familie!




En toen was het zaterdag. De laatste dag van de vakantie. Willem heeft nog hard gewerkt aan het timmerwerk. Handig om dan ook knechten te hebben! Jan heeft flink mee gedaan. Het gaat er al aardig op lijken in de nieuwe werkhoek. Er moet nu alleen nog een grote kast komen waar mijn rommel in kan ;-).






Tja, je hebt altijd véél te veel plannen voor zo'n vakantie, die om is voordat je er erg in hebt! Maar genoten hebben we, hoor. En dan nu maar weer wat weekjes buffelen :-).











woensdag 8 januari 2014

¨Vliegende¨ start

Dit jaar gaat mijn werk er een beetje anders uitzien. Ik ben gaan schrijven voor het blad Terdege. Elke twee weken mag ik de kookrubriek vullen. Dat betekent: een gerecht bedenken, dat uittesten, foto's maken tijdens het proces en van het eindresultaat, een verhaaltje schrijven, het recept uitwerken en als ik pech heb moet het allemaal nog een keer overnieuw als bijvoorbeeld het recept niet helemaal beviel of als de foto's niet mooi genoeg naar mijn zin zijn. Ik vind het erg leuk om te doen en was ook heel blij met de eerste aflevering die vorige week uitkwam. Blader maar eens in de digitale Terdege van deze week, dan kom je hem tegen: www.terdege.nl

Maar al met al kost dit werk me minimaal een hele ochtend geconcentreerd bezig zijn per twee weken. Daarnaast wil ik eigenlijk ook erg graag de broodbakworkshops gaan organiseren, waarover ik pas schreef. Ook dat kost de nodige tijd. Tijd die ik van mijn huishoud-tijd moet afsnoepen.

Ik heb erover nagedacht hoe ik het allemaal in goede banen kan leiden zonder dat het gezin en het huishouden eronder lijden. En ik heb besloten om maar weer eens te gaan flyen! Vijftien jaar geleden heb ik dat ook een tijd gedaan, dat flyen. Wat dat is? Kijk maar eens op: www.Flylady.net

Vandaar dus de titel van dit log: een vliegende start :-).

Vol enthousiasme ben ik weer begonnen. Als je werkt volgens Flylady volg je elke morgen en elke avond een vaste routine. En voor het mooi stel je ook nog een middagroutine in. Dingen die je dus elke dag hetzelfde doet en waar je niet meer bij na hoef te denken. Daarnaast werk je elke week in een bepaalde zone van je huis, die je dan extra beurten geeft. Deze week is dat de keuken. Gisteren 'moest' ik de buitenkant van de kastjes schoonmaken en vandaag staat de koelkast op de planning. Handig hoor, als je de opdrachten zomaar aangereikt krijgt :-). Overigens moet je natuurlijk e.e.a. wel aan je eigen situatie aanpassen. Mijn huishouden is natuurlijk niet doorsnee met m'n grote kinderschare en m'n grote(re) huis. Zo moet ik vandaag niet één, maar twéé koelkasten schoonmaken. Maar goed. Dat kan je zelf aanpassen.

Ook houd je elke dag een opruimsessie van 15 minuten en maak je twee keer per dag in twee minuten zogenaamde 'hotspots' netjes. Dat zijn die bekende plekken die rommel aantrekken: een kast waar van alles opgegooid wordt, een plank, een dressoir. Je kent het vast wel.

Het lijkt in het begin een beetje ingewikkeld allemaal, maar als je eenmaal door hebt hoe het werkt is het een heerlijk gestructureerde manier van huishouden. Ideaal voor chaoten zoals ik ;-). En voor wie eraan wil beginnen: je begint heel gewoon met babystapjes.

In mijn ochtendroutine heb ik opgenomen: vaat weg, aanrecht leeg, fornuis schoon. Eigenlijk is dat aanrecht ook de eerste regel die Flylady je leert: shine your sink. En ja, ik moet zeggen: dat is fantastisch! Vanmorgen om kwart voor 9 zag mijn keuken er al picobello uit:



Voorlopig ben ik weer heel enthousiast vanwege het oppoetsen van dit voor mij oude, vertrouwde systeem. Ik heb er alle vertrouwen in dat ik door deze 'strakke' aanpak de tijd kan vinden voor het werk buiten mijn huishouden. Lekker hoor, dat flyen :-)

zaterdag 4 januari 2014

2014

En dan is het zomaar 2014 geworden en wil ik alle lezers het allerbeste toewensen. Wat is het oude jaar omgevlogen! En wat gaat ook de kerstvakantie weer hard voorbij! Een vakantie boordevol activiteiten. Ik denk dat ik DV volgende week nog wel een impressie schrijf. Ik hoop dit jaar sowieso lekker door te gaan met het schrijven van gewone huis-tuin-en-keuken-logjes, want dat zijn de schrijfseltjes die het meest gewaardeerd worden volgens de poll.

In dit eerste berichtje van het nieuwe jaar wil ik een bijzonder oproepje doen:

Onze Dirk (22) wil dit jaar afstuderen. Hij doet HBO-informatica. Op dit moment is hij bezig aan zijn laatste blok op school en dan rest alleen nog de afstudeeropdracht van vier maanden. Deze opdracht zou hij erg graag in het buitenland doen. Dit vanwege gewoon 'buitenland-ervaring', maar ook vanwege de taal. Hij wil dan bij een bedrijf werken waar Engels de voertaal is.
Aanvankelijk wilde hij graag naar Zwitserland, omdat hij daar alvast een fijn kostadres zou kunnen krijgen, bij mijn lieve vriendin Ellen. Het lukt echter tot op heden niet om daar een geschikt bedrijf te vinden. Hij is daarin ook nog wel een beetje kieskeurig, want ja, afstuderen doe je maar één keer, hè.
Hij zoekt een middelgroot tot groot software-bedrijf, waar hij vooral iets hoopt te leren van de bedrijfsprocessen en waar veel gedaan wordt met PHP.
Dirk kan in principe al in februari beginnen (en is dan dus in juni klaar). Maar op zo'n korte termijn moet het wel een wondertje zijn als dat gaat lukken. Hij kan ook halverwege april beginnen en dan gewoon later afstuderen.

Ik weet dat er aardig wat mensen in het buitenland meelezen. Maar misschien zijn er ook lezers in Nederland die kunnen en willen helpen. Daarom dus dit oproepje: wie weet of heeft een bedrijf waar Dirk zijn afstudeeropdracht kan doen?
En is daar wellicht ook een gastgezin waar hij kan verblijven?

Dirk heeft naast zijn studie ook een eigen bedrijf en daar vind je zijn contactgegevens en kun je in de portfolio ook wat voorbeelden vinden van wat hij zoal gemaakt heeft: www.luijkwebcreations.nl Hij wil met alle plezier zijn CV sturen.

Ik ben heel benieuwd of dit oproepje wat gaat opleveren!