De eerste reizigers arriveerden om half 9. Dat waren Ellen en Marco. Zij kwamen de auto die ze van Dirk geleend hadden weer terugbrengen en dan zou ik ze naar Schiphol gaan brengen. Ze gingen na een heerlijke vakantie weer terug naar thuis in Zwitserland.
Terwijl Ellen en Marco aan de thee zaten, arriveerden mijn zwager en zus met hun kinderen. Zij kwamen de aanhangwagen ophalen die bij ons stond. Zou zouden die dag gaan inpakken en dan de volgende dag naar Winterberg in Duitsland vertrekken. De aanhangwagen werd aangekoppeld. De kampeeruitrusting van Leendert werd meteen meegegeven, want Leendert zou ze later nareizen om een weekje bij hen op de camping te kamperen. Ja, ja, het was net echt, dat station Luijkensteijn. Tassen, koffers, tenten en zwaaiende mensen :-).
Adrie en Maria reden de straat uit en vanaf de andere kant reden mensen de straat in. Leendert ging namelijk met drie vrienden een week naar Portugal. De vrienden werden één voor één bij ons afgeleverd. Met koffer en al natuurlijk ;-). Willem zou de jongens naar Schiphol brengen.
Hoewel het vliegtuig van Ellen en Marco een uur of twee later zou vertrekken dan het vliegtuig van de jongens, hadden we afgesproken om met twee auto's tegelijk naar Schiphol te rijden. Wel zo gezellig, niet?
Bij mij was er nog ruimte in de auto, maar die werd snel opgevuld. Dirk moest nog langs het consulaat in Amsterdam om zijn visum in orde te laten maken. Het kwam mooi uit, dat hij kon meerijden. En tenslotte schoof Henk nog naar binnen. Die ging mee voor de gezelligheid.
Na anderhalf uur van binnenkomende en vertrekkende mensen, van opgewonden jongens die van zenuwachtigheid nog wel 10 keer hun koffers wogen om te zien of die niet te zwaar waren, van intussen nog 101 dingetjes te doen die beslist gedaan moesten worden, reden we weg.
Op Schiphol verdwenen de jongens in een zucht achter de douane. Ze keken nauwelijks meer achterom. Want wat hadden ze zin in hun vliegreis en hun vakantie! De allerlaatste hug en goed bedoelde adviezen en daar vertrok Leen.
Het vertrek van Ellen en Marco ging heel wat rustiger :-). Ze hadden dan ook alle tijd, want moesten nog wel een uur of 3 of langer op hun vlucht wachten. Maar het was dan tóch zover. Snik, afscheid nemen is echt helemaal niet leuk! Ook niet als je weet dat je elkaar weer binnen afzienbare tijd hoopt weer te zien. Dag lieve vrienden...
En daar stonden we dan: Dirk, Henk, Willem en ik. Met toch wel zoiets als een soort kater. Maar Willem wist daar wel iets op: koffie met iets lekkers. En dus zochten we een tentje op voor een bakkie troost met een taartje ;-). Daarna liepen we in optocht naar de electronicawinkel, waar ze ook pasfoto's maken. Dirk had nog een pasfoto nodig voor op z'n visum. Ziezo, nu was alles in orde. We konden richting consulaat.
Eigenlijk wilde ik alvast met Henk naar huis rijden. Maar Willem vond het leuker als ik nog even meeging. We lieten daarom mijn auto in de garage staan en reden met z'n vieren naar het consulaat. Dirk had de week ervoor er nog over gebeld en er was gezegd, dat hij met 10 minuten weer zou buiten staan. Het consulaat was maar 7 autominuten van Schiphol vandaan. Appeltje eitje, zou je zeggen.
Het liep alleen anders. We waren net goed en wel onderweg, toen Dirk te binnen schoot, dat de benodigde papieren bij míj in de auto lagen. Ok. Rechtsomkeert dan maar. Willem wachtte buiten de garage, terwijl Dirk naar binnen holde voor de papieren. Al snel waren we op weg voor de tweede poging. We vonden met behulp van de tomtom snel waar Dirk zijn moest en Dirk ging er naar binnen. Inderdaad kwam hij met 10 minuutjes naar buiten, maar zonder visum! Er klopte iets niet in zijn papieren. Het moest aangepast worden en dan moest hij morgen maar terugkomen. Maar wij hadden niet zo'n zin in nóg een ritje naar Amsterdam, nu we er toch al waren. Dus bedachten we een ingewikkelde constructie. Goede papieren werden naar Dirk gemaild. We reden naar een copyshop waar ze genegen waren om een mail uit te printen. Dirk stuurde de mail door naar de copyshop en daar werd alles uitgeprint.
Nou, om een heel lang verhaal heel kort te maken: Dirk heeft uiteindelijk z'n visum op zak gekregen, maar vraag niet hoe :-).
We waren dus heel wat later thuis dan gepland. Maar precies op tijd voor de kapper die kwam. Fijn, want er was hier weer genoeg te knippen :-). Zes mannen werden van hun te lange haardossen verlost. En intussen mocht Henk kiezen wat we zouden gaan eten. Hij koos poffertjes. Nou, dat is toch een prima vakantiemenu, niet? Ik bakte twee schalen vol en maakte er nog maar een grote schaal fruit bij klaar voor de nodige vitamientjes.
Mijn poffertjesrecept voor 6 personen:
600 gram bloem, 1 liter lauwe melk, 1 1/2 tl. zout, 1 1/2 eetlepel gedroogde gist en 1 1/2 eetlepel suiker tot een klontvrij beslag mixen. Een uurtje laten rijzen. En bakken maar. Ik heb een gietijzeren bakplaat en dat werkt als een trein.
Meestal vervang ik een deel van de bloem door meel. Net zo lekker maar met meer voedingsstoffen.
.De teller staat op totaal 377 dingen die weg gingen sinds ik hier eind juni mee begon.
's Middags heb ik het werk het werk gelaten. We hebben fijn twee familiebezoekjes in Zeeland afgelegd. Dat ging nu eens mooi in onze thuisblijfvakantie! Ik geniet geweldig van alle reuring en al dan niet geplande activiteiten!
