woensdag 27 augustus 2014

Twee dagen met z'n tweeën

Het plan was er al een poosje. Maar of het ook uitvoerbaar was, was nog maar de vraag. Willem en ik wilden er twee dagen samen tussenuit. Even de batterij opladen. Even geen pa(pa) en ma(ma) zijn, maar gewoon Willem en Teunie.

Op de één of andere manier kregen we de puzzel rond. Op de dag dat wij Dirk naar Schiphol zouden brengen, zouden we daar 'onze' twee dagen meteen aan vast plakken. Drie kinderen, die bèst voor zichzelf konden zorgen, bleven thuis. Twee kinderen gingen een nachtje logeren. De rest was her en der op vakantie/op reis.

Zodra we Dirk hadden uitgezwaaid liepen we een beetje vreemd naar onze auto in de parkeergarage. Nu was de dag verder van ons! We hadden twee dagen daarvoor naar een hotel gezocht voor één overnachting. Eerst wilden we iets in Limburg doen, omdat we daar nog nooit geweest zijn (behalve er een aantal keren doorheen gereden). Maar echt handig is dat niet, als je vanuit Amsterdam (Schiphol) komt. Dan ben je een paar uur kwijt aan autorijden.
Daarom bedachten we dat iets aan zee ook leuk zou zijn. Dat is weliswaar duurder, maar ook een ervaring die we weleens wilden hebben.
We boekten een lastminute kamer in Wijk aan Zee. Zó leuk: een kamer met uitzicht op zee. Phoehee, wat een luxe!

We konden tot 18.00 inchecken en we hoefden dus niet meteen naar daar. We reden daarom eerst naar Haarlem. Daar wilden we wat door het centrum boemelen. Winkeltjes kijken, de Bavokerk bezoeken enzovoorts.

Tomtom bracht ons waar we zijn moesten en in toeristentempo liepen we door het centrum van Haarlem. We liepen een biologische winkel, Marqt, binnen. Zomaar lekker even rondsnuffelen. Willem kocht een ijsje, ik een pakje dadels. En voor thuis namen we twee soorten instantpindasaus mee. Gewoon eens benieuwd of die kon tippen aan onze zelfgemaakte natuurlijk ;-).

We liepen naar de VVV om er een wandelroute te halen. Maar intussen passeerden we de Bavo. Daar moesten we beslist in. Willem was vooral ook heel benieuwd naar het beroemde orgel. We hadden geluk. Er werd juist gespeeld. We gingen een poos zitten om te luisteren en om sfeer te proeven. Wat prachtig en indrukwekkend altijd, zo'n eeuwenoude hoge kerk.






Bij de VVV kregen we verschillende routes in handen geduwd. We kozen er één uit, maar al snel volgden we een eigen route. We keken liever naar wat er spontaan op ons pad kwam.

Het was droog, maar best koud. Ik was op den duur gewoonweg versteven. Tijd om naar de auto te gaan en ons op te warmen. En ach, laten we dan ook maar meteen naar Wijk aan Zee gaan. We waren heel benieuwd.

We checkten in bij het hotel en zochten onze kamer op. WOW! Wat een schitterend uitzicht! Echt een droom! We rukten nog net niet de vitrage van de roedes af in onze haast om naar dat moois te kijken :-)).



We installeerden ons en rustten even lekker uit. Ik had m'n haakwerk en boeken. Willem moest eigenlijk nog een rapport voor z'n werk maken. Maar toen hij daar een uurtje aan gewerkt had, heeft hij er uitstel voor gevraagd (en gekregen). Hij had er écht even géén zin in.

Ik zag iets van Italiaans eten en had daar acuut zin in. Willem zocht online of er iets in de buurt zat. En jawel, er was een leuk Italiaans restaurant in Wijk aan Zee. De recensies waren goed. We gingen er naar toe. En ja, het was er in één woord: geweldig! Het eten was verrukkelijk, de bediening gezellig. We genoten!

Terug op onze kamer was het vooral weer het uitzicht, nu over de donkere zee, wat zo heel bijzonder was.



En de stilte natuurlijk. Zomaar alle tijd voor elkaar. Super. We kwamen allebei helemaal tot rust. Willem was eigenlijk van plan om de volgende morgen bijtijds op te staan om een strandwandeling te gaan maken. Maar dat is er niet van gekomen. We waren heerlijk lui, stonden laat op, pakten onze spullen weer in en liepen pas tegen half 10 naar de ontbijtzaal. Ook al zoiets heerlijks. Een buffet vol lekkers waar je zomaar van alles van kunt nemen. Echt een feest.

Maar ook hieraan kwam een eind. We moesten uitchecken.  We hadden echter nog wel een hele dag voor ons. We hadden besloten om naar de Zaanse Schans te gaan. Daar waren we nog nooit geweest. En ik wilde die molens daar toch ook eens zien. Zouden ze net zo mooi zijn als 'onze' Kinderdijkse molens?

Toen we er aan kwamen begon het net serieus te regenen. We vluchtten het Museum binnen. Daar kochten we een kaart waarmee we het museum in konden, maar ook één molen binnen mochten én de kuiperij én hier en daar korting kregen als we iets kochten.

Ok. Eerst het museum dan maar. Eigenlijk dacht ik dat we daar van alles te zien zouden krijgen over de Zaanse Schans. Maar het bleek een museum te zijn rondom het 100-jarig bestaan van Verkade. Je weet wel, van de Verkade koekjes. En dat was onverwachts leuk. Er waren hele stukken fabriek nagebouwd, of terug opgebouwd, en alles was werkend te zien. Weliswaar met nep-koekjes, maar toch.




Er was veel leuke en interessante informatie over het bakproces, over de arbeidsomstandigheden, over de theelichtjes van Verkade, over de beroemde plaatjes-albums enzovoort enzovoorts. Ook heel leuk om met kinderen te gaan kijken, trouwens.

In de museumwinkel zagen we heel leuke bijenmokken. Ja leuk, maar zoiets koop je toch niet? O nee? Nou, wij vandaag wel :-)). Willem vond het een leuk idee om twee mokken te kopen, waar we elke avond thee uit zouden drinken en waarbij we dan elke avond aan deze leuke dagen zouden denken.

Het was inmiddels droog geworden buiten. Er scheen zelfs een waterig zonnetje. Op naar de Schans dan maar!




We keken in een klompenmakerij. Heel leuk, die vitrines vol bijzondere klompen. Complete kunstwerken van houtsnijwerk (trouwklompen),


prachtig beschilderde exemplaren (kerkklompen),



smokkelaarsklompen met de hak aan de voorkant en de neus aan de achterkant, zodat degene die ze droeg een spoor in tegengestelde richting naliet, klompen uit alle delen van de wereld. Heel interessant. De klompenmaker liet een machine zien waarmee je in 5 minuten een klomp kunt maken. O. Dat wist ik dus niet ;-).

We bezochten een verfmolen.

Willem op de omloop van de verfmolen



Bezochten de kuiperij. Maakten een wandeling aan de overkant van het water, waar van die prachtige, oude Zaanse huizen staan.


De bijenkorf herinnert aan het geslacht van Honig


Keken in het oude Albert Heijn winkeltje en nog veel, veel meer.



We slenterden pas tegen vieren naar de uitgang en zagen met verbazing hoe daar nog bussen vol toeristen arriveerden. Terwijl het spul om 5 uur sloot! Chinezen en Japanners werden met een bloedgang door gidsen rondgeleid. Als ze geen foto's stonden te maken, waren ze klompen of molentjes aan het kopen.

Ik vond de Zaanse Schans echt wel mooi. En ook zeker de moeite waard. Maar toch vooral VERBIJSTEREND toeristisch! Geef mij dan het mooie, stille Kinderdijk maar. Daar staan tenminste molens die er al een paar honderd jaar staan en geen molens die vanwege het toerisme herbouwd zijn in een gearrangeerd rijtje....

Wat zouden we nu nog gaan doen? Een hapje eten aan het strand? Nee, we aten een hapje bij La Place in Hoofddorp. En daarna reden we langs binnenweggetjes richting het Zuiden. We zouden nog een strandwandelingetje gaan maken of even op Scheveningen rondlummelen.

Maar hoe dichter we richting huis kwamen, hoe meer het ging kriebelen. We wilden gewoon naar huis! Het was leuk geweest. Maar ook genoeg nu. We verlangden naar onze koters, naar onze eigen bank, wilden verhalen delen.

En zo kwam het dat we al rond koffietijd weer thuis kwamen. Net alsof we een hele week weg geweest waren! Heerlijk. Dit hopen we beslist vaker te kunnen doen.