zaterdag 28 februari 2015

Advertorial

Hoewel het pas morgen maart is, wil ik vandaag vast de advertorial voor die maand plaatsen. Even voor de mensen die hier nieuw zijn en zich afvragen: 'Wat krijgen we nu?' :-)

- Op deze blog is er plaats voor adverteerders met wie ik persoonlijk contact heb en van wie de aangeboden producten en/of diensten passen bij een eenvoudigleven-lifestyle. Die adverteerders hebben links of bovenaan de tekst ruimte voor een banner.

-Nieuwe adverteerders stel ik middels een advertorial aan u voor. Ook 'oude' adverteerders, die iets nieuws te melden hebben, kunnen een plaatsje bestellen in de maandelijkse advertorial.

- Houdt u niet van advertenties op blogs? Dan kunt u de banners via de instellingen van uw computer uitschakelen. De advertorial die ik schrijf (maximaal één keer per maand) heeft altijd als titel 'Advertorial' en deze berichten kunt u dan dus overslaan. Zo hoeft u op deze manier niet bang te zijn voor sluipreclames op deze blog. Alles is transparant.

- Wilt u zelf adverteren op deze blog? Kijk dan hier voor meer informatie

Daar gaan we dan. Twee adverteerders voor de maand maart in de advertorial. Eerst is daar een oude bekende:

BELLEBIEN

U weet het wellicht al: bij Bellebien kunt u terecht voor bijzonder linnengoed. Vaak met een landelijke uitstraling. Alles van de allerbeste kwaliteit en met een speciaal verhaal.

Nieuw in de collectie zijn de spreien! Verkrijgbaar in maar liefst drie varianten.

Als eerste noem ik de zogenaamde wafeldekens. Heerlijke spreien (of dekens, zo u wilt) van 100% katoen. Ik ben dol op die ouderwetse, klassieke wafelstof! Mijn moeder heeft een enorme stapel baddoekjes van wafelstof. En die gaan elke vakantie mee, omdat ze zo heerlijk afdrogen, makkelijk in de was en ook weer snel droog zijn. Bij wafeldekens heb ik trouwens andere associaties: het ziekenhuis! In het ziekenhuis, waar ik zo vaak heb gelegen, hebben ze ook wafeldekens. Maar niet in zo'n mooie kleur als waar je bij Bellebien uit kunt kiezen. Er is nog keuze uit wit, roomwit, lila en blauw. De andere kleuren zijn reeds uitverkocht! De wafeldekens zijn in 1- en 2-persoonsmaat.


Bent u niet van de klassieke wafels? Dan kunt u wellicht uw keuze maken uit de 15 'gewone' spreien die Bellebien in de collectie heeft. Voor elk wat wils: strepen, effen, bloemen. Noem maar op. En ook weer allemaal in 1- of 2-persoons.






Maar we zijn er nog niet...

Voor wie echt iets bijzonders wil heeft Bellebien handgeweven Mediterrane spreien. Prachtige spreien, geweven op oude weefgetouwen in Turkije. Met, zoals dat hoort bij handwerk, hier en daar een oneffenheid of een wat verspringend motief. Hoe charmant! Deze spreien zijn in één maat verkrijgbaar: ruimvallende 2-persoons. En dat in acht kleuren en van 100% katoen.



Ziezo. Genoeg informatie om eens een kijkje te gaan nemen op de website van Bellebien, denk ik :-).

En dan iets totaal anders. Een nieuwe adverteerder:


En nu denkt u misschien: o leuk, Dirk is zeker aan iets nieuws begonnen. Nee hoor. Dit gaat niet over onze Dirk. Maar over een Dirk die iets leuks doet met muziek!

Ik vertelde deze week al over de piano die we kochten. En ook, dat Willem de piano zelf gaat stemmen. Kijk, en daarvoor zijn we terecht gekomen bij www.dirksproject.nl. Dirk heeft namelijk prachtige software om uw piano zelf te stemmen. Ik schrijf in deze advertorial alleen iets over Dirk en zijn producten. Later deze maand gaat Willem nog een uitgebreide review schrijven over het gebruik van de software om uw piano te stemmen. Heel kort gezegd komt het er op neer, dat u een toets indrukt en dat de computer dan aangeeft of en hoeveel de snaar verder gespannen dient te worden. 

Willem is gisterenavond enthousiast aan de slag gegaan met het stemmen van de piano. Echt moeilijk is het niet. Eigenlijk heb je er alleen een flink portie geduld voor nodig. En graag ook een beetje gevoel voor en kennis van het instrument. Die kennis kun je vergaren door op internet filmpjes te kijken over piano stemmen. En dan is het een kwestie van: gewoon doen.

Een piano moet doorgaans toch minstens eenmaal per jaar gestemd worden. Een pianostemmer rekent gemiddeld 70 euro per uur en heeft anderhalf uur nodig om uw piano te stemmen. Dik honderd euro bent u dus al snel kwijt. De pianostemmer die u bij Dirk's Projects kunt kopen kost 298,00 euro en is verkrijgbaar voor zowel Microsoft computers als voor Apples. Het is dus een investering die u er al snel uit heeft. Bij de software krijgt u een uitgebreide handleiding en ook op de website is er van alles te vinden. 

Voor wie niet zo houdt van handleidingen lezen en/of instructiefilmpjes kijken is er ook de mogelijkheid om het pianostemmen op een unieke manier in de praktijk te leren. U kunt hiervoor de cursus Piano stemmen voor beginners volgen. Op een prachtige locatie in Frankrijk leert u alle ins en outs van zowel de praktijk als de theorie van het stemmen met de software. U leest er alles over op Dirk's website.

Wij waren vooral geïnteresseerd in het piano stemmen. Maar daar houdt het bij Dirk niet mee op. Dirk heeft ook software voor het stemmen van uw gitaar, mondharmonica, accordeon en zelfs draaiorgel :-). En voor wie dol is op 'gratis' is er de metronoom. U kunt hem gratis en voor niets downloaden via Dirk z'n website.

Er is deze week vooral voor Willem een wereld open gegaan. En tja, het hele gezin moet eraan geloven. Wat dat gestem en gepingel zal voorlopig nog wel even duren :-). Bij onze oude, electrische, piano was dat gemakkelijk: koptelefoon op. Had niemand er last van ;-). Gelukkig zijn we hier wel wat gewend als het gaat om geluid. We doorstaan het dus wel. Alleen had ik er gisterenavond om half 12 zo ongeveer wel schoon genoeg van :-). Wordt vervolgd (in de review door Willem).


vrijdag 27 februari 2015

Uitstapje met Henk

Vanmiddag ben ik samen met Henk naar Blijdorp geweest. We hebben daar een abonnement en dus is het ook de moeite om er voor een paar uurtjes heen te gaan. We gingen om 14.00 uur van huis. Drinken en wat lekkers mee. En een opgeladen telefoon om foto's en filmpjes te maken. Heerlijk dat ik daarvoor niet altijd m'n onhandig grote fototoestel meer hoeft mee te slepen!

In de auto vroeg ik aan Henk welke dieren hij graag wilde zien. Het maakte hem niet zoveel uit. Als we maar begonnen bij de zeeleeuwen. Geen probleem. Die zijn meteen bij de ingang. Dus daar zouden we als eerste gaan kijken.


Het zonnetje was heerlijk! We besloten dus lekker buiten te blijven en dingen als het Oceanium en de Vlindertuin te bewaren voor als we een keer met minder lekker weer zouden gaan.

We liepen langs de ijsberen. Verrassing! Er is pas geleden een ijsberentweeling geboren en moeder en kindjes waren heerlijk aan het spelen in de zon! Ik kon er geen genoeg van krijgen.


Maar Henk wilde verder. Ok.

We keken bij de prairiehondjes. Bij de struisvogels die net eten gekregen hadden. Met z'n tweeën pikten ze gulzig uit één bak. Af en toe staken ze hun koppen omhoog. Dat was een grappig gezicht. Het leek net of ze er moeite mee hadden om hun nek uit de kronkels te halen :-).

We keken bij de gevlekte hyena's. De giraffen sloegen we over. Daar was het steendruk. En we hadden die de vorige keer al uitgebreid bekeken.

We keken bij de enorme krokodillen. Ze lagen achter het glas, vlakbij ons. Hu, wat een tanden! Doe mij maar liever die grappige stokstaartjes. Die vind ik veel leuker.



Ik dacht dat de gorilla's met dat mooie weer wel buiten zouden zijn. Maar nee. Het was zeker toch te koud. Henk ging eerst maar even lekker spelen in de speeltuin. 



Daarna wilde ik toch graag bij de apen kijken. Henk wilde niet naar binnen, want hij vond het er stinken. Daarom bracht ik hem naar de binnenspeeltuin en ging alleen naar de apen.

Het babyaapje wat vorige keer nog bij z'n moeder aan haar borst hing, stuiterde nu al parmantig door het verblijf. Hoe schattig, zo'n klein ding!

Dan is Bokito maar een griezel. Die reuze gorilla kwam eens vlak voor me poseren. Ik vind hem imponerend en een beetje eng. Er was ook een moederaap met een baby bij de gorilla's. Maar die kreeg ik niet goed voor de lens.



We besloten op ons gemakje terug te gaan. Het ging al richting sluitingstijd. We stonden nog even stil bij de wolven.

Toen we bij de uitgang kwamen hoorden we de zeeleeuwen brullen. Daarom sloten we ons uitstapje af zoals we waren begonnen: kijken bij de zeeleeuwen. Prachtig zo soepel als ze zwemmen! En ook leuk om te zien hoe ze als groep leven.



Thuis gekomen maakte ik een lekkere maaltijd klaar: gebakken aardappelschijfjes, uientaartjes, spinazie en sla. En voor ieder een ijsje toe. 

De vakantie zit er alweer bijna op. Morgen hoopt Maaike weer thuis te komen. Er logeert nog een nichtje. Nog even. En dan moeten we weer in het gareel...



donderdag 26 februari 2015

Mengelmoes

Ook vandaag was het weer een mengelmoes van vakantievieren en verplichtingen nakomen. Wat vliegt zo'n goed gevulde dag toch altijd om!

Ik begin de dagen in de vakantie liefst gewoon vroeg. Net als anders. Ik 'sliep uit' tot 6 uur. Bij de jongens die als eerste naar hun werk moesten liepen de wekkers om kwart over 6 af. Terwijl zij bezig waren met brood smeren en spullen klaarzetten ging ik achter de strijkplank voor de dagelijkse portie strijk. Precies om half 8 was de teil leeg en had ik net genoeg tijd om een ontbijtje voor Willem en mij klaar te maken: speltpap van 2 kopjes water, 2 kopjes hazelnootmelk, 2 kopjes speltvlokken, 2 bananen in stukjes, handje rozijnen, flinke snuf kaneel en een klein beetje ahornsiroop. Mmmm, zó lekker! Zittend in bed genoten we samen van ons ontbijtje. Kijk, dat is zo leuk in de vakantie!

Terwijl Willem zich ging klaarmaken om naar zijn werk te gaan, maakte ik z'n lunchsalade. Baby Romainesla was vandaag de hoofdmoot. Als smaakmaker ging erdoor: banaan, rozijnen, paprika en komkommer. Een super simpele salade dus vandaag ;-). Ik legde nog een stuk komkommer en een banaan naast de saladepot klaar en Willem kon gaan.

Jan en Henk waren inmiddels ook opgestaan. Zij verdeelden eerst de 'computertijd'. Die is in de vakantie een stuk ruimer bemeten dan op schooldagen. Ik verwende ze met een bord Brinta en een beker warme chocolademelk.

Op m'n gemakje ging ik aan het werk. De bedden opmaken, één bed verschonen, was afhalen, was ophangen, wassen sorteren enzovoorts. Wat telefoontjes tussendoor en de ochtend was om voor ik het wist.

Om kwart voor 12 zou ik naar schoonmama vertrekken, die in het ziekenhuis ligt. Henk en Jan mochten samen mee en dan zou ik ná het bezoekuur met ze naar de Kringloopwinkel in Dordrecht gaan. Toen puntje bij paaltje kwam wilde Jan liever thuisblijven. Ook goed. Koos was er ook en samen met Dirk, die van zijn werk even naar huis zou komen, zouden ze lunchen.

Henk was nogal onder de indruk van zieke oma. En toen we er een half uurtje gezeten hadden, had hij het wel gezien. Hij moest nog even geduld hebben, want ik wilde tot 13.00 uur bij schoonmama blijven. Die had het niet zo breed :-(.

Maar om 13.00 was het genoeg. Voor Henk, maar ook voor oma, die zo langzamerhand wel weer aan een dutje toe was. We vertrokken naar de Kringloopwinkel. Henk mocht verzinnen wat hij daar wilde eten. Tosti misschien? Of soep? Of toch liever chocolademelk met een taartje? Het werd het laatste. Zelf had ik nog een koffiemunt en zodoende was ik voor nog geen 4 euro klaar voor een verwennerij voor samen.

Toen de buikjes gevuld waren en Henk ein-de-lijk zijn warme chocolademelk op had, was het tijd voor een rondje shoppen. Ik keek uitgebreid bij het rek met serviesgoed. Ik haal daar nogal eens wat vandaan voor de foto's van mijn kookrubriek in Terdege. Ook vandaag scoorde ik het één en ander voor een prikje. Bij de boeken vond ik ook wat van mijn gading. En bij het speelgoed nam ik twee dingen mee, die later thuis echt Bingo! waren. Een mooie grote (bijna complete) Spirograph doos voor Jan en een grote doos van 500 stuks dominosteentjes met bruggetjes en poortjes voor Henk. O ja, ik vond ook nog een heel mooie regisseursstoel voor maar 4,50. Die heb ik gekocht om van de zomer fijn mee te nemen naar het strand. Lekker compact.

Het was al 15.00 uur toen we tevreden naar buiten, de regen in, liepen.

Onderweg vroeg ik aan Henk wat we eens zouden gaan eten vanavond. ¨Poffertjes¨, stelde hij voor. Goed plan.

Thuisgekomen ben ik eerst nog maar weer even aan de slag gegaan. Verder waar ik vanmorgen was gebleven, zeg maar :-).

Ik kreeg een telefoontje van de baas van Hans. Of we nog interesse hadden in een portie hout voor de kachel. Daar zeggen we geen nee tegen! En zo werd er onverwachts een portie hout bezorgd wat Koos en ik samen in het houthok hebben gesjouwd. Het moet allemaal nog gezaagd en gekliefd worden en daarna drogen. Het is dus pas voor het volgend stookseizoen. Super!



Er was een pakje gebracht voor Willem. Ik vermoedde dat daar de stemsleutel in zou zitten, die hij van iemand had gekocht. We hebben namelijk twee weken geleden op Marktplaats een piano gekocht. We hadden een electrische, maar Willem wilde altijd nog eens een 'echte'. Zomaar onverwachts liep ik hier tegenaan. Van mensen bij ons van het dorp. Die piano moest echter wel gestemd worden. En aangezien ik ooit het boek Dat doen we zelf wel! heb geschreven was het een uitdaging (voor Willem) om hem zelf te gaan stemmen. Het had even wat voeten in aarde (lees: veel youtubefilmpjes kijken) voordat Willem wist hoe het moest en wat je ervoor nodig had. In elk geval dus een stemsleutel. En eigenlijk ook software, maar dat komt later. Ik verwachtte al dat Willem een gat in de lucht zou springen als hij zou zien dat de sleutel was gearriveerd. En dat was ook zo. Nog met z'n jas aan haalde hij het deksel van de piano en begon. Dirk die ook juist thuiskwam van z'n werk kreeg evenmin de tijd z'n jas uit te trekken. Hij werd er meteen bij 'gesleurd' om te helpen :-).





We zijn nu enkele uren verder en ik moet zeggen dat de piano al heel wat beter klinkt!




Terwijl de mannen aan het stemmen waren en Jan en Henk met de verworven Kringloopschatten speelden, ging ik aan het poffertjes bakken. Het beslag had al een uurtje staan rijzen. Geen poespas: 600 gram bloem, 1 liter lauwe melk, 1 1/2 tl zout en 1 1/2 el gist. Dat is alles wat je nodig hebt voor een mooi poffertjesbeslag. En een uurtje geduld om het spul te laten rijzen. Ik maakte een dubbele hoeveelheid. En dat was ruim voldoende, want we waren vanavond maar met z'n zevenen.




Na het eten kreeg Willem ineens de riebels en wilde nog snel even heen-en-weer naar zijn moeder in het ziekenhuis. Prima. Ik stapte bij hem in en zo keken we nog even een kwartiertje bij schoonmama om het hoekje. Gelukkig ging het nu veel beter met haar dan tussen de middag!

Vanavond kwam Maria thuis van haar logeerpartijtje. Fijn weer een kuiken onder moeders vleugels. De vakantie gaat alweer opschieten. Morgen al vrijdag...

dinsdag 24 februari 2015

Vakantiedrukte

Vakantiedrukte. Dat lijkt een contradictio in terminis. Want ja: vakantie betekent toch 'lekker niets doen', terwijl drukte 'een volle agenda' suggereert. Toch kan ik geen beter woord bedenken als vlag die de vakantielading moet dekken.

Het is dus allereerst volop vakantie. In de zin van: slome ochtenden, zonder gejakker om op tijd op school te zijn. Van nog slomere avonden, zonder huiswerkdrukte (of de drukte vanwege het ontbreken van de huiswerkdrukte ;-)).

Maar tegelijkertijd is dat weer niet zo heerlijk sloom als het klinkt. Want de helft van het gezin viert geen vakantie. Die gaan elke morgen trouw naar hun werk. Pakkie brood mee en gaan met die banaan.

En die drukte? Zal ik even een selectie opsommen? Mag je zelf bepalen of dat drukte is, of niet.

Op dag 1 heeft Maria een vriendinnetje te logeren. En dan 's morgens met een groep meiden lekker ontbijten bij de Hema, ¨mam, mag ik een euro lenen¨ ;-). Op dag 2 gaat ze bij haar nichtje logeren. Vanaf maandag tot donderdagavond is ze met een vriendin mee op vakantie. Dat was dus: slepen met een matras, dekbed en kussen, tas inpakken, koffertje inpakken, ¨mam, is mijn zwarte vest gewassen¨ enzovoorts.

Maaike ging samen met Ammy (de vriendin van Hans) naar mijn vriendin Ellen in Zwitserland. Voor het eerst vliegen, voor het eerst skieën. Koffer inpakken, online inchecken, vluchtgegevens printen, ¨heb ik m'n id-kaart nu wel?¨, Hollandse boodschappen inpakken, nog eens bellen, nog eens appen en dan, eindelijk, op vrijdagavond even na zessen, rijden de meisjes weg. Spannend!

Intussen wordt ik zo ongeveer per uur door Ellen op de hoogte gehouden. Ik lijk wel een puber, met m'n telefoon aan mijn handen gekleefd :-).

Daar gaan de meisjes!
Ze hebben de smaak direct te pakken.
Kan ook niet anders met zo'n goede skileraar!

Voor Hans is de vakantie een werkvakantie. Hij gaat elke dag met z'n koffer brood de deur uit en komt er rond het avondeten weer in. Ik hoef alleen maar te zorgen dat z'n stapel werkkleding aangevuld blijft.

Rond Koos is er ook niet veel drukte. Hij moet alleen een beetje achter de vodden gezeten worden, opdat hij naast gamen toch ook wel het beloofde schoolwerk doet ;-). En verder is het: vrienden over de vloer. Gezellig dus.

Jan heeft een vriend te logeren. Ze vinden het leuk om samen in het kantoortje te slapen. Dus wordt er elke dag met beddengoed en matrassen gesleept. En 's morgens vind ik er lege chipszakken en colaflessen. Ach ja ;-).

Henk is logeren bij een vriendinnetje en heeft het er prima naar z'n zin. Morgen komt hij weer thuis.

Rondom het vakantievieren en het werk en de logeerpartijtjes vouw ik mijn huishoudelijk werk. De was natuurlijk, waar nooit een einde aan komt. De rommel waar evenmin een einde aan komt. Elke dag eten koken. Ook al geen verrassing meer, als je dat al meer dan 28 jaar doet. Toch is het niet saai. Ik geniet ervan als alles om me heen lekker in- en uitloopt.

Ik geniet ook van de drukte van alles wat er op m'n pad komt. De trouwjurk van Trijnie die we zaterdagmiddag zijn gaan uitkiezen.

Gekkigheid. Een selfie in de bruidsmodezaak.


De verjaarsvisite bij een vriendin. De spinavond gisteren. Het nadenken over wat ik voor de kookrubriek ga klaarmaken. En zoveel honderdduizend dingen meer.

Gisterenochtend was ik druk met opruimen. Of minimaliseren, zo je wilt. Dat had een reden. Schoonmama werd geopereerd. En daar waren we allemaal best gespannen over natuurlijk. Op zo'n moment doe ik óf helemaal niets, óf ga ik overdreven lopen werken. Het was gisteren dus dat laatste. Eigenlijk wel beter, maar zoiets heb je (ik dan toch) niet zelf in de hand.

Vakantie dus. En ook drukte. Ik noem het maar vakantiedrukte. Het is verder niets om je druk over te maken :-). Maar de dagen waren zó vol, dat ik niet aan bloggen toe kwam. En zo kwam het dat er zomaar een hele week niet geschreven werd! Dat gebeurt niet vaak.

maandag 16 februari 2015

Niets bijzonders

Wat een slome dag was het vandaag. Het spannendste van de hele dag was een buurvrouw aan de deur die iets over school wilde uitwisselen. Verder ben ik de hele dag bezig geweest met huisvrouwenklussen. Vooral heel veel waswerk: wassen aanzetten (drie keer een trommel vol), wassen ophangen (ook in drievoud), was afhalen (drie rekken), was strijken en vouwen (veel!), was in de kasten leggen en tenslotte weer drie wassen klaarzetten voor morgen.

En omdat vandaag alles in drievoud lijkt te moeten gebeuren, bakte ik ook drie broden :-). Sinds kort bak ik Moermanbrood. Een nichtje van me volgt het Moermandieet en vroeg me of ik dat voor haar kon bakken. Het recept kreeg ik bijgeleverd. Dat komt uit het boek 'De natuurrijke keuken'. Het was voor mij wel even wennen, want dat brood bak je ondermeer zonder vet. Daarentegen moeten er dingen in als lecithinepoeder, vitamine c poeder, tarwekiemen en andere zaken. De broden die ik zo bak blijven een stuk compacter dan mijn normale brood. Maar ze zijn, volgens mijn nicht, lekker en voedzaam. Fijn!

Een kennis kwam met aardappels aan de deur. Een hele kist vol (kilo of 25 schat ik) voor 5 euro. Daar ben ik weer blij mee. We eten hier behoorlijk veel aardappels.

Jan kwam met de brief met het schooladvies thuis. Ook altijd weer een gewichtig moment. Donderdagavond gaan we het advies met de juf bespreken en hem dan bij het voortgezet onderwijs aanmelden. Weer een brugpieper in de dop ;-).

We hebben deze week twee jarigen. Hans hoopt morgen 17 te worden. Maar hij viert z'n verjaardag later. Hij heeft het deze week druk voor school, want hij was in de toetsweek ziek. Nu moet hij van alles inhalen. Donderdag is het Trijnie's verjaardag. Pff, die wordt al 25! Als het goed is, haar laatste verjaardag thuis. Ergens in het najaar hoopt ze met haar Gerwin te trouwen. Trijnie is haar verjaardag al aan het voorbereiden. Die is de hele avond aan het mixen en roeren en bakken :-).

Woensdag een bakworkshop en deze week moet er ook weer een aflevering voor de kookrubriek van Terdege ingeleverd worden. Maaike gaat voor het eerst van haar leven vliegen en skieën. De mevrouw voor wie ik een bruidssjaal heb gebreid komt hem deze week ophalen. Maria mag met een vriendin mee op vakantie en moet dus haar koffertje inpakken. Al met al een lekker rommelige week dus! Ik hoef me beslist niet te vervelen.


woensdag 11 februari 2015

Bijbloggen en koekjes bakken

Bijbloggen. Zou dat een woord zijn? Zoiets als bijpraten, maar dan op je blog? Nou, bij deze is het een woord :-)

De ziekenboeg is hier gelukkig nagenoeg weer leeg. Ik had vandaag alleen Dirk en Leendert nog ziek thuis en die zijn aan de beterende hand. Hopelijk hebben we het dan weer even gehad, wat zieken betreft.

Zelf ben ik weer helemaal op de been, zij het, dat het wèl een pijnlijk been is. Au! Aderontsteking doet gemeen zeer. Ik ben er nog niet vanaf. Maar goed. Ik kan er gewoon mee werken en hopelijk gaat het verder vanzelf over.

Gisteren was ik een poosje juf. Ik gaf een gastles over bijen houden aan groep 6 van de Petrus van de Veldenschool in Nieuw-Lekkerland. Het was heel leuk om te doen. Om kwart voor 11, direct na de pauze, werd ik op school verwacht. De dag ervoor had de meester al heel veel imkerspullen bij me opgehaald. Dat was fijn, want dan hoefde ik daar lekker niet meer mee te slepen. Gelukkig had ik één van m'n imkerpakken nog niet meegegeven. Dat kon ik nu mooi aantrekken om in vol ornaat op de school te verschijnen. Ik had m'n pak aangetrokken, maar de hoed in de auto naar beneden gehouden. Die zette ik pas op, toen ik bij de school aankwam. Al snel werd ik gesignaleerd: ¨Oh, kijk, een imker.¨ ¨Ja, die komt bij óns in de klas.¨ enzovoorts.

Het was een erg gezellige bijenles, met kinderen die vol vragen zaten. Hoe leuk is dat! Ik heb ze van alles verteld over hoe een bijenvolk georganiseerd is en hoe je ze moet houden. Wat het nut van bijen is. Honing natuurlijk. Dat wisten ze wel. Maar ... bestuiving? Oeps, daar hadden ze niet zo over nagedacht. Dus daar ook nog een prevelementje over gehouden :-). Ik liet een dode bij langsgaan, die ze eens goed konden bestuderen. Jammer dat ik geen eigen honing meer had, anders hadden ze allemaal eens mogen proeven. De les vloog om. Het was twaalf uur voordat ik er erg in had. Nog een allerlaatste vraag dan: ¨Verdient u er ook mee?¨ ¨Nee, niet echt. Imkeren is meer een hobby.¨ ¨Maar je kunt toch honing verkopen?¨ ¨Zéker, maar je moet ook weer dingen aanschaffen. Je verdient eigenlijk niets.¨ ¨Oh. Maar wat bent u dan?¨ (Of: waar verdient u dan uw geld mee?). ¨Nou, ik ben gewoon huisvrouw. En schrijfster.¨ ¨O¨. Daar moest nog eens over nagedacht worden, geloof ik. De kinderen dachten warempel dat ik fulltime imker was en er flink mee verdiende :-)).

En vanmorgen gaf ik alwéér les. Broodbakles. Gewoon gezellig thuis, aan negen vrouwen uit alle hoeken van het land. En weer kreeg ik heel veel vragen. Maar niet, of ik er ook aan verdien, aan dat brood bakken :-). Vanavond al kwam er een enthousiaste mail met foto's van iemands eerste zelfgebakken brood. Geweldig. Daar word ik altijd heel blij van :-).

Vroeger wilde ik altijd juf worden. Nu ben ik het af en toe voor de hobby. Leuk hoor!

Brood bakken is  iets wat gewoon in m'n systeem zit. Ik hoef er niet over na te denken en het kost me nauwelijks moeite of tijd. Met koekjes bakken is dat anders. Op de één of andere manier vind ik dat niet belangrijk genoeg, denk ik. Het is ook zo, dat we echt niet altijd iets bij de koffie hebben. En als we wél iets hebben, is dat ook gerust een Mariakaakje of een sneetje ontbijtkoek. Maar als ik visite verwacht wil ik graag iets presenteren. Dat hoeft niet altijd iets groots, vets, calorierijks te zijn. Een lekker zelfgebakken koekje is wél zo gezellig. Ik heb er twee standaard recepten voor. Het ene recept waart al jaren en jaren op internet rond als 'Teunie's koekjes'. Grappig is dat. Al in 2008 heb ik het recept hier gepost. Misschien wel handig om het eens te herhalen:

Kneed koekjesdeeg van 300 gram bloem, 150 gram basterdsuiker, een snuf zout en 225 gram margarine. Deel het deeg in 2 delen en maak van elk deel een rol. Snijdt de rol in plakjes van ongeveer een halve centimeter. Leg de plakjes op een beboterde bakplaat in de warme oven (170 graden) en bak ze in ongeveer 17 minuten gaar. Haal de koekjes met behulp van bijvoorbeeld een pannenkoeksmes voorzichtig van de bakplaat en schuif ze op een dienblad. Laat afkoelen. Als je liever bakpapier gebruikt, kan je de koekjes daarop laten afkoelen. 

Variaties:

*Vervang (een deel van) de margarine door roomboter voor heerlijke roomboter koekjes.
*Leg op ieder deegplakje een lepeltje jam, of een amandel, of een geconfijte kers o.i.d.
*Rol het deeg uit en steek er met een koekjessteker leuke vormpjes uit.
*Laat de kinderen leuke koekjes vormen. Dit is ook erg geschikt voor een verjaardagsfeestje. Hans heeft ooit eens letterkoekjes gevormd en daarvan de letters B E D A N K T gebakken. Dat gaf hij aan z'n juf aan het einde van het schooljaar en dat was echt een succes.
*Dinsdag maakte ik de volgende variatie: ik woog stukjes koekdeeg af van circa 18 gram. Ik draaide er balletjes van, die ik een beetje plat drukte. Daarna duwde ik de deegstukjes in de nougatine of in de hagelslag. Erg lekker!
*Laat je fantasie de vrije loop ;-)


Een ander basisrecept postte ik in 2011. Het is een oud bakkersrecept. De koekjes die je ermee bakt zijn verrukkelijk bros.
Ook dit recept laat ik nog maar eens volgen. Kun je kiezen ;-)

400 gram zelfrijzend bakmeel
200 gram roomboter
100 gram margarine
200 gram witte basterdsuiker
1 zakje (of een eetlepel) vanillesuiker
1/2 zakje (of twee theelepels) bakpoeder
1 snufje zout
Kneed de ingrediënten tot een bal. Maak er rollen van en snijd daar plakjes van. Of, als je meer tijd hebt, rol het deeg uit tot een lap en steek er met een koeksteker koekjes uit. Leg de koekjes op een bakplaat en bak ze in ongeveer 15 minuten op 180 graden (heteluchtoven 160 graden) gaar en bruin.

De hoeveelheid deeg is best groot. Je kunt natuurlijk de hoeveelheid halveren, óf maar een deel van het deeg bakken en de rest (goed verpakt) in de koelkast bewaren tot een volgende bakronde.
Ik bakte van dit basisdeeg vier soorten koekjes. Eén deel werd gewone rechttoe, rechtaan koekjes. Eén deel kreeg er een amandel ingedrukt. Eén deel werd bestrooid met een mengseltje van suiker en kaneel. En van het laatste deel maakte ik dubbele koekjes met jam ertussen.`



Laatst bakte ik koekjes met een pakje van Albert Heijn. Dat was nog over uit een kerstpakket. Een oplossing voor mensen die geen zin hebben om eerst van alles af te wegen. Omdat ik visite verwachtte besteedde ik even wat meer tijd aan de koekjes, door sterren uit het deeg te steken in plaats van snel rondjes van een deegrol te snijden. En om het geheel nog wat op te leuken kwastte ik er roze glazuur over.





Toch eigenlijk best een gezellig werkje, koekjes bakken. Waarom gun ik me daar eigenlijk zo weinig tijd voor?

maandag 9 februari 2015

Workshop ¨Bak je eigen brood¨

Voor de workshop van a.s. woensdag (11 februari) zijn er twee plaatsen vrijgekomen, i.v.m. het overlijden van een familielid van één van de deelnemers. De snelle beslisser kan zich rechts van dit bericht opgeven.

Ik krijg regelmatig de vraag, of ik nog blijf doorgaan met het geven van de workshops. En ja, dat ben ik wel van plan. Voor het seizoen 2014/2015 zit het er echter bijna op. Er staan nog workshops gepland tot eind maart. Even had ik het idee om er, net als vorig jaar, tot eind mei mee door te gaan. Maar er staan andere dingen op m'n planning en met de workshops erbij wordt het dan te druk.

Nieuwe data zullen er pas DV medio dit jaar op de agenda komen voor de workshops in het seizoen 2015/2016.

Wil je toch nog heel graag in de komende weken een workshop volgen? Kijk dan regelmatig in de agenda. De workshops staan weliswaar volgeboekt, maar bijna elke workshop vallen er toch mensen af. Je kunt dan dus op het opengevallen plekje boeken.

vrijdag 6 februari 2015

Met z'n zessen ziek...

Woensdag vierden we het 55-jarig huwelijk van mijn ouders. Het was heel gezellig, warm, geslaagd! We zijn zo blij dat we het zo met z'n allen fijn hadden. Het is iets heel moois om op terug te kijken. Wat ook heel fijn was, was dat iedereen er was. We hebben de laatste week wel twijfels daarover gehad, want dan was de één ziek en dan de ander. Woensdag had alleen onze Maria pech. Die had vreselijke oorpijn. Ze zag het echt niet zitten om mee te gaan. Een nichtje die in een apotheek werkt zei, dat we haar Otalgandruppels moesten geven, omdat die zouden verdoven. Leendert en Maaike zijn toen naar de apotheek geweest om die druppels en hebben ze Maria gegeven. Inderdaad zakte de pijn wel een beetje. In elk geval genoeg om nog een uurtje op het feest te zijn. Maar verder is het aan haar wel voorbij gegaan.

We waren nauwelijks thuis, of Willem kondigde aan, dat hij naar bed ging, omdat hij zich ineens hondsberoerd voelde. Toen waren hier dus al twee zieken. Zelf was ik snip- en snipverkouden, maar gelukkig nog niet ziek. Gisterenmorgen belde Maaike vanaf school, dat ze overgegeven had en naar huis kwam. Zieke nummer drie. Toen Koos laat in de middag thuis kwam uit school kroop hij met z'n jas aan onder een deken op de bank, rillend van de koorts. Zieke vier. En 's avonds overviel mij ook de koorts. Ik heb een half uur in de stoel gehangen, voordat ik de moed had om de twee trappen op te gaan naar m'n bed. Daarna ben ik met m'n wollen trui aan tot mijn neus toe onder drie dekens gekropen en had na een uur nóg ijskoude handen en ijskoude voeten (en een warm hoofd). Dat was zieke vijf. Tenslotte piepte Jan met een wit gezicht vanmorgen aan het ontbijt, dat hij zó'n buikpijn had. Daar hadden we nummer zes.

Het was dus een behoorlijk gestumper hier vandaag. Gelukkig knapt Willem al op. Hij heeft tussen de middag flink soep zitten eten (uit de weck, want een rijkdom nu!) en voelde zich een stuk beter. Samen met Maria die aan een penicilinekuur zit en bij wie de oorpijn nagenoeg weg is, heeft hij na de lunch de kamer en de keuken aan kant gemaakt.

Zelf lig ik de hele dag op bed. Ben nog steeds koortsig en heb helaas ook een beginnende aderontsteking in mijn bovenbeen. Nog maar even afzien dus...

maandag 2 februari 2015

55!

Vandaag zijn mijn ouders 55 jaar getrouwd! We hopen dit as woensdag in gezinsverband te vieren. Maar uiteraard was het ook vandaag al een feestelijke dag voor het bruidspaar. Er kwam veel post en mijn moeder belde vanavond, dat er wel 10 bossen bloemen in de kamer stonden. Ook stond er een berichtje in de krant in de rubriek 'Gedenkwaardig'.


Toen ik mijn moeder vanmorgen belde, was ze in gedachten terug naar 55 jaar geleden. Wat ging het er heel anders aan toe dan nu! Mijn vader heeft op z'n trouwdag eerst nog een poosje gewerkt. Toen hij eindelijk, opgepoetst en strak in het pak, bij zijn bruid arriveerde, stond daar iedereen al op hem te wachten :-).

En toen ze 's avonds in een oud barrel van Nieuw-Beijerland naar hun nieuwe thuis in Ridderkerk reden, werden ze prompt aangehouden, omdat er iets aan de auto mankeerde. Mijn vader zei tegen de agent: ¨U gaat me nu toch niet bekeuren, hè? Want ik ben vandaag juist getrouwd!¨ En ja, ze mochten zonder bekeuring hun weg vervolgen.

Niets geen huwelijksreis, of honeymoon...de volgende morgen moesten het kersverse bruidspaar vroeg op. Om vijf uur waren ze gehakt aan het draaien in mijn vaders slagerij. De winkel moest open!

Een blinkend, glimmende keuken van een tienduizend euro of meer? Nee, hoor: drie oliestellen. Een éénpits, een tweepits en een driepits. Dat was het zo'n beetje. En die oliestellen hebben de tand des tijds doorstaan, want inmiddels heb ik ze in bezit én regelmatig in gebruik! Kom daar nu nog eens om!

Een wasmachine? Nee hoor, dat kon Bruin niet trekken. Gewoon een stamper, teilen en een wasbord. Ook die stamper en het wasbord zijn er nog steeds. Die heb ik vorig jaar van mijn moeder gekregen. Ze staan nog nutteloos te zijn in de garage. Ik wil ze een mooi plaatsje geven. Ter decoratie, maar ook uit respect voor die tijd van toen.

Ja, als je 55 jaar getrouwd bent, zijn er vele herinneringen. Herinneringen van een mensenleven lang. Mijn ouders zijn dan ook al bijna 80. Maar, zoals ze het zelf zeggen: het is allemaal omgevlogen.