vrijdag 30 oktober 2015

Een dagje uit met onze vrienden

Onze vrienden, Ellen en Marco, waren vlak voor de bruiloft overgekomen uit Zwitserland. Zij bleven tot vandaag in Nederland. Ze hadden het één en ander op hun vakantie-programma staan, maar hadden vooral toch ook heel veel níet van tevoren gepland. Gewoon kijken wat er op je pad komt, wat voor weer het is enzovoorts. Dat is toch heerlijk?!

Ze logeerden deze week in Thuis in Dinteloord. Daar zijn ze wel vaker, als ze hier in Nederland zijn. En, zo leuk, Ellen kent die mensen van dat hotel nog van vroeger. En zo maakte ze op een keer een praatje en vertelde, dat ze een vriendin heeft met een groot gezin en blablabla. Sindsdien bewaren die mensen van het hotel alle flessen badschuim en shampoo enzo, die de gasten achterlaten. Als Ellen er dan is, krijgt ze die mee voor ons. Wij zijn er weer blij mee! En ook met alle luxe Ritual-producten van het hotel, die de gasten soms maar één keer gebruiken en dan laten staan. Dat wordt anders allemaal weggegooid! Ik heb weer een leuk voorraadje :-).

Woensdag zouden Ellen en Marco een dagje naar Alblasserdam komen. Ik haalde ze om een uur of 9 op van Zuidplein en de dag lag blanco voor ons. Wat zouden we eens gaan doen? Nou, eerst maar even naar huis. Daar stond de ontbijttafel nog gedekt, moesten nog een paar wassen opgehangen worden en nog zo wat dingetjes. Natuurlijk dronken we gezellig een kop thee en kletsen vijf kwartier in een uur.
Ellen vertelde, dat ze zachte, zwarte stof wilde kopen voor haar dochter Svenja. ¨Nou,¨ zei ik, ¨dan gaan we toch even naar de markt in Ambacht?¨ Zo gezegd, zo gedaan. Met z´n drieën gingen we op stap. De stof was snel gevonden. Ellen blij. Marco ook, want die kocht meteen nog even een grote, warme stroopwafel bij de stroopwafelkraam. Tja, als je in Holland bent, eet je stroopwafels, toch ;-). Ik stopte nog snel even bij de kraam van ´t Stoepje voor een zak krentenbollen en een mooie bol poempoenpitbrood. Daar zouden we bij de lunch van gaan smullen.

We hadden verder niets te zoeken op de markt, maar we hoefden ook nog niet naar huis. We zouden nog even een rondje Kringloopwinkel doen. Iets wat we alledrie ook altijd leuk vinden. We snuffelden en struinden. Marco vond er een glas in lood raamhanger met het wapen van Sankt Gallen (de woonplaats van Ellen en Marco)! Wat bijzonder om dat hier in een kringloopwinkel tegen te komen! We vonden niets van onze gading, maar daar ging het ook niet speciaal om. Het was weer tijd om naar huis te gaan. Henk zou bijna thuiskomen uit school.

We lunchten uitgebreid met de luxe krentenbollen en verschillende broodsoorten. Echt vakantie! En dan na de lunch nog een poos blijven aanzitten om te kletsen :-).

Ellen had eigenlijk nog wel wat ´boodschappen´. Ze wilde nog een jurkje voor Svenja en voor haarzelf kijken voor een blouse. En, o ja, Marco had nieuwe scheermesjes nodig. Ok. Dat was een mooie reden om naar Dordrecht te rijden. Van de kinderen, die inmiddels thuis waren, had niemand zin om mee te gaan. Ook goed. Gaan we lekker weer met z´n drieën.

We parkeerden in de binnenstad, waar Ellen nota bene een garage wist, waar ik nog nooit had gestaan. Naast Albert Heijn. Heel fijn, want dan sta je meteen in het centrum. Ik herinnerde me, dat Leendert midden in de stad aan het werk was. We gingen kijken, of we hem zagen. En jawel, hoor, daar zat hij. In de ´etalage´ van wat binnenkort de nieuwe ANWB-winkel wordt. Die ruimte is door Krijgsman Bouw, waar Leendert werkt, helemaal verbouwd. Ze waren juist bezig er de laatste had aan te leggen. Leendert keek wel even op, toen wij ineens voor het raam stonden :-).

We struinden winkel in, winkel uit. Vonden het jurkje voor Svenja, maar niet de blouse voor Ellen. En toen we eigenlijk al onderweg waren naar de parkeergarage, vroeg Marco, waar de scheerwinkel was. Waren we bijna de scheermesjes vergeten! We liepen weer terug. Ellen heeft ooit voor Marco mesjes gekocht bij Scheer en schuim in Dordrecht en nu wil hij prompt nooit anders meer. En Ellen is verslingerd aan het scheerzeepluchtje van Marco. Dus...mesjes en zeep uit Dordrecht! Dat is het helemaal :-). Scheer en schuim is een klein, leuk, gezellig winkeltje. Waar je bediend wordt door een keurige meneer en waar je dus een praatje maakt! Echt, het lijkt alsof je 30 jaar terug in de tijd bent. Achter in de winkel staat een barbiersstoel, wat het sfeertje nog meer accentueert. Jammer, dat er niet meer echt geschoren wordt. Oh, waren er maar meer van die winkels, waar het zo heerlijk rustig is, waar de haast vanzelf van je wegebt en waar er persoonlijk contact is! Heel bijzonder. Als ik een man was.... :-).

Maar goed. We hadden nu toch alles wat op het verlanglijstje stond en het werd tijd om naar huis te gaan. Want: als Ellen en Marco bij ons zijn, moeten we toch eigenlijk wel een keer pannenkoeken eten. Dat is zo´n beetje traditie.

We hadden een feestelijke pannenkoekenmaaltijd, zakten nog een poosje uit, deden nog een ´bakkie´ (met heel bijzondere bruidskoekjes, die een lezeres voor me had gebakken!) en gingen op weg naar Dinteloord om Ellen en Marco weer ´Thuis´ te brengen.

De volgende dag zouden Ellen en Marco een dagje naar Utrecht gaan. En ineens kreeg Willem een lumineus idee: zou hij vrij vragen van zijn werk en zouden we dan met z´n vieren op stap gaan? Ja! Leuk!

Willem belde z´n manager en het was gelukkig geen enkel probleem. Helemaal toppie! Ik regelde meteen opvang voor Henk voor tussen de middag en nog zo het één en ander. Het kwam allemaal goed.

En zo kwam het, dat wij gisteren zomaar een dagje uit waren met onze vrienden!

Eigenlijk stond Utrecht al heel lang op ons gezamenlijke wensenlijstje. Althans, de Domtoren van Utrecht. Vier jaar geleden wilde Willem al met Marco de toren op. Maar toen kwam het er niet van. Nu zou het er alsnog van komen!

We speelden heerlijk toeristje in Utrecht. Genoten van de herfst in de stad.


Reden langs het kantoor van de Rabobank, waar Dirk werkt.



We vonden eindelijk een parkeerplaats. Waardeloos als de halve stad opgebroken is en de boel slecht aangegeven is!

We gingen aan de wandel. Keken onze ogen uit op etalages met truien ´in de aanbieding´. Nu slechts 275,00 euro voor twee truien. O ja...Ze hadden daar ook een prachtige collectie boxers.




En daar was de Domtoren. En de oliebollenkraam, waar Willem haast niet voorbij kwam.



De mannen liepen samen op.


Wij vrouwen ook ;-).



Toen we langs Betsie´s kookwinkel kwamen, besloten we ´even´ binnen te kijken. Ik voelde me een kind in een snoepwinkel. Wat een leuke, mooie, maar ook onzinnige spullen! Voorbeeld van iets onzinnigs? Wat dacht je van een cakesteker? Daar kun je mee controleren of je cake gaar is, weetjewel? Je prikt ermee in je cake en als de steker er droog uitkomt, is je cake gaar. Maar dat doe je toch met een breinaald? Of een satéprikker? Nee, Teunie, daar heb je een cakesteker voor nodig. Echt waar! Kost maar 6,95 en dan heb je er nog twee ook :-).



Ok. Ik dacht eigenlijk dat ik niets nodig had. Strikt genomen had ik dat ook niet. Maar ineens piepte een wens in mij op, die ik allang had: een suikermeter. Die heb je nodig om bijvoorbeeld bonbons te maken. Of nougat. Enzo. Een behulpzame verkoopster diepte de meter voor mij op. Helemaal blij ben ik ermee!

Ellen kocht nog wat voor Svenja, want die is zo dol op bakken. (Ellen koopt, geloof ik, nooit eens een kadootje voor zichzelf..). En we sjokten weer verder.

Winkeltje in, winkeltje uit, totdat we vlakbij de VVV waren, waar Willem en Marco tickets gingen kopen om de toren te beklimmen. Daar hoorden ze, dat er pas om 17.00 plaats was. Nou, best hoor. Dan maken we het dagje wat langer. Dat is het voordeel als je kinderen wat ouder zijn. Dan kun je op afstand wel even wat regelen voor wat betreft eten en opruimen en huiswerk enzo.

Met de tickets op zak liepen we de stad weer in. Ellen en Marco zouden trakteren op een lunch. We zochten iets waar we fijn binnen konden zitten. Niet dat het koud was. Verre van dat. Maar...ik had het wel koud. Ik heb het eigenlijk altijd koud, maar de laatste tijd is het wel heel erg. Terwijl Ellen, Marco en Willem zonder jas liepen, liep ik met mijn winterjas aan en had nog ijskoude handen.

We vonden een restaurantje aan een gracht, met uitzicht op de toren.

Met uitzicht op de toren.
Hoe Utrechts wil je het hebben? Ik koos een heerlijke salade met geitenkaas, walnoten en pijnboompitten. Mmm!


Na de lunch hadden we nog een paar uur de tijd voordat het 17.00 uur was. We vervolgden ons toeristisch vermaak van drentelen en kijken en keuvelen. We hadden nog een wens: naar Dille&Kamille. Daar waren we vlakbij. Wat een heerlijke winkel is dat toch, om in rond te struinen.

¨Kijk, Teun, ze verkopen hier ook jammetje. En stukken duurder dan die van jou!¨
Achterin de winkel stond een lange tafel met theepotten op lichtjes. ¨Proef mij¨, stond erbij. Er zat niemand aan de tafel. We streken er neer, genoten van een kop thee (konden m´n handen meteen weer warmen) en gingen weer verder. Tijdschriftenwinkel, Geurkaarsenwinkel, en hé, wat was dat voor leuke winkel? Serviesgoed en rieten manden. Zó leuk! Daar gingen we ook nog even naar binnen, hoor.




Giftshop, Duurzame kado´s, allemaal even leuk. Kijken, kijken en niets kopen. Want we hebben niets nodig, hé ;-).

Even een stop bij een bakker. Marco trakteert op macarons!



En terwijl Ellen en ik lekker op het bankje zitten, maken Willem en Marco dé Utrechtfoto:



Zo liep het ineens tegen vijven. Willem en Marco vertrokken naar de Dom. Ellen en ik zochten een restaurantje, waar we een kop warme chocolademelk konden drinken. (en weer mijn handen warmen, he!).
Terwijl ik langzaam opwarmde met de chocolademelk en bij een fijne, brandende haard, genoten Willem en Marco van de Domtour. Het was eigenlijk een perfecte timing om die toren te doen, zo met het vallen van de avond. Ze vonden het allebei heel bijzonder en indrukwekkend. Wij hadden de toren van de zomer ook al beklommen, dus het was voor Willem de tweede keer in korte tijd. Maar ook hij was er weer heel opgewonden over. Het was prachtig geweest. En zo leuk, om dat dan samen met een vriend te doen. Gedeelde vreugde is dubbele vreugde.

Het was al kwart over zes toen we weer met z´n vieren waren. Het was inmiddels donker geworden. Ellen en ik werden helemaal draaierig van al die fietsers die zonder licht ons van twee kanten voorbij scheerden. We wilden graag snel naar de auto nu. Dus zetten we er stevig de sokken in.

Het plan was eerst om Ellen en Marco naar Zuidplein te brengen, waar vandaan ze met de bus naar Dinteloord zouden gaan. Willem vond dat eigenlijk maar niets, om onze gasten op de bus te zetten. En toen bleek, dat Marco geen kontanten meer had voor de bus, was het besluit eenvoudig: we zouden ze gewoon naar Dinteloord rijden. En, weetjewat? Dan zouden we daar lekker een patatje eten. Ja, ja, helemaal niet moeilijk om spontane plannetjes te laten opborrelen, als je allemaal van dezelfde soort dingen geniet!

In Dinteloord streken we neer bij Cafetaria ´t Hoekje. Willem en Marco gingen aan de spareribs, Ellen hield het op een patatje met frikandel speciaal en ik nam een boerenpatat. Daar bleek, behalve een berg gebakken champignons en uien, een flinke speklap bij te horen. Die mochten de heren samen delen :-). Ik houd het op vegetarisch.

En zo kwam er een einde aan een geweldig dagje uit. Echt iets om met een heel warm gevoel op terug te kijken. We hebben zó genoten!

Thuis was alles goed gegaan. Dat is ook al een kadootje! Al met al echt een dag met een gouden randje. Het maakte het afscheid, vandaag, wat lichter. Jammer dat het weer voorbij is. Dat Ellen en Marco weer in het vliegtuig zitten. Maar...we hebben de herinneringen!

donderdag 29 oktober 2015

Tja....

Tja...

Dat is toch echt balen.
Ik moet weer veel mensen teleurstellen, omdat de workshops binnen 24 uur allemaal volgeboekt waren.

Ik ga nadenken over hoe ik op een eerlijke en handige manier een reservelijst kan opstellen voor het geval er afzeggers zijn.

Ook ga ik kijken, of er ergens in mijn agenda rek zit voor nog een paar extra workshops.

Ik kan dat echter nog niet beloven.

Eerst hoop ik nog twee dagen te gaan genieten van Ellen en Marco, onze vrienden uit Zwitserland, die hier op vakantie zijn. Nog heel even geduld dus. En dan volgt er hier vanzelf meer info.

dinsdag 27 oktober 2015

Brood bakken. De workshops beginnen weer!!

Al sinds 1999 bak ik zo´n 99 procent van onze broodconsumptie zelf. Destijds was dat nog vrij uniek, maar tegenwoordig krijgen steeds meer mensen oog voor de voordelen van zelfgebakken brood. Zelfgebakken brood is lekkerder, voedzamer, gezonder, voordeliger. Je stopt er alleen in wat jij vindt dat erin moet. En dat is dus géén broodverbeteraar of goedkoop varkensvet of verbrande rommel om je brood donkerder te maken. Toch?

Brooddegen in de narijs

Twee jaar geleden ben ik begonnen met het geven van workshops brood bakken. Gewoon bij mij thuis in Alblasserdam aan de lange eettafel. Met maximaal 9 personen, zodat er veel ruimte is voor ieders vragen. Dacht ik, dat na twee seizoenen de belangstelling voor de workshops wel een beetje over zou zijn, niets bleek minder waar. Bijna wekelijks krijg ik de vraag, of en wanneer er weer workshops komen.


Versgebakken brood staat uit te dampen op roosters op de werktafel

Ik heb het beloofd: ná de bruiloft van Gerwin en Trijnie zou ik de workshopdraad weer oppakken. En nu is het dus zover! Eén geplande datum moest ik helaas al laten vervallen (want dan komt de nieuwe keuken!!). Maar toch blijven er nog 9 datums over. Er kunnen dus 81 mensen bij mij brood leren bakken :-).

Hoe ziet zo´n workshop eruit?
Er is een inloop vanaf 9.15. Om half 10 beginnen we. U krijgt eerst koffie/thee met iets lekkers en we doen een kennismakingsrondje. Daarna gaan we aan het bakken. Gedurende zo´n twee uur krijgt u van alles te horen, te zien, te voelen, te ruiken en te proeven! Ik leer u, hoe u grote broden bakt, maar ook hoe u kadetjes bakt.

Gesneden mikken op de ontbijttafel. Tast toe.
Halverwege is er een pauze met koffie/thee en versgebakken brood.

Aan het einde van de workshop is er gelegenheid (uiteraard geen verplichting!) om ingrediënten te kopen, zodat u thuis direct aan de slag kunt. Iedereen krijgt versgebakken brood mee naar huis.

De workshops eindigen om 12.00 uur.

De kosten zijn: 17,50 per persoon (na de workshop kontant te voldoen).

Wat zou het leuk zijn, als er aan het einde van de winter weer veel tevreden thuisbakkers bij gekomen zijn!

Hoe inschrijven?
Klik rechts bovenaan mijn blog op de link voor de workshops. U komt dan op een agenda. Met de pijltjes bovenaan het agendablad kunt u bladeren. De datums van de workshops zijn ingekleurd. Klik op de ingekleurde datum van uw keuze en vervolgens op: reservering toevoegen. Vul uw gegevens in en klik op ´maak reservering´. Na de inschrijving ontvangt u de bevestiging in uw mailbox.

Witte breekbroodjes met sesamzaad. Verwennerij!



maandag 26 oktober 2015

De prijsuitreiking!

En toen werd het vrijdag. De dag ná de bruiloft. En de feestelijkheden waren nóg niet op! Om 12.00 uur zou de prijsuitreiking zijn van de Wie-gun-jij-een-keuken-actie!

Ik trok dus weer mijn mooie jurkje en nette schoenen aan. En zorgde ervoor dat de boel aan kant was. Tijd om koek te bakken, gunde ik me niet. Dus sjeesde ik even naar de winkel voor lekkere koeken. Nauwelijks was alles klaar, of het bezoek arriveerde.

Namens Keukenspecialist.nl kwamen twee dames. Eén kende ik al, want zij was de week ervòòr al kennis komen maken en naar mijn keuken komen kijken. Er kwam ook nog gezellig de moeder van één van de dames mee. Verder was de meneer van Keukenstudio de Singel aanwezig. De keuken wordt door hem ontworpen en geplaatst. Van ons gezin was het grootste deel aanwezig, want op Hans na, had iedereen een vrije dag. Bovendien kwam mijn schoonmoeder de feestvreugde nog vergroten. Wat een heerlijk opgewonden geroezemoes was dat tijdens het koffie leuten!

Maar na de koffie was het dan zover. We maakten buiten, bij de voordeur, een opstelling en daar werd dan heus en echt en officieel ´de cheque´ voor m´n nieuwe keuken overhandigd. Ik kan het gewoon nog steeds niet geloven, hoor! Een nieuwe keuken! Zomaar gewonnen! Dat is toch ongelofelijk?




Voor Trijnie was er de kadocheque t.w.v. 450,00 euro en die heeft Maaike namens Trijnie in ontvangst genomen. Trijnie kan daarmee iets uitzoeken bij een winkel die aangesloten is bij De Keukenspecialist, maar ze mag de cheque ook verzilveren aan badkameraccessoires of aan een kookworkshop bij Atag. Helemaal leuk dus!

Er wordt flink vaart gemaakt met de keuken. Toen we terug naar binnen liepen, was de meneer van de keukenwinkel al hard aan het meten. Hij gaat binnen het budget van de prijs een keuken ontwerpen. Het is allemaal nog steeds een verrassing. Morgenavond komt hij weer hier thuis en de volgende afspraak is dan in de keukenstudio. Wordt vervolgd...

zaterdag 24 oktober 2015

De bruiloft!

De dag begon (zoals gewoonlijk ;-)) vroeg, op 22 oktober! De wekker liep om 5 uur af. Ik trok meteen mijn nette jurkje aan. Daarna had ik tijd om nog even wat in de huiskamer te gaan rommelen. We hadden de avond ervòòr al van alles en nog wat gedaan, maar klaar was het nog niet.

Al rommelend was het 6 uur, voordat ik er erg in had. Nu zou Aletta komen, die de haren van Ammy, Maaike, Maria en mij kwam doen. Wat was ik blij, dat zij zou komen! Op het laatste moment had de kapster, die Trijnie gereserveerd had, afgezegd. En ik ben zelf totaal onhandig, als het op haren doen aankomt. Aletta was voor mij dus echt een redder in nood :-).



Zodra Aletta mijn haar had opgestoken in een mooie Grace Kelly Rol,




werd ik naar boven geroepen. Daar was Trijnie inmiddels mooi gemaakt door een kapper uit Breda. Tijd om DE JURK aan te gaan trekken! Wat speciaal, om je dochter aan te kleden op zo´n belangrijke dag! De kapper stak de sluier in haar haar en klaar was onze prinses!

Intussen waren alle kinderen ook nagenoeg klaar met aankleden en de dames waren netjes gekapt. Er heerste een vrolijke en uitgelaten stemming. Behalve de kappers liepen er inmiddels ook twee fotografen rond en de Ballonnenkoning kwam de ballonnenboog plaatsen.



Nog heel even. Dan zou om 8 uur Gerwin arriveren!

Ons gezin vormde buiten, onder de partytent bij de voordeur, een erehaag. Intussen liep ik met Trijnie de trap af naar beneden. Eindelijk was het zo ver. De trouwauto, bestuurd door Gerwin z´n broer, kwam de straat in rijden en Gerwin stapte uit. Wat zag hij er prachtig uit in het Ceremonieel Tenue van de Landmacht, compleet met helm en sabel!

De muziek ging zachtjes spelen en daar stapte Trijnie de deur uit en het paar liep op elkaar af om elkaar te groeten en te bewonderen.

Al snel daarna vertrok het stel om foto´s te gaan laten maken in het Dordts Museum. Nu hadden wij thuis de tijd om alle puntjes op de i te zetten.

Er moesten nog strikken om de stoelen, de laatste hand moest aan de goodybags gelegd worden, ik worstelde met de theecontainer en de koffieperculator, kinderen vulden bakjes met suikerklontjes, kruidnootjes, bonbons en ander lekkers, de mannen zorgden ervoor dat de terrasheaters in de partytent in de achtertuin aan konden enzovoorts enzovoorts.








Willem en Dirk reden met hun auto naar Hotel v.d. Valk in Dordrecht, waar ´s avonds het feest zou zijn. Daar stond inmiddels al een prachtige, oude, Engelse dubbeldekker klaar, om de verzamelde chauffeurs naar Alblasserdam te vervoeren. Ook onze vrienden Ellen en Marco uit Zwitserland waren daar en reden mee.



Het kwam allemaal prachtig op tijd in orde. Toen de eerste daggasten arriveerden was alles gereed.



We hadden een thuisprogramma van 10.00 tot 12.30. In die tijd hebben we met elkaar gebruncht. Mijn zus had een enorme lading kadetjes, krentenbollen en andere broodjes klaargemaakt. Ook stond er een grote salade, een schaal met fruit en er was van alles te drinken. Schoonzus Willy hielp mijn zus Maaike met bedienen.

Bij wijze van corsages was er voor iedereen een mooi strikje met een soort houten knoop eraan, gemaakt door Gerwin z´n moeder.

Intussen werden er buiten foto´s gemaakt. Steeds werden er groepjes naar buiten geroepen om te poseren. Er viel wel wat motregen en de meeste foto´s zijn dan ook onder de partytent gemaakt. Maar dat kon de pret verder niet drukken ;-).

Toen alle 50 daggasten hun buikjes rond gegeten en geposeerd hadden, was het tijd om de maaltijd te beëindigen en naar het stadhuis te Dordrecht te vertrekken.

Het voelde alsof ik op schoolreis ging, in die bus :-). Lekker hoor, om zo fijn gereden te worden!




Het bruidspaar zat in de stoere trouwauto (Maserati) en de fotografen en opa en oma slingerden in hun eigen auto achter de bus aan.

Op het stadhuis lag de rode loper uit en we namen plaats in de trouwzaal. Toen iedereen zat ging de muziek weer zacht spelen en Gerwin en Trijnie schreden stralend de zaal binnen. We werden welkom geheten door de trouwambtenaar en zij vertelde, dat Christiaan (vriend van Gerwin en Trijnie) de plechtigheid zou leiden en dat zij alleen het officiële gedeelte voor haar rekening zou nemen. Zo geschiedde. Christiaan hield een heel persoonlijke, hier en daar hilarische, maar ook serieuze speech. Met anekdotes, geschiedenissen en wensen. En daarna werden Gerwin en Trijnie ´in de echt verbonden´ door de trouwambtenaar. Willem (onze oudste kleinzoon) mocht daarna de ringen overhandigen. Die lagen op een kussentje wat door mijn moeder van de stof van de trouwjapon was genaaid. Wat mooi allemaal!

Bij het naar buiten gaan strooiden Maaike en Maria rozenblaadjes uit voor het Bruidspaar en na het maken van een groepsfoto op de trap van het stadhuis, zetten we koers naar de kerk.

In de Julianakerk in Dordrecht werd het huwelijk kerkelijk bevestigd door ds. Hofman. Hij preekte uit Exodus 10 : 23b:  maar bij al de kinderen Israëls was het licht in hun woningen. In de preek wees de dominee op de duisternis bij de Egyptenaren en het licht bij de Israëlieten.
Na de prediking werd het huwelijksformulier voorgelezen en werden Gerwin en Trijnie in de kerk, voor Gods aangezicht, man en vrouw. Hoe ontroerend en plechtig is het om je kinderen geknield te zien liggen en ze toe te zingen uit psalm 134 : 3

Dat 's HEEREN zegen op u daal';
Zijn gunst uit Sion u bestraal';
Hij schiep 't heelal, Zijn naam ter eer;
Looft, looft dan aller heren HEER.

Na de plechtigheid stapten we voor de derde keer in de bus. Nu werden we naar Hotel v.d. Valk gereden. De spanning was er nu af. Het officiële gedeelte was achter de rug. We hadden er trek van gekregen, want de brunch was al heel wat uurtjes geleden. Gelukkig hadden we wat lekkere dingetjes in de goodybags. En in het hotel konden we meteen met de lift naar de 14e verdieping, naar de skybar, waar een heerlijke bruidstaart klaarstond.



Maar eerst was er een toast met prosecco. Eigenlijk drink ik zoiets nooit, maar vandaag vond ik het wel erg leuk om mee te doen. Iedereen was zo blij. Het uitzicht was zo prachtig. En, zo leuk, vanuit het raam kon je het huis van Gerwin en Trijnie zien. En zo zagen we ook, dat daar een enorm spandoek op het dak lag. Dat was de avond tevoren door vrienden daar neergelegd: Just Married :-).



Gerwin sneed met zijn sabel de bruidstaart aan en nadat ze elkaar een hapje gegeven hadden, kreeg iedereen een lekker stuk. Mmm!



Voor het diner gingen we weer met z´n allen naar beneden. Er was een overvloedig en lekker buffet opgesteld. Iedereen nam plaats en nadat mijn vader gebeden had voor de maaltijd, openden Gerwin en Trijnie het buffet. Er was teveel om op te noemen en alles even goed verzorgd. Het was echt genieten.





Tijdens de maaltijd was er een powerpoint van vader en moeder van Leeuwen met de levensloop van Gerwin. Daarbij kwamen er ineens nog wat zuinig bewaarde spullen voor de dag, zoals een knuffelbeertje en een paar versleten klompsloffen!

De kinderen van Gerwin z´n broer hadden vervolgens een grappig optreden, waarbij elk kind om de beurt een rijmpje opzegde en er een rol toiletpapier werd overhandigd. Gerwin en Trijnie hoeven niet te vrezen om zonder te komen te zitten, de komende tijd!

Als laatste was er nog een video waarin Willem en ik nog eens het hele geboorteverhaal van Trijnie vertelden. Dat verhaal was op z´n minst speciaal, doordat Trijnie 9 weken te vroeg geboren werd en dus erg klein was (1580 gram). Maar het is allemaal goed gekomen :-).

De maaltijd werd afgesloten met een verrukkelijk toetjesbuffet met allerlei zoetigheid. En nog voordat we dat goed en wel eer aangedaan hadden, verschenen al de eerste receptiegasten. In rap tempo gingen we dus na het buffet naar de receptiegelegenheid en daar hebben we eerst minstens een uur lang handen geschud, gehugd en gezoend. Wat gezellig, dat er zoveel mensen kwamen feliciteren!

De receptie was tot 23.00 uur en we hadden alle tijd om hier en daar een praatje te maken.

Daarna was er nog een intiem samenzijn met de daggasten tot 24.00 uur. Gerwin en Trijnie hebben bij die gelegenheid gespeecht en veel mensen bedankt. Als eerste de ouders. En zowel Gerwin z´n ouders als wij kregen een kado ´om uit te rusten´ van de hektiek van de afgelopen tijd. We mogen heerlijk een nachtje in het hotel logeren!

Toen kwam er toch echt een eind aan deze speciale, mooie, dag. Gerwin heeft de dag besloten met dankgebed. Daarna hebben we alle kado´s over diverse auto´s verdeeld en hebben in colonne het Bruidspaar naar hun huis gebracht, waar Gerwin zijn bruid over de drempel droeg.

Wat een dag, wat een dag! Heel lang naar toegeleefd, naar uitgekeken. En dan nu een mooie herinnering.


P.S. Later hoop ik nog wat foto´s van de officiële fotograaf te plaatsen.

vrijdag 23 oktober 2015

maandag 19 oktober 2015

Rare vakantie

Wat een rare vakantie is dit! Normaal gesproken is vakantie toch: even gas terug! Maar nu is het juist: het gas erop! :-).

Ik ben vanmorgen vroeg opgestaan om het gewone maandagwerk te doen. Maar helemaal ´gewoon´ was deze maandagmorgen nu ook weer niet. Want vanwege de vakantie was er geen gezamenlijk ontbijt.

Willem was al om kwart over 5 vertrokken om zijn looprondje te doen. Al snel daarna riep ik Hans, dat het tijd was om op te staan. Hij moest om 6 uur de deur uit (vakantiewerk). Daarna stond Trijnie al kant-en-klaar beneden. Zij was vroeg van de partij, om op tijd naar hun huisje te vertrekken, waar nog van alles en nog wat gebeuren moest. (Wat is het veel werk, om een jarenlang bijeen vergaarde uitzet uit te pakken!). Leendert werd, zoals gewoonlijk, om half 7 door zijn collega opgehaald om naar z´n werk te gaan.

En toen was het stil! Willem kwam terug van het lopen. De rest van de kinderen lag heerlijk uit te slapen! Tijd voor een ontbijtje voor ons tweeën. Dat is altijd zoiets gezelligs, in schoolvakanties!

Even na 8 uur vertrokken Willem en Dirk naar hun werk en lag de maandag maagdelijk voor me. Wat een plannen had ik! Samen met Maria zou ik lekker door het hele huis opruimen. En tussendoor de was en de strijk natuurlijk bijwerken. Zo gezegd, zo gedaan.

Eerst een lekkere beker chocolademelk drinken met Maria en m´n strijdplan bespreken. Eén onderdeel daarvan was, dat ook Jan en Henk hun steentje zouden moeten bijdragen. Voor elk van hen maakte ik een werklijst(je). Zo moest Jan bijvoorbeeld alle was van de rekjes afhalen, de vaatwasser uitruimen en nog het één en ander. En Henk kon mooi de toiletrollenkoker bijvullen, de violen buiten water geven enzovoorts. Alle kleine beetjes hulp kan ik nu goed gebruiken en bovendien wil ik, dat iedereen hier leert, dat je je dienstbaar moet opstellen in de groep.

Daarna togen Maria en ik naar de 1e verdieping. Ik wilde daar alles spic en span hebben. Niet in de laatste plaats, omdat het bij ons toch vrij krapjes is en Trijnie hier donderdag met DE jurk goed moet kunnen lopen :-). Alle losse rommel moest strak worden opgeruimd en daarna de vloeren goed worden gestofzuigd. De bedden werden strak opgemaakt en het plan opgesteld, hoe we woensdag hier iedereen een slaapplekje moeten geven. Hans z´n vriendin en Maaikes vriend zullen hier namelijk al op woensdag arriveren en blijven die nacht slapen. Het komt allemaal goed! Er passen veel makke schapen in een hok, toch ;-).

We deden samen even wat boodschapjes en kochten, vanwege de vakantie, lekkere witte kadetjes voor de lunch. Die waren in de aanbieding: 12 voor 1,50. Lekker!

Na de lunch ging Maria even de hort op met haar vriendin. Die ging allerlei aquarium-spullen kopen. Dat kwam mooi uit, want nu kon Maria meteen een nieuw tl-lampje voor in ons aquarium meenemen. Is dat ook maar in orde!

Aan het einde van de middag deed Maria de badkamer en de douche nog. En intussen ging ik nog even langs de groentenkraam. Ria van de groentenkraam had me gebeld, of ik wat overgebleven spullen wilde komen kopen. Ja, best, maar ik ga deze week niet inmaken of invriezen of jam maken of wat dan ook, hoor! Ik kocht daarom enkel gemakkelijke groenten, zoals bloemkool en witlof. Daar heb je nauwelijks werk aan.

Voor vandaag stond er zuurkool op het menu. Ook iets wat niet zoveel werk omhanden heeft. Maar voordat ik daaraan begon, vouwde ik de enorme berg strijk weg. Super, wat ging dat gesmeerd vandaag. Het is écht waar: vele handen, maken licht werk!

Vanavond hebben Willem en Hans hun kostuums voor donderdag aangetrokken. Zo kon ik er de prijskaartjes afknippen, knoopsgaten open tornen, stropdas strikken, vlinderdasje en bretels op de juiste maat afstellen enzovoorts. Het geeft een heerlijk gevoel dat dat voor die twee mannen vast helemaal rond is. Morgen nog een paar en dan woensdag de laatsten. Zo komen we DV donderdag wat dit betreft niet voor een verrassing te staan.

Nog twee dagen.... :-)

vrijdag 16 oktober 2015

Beduusd!

Ik ben er nog helemaal beduusd van en we kunnen het hier bijna nog niet geloven. Maar het is écht waar! We hebben de keuken gewonnen!!!!

Het bericht op facebook van De Keukenspecialist!

Dinsdag kwamen twee dames van de jury van de Wie-gun-jij-een-keuken-aktie op bezoek. Ze gingen bij de vijf overgebleven genomineerden langs om kennis te maken en om met eigen ogen te zien, of een nieuwe keuken wel nodig was. Dat laatste was in één oogopslag wel bekeken :-). De kennismaking was ronduit gezellig. En dan begint het wachten op vrijdag. Want dan zou ik horen, of ik wel of niet de keuken gewonnen had.

Eerlijk gezegd had ik er niet zo´n fiducie in. Natuurlijk, ik had wel veel stemmen. Maar mijn ´verhaal´ was verder niet zielig of schrijnend. En dat vond ik van sommige andere genomineerden zeker wèl! Dus ... had ik het allemaal van me af gezet.

Maar toch.

Er bleef natuurlijk wel stiekem een vonkje hoop gloeien. Want, jongens, wat zou het heerlijk zijn, een nieuwe keuken!!

En toen werd het vrijdag. De uren verstreken en er kwam geen telefoontje. Het werd 13.00 uur en ik moest op stap. Ik moest Koos naar de logeeropvang in Elspeet gaan brengen. Ik reed naar Koos z´n school in Rotterdam en terwijl ik daar even stond te wachten, checkte ik mijn mail. Hé, een mailtje van Rosanna van de keukenactie! Ze vroeg me, wanneer ze me kon bellen, want ze had nog wat vragen.  ¨Ok...Dat is dus (nog) geen ´Nee!´¨, dacht ik. Ik mailde haar terug dat ik onderweg ging van Rotterdam naar Elspeet en dat ik haar daar om circa 15.00 uur wel zou bellen.

Nauwelijks was ik in Elspeet gearriveerd, of nieuwsgierig belde ik naar Rosanna. En ... die vertelde me, dat ze me mocht feliciteren! Ik had de keuken gewonnen!!!

Ongelofelijk. Dit moest echt even landen, hoor! Ik wist even niet, hoe ik het had. En om me echt he-le-maal blij te maken, vertelde Rosanna meteen erachteraan, dat de andere vier genomineerden een keukenrenovatie hebben aangeboden gekregen. Oh, wat heerlijk! Er zijn geen verliezers!! En, alsof het niet op kan: Trijnie (die me heeft genomineerd) krijgt een waardechecque van de Keukenspecialist ter waarde van 450 euro.

Langzaam maar zeker gaat het nu tot ons doordringen. Wij zijn zó blij. En weet je wat nu zo heel mooi is? Al die mensen, die ons hebben laten weten, dat ze het ons écht gunnen. Die gestemd hebben (bijna 4000 mensen!). Die een mailtje stuurden: ik heb ook gestemd, hoor. Die me aanspraken. Het is zó hartverwarmend. We zijn nog eventjes bezig, om dit allemaal een plekje te geven, hoor!

Iedereen héél hartelijk bedankt voor het stemmen, voor het méé leven, voor alles!

dinsdag 13 oktober 2015

Tussendoortjes

Met nog anderhalve week te gaan, voor de bruiloft, staat mijn planning redelijk strak. Raar hoeveel dingetjes er toch nog ineens voor de bruiloft gedaan moeten worden. De meisjes moeten nog schoenen en hoedjes, Jan z´n overhemd moet wat korter, ik moet nog een mooie panty kopen. Dat soort dingen. Maar ook: heen-en-weer ritjes van die en gene naar Dordrecht om in het huis nog een helpende hand te bieden. En last but not least moet natuurlijk ook ons huis er netjes uitzien.

Maar al is de planning nòg zo strak, gelukkig is er altijd nog wel een gaatje de vinden voor allerhande tussendoortjes. De dingetjes die op mijn weg komen, zeg maar.

Zo kwam mijn vader zaterdag een kistje aardbeien brengen. Prachtige, kleine, lekkere, Hollandse kasaardbeitjes. Om er jam van te maken voor het vakantiepotje. Hoe lief! Kijk, zo´n tussendoortje is helemaal niet erg, hoor. Met liefde en plezier heb ik 24 potjes jam gemaakt voor in mijn winkeltje. En toen ik toch bezig was, maakte ik meteen ook een nieuwe voorraad druivengelei. Zo. Nu is er tenminste weer wat keuze.


Ook mijn weckketel ging zaterdag aan. Vrijdag mocht ik nog weer een grote mand druiven bij iemand ophalen. Zonde om weg te gooien! Ik heb ze ontsapt en had toch weer een liter of 8 sap. Nu eens niet om zó op te drinken, of er gelei of siroop van te maken, maar als opzetje voor een nieuwe wijn.

Het wijntje zaterdag opzetten, ging hem niet meer worden. Dat tussendoortje werd verplaatst naar de maandag. Het had namelijk nogal wat voeten in aarde. Eerst moest ik een 10-liter bokaal wijn bottelen. Ik zocht de benodigde wijnflessen bij elkaar en kookte die in de weckketel in sulfietwater uit. Eén foute bacterie in je wijn en je hebt azijn. Er moet dus schoon gewerkt worden!


De wijn ging in de schone flessen. Kurken erop. Krimpfolietje erom. Nu alleen nog Willem lief aankijken. Die mag etiketten maken, want daar ben ik niet zo handig in.



In de vrijgekomen bokaal werd de nieuwe wijn opgezet. Ziezo. Daar heb ik voorlopig geen omkijken naar.



Vandaag een ander tussendoortje: de jury van de actie ¨Wie gun jij een keuken¨ komt langs! Spannend! Nog een paar dagen. Dan weten we wie de keuken gegund wordt...

zaterdag 10 oktober 2015

Leuke e-mailtjes

Gisterenmiddag werd ik helemaal vrolijk van drie e-mailtjes in mijn mailbox:

De eerste was van Diergaarde Blijdorp.
Naar aanleiding van het bezoek aan de dierentuin met mijn vader, had ik vorige week een mailtje gestuurd, waarin ik schreef, dat ik erg had moeten zoeken naar een parkeerplaats. Dit omdat de P1 volgens de borden ´vol´ was en de P3, waarnaar werd verwezen, onbereikbaar vanwege een wegopbraak. En omdat ik toch aan het schrijven was, heb ik meteen verteld, dat we het erg jammer vonden, dat de pelikanen niet op de aangegeven tijd waren gevoederd en dat ook de bewegwijzering in de dierentuin hier en daar totaal niet klopt. Ik had dit allemaal op een normale, vriendelijke, manier geschreven en erbij gezet, dat we ondankt die troubels toch erg hadden genoten. Nu kwam er dus een mailtje terug! Net zo vriendelijk van toon! Ze hadden die dag zelf ook ontdekt, dat die borden bij de parkeerplaats stonden. Dat was echter het werk geweest van de Gemeente Rotterdam en ze hadden daar niets aan kunnen doen. Verder was het jammer, dat we die ´vervelende dingen hadden meegemaakt´ en dus krijg ik per post een nieuwe toegangskaart. Goed opgelost! Ik vind dit een goed voorbeeld van klantgericht bezig zijn. Een pluim voor Blijdorp! En we gaan er graag nog een keer heen!

Het tweede e-mailtje was van Marktplaats.
Ik had van de week een mailtje gestuurd, met een suggestie om MP op een bepaalde functie uit te breiden. Het gaat om een uitbreiding waar veel marktplaatsgebruikers wat aan kunnen hebben. Gisterenmiddag kreeg ik een enthousiast mailtje terug. Het was een goede suggestie en hij was doorgestuurd naar de desbetreffende afdeling. Als ik nog meer suggesties had, hielden ze zich aanbevolen. En als dank, hadden ze bij wijze van verrassing een aantal advertenties in mijn Marktplaatswinkeltje gratis omhoog geplaatst. Wat leuk!

Het derde e-mailtje kwam van de actie ¨Wie gun jij een keuken?¨
De actie loopt op een eind. Er kan niet meer gestemd worden. Deze week heeft de jury zich over de uitslag gebogen. Hierbij is gekeken naar de 10 genomineerden met de meeste stemmen èn hun verhaal. De jury heeft uit die 10 genomineerden een top 5 samengesteld. En daar zit ik in! Wat leuk! Wat spannend! Aanstaande dinsdag gaat de jury bij de nog 5 overgebleven kandidaten kennismaken en kijken naar de toestand waarin de huidige keuken zich bevindt. Op basis van deze gegevens zal dan uiteindelijk bekeken worden bij wie van de vijf een nieuwe keuken het meest op z´n plaats is. Het gaat dus allemaal heel zorgvuldig. Nou, de jury mag dinsdag komen kijken, hoor :-).

Ik werd in elk geval vrolijk van deze post :-).

En dan vergeet ik nog bijna het leuke whatsappje van Dirk. Hij heeft een leuk moederdagkadootje voor me gespot :-)






dinsdag 6 oktober 2015

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.


1. Gezonde voeding
De eerste adverteerder die ik in deze advertorial wil noemen is: Kefir.nl. Bij Kefir draait het allemaal om gezonde voeding!
Kent u kefir? Kefir is een heerlijke drank, gemaakt door gezonde schimmels en bacteriën toe te voegen aan (plantaardige) zuivel (Melkkefir) of aan water (Waterkefir). Door de drank een tijdje op kamertemperatuur (of iets warmer) weg te zetten, komt er een fermentatieproces op gang. Hierdoor krijgt de drank een heerlijke, frisse smaak. Ook wordt de drank lekker tintelig, doordat hij heel licht alcoholisch wordt. Maar het allerbelangrijkste: de drank bevat nu een mix van gezonde, rechtsdraaiende bacteriën. Bacteriën die onmisbaar zijn voor een goede darmflora. En u weet: een goede darmflora is essentieel voor uw gezondheid!

Al jarenlang worden er in de supermarkt allerlei ´gezonde´ drankjes met deze rechtsdraaiende bacteriën aangeboden. Deze drankjes bevatten echter vaak veel suiker en zijn daarom niet zo gezond als u misschien denkt. Bovendien zijn deze drankjes behoorlijk prijzig en veroorzaken ze een enorme afvalberg.

Met een starterset voor Kefir, maakt u heel eenvoudig zélf gezonde zuiveldrank. Zónder suiker, zónder overbodige toevoegingen, zónder onnodige verpakkingsmaterialen en veel goedkoper. En als ik schrijf ´eenvoudig´ dan bedoel ik écht eenvoudig! Om lekkere melkkefir te maken hoeft u enkel een zakje kefirpoeder aan een liter (plantaardige) melk toe te voegen. U laat de melk één à twee dagen op het aanrecht staan en klaar bent u! Een paar lepels kefirdrank houdt u als starter voor een nieuwe portie.

Voor mensen die graag met verse kefir werken in plaats van met de gevriesdroogde kefirpoeder, is er de mogelijkheid om verse kefirkorrels aan te schaffen. Net als bij het poeder maakt u heel eenvoudig uw eigen Kefirdrank.

Ik ben echt dól op melkkefir en maak het van plantaardige melk. Als je de kefirdrank door een neteldoek laat lopen, krijg je een dikke yoghurt/hangop.

Waterkefir heeft dezelfde goede eigenschappen als melkkefir, maar heeft een iets andere bereidingswijze. Het is ideaal voor mensen die liever geen melk gebruiken. Deze drank vind ik persoonlijk meer naar frisdrank gaan en is een heerlijke, gezonde dorstlesser.

Op Kefir.nl kunt u het hele verhaal over Kefir lezen. Zowel over de oorsprong als over de goede eigenschappen. Op de site kunt u ook heel eenvoudig bestellen. Dat kan online, maar desgewenst ook telefonisch. Kefir is verkrijgbaar vanaf 3,95 exclusief verzendkosten. Levering in Nederland en België en betaling pas achteraf.

Van harte aanbevolen!

2. Koken in een fijne keuken; met een superoven!
En dan komen we als vanzelf bij adverteerder nummer twee in deze advertorial. Een oude bekende, met een nieuw product: Cuisine d´Oc. Cuisine d´Oc kent u wellicht al. Het is het bedrijf van Henk en Nellie Geluk. Bij Cuisine d´Oc kunt u terecht voor het laten renoveren van uw keuken. U hoeft daarbij niet uw oude keuken geheel te vervangen, maar kunt volstaan met bijvoorbeeld nieuwe frontjes en/of nieuwe apparatuur. Een tijd- en kostenbesparend concept!

Wilt u weten hoe anderen deze unieke werkwijze hebben ervaren? Leest u dan vooral eens de ervaringsverhalen op de website van Cuisine d´Oc.

Cuisine d´Oc werkt met kwalitatief hoogstaande materialen en apparatuur. Zo bevelen Henk en Nellie graag de Neff oven aan. Een Neff oven is iets heel speciaals. Kijkt u maar eens naar het filmpje:



Op de Familiedagen in Gorinchem (vanaf 20 oktober) laat Cuisine d´Oc u graag kennismaken met de Neff oven. Er worden allerlei lekkernijen in deze oven gebakken, zodat u kunt kijken en keuren!

Flink buffelen

Er wordt hier flink gebuffeld! Nog maar twee weken en twee dagen, dan is het, bij leven en welzijn, de bruiloft van Gerwin en Trijnie.

Op alle fronten wordt er hard gewerkt aan de voorbereidingen. Allereerst natuurlijk in het huis van Gerwin en Trijnie. De ene keer denkt Trijnie, dat het allemaal prima gaat lukken. De volgende keer is Trijnie lichtelijk in paniek over alles wat nog moet gebeuren. Of, wat ze graag wil dat er nog gebeurt (dat is natuurlijk heel anders ;-)).

Maar ook hier thuis is er veel te doen. Het huis moet op orde zijn om alle gasten te kunnen ontvangen. En dus wordt er alvast wat extra gesopt en gezeemd. Maar wordt ook de was angstvallig bijgehouden. Als daar de klad in komt, weet ik het wel: dan loop ik nog ik-weet-niet-hoe-lang  na de bruiloft achter de feiten aan te draven. Het regime is dus strak: wassen, drogen, strijken, vouwen, in de kasten. Dag in, dag uit :-).







De buitenboel moet ook netjes zijn. Natuurlijk! De bakken met geraniums heb ik leeggehaald en ik heb er violen in terug geplant. Die kunnen nog mooi aanslaan, voordat het 22 oktober is. 

En voor afgelopen zaterdag hadden we Hans en zijn vriend Pieter ´besteld´. Zij doen weleens vaker samen hoveniersklussen en nu was onze voortuin aan de beurt. Al toen wij hier 11 jaar geleden kwamen wonen, stonden er buxushagen in de voortuin. Dat was geen onverdeeld genoegen, want die scheerbeurten elk jaar...
Maar nu kwam er onbedoeld een oplossing: de buxusmot sloeg genadeloos toe in Alblasserdam en overal gingen de heggen dood. Ook onze buxusheggen waren aangetast. En hoewel ze misschien nog te redden waren geweest, was ons besluit genomen: de buxus ging eruit! 

Intussen hadden wij hier achter drie bolacacia´s staan, die min of meer in de verdrukking gekomen waren door het nieuwe houthok. Twee bolacacia´s zouden naar de voortuin verhuizen. De opsluitbanden zouden opgetrokken worden en daarna de boel netjes afgedekt worden met grind. Strak plan en redelijk betaalbaar.

Om 7 uur gingen Hans en Pieter voortvarend aan de slag. Maar niet, nadat ze een flink ontbijt verorberd hadden!


Zelf was ik ook al heel vroeg van de partij, die dag. Ik wilde vòòr tien uur de broden voor het weekend gebakken hebben!



Ergens tussen voor- en narijzen in, stond ik al om 8 uur, samen met Willem, bij groentenboer Van Os. We waren helemaal door de patatbonken heen! En een zaterdag zonder patat kan niet, hoor ;-).
Daarna nog even langs de bouwmarkt voor verf voor op de schuur. De schuur stond al wekenlang keurig afgekrabd en geschuurd klaar om gelakt te worden. Maar dat kwam er niet van. Vandaag zouden Maaike en Maria dat klusje ter hand nemen!

Henk moest startklaar gemaakt worden om naar de Natuurclub te gaan.


En dan was het koffietijd bij schoonmama. Willem nam een emmer aardappels mee om te schillen, ik m´n breiwerk.

Snap je, dat we ons af en toe afvragen, waar we nu toch allemaal in verzeild geraakt zijn?

Maar kijk. Vele handen maken licht werk!








Toen we ´s middags terugkwamen van Henk z´n feestje aan zee, was er patat, was er een groene schuur en was er een mooie voortuin! We komen er wel :-)