vrijdag 29 januari 2016

Thuis!

Gisterenmiddag is mijn moeder weer thuisgekomen uit het ziekenhuis! Wat een blijdschap! Dit hadden we vorige week maandag toch echt niet meer durven denken. Maar toch!

Ze ligt in een bed in de kamer en ze  wordt, met een beetje ondersteuning van de Thuiszorg, door ons allemaal verzorgd. Ze is broos en zwak en we kunnen en durven geen dag vooruit te kijken. Ik zeg altijd, dat we blij moeten zijn met elke ´gewone´ dag. Want een ´gewone´ dag, is eigenlijk een ´bijzondere´ dag. In mijn moeders geval geldt dat dubbel.

Vooralsnog ben ik heel blij, dat het ziekenhuis-gedoe nu eventjes voorbij is. Het was me het weekje wel weer! Maandag lag ik zelf enkele uren op de Spoedeisende Hulp. Ik had klachten waarbij de huisarts moest denken aan een longembolie. Niet zo raar, want een jaar of 7 geleden heb ik ook een longembolie gehad. De d-dimeer in mijn bloed werd bepaald en ja, die was verhoogd. Dat wijst op een stolseltje, ergens in je lichaam. De arts ging er dus vanuit, dat ik inderdaad een embolie had, maar een ct-scan moest het ´harde bewijs´ leveren. De scan werd gemaakt en in afwachting van de beoordeling kreeg ik alvast bloedverdunner toegediend. Er werd me verteld, dat ik opgenomen zou gaan worden. Daar had ik wel al rekening mee gehouden, maar leuk is dat natuurlijk niet! Ik was al van alles aan het regelen in mijn hoofd. Woensdag zou ik een workshop Brood Bakken geven. Dat moest afgezegd worden. En hoe moest het met m´n webshop? Ach. Eerst toch maar de uitslag afwachten. Eén en ander duurde en duurde. Nu hebben we ruimschoots ervaring met wachten in ziekenhuizen en dus hadden Willem en ik, voordat we van huis weggingen, elk een boek in onze tas gestopt. Dat was een goed idee geweest. Al lezend was de wachttijd wel te doen. Eindelijk (ik was toen al 4 uur in het ziekenhuis) kwam de dokter. Die zei: ¨De wonderen zijn de wereld nog niet uit: er is geen embolie te zien. U mag naar huis!¨ Ze vond het wel onbevredigend dat ze geen verklaring voor mijn klachten had, maar longen en hart waren in elk geval in orde en dus kon ze me met een gerust hart laten gaan. Wat was ik blij, dat ik weer naar huis mocht! Ondanks dat de klachten niet verminderd waren (en zelfs nog steeds niet helemaal weg zijn). Ik stapte bij thuiskomst maar al te graag in mijn eigen fijne bed :-).

Woensdag was er nog meer ziekenhuisleed. Toen werd kleinzoon Willem opgenomen, omdat z´n keel- en neusamandelen geknipt moesten worden. Ach, wat zielig toch :-(. Het arme schaap had ook nog eens de pech, dat hij een na-bloeding kreeg en terug moest naar de OK om het bloedende wondje dicht te laten branden. Wat een hoopje ellende zagen wij gisteren, toen we op ziekenbezoek gingen! Maar hopelijk zal hij nu gaan opknappen, na jaren van keelontstekingen, snotneuzen en oorpijn.

En als je dan ook nog een knul in huis hebt met liefdesverdriet...Ach. Allemaal pijn aan het moeder- en omahart.

Hopelijk komen we nu in wat rustiger vaarwater terecht en kunnen we even bijkomen van alles. Wat een hektische januari-maand is dit!

vrijdag 22 januari 2016

Roerige tijden

Het zijn roerige tijden hier. Nog steeds.

Nadat er maandag een absoluut dieptepunt was in het ziek-zijn van mijn moeder, is er daarna een heel voorzichtig stijgende lijn gekomen. Het is niet zo, dat we meteen hoopvol gestemd zijn. Het is eerder weinig hoop vermengd met veel vrees. Vanmiddag is er een familiegesprek met de zaalarts. Dat is wel fijn, want er zijn vele vragen. Maar aan de andere kant, zie ik er ook tegenop. Want het zal echt geen goed-nieuws-gesprek worden. Dat weten we allemaal veel te goed.

Intussen heb ik drie dagen Jan thuis gehad als stagiair. Dat was een heel leuke ervaring. Ik had van tevoren bedacht wat Jan allemaal zou kunnen doen. Als eerste heb ik hem geleerd hoe je gedroogde appelringen maakt. Appels schillen en in schijven draaien met het appelschilmachientje.



De laatste schilletjes boven- en onderaan wegsnijden. De appelringen op de roosters van mijn droogoven leggen en daarna gaan ze voor een uur of 8 de oven in. Dan porties afwegen van 75 gram. De afgewogen porties deed ik vervolgens zelf in de zakjes, want daar heb je ´vrouwenhandjes´ voor nodig. Dat is een beetje een gepriegel. De eerste dag deed ik elk stapje voor. De tweede dag hoefde ik enkel maar wat aanwijzingen te geven. De derde dag ging het helemaal zelfstandig. Super! Die appelringen vliegen steeds m´n shop uit en nu kan ik dat fijn aan Jan overlaten :-). Vanmiddag neem ik ook een zakje appelringen mee naar het ziekenhuis. Mijn moeder heeft een Kalium tekort en gedroogd fruit is rijk aan Kalium.

Wat deed Jan nog meer? Hij woog van alles af: nasikruiden, pompoenpitten, speltbloem. Er is een mooi voorraadje aangelegd.



Dinsdag ging Jan mee naar de verpakkingsgroothandel.



Dat was leuk om daar samen heen te gaan. Op de terugweg liet ik hem aan de hand van de faktuur uitrekenen hoeveel een doos of zak per stuk ongeveer kost. Meer dan hij dacht in elk geval. Ja, verpakkingen zijn best duur.

Woensdag was er een workshop broodbakken. Jan heeft geholpen met alles klaarzetten en was de portier. Tijdens de workshop had hij zijn eigen ding (appelringen maken ;-)) en na afloop hielp hij met opruimen. Echt fijn, zo´n hulp :-).



Donderdag hebben we samen de voorraad helemaal nagekeken. Alles netjes op datum gezet (het oudste vooraan), geteld, in de computer gezet en een nieuwe bestelling van bakproducten opgesteld.



Ook bracht hij pakjes naar de post enzovoorts.

Kortom: Jan had een stage met veel afwisselend werk. Hij heeft er van genoten en ik niet minder. Goed om die kinderen al zo jong wat verder te laten kijken dan het klaslokaal!

Uiteraard moest er ook een verslag gemaakt worden. Dat deed Jan steeds ´s avonds. Ik verwonderde me al over die ijver. Maar het had een reden: als hij z´n verslag af had, hoefde hij vandaag niet naar school :-). Hij is dus nu nog fijn een dag thuis. Zelf was ik niet zo ijverig wat betreft vastlegging. Ik moet nog een pracht van een stagerapport invullen. Ga ik zo eerst maar eens doen.

Voor vandaag staat er niet veel meer op het programma dan de boel netjes maken en de was zover mogelijk bij krijgen. Van echt poetsen komt er momenteel niet zoveel. Maar daar maal ik eerlijk gezegd ook niet om. Ik heb belangrijkere dingen aan mijn hoofd nu. Ik moet erg mijn best doen, om dingen niet te vergeten. Zoals het huiswerk van Henk controleren, fakturen betalen, afspraken van tandartsen etcetera voor iedereen te onthouden. Al is het maar zoiets simpels als op de juiste dag de rolcontainers aan de weg zetten. Ik moet af en toe gewoon nadenken over welke dag het nu eigenlijk is.

Er waren trouwens veel lezers die een berichtje stuurden om ons sterkte te wensen. Iets wat we zeer waarderen. Ook waren er veel meedenkers over de parkeerkosten. Die wezen ons op de mogelijkheid om een 14-dagen kaart aan te schaffen. Zodra we merkten, dat de opname langer ging duren dan een paar dagen, hebben we inderdaad zo´n kaart aangeschaft en die wisselen we ook zoveel mogelijk met elkaar uit. Dat lukt alleen niet altijd, natuurlijk, want soms is de één nog onderweg naar huis, als de ander al op weg is naar het ziekenhuis. Verder gaat het ook nergens over, hoor. Die kosten zijn helemaal niet belangrijk, afgezet tegen de gezondheidstoestand van mijn moeder. Het is maar, dat het mijn vader en mij opviel en dat we daar zo een praatje met elkaar over hadden. Als gezondheid voor mijn moeder te koop was, zou ik meteen mijn hele hebben en houwen willen overmaken en de rest van mijn leven op een houtje willen bijten...


maandag 18 januari 2016

Kommer en kwel

Nog altijd ligt mijn moeder in het ziekenhuis. Alweer twee weken. En het is nog steeds kommer en kwel. Ze is zó ziek. Hopen en bidden, dat ze nog iets op mag knappen en nog thuis mag komen. Maar bij tijd en wijle voel ik me daar heel somber over.

M´n hoofd staat ook nergens anders naar dan naar de toestand van mijn moeder, ziekenhuisbezoeken, familie en vrienden op de hoogte brengen enzovoorts.

Maar intussen moet er toch ook van alles gebeuren. Er moet toch gewassen worden. Er moet toch gekookt worden. Er moeten toch pakjes op de post. En dat is misschien maar goed ook. Mijn oude oma zei vroeger altijd: ¨Eten, slapen en werken. Dat is het beste voor een mens¨. Dus probeer ik m´n werk te doen en er m´n hoofd zo goed en zo kwaad als dat gaat bij te houden.

Of het hoofd boven water te houden. Dat past misschien beter bij de situatie.

Al met al is het hier dus niet zo´n vrolijke boel en zijn mijn logjes ook anders dan anders. Laten we hopen op betere tijden.

Vanmiddag was ik met mijn vader naar het ziekenhuis. Bij de ingang is een restaurantje. Mijn vader merkte op, dat het daar nu werkelijk altijd druk is. Of je nu ´s morgens langs loopt, of ´s avonds: altijd zitten er mensen koffie te drinken of te eten. Dat is dikke business! Wat een prijzen rekenen ze er! Vorige week heb ik er een keer een kaasbroodje gehaald, omdat ik door de files zo heel laat was en echt even iets eten moest om niet om te vallen. 2,75 alstublieft. Pfff. Het riekt naar verdienen aan het leed van een ander. Of zie ik dat verkeerd?

Ook het parkeren bij het ziekenhuis is vreselijk duur. Als je wat langer op bezoek gaat ben je zo een euro of 7 kwijt. Toch staat die garage altijd vol. Logisch, want voordelig(er) parkeren in de buurt kan niet. En met het ov of de fiets zal voor de meeste mensen ook niet mogelijk zijn. Het is een academisch ziekenhuis en er liggen dus mensen overal vandaan. Volgens mij verdienen ze aan die garage minstens zoveel als aan het draaiend houden van een complete afdeling. Afijn.

De groenteboer van de markt was zo aardig om vanmiddag een voorraadje groenten en fruit bij me thuis af te leveren. Ik had nagenoeg niets meer in huis, dus ik was er heel blij mee. Ik had gezegd, dat alles wat hij kwijt wilde, goed was. Hij weet intussen wel zo´n beetje waar hij me blij mee maakt. Het was dus een verrassing wat er gebracht was. O.a. bloemkolen. Daar hebben we er vanavond vast twee van verorberd. Er waren ook spruitjes en witlof. En wat minder ´standaard´ groenten: groene asperges en kousenband. Komt goed.

Ook met het geleverde fruit was ik heel blij. Willem en ik hebben van Wim en Geertje een slowjuicer van Philips kado gekregen. De nieuwe hobby: fruit/groenten persen voor de hele bende. Vanavond maakte ik een juice van blauwe druiven, appels, mandarijnen en aardbeien. Was erg lekker! En heel snel gemaakt. Zo heeft iedereen z´n vitamientjes weer binnen. Er zat ook een kistje granaatappels bij. Ook die kunnen eenvoudig in de slowjuicer. Dat ga ik in een volgende rond eens uitproberen. Fijn om, nu het eten koken er maar een beetje ´bijhangt´, toch te weten, dat iedereen genoeg gezonde kost binnenkrijgt!

vrijdag 15 januari 2016

Willem jarig en Jan z´n snuffelstage

Vandaag is Willem jarig. Het is een rare verjaardag, want met mijn moeder gaat het nog steeds niet zo lekker. Ze mag vooralsnog niet naar huis, want haar bloed is niet in orde. Ook kan ze nog niet zonder zuurstofondersteuning. We hebben dus weinig zin om uit te pakken met een verjaardagsfeestje.

Willem is vandaag wel lekker een dagje vrij. Dat is fijn. Vanmorgen hebben we een beetje aangelummeld. Er zijn ook nog eens vier kinderen vrij. In verband met een studiedag van de docenten, geloof ik. Nu had Willem mooi de tijd om met één van de jongens naar de vuilstort te rijden, om daar maar weer eens een aanhangwagen vol troep (vooral uit de tuin) weg te gooien. Die stond al een poosje klaar.


selfie met Koos
Vanmiddag gaan we met een delegatie naar de Open Dag van de vervolgopleiding die Koos wil gaan doen. Hij wil naar de VeVa (Veiligheid&Vakmanschap).

Dan vanavond een extraatje bij de koffie. Zo is het toch een beetje een speciale dag.

Sinds 1 januari is onze bieb niet meer op vrijdagavond open. Zoooooo jammer!!! Ons heerlijke vrijdagavondritueel is zomaar om zeep geholpen :-(. Ik heb ook nog niet ontdekt wat ons nieuwe biebmomentje zou kunnen zijn. Zo zonde! Als je er geen vast biebmoment met de kinderen op nahoudt, komt er veel minder van om boeken te gaan halen. Zelf haal ik toch m´n boeken wel. Ik wil altijd wat te lezen hebben.

Volgende week hebben Hans en Koos tentamens. En Jan heeft drie dagen snuffelstage. En, heel bijzonder, die gaat hij bij mij doen! Hij gaat spullen voor de webshop inpakken, appeltjes drogen, bestellingen klaarmaken, assisteren bij de broodbakworkshop, mee naar de verpakkingen-groothandel en dat soort dingen. Ik heb er helemaal zin in!! (En Jan ook ;-)).

dinsdag 12 januari 2016

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨

Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel "Advertorial" mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.


Deze maand zijn er twee nieuwe adverteerders. 

Schuifwandgigant
Als eerste wil ik noemen: de Schuifwandgigant.(klik)
Ronald en zijn team verkoopt al meer dan 20 jaar kasten en schuifwanden vanuit een showroom in Zeeland. Langzaam maar zeker (of misschien wel snel en zeker!) kwam de opmars van online kopen. Sceptici wisten te vertellen, dat dat alleen voor bepaalde producten zou gaan werken. Maar inmiddels kan nagenoeg alles online gekocht worden. Heerlijk vanuit uw luie stoel.

Uniek
Ronald heeft lang gezocht naar een manier op het hele aankoopproces van schuifwanden op maat in een webwinkel gevangen te krijgen. En dat is gelukt! Geheel digitaal, zonder opdringerige verkopers, in uw eigen tempo én op uw eigen tijdstip is het nu mogelijk om bij Schuifwandgigant uw schuifwand samen te stellen, uit te kiezen en te bestellen! Dit is echt uniek!

Hoe?
Hoe gaat dat dan in z´n werk? Heel eenvoudig: U meet de ruimte op waar u een schuifwand wilt plaatsen. U kiest een kleur en vult het bestelformulier in. Daarna krijgt u meteen de totaalprijs te zien. Na aanbetaling van 25% van het bedrag, gaat de Schuifwandgigant voor u aan de slag om alles op maat te maken. Eén dag na uw bestelling is de leverdatum al bekend. Reken op ongeveer twee weken voordat uw bestelling gereed is. U krijgt 1 dag voor de aflevering bericht, dat uw bestelling geleverd gaat worden en hoe laat dat ongeveer gaat zijn. U hoeft er dus niet een hele dag voor thuis te blijven wachten. Alles wordt keurig op maat aangeleverd, zodat het monteren geen verrassingen met zich mee zal brengen. Het is echt een kwestie van: gewoon alles in elkaar zetten.

In onderstaand instructiefimpje wordt het bestelproces duidelijk uitgelegd.


Twijfels?
So far, so good. Misschien heeft u toch nog twijfels? Dat kan ik me zo voorstellen. Ik zou bijvoorbeeld mijn twijfels hebben over mijn meetkunsten. Want wat, als ik het nu een verkeerd zou opmeten?
Ronald neemt die twijfels weg. Schuifwandgigant bestaat nu drie jaar en in al die jaren is er nog nooit een meetprobleem geweest! Bovendien mag je altijd bellen, ook ´s avonds. Kijk, dat is nog eens service. Er zijn dan ook alleen maar tevreden klanten. Leest u het gastenboek er maar eens op na.

Waarom zou u bij de Schuifwandgigant kopen?
Omdat u zelf meet en zelf plaatst, kan Schuifwandgigant u een scherpe prijs bieden. Die prijs is zó scherp, dat u zelfs ´Laagste Prijs Garantie´ heeft. U krijgt een kwaliteitsproduct met maar liefst 10 (en op sommige producten zelfs 15) jaar garantie. Vanaf 500 euro worden geen bezorgkosten berekend in Nederland en België.

Prijsvoorbeelden
Bent u nieuwsgierig hoeveel zo´n schuifwand gaat kosten? Hier volgen twee prijsvoorbeelden:

- 3 schuifdeuren (bijvoorbeeld voor in de bijkeuken) levert schuifwandgigant al voor 531 euro bij u thuis af
- 3 schuifdeuren met 3 kastinterieurs (bijvoorbeeld voor in de slaapkamer) levert schuifwandgigant al voor 861 euro bij u thuis af

Bij dezen van harte aanbevolen!

BIS, een speciaaltje!
De tweede adverteerder is een speciaaltje! Het is het bedrijf waar Willem (alweer 13 jaar!) werkt: BIS.
BIS staat voor Business Informatie Systemen. Bis levert alles op het gebied van audio-visuele middelen.
Willem werkte er tot voor een paar weken geleden fulltime als Senior Developer. Maar sinds kort is hij voor het grootste deel van z´n werktijd op Verkoop gezet.

Gisteren kwam er voor het bedrijf een mooi bericht. BIS is genomineerd om uitgeroepen te worden tot de meest succesvolle onderneming van het jaar in hun branche.
Dit is niet iets wat uit de lucht komt vallen, maar waar keihard voor is gewerkt. Vorig jaar juli werd BIS al uitgeroepen tot branchewinnaar. Maar de titel ´meest succesvolle onderneming van het jaar´ verdienen, zou natuurlijk echt helemaal fantastisch zijn!

Voordat het zover is, moet er nog het één en ander gebeuren. Eerst moet BIS in de finale zien te komen. En daar kunt u bij helpen. Vandaar ook dat deze advertorial een speciaaltje is! We vragen u namelijk om een kleine moeite.

Hoe kunt helpen?
U kunt helpen door een gratis (ja, GRATIS) SMS stem uit te brengen. SMS hiervoor NBSA 4894 naar 4422 (let op de spatie tussen NBSA en 4894.
Het zou fantastisch zijn als BIS heel veel stemmen zou krijgen!

En verder?
Wat u nog meer kunt doen?
Dat leest u, als u op de Banner bovenaan deze blog klikt.

Voor wie geen reclames op z´n computer/laptop/mobiel ontvangt heb ik het in deze advertorial gekopieerd. U kunt:

Het bericht in uw sociale netwerk te delen, dat we gepost hebben op:
Let op: de gratis SMS stem moet uitgebracht worden vóór 16 januari 2016, 23:59 uur. Wacht dus niet te lang. Het zou fijn zijn als u het nu gelijk even doet!
Leuk om te weten is dat we 10 bol.com cadeaubonnen t.w.v. € 25 verloten onder de SMS stemmers en degenen die ons bericht via social media verspreiden.
Wij waarderen het enorm als u ons die vliegende start van 2016 gunt.
Alvast hartelijk dank.

Hoe het verder afloopt? Dat leest u vast op m´n blog :-).

maandag 11 januari 2016

Ziekenhuismodus

En zo staan we alweer een week in de ziekenhuismodus. De hele dag draaien mijn gedachten om mijn moeder. ´s Morgens als ik opsta denk ik: ¨Hoe zal het nu zijn?¨ Dan kijk je uit naar nieuws. Maar steeds was het teleurstellend. En dan hoop je gaande de dag beter nieuws te horen.

Na de lunch ga ik er naartoe werken, dat ik om half 5 in de auto kan stappen om m´n moeder te bezoeken. We zijn met vier kinderen en mijn vader. Mijn vader gaat elke dag. Van de kinderen gaan er elke dag twee, of soms drie. Meer kan mijn moeder ook niet hebben. Maar we willen haar graag zien en een beetje voor haar zorgen.

Vandaag was het voor het eerst, dat m´n moeder vooruit lijkt te gaan. De longontsteking is eindelijk aan het verbeteren. En ook waren er wat goede testen. Wat minder is: haar bloed is niet in orde. Daarom moet ze woensdag een beenmergpunctie (AU!). Uiteraard is dat iets waar we ons allemaal zorgen om maken. Maar toch ben ik heel blij, dat ze vandaag zichtbaar vooruit was gegaan. Ze is heeeeeel, heeeeeel zwak. Maar had toch wel belangstelling voor wat er om haar heen gebeurde en stelde ook vragen. Dat was vorige week echt wel anders. Hapte toen na drie woorden naar adem.

Het zijn echt rare dagen. Van alles moet ´gewoon´ doorgaan. In intussen loop je onder spanning. Het is echt heel vermoeiend! Ik heb ook echt wat steken laten vallen. Bij twee klanten van m´n webshop vergat ik de gratis fles sap in de doos te doen. En vrijdag maakte ik het nog bonter. Toen heb ik twee pakketten verwisseld. Een mevrouw uit Maastricht kreeg het pakket van een mevrouw uit Vlissingen en omgekeerd. Gelukkig kon alles hersteld worden en was iedereen aardig en begripvol.

Vrijdag was mijn vader jarig. 80 jaar is hij geworden. We hadden het allemaal zo anders gedacht. Hadden met de hele familie bijeen willen komen in een zaaltje, zodat alle klein- en achterkleinkinderen opa en oma meteen Gelukkig Nieuwjaar konden wensen. Maar nu was alles anders. Het is ook allemaal niet zo belangrijk (meer). Onze eerste wens en grootste zorg is: Wordt (o)ma nog beter?

donderdag 7 januari 2016

Spanning

Intussen is er hier, in het nog maar pas begonnen jaar, veel spanning. Dinsdagochtend vroeg is mijn moeder (weer eens) naar het ziekenhuis gebracht. Ze is erg ziek, onder meer door longontsteking. Dit brengt uiteraard veel spanning met zich mee. En heus, je kunt beter maar gewoon hard moeten werken, dan dat je onder hoogspanning leeft. Gisterenavond voelden Willem en ik ons totaal gesloopt en lagen we al om half 10 op bed. Sterker: toen sliepen we al! Nu zijn we goed uitgerust en kunnen we er weer tegenaan.

Het gewone leventje gaat natuurlijk ook door. Dinsdagochtend kwam mijn tante Teunie op verjaardagsvisite. Gezellig was dat. Terwijl we fijn bijpraatten, schilden we 5 kilo aardappels en minstens 5 kilo stoofpeertjes. Ze zeggen weleens dat praten en breien niet tegelijk gaat, maar praten en schillen gaat prima, hoor :-).

Gisterenochtend kwam een vriendin op visite. Ook zij was al veel te lang niet geweest! Nu kwam ze voor mijn verjaardag en meteen naar de nieuwe keuken kijken. Wat hadden we veel bij te praten!

´s Middags waren de rollen omgekeerd. Toen ging ik (samen met Henk) juist bij iemand anders op verjaarsvisite. Bij mijn nichtje Eva, die elf jaar werd. We konden er niet lang zijn, want om half vier hadden we een afspraak bij de tandarts. En aangezien wij een tandarts hebben, die heel goed op tijd werkt (je hoeft er zelden te wachten!), wilde ik niet riskeren daar te laat aan te komen. Het kwam helemaal goed. Keurig op tijd zaten wij, met gepoetste tanden, in de wachtkamer :-).

Na het tandartsbezoekje reed ik nog even snel langs huis om Henk daar af te zetten en de pakketjes die naar het postkantoor moesten op te pikken. Ik gaf kookinstructies en daarna zette ik koers naar Rotterdam, om bij mijn moeder op ziekenbezoek te gaan. In de spits is het nog altijd wel even een ritje, naar het Erasmus Medisch Centrum. En daarna moet je minstens 10 minuten rekenen voor de wandeling vanuit de parkeergarage naar de afdeling. Het is daar zo overweldigend groot allemaal. Maar ook dit kwam goed. Ik wilde om 5 uur bij mijn moeder zijn en dat was ik ook. Ik heb een uurtje bij haar gezeten. Ze ligt in de isolatie en dat is niet erg. Dan is het toch nog een beetje rustig voor haar, ook al staat er elk kwartier wel iemand bij haar bed voor het één of ander. Jammer, dat ze nog helemaal niet vooruit gaat :-(.

Toen ik weer thuis kwam, waren ze juist klaar met eten. Met het bord op schoot op de bank at ik na en bracht verslag uit. En al snel daarna sloeg de vermoeidheid toe. Ik heb nagenoeg niets meer gedaan! Goed als je dan gewoon eens lekker kunt en wilt toegeven en vroeg onder de wol kruipt. Een mens kan dat weleens heel erg nodig hebben.

Vandaag een dag zonder visites. Er komt, bij mijn weten, niemand en ik hoef nergens naar toe. Kan ik fijn aan de was en de strijk verder werken. Ook is er het nodige keukenwerk. Ik heb er zin in!

maandag 4 januari 2016

Terugblikken en vooruit kijken

M´n eerste logje in 2016. Dit wordt er één van terugblikken en vooruitkijken. Maar dan wel in vogelvlucht ;-).

Eerst was daar het jaarlijkse oliebollenfestijn. Dat begon op 30 december met het poetsen van onze frituurpan. Onze frituurpan is, evenals ons gezin, bovenmaats. We hebben er één met een dubbele bak en in elke bak gaat 8 liter olie. Het kostte me anderhalf uur. Maar toen zag m´n pan er ook wel weer als nieuw uit en kon hij gevuld worden met verse zonnebloemolie.



Op Oudejaarsdag stond ik vroeg op, om het oliebollenbeslag te maken. Hans zou dit jaar het bakken op zich nemen en hij wilde graag om 8 uur beginnen. Ok dan :-). Gelukkig had ik dit jaar het handig aangepakt, die beslagmakerij! Ik had de speciekuip en de mixer geannexeerd, die Hans pas gebruikte bij het stucen van de garagemuur. Uiteraard waren die kuip en de mixer net zo grondig gepoetst als de frituurpan :-).


De boormachine was opgeladen en er lag een extra accu als reserve klaar. Met deze uitrusting kon ik in één keer beslag maken van 8 pond bloem.


Het beslag rees als een malle en om 8 uur kon Hans inderdaad aan de slag. Ik was steeds te gierig geweest om 80 cent (of meer) bij een oliebollenkraam uit te geven aan een oliebol, maar het water liep me al wekenlang door de mond. Ik ben echt dol op oliebollen. En hé, wat smaakte die eerste bol dan ook fantastisch! En hoe heerlijk luchtig was -ie!




Er hoeft van mij niet perse poedersuiker over. Maar anderen denken daar anders over. Poedersuiker maken we trouwens zelf wel, hoor. Gewoon kristalsuiker malen in de blender. Poedersuiker voor een prikkie.


Na tweeëneenhalf uur bakken, lagen er 190 bollen en was het tijd voor de beignets (die hier appelflappen heten). Het beslag en de appelringen had ik inmiddels al klaarstaan. Hans kon zo door bakken.


Het was heerlijk, dat ik me verder niet met de bakkerij hoefde te bemoeien, want ik had nog werk zat, op deze laatste dag van het jaar. Ik had een bestelling voor breekbroden.


En uiteraard moest de was bijgewerkt worden.


Het kwam allemaal goed. Om 10 over 7 ´s avonds stapten we de deur uit, om naar de Oudejaarsavondkerkdienst te gaan. En na de dienst was het tijd voor puzzelen en spelletjes (Scrabble). Zo was het middernacht voordat we er erg in hadden en brak 2016 aan.

Wat zal dit nieuwe jaar ons brengen?

In elk geval veel visite :-). Want op 1 januari is het traditie dat schoonmama bij ons is en de hele familie haar en elkaar Gelukkig Nieuwjaar komt wensen. En dus had ik het druk, die eerste dag van het jaar. Alles werd klaargezet voor de ontvangst.




Het was de hele middag een drukte van belang. Fijn om iedereen te zien, ook al had ik niet veel tijd om praatjes te maken. 

´s Avonds heb ik me-time genomen: lekker languit in bad enzo :-).

De volgende dag was alweer een speciale: mijn verjaardag. Die vieren we nooit officieel, maar evengoed was het gezellig. Eerst was ik met m´n zussen en zwagers bij mijn ouders om daar Gelukkig Nieuwjaar te wensen. En daar werd ik natuurlijk meteen gefeliciteerd en verwend met kado´s.

We deden aansluitend wat boodschapjes en toen we terugkwamen, was de bloemist langs geweest. Ik ben, geloof ik, nog nooit zo in de bloemetjes gezet!



Zondag was het de rustdag. En meteen de laatste dag van de Kerstvakantie. Wat is die weer omgevlogen!! We moeten/mogen weer aan de slag!

Vandaag was het dus weer ´gewoon´. Alleen Maaike had nog een dag vrij. En Jan en Hans hoefden pas laat te beginnen. Maar verder was iedereen weer aan het werk of naar school en had ik het huis weer voor mezelf.

Al voor het ontbijt had ik m´n droogoven aan staan met appelringen.



Willem kreeg de gebruikelijke salade weer mee naar z´n werk.


Tijdens het koffiedrinken legde ik wat puzzlestukjes. De puzzle is bijna af en het deel wat ik nog moet, moet ik bij daglicht doen. Anders zie ik het niet goed.


Er waren natuurlijk weer bergen was.



Dacht je dat dit alles was? Mis! Aan de andere kant van de wastafel stond nog zoiets:



Maar ik laat me niet gek maken. Ik heb geen wasdroger en dus kan ik simpelweg niet meer wassen, dan wat er aan was op de droogrekjes/waslijnen past. Dat zijn zegge en schrijve drie wassen. Maar als ik dat trouw elke dag van de week doe, ben ik aan het einde van de week ook wel weer bij ;-).

Tussen de middag was er weer eens een fatsoenlijke lunch, aan een gedekte tafel. Gezellig met Henk en Maaike.



De dagelijkse dingen passeerden de revue: Bed afhalen en verschonen, bedden opmaken, wassen ophangen, wc-tje boenen....



En kijk, ´s middags waren de appelringen klaar en kon ik ze inpakken voor in m´n shop.



In de koelkast stond nog een glas met 3 eiwitten. Die waren over van het ijs maken met de kerst. (daar gebruik ik alleen de dooiers voor). Ik maakte er meringues van.




En met aan het einde van de dag ´ouderwets´ koken voor 10 personen, was m´n dag aardig vol. Eigenlijk had ik voor vanavond ook nog wat klusjes op staan. Maar dat liep anders. Ik was de hele avond met kinderen bezig. Nuttig en nodig, zeg maar. En die klusjes lopen echt niet weg!

Wat betreft het vooruit kijken:

Ik krijg vaak de vraag, hoe ik het ´allemaal doe´.  Ik kan daar moeilijk woorden aan geven. Ik heb niet één of ander script liggen. Ik doe gewoon zoals het bij mij past. En daarover wil ik, ook dit jaar, weer lekker verder bloggen :-).