dinsdag 29 maart 2016

Leuke dingen

Ondanks alle grote zorgen rond de gezondheid van mijn moeder, zijn er ook nog altijd leuke dingen. En die hoeven niet vergeten te worden, toch? Daarom een logje met simpele, maar leuke dingen van de afgelopen weken. In beeld. Met een beetje woord.




Maria sleepte met haar turngroepje een eerste prijs in de wacht. Maria turnt nu een jaar of drie en is behoorlijk fanatiek. Ruim een jaar geleden brak ze tijdens een club-uitje haar arm, toen ze de flikflak deed. Maar dat heeft haar er niet van weerhouden de draad weer vrolijk op te pakken.

Zo. Die kan de oven in.
Dirk werd 25 jaar! Hij had op z´n verjaardag een dag vrij genomen van zijn werk. ´s Morgens werd hij gebeld door zijn manager. Die had een leuke mededeling: Dirk is bevorderd van Junior Developer naar Medior Developer. Wat leuk. Hij werkt nog geen jaar!

Een dag voor zijn verjaardag vroeg ik hem, wat hij voor zijn verjaardag wilde hebben: geld of een kado. Ik was er eigenlijk vanuit gegaan, dat hij wel geld zou willen hebben. Maar nee, hij wilde ´een kado´. En ik moest zelf maar iets bedenken. Poehee. Ik ´liet de raderen draaien´ en bedacht iets leuks: een voucher waarmee hij 20 minuten in een Porsche mag rijden. Nou, dat was helemaal raak geschoten. Dirk was er superblij mee.

De volgende week wilde hij op z´n werk trakteren en hij vroeg, of ik appeltaart wilde bakken. Die avond had ik daar echter helemaal geen tijd voor en dus schoof ik het door naar de volgende morgen, heel vroeg. Zelfgebakken appeltaart is heerlijk, maar nog altijd best een klusje. Ik wist niet goed, of Dirk er één of twee nodig had. Ik bakte er dus maar twee. Eén was genoeg, bleek later. OK. Dan hebben we er één voor onszelf. Helemaal niet erg, hoor :-). Al helemaal niet, toen al vòòr negenen de bel ging en mijn vriendin op de stoep stond. Die kwam een voorjaarsbakje brengen. Omdat ze (ook) zo blij was, dat het met Willem bij de bomaanslag in Brussel zo goed afgelopen was. Zaten wij daar even luxe aan de koffie met lauwwarme appeltaart op een vroege donderdagmorgen :-).



De groentenboer kwam een partijtje aardbeien brengen. Ze moesten snel op. Daar wist ik wel raad mee, hoor. Wat is er lekkerder dan aardbeienjam? Als ik even niet oplet, gaat er een pot per maaltijd doorheen. Niet van het formaat van op de foto. Die zijn voor in m´n webshop. Maar grote gezinspotten met een inhoud van 650 ml!


De auto zag er uit als een zwijnenstal. Wat is er dan fijner om hem lekker in het zonnetje uit te zuigen? Nou: KIJKEN hoe je man die auto uitzuigt. Echt een genot hoor :-).


Zomaar een bakseltje op zaterdagmiddag. Bananenmuffins voor zondag, bij het bakkie koffie na kerktijd.


En wat staat de bos bloemen mooi, die Willem van z´n baas kreeg ´voor de schrik´. Zelden zulke prachtige tulpen in een boeket gezien!

dinsdag 22 maart 2016

WAT een dag!!!

Vanmorgen ging Willem iets over half 6 van huis. Hij moest voor een training naar Lissabon, samen met een collega. Ze zouden elk afzonderlijk naar Zaventem rijden, zodat, als Willem eerder naar huis zou moeten vanwege de situatie met mijn moeder, hij met z´n eigen auto vanaf Brussel naar huis zou kunnen. Er zou ook nog een collega van BIS België naar de training gaan. Die zouden ze op het vliegveld ontmoeten.

Om drie minuten over acht stuurde ik een appje: Was je op tijd?
Vijf over acht kwam er een appje terug: Ja, boarding. Zit in de plane. D´r was nog een dikke ontploffing oid.



Henk en ik stuurden vervolgens nog een audiofragmentje: LOVE YOU....

Henk vertrok naar school en intussen appte ik naar mijn vriendin Ellen in Zwitserland: nou, Willem zit in het vliegtuig hoor. Maar hij had nog een flinke knal gehoord. We gniffelden er een beetje om, want Willem vindt het stijgen en landen altijd maar niets en wij dachten, dat hij daarom iets flink uitvergrootte.

Maar het gniffelen verging ons rap. Al om 8.21 u. stuurde Willem een tweet van VRT door: Explosie in vertrekhal Brussel Airport.

WAAAATTT???

Zo snel als de wind kwamen de nieuwsberichten daarna over elkaar heen getuimeld. Een grote aanslag! Wat angstig! Willem liet weten, dat het vliegtuig aan de grond bleef staan. De passagiers hadden nota bene hun riemen al om! Op een gegeven moment mochten de riemen af en mocht men ook naar het toilet. Het ging ernaar uit zien, dat ze niet zomaar weg zouden kunnen.

Bijna twee uur lang zat Willem in het vliegtuig. Daarna mocht iedereen eruit en werden ze in bussen weggebracht.



Eerst konden ze het terrein nog niet af.






Maar op een gegeven moment waren Willem en z´n collega´s dan toch buiten het gebied. Ze zijn gaan lopen naar een café, waarvandaan een vriend van de Belgische collega ze heeft opgehaald. Die wist sluiproutes om daar te komen. De grote wegen waren allemaal allang afgezet.

Ze zijn naar BIS België in Mechelen gegaan. Daar werden ze goed opgevangen. Ze mochten eerst eens lekker pizza gaan eten. En daarna werd er een auto voor ze geregeld, waarmee ze naar huis konden rijden. Want van de eigen auto´s uit de garage halen was (is) nog lang geen sprake.

En zo kwam het, dat Willem rond half vier weer veilig en wel thuis was. Zijn leven is gespaard. Nog geen twintig minuten voor de aanslag was Willem op de plek, waar het gebeurde. Dat is behoorlijk indrukwekkend, als je daarbij stilstaat. Zoveel mensen in rouw...Zoveel pijn...Onbegrijpelijk.

Intussen heb ik een onmogelijk intensieve dag gehad. Om 10 uur reed ik al met mijn vader naar mijn moeder in het ziekenhuis. En ik was pas om half twee thuis. Terwijl ik in het ziekenhuis was, zat ik steeds met een half oog op mijn mobiel, om te kijken of er nieuws van Willem was. Thuisgekomen wachtten mij de nodige bestellingen, de kinderen werden van uur tot uur op de hoogte gehouden van de toestand van Willem, ik belde de school van Jan om die vast te laten weten, dat papa veilig was, familie belde of appte. Het was één grote mallemolen, die eigenlijk nog maar een uurtje geleden wat tot stilstand kwam. Nu het stof gezakt is, ben ik hard aan brood bakken voor de workshop van morgen. En Willem en ik houden niet op, tegen elkaar te zeggen: WAT een dag!!

Thuis!!

maandag 21 maart 2016

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

1) Kunstgrasboer


De lente is begonnen!!

Als eerste wil ik een nieuwe adverteerder voorstellen: Kunstgrasboer.nl. Bij Kunstgrasboer kunt u terecht voor gras, dat altijd groener is! Kunstgras dus.

Ik weet nog goed, dat iemand uit mijn familie een paar jaar geleden was verhuisd. Toen ik het huis en de (enorme) tuin ging bekijken, vertelde ze, dat ze kunstgras overwogen. Ik vond dat destijds eerlijk gezegd behoorlijk snobistisch :-). En misschien was het dat in die tijd ook wel. Intussen heb ik in mijn omgeving hier en daar kunstgras zien verschijnen en ben ik mijn vooroordelen kwijtgeraakt.


In het speeltuintje naast ons huis is door de gemeente kunstgras aangelegd onder de speeltoestellen. Dat oogt toch wel heel wat gezelliger dan die ouderwetse, zwarte, rubberen tegels, die eerst altijd gebruikt werden. En het vooroordeel dat kunstgras er vooral heel ´nep´ uit zou zien, ben ik er ook meteen door kwijtgeraakt! Er blijkt kunstgras te zijn, wat nauwelijks van echt te onderscheiden is.


Ook kwam ik kunstgras tegen rondom de bomen in de straat van de school van de kinderen. Toch heerlijk om altijd iets mooi groens in zo´n straat te zien!


Voordelen

Kunstgras heeft veel voordelen. De eerste is toch wel: het hoeft nooit gemaaid te worden :-). Maar er zijn er meer te noemen:
  • het hele jaar een prachtig groen gazon
  • nooit meer kantjes knippen;
  • nooit meer sproeien;
  • nooit meer het gazon bemesten;
  • nooit meer onkruid verwijderen;
  • kleurvast;
  • weinig onderhoud;
  • milieuvriendelijk;
  • lange levensduur (10-15 jaar);
  • kindvriendelijk



Hoe werkt Kunstgrasboer?
Heeft u ook zin (gekregen) in kunstgras voor in uw tuin of op uw balkon? Bekijkt u dan op uw gemakje het aanbod van Kunstgrasboer. U kunt bij Kunstgrasboer stalen opvragen. Die worden u per kerende post toegezonden. Wilt u advies op maat? Ook dat is mogelijk. In hele land zijn dealers van Kunstgrasboer gevestigd en die komen graag en kosteloos een advies en offerte op maat bij u uitbrengen. Uiteraard nemen zij dan ook (royale) stalen mee, zodat u alvast kunt zien, hoe het kunstgras er straks bij u bij zal liggen.

Leggen
Kunstgras kunt u prima zelf leggen. Zéker met het uitgebreide advies van Kunstgrasboer. Maar natuurlijk is het ook mogelijk om het leggen aan een hovenier over te laten. 





Genieten
Kunstgras is bij Kunstgrasboer uit voorraad leverbaar. De levertijd bedraagt dan ook maximaal 48 uur. Het gras wordt keurig bij u thuisbezorgd, of u nu in Nederland, of in België woont. Stelt u het zich eens voor: al met Pasen kunt u genieten van een prachtige, groene grasmat!

2) Schuifwandgigant

Opgeruimd de zomer tegemoet
De grote schoonmaak, zoals die vroeger gebeurde, is bijna geheel uit het Nederlandse huisvrouwenbestaan verdwenen. Wat niet verdween, zijn de opruim-kriebels in het voorjaar! Die komen tegelijk met het zonnetje en het lengen van de dagen als vanzelf. Iedereen krijgt zomaar zin om het huis fijn op te ruimen. Een royale schuifkastenwand is dan natuurlijk ideaal!

Goed nieuws
Misschien had u al eerder plannen in die richting? Een schuifwand in uw slaapkamer, uw hobbykamer, uw hal, of waar dan ook. Om van alles en nog wat overzichtelijk en uit het zicht achter een mooie schuifwand op te bergen? Dan is er goed nieuws:

Bij Schuifwandgigant kunt u uw schuifwand zelf samenstellen en online bestellen. U krijgt daarbij laagste prijsgarantie en op de wand 10 tot 15 jaar garantie! Schuifwandgigant kent korte en transparante levertijden. Als kers op de taart wordt uw wand gratis thuis bezorgd.

Hoe?
Wilt u weten hoe dat precies in z´n werk gaat, online maatwerk bestellen? Dat leest u allemaal op de Hoe-werkt-het-pagina van Schuifwandgigant. U vindt daar ook een verhelderende instructievideo.

Ziet uw kledingkast er binnenkort zo uit?



Of zo?



En is dit niet een goed idee om uw voorraden op te bergen:



Ik weet niet hoe het u vergaat? Ik word enorm geïnspireerd door dit soort plaatjes! 
Kijk maar eens rond in de webshop van Schuifwandgigant. Vindt u er niet wat u zoekt? Neem dan telefonisch contact op met de Schuifwandgigant. Zij bespreken uw wensen graag met u!


3) Eenvoudiglevenshop

Als laatste wil ik wat schrijven over onze eigen webwinkel: de Eenvoudiglevenshop. In december begonnen wij met het aanbieden van een beperkt assortiment benodigdheden voor het bakken van uw eigen brood. Ook waren er bakmixen in de shop te vinden en inspirerende consuminder-boeken.



Inmiddels zijn we ruim drie maanden verder en is het assortiment wekelijks uitgebreid. We hebben al heel wat mensen enthousiast aan het broodbakken gekregen met ons Basispakket Bak Je Eigen Brood.  In dit pakket vindt u alles wat u nodig hebt voor het bakken van 5 grote, of 7 kleine broden. U krijgt er een uitgebreide foto-handleiding bij.

Daarnaast zijn de in eigen keuken samengestelde Nasikruiden een echte hit. Met het heerlijke nasi-recept wat u bijgeleverd krijgt, lukt het u voortaan ook, om lekkere nasi te maken zonder pakjes en zakjes met enge toevoegingen!



We hebben een groeiend assortiment producten voor persoonlijke verzorging. Bijvoorbeeld Marseillezeep, waarmee u ook eenvoudig zelf was- en/of schoonmaakmiddel kunt maken. 




Of Grandpa Zeep, in allerlei variaties, bijvoorbeeld zwavelzeep tegen acné. Of Aleppo Zeep, binnenkort ook in een variant zonder palmolie. En wat dacht u van onze Naïf babyverzorgingsproducten, zonder schadelijke stoffen?



Houdt u van zelf bakken, zonder al te veel poespas en met een goed resultaat? Dan zijn onze bakmixen echt iets voor u. We hebben er inmiddels tien. Van Amandeltaart tot Tulbandmix.




We zijn dealer van de beroemde Wonderpan

En ik moet hard mijn best doen om de voorraad jam uit eigen keuken op peil te houden.

Kortom: er is volop keuze uit producten waar we zelf steeds opnieuw blij van worden en waar we helemaal achter staan! Ik vind het een sport om uw bestelling zo snel mogelijk uit te leveren. Uiteraard kunt u er ook voor kiezen om uw bestelling af te halen. Dat scheelt weer verzendkosten.




dinsdag 15 maart 2016

Belangrijk?

Langzaam maar zeker gaat voor mijn moeder de laatste fase aanbreken. En dat zet het leven van alledag in ander perspectief. Veel dingen zijn ineens helemaal niet belangrijk meer. Soms zijn dingen zelfs zó onbelangrijk, dat je ze vergeet. M´n gedachten en mijn werkzaamheden concentreren zich rond één thema: de toestand van mijn moeder. Maar kom. Laat ik een update schrijven. Dat is meteen fijn om mijn gedachten te ordenen.

Vorige week donderdagochtend mocht ik mijn vader weer uit het ziekenhuis ophalen. Hoewel het er direct na de operatie allemaal erg goed uitzag, bleek later de operatie toch niet helemaal het beoogde effect te hebben gehad. Dat is erg jammer, want nu moet mijn vader over een poosje nog weer terug voor een dagbehandeling. Voor nu waren we echter blij, dat hij weer naar huis mocht. Ook voor mijn moeder, want die miste mijn vader heel erg. Nog diezelfde middag heeft mijn zus mijn vader bij mijn moeder gebracht. Al was het maar voor even, het was toch heel fijn en waardevol.

De hele vorige week heeft mijn moeder geen koorts gehad. Dat was best bijzonder, want eerder bleef de koorts nooit zolang weg.

Helaas kregen we zaterdagmorgen al vroeg het bericht, dat ma weer koorts had. Eerst lag ze te klappertanden van de kou door de koude koorts. Later ging de temperatuur pieken naar 40 graden. Het was een dag met grote zorgen.

Ook zondag wilde de koorts niet helemaal weggaan. Geheel afgemat lag mijn moeder in haar bed. Je ziet, dat ze na een koortsaanval steeds een stukje verder aftakelt. Had ze twee weken geleden, op haar verjaardag, nog een best goede dag, waarop het eten haar nog heerlijk smaakte, nu eet ze haast niets meer.

Gisterenmorgen begon ik mijn werkweek toch vrij gewoon. Met een planning, waar misschien allerlei onzinnigs op stond. Maar toch. Het huishouden moet door draaien. En er moeten wat gevallen steken opgeraapt worden. Zo had ik best veel fruit staan, wat nodig op moest. Dat kun je toch moeilijk laten wegrotten. Ik maakte daarom een paar flessen vers sap in de slowjuicer.


Daarna pakte ik een restje aardappels en een restje vlees ter hand, om er een huzarensalade van te maken. Dingen die normaal ´vanzelf´ gaan, maar die nu ineens pontificaal op m´n planning stonden.




Ik haalde twee bedden af, om het beddengoed te wassen. Met het lekkere weer kon het allemaal fijn buiten drogen. Ik waste, streek, ruimde op. Het leek bijna een gewone maandag. Totdat mijn zus rond de middag belde. Er was voor de middag een gesprek met de artsen gepland. Maaike zou daar samen met mijn vader heen gaan, maar mijn vader was ziek geworden. Nu vroeg Maaike of ik dan mee wilde. Natuurlijk. Geen probleem. We spraken af, om om 14.00 te vertrekken.

Het gesprek was met twee dokters, een verpleegkundige, ma, mijn zus en ik. Omdat de verpleging al tegen ma gezegd had, dat het een belangrijk gesprek zou zijn, vond ze het erg jammer, dat pa er niet bij kon zijn. Daar was wel een mouw aan te passen. Voordat het gesprek begon belde ik mijn vader. En met onze telefoons op handsfree kon hij toch aan het gesprek deelnemen.

Er is besloten om alles in het werk te stellen om mijn moeder eind van de week naar huis te kunnen krijgen. Dat is haar grootste wens. Er moet hiervoor heel veel geregeld worden, zoals 24-uurs palliatieve zorg, een ziekenhuisbed, zuurstofvoorziening enzovoorts. Ook zal mijn moeder twee keer in de week met de ambulance terug moeten naar het ziekenhuis voor bloed(plaatjes).

De artsen namen alle tijd om alles met ons te bespreken, onze vragen te beantwoorden en met ons mee te denken. Dat was erg fijn. Sowieso zijn we vol lof over de artsen en de verpleging die mijn moeder behandelen en verzorgen. Het is buitengewoon!

Na het gesprek hebben we nog even met ma nagepraat. Het is allemaal erg emotioneel. Ik kwam pas om half zes thuis. De hele avond was gevuld met karweitjes, die toch nog gedaan moesten worden. Tussendoor kwamen er continu telefoontjes uit de familie. Ook kwam mijn vriendin nog langs. Ik beleef deze periode heel intens. Tijd is altijd heel kostbaar. Maar als je wéét, dat de tijd rap opkort, is tijd ineens nog veel kostbaarder! En er blijkt dan maar heel weinig écht belangrijk te zijn...

dinsdag 8 maart 2016

De aandacht verdelen

Iedere vrouw, die haar tweede kind verwacht, zal zich afvragen hoe dat ´straks´ dan moet: de aandacht (en trouwens ook de liefde!) verdelen over TWEE kinderen! Tja, dat is iets, wat je van tevoren je haast niet kunt voorstellen. Toch gaat dat, als het eenmaal zover is, nagenoeg ´vanzelf´.

Met een zo groot gezin en een zo grote familie als wij hebben, ben je eigenlijk nooit anders dan je aandacht aan het verdelen. En nee, ik zal niet zeggen, dat dat altijd ´vanzelf´ gaat. Want je moet er toch heus je best voor doen, om niet iemand tijdelijk een beetje te ´vergeten´. Ik las ooit van een moeder, die zich elke avond afvroeg, of ze elk kind die dag wel in de ogen had gekeken. Dat vind ik een goede vraag en het is een goede graadmeter, als je daar dan ´s avonds volmondig ´ja´ op kunt zeggen!

Aandacht verdelen over je werkzaamheden is nog zoiets. Natuurlijk: van vrouwen wordt verwacht dat ze kunnen multi-tasken. Maar ook dit gaat niet vanzelf! Altijd als je ergens een poosje geen aandacht aan schenkt, ga je dat op een dag merken. Dan is het ergens rommelig, of niet schoon, of er iets iets kapot gegaan, noem maar op. Veel mensen hebben grote moeite met het op de juiste manier verdelen van hun aandacht bij de huishoudelijke werkzaamheden. Vandaar dat het minimalisme zo´n hype is. Spullen die je niet hebt, hoeven ook je aandacht niet. Daar zit echt iets in!

Op dit moment wordt er iets van ons gevraagd, wat we nooit eerder zo bij de hand gehad hebben: onze aandacht verdelen over mijn vader en over mijn moeder. Beiden liggen namelijk in het ziekenhuis. En dan ook nog eens elk in een ander. De één in Dordrecht, de ander in Rotterdam. Mijn moeder ligt daar nu alweer ruim twee maanden. Met een kleine onderbreking in januari/februari. Mijn vader is vanmorgen opgenomen voor een (geplande) operatie.

Samen met mijn broer, zussen, schoonzus en zwagers hebben we een bezoekrooster opgesteld om voor allebei de ouders de bezoekuurtjes volgeboekt te krijgen.



En natuurlijk zorgen we ook met elkaar voor alle andere dingen die uit deze ziekenhuisopnames volgen. Het is heel fijn om dan met een saamhorig clubje te zijn. En leve de app, waarmee we zo handig alle informatie in één keer met iedereen kunnen delen.

En zo verdeel ik m´n tijd over huishouding, kinderen, ouders, m´n webwinkeltje en alles wat er aan noodzakelijks op mijn pad komt. Alles wat niet direct van belang is, kan wachten tot een later moment.

In Willem z´n familie is er rouw gekomen, doordat zaterdag een oom overleed. Natuurlijk willen we naar de condoléance, ook al kost het ons een hele avond, vanwege ver weg. Dat geeft niets. We maken met liefde tijd hiervoor.

Er zijn genoeg andere zaken, die best even wachten kunnen. Of zelfs gecanceld. Want ook daar word je vanzelf bedreven in, als dat nodig is!

donderdag 3 maart 2016

Fijn en pijn

Gisterenmiddag om 5 uur kwam eindelijk mijn wasmachine! Ik had er de hele dag op gewacht. Niet alleen omdat ik benieuwd was, maar ook omdat de berg wasgoed bijna niet meer te overzien was! Juist toen ik dacht, dat ze me vergeten waren en ik voor de zekerheid een telefoontje deed, kwam het vrachtwagentje van Molenaar voorrijden.

Volgens mij was ik net zo blij en opgewonden als een man, die een nieuwe auto krijgt :-)

Eerst werd door de twee bezorgers de nieuwe machine uit de auto gehaald en bij de voordeur gezet. Daarna werd mijn oude apparaat van de eerste verdieping naar beneden gesjouwd, de vrachtwagen in. En tenslotte droegen de mannen mijn nieuwe machine de trap en zetten hem op z´n plaats in de badkamer. Doordat het stopcontact heel raar bovenin de muur zit, paste de stekker er niet in. Er moest een langere draad aangezet worden. Dat werd door één van de mannen vakkundig gedaan, terwijl ik bij de andere meneer mocht pinnen. Pfff, wat een leegloop...

Ik kreeg een korte instructie. En terwijl ik eten kookte, bestudeerde ik de handleiding. Nog voordat het eten op tafel stond, draaide m´n eerste was. En toen ik ´s avonds laat m´n bedje instapte, waren er drie trommels wasgoed gewassen.

Het apparaat is fluisterstil. Alleen het water inlaten en het centrifugeren hoor je (natuurlijk). Maar het draaien hoor je niet!


Als je op de eco-stand draait, duren de wassen wat langer, maar is hij het zuinigst. Voor als je haast hebt, is er een ´speed´ optie. Ook zit er een sportprogramma op, waarmee je nauwelijks vervuild goed binnen een half uur schoon hebt. Fijn! Dit soort programma´s zaten niet op mijn oude machine. Ik moet er natuurlijk nog wel even aan wennen en steeds goed nadenken welk programma ik moet kiezen. Maar dat komt vast snel goed. Wat ik mis, is de mogelijkheid voor wassen op 50 graden. Dat gebruikte ik best vaak. Nu moet ik kiezen uit 40 of 60 graden. En de wasmachinemeneer adviseerde om baddoeken, washandjes en ondergoed op 90 graden te wassen. Dat doe ik eigenlijk nooit...

Ik heb ontdekt, dat de nieuwe wasmachine veel schoner wast, dan mijn oude. Waarschijnlijk was die toch al wel langer niet helemaal goed meer. Vooral als ik donkere was draaide, rook het wasgoed na het wassen niet altijd helemaal fris. Ik dacht, dat dat kwam, doordat er hier een paar pubers rondlopen, die verschrikkelijke zweetsokken kunnen produceren en ook soms last hebben van een doordringende zweetlucht. Ik mopperde dan, dat die lucht er zelfs na het wassen nog niet helemaal uit was. Ik experimenteerde met een ander wasmiddel. Gebruikte de laatste weken zelfs wasverzachter. Dat heb ik normaal nooit in huis, maar nu hoopte ik op een lekker geurige was. Het blijkt nu dus aan mijn oude wasmachientje te hebben gelegen! Het wasgoed wat gisteren uit m´n nieuwe apparaat kwam, ruikt frisser dan fris. Gewoon met goedkoop wasmiddel en zonder wasverzachter. Joepie!! Ook viel het me op, dat het wasgoed echt helemaal koud uit de wasmachine komt. Dat lijkt logisch, omdat er met koud water wordt gespoeld. Toch was dat bij mijn oude apparaat niet zo. Daar voelde het wasgoed altijd wat klam-warm aan. 

Vooralsnog ben ik heel blij met mijn nieuwe aanwinst. En de enorme berg wasgoed slinkt zienderogen. 

Dit is dus vooral heel FIJN.

Dan heb ik nog een berichtje over PIJN!

Vanmorgen moest ik naar de tandarts om een kies te laten trekken. Ach. Leuk is zoiets niet. Maar het is nu direct niet iets, waar ik erg tegenop zag, ofzo.

Ik vleide me dus met een gerust hart in de tandartsstoel van m´n overbuurman, die me eerst eens fijn ging prikken om de boel te verdoven :-(. Waardeloos. Ik voelde alles meteen stijf worden, ook mijn tong. Wat een akelig gevoel is dat toch. 

Nadat ik een poosje in de wachtkamer had gezeten om de verdoving te laten inwerken, ging de tandarts aan de slag. Het ging niet meteen van een leien dakje. Dus pakte hij een andere tang. Eén waarmee je diep de wortel kunt beetpakken. En daar begon het gewurm. Draaien. Trekken richting de ene kant. Trekken naar de andere kant. Pfff. Ik had bijna gezegd, dat hij even moest stoppen, want ik voelde het door mijn hele hoofd. Bovendien had ik het gevoel dat mijn mondhoek inscheurde. Maar ik zei niets. En de tandarts werkte dapper door. Hij werkt altijd heel fijn en secuur. En eindelijk hield hij de boosdoener dan toch triomfantelijk boven m´n gezicht. Hè, hè. Echt pijn had ik niet gehad. Maar ik vond het verre van lekker.

Er werden nog een paar prachtige hechtingen gezet. Daarna kreeg ik een gaasprop, die ik een kwartiertje tussen m´n kaken op de wond mocht geklemd houden. En daar ging ik. Boodschappen doen. Ik hoopte, dat ik niemand zou tegenkomen, want ik kon met die stijve mond niet echt lekker praten ;-).

Na verloop van tijd begon ik pijn te krijgen. Ik wilde nog maar één ding: naar huis en een paracetamol innemen. En dat is iets, wat ik niet snel doe...

De paracetamol hielp niet afdoende. En nadat ik een poosje gewerkt had, was ik er helemaal klaar mee. Ik ging naar bed. Het schrijnde en trok in mijn mond. Wat viel dat tegen!

Ik heb anderhalf uur op bed gelegen. Daarna at ik een bordje pap en ging toch maar verder met m´n werk. Je kunt voor een getrokken kies toch niet ´ziek´ op je bed gaan liggen, vond ik...Ik ruimde op, trok de stofzuiger door de kamer, maakte de bestellingen voor de webshop klaar, kookte erwtensoep. Het ging. Maar niet van harte.

Om 4 uur kwam de kapper. Het was weer de nationale kortwiekdag hier. Willem kwam wat eerder thuis uit z´n werk. Hij stelde voor, om zich snel te laten knippen en dan mee te gaan naar het ziekenhuis, naar mijn moeder. De kinderen konden wel een keer alleen eten. Dat is met zo´n simpele maaltijd als erwtensoep natuurlijk geen punt. Fijn dus! Een keer samen naar mijn moeder. Ik liet me lekker rijden :-).

Met mijn moeder blijft het allemaal hetzelfde. Dan weer een redelijke dag, dan weer een dag van ziekzijn. Ze was bemoedigd uit Psalm 25:10

Psalm 25 : 10
Hoed mijn ziel, en red z' uit noden;
Maak mij niet beschaamd, o HEER,
Want ik kom tot U gevloden.
Laat d' oprechtheid meer en meer,
Met de vroomheid, mij behoên;
'k Wacht op U in mijn ellenden.
Laat Uw hand, in tegenspoên,
Israël verlossing zenden.

Nu, 12 uur na het trekken van de kies, heb ik nog steeds pijn. Ook is een stukje tong nog steeds verdoofd. Dat voelt heel vervelend aan. Er is nog één paracetamol in huis. Die ga ik zo meteen innemen en dan maar eens vroeg naar bed. Hopelijk morgen een dag met veel ´fijn´ en weinig ´pijn´.

woensdag 2 maart 2016

Wasmachine en buitenboel

Mijn wasmachine had een kapotte pomp en een defecte motor. Ik had deze wasmachine een paar jaar geleden gekregen van iemand die in een seniorenflat ging wonen en daar een nieuwe wasmachine wilde hebben. De machine was weliswaar oud, maar deed het nog prima. Eerst had ik hem als tweede machine. In die tijd draaide ik meestal één was per dag met dit apparaat. Toen mijn ´hoofdwasmachine´ het begaf, besloot ik geen nieuwe te nemen, maar het verder met m´n ´reserve-apparaat´ te doen. Vanaf die tijd (toch wel zo´n tweeëneenhalf jaar, schat ik) draaide het oude beestje zo´n 15 tot 18 wassen per week. In al die tijd is er maar één keer wat mee geweest. Een kleinigheid. Ik weet niet eens meer wat. Maar nu was het goed raak. In een machine van 25 jaar oud ga je geen nieuwe motor meer zetten...

Wat nu?

Als ik naar onze portemonnee kijk, zou ik het beste een tweedehands wasmachine kunnen aanschaffen. Maar...de wasmachine is toch verreweg het belangrijkste apparaat in ons huishouden. Een apparaat waar je eigenlijk blind op moet kunnen vertrouwen. Liever dus geen tweedehandsje waarvan je niet weet hoe lang je er zonder kleerscheuren mee kunt werken. We namen het besluit: het geld wat ik op de beurs verdiend had, kreeg, nog voordat het binnen was, een bestemming. Er ging een nieuwe wasmachine komen!

Mijn allereerste wasmachine (bijna 30 jaar geleden aangeschaft) was een Bosch. Daarna had ik altijd een Miele. Tot volle tevredenheid. Maar ja. Een Miele is in aanschaf nog altijd een paar honderd euro duurder dan bijvoorbeeld een Bosch. En als je er wat aan hebt, ben je meestal ook duur uit. Daar staat tegenover, dat een Miele langer meegaat (althans: volgens de boekjes).

Ik besloot een kijkje te nemen op de website van onze witgoedwinkel. Misschien was er wel een Miele in de aanbieding? Nee dus. Wel een Bosch. Een mooie, zuinige wasmachine. Ik bekeek de aanbieding. Las reviews over deze Bosch. Keek of de prijs goed was. En was om. We gingen voor de aanbieding van de Bosch!

Vanmorgen, al snel na negenen, hing ik aan de telefoon met onze Witgoedwinkel. Voor dit soort aankopen ga ik het liefst voor lokaal. Molenaar Witgoed is dan ook al bijna 30 jaar onze vaste leverancier. We kunnen ook altijd een beroep doen op de reparatiedienst. En de wasmachine wordt gratis bezorgd en geplaatst. Ik vertelde wat mijn keuze was. De witgoedmeneer gaf een advies voor een net iets ander model en legde ook uit waarom. Prima. Dan doen we die! Fijn als er meegedacht wordt! Het allerliefst had ik m´n apparaat natuurlijk dezelfde dag in huis gehad. Maar dat ging hem niet worden. Ze zaten volgeboekt. Het wordt dus morgen. Ik kijk er echt naar uit!!

Na het uitzoeken en bestellen van de wasmachine, stond er een koud klusje op mijn programma: de buitenboel zemen! Zaterdag heeft Leendert de straat en de schuine kant van ons huis met de hogedrukspuit onder handen genomen. Daar was ik heel blij mee, want de boel was verschrikkelijk groen. Leendert kon van z´n werk een hogedrukspuit en een steiger lenen. Die steiger heeft hij bovenop ons garagedak opgebouwd. Zo kon hij de schuine kant van ons huis mooi schoon spuiten. Daarna deed hij de straat: het trottoir voor ons huis, de oprit en onze betegelde achtertuin. Het is enorm opgeknapt. Alleen zat het opgespoten zand tot bovenaan de ramen. Dat had ik me al gerealiseerd, voordat Leendert met de klus begon. En ook wist ik, dat ik zaterdag niet aan zemen toe zou komen. Maar waarom zou ik daar om malen? Ik was veel te blij, dat de straat zo mooi schoon gemaakt werd. Die ramen kwamen later wel.

Nu was het gisteren het prachtigste weer van de wereld om ramen te zemen. Maar ik had er geen tijd voor. Daarom moest het vandaag dus maar. Bij twee graden en waterkou. Brrrr. Maar terwijl ik bezig was, kreeg ik het vanzelf warm. En WOW! Wat is het heerlijk, nu alles weer glimt en blinkt! Ik ben er reuze blij om.