Alle kleine beetjes helpen...

¨Alle beetjes helpen,¨ zei de mug. En hij piste in de Noordzee.

Vandaag was er niet zo heel veel tijd, om toe te geven aan mijn opruimeritus. Al om kwart voor 9 had ik een afspraak op de school van Henk. Het was uiteindelijk nog rennen geblazen om op tijd te zijn, hoewel ik toch om 5 uur was opgestaan. Ik was trouwens niet de enige, die vandaag vroeg opstond hier. Hans en Maaike waren ook al vroeg van de partij. Zij gingen vandaag een poging doen om in één dag hun auto-theorie te leren en meteen examen te doen. Daarvoor moesten zij al om 7.00 in Barendrecht zijn!

Het was dus een vroege ochtendspits! Hans en Maaike liepen om kwart over zes de achterdeur uit. Leendert vertrok om half 7 via de voordeur. En Koos snelde al spoedig er achteraan, om de bus van 7 voor 7 naar zijn school te halen.

Maar goed. Toen tegen half 9 eindelijk iedereen vertrokken was, hees ik me snel in m´n kleren en verliet als laatste het zinkend schip ons huis.

Op school zaten ze al zes man sterk op me te wachten en gingen we meteen van start. En keurig op tijd, om half 10, waren we klaar. Dat is het voordeel van een vroege afspraak: je bent er ook weer vroeg vanaf.

Thuis gekomen besloot ik even te relaxen. Gesprekken op school of bij artsen/peuten hebben altijd mijn volledige aandacht en nadien voel ik me dan enigszins leeggezogen. Ik stond mezelf toe om eens lekker onnuttig achter m´n laptop te hangen. Wat blogjes lezen, een borduurpatroontje bekijken, enzovoorts. Best lekker :-). Maar m´n werk wachtte. Dus op enig moment hees ik me uit m´n comfortzone en ging toch maar aan de slag.

De was kon zowaar weer naar buiten. Weliswaar was het bewolkt, maar een fijn windje droogt evengoed fantastisch!

Bewolkt maar met een lekker windje. Kan geen droger tegenop!

Ik deed de gewone klusjes zoals de vaatwasser uit- en inruimen, de was vouwen, de kamer netjes maken. En ineens piepte het weer op: het opruimvirus. Maar veel tijd had ik niet, vandaag. Het was al bijna aan het eind van de morgen. En vanmiddag stonden er andere zaken op m´n programma. Geeft niet, hoor. Alle kleine beetjes helpen.

Ik besloot de bak met weessokken er maar eens bij te pakken. Alweer een klusje, wat ik lange tijd verzaakt had om aan te pakken. Er was inmiddels een emmer vol!

Ik besloot om net zo lang paren bij elkaar te zoeken, totdat Henk thuis zou komen uit school. De emmer kwam niet leeg. Maar toch zijn er heel wat sokkenhuwelijken gesloten. Voorlopig hoef ik geen sokken te kopen :-). En er is mooi weer wat opgeruimd!

En passant ruimde ik ook nog twee versleten t-shirts op. Die kregen een tweede leven als vaatdoek. Niets bijzonders hoor. Gewoon de mouwen en het halsboord eraf knippen en dan houd je een prima lap over.

Vanmiddag had ik m´n tweede afspraak buitenshuis van vandaag: een afspraak bij de tandarts. Ik sukkel al een paar maanden met m´n gebit. Het begon in juni met een ontsteking aan mijn verhemelte. Dat bleek een wortelpuntontsteking te zijn, waarvoor een wortelkanaalbehandeling van een voortand nodig was. Dat is nog best een gedoe. Eerst wordt er aan de achterkant van de tand een gaatje geboord. Via dat gaatje wordt het wortelkanaal schoongemaakt en goed ontsmet. Er worden medicijnen in gedaan en vervolgens wordt het gaatje afgesloten met een noodvulling. Na een poosje gaat die eruit, wordt het kanaal opgevuld met rubber en wordt het gaatje definitief gedicht. Toen dat allemaal achter de rug was, wilde de tandarts van de tand ernaast nog een foto maken, omdat hij vermoedde, dat daar ook een ontsteking zou kunnen zitten. En jawel! Bingo! En zo´n ontsteking gaat helaas niet vanzelf weg, volgens de tandarts. Ik mocht voor de volgende wortelkanaalbehandeling. Ik had het allemaal wel weer even gezien, daar bij de tandarts. Hoewel de tandarts (mijn overbuurman nota bene) en zijn assistente allebei heel aardige mensen zijn, zit je daar nu eenmaal niet voor de lol en kost het ook nog eens een lieve duit. Ik was dus not amused toen een paar weken geleden boven de volgende tand op rij een flinke bobbel van een ontsteking verscheen. Ook deze ontsteking leek niet vanzelf te verdwijnen en na een weekje trok ik dus maar weer bij de tandarts aan de bel. Die concludeerde dat ik wel heel veel pech had en begon aan de derde wortelkanaalbehandeling. Maar nu liep het anders. Het kanaal zat helemaal teruggetrokken en kon daarom de oorzaak van deze ontsteking niet zijn. De tandarts maakte toen maar een paar sneetjes in de bobbel van de ontsteking om de troep eruit te duwen. Vandaag moest ik terug komen om te kijken of alles goed genezen was en om de noodvulling in de tand te laten vervangen voor een definitieve. Het LIJKT nu allemaal in orde. Joepie!!

Ik had, bij thuiskomst, m´n bakkie koffie met schoonmama echt wel verdiend, vond ik ;-). En ja! Ik ben heel braaf geweest!! Heb NIET zitten haken, maar heb VERSTELWERK zitten doen.

Done!

Na het dagelijkse ritje aan het einde van de middag naar het postkantoor om pakjes weg te brengen, schoot ik nog even de bieb in. Wanneer ik eraan toe kom, weet ik nog niet. Maar ik heb fijn een stapeltje vers leesvoer gehaald :-).

Daarna mocht ik achter het fornuis. In het kader van ´alles eerst opmaken, wat er is´, maakte ik een pan paddestoelenragoût. Ik had namelijk nog een paar bakjes paddestoelen, die nodig op moesten. Lekker met rijst. Ook Willem vond het lekker, al was het veggie. (Hij is een verstokte vleeseter ;-)).

Vlak voor het eten kwamen Hans en Maaike thuis. Die hadden de dag goed vol gemaakt, zeg! Maar gelukkig met goed resultaat! Allebei hebben ze hun theorie gehaald. Fijn!