zaterdag 17 december 2016

Het leukste kado

Het uitstapje naar Brugge bleek echt het leukste kado wat we maar konden krijgen! Wat hebben we er geweldig van genoten!

Zoals we hadden bedacht, hebben we de tweede dag lekker rustig-aan opgestart. Zelf was ik al best vroeg wakker. Dat is nu eenmaal mijn ritme. Ik krijg een zere rug van uitslapen ;-). Maar Willem slaapt toch wel door, als ik zachtjes wat rommel. Dus knipte ik mijn bedlampje aan en heb m´n facebookpagina maar eens zitten bijwerken. Daarna pakte ik nog een poosje m´n boek. Maar om een uur of half 9 vond ik het heus welletjes en maakte Willem wakker door de gordijnen open te schuiven.

¨Hé, weet je wel, hoe laat het al is?¨ ¨Nee...¨ ¨Half negen!¨
Tijd om zachtjesaan op te staan. Ik had natuurlijk ook al trek in mijn ontbijt :-).

We liepen naar het restaurant op de begane grond, waar het ontbijt geserveerd werd. We zaten in een wat ouder hotel, ingericht in Engelse stijl. Het had wel wat:



En overal gezellige hoekjes met kerst-/winterdecoraties:


In het restaurant was het gezellig druk. Heel veel toeristen. En, wat ook opviel: heel veel Engelsen. We liepen naar het buffet en vulden onze bordjes met allerlei luxe heerlijkheden. Lekker met een glas vers sap erbij. Genieten! Willem dacht eerst, dat hij niet zo´n trek had. Maar uiteindelijk kreeg hij de smaak prima te pakken en deed lekker met mij mee :-). Nog een rondje buffet en we namen koffie en zoetigheid. Daarna een rondje yoghurt, fruit en cereals, en, vooruit, nog één bakkie koffie. 

Het was inmiddels half 11 en we hadden meteen gebruncht. We keken hoe laat we moesten uitchecken. Dat was pas om 12.00 uur. En dus besloten we nog even op onze kamer te luieren en van de stilte te genieten.

Tegen twaalven stonden we uiteindelijk buiten en brachten onze tassen naar de auto in de parkeergarage.

We gingen aan de boemel. Zomaar zonder plan Brugge in. En dat ´zonder plan´, was een goed plan: gewoon kijken wat er op je pad komt. 
We liepen door winkelstraten. Hé kijk, een Candyshop. Onze Maaike werkt ook in een Candyshop (bijbaantje). Laten we even naar binnen gaan! We keken onze ogen uit. Ik kocht wat kleverige chocotoffs. Die kreeg Willem vroeger altijd in de kerk van z´n oma, vertelde hij. 


Het centrum van Brugge is prachtig. Overal oude, heel oude, huizen. Ik blééf aan het foto´s maken. En Willem trouwens ook. Wat prachtig!


Ook oude kerken, natuurlijk. En dan wippen Willem en ik graag even naar binnen!





Eenmaal buiten liepen we gewoon onze neus weer achterna en kwamen vanzelf op de tweede kerstmarkt (er zijn er twee in Brugge). Deze markt was iets kleiner, maar zeker niet minder gezellig. Langs het marktplein waren weer rondom winkels. Heel veel chocolade en kant en bier. En heeeeeeeel veel toeristen.
We liepen naar binnen bij een chocolatier, waar we de mensen, achter glas, bezig zagen. In de bijbehorende winkel vielen onze monden echt open van het aanbod. Ongelofelijk!


Hoog op een plank stonden enorme kerstmannen. Volgens mij waren ze wel een meter hoog! Nieuwsgierig keken we, of we een prijskaartje konden ontdekken: 299 euro. Wie zou zoiets kopen? Misschien een bedrijf, opperde ik. Dat de directeur dan zo´n kerstman laat komen en dat die dan met de kerstborrel aan stukken wordt geslagen. Iedereen een stukje. Zoiets?




Willem z´n wens was eenvoudiger. Gewoon een reep :-).


Nog meer moois en ouds en fraais en interessants. Overal keken we lekker rond. Liepen pleintjes op. Winkeltjes in. Snoven de sfeer.







We troffen het ook met het weer. Beetje zonnig en niet te koud. We constateerden, dat Brugge een stad is, waar we ons gerust een weekje zouden kunnen vermaken. 
Maar voor nu was het genoeg. We besloten om een uur of 3 eens richting Nederland te rijden. We wilden ´s avonds naar een kerstconcert in Sommelsdijk. Dat begon om half 8 en we wilden er graag om 7 uur zijn. En als je dan vooraf nog ergens iets wilt eten, is het handig om toch een beetje royaal in je tijd te zitten, zodat je  je niet hoeft te haasten.

Wat we niet voorzien hadden, is, dat we gruwelijk lang zouden moeten file rijden. Hadden we op de heenweg de toeristische route door Zeeland genomen, nu zouden we gewoon over de grote weg, via de snelste route, rijden. In het begin ging dat van een leien dakje. Lekker zonnig weer, mooie droge weg, top! Onderweg kom je dan ook weer van alles tegen. Wat dacht je van deze enorme betonnen koppen?





Waar zouden die ooit heengaan?

Maar tegen de tijd dat we Antwerpen naderden was het feest. File, file, file. We hebben uiteindelijk meer dan twee uur gedaan over de rit van Brugge naar Antwerpen! Intussen was het donker geworden. En tegen de tijd dat we Sommelsdijk naderden, zagen we de maan groot en vol opgaan. Zo mooi!

Pas om kwart over zes waren we in Sommelsdijk. Gelukkig zagen we al snel een snackbar. ´Lunchroom´ prijkte er op het raam. Maar dat sloeg nergens op. Tenminste, ik heb bij ´lunchroom´ andere associaties dan de vreselijk oubollige snackbar met witte formica tafels, tl-verlichting en plastic stoelen :-). Maar de patat was heerlijk (vond Willem) en de bami ook (ondervond ik). En om zeven uur stiefelden we naar de kerk.
We hadden gedacht dat het heel druk zou zijn, maar dat viel alles mee. Omdat we gereserveerd hadden, konden we fijn een plaatsje vooraan uitkiezen. We hadden een mooi plekje, waarvandaan we zicht hadden op de drie koren, die optraden. Op het meisje wat zo prachtig viool speelde. Op het meisje wat de pianosolo´s deed. Wat was het fijn om alle bekende liederen langs te horen komen en mee te zingen met de samenzang.
De avond was ten bate van de Stichting Hulp Vervolgde Christenen. De directeur van de stichting hield een praatje en vertelde dat er wereldwijd 200 miljoen vervolgde christenen zijn. Dan kun je toch niet dankbaar genoeg zijn, dat wij hier in vrijheid christen mogen zijn? En in vrijheid met elkaar de liederen mogen zingen, de Bijbel lezen?


Het Amazing Grace Choir zong alle liederen in het Engels. Tussen de liederen door werden steeds enkele verzen uit de Bijbel voorgelezen. En dat was (logisch, denk ik) ook in het Engels. Dat was misschien toch niet zo heel handig voor de vele oudere mensen die aanwezig waren. Ik hoorde de meneer achter mij op een gegeven moment tegen z´n vrouw verzuchten: ¨ik begrijp d´r niks van¨. 
De twee andere koren zongen in het Nederlands. Vooral het Ouddorps mannenkoor zong de echte klassiekers. 
De avond werd afgesloten met het samen zingen van ¨Ere zij God!¨ en Willem en ik schuifelden de kerk uit, de donkere avond in.

Nu naar huis! We verlangden er weer naar! We hebben twee geweldige dagen gehad. Hadden de tijd om even te ontstressen. Te praten over wat ons bezighoudt. Te dromen (doen we altijd nog graag). Te zwijmelen bij al het moois wat we zagen.

Het was fijn en goed!