vrijdag 29 september 2017

Huisgemaakte appelstroop


Vandaag maakte ik appelstroop. Als je dat wil doen om te besparen, dan moet je je appels voor niets of bijna voor niets hebben. Misschien heb je één of meerdere appelbomen? Dan is appelstroop maken een ideale oplossing om van je valfruit af te komen.

Ik had een kist Elstar appels, die gevallen waren en dus niet meer verkocht konden worden. De appels die gebutst waren bestemde ik voor de stroop. 


Omdat m´n weckpan er niet helemaal mee vol kwam, heb ik er ook nog wat andere appels bij gedaan.  Jonagolds, die nodig op moesten. 



Ik haalde de stickertjes eraf en deed ze in de ontsapper. Daar had ik voorlopig even geen omkijken naar. De gave Elstar appels haalde ik door m´n appelschilmachientje en Maaike legde de ringen op de roosters van mijn droogoventje. Zo kon ik mooi mijn voorraadje gedroogde appelringen weer wat aanvullen.


Er bleef een emmertje schillen en klokhuizen over. Een deel ging naar de konijnen en cavia´s. Die wisten daar wel raad mee :-).


De rest bestemde ik voor appelazijn.



Maar eerst ging ik verder met de appelstroop. De ontsapper had zijn werk gedaan. Het sap deed ik door een vergiet, waarin ik een gewassen en gestreken theedoek had gelegd, om het te zeven.




Er bleef ruim 3 liter sap over.


Dit ging in een pan en bracht ik aan de kook.
De sap moet je net zolang koken totdat er stroop overblijft. Dit duurt best lang, maar je hebt er verder geen werk aan. Alleen af en toe roeren in het voorbijgaan is genoeg.


Intussen zette ik de appelazijn op. Ik heb daar een speciale azijnpot van 5 liter voor. Maar je kunt het ook prima in een weckpot of iets dergelijks doen. Ik volgde het recept van weckenonline. Om de appelschillen en klokhuizen onder water te krijgen, had ik 4 liter water (met  20 gram gist) nodig. En nu is het een kwestie van gewoon afwachten. Makkelijk toch?


Er werd tussen de bedrijven door ook een vooraadje brood gebakken.


En een emmertje wasmiddel gemaakt.



En eten gekookt. Bami met zelfgemaakte pindasaus.



Gelijk met de bami was de appelstroop klaar. Het laatste stukje moet je altijd goed opletten. Dan gaat dat inkoken ineens heel snel. En je wil natuurlijk wel stroop overhouden, en geen blok appelbeton. Wat je overhoudt is ongeveer één tiende van het gewicht aan sap. In mijn geval dus ongeveer 300 gram appelstroop. Natuurlijk is dit wel de allerlekkerste appelstroop die je ooit geproefd hebt :-). En zonder een enkele toevoeging. Het is alleen appel.


Ook de broden waren klaar. Een vroegertje voor morgen, want dan hebben we plannen om weg te gaan.


Zo is de dag leuk gevuld geweest met keukengeneugten, naast alle andere dingen die langs kwamen. Ik ging voor het laatst naar de bekkenbodemfysiotherapeut. Ging naar de bank. Maakte bestellingen klaar en bracht die naar de post. Deed een aantal wassen. Deed een flinke strijk. Gaf de jongenskamer een goede beurt. Haakte zowaar nog wat toertjes aan mijn sjaal. Lekker veel gedaan, zonder dat ik het gevoel heb, dat ik het druk had. Dat zijn de mooiste werkdagen :-).

donderdag 28 september 2017

Zelf doen

Bij een eenvoudige levensstijl hoort wat mij betreft veel ´zelf doen´ en ´zelf maken´. Ik kwam voor het eerst met deze levensstijl in aanraking, toen ik zo´n 25-30 jaar geleden noodgedwongen heel zuinig moest leven. Ik moest daar mijn weg in vinden, omdat ik niet in karigheid was groot gebracht. Wij hadden het thuis goed, hoewel dat niet betekent, dat het geld over de balk gesmeten werd. Vooral mijn moeder was heel zuinig. Niet zo vreemd, want zij had een zeer arme jeugd gehad. Maar toch: we hadden geld voor merkproducten zoals Venz hagelslag en Calvé pindakaas. Als er schoenen nodig waren, werden die gekocht. Kleding idem dito, hoewel mijn moeder wel jarenlang voor mij en mijn twee zussen alles zelf naaide (ze was coupeuse). 

Ik had veel te leren. Dat begon met goedkoop boodschappen doen, maar ook al heel snel met van alles en nog wat zelf maken. Want dat was (is) nu eenmaal veel goedkoper. 

Het leuke is, dat ik me in de loop der jaren op dat gebied steeds verder ontwikkeld heb. Ik leerde koken met basis-ingrediënten, leerde bakken (cake, koekjes, taart en ook brood), leerde inmaken (wecken, of op zoetzuur zetten), leerde wijn en azijn maken, leerde jam koken, appelmoes maken, voedsel drogen, brouwde bier, maakte kaas, leerde spinnen, leerde bijen houden, leerde moestuinieren in potten en bakken, leerde naaien (andere handwerktechnieken kende ik al), en dan ben ik vast nog wel het één en ander vergeten.

Die vaardigheden komen me nog altijd van pas. Die maken, dat ik creatief kan omgaan met wat er voorhanden is. En dat bezig zijn met basis-producten en basis-technieken is iets wat voor mij ´eenvoudig leven´ is. Ik kan daar zomaar tevredenheid en genoegen in vinden. Het is voor mij allemaal gewoon(te) geworden. Het is niet zo, dat de reden om van alles zelf te doen altijd nog in besparen ligt. Hoewel dat natuurlijk een prettige bijkomstigheid is. Maar er zijn zoveel méér redenen: iets wat je tijd en aandacht geeft, ga je waarderen, krijgt meerwaarde. Je gaat er daarom vanzelf ook zuiniger mee om. Zelfgemaakt is vaak van betere kwaliteit en, als het om voeding gaat, lekkerder. Kortom: ik blijf gewoon zélf doen :-).

Dinsdag kwam de kapper. Dat doe ik dus níet zelf: haren knippen. Ik moet er niet aan denken. De jongens hier hebben enorme haardossen. En daarom komt één keer in de zes weken onze vertrouwde huiskapper. Die moet dan nog nèt geen grasmaaier meenemen, om die hoofden te kortwieken. Ik laat dat dus graag aan een echte kapper over in plaats van dat ik zelf ga klungelen. Ik zou bovendien jaar in jaar uit hetzelfde model knippen, terwijl de jongens van tegenwoordig heel goed weten welk kapsel er in de mode is. En dat is telkens weer iets anders.

Omdat de kapper altijd aan het einde van de middag komt, eten we die dag later dan normaal. Maar op deze dinsdag wilden Willem, Maaike en ik ´s avonds naar een kerkdienst in Dordrecht en moesten daarvoor op tijd van huis. Daarom had ik een makkelijke maaltijd bedacht, zodat we snel klaar zouden zijn en ook snel alles opgeruimd konden hebben. Courgettesoep zou het worden. Ik heb daar zo´n heerlijk recept voor:

- 6 courgettes*
- scheutje olijfolie
- 2 uien, gesnipperd
- 4 tenen knoflook, gehakt
- 2 liter bouillon **
- 2 kuipjes (totaal 300 gram) kruidenroomkaas (bijvoorbeeld Garlan)
- peper/zout

Boen de courgettes schoon onder de kraan. *gebruik courgettes van winkelformaat. Heb je toevallig zo´n enorme, uit de kluiten gewassen, courget van de tuin (gekregen), haal dan de zaadlijsten eruit. Je hebt er dan 2 nodig. Snijd de courgettes in blokjes (met schil).
Verwarm de olijfolie in een grote pan en bak de uien en de knoflook glazig. 
Doe de courgette-blokjes erbij en bak 5 minuten op hoog vuur.
Verwarm intussen de bouillon **ik maak die van 2 liter water met 2 eetlepels bouillonpoeder uit m´n shop. 
Giet de hete bouillon bij het courgette-ui-mengsel.
Laat alles 10 minuten koken. 
Pureer (bijvoorbeeld door de staafmixer in de pan te zetten, werkt het snelst)
Roer de kruidenroomkaas erdoor.
Proef of er nog peper/zout bij moet.

Deze soep kun je trouwens ook prima maken van bijvoorbeeld 3 courgettes en 3 broccolistronken o.i.d.

Bij zo´n soepje eten we graag Turks brood. Zelfgemaakt ;-). Heel simpel van 500 gram bloem, 300 ml water, 2 tl gist, 1 1/2 tl zout, 20 ml olijfolie. Twintig minuten kneden, laten voorrijzen, doorslaan, uitrollen tot een ovaal, narijzen, bestrijken met losgeklopt ei en bestrooien met sesamzaad en komijnzaad, bakken: 17 minuten op 225 graden in het midden van een hete oven.


Vlak voordat het de oven ingaat

Vers uit de oven. Mmm.

Woensdag was ik ook ijverig in de keuken. Ik maakte jam, bakte brood en kookte een emmertje custardvla.


Vandaag keek ik mijn agf-voorraad na. Ik kwam een halve doos sinaasappels tegen, die aardig oud aan het worden waren. De snelste manier om ze te verwerken is dan natuurlijk: persen. Ik perste er 1 1/2 liter sap van en zo had ik lekkere, zelfgemaakte sap voor wie er maar trek in had. Komt mooi uit, met Maaike die herstelt van longontsteking en Henk en Willem die wat last van keelpijn hebben.

Maandag kreeg ik voor een habbekrats een kratje appels op de markt mee. Waren gevallen. Ik zag vandaag dat ze toch wel aardig beschadigd zijn en dus snel op moeten. Morgen wil ik ze sorteren. De gave appels zijn super om te drogen (het zijn Elstars). Van de gebutste appels maak ik sap in mijn weck-ontsapper. Ik denk dat ik er daarna eens appelstroop van maak. Dat is lang geleden. Heel eenvoudig, super lekker en gezond! Ja hoor, zelf doen. Ik schreef er een paar jaar geleden zelfs een boek over: ¨Dat doen we zelf wel.¨ En dat is nog steeds het motto van onze manier van eenvoudig leven.

maandag 25 september 2017

Foto-verhaal

Een halve week niet bloggen zou een lang verhaal op kunnen leveren. Het is hier immers ´elke dag een andere film´, zoals m´n moeder altijd zei. Maar om een lang verhaal kort te maken, plaats ik maar wat fotootjes en schrijf een foto-verhaal. Grote stappen, gauw thuis :-).

Donderdag hadden mijn vriendin Wilma en ik ons jaarlijkse dagje uit. We waren dit jaar erg laat met verzinnen wat we zouden gaan doen, of waar we naartoe zouden gaan. Maar we kwamen er prima uit. Dat is het handige als je dezelfde interesses hebt en al meer dan 35 jaar vriendin bent!

We zouden eerst lekker gaan boemelen in Zwolle en daarna naar Elburg gaan. We hadden er rekening mee gehouden, dat het koud en nat zou kunnen zijn en dus bijvoorbeeld ook de Sjoel in Elburg op ons lijstje gezet. Maar uiteindelijk werd het een prachtige nazomerdag, die we vooral buiten doorbrachten.
In Zwolle was onze eerste stop Waanders in de Broeren. Een grote boekhandel in een oude kerk, waar ik van de zomer ook al met Willem was geweest.

Maar voordat we daar waren liep Wilma tegen een perfect tafeltje voor naast het logeerbed aan. Zo. Die was alvast in the pocket. Daarna liepen we nog een gezellig winkeltje binnen, waar we allebei voor dezelfde (hoe kan het ook anders) lekkere thee gingen: sinaasappelthee. Mmm.

Eindelijk arriveerden we bij Waanders. We hebben op ons gemakje rondgedwaald. Vooral de afdeling kookboeken had onze belangstelling. Oh, wat is er veel moois!


Het was al rond het middaguur, toen we uitgesnuffeld waren en ik trakteerde op een koffie met gebak. Ook bij Waanders. Hè, lekker!


Daarna dwaalden we op ons gemakje door de stad. We haalden bij het VVV een stadsplattegrondje, zodat we konden uitknobbelen hoe we moesten lopen naar o.a. een handwerkwinkel, die op ons verlanglijstje stond. Lekker ouderwets, hè, zo´n plattegrond :-). Als ik met Willem of de kinderen op stap ben, starten die gewoon een app, die je naar je ingetikte bestemming loodst. Maar dat is niets voor ons. Wij stumperen liever met een plattegrond, die we dan om beuren alle kanten op draaien om te zien hoe we lopen moeten. We hebben gelukkig allebei dezelfde handicap: totaal geen richtingsgevoel en totaal geen ruimtelijk inzicht. Ha,ha.

Na heel veel lopen en op onze manier shoppen (kijken, kijken en niets kopen), zakten we op een bankje neer om de meegebrachte luxe lunch op te smikkelen.


We hadden een mooi uitzicht!


De lunch was aan de late kant. Ik geloof dat het al zo´n beetje half 3 was. Maar dat maakt immers niets uit?

We reden naar ons tweede doel: Elburg. En omdat het zulk heerlijk weer was geworden, hebben we daar eigenlijk alleen maar door het stadje gekuierd. Wat leuke shops in en uit. Genieten van het moois onderweg.





En ja hoor, ook hier haalden we bij de VVV een plattegrondje. Nu om te kijken hoe we bij de kruidentuin moesten komen. Ook al iets van ons verlanglijstje.



We kochten bloemenzaad.
 Wie weet kunnen we dan nog jaren nagenieten van ons uitje!

We hadden er zo langzamerhand heel wat kilometers lopen op zitten en het werd tijd om de dag af te gaan sluiten met een lekker etentje. We streken neer bij ´t Olde Regthuys. Het fijne was, dat je daar buiten kon zitten. Zo tegen de gevel en de laatste zonnestralen opvangend, was dat een prachtige dag-afsluiter. De restaurantkat zat op tafel. Maar daar werd hij weggejaagd. Ha, ha.


Vrijdag was het zoals gewoonlijk vroeg dag in Huize Luijkensteijn. Poeh, dat was best even ´landen´ na zo´n dagje uit! Maar vandaag stond er alwéér iets fijns op het programma: de raambekleding kwam! Ik wist niet precies hoe laat, maar ik hoefde niet te wachten ;-). Al om kwart over 7 reed het inmiddels voor ons bekende busje van Knulst voor! Ik was zó benieuwd hoe het zou uitpakken. Willem en ik hadden van de zomer alles uitgekozen. Inmiddels had ik stiekem de kriebels of de kleur wit, die we gekozen hadden, niet té wit zou zijn. Er is hier een huis in de buurt, waar de raambekleding bijna blauw is, zó wit. Maar mijn kriebels waren totaal ongegrond. Wat is het allemaal prachtig geworden! En wat zijn we hier reuze blij mee. Het is notabene voor het eerst in de bijna 31 jaar dat we getrouwd zijn, dat we nieuwe gordijnen hebben gekocht. De gordijnen, die we bij ons trouwen hadden, zijn na 8 jaar meeverhuisd naar ons volgende huis. En toen we weer een jaar of 9 verder naar ons huidige huis verhuisden, waren we blij met de gordijnen, die de vorige bewoners hadden laten hangen. Inmiddels waren die (rol)gordijnen vreselijk verschoten en helemaal ´uit´. Ze hingen er al sinds 1997 en hebben dus hun geld wel opgebracht. Tijd voor wat nieuws. De foto´s zijn verre van mooi, maar geven toch een beetje een beeld van hoe het geworden is. De plisé´s kunnen we naar believen hoog, laag of in het midden sluiten. Op het moment hebben we ze laag. Mmmm. Cocoonen!

Knulst, hard aan het werk. 

voor

achter

En nog een keer voor


Trijnie kwam ´s middags om de rode lampenkappen zwart te verven. Dat rood komt nergens meer terug en de lampen waren daarom niet mooi meer. Maar met een verfje passen ze weer prima in ons interieur. 




Intussen was ik ´s morgens ook nog met een ziek vogeltje naar de huisarts geweest. Maaike was donderdag al ziek, maar vrijdag wilde ik beslist met haar naar de dokter. Ze piepte als een oude deur. En dat was ook geen wonder. Ze heeft bronchitis en een longontsteking en zal voorlopig wel even uit de running zijn. Het was een enorme domper voor Maaike, want ze zou deze week met de bewoners (ze werkt in de gehandicaptenzorg) op vakantie gaan! Ach, wat sneu. Gelukkig werd ze helemaal opgevrolijkt. Eerst stond er een koerier met een fruitmand op de stoep. Van haar vriend :-). En alsof het niet op kon, stond vriendlief ´s avonds op de stoep met een enorme bos rode rozen.



Nou, je wilt er nog steeds geen longontsteking voor krijgen, hoor, maar dit is natuurlijk wel heel leuk :-).

Zaterdag hadden wij in de straat voor het eerst Burendag. Het was zomaar spontaan georganiseerd door de beheerder van de buurtapp, om elkaar wat beter te leren kennen. In onze straat liggen de even en de oneven kant heel ver uit elkaar, omdat er water tussen zit. En aan de oneven kant (waar wij wonen) hebben de tuinen geen achteruitgang. Je komt elkaar dus niet zo heel vaak spontaan tegen. Wij vonden dit daarom een heel sympathiek initiatief. Het was heel eenvoudig opgezet: allemaal je eigen beker mee en koffie/thee/wat lekkers. En wat was het gezellig! Nu hadden we het weer ook wel mee. We zaten te genieten in het zonnetje en vonden het unaniem voor herhaling vatbaar.



´s Middags genoten we nog een paar uurtjes van de nazomer aan de Brouwersdam in Ouddorp. Henk heeft zelfs nog een tijd gezwommen. (brrr). We waren met het gezin van mijn zus en hadden de bbq mee om in de avondzon op het strand te eten.






En zo vloog de week voorbij. En zo is ook deze maandag weer voorbij gevlogen. En dit was mijn verhaal in vogelvlucht. Nou ja, toch ietsje uitgebreider dan :-).

woensdag 20 september 2017

Variatio delectat

Eentonig werk vind ik helemaal niet erg. Je kunt er meestal fijn je gedachten bij laten gaan en je komt er van tot rust. Maar een eentonig leven?  Ik weet echt niet, wat dat is :-). Er is gewoon altijd reuring. En dat is prima. Op de één of andere manier past dat wel bij mij. Variatio delectat dus (afwisseling bevalt). Deze week is er één met wel heel veel afwisseling. Behalve dan misschien wat betreft de ´never ending story´: de was. Hoewel? Ook het thema ´de was´ kent zo zijn variaties. Deze maandagochtend bestond de variatie hierin, dat er ex-treem veel was was :-).

Nadat ik alles verzameld en gesorteerd had, lagen er drie hopen in de badkuip,


twee hopen vòòr de badkuip,


één hoop naast de wasmachine,


vijf porties op de vloer voor de deur,


en een hopper tussen het bad en de toiletpot opgehoopt.


Waar al die was vandaan kwam? Bivakzooi van Koos, vieze werkkleding van een legertje Luijkjes van de hakdag, bloederige zooi van Leendert, die een groot gat in zijn hoofd viel, overhemden van de zondag én het normale portie maandagochtendwas. Maar goed. Terwijl de wasmachine snorde, kon ik aan m´n andere werk beginnen. Net als vorige week maandag wilde ik deze dag besteden aan opruimen, opruimen, opruimen. Juist omdat de rest van de week volgepland zit en er dus weer niets van komt, heb ik direct op de maagdelijke maandagochtend de koe bij de horens gevat. En omdat Willem thuis werkte, heb ik zijn kledingkast gedaan. Dan kon ik tenminste af en toe vragen, of hij iets wilde behouden, of dat het weg mocht. Dat was echt handig :-).

Er kon heel veel weg. Er bleken maar liefst vier winterjassen te hangen. Beetje overdreven. Ook versleten overhemden, een kostuum wat hij nooit meer draagt enzovoorts.

Nadat ik ook nog een grote doos en een teil jongenskleding had uitgezocht, stonden er VIER vuilniszakken in de gang voor de textielcontainer.


Helemaal super! Het past ook wel bij het inwinteren wat we hier aan het doen zijn :-).

Daar past ook het nodige snoeiwerk bij. Hans had maandag uit zijn werk een grote heggeschaar bij zich en snoeide de beukhaag en de trompetbloem.


Na het avondeten haastten we ons naar de kerk, waar het de opening van het catechisatieseizoen was. De dominee hield een lezing over Maarten Luther. Na afloop hebben we met een hele club thuis bij de piano gezongen en muziek gemaakt.

Dinsdag had ik een super strakke planning. ´s Morgens ben ik samen met Maaike een vriendin gaan helpen. Altijd fijn, ook al heb je het gevoel, dat je werk maar een druppel op de gloeiende plaat is. Direct na de lunch stapte ik in de auto om een nieuwe voorraad meel en bakproducten bij de molen te halen. Op de terugweg reed ik langs Paardenkooper, waar nog een aantal bundels dozen voor me klaar stond en waar al minstens drie keer voor gebeld was.

Met m´n auto volgeladen kwam ik precies op tijd thuis voor koffieklanten.


Zowel mijn tante als m´n schoonmoeder kwamen op de koffie.

Na de koffie rap de pakketten inpakken en wegbrengen en eten koken. ´s Avonds heb ik niet zoveel meer gedaan, geloof ik. Beetje haken, broden bakken, huiswerk overhoren. Dat.

Vandaag stond ¨Het Huishouden¨ op de agenda. Dinsdag was er alleen maar het hoogstnoodzakelijke gedaan, dus vandaag een dubbel portie. Maar alles moest in één ochtend gepropt worden, want vanmiddag was er een trouwdienst in de kerk, waar ik heel graag heen wilde. Maar als je iets heel graag wilt, geeft dat vleugels. Ik heb m´n werk in de hoogste versnelling gedaan en was nèt op tijd in de kerk :-).

Na de dienst heb ik me met de webbestellingen bezig gehouden en me voorbereid op morgen. Morgen hopen mijn vriendin en ik ons jaarlijkse dagje uit te hebben. En dat gaat al jaaaaaaren volgens hetzelfde ´recept´. Zo zorg ik altijd voor de lunch en dat is dan een echt luxe. Met lekkere broodjes, hartigs, zoets, fruit enzovoorts. Daarnaast deed ik inkopen voor de maaltijd van morgen. Omdat ik ´s avonds bij het avondeten nog niet thuis ben, zet ik morgenochtend de slowcooker  (of: crockpot) aan. Dan is de maaltijd tegen etenstijd kant-en-klaar.

Vrijdag komt de raambekleding en zal het er hier eindelijk wat minder ´verhuizerig´ uit gaan zien. Het eerste wat daarna aan de beurt is, is een lamp kopen. We zitten al vanaf april met een peertje aan het plafond. Geen gezicht. Maar we hebben domweg nog geen tijd gehad/genomen. Ach. We kunnen er niet echt mee zitten ;-). Komt vast goed. Ooit. Toch?