donderdag 29 maart 2018

Met de trein een nieuwe auto ophalen!

Sinds vorig jaar februari Willem z´n zaken-auto werd gestolen, reed hij in een huur-auto. Dat dat zo heel lang duurde, komt doordat we eerst een tijdje moesten wachten, voordat de gestolen auto (die weer terug gevonden werd) door de politie werd vrij gegeven. Daarna moesten er tot twee ver experts naar kijken, om te bepalen, of de auto total loss was, óf dat hij nog gerepareerd kon worden. De auto werd total loss verklaard en op een gegeven moment kreeg Willem een budget te horen, waar binnen hij een nieuwe lease-auto mocht uitzoeken. Ook dat nam de nodige tijd in beslag, want behalve aan het budget, was Willem ook aan bepaalde regeltjes gebonden. En dan nog: wat moest hij ooit kiezen? Hij had eigenlijk nooit over auto´s nagedacht, maar reed al minstens 25 jaar ´een ster´, zoals hij zelf altijd liefkozend zei (Mercedes). Een ster rijden viel niet binnen de regels en dus: moeilijk, moeilijk, moeilijk. Tot twee keer toe diende hij na lang zoeken een voorstel in, maar beide keren werd dat afgewezen. Bleek het toch net niet binnen het budget of de regeltjes te passen. Uiteindelijk heeft Willem gezegd: doen jullie zelf maar een voorstel. En zo kwam alles eindelijk rond en werd de nieuwe auto besteld. Een Skoda Superb. Spannend hoor. We hadden nooit eerder een spiksplinternieuwe auto gekocht of gereden. Willem kreeg bericht dat de auto in week 11 geproduceerd zou worden. Daarna zou hij naar de dealer gebracht worden en aangemeld worden enzo. En gisteren was het zover: Willem mocht de nieuwe auto gaan ophalen!!

Klein ´probleempje´: de auto moest helemaal in Nijmegen opgehaald worden. Nou, helemáál geen probleem: we besloten er een gezellig uitstapje van te maken. Willem had om 15.00 uur een afspraak bij de dealer en we zouden samen met het Openbaar Vervoer naar Nijmegen reizen. Daarna zouden we er een paar uurtjes voor samen aan vast plakken.

We zochten uit, hoe we moesten reizen en leenden van de kinderen twee OV-kaarten. We hadden het gevoel om op schoolreisje te gaan. Eerst met de bus van 12.21 naar het station in Dordrecht en daarna met de trein van 12.58 naar Nijmegen-Goffert. Daarvandaan was het nog een kleine wandeling.

Om 12 uur stond ik kant en klaar. Twee lunches in een tas, m´n breiwerkje, de OV-kaartje, de paraplu (pfff, wat was het sip weer). Maar om 8 over 12 was Willem nóg niet thuis! Ik werd al nerveus en belde hem op. Ja, hij was laat, maar reed al in Alblasserdam. Daar kwam hij dan eindelijk. Snel, snel nog even naar binnen om iets te pakken en daarna in gestrekte draf naar de bushalte. En ja hoor: daar reed de bus vlak voor onze neus weg :-(. Ik was er flink chagrijnig van en mopperde waarom Willem nu toch zo laat was geweest enzo. We gingen over op plan B: met de auto naar station Dordrecht, daar parkeren en die auto zouden we dan ´s avonds wel gaan ophalen. Snel sprintten we weer terug naar huis en reden naar Dordrecht, waar we ruim op tijd aankwamen.

Ik checkte in en Willem wilde datzelfde ná mij doen, maar: de toegang werd geweigerd. Hè, wat nú weer. Ik had toch echt ´s morgens nog voldoende saldo op de kaarten gezet, want ik wist dat er minstens 20 euro op moest staan om met de trein te kunnen reizen. Willem probeerde alle poortjes, maar nee. Alleen het Arriva poortje ging open en zo liep hij het station op. Maar dat was natuurlijk geen oplossing, want dan zou hij nog niet met de NS mee kunnen. Een meneer schoot te hulp en gaf allerlei adviezen: Willem moest dit en Willem moest dat. Maar niets werkte. Daarna liep hij met Willem naar de automaat om nog eens na te kijken of er voldoende saldo op de kaart stond. Ja, dat stond er op. Ten einde raad zei hij, dat Willem maar direct achter hem aan door het poortje moest gaan en dat hij dan naar de Controle moest om hulp. Zo gezegd, zo gedaan. Intussen kneep ik hem als een ouwe dief, want de klok draaide door en door. We renden naar de Controlepost en daar wist de meneer raad: Willem moest direct achter mij aan het poortje weer door, het station af. Dan bij de automaat zijn kaart op Tweede Klas zetten. Waarom dat nu precies zo moest, weet ik ook niet. Want de kaart staat standaard op Tweede Klas. Maar in elk geval moest dat nog bevestigd worden, ofzo. Zodra er op het scherm stond dat alles OK was, renden we naar spoor 4b. De trein stond er nog. Op de laatste 10 seconden renden we naar binnen en zegen neer. De trein zette zich in beweging. Nog even waren we onzeker, of we toch wel in de goede trein zaten. Op den duur ga je overal aan twijfelen :-). Maar: we zaten in de goede trein. Langzaam zakte mijn (nog steeds) mopperige en chagrijnige bui en gebeurde wat ik al wist dat zou gebeuren: we konden smakelijk om ons gestuntel lachen :-)).


De lunches kwamen voor de dag. En daarna het breiwerkje. Gratis Wifi en gratis je mobiel opladen (stekker had ik zowaar ook bij me). De controleur kwam en onze kaarten waren goed. Wat wil je nog meer. We grapten al, dat we niet konden wáchten tot Willem met pensioen zou gaan en dat we dan een jaarkaart zouden nemen :-).

Dik anderhalf uur in de trein en half Nederland trok aan ons voorbij. Gezellig zo hoor!







We stapten op het juiste station(netje) uit. Liepen de trap af en bestudeerden beneden de kaart op Willem z´n mobiel, hoe we nu moesten lopen. Juist wilden we weg lopen, toen ik bedacht, dat we nog niet uitgecheckt hadden. Ha, ha, wij zijn echt nog van het kaartjes-kopen-tijdperk hoor. Trappen weer op, kaartjes voor de paal gehouden, trappen weer af en samen onder Moeders Paraplu liepen we naar de de Skoda Dealer, Hegeman.

Daar werden we al verwacht en, héérlijk, we kregen eerst koffie aangeboden. Dat smaakte!  Pim, de verkoper hield het officiële overdrachtspraatje en daarna liep hij ons voor naar boven, waar de fonkelnieuwe auto klaarstond. WOW!





Hij werd aan alle kanten bekeken. Willem ging er in zitten en de verkoper vertelde hoe Willem z´n mobiel met de auto kon ´praten´ enzo. En daarna werd heel officieel de sleutel overhandigd. En nog een kadootje: wijn en nootjes. Lekker hoor.


De auto werd de showroom uit gereden en Willem tekende voor ontvangst.


Zo. Dat was gebeurd. We konden wegrijden. Een beetje onwennig stapten we in. Maar een auto is een auto en wegrijden is in elke auto hetzelfde. Dat kwam helemaal goed :-). Voordat we de straat uitreden, wilde ik een foto maken van de kilometerstand. Het was even zoeken, waar we die konden vinden, maar we vonden hem, hoor. Hoe speciaal! Een auto met 8 kilometer op de teller :-).


En toen waren we ´vrij´. Hadden we een paar uurtjes Willem-en-Teunie-tijd. Het was alleen super jammer, dat het regende en regende en regende. Want wat ga je nu doen, ´s middags om 4 uur? Ik had op FB een oproepje gedaan, of iemand iets leuks wist om te doen in Nijmegen, zo tussen 4 en 6. Daar zaten echt leuke ideeën bij. Maar niet voor zo heel kort. Wij vinden het althans niets om een uur voor sluitingstijd nog een museum in te gaan. Dan voel ik me opgejaagd en zie ik niets. Winkelen of iets anders ´buiten´ was echt niet te doen vanwege het weer. We besloten om dan maar een rit buiten de snelwegen richting het Westen te gaan maken en te zien wat er op ons pad kwam.

Eigenlijk is zoiets altijd leuk. Je komt langs dorpjes waarvan je het bestaan niet wist. We verwonderden ons over de enorme kerken, waar we langs reden.


Stopten bij een landwinkel en drentelden daar op ons gemakje rond.


We dronken koffie bij een Bakker Bart (waar het smerig was en waar we dus niet echt van onze koffie met lekkers genoten) en reden kilometers en kilometers over dijken.


Intussen ontdekten we steeds wat nieuws in die auto natuurlijk. Willem zocht een plaatsje om z´n mobiel neer te leggen. Er was geen standaard, zoals in de huurauto en hij legde hem dan maar in een vakje, waar hij mooi opgeborgen leek. Wat een verrassing, toen hij na een poosje ontdekte, dat in dat vakje zijn mobiel gewoon vanzelf, draadloos, opgeladen werd. Wat een gemak!

Intussen deed ik míjn mobiel aan de oplader en, floep, er werd verbinden gemaakt en al m´n apps verschenen zo op het scherm in de auto. We zetten mijn spotify playlist aan en de prachtigste psalmen klonken in de auto. Al psalmengalmend reden we verder. Het was helemaal niet erg meer, dat het regende. We hadden het prima naar ons zin.

Ik zag een ooievaar in het gras. Altijd mooi, zo´n zwartwitte grote vogel in het groene gras.


Even later zag ik waar hij vandaag kwam: een hoogspanningsmast met allemaal ooievaarsnesten! Nog nooit zoiets gezien!



We reden totdat we in Zaltbommel aankwamen. Daar hebben we een patatje gehaald bij een cafetaria en dat aan de waterkant opgesmikkeld.
We hielden intussen ook de actiepagina van Hans in de gaten. Nog heeeel even en de teller zou de 3000 euro aantikken!! En ja hoor, vlak na het eten was het zover:


Wat geweldig is dit!! Zo fijn! Alsof je zelf een prachtig kado krijgt. Het ziet ernaar uit, dat Hans straks nog een mooi bedrag in het project kan stoppen. En dat is extra fijn, omdat we hoorden dat de bouw van het schooltje al 3 jaar stil ligt vanwege geldgebrek!

Tenslotte reden we van Zaltbommel over de Waalbandijk naar Brakel, waar we de pont naar Vuren namen.


We stonden als enige auto op de pont en Willem maakte een praatje met de pontmeneer. Hij vertelde, dat onze auto nog maar 3 uurtjes oud was. Dat had die man al gezien! Hij ging zelf namelijk vrijdag zíjn nieuwe auto ophalen en dat scheelde maar een paar nummertjes met het kenteken van ónze auto. Hoe grappig. Dat mensen op zoiets letten, zeg!

We appten naar huis, dat ze onderhand wel konden gaan koffie zetten. En zo kwamen we veilig en wel rond koffietijd thuis. Net alsof we heeeeeel lang weggeweest waren!

maandag 26 maart 2018

Hans naar Malawi

Ergens rond de Kerstdagen las Willem een reportage in de krant over Thea, die uit roeping in Malawi is gaan werken en wonen. Het artikel boeide hem en hij las het tijdens het koffie drinken voor. We praatten er wat over na en als vanzelf rees de vraag: ¨Hans, zou het niet wat voor jóu zijn, om een tijdje als vrijwilliger naar Malawi te gaan?¨ Ja, Hans had er eigenlijk direct wel oren naar!

Een tijdje later informeerde hij naar mogelijkheden om via Stichting Stephanos naar Malawi te gaan. Hij kreeg al snel te horen, dat er op dat moment geen projecten beschikbaar waren om aan deel te nemen, maar dat men er later op terug zou komen.

Het was een tijdje stil en het plan raakte al een beetje naar de achtergrond, toen er opeens de vraag kwam om deel te nemen aan een bijzonder project:

Karin van Meeuwen is een vrouw, die al jarenlang in Malawi werkt en woont. Op dit moment woont ze in de buurt van Lilongwe. In de dorpjes daar in de streek vertellen zij en haar mensen het Evangelie en daarbij geven ze onderwijs in landbouw en andere vaardigheden voor in het dagelijks leven. De focus ligt op (wees)kinderen, maar ook ouders krijgen onderwijs, zodat het hele gezin en hele dorpen kunnen méé-ontwikkelen.
Het is de bedoeling om er een trainingscentrum te realiseren, met daarbij stafhuizen. Op dit moment worden er ook al trainingen gegeven, maar die vinden buiten onder een boom plaats. In een echte klas met een schoolbord is het toch fijner lesgeven en bovendien is dat bevordelijk voor de concentratie.

Hans gaat samen met nog een vrijwilliger bouwen aan dat trainingscentrum/leerboerderij. Er moet een container omgebouwd worden tot woonhuis. Daarnaast is er een schooltje in Nkhoma, wat afgebouwd moet worden. Of dat allemaal gaat lukken, is behalve een kwestie van tijd en mankracht, óók een kwestie van geld.

Wat er verder zoal op het wensenlijstje van Karin staat? Het bouwen (lassen) van een metalen kippenren, het opzetten van een geitenschuur, het maken van een solardroger voor moringabladeren, en het timmeren van een kast voor evangelisatiemateriaal op het kantoor enzovoorts.

Werk genoeg dus :-))

Hans lichtte snel zijn werkgever in. Die was gelukkig direct enthousiast over het project. Het is iets, waar hij helemaal achter staat. Natuurlijk is het voor hem ook even slikken: een werknemer die in de drukste tijd van het jaar weggaat. Maar dat probleem neemt hij op de koop toe. Wel was direct zijn vraag, of Hans toch wel bij hem zou terugkomen, na zijn reis. Ja hoor. Dat is helemaal het plan!

Al met al is het dan ´ineens´ zover en hoopt Hans al over twee weken (!) te vertrekken. De voorbereidingen zijn in volle gang. En daar hoort ook bij: geld inzamelen voor zijn reis en verblijf. Als je zoiets lang van tevoren weet, kun je natuurlijk allerlei creatieve acties verzinnen. Nu het wat ´last-minute´ is, hebben we bedacht om maar gewoon een online doneeractie te starten. We brengen de actie onder de aandacht op deze blog, op facebook, in onze email-adresboeken, in onze familie, bij onze collega´s enzovoorts. Gelukkig hebben we een heel groot netwerk. En nu maar hopen dat er veel mensen een steentje willen bijdragen.

Wil je ook helpen?
Steun dan de actie ¨HELP HANS NAAR MALAWI¨ en klik op de link om naar de doneerpagina te gaan. Je helpt via deze doneerpagina al mee vanaf 5,00 euro. De pagina blijft open staan tot de dag dat Hans hoopt terug te komen (10 juli 2018).

Ga naar de doneerpagina:https://www.doneeractie.nl/help-hans-naar-malawi/-27595

Intussen zal ik uiteraard regelmatig over Hans en zijn plan schrijven. Want hoe mooi het plan ook is, het is toch ook weer een hele onderneming. En uit moederoogpunt: weer een oefening in loslaten....


donderdag 22 maart 2018

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

Deze maand komen aan bod:
- Vakantiehoeve De Grebbestee
- Rijwielhandel Hoogeveen
en deel ik nog wat nieuwtjes uit de
- Eenvoudiglevenshop

1) Vakantiehoeve De Grebbestee
De familie Roelofsen is met hun GREBBESTEE een nieuwe adverteerder op deze blog. En ik breng deze prachtige vakantiehoeve graag onder je aandacht.

De Grebbestee is een voormalige boerderij in het buitengebied van Achterberg in de provincie Utrecht. Centraler in Nederland kan niet en je zit ook op fietsafstand van De Veluwe. Op dit prachtige plekje hebben Rien en Margriet Roelofsen een vakantiehoeve gerealiseerd door de schuur bij hun boerderij te verbouwen tot vier knusse vakantiewoningen.




De huisjes
Elke woning is sfeervol ingericht en van alle gemakken voorzien. De huisjes zijn geschikt voor twee (max drie) personen en twee van de vier huisjes zijn daarbij ook rolstoelvriendelijk. De huisjes zijn beschikbaar voor vakantie, maar worden ook voor langere tijd verhuurd. Ook een losse overnachting behoort tot de mogelijkheden. 
Als je aankomt is het huisje uiteraard keurig schoon, maar vind je bovendien de bedden al schoon en fris opgemaakt. Hoe fijn is dat?




De omgeving
De omgeving is er prachtig! Je zit heel centraal en er is voor elk wat wils. Om maar wat te noemen: De Betuwe, die straks weer zo prachtig bloeit en waar je dan heerlijk kunt fietsen. De dierentuin (Ouwehands Dierenpark) in Rhenen. De rivier de Rijn. De bossen. Winkelen, bijvoorbeeld in Veenendaal. Kasteel Amerongen. Het is teveel om op te noemen.

Boeken
Rien en Margriet zijn nog maar pas begonnen met de vakantiehoeve. In overleg is er van alles mogelijk en er zijn nog vele plannen. Daarover lees je op hun blog. Wil je een poosje van dit prachtige plekje bij deze gastvrije familie genieten? Neem dan snel contact met hen op.

2) Rijwielhandel Hoogeveen
Rijwielhandel Hoogeveen is onze eigen ´hofleverancier´ als het om (gebruikte) fietsen gaat. Dat onze fietsenmaker op deze blog gekomen is, is een verhaal apart. Lees maar mee.

Het ongelofelijke verhaal van de zoveelste gestolen fiets
Het was de eerste schooldag van dit jaar en Jan was juist met frisse tegenzin naar buiten gestapt om aan de 22 kilometer lange fietstocht naar school te beginnen, toen hij rechtsomkeert maakte: ¨Mam, mijn fiets is er niet!¨
Afijn. Ik schrik niet zo snel meer, van zoiets en dus begon ik het riedeltje af te draaien: ¨Wanneer heb je hem voor het laatst gebruikt? Heeft Koos of Leendert hem geleend? Staat hij toevallig nog bij een bushalte?¨ Enzovoorts. Lang verhaal kort: Jan had hem op de laatste schooldag voor de kerstvakantie in de tuin gestald en daarna had niemand hem meer gebruikt of gezien. Conclusie: de zóveelste (uit de tuin) gejatte fiets. Grommm!!

Jan kreeg een OV-kaart in de hand geduwd en werd gesommeerd naar de bushalte te rennen. In zo´n geval gaan wij niet meteen over tot het kopen van een nieuwe (tweedehands) fiets, want niet zelden komt zo´n gestolen fiets nog wel boven water. Deze keer leek ons zoeken in allerlei fietsenstallingen, bij winkels, bij bushaltes etc. vruchteloos. In de voorjaarsvakantie besloten we een nieuwe (ja, tweedehands) fiets te gaan kopen bij Hoogeveen in Nieuw-Lekkerland. Maar er kwam één en ander tussen en de fiets werd niet gekocht. 
Op de maandag ná die vakantie werd ik gebeld door Hoogeveen: of wij soms een Batavus fiets misten. Ja!! Jan z´n fiets bleek al heel lang ergens onder aan de dijk naar Papendrecht te liggen. De fietsenmaker had hem daar zien liggen en was op een dag, toen die fiets steeds maar niet werd weggehaald, eens poolshoogte gaan nemen. Framenummer genoteerd en nagezocht in de administratie. Die fiets bleek van ons! Helaas was de fiets behoorlijk toegetakeld. Ik vroeg de fietsenmaker, of hij, als hij er weer langs kwam, de fiets wilde meenemen om hem te repareren. Dus geschiedde. Althans: het meenemen. Het repareren bleek onbegonnen werk. De fiets was compleet vernield. Zonde!! Jan had hem nog maar een paar maanden. Zijn vorige fiets was ook al gestolen :-(.



Maar nu wachtten we niet langer. Willem is samen met Jan een prachtige nieuwe (ja, ja, tweedehands) fiets gaan uitzoeken. Hopelijk gaat Jan er nu jarenlang plezier van hebben en blijven de dieven er met hun p*ten vanaf!

Een totaalplaatje
Bij Hoogeveen kun je terecht voor een enorm assortiment nieuwe fietsen van allerlei merken (dealer van Trek, Sparta, Cortina, Multicycle). Behalve allerlei merken leveren ze ook allerlei soorten: kinderfietsen, damesfietsen, herenfietsen, stadsfietsen, elektrische fietsen enzovoorts.
Hoogeveen heeft verder ook altijd een mooie voorraad gebruikte fietsen. Allemaal keurig opgeknapt en nagekeken, uiteraard! Wij kunnen er altijd goed slagen.
En dan is Hoogeveen ook nog eens de perfecte rijwielhandel als het gaat om het uitvoeren van reparaties en onderhoud. Ze hebben voor het gemak een heel goede en GRATIS haal- en brengservice in de regio.
Zie je: Rijwielhandel Hoogeveen is er voor het hele totaalplaatje!




Op het web
Bij Hoogeveen kun je ook online terecht in de webshop waar iedere fietsliefhebber van zal smullen. Zóveel producten en zóveel uit voorraad leverbaar! Verzending naar elk adres in Nederland en bij een bestelbedrag van 40,00 is dat zelfs gratis!

Service
Moet ik het nog over service hebben? Nee toch?! Als ze zelfs de moeite nemen om gestolen fietsen bij de rechtmatige eigenaar te brengen, dan zegt dat volgens mij genoeg. Van harte aanbevolen!

3) Eenvoudiglevenshop
Als laatste wil ik nog even wat nieuwtjes delen uit de Eenvoudiglevenshop. De tijd dat we alleen/vooral bakmixen leverden ligt al even achter ons. Ons assortiment breidt zich week na week verder uit. 

Keukenspullen
Zo namen we in de categorie ´Keukenspullen´ prachtige, handgemaakte houten producten op. Gemaakt door mensen die het tijdelijk moeilijk hebben in het leven. Ons toppertje is de stokbroodplank van bijna een meter lang, die enorm leuk is als hippe tapasplank. Maar ook de set broodplankjes op een houder zijn om verliefd op te worden.





Persoonlijke verzorging
Eerlijke, eenvoudige producten, die goed zijn voor mens en milieu. Dat is wat we willen, toch? Heel binnenkort komt de bekende biologische Werfzeep in de shop. En ook bamboe tandenborstels en tandpasta zonder troep. Maar dat is nog heel even wachten. Wat we wel alvast in het assortiment hebben is: blikjes deodorant in 6 verschillende geuren. Helemaal puur natuur op basis van o.a. bijenwas. 




Eenvoudig huishouden
En er is een nieuwe categorie in het leven geroepen: eenvoudig huishouden. We hebben nog maar een beperkt assortiment, maar ook dat wordt snel uitgebreid. Voor nu kun je alvast bij ons terecht voor een groenteborstel van kokosvezels, waarmee je zoveel méér kunt schrobben dan alleen maar groente en fruit. Ook hebben we fijne knijpers van hout uit ecologisch beheerde bossen. Zelfs ook knijpers zonder metaal. 




Stukje bij beetje worden we steeds completer en hebben we méér producten om blij van te worden. Nieuwe producten vind je steeds aangekondigd op onze Facebookpagina


dinsdag 20 maart 2018

Wat receptjes en keukeninspiratie

Eierkoeken
Toen ik laatst blogde over de eierkoeken, die ik bakte, kreeg ik van alle kanten de vraag naar het recept. Ik beloofde het op de blog te zetten. Ik gebruikte het recept van Ingrid, die het op haar beurt uit een oude Libelle heeft. In het recept van Inge staat citroenrasp aangegeven. Ik had echter geen biologische citroenen in huis (van gewone citroenen, gebruik ik liever de schil niet) en ik liet het daarom achterwege. De eierkoeken waren er niet minder lekker om.

Klik hier voor het recept.




Pancakes
Een ander snel ontbijtreceptje: pancakes.

Ingrediënten:
- 400 ml melk
- 300 gr bloem
- 2 eieren
- 1 el bakpoeder
- een snuf zout
- boter of margarine om in de bakken

Werkwijze:
Zeef de bloem en het bakpoeder boven een kom. Voeg het zout toe. Doe er de melk en eieren bij en kluts alles met een garde goed door elkaar. Zorg dat er geen klontjes in het beslag zitten.
Verhit een koekenpan en doe er een klont boter of margarine in. Ik gebruik graag ghee (geklaarde boter), omdat die niet snel verbrandt. Schep een, twee, of drie  hoopjes beslag in de pan (zoveel als er in passen). Zodra je belletjes ziet verschijnen, draai je de pancakes om, tot beide kanten bruin en de pancakes gaar zijn.




Lekker met ahornsiroop. Maar stroop of poedersuiker doen het ook prima.
Dit is de simpelste versie. Je kunt van alles door het beslag roeren: een bakje bosbessen, wat citroenrasp, een theelepel vanille extract etc. etc. En natuurlijk kun je er van alles naast/op doen: een bolletje ijs, een toef slagroom, vers fruit etc. etc.



Jam
Wat er verder in de afgelopen tijd zoal uit mijn keuken kwam?
Een grote voorraad Mangojam en Mandarijnenjam.


Prakkies
Allemaal gewone ´prakkies´, die met de kou extra lekker smaakten:

Foute sperziebonen uit Egypte.
Maar ja, anders werden ze weggegooid...
De vleeseters hadden er hamlappen bij
Verse rode kool met appel.
Mmm.
De vleeseters hadden er kipfilet bij.




Soep
Een grote pan kerrie-pompoensoep, waarvan ik een deel weckte.



Het recept vind je op mijn blog Eenvoudig Lekker

Ramanas op zoetzuur
En ramanas op zoetzuur. Een experimentje wat lekker uitpakte :-).



Ook dit recept vind je op Eenvoudig Lekker

maandag 12 maart 2018

Maandag op Luijkensteijn

Wat was het een fijn lentedagje vandaag! Ik voelde de energie volop bruisen. Heel anders dan wanneer het winter is. Nu las ik dat ons toch weer koude(re) dagen te wachten staan. Maar ja, dat is niet zo raar. Maart roert zijn staart en Aprilletje zoet, geeft nog dikwijls een witte hoed. Toch geven dagen zoals vandaag (en gisteren) de burger mij weer moed. Moed dat het toch heus echt waar ooit lente en (nog fijner!) zomer wordt.

We waren vanmorgen met z´n drieën al om vijf uur van de partij. Willem voor z´n maandagse looprondje, Hans voor het maken van BHV-theorie en ik voor het opstarten van de nieuwe werkweek.

Ik heb om te beginnen in alle vroegte maar eens een to-do-list gemaakt. Er waren (zijn) zóveel losse eindjes, dat het een beetje ging spoken in mijn hoofd. Dan helpt zo´n lijstje om geen dingen te vergeten.

Het huis liep langzaam maar zeker leeg. Willem, Leendert en Hans gingen naar hun werk. Koos vertrok bepakt en bezakt voor een week op bivak. Jan en Henk moesten naar school. Alleen Maaike, Maria en ik bleven over. Maaike hoefde pas vanmiddag naar haar werk. ¨Leuk,¨ dacht ik, ¨dan kunnen we straks koffie drinken met die twee stukjes appeltaart die nog van gisteren over zijn.¨ Mooi mis dus! Toen ik eenmaal koffie gezet had, bleek er van die appeltaart geen spoor meer te zien te zijn. Ha, ha. Ook de stroopwafels waren op. Zelfs de ontbijtkoek was op. Maar wacht: er zijn nog steeds chocoladeletters (met korting van ná de Sint). Dan dus maar koffie met chocoladeletter. Ook lekker :-).


Na de koffie deed ik ochtendgymnastiek: 15 minuten krentenbrooddeeg kneden! Dat was om een paasstol te maken, die gefotografeerd moet worden voor de webshop.




Maria had ook lekker veel energie en had zin om keukenkastjes schoon te maken en op te ruimen. Ga je gang, kind! Graag! Voor foto´s heeft ze niet gemaakt. Maar neem van mij aan: het was een rommeltje. Het werd steeds hinderlijker, dat wanneer je een kastje opende, je bedacht moest zijn op lawinegevaar. Tupperwarelawines, weet je wel :-). Het gevaar is geweken. De kastjes zijn weer spic en span.


Wind en zonneschijn riepen om het hardst, dat de was vandaag best naar buiten kon. Volgens de weer-app zou het pas om 15.00 uur gaan regenen. Dus: naar buiten met die was!


Ik genoot een poosje van m´n bijen. Drie volken, die als een malle aan het vliegen waren. Gisteren, toen we naar de kerk liepen, had ik het al gezien: de els bloeit! Daar zijn de bijen dol op! Willem merkte nog op, hoe raar het is, dat ik wél allerlei bloemen en planten feilloos herken en weet te benoemen, maar dat ik géén gezichten en namen kan onthouden. Bij hem is het precies andersom. Nu, dan vullen we elkaar toch prima aan ;-).

Intussen rommelde ik verder aan de paasstol. De voorrijs was gedaan. Het deeg was doorgeslagen, het ei door het amandelspijs gekneed, de stol gevormd.


Er moest ook gewoon tarwebrood gebakken worden. Maria wilde dat nu eindelijk weleens leren. Prima hoor. Ik geef wel even een privé-workshopje. En kijk: Maria´s eerste zelf gebakken brood!


Handig, dat ze dat nu ook kan!

Mijn dag vulde zich langzaamaan met allerhande klusjes en er kon steeds iets van mijn lijstje gestreept worden. Niet dat dat lijstje korter werd, want steeds schoot er iets door m´n hoofd, wat óók nog moet gebeuren. Niet allemaal tegelijk en ook niet allemaal vandaag, maar het staat dan toch maar vast zwart op wit.

Trijnie kwam nog even aan. Gezellig.

Aan het eind van de middag was het zoals altijd pakjes-tijd. Eerst pakjes klaarmaken en daarna naar de post brengen. Ik schoot Albert Heijn binnen om een netje sinaasappelen te halen, wat ik nodig had. En ook meteen bakpapier, wat bijna op was. Terwijl ik rondliep, bedacht ik, dat ik gezien had dat er Ten Cate ondergoed in de aanbieding was. Vijftig procent korting en op=op. En Willem had t-shirts nodig. Gelukkig lagen er nog twee pakjes in zijn maat. Terwijl ik naar de kassa liep, bedacht ik, dat ik eigenlijk verschrikkelijke dorst had. Ik drentelde even langs de koelvitrine met sapjes en smoothies enzo. Maar ik kon het niet over m´n hart verkrijgen om 99 cent aan een oenig klein flesje uit te geven en bedacht, dat ik immers zó thuis zou zijn. Ik moest m´n dorst gewoon maar even negeren. Maar kijk! Bij de kassa´s stond een schap met flesjes icetea van Pure Leaf. Cold brewed (klinkt in het Engels natuurlijk interessanter), zonder allerlei rommel, best OK. Op vertoon van je bonuskaart een flesje gratis. Hè, precies op het goede moment :-).

Thuis gekomen ging ik achter het fornuis. Er stond vandaag pasta op het menu met een saus van allerlei restjes (ook soort van losse eindjes, toch?). Ik maakte een saus van een ui, bakje champignons, een flespompoen in blokjes, een courgette in blokjes, een paar tenen knoflook, een blikje tomaten, een blikje tomatenpuree, Italiaanse kruiden en Keltisch zeezout. Er ging een verdwaald blik worst in blokjes (die worst, niet dat blik ;-)) door. Is dat ook netjes opgemaakt. Als toetje een schaaltje yoghurt met een restje bessen op siroop. We hebben weer als een vorst gegeten!


Vanavond moest de paasstol op de foto. Maar daar is niets meer van gekomen. We hadden een raar drukke avond. Hans en Maria gingen naar de bouwmarkt voor materiaal voor een nieuw konijnenhok. Henk en Jan moest ik achter de vodden zitten om hun avondklusje te gaan doen en daarna huiswerk en onder de douche praten en en en. Willem z´n broer kwam nog even langs. Leendert kwam laat uit zijn werk en at dus ná. Hans kreeg een telefoontje, dat hij op DV 10 april naar Malawi vertrekt (waarover later meer). En het leek wel alsof iedereen bruiste van de energie, want volgens mij leken we met z´n allen op een verzameling stuiterballen :-).

Ik hoor net Maaike uit haar werk thuis komen. Maar het is dan ook al bijna dinsdag! De maandag was druk en vol, maar gezellig en productief. Een gewone, bijzondere maandag dus.

donderdag 8 maart 2018

Bak je eigen brood

Vanwege ziekte heeft één deelnemer aan de workshop ¨Bak je eigen brood¨ van vrijdag 9 maart zich afgemeld. Wie een last minute boeking wel ziet zitten, kan zich aanmelden: Workshop Broodbakken

dinsdag 6 maart 2018

Vakantie en weer naar school; winter en lente.

Vrijdag had Willem een dag vrij. Eigenlijk was het plan om samen met Jan een stuk Pieterpad te gaan lopen. Maar met gevoelstemperaturen van -16 werd dat plan netjes in de ijskast gezet (om die uitdrukking in dit geval maar eens te gebruiken :-)).

Evengoed was die vrije dag in de Voorjaarsvakantie echt een kadootje. We sliepen een beetje uit en lummelden wat rond. Om het vakantiegevoel compleet te maken, bakte ik eierkoeken als ontbijt.



We maakten plannetjes, maar wel dusdanig vaag, dat we nog alle kanten uit konden. Zo werd het een onverwachts opa/oma-feestje, doordat schoondochter Geertje appte, of ze een bakkie kon komen doen met de kinderen. Tuurlijk! Hoe fijn is dat, om eens lekker alle tijd voor de kleinkinderen te hebben! De jongens hebben zich prima vermaakt met de strijkkralen, die Geertje net voor een habbekrats van iemand overgenomen had.



´s Middags zijn we bij Wim op z´n nieuwe werk gaan kijken. Sinds 1 januari werkt hij bij Autobedrijf Muilwijk in Brandwijk. Wat was het leuk, om zo door de Alblasserwaard te rijden, met overal schaatspret!! Het was gewoonweg druk in de polder.

We kwamen tegen vijven bij Wim. Hij was nog niet klaar met werken, want er was een steekproef op een door hem gekeurde auto. En die steekproef liep vervolgens uit, doordat de meneer van het RDW een stagiair bij zich had, die de steekproef moest doen. Maar het was evengoed leuk om te zien waar Wim terecht gekomen is, ook al had hij niet echt tijd voor ons. Hij heeft het heel goed naar zijn zin en dat kan ik me helemaal voorstellen. De sfeer daar voelde erg goed en warm!


Ook zaterdag vierden we soort van mini-vakantie. ´s Morgens deden we ons zaterdagochtendbakkie bij schoonmama. En ´s middags vierde Trijnie haar verjaardag. Ze had daarvoor ´op z´n Trijnie´s´ uitgepakt. Het was heel gezellig, heel lekker en vooral: HEEL ROSE :-).




Toen we thuis kwamen is Willem nog heel even met Henk op het ijs op de sloot voor ons huis geweest. En omdat het toch echt heus ging dooien en er afscheid genomen moest worden van de winter, mocht Henk samen met neefje Henk ´s avonds nog even met Jaap en Maaike mee naar de Alblas.



En zo is de vakantie omgevlogen. Met ijspret, schaatsen, bibberkou buiten (ik vind het een wonder dat de cavia´s en konijnen het zo goed doorstaan hebben!), huiselijkheid binnen. En lekker even geen huiswerk. Henk had het dan ook voor de vakantie echt druk gehad! Hij moest op de vrijdag voor de vakantie zijn spreekbeurt houden. En hoe je het ook wendt of keert, dat is nu eenmaal altijd een heel project, wat gepaard gaat met zenuwen en droog oefenen enzo. Voor dat droog oefenen is het dan weer heel handig, als je veel broers en zussen hebt, die allemaal geduldig een keer willen luisteren. Minder handig is, dat ze allemaal commentaar en adviezen hebben, die je helemaal niet wilt horen. Henk deed zijn spreekbeurt over ¨Storm¨. De meester appte een leuke actie-foto. Maar goed, na dat harde werken was een weekje vrij heel welkom!


Maandag stond iedereen weer in de startblokken. En na 1 dag zit je dan weer in het ritme. Zo gaat dat immers. En nu in het weekend de dooi is ingezet en de temperaturen ineens rond de 10 graden liggen, is het alsof er een nieuw begin is. Alle drie mijn bijenvolken hebben de winter overleefd en de bijen vliegen weer als een malle. Hun wintervoorraad is nagenoeg op en ze hebben dringend behoefte aan nectar en stuifmeel. Niet in de laatste plaats doordat de koningin al rond de kortste dag weer is begonnen met eitjes leggen en er dus broed te verzorgen is. Zodra ik er tijd voor heb en het weer meewerkt, ga ik mijn volken inspecteren. Ik ben heel benieuwd hoe het er met ze voorstaat: hoe groot is het volk, of de koningin goed aan de leg is, of er varoamijten zijn enzovoorts.

Ik was intussen heel blij, dat de keukendeur weer fijn open kon: frisse lucht naar binnen en virussen naar buiten S.V.P.

Vanmorgen kreeg ik bijzonder bezoek. Er kwam een klasje kleuters. Zij werken over de bakker en kwamen bij mij een broodbakcursus doen. Hoe leuk is dat?!

De kindjes gaven eerst keurig een hand en zeiden hun naam. En daarna moesten ze toch echt eerst hun schatten aanbieden! Wat hadden ze hun best gedaan! Eerst kreeg ik een pakje van een jongetje, dat helemaal zelf een potje tarwemeel voor mij gemalen had. Hoe schattig :-). Daarna kwam er een pakje met bedankhandjes: heerlijke koekjes, door de kleuters gebakken!


En tenslotte nog een doos vol prachtige klei-gebakjes. Zó prachtig versierd! Geweldig.



Nadat ik alles had bewonderd, kregen de kinderen limonade en een cupcakeje. Maria had mini-cupcakejes gebakken. Feestelijk, en toch niet teveel.



Want er moest later op de ochtend natuurlijk nog brood geproefd worden :-). De juffen kregen koffie en daarna gingen de kinderen aan de slag.

Ik had voor elk kind een placemat neergelegd en daarop een aluminium bakvormpje.



Dat vormpje mochten ze om de beurt invetten. Intussen vormde ik voor allemaal drie bolletjes deeg. Die mochten ze nat maken, in zaadjes dopen en in hun vormpje leggen. Wat waren ze gezellig bezig! Het was handig, dat Maria ook mee kon helpen.

Toen alle kinderen hun kadetjes klaar hadden, mochten die onder een theedoek gaan rijzen. Ik vroeg de kinderen, of ze ook een liedje hadden geleerd over de bakker. Dat hadden ze! Ze zongen over een molenaar die meel maalde, over een bakker die brood bakte, over kindjes die boterhammen aten. Boterhammen met chocopasta, met vruchtenhagel en met worst. Laat ik nu juist die drie soorten beleg klaar hebben liggen om boterhammen mee te beleggen! Iedereen kreeg een bordje en ik sneed heel wat boterhammen. De kinderen mochten zelf smeren en smikkelden en smulden. Eén kindje had trouwens helemaal geen geduld gehad om op die proeverij te wachten. En die hoefde ook geen beleg op haar brood. Ze had steeds een stukje van het brood wat op tafel lag geplukt. Ik had dat natuurlijk wel zien gebeuren en er stiekem dikke pret om gehad :-))).



Ik vertelde de kinderen nog het één en ander over brood bakken. Over meel en bloem enzo. En terwijl de broodjes in de oven werden gebakken, las de juf gezellig een verhaaltje voor.

Wat waren de kinderen trots op hun zelfgebakken breekbroodjes!! Ze kregen ze allemaal mee in een papieren tasje met ook nog een paar staafjes vruchtenhagel. En alle kinderen kregen van mij een echt verdiende handtekening onder hun bakkersdiploma!

De ochtend was omgevlogen. Wat heb ik genoten!

Vanmiddag was het weer het gewone werk. Schoonmama, die altijd op dinsdagmiddag koffie komt drinken, was verkouden en wilde ons niet aansteken. Zo had ik wat extra tijd om kruiden voor de webshop in te pakken en een lekkere prei-ovenschotel te maken.




Vanavond was ik wéér juf: geschiedenisjuf. Henk heeft morgen een repetitie en ik mocht met hem oefenen en hem overhoren. Het Twaalfjarig Bestand, de Nationale Synode, dat. Ik ben weer helemaal bijgespijkerd. En Henk hopelijk ook ;-).