dinsdag 22 mei 2018

Een écht bedrijfje :-)

Het is maar goed, dat ik vorige week m´n sopdoek voor een weekje aan de wilgen hing. Er had deze week echt niets van poetsen of opruimen gekomen. Deze week heeft m´n webshop extra tijd en aandacht nodig. De bestellingen rollen vanaf zaterdag gestaag binnen. Willem zei vanmorgen, dat ik er maar aan moest gaan wennen, dat ik een echt bedrijfje heb. Ha, ha, wie had dat ooit kunnen denken. Ik wilde vroeger al graag winkeltje spelen en nu héb ik zomaar een winkel. Weliswaar een webwinkel, maar toch.

Ik was zo´n beetje de hele dag aan het inpakken en overal stonden clusters van dozen en bestellingen, waarvan alleen ik maar wist, wat ermee gebeuren moest: nog een ontbrekend product erbij, het kadootje erbij, het verzendetiket nog printen, of wat dan ook. M´n kamer veranderde in een soort stellingloos magazijn.






En ja, als je veel verkoopt, moet je ook veel inkopen. En als je een eenmansbedrijfje hebt, moet jíj dus óók die inkoop doen. Ik zat al vroeg achter de laptop om bij verschillende bedrijven orders te plaatsen en om half 10 stapte ik in de auto voor een extra ritje naar molen De Driekleur.

Toen ik thuiskwam, was Maaike ijverig bavaroispoeder en geleroompoeder aan het inpakken. En Maria kreeg juist haar mentrix weer op bezoek, voor een laatste oefenronde voor het examen. Zo waren we allemaal fijn bezig.

Tussen de bedrijven door was ik ook druk met de was. Ik had geluk. Het dreigde hier weliswaar de hele dag, maar behalve een paar verdwaalde, grote, warme druppels, bleef het droog en kon ik een flink gat in de was slaan. Met een kind wat terugkwam van kamp en één die terugkwam van bivak, lag er weer een onmogelijk grote hopper.

Henk had vanmiddag vrij en steeds kwam er zomaar stiekemweg een knulletje ons huis binnengeslopen. Ze weten hier de weg wel. Op den duur waren ze met z´n vieren. Ze waren gezellig met elkaar aan het spelen, dus helemaal goed. Maar toen ze lang genoeg naar m´n zin achter verschillende schermen gezeten hadden, heb ik ze toch maar even naar buiten ´geveegd´ :-).

Het lukte om prachtig op tijd naar het postkantoor te rijden.



Daar weten ze het inmiddels al, dat ik af en toe heel veel dozen aanbied, als er een actie is. Er wordt nooit gemopperd, terwijl er toch soms erg zware dozen bij zitten. Op FB vroeg iemand zich af, of ik niet lang werk had achter dat loketje. Maar nee. Alle dozen hebben al een verzendetiket en het is een kwestie van even de scanner erlangs halen. Niettemin ben ik weleens wat langer tijd kwijt bij de post, want achter dat ene loketje wordt van alles gedaan. Als je dan pech hebt en er staat net iemand voor je die een pakje komt ophalen (pakje moet opgezocht worden, en wordt een legitimatiebewijs gevraagd, dat moet omstandig nog ergens vandaan opgediept worden, er moet een handtekening voor ontvangst geplaatst worden), of iemand die zijn/haar auto komt overschrijven, of iemand die 26 poststukken komt inleveren, die stuk voor stuk gewogen en gefrankeerd moeten worden... Maar ik vind het meestal geen probleem om daar even te wachten. Behalve als ik met een paar dozen in mijn handen sta. Dan lijken m´n armen minstens 10 centimeter langer, als ik eindelijk aan de beurt ben :-).

Vandaag ging het gesmeerd en ik liep nog even bij AH naar binnen voor een nasigroentepakket (géén tijd, géén puf, géén voorraad om vandaag zelf te snijden) en een pak vla (luie-wijven-pap). Tja, ik was even echt moe, want ik was vanaf 5 uur vanmorgen nonstop in touw geweest. Ik kookte bami. Lekker met pindasaus, kroepoek, gebakken eieren en atjar tjampoer. Mmm!

Vanavond heb ik niet veel bijzonders gedaan. De was afgehaald, nu het dan toch eindelijk een beetje serieus leek te gaan regenen. Daarna nog broden gebakken en samen met Willem de keuken opgeruimd. Willem was ook gaar en we zijn tegen elkaar aan op de bank in slaap gevallen. Ha, ha. We werden geloof ik wakker van elkaars gesnurk en toen was het 8 uur, koffietijd. ¨Wat worden we toch ouwe sukkels¨, zeiden we glimlachend tegen elkaar.

De zon ging vandaag prachtig onder en nu ga ik nog even lezen. Heb een indrukwekkend boek over ouders, die twee kinderen verloren: Eenvoudig geloof.