Hè, hè, wat ben ik blij met m´n vorige week genomen besluit, om eens flink gas terug te nemen! Soms verzeil je min of meer ongemerkt in een situatie, die eigenlijk niet goed bij je past. Dan heb je een moment van reflectie nodig om daar achter te komen. En daarna moet je uiteraard besluiten om iets met je nieuwe inzichten te doen.
Het afgelopen jaar was het bijna aaneengesloten druk met allerlei ´projecten´. Het laatste project was het afronden van mijn kookboek. Ik had ernaar uitgekeken, dat dat project klaar zou zijn. Ik wilde de dingen gaan doen, die ik van plan was, toen wij hier bijna drie jaar geleden kwamen wonen: bezig zijn met mijn moestuin, wecken, van mijn huis een ´thuis´ maken, naaien, kippen houden, bijen houden, misschien wel weer wijn en zeep maken, lezen, bijbelstudie...Er lagen plannen genoeg.
Maar wanneer je boek af is, blijkt daar een soort automatisch vervolg aan vast te zitten, waar ik niet bij stil gestaan had. Het is achteraf wel logisch, want dat boek moet natuurlijk verkocht worden. Er moet dus bekendheid aan gegeven worden. En voordat ik het wist, had ik allerlei afspraken in de agenda staan voor lezingen, workshops, demo´s enzovoorts. Gelukkig kwam toen dat reflectie-momentje: ho, stop! Is dit werkelijk allemaal nódig? Of is het alleen maar leuk? Maar is het dan zó leuk, dat je je mooie plannen zomaar in de ijskast gooit? En hoeveel tijd gaat dit allemaal kosten? Wil je dat? Wórd je zo langzamerhand niet geleefd?
Het was ook vooral het gevoel van de rollercoaster waar ik in terecht kwam, wat me deed beseffen: dit wil ik niet. Ik wil met alle plezier mensen inspireren op allerlei manieren, maar niet allemaal direct en niet allemaal strak achter elkaar in een duizelingwekkend tempo en volgens een kei-strakke agenda. Ik besloot weer terug te gaan, naar hoe het ooit was en hoe ik het wil: met tijd en aandacht voor gezin, familie en de mensen die op mijn pad komen. Niet één tandje terug, geen twéé tandjes terug, maar een heel tandwiel terug :-).
Hè, heerlijk!
In die ontspanning na dat besluit ben ik fijn begonnen aan achterstallige klusjes. Klusjes die een beetje op mijn nek begonnen te zitten en waarvan je helemaal blij wordt, als je ze kan afvinken. De naaimachine kwam bijvoorbeeld daarom weer eens op tafel.
Ik bakte gezellig een cake in mijn wonderpan op het petroleumstel.
Ik groef de azalea op uit de tuin. Ik kreeg die azalea van een deelnemer aan de workshop. Na de bloei heb ik hem buiten gezet en dat lijkt hij overleefd te hebben. Ik heb hem in een mand voor het raam gezet. Er zitten heel veel kleine knopjes in. Hopelijk krijg ik hem in bloei. Dat zijn de dingen, waar ik van geniet!
Ik ben ook heerlijk aan het opruimen geslagen. Elke dag maar een klein beetje, want het is best druk in de webshop. De zwangere dames komen nog regelmatig een poosje helpen. Vrijdag waren ze er nog een keer met z´n drieën tegelijk. Echt super speciaal!
Vandaag kwam Willemijn nog weer een kleine dag helpen. We hebben nu bijna alles klaarstaan voor december. Want die maand zal ik het toch echt zonder hun hulp moeten stellen. Maar dat gaat vast goedkomen!
Zaterdag was er hier feest. Mirjam vierde bij ons haar verjaardag. Dirk had bedacht om voor de hele meute roti te maken. Dat had hij al zó lang beloofd en nu was het dan zover. Dirk en Mirjam waren ´s morgens thuis al begonnen en kwamen om 15.00 uur met grote pannen en allerlei ingrediënten om de maaltijd bij ons af te maken. Roti maken voor 22 personen is toch echt wel een enorme klus, hoor! En zeker als je dan ook nog eens vier variaties maakt: roti met vlees gewoon pittig, roti met vlees extra pittig, roti vega gewoon pittig, roti vega extra pittig. Het lukte allemaal perfect en we hebben enorm lekker zitten smullen.
