Even een logje met van alles en nog wat. Ik moet toch zó vaak denken aan wat mijn moeder altijd zei: ¨Elke dag een andere film.¨ Zo is het maar net :-).
Vorige week zaterdag zijn Willem en ik al vroeg op stap gegaan naar het Brabantse. We hadden vorig jaar via Marktplaats bij een bedrijf een parasol gekocht. Hij was echt niet goedkoop. Integendeel, het was eigenlijk een rib uit ons lijf. Maar wij hebben er jammergenoeg alleen maar pech mee gehad. Al na een paar dagen woei hij omver en waren er dingen verbogen. Ik heb daarover gemaild, want er stond helemaal geen harde wind en de beide compartimenten van de voet waren helemaal gevuld met water. Dan moet zo´n parasol toch niet zomaar omver waaien, lijkt me. Ik had een filmpje gemaakt waarop Henk met één arm die parasol zó omver kon duwen. De verkoper is langs gekomen en was het niet met ons eens. Hij kreeg die parasol níet zomaar omver geduwd, zei hij, en hij had zelf al een paar jaar zo´n zelfde ding in zijn tuin bla bla bla. Hij wilde dan nog wel de verbogen onderdelen nabestellen, zodat we die konden vervangen, maar die zou hij dit jaar pas met de container uit China geleverd krijgen. Nou ja, de rest van de zomer zaten we met een verbogen parasol en dat vond ik niet leuk.
Dit jaar hebben we die parasol misschien vijf keer opgezet gehad. Intussen hadden de mannen hem al een keer helemaal uit elkaar gehad, dingen vervangen en weet ik veel, omdat hij door de rem geschoten was. Dat gebeurde vorige week prompt weer een keer, terwijl we eronder zaten te eten en er echt niet veel wind stond. Doordat de parasol door de rem heen schoot, draaide hij vol op de wind. Hans vloog op, om het gevaarte tegen te houden. Maar terwijl hij de sol uit de wind draaide, brak er spontaan een balein af. Tel daarbij op, dat één van de watertanks onder voet ook al lek was en door ons gevuld was met zand en je begrijpt, dat het echt einde verhaal was. Een enorm zure miskoop, helaas.
Maar wat nu? We hebben er over nagedacht, eraan gerekend, er info over opgezocht en waren het er over eens geworden: we zouden nu voor een echte horeca parasol gaan. Zo´n grote, met de paal in het midden, die je in je terras ingraaft.
En zo kwam het dat we zaterdagochtend al vroeg naar Brabant reden, omdat we al om 9.00 uur een afspraak hadden bij een showroom om naar zo´n horeca parasol te gaan kijken.
Het was een uurtje rijden en ik zat heerlijk te handwerken. Ik legde de laatste hand aan het jurkje voor Naomi. Op de terugweg had ik het af, op het afhechten van de draadjes na. Ik appte met Maaike en die zei meteen: ¨O, dan komen we frietjes eten vanavond, hoor. Dan kan ze het passen.¨ Leuk! Dat was mijn idee ook :-).
Ergens tussen het zaterdagwerk door, hechtte ik steeds wat draadjes af en het jurkje hing in de loop van de middag klaar. Wat was dit een leuk werkje! En wat staat het enig bij Naomi!
Maandagavond was het de diploma-uitreiking van Henk. Ook weer echt zo´n mijlpaal. Ons jongste kind heeft zijn diploma! Het was dus voor ons de laatste keer dat we als ouders op die school waren. Intussen loopt al wel onze oudste kleinzoon daar rond...
De diploma-uitreiking was leuk georganiseerd. Eerst was er een algemeen deel met alle geslaagde kandidaten. Daarna was de uitreiking per klas in een lokaal. Elke mentor mag daar dan zelf zijn/haar invulling aan geven. We hebben in de afgelopen jaren al van alles langs zien komen: gedichtjes, cryptogrammen, vergelijkingen met dieren en noem maar op. De mentor van Henk vloog het ook heel origineel aan. Hij is leraar Nederlands en dus altijd met boeken bezig. Hij had voor elke leerling een boek gescoord en aan de hand van titel of inhoud was er dan een passend praatje. Henk kreeg een boekje met allerlei bomen, omdat hij boomverzorger wil worden.
Na de uitreiking was er nog een feestelijk moment op het plein, met een hapje en een drankje. Maar daarna was het toch echt Adieu.
Woensdag ging er een bijenvolk zwermen. Dat had ik niet meer verwacht. De zwermtijd is eigenlijk wel aardig voorbij. Maar met het natte voorjaar is alles anders.
Ik zag dat de zwerm in de boom middenin het weitje naast ons huis ging hangen.
Ik vroeg aan de buurvrouw of ik de ladder mocht lenen om ´s avonds die zwerm te gaan scheppen. Dat was prima. Aan tafel vertelde ik, dat ik een zwerm ging scheppen en na het eten ging Hans eens kijken, waar die zwerm precies hing. Hij had een plan: als hij zijn snipperbus bij de boom zou rijden, zou ik daar op kunnen gaan staan. Hij zou dan voorzichtig met een stokzaag de tak, waaraan de zwerm hing, afzagen en dan kon ik de zwerm heel gemakkelijk in de kieps afschudden.
Ik vond het enigszins omslachtig, maar wilde het idee wel een kans geven. Maar zou de bus niet vast komen zitten in de drassige wei? Hans dacht van niet, want hij had er de afgelopen weken ook al een paar keer snippers voor de buurvrouw gestort en dat was ook goed gegaan. Nou, vooruit met die geit dan maar.
Hans ging zijn bus de wei in rijden en ik trok mijn imkerpak aan en zocht m´n attributen bij elkaar. Maar ja. Laat nu die bus tóch wegzakken! Hans kwam helemaal vast te zitten!
Ik ben dus toch maar met een ladder de boom in gegaan, om die zwerm te scheppen en daarna gingen we proberen om die bus weer los te krijgen.
Eerst gewoon duwen. Ging niet. Toen kwam iemand van de buren met een sterke 4 x 4 auto. Lukte niet. Toen kwam de buurman met z´n trekker. Lukt ook niet. Toen probeerden ze het met de 4 x 4 en de trekker tegelijkertijd. Mis. Tenslotte werd er een grote sterker trekker van een boer uit de buurt geleend en, he, he, die trok de bus er in een mum van tijd uit. Wat een film toch weer.
Maar daarmee was de film nog niet ten einde. Intussen had Maria mij geappt: Julian was van de trap gekukeld. Van boven naar beneden! Wat een schrik! En, omdat ik wist, dat Maria die avond alleen was, ben ik er snel naar toe gegaan, om te kijken, of ik iets kon doen. Ach, dat arme kereltje! Het was gelukkig heel goed afgelopen met alleen maar een flinke bult, een blauw oog en een schaafplek. Dus hebben we geprobeerd de zwelling te koelen en zalfjes gesmeerd enzo. En Maria heeft Julian die nacht een paar keer gewekt.
Gisteren was Leendert jarig. Hij is 28 geworden. Waar blijft de tijd?
En vandaag moest ik het shop-werk zonder Maria doen. Het bedrijf waar Jan-Hendrik werkt viert een jubileum en al het personeel mocht met hun gezinnen mee met het tweedaagse jubileumuitstapje. Hoe leuk is dat?
Intussen staat de agenda hier bol van de activiteiten, afspraken, to do´s. De rommelige zomerperiode is officeel van start gegaan ;-).