Zoals gewoonlijk maak ik aan het einde van het jaar ook de balans op wat de moestuin betreft.
Het was een lastig moestuinjaar. Eerst was daar een heel nat voorjaar, waardoor het jonge pootgoed vaak later dan normaal uitgeplant kon worden. Vervolgens hadden we te maken met enorm veel slakken. Dat was vanwege het vochtige weer. Tenslotte volgde er nu ook niet echt een stabiele zomer, maar was het er één van halen en brengen. Alles bij elkaar zorgde het voor de nodige uitdagingen.
We wonen nu op een paar dagen na alweer 5 jaar in Bleskensgraaf. Bleskensgraaf is een dorp in de Alblasserwaard, zo´n beetje tussen Gorinchem en Dordrecht in. Daarvóór heb ik mijn hele leven in Alblasserdam gewoond. We hebben werkelijk geen seconde spijt gehad van onze verhuizing.
Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. Je kunt dan zelf beslissen, of je verder wilt lezen, of de reclame aan je voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.
(Wellicht ten overvloede: als ik buiten deze advertorials op mijn blog weleens een link plaats naar een winkel, evenement, of wat dan ook, dan zijn dat altijd onbetaalde links en heeft het niets met reclame te maken.)
Deze maand staat hier Stichting Stéphanos in de schijnwerpers.
Oscar is een jongen van 7 jaar en hij woon in Malawi. Wat ziet hij er lief uit met zijn vrolijke lach!
De papa en mama van Oscar zijn overleden en hij is dus een wees. In het zeer arme Malawi is er voor weeskinderen nagenoeg geen toekomst. Daarom is het van het grootste belang, dat deze kinderen geholpen worden. Gelukkig wordt Oscar geholpen door Stichting Stéphanos! Hierdoor kan hij naar school.
Op school leert hij lezen, rekenen en schrijven. Maar hij hoort er ook vertellen uit de Bijbel. Als hij goed zijn best doet, kan hij later automonteur worden. Dat is zijn grote droom!
Wil je er aan meehelpen, Oscars droom te laten uitkomen? En wil je ook andere (wees)kinderen helpen? Dan is er mooi nieuws!
Als je in december een gift overmaakt, wordt deze door een ondernemer verdubbeld!
Hoe fijn is dat?!
Doneer HIER en lees daar meteen alles over de verdubbelingsactie.
Door Stéphanos te steunen worden (wees)kinderen en kwetsbare gezinnen geholpen met onderdak, voedsel, kleding, medische zorg en (Bijbels) onderwijs.
Je gift in december maakt een dubbel zo groot verschil!
Malawi en het werk van Stéphanos heeft een extra warm plaatsje in ons hart. Als je hier al lang meeleest, kun je je vast nog wel herinneren, hoe onze Hans drie maanden in Malawi is geweest om daar vrijwilligerswerk te doen. Dat heeft op hem, maar ook op ons als gezin, een onvergetelijke indruk nagelaten. Wat zou het fijn zijn, als er veel giften binnenkomen?!
Vorige week had in ineens zin om weer eens zelf yoghurt te maken. Ik doe dat niet altijd, maar met vlagen. Zelfgemaakte yoghurt is heel lekker en als ik het maak met de rauwe melk die we bij de boer halen, is het ook een stuk goedkoper.
Vorige week maandag zijn onze vrienden, Marco en Ellen, uit Zwitserland gearriveerd. Ze genieten van een heerlijke vakantie in Dordrecht.
Vorige week, laat op de donderdagavond, is ons elfde kleinkind geboren! Hij heet Walter en is een zoontje van Koos en Willemijn.
Het is maandagavond en Willem en ik zijn een avondje samen thuis. Dat gebeurt niet zo vaak. Het begon er al mee, dat we maar met z´n tweeën zaten te eten. Henk belde om een uur of vijf op, dat hij bij Hans in Mijnsherenland was en pas ná het eten naar huis zou komen. Eigenlijk was ik van plan om aardappels, worteltjes en vis klaar te maken. Maar nu we maar met z´n tweeën zouden zijn, wijzigde ik m´n plan. ¨Wat vind je ervan om lekker erwtensoep te eten?¨ vroeg ik aan Willem. Ja, dat vond hij prima. Het is er dan ook echt wel weer voor. Huh, zo´n koude wind als er vandaag stond!
Zaterdag had ik een vol programma voor de boeg, toen ik om 5.00 uur uit m´n bed rolde.
Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op dit blog? Hoezo?¨
Rondom de tekst van m´n blog draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ´Eenvoudig Leven´. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik ze uit eigen ervaring van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´advertorial´ mee. Je kunt dan zelf beslissen, of je verder wilt lezen, of de raclame aan je voorbij laat gaan. Er verschijnt maximaal één advertorial in een maand.
Als ik buiten deze advertorials weleens een link op mijn blog plaats naar een winkel, evenment, of wat dan ook, dan gaat dat altijd om een onbetaalde link en heeft het niets met reclame te maken.
Deze maand schrijf ik een advertorial voor een trouwe adverteerder met mooi nieuws:
Bellebien
Bellebien is een webshop waar je origineel en stijlvol woon- en keukentextiel kunt vinden. De kans is groot, dat je al eens bij Bellebien in de webshop hebt rondgekeken of er hebt geshopt. Bellebien bestaat dit jaar namelijk maar liefst al twintig jaar!
Nieuwe website
Bellebien viert dit 20-jarig bestaan met een nieuwe website. De website ziet er prachtig en heel overzichtelijk uit. Ik ben zelf een echte liefhebber van mooi textiel en als ik in de vernieuwde webshop rondstruin, voel ik me als een kind in een snoepwinkel. Er is zóveel moois te zien! Van prachtige theedoeken tot mooie tafelkleden. Van originele kruikenzakken tot mooie sjaals. Van luchtige hamamdoeken tot warme plaids. Te veel om op te noemen!
Nieuwe producten
Met de lancering van de nieuwe website zijn er ook veel nieuwe producten toegevoegd. Kijk bijvoorbeeld eens bij de plaids. Je kunt er blíjven scrollen, want de keuze is nu echt reuze.
En er zijn niet alleen prachtige, Engelse, wollen plaids, maar nu ook praktische fleeceplaids. Die zijn wellicht fijner als je kinderen en/of huisdieren hebt en de plaids vaker gewassen zullen moeten worden. Net zoals alle producten van Bellebien, zijn deze fleecedekens van een heel goede kwaliteit. Ze gaan niet pillen, zijn mooi afgewerkt met een festonrand en blijven mooi (ook na vaak wassen).
Zaterdag was mijn vriendin Wilma jarig en Willem en ik gingen haar ´s morgens feliciteren. We genoten van de koffie en de taart en van de gesprekken met mensen die we een tijd niet gezien hadden. Het was een feestelijk begin van de dag.
Morgen geef ik een workshop ´Bak je eigen brood´. Ik bak dan altijd allerlei voorbeeldbroden. Dit seizoen pak ik dat een beetje anders aan, dan vorige seizoenen. Ik kneedde voorheen altijd vier degen tegelijk (in vier verschillende apparaten). Nu heb ik er drie broodbakmachines bíj gekocht en kan ik zeven degen tegelijk kneden.
De eerste keren moest ik er wel even aan wennen, dat er zeven apparaten tegelijk draaiden. Voor mijn gevoel gingen er continu kookwekkertjes af. Ik schoot er gewoon een beetje van in de stress. Maar nu heb ik de slag helemaal te pakken. Het werkt veel efficiënter.
De afgelopen week waren er nogal wat feestelijkheden. Dat maakte de week best speciaal.
Vorige keer schreef ik al over m´n weck-projectjes van deze week. En inderdaad zijn er aardig wat gevulde weckpotten in de kelder beland. Potten met rundvlees, gehaktballen, rode kool en tomaat-paprikasoep.
Zaterdagochtend gingen Willem en ik al bijtijds op weg naar Amersfoort. We gingen een bakkie koffie doen bij Dirk en Miriam, maar brachten ook meteen een bezoekje aan de Turkse supermarkt daar (Omur markt aan het Neptunusplein). Het is eigenlijk meer een Turkse groothandel, met hoog opgestapelde dozen en kratten en pallets vol olie en bulgur en couscous en ingemaakte groenten enzovoorts.
De laatste dagen kreeg ik verschillende keren de vraag: ¨Wanneer schrijf je weer eens?¨ Poeh! Is het zó lang geleden, dan? Nou, eigenlijk valt het nog wel mee: een dag of tien. Tja, het was een beetje druk ;-).
Even een update van hier.
Nu Maria is bevallen, sta ik er in de webshop nagenoeg alleen voor. Natuurlijk zijn er regelmatig handjes die toegestoken worden. Dan zorgen Willem en/of Henk bijvoorbeeld voor het sjouwwerk. Alle ingepakte producten zetten ze voor me op de lift en daarna beneden op een kar. Dan hoef ik alles alleen nog maar in de schappen te zetten.
Ook is vorige week Maaike een poosje komen helpen met inpakken en orders picken. Dat helpt allemaal zeker mee.
Gisteren is bij Maria en Jan-Hendrik een dochtertje geboren! Ze heet voluit Esther Adriana. Haar roepnaam is Esther. Adriana is mijn tweede naam en dus ben ik ook nog vernoemd. Wat een eer!
Vorige week was het weer een overvolle week. Vol met voorziene, maar ook met onvoorziene dingen. Het begon eigenlijk op maandagochtend al met iets in de rubriek ´onvoorzien´.
Er is weer een week voorbij gevlogen. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: er is niets terechtgekomen van m´n opruimplannen! Er was domweg geen tijd voor opruimklusjes. Of ik had het zaterdag moeten doen en niet met Willem moeten gaan wandelen. Nou, dat vind ik geen lastige keuze hoor :-).
Nadat ik vorige week de badkamer een extra beurt had gegeven en ook de laden van het wastafelmeubel schoongemaakt had, was ik vanzelf in de opruimmodus gezakt. De volgende klus zou de kast op onze slaapkamer zijn.
Na een onrustige nacht stond ik vorige week maandagochtend op, om weer aan het werk te gaan. Ik had er zin in! Maar ik was ook onrustig. Ik zag zóveel werk en wist haast niet waar ik moest beginnen.
Vrijdag was het alweer onze laatste vakantiedag op de camping, voordat we ´s zaterdags zouden gaan inpakken en naar huis gaan.
Maandag was het de dag, waar we al lang naar uitkeken: we gingen op vakantie! Dit jaar kamperen we met drie jongens in Onstwedde. Henk, neef Henk en vriend William zijn mee.
Ik ben extra vroeg opgestaan, om alles op tijd ingepakt te krijgen en ons huis opgeruimd achter te laten voor Hans, die al eerder vakantie had en deze week gewoon werkt. Toch ging het natuurlijk weer anders dan gepland. Zaterdagavond voelde ik een aderontsteking in mijn bovenbeen opkomen en van zondag op maandagnacht had ik wakker gelegen van de pijn. Met mijn verleden van ziekenhuisopname vanwege een uit de hand gelopen aderontsteking en ook twee keer een longembolie, vond ik het toch wel verstandig om even te overleggen met de huisarts. Ik belde dus de assistente, deed m´n verhaal en vroeg, of het misschien een idee was, om de bloedverdunners (die ik levenslang slik) te verhogen. Maar nee, ze oordeelde het te heftig om zo op vakantie te gaan en vroeg, of ik om half 10 toch even bij de dokter langs kon komen. Ja, dat doe je dan natuurlijk.
De dokter vond het een forse ontsteking en ging eens nadenken, wat voor nu het beste was. Hij dook daarvoor in z´n laptop en ja, de bloedverdunners moesten maar verdubbeld worden. En verder zo spoedig mogelijk drukkousen aan laten meten en maar gaan nadenken over (weer) een operatie. Gelukkig kon ik verder wel op vakantie.
Thuisgekomen ben ik verder gegaan met de inpakkerij. Maria en Julian waren er ook en Maria hielp een handje mee. Dat was fijn. Een beetje anders dan ik in mijn hoofd had, konden we toch om 12.00 uur de deur achter ons dichttrekken en vertrekken. Maria en Julian zwaaiden ons uit.
Eerst reden we over Nieuw-Lekkerland om William op te halen. Vervolgens over Alblasserdam om Henk W. op te halen en daarna draaiden we de A15 op. Met het tentwagentje achter de auto, was het een reis van een kleine drie uur. We zouden regelmatig stoppen, zodat ik mijn benen even kon bewegen. Met een aderontsteking is dat belangrijk.
We hadden een voorspoedige reis en tegen vijven reden we camping De Sikkenberg op. Ik had een luxe plaats geboekt met eigen sanitair en Harmen wees ons welke plaats hij voor ons gereserveerd had. Het is een gezellig veldje met drie safaritenten en vier kampeerplaatsen met sanitair. De plaatsen zijn ruim en mooi afgezet met heggen. Het grote uitpakken kon beginnen. Willem en ik zouden onze eigen De Waardtent opzetten. De jongens mochten hun eigen tunneltent gaan opzetten. Het ging allemaal gesmeerd.
Toen de tenten stonden reden Willem en ik naar een supermarkt om spullen voor het avondeten en het ontbijt te kopen. We hadden geen ruimte in de auto, om dat allemaal van thuis mee te nemen. En omdat we een piepklein koelkastje hebben, moeten we sowieso elke dag even naar de supermarkt voor koelverse spullen voor één dag. Altijd leuk om in een onbekende supermarkt te winkelen. Ik nam een verspakket mee voor een Griekse maaltijd. Kocht er extra aardappeltjes en gehakt bij. Dat zou vast voldoende zijn voor vijf personen.
Bij de tent smorrelde ik de maaltijd op het campinggasje en na een late maaltijd daalde de avond.
We keken op ons gemakje wat rond, scanden de qr-code voor meer info en reden weer terug naar de camping. Lekker nog even hangen voor de tent.
Hoe heerlijk is het, om als het dan afgekoeld is, in je slaapzak te kruipen! De geluiden verstommen dan en je wordt pas weer wakker, als het licht wordt in de tent. Ik hoorde steeds getik, alsof er een beestje ergens tegenaan tikte. Ik zag het al snel: de boom op ons veldje is dood en daar zat een specht al kloppend zijn ontbijt bijeen te vergaren.
Aan het ontbijt vertelden we de jongens, dat we deze dag eerst naar een jachtwinkel zouden gaan en daarna naar Duitsland zouden rijden. Jagen en schieten is de grote hobby van Henk W. en een bezoekje aan een jachtwinkel mocht in deze vakantie dan ook niet ontbreken.
Na de vaat gingen we dus op stap.
We hadden twee winkels in de buurt gevonden. De eerste was in Stadskanaal, maar daar bleken ze niet veel méér te hebben dan kleding en wat accessoires. Daar waren we dus snel uitgekeken. De tweede winkel bleek een webshop te zijn. Maar de mevrouw, die naar buiten kwam, vertelde ons, dat we naar Dalen bij Witvoet moesten zijn. Okay. Dat was wel weer een dik half uur rijden, maar dat hadden we er voor over. En ja, dat bleek dan toch echt een jachtwinkel te zijn.
Ook al was de vader van de winkelmevrouw ziek en was hij nu juist degene, die alles van de winkel en de producten wist, toch werden de jongens zo goed mogelijk geholpen en mochten ze alles bekijken. En uiteindelijk schafte Henk W een ganzen-lokfluitje aan. Onze Henk kocht een nieuwe hoofdlamp, want hij had de zijne vorige week op de fair laten liggen. En William kreeg een zakmes/-tool van Henk. Nog een verlaat verjaardagskado. De jongens hadden nog wel langer rond willen kijken, maar de winkel sloot voor de lunch. Dus stapten ze met hun nieuw verworven schatten de auto weer in.
De mevrouw in de winkel had gezegd, dat Lingen wel een leuke Duitse stad was. Het was ook niet heel ver rijden. Ik geloof een dik half uur daar vandaan. Maar voordat we de snelweg opdraaiden, trakteerde Willem nog even op een lekker softijsje voor iedereen. Dan konden we in Duitsland wel iets eten voor de lunch.
In Lingen parkeerden we weer in het centrum en we liepen zó de weekmarkt op. De handelaren waren al aan het inpakken, maar de viskraam was nog vol in bedrijf. Het bleek een visboer uit Spakenburg te zijn en de mannen lieten zich de vis weer goed smaken :-). We zaten vlakbij het prachtige oude stadhuis en genoten van de sfeer in de stad.
Terwijl de jongens het leuk vonden om op eigen gelegenheid nog wat rond te slenteren, wandelden Willem en ik net buiten de hoofdstraat rond. Wat een mooie, oude gebouwen zagen we. Zelfs een toren uit dertienhonderdzoveel! Maar daarna moest ik toch wel even gaan zitten. Mijn been ging steeds zeerder doen. Tijd om zachtjesaan weer op huis aan te gaan.
Nu zit ik even uit te rusten. Om me heen voetballen er kinderen en stijgen er overal lekkere luchtjes op. De jongens zijn zwemmen en ik ga langzamerhand ook maar eens wat smorrelen :-)
Woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag stonden we op de Terdege Zomerfair. En wat was het leuk!
Maria en ik waren vrijdag de laatste puntjes op de ¨i¨ aan het zetten voor de Terdege Zomerfair. Ik was echter opgestaan met een rare, zere plek in mijn verhemelte, net achter mijn voortanden. Oei! Een ontsteking! Kwam dat even ongelegen!
Het is de laatste week vóór de Terdege Zomerfair. En ik wist het: deze week zou ik me regelmatig afvragen, waar ik toch weer aan begonnen was. Ha, ha, het is altijd hetzelfde liedje. Maar serieus: wat een megaklus is het alles bij elkaar. Maar het gaat lukken! Zelfs met al en toe een flinke streep door de rekening.
Wat was dat raar, gisterenavond, om echt helemaal alleen thuis te zijn! In m´n eentje eten, de hond doen, een bakkie koffie drinken en dan om half 11 besluiten, om toch nog maar vast even de douche te gaan poetsen en de bovenverdieping te stofzuigen. Ha, ha. Dat kon dus prima, want daar had niemand last van :-).
Vanmorgen heb ik me om 5.00 uur eerst in m´n imkerpak gehesen. Ik heb een paar weken geleden twee zwermen geschept en ik was benieuwd hoe het daar mee ging. Of er al een koninginnetje in zat, wat aan de leg was. En jawel! Allebei de volkjes zien er goed uit en bij allebei de volkjes zag ik al gesloten broed. Dat betekent, dat binnenkort de eerste nieuwe bijtjes van deze volkjes geboren worden.
Vanmorgen zijn Willem en Henk vertrokken. Ze zijn samen met Dirk en Jan een paar dagen wandelen. Ze zijn begonnen in Maastricht en hopen woensdagavond in Spa aan te komen.
Ik ben nu dus bijna alleen thuis. En dat is op z´n minst raar :-). Alleen Hans is nog thuis, maar die hoopt woensdagochtend vroeg ook op vakantie te gaan. En dan ben ik dus heus alleen! (nou ja, met hond en kat en kippen).
Even een logje met van alles en nog wat. Ik moet toch zó vaak denken aan wat mijn moeder altijd zei: ¨Elke dag een andere film.¨ Zo is het maar net :-).
Willem en ik hebben nog wel een week nagenoten van onze mini-vakantie van anderhalve dag :-). Achteraf gezien was het echt het perfecte moment om heel even te resetten. Daarna ben ik volop in de race gegaan voor de Terdege Zomerfair, waar we volgende maand weer vier dagen hopen te zijn. We waren daar al eerder op de achtergrond mee bezig, maar nu moeten er toch echt grote stappen gemaakt worden, om op tijd klaar te zijn.
Mijn werkweek was kort en krachtig. Om precies te zijn duurde hij van maandagochtend vroeg tot donderdag 18.00 uur. Vanaf dat moment reden Willem en ik voor twee dagen de vrijheid tegemoet :-).
Vorige week maandag schreef ik opgetogen over de fijne, gewone, dag. Eén gewone dag vind ik eigenlijk al iets bijzonders. Kun je nagaan, hoe ik terugkijk op vorige week. Dat was namelijk een héle, heel gewone, en daarom heel bijzondere, week :-).
Hè, hè, wat ben ik blij, dat eindelijk alles weer gewoon is!! Niets fijner dan gewoon gewoon!
We zijn onverwachts in een grote inpakklus verzeild geraakt met de webshop. Er was een actie voor een goed doel, die eigenlijk een beetje uit de hand is gelopen. Maar daar is verder niemand treurig over en er zijn gelukkig vele handen, die licht werk maken.
Ik heb vandaag heel wat uurtjes in de tuin doorgebracht. Wat mij betreft: ultieme ontspanning!
De week is omgevlogen. Maria en ik hebben echt enorm gebuffeld in de webshop. Het is erg druk en de werkdagen worden soms hinderlijk onderbroken door van alles en nog wat. Deze week hadden we een abonnement op de tandarts.
Ik denk, dat ik me met mijn kleine moestuin vaak rijker voel, dan menig grootgrondbezitter. Wat heb ik er vandaag ook weer fijn van genoten!
We genieten sinds Koningsdag ook weer van de zwaluwen, die teruggekeerd zijn naar hun nesten onder onze dakrand. Ik was al bang, dat ze niet meer zouden komen. Ik zou ze echt missen! Ze scheren de hele dag door de lucht en maken gezellige geluidjes, die voor mij echt bij ´de zomer´ horen.
Tijdens Vera d´r slaapje ben ik even naar Maria gereden om de wandelwagen te lenen. Ik had zin om lekker lang te gaan wandelen. En hoewel ik (weer) een aardige baby/peuter-uitzet in huis heb, mis ik nog een wandelwagen. Hoe handig, dat Maria nu zo lekker dichtbij woont! De wandelwagen werd zó de caddy ingeschoven en die middag wandelde ik een rondje van zo´n 5 kilometer. Vera had het prima naar haar zin :-).
.jpg)
Wat word ik toch blij van die prachtige lentedagen! Ik bruis van energie en weet bijna niet waar ik het eerst zal beginnen. M´n huis opruimen, de tuin in, de bijen doen, de ramen lappen, het kippenhok goed uitmesten, wandelen en nog duizend andere dingen meer lonken.
Vanmorgen voelde het een beetje als 1 januari. Of als 1 september. Dat vind ik allebei van die datums die het startpunt zijn van een nieuwe periode. Nu was het geen 1 januari en ook geen 1 september, maar het was wel het begin van een nieuwe periode: de zomerperiode. Als ik eenmaal de laatste workshop ´Bak je eigen brood´ van de voorjaars-serie heb gegeven, breekt voor mij de zomerperiode aan.
Vrijdag was de laatste workshop. Ik had een leuke, leergierige groep. Toen we die rond half 1 uitgezwaaid hadden, hebben we de laatste pakketten vóór Koningsdag de deur uit gedaan en voelde het alsof de vakantie begon. Helemaal, omdat we ´s avonds naar het Terdege Oranjeconcert zouden gaan. Traditiegetrouw had ik er vrijkaartjes voor gekregen, omdat ik scribent van Terdege ben. We zouden met z´n drieën gaan: Henk, Willem en ik. Wat had ik er zin in!
Omdat er flinke files voorspeld waren (het begin van de meivakantie), hadden we bedacht om om 17.00 uur vast naar Veenendaal te rijden en daar iets te eten. De mannen wilden heel graag naar de KFC. Nu was ik van mijn hele leven nog maar één keer bij de KFC geweest en destijds werd ik er eigenlijk onpasselijk van. Komt wellicht omdat ik vegetariër ben. Maar ik vond het er eerlijk gezegd ook gewoon vies. Ik wilde echter de lol van de mannen niet bederven en bovendien was mijn vorige keer minstens tien jaar geleden. Wie weet wat er inmiddels allemaal veranderd/verbeterd was.
De reis verliep voorspoedig en we kwamen iets over zessen bij de KFC aan. Die was op een steenworp afstand van de Basiliek, waar het concert was. Daar moesten we ons uiterlijk kwart over 7 bij de toegangsdeuren in de foyer melden, om een plaatsje te krijgen bij de Terdege Crew. Ik voelde me echt relaxed omdat we zo lekker bijtijds waren. Toen we binnenstapten moest ik alleen wel even iets overwinnen vanwege de gebraden-kippenwalm . Daar maakte ik op whatsapp maar even een lolletje over tegen Maria, die ook geen KFC-fan is. We boekten alledrie onze bestelling bij de zuil en zochten een plaatsje. Beneden was het vrij druk, maar boven zat het nog niet eens half vol. Dat viel dus mee. Wat niet meeviel, was, dat we VEERTIG minuten op onze bestelling moesten wachten!! Ik baalde als een stekker. Rustig eten was er niet meer bij. Ik had het gevoel of ik mijn patatjes echt naar binnen zat te proppen. Er ontbraken ook nog eens twee items. Mijn saus vond ik nog tot daaraan toe. Maar Henk z´n cola ontbrak ook. Dat kon natuurlijk niet :-). Dus die stekkerde weer met z´n bonnetje naar beneden, om alsnog z´n cola in ontvangst te nemen. Al met al: ik vond het geen succes. (Maar de mannen hebben gesmuld :-))
Afijn. Het einde van het liedje was, dat we maar net op tijd bij de Basiliek aankwamen. Henk en ik stapten alvast uit de auto en precies om kwart over zeven waren we bij de toegangsdeur. Ik wist niet zo goed hoe het verder in z´n werk ging. In de mail stond, dat we bij die deur de mail aan iemand moesten laten zien en dat het dan goed kwam. Maar er stond niet een ´iemand´ (alleen een wachtende menigte), dus sprak ik ferm (ik voelde me heel brutaal): ¨Mag ik er even langs?¨ en duwde de deur open. Daar waren mensen van de techniek bezig, die enigszins verstoord opkeken: Wie komt daar de deur binnen? Maar toen ik zei, dat we toestemming hadden en dat ik daar een mail van kon laten zien, lieten ze ons soort van schouderophalend door: ´t zal wel.
Hè hè, we waren binnen. En gelukkig! Daar zat m´n terdege-familie :-). Even een praatje met die en gene en we installeerden ons maar alvast. Al snel kwam Willem ook binnen. Die was gelukkig één van de mensen van de organisatie tegen het lijf gelopen en die had hem binnen geloodst en gewezen waar hij zijn moest.
We hebben een geweldig fijne avond gehad. Zo heerlijk na al die enorm drukke weken! Het was al laat, toen we eindelijk de parkeergarage weer uit reden. We kwamen pas na half 12 thuis. En de volgende morgen was het toch heus weer vroeg dag voor mij :-).
Er waren nog allerlei zaterdagklusjes en ik wilde ook nog een oranje-taart bakken. Die en gene had al geroepen langs te willen komen. Dus ik wilde voorbereid zijn op een mogelijke invasie :-).
Op Koningsdag heb je hier altijd luilak. Om een uurtje of half 7 hoorde ik de optocht aankomen. Ik had Trijnie beloofd het te filmen. En dus stond ik op tijd klaar met m´n mobieltje. Ik vind het altijd wel een leuke traditie. Echt iets van de polder.
Om 7.00 uur heb ik Willem wakker gemaakt. Die had beloofd om naar bakkerij Casteleijn te rijden voor tompoucen. Hans en Thirza waren daar allebei aan het werk. Zij waren al om een uur of vier begonnen. Willem reed naar Krimpen en kreeg de tompoucen kraakvers in doosjes geschept. Wat lekker en wat luxe.
Intussen arriveerden hier Maaike met Naomi en Sem. Zij waren de eerste van wat inderdaad een soort invasie werd. We hebben van 9.00 uur ´s morgens tot 9.00 uur ´s avonds kinderen en kleinkinderen over de vloer gehad. Hoe gezellig!!
Ik was dus blij, dat ik die oranjetaart nog gebakken had. De drip was wel niet zo mooi, maar de taart was verder wel heel lekker ;-).
 |
| taart uit de wonderpan |
 |
| Sem in z´n oranje outfit |
 |
| Naomi vol verbazing |
 |
| Leendert met Eva |
Het was een dag met een oranje gouden randje!
We zitten in het drukke ´staartje´ van het bakseizoen. Deze week heb ik de laatste workshop ´Bak je eigen brood´ en ook in de webshop is het nog flink druk. Nu vanwege alle oranje-bakproducten. Straks nog even voor Moederdag. Daarna is de grootste drukte wel even voorbij (denk ik).
Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op dit blog? Hoezo?¨
Rondom de tekst van m´n blog draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ´Eenvoudig Leven´. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik ze uit eigen ervaring van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´advertorial´ mee. Je kunt dan zelf beslissen, of je verder wilt lezen, of de raclame aan je voorbij laat gaan. Er verschijnt maximaal één advertorial in een maand.
Als ik buiten deze advertorials weleens een link op mijn blog plaats naar een winkel, evenment, of wat dan ook, dan gaat dat altijd om een onbetaalde link en heeft het niets met reclame te maken.
Deze maand schrijf ik een advertorial voor:
Bellebien
Bellebien is een webshop, waar je terecht kunt voor prachtig en origineel textiel voor je huishouden en interieur. Al meer dan 20 jaar hét adres voor tafelkleden, schorten, theedoeken, plaids, dekbedovertrekken en nog veel meer. De drijvende kracht achter Bellebien is Lisette. Lisette is steeds op zoek naar unieke kwaliteitsproducten, waar je blij van wordt. Ze staat altijd klaar om vragen te beantwoorden, of advies te geven. Ook al is Bellebien een webshop, je winkelt er niet zonder de deskundige hulp van Lisette.
Met het voorjaar en de zomer in het vooruitzicht, wil Lisette graag haar prachtige Franse tafelkleden in het zonnetje zetten. Er zijn dit jaar verschillende nieuwe dessins voor ronde terrastafels. Klassieke Franse dessins zijn vaak met olijven en lavendel. Met zo´n kleed waan je je toch op het Franse platteland?
.jpg)
Behalve ronde tafelkleden in vele dessins, zijn er natuurlijk ook kleden voor lange tafels. Al die prachtige tafelkleden zijn verkrijgbaar mét en zónder coating. De kleden mét coating zijn natuurlijk ideaal, omdat ze goed met een doekje af te nemen zijn. De coating is subtiel, zodat de kleden in elk geval geen ´plastic´ uitstraling hebben. Wil je toch liever een kleed zónder coating? Dan ben je in elk geval een stuk goedkoper uit. Zowel de ronde als de lange tafelkleden zijn er in veel verschillende maten.
.jpg)
Om nog even op het thema ´tafelkleden´ door te gaan: Al twintig jaar heeft Bellebien tafelkleden in boerenbontruit. Ze zijn verkrijgbaar in rood, blauw, geel en groen. Ook deze gezellige tafelkleden zijn in vele maten te bestellen. Zo zijn er drie ronde maten en heel veel lengte maten (tot 4,5 meter!).
De boerenbont geruite tafelkleden zijn sinds vorig jaar óók met coating verkrijgbaar. Dat is niet alleen ideaal voor op de tuintafel, maar natuurlijk ook heel praktische voor op de keukentafel. Ook de boerenbont geruite kleden met coating zijn verkrijgbaar in vele maten en in de kleuren rood, blauw, flessengroen, grijs, marine en taupe.
.jpg)
Met het oog op de zomer ook nog even iets heel anders: wafeldekens van 100% katoen. Veel mensen hebben al ontdekt hoe heerlijk het is, om tijdens warme zomernachten onder zo´n fijne wafeldeken te slapen. De wafeldekens zijn uniek. Ze worden speciaal voor Bellebien in Europa gemaakt. De wafeldekens zijn er in 1- en 2-persoons-uitvoering en in de zomerse kleuren roomwit, wit, zand en blauw.
.jpg)
Er is natuurlijk nog véél meer moois te zien bij Bellebien. Neem gezellig een kijkje in deze mooie webwinkel!