Handwerken

Ik ben dol op handwerken. Al vanaf dat ik een klein meisje was en van mijn oma haken en van mijn moeder breien leerde. En hoewel ik er niet zo heel veel tijd voor heb, heb ik toch altijd wel iets om handen.

Vorige week zaterdag haakte ik de laatste steekjes aan een sjaal voor mezelf. Eigenlijk maak ik zelden iets voor mezelf. En nu ben ik er gewoon zomaar blij mee. Hij is mooi geworden en ik heb hem zondag meteen met plezier gedragen.

Ik ´mocht´ van mezelf pas een nieuw handwerk opzetten, als de sjaal af was. Zonder zit ik toch nog niet, want ik ben ook nog een deken aan het haken. Dat is echter een werkje, waar ik niet altijd zin in heb, want nogal eentonig. Na al dat haken, heb ik zin om weer eens iets te gaan breien. Maria wilde graag een poncho, waar ze helemaal in kan kruipen. Eén met een kol eraan. Het patroon is inmiddels gevonden. Nu nog tijd vinden om een mooi wolletje te shoppen. Ze wil okergeel. Prima! Zonnig kleurtje om mee te werken tijdens de grijze winterdagen.

Vanavond ben ik naar de spingroep geweest en heb de hele avond zitten twijnen. Al m´n gesponnen draad is nu getwijnd en dus kan ik ook met een nieuw spinprojectje beginnen. Ik heb nog mooie witte wol liggen, zó van het schaap. Die ga ik eerst wassen, verven en kaarden. Ik heb zin om met wol in een vrolijk kleurtje te gaan spinnen. Eens iets anders dan bruin of wit ;-). Hoewel ik toch helemaal verliefd kan worden op een puur natuur eindresultaat:

Van zo´n streng wol krijg ik jeukende handen :-).

Op de spingroep was vanavond een mevrouw, die foto´s kwam maken. Zij is van oorsprong Oekraïense en spaart Hollandse borduurwerken. Maar ook andere vormen van handwerk in Nederland hebben haar interesse. Ze vond het heel bijzonder om al die moderne spinnewielen te zien en ook, dat we daar zo als groep, al spinnend, bijeen waren. Ja, misschien is dat ook wel bijzonder. In elk geval is het reuzefijn! Ik kom altijd heel onspannen thuis, na zo´n avondje!

Vereenvoudigen van de maaltijd

Eenvoudig leven kan voor de één iets heel anders inhouden, dan voor de ander. En met eenvoudige maaltijden is dat al niet anders.

Een paar dagen geleden publiceerde Gerlinde van In het hoge Noorden een lijstje met haar favoriete boeken over Minimalisme. Ze noemde daarbij ook het boek ¨Simplicity Parenting¨, door Kim John Payne. Dit boek is er ook in het Nederlands: Eenvoudig Opvoeden. En ja, ik deel Gerlindes enthousiasme over dit boek. Ik kom op veel punten uit op eenzelfde manier van opvoeden, hoewel dit bij mij vaak vanuit een andere basis en tot een ander doel komt (vanwege mijn Bijbelse kijk op opvoeden). De boodschap van het boek is, dat we kinderen door een eenvoudige levensstijl behoeden voor keuzestress. Er komt tijd en ruimte voor zaken als ontplooiing en verbinding. Het is misschien wel leuk om hier even een deel van de tekst van de achterkaft over te nemen:

In de hedendaagse jachtige maatschappij hebben kinderen te veel spullen, te veel keuze en te weinig vrije tijd.

De internationaal befaamde gezinstherapeut

Kim John Payne

helpt ouders bij het terugwinnen van de ruimte en vrijheid

die kinderen nodig hebben voor de ontplooiing van hun unieke persoonlijkheid.

Dit boek geeft hiervoor inspiratie en ideeën, zoals:

* Organiseer de thuissituatie: zorg voor weinig spullen en een opgeruimd huis; verminder de overlast aan geluiden, straling en zintuigelijke prikkels.

* Stel ritmes en rituelen in, bijvoorbeeld ontspannen gezamenlijke maaltijden en slaaprituelen.

* Neem pauzes op in het rooster, zorg voor regelmatige perioden van rust.

* Beperk het gebruik van de media. Maak een tijdschema voor de computer- en tv-tijd van je kinderen en beperk zo de eindeloze stroom aan informatie en prikkels.

In dit boek wordt een suggestie aangereikt voor het vereenvoudigen van de warme maaltijd, die totaal niet de mijne is. Maar misschien past deze manier van vereenvoudigen nu juist wel bij jou. Ik citeer: 

¨Gezinsmaaltijden worden veel eenvoudiger wanneer ze voorspelbaar zijn. Maandag pastadag, dinsdag rijstdag, woensdag soep, enzovoorts¨

Dat lijkt overigens op het eerste gezicht saaier dan het is. Want pastadag hoeft natuurlijk niet persé altijd dezelfde kleffe macaroni met tomatensaus te zijn. Pasta kan ook penne met kaassaus zijn. Of spaghetti bolognese. Of wat dan ook. En soep kan een rijk gevulde minestrone zijn, maar evengoed een pittige goulashsoep. Alleen de basis staat vast en verder kun je je laten leiden door het aanbod in de winkel, het seizoen, of je portemonnee.

Mijn idee over een eenvoudige maaltijd is: koken met wat voorhanden is, weinig ingrediënten, zo puur mogelijk. Meestal laat ik me leiden door het overschot van de groenteboer én de tijd die ik beschikbaar heb voor koken. Zo wilde ik vandaag aardappels, groenten, vlees eten, maar besliste aan het einde van de middag pas, dat de groenten sperciebonen zouden zijn. Ik had namelijk genoeg tijd, om die boontjes af te halen (best een klus, als je voor 9 personen kookt). Als ik minder tijd had gehad (bijvoorbeeld doordat het tegenzat met het wegbrengen van de bestellingen van de webshop), dan had ik witlof gekozen. Dat heb ik namelijk ook op voorraad en heb je veel sneller klaargemaakt. Ik had ook nog tijd genoeg om champginons  te bakken. Mmm, verrukkelijk! Een bord vol eenvoudige smaken.

Geroosterde groenten is nog zo iets, waar ik echt enthousiast over kan zijn. Groenten schoonmaken, op de bakplaat van de oven leggen, wat goede olijfolie en wat (verse) kruiden erover, roosteren, klaar. Watertandend lekker! Wij aten het gisteren. Ik maakte een combinatie van van alles en nog wat, wat ik nog had liggen: courgette, aubergine, aardpeer, biet, champignon, krielaardappeltjes, tomaten, uien, wat knoflookteentjes. Er lagen nog makreelfiletjes in de vriezer. Makrelen, die Leendert gevangen en die Willem schoongemaakt heeft. Ik bestrooide ze met een snuf Keltisch zeezout en bakte ze in zonnebloemolie. Zilvervliesrijst erbij en voilà: alweer een bord met heerlijke, eenvoudige smaken.

Maar iemand die niet van koken houdt, zal wellicht in de stress schieten bij het idee dit klaar te moeten maken. Voor hem of haar houdt eenvoudig koken wellicht in: pot of blik opentrekken, opwarmen in de magnetron, klaar. Ook dat is een manier van eenvoud. Toch? Ieder zijn/haar ding, zou ik zeggen.

Maar...ik ben toch blij, dat ik van koken houd. Het komt ten slotte elke dag terug!

De dokter en de dominee

Bij mijn moeder was het in mijn herinnering altijd netjes. Het eerste werk ´s morgens was dan ook: ervoor zorgen dat er ´een dokter of een dominee´ kon binnenkomen. Dat had mijn moeder op haar beurt weer van haar moeder geleerd. En zo heel raar is dat niet. Toen mijn moeder jong was, hadden slechts enkele mensen op het dorp een telefoon. In elk geval de dokter en de dominee. Als er iets (ergs) gebeurd was, kwam dus óf de dokter, óf de dominee dat vertellen. En natúúrlijk moest het dan (lees: altijd) netjes zijn, want anders werd je in je huisvrouwen-eer aangetast. Hoe dan ook: het is in ons gezin een gevleugeld gezegde geworden. ´s Morgens ga ik niet gewoon ´opruimen´, maar ´zorgen dat er een dokter of een dominee kan binnenkomen´ :-). Als het héél netjes bij me is, zeg ik: ¨Nou, ze kunnen komen. Als het moet met z´n tweeën tegelijk.¨ En dan weet Willem precies wat ik bedoel.

Bij mij is het zéker níet altijd netjes!! Maar ik maak ´s morgens wel altijd eerst de woonkamer toonbaar, zodat er onverwachts bezoek kan binnenstappen.

Af en toe betekent dat: puin ruimen. Ja, heus. Vorige week woensdag kon ik er echt geen andere uitdrukking voor vinden. Het was een ongelofelijke bende bij me. Dat kwam doordat Willem twee avonden aan het fotograferen was geweest voor de webshop. Onze woonkamer was daarmee getransformeerd tot werkkamer. En je weet: rommel trekt rommel aan. Dus was de chaos compleet.

Er is dan maar één remedie: verstand op nul en gewoon gaan beginnen. Eerst de voorkamer, daarna de hal, vervolgens de achterkamer en als laatste de keuken. Na het opruimen meteen de stofzuiger en de stofdoek erdoor. En, na een ochtendje ploeteren had ik m´n eigen, gezellige, fijne woonkamer weer terug, kon ik weer wat beginnen in de keuken, en kon bezoek jas en schoenen kwijt in de hal.

Ik weet dat foto´s van mijn rommel heel populair zijn :-). (Dat zie ik altijd keurig terug in de statistieken). Dus wil ik jullie dat pleziertje niet misgunnen. Daar komen ze dan.

Eerst de troosteloze aanblik van de half afgeruimde ontbijttafel, met op de ongedekte helft een enorme zooi.

Kijk, ook een fruitschaal met fruit wat héél nodig op moet. Die wordt meteen leeggemaakt, schoongemaakt en gevuld met verse appels.

Oh, wat gezellig als het weer netjes is!

Het kastje van mijn moeder staat vol met producten, die Willem gefotografeerd heeft. Die moeten allemaal een plekje in de schappen van m´n winkeltje krijgen.

Kijk, dat is nog eens fijn! Terwijl ik ga koffie zetten, stoft Maaike het leeggeruimde kastje.

Zucht! Een volgestouwde keuken is zooooooo deprimerend! Het nodigt ook totaal niet uit tot koken zo. Ik kan begrijpen dat mensen in zo´n rommelige keuken hun huisgenoten het liefst allemaal een Mars voorschotelen als diner.

Er staat ook een tas met tupperware tussen de rommel. Ik had een poosje geleden (na lange tijd) een party, waar ik naar toe ging. En eindelijk heb ik m´n kapotte zooi eens ingeleverd. Dat is het leuke van Tupperware: de lange garantie. Het meeste kreeg ik netjes vergoed door middel van vervanging:

Voor dingen die inmiddels uit de collectie zijn, ontving ik een tegoedbon. Die kan ik op een volgende party besteden.

Vlak na vlak werd opgeruimd. En ja, er kwam gewoon een keuken onder de rommel tevoorschijn :-)

Het oude fruit van de fruitschaal verwerkte ik meteen tot een heerlijke smoothie.

Zo kan mijn woensdagochtend er dus uitzien.

En op vrijdagochtend ruimde ik samen met Maaike de shop helemaal op. We hebben keihard gewerkt om alles netjes in de schappen te krijgen!

Waar ik niet opruim? In de schuur! Daar is Leendert nog steeds druk met houtdraaien en Hans is een houtblokkenbak voor me aan het lassen voor bij de kachel. Ik vind het prima, dat ze daar rommel bij maken. Als ze het ook maar (een keer) opruimen ;-).

houtbak-in-wording even passen

Behalve met opruimen houd ik me met van alles en nog wat bezig. Er werd al bezorgd gevraagd, of het wel goed met me ging, omdat het zo stil was op mijn blog. Ja het gaat prima. Ben lekker bezig met voedsel drogen (o.a. champignons en appels),

met handwerken, met huiswerk overhoren, met winkelen (ook voor mezelf :-)), met bezoekjes afleggen en bezoek ontvangen, heel veel lezen. En, o ja, ook met de was, hé ;-). Ik vermaak me prima, hoor!

De boodschappen

Vanmorgen vroeg werden de boodschappen bezorgd. Normaal gebeurt dat op vrijdag, maar de besteltijd was gewijzigd, zodat mijn bestelling te laat was voor het weekend. Er werd gebeld, of de bestelling op maandag bezorgd mocht worden. Prima! Maar aan het einde van de maandagmiddag was er niets gebracht en ik dacht al: dat zal wel met het verkeer te maken hebben. Het verkeer heeft hier in de Randstad gisteren de hele ochtend muurvast gezeten door verschillende ongelukken. Dat was inderdaad de boosdoener. Ik werd alwéér gebeld: of het misschien dinsdag bezorgd mocht worden. Geen probleem. En ja hoor, vanmorgen kwam al vòòr half 9 het busje van de supermarkt en werd mijn bestelling gelost.

Acht flinke kratten vol. Maar het is dan ook voor een hele maand. Al meer dan 15 jaar is dit mijn manier van boodschappen doen: eens per maand alle houdbare producten laten bezorgen, zodat ik alleen maar op stap hoef voor de verse waren. Twee jaar geleden heb ik uitgebreid beschreven hoe dat precies in z´n werk gaat.

Nieuwsgierig wat ik kwijt was?

Net iets meer dan 350 euro. Dat komt dus neer op bijna 40 euro per persoon per maand aan houdbare spullen (we zijn met z´n negenen).

Wat ik daarvoor kocht? Nou vooruit, dat is ook al geen geheim :-).

1 zak soda

20 houdbare halfvolle melk

8 pakjes houdbare slagroom

6 chocomelk markant

4 basterdsuiker

6 kristalsuiker 1,5 kilo

2 bruine basterdsuiker

1 filterzakjes no2

5 pond koffie roodmerk snelfiltermaling

12 grote potten pindakaas

12 zakjes hagelslag puur

6 chocoladepasta diverse smaken

2 kokosbrood

4 ontbijtkoeken markant

3 sandwichspread markant

1 gestampte muisjes

2 kipfilet

2 runderrookvlees

2 schouderham

2 gebraden gehakt

2 cervelaatworst

1 ring leverworst

 1stuk kookworst

2 doosjes gerookte spekblokjes

4 punten noord-hollandse jong belegen plus 4 gratis

1 stukje brie

2 grote dozen frikandellen

1 grote zak kroketten

1 grote zak bitterballen

2 doosjes kaassoufflé's

2 pakjes bladerdeeg

4 potten kwart naturel

12 pakjes roomboter

16 pakjes margarine

2 emmertjes fritessaus

3 mayonaise markant

4 potten augurken

1 fles ketjap manis groot

1 currysaus

2 blikken tomaten

3 blikjes ananasstukjes

3 potten doperwten

2 potten bruine bonen

8 flessen zonnebloemolie

6 pakken volkoren macaroni

3 pakjes volkoren spaghetti

3 pakjes gezeefde tomaten

2 blikken ham

2 pakken lange vingers

2 rol beschuit

1 roosvicee markant

2 grote verpakkingen toiletpapier

3 kaaschips

1 pindachips

2 paprikachips

2 naturelchips

3 cola

3 sinas

3 drink

3 cassis

3 sinaasappelsap

3 icetea

3 tintelfruit

2 appelsap

8 blikken siroop, diverse smaken

4 zakken snoep, geen zuurtjes

4 karnemelk

2 unox gelderse rookworst 375 gr plus 2 gratis

Vlees bestel ik bij mijn broer. Meestal eens in de twee maanden. Dat gaat in de vriezer. Groenten haal ik eens in de twee weken ´aan het einde van de markt´. Brood bak ik zelf met meel uit mijn shop. Melk komt eens in de week vers van de boer. Wasmiddel maak ik zelf met zeep uit de shop. Het enige wat ik nog bij moet kopen is broodbeleg voor Leendert. Hij neemt elke dag een pakje vleeswaren mee naar z´n werk. Ik koop dat meestal met 35% korting bij AH.

Ik heb de diepvriesspullen in de vriezer gedaan en de rest mocht buiten blijven staan. Het was vandaag toch koud genoeg. Ik had niet direct tijd om alles in de kasten te zetten. Eerst moest ik met mijn auto naar de garage. De remlichten deden het niet meer en dat is uiteraard levensgevaarlijk. Met een half uur was het gepiept en durfde ik weer met een gerust hart te rijden. Ik reed meteen maar even naar Barendrecht, want ik had nog wat verpakkingsmateriaal nodig voor de shop.

Toen ik thuiskwam was het al over tienen en ik was hard aan een bak koffie en een kleine pauze toe. Niet te lang, want de ochtend was kort. Vanmiddag was de begrafenis van onze oude buurman en we gingen daar met z´n achten naar toe. Daar moest ik kleding voor klaarleggen, nog een knoop aan een jas zetten, nog broodjes te smeren voor een vroege lunch enzovoorts. Vanaf half 12 kwam iedereen binnendruppelen en was het een drukte van belang. Om stipt half 1 was iedereen klaar en vertrokken we in twee auto´s naar de kerk.

De begrafenis was verdrietig, plechtig, indrukwekkend en ... KOUD! Heel erg koud! Ik was zó blij, dat ik een dik vest (in ons gezin mijn ´berevel´ genoemd) onder mijn jas aan gedaan had! Ik zag er dan wel uit als een kamerolifant (die jas zat met dat dikke vest eronder nogal krap), maar dat kon me niets schelen.

Na afloop riep de dagelijkse plicht. Dat is altijd zo´n raar omschakelmoment, dat je dan ineens weer met basale/banale dingen moet bezig zijn. Maar ja. De pakjes moesten naar de post, de boodschappen uitgepakt, het eten gekookt enzovoorts. En zo is ook deze dag weer bijna ten einde. Morgen bij leven en welzijn wasdag. Want de was is er bij ingeschoten vandaag. En ook bakdag, trouwens, want het brood is op. Gelukkig. Ik hoef me wéér niet te vervelen ;-).

Gewoon bijzonder.

Enerzijds gebeurt hier elke dag genoeg om een boek over vol te kunnen schrijven, anderzijds denk ik weleens: wat zal ik eens schrijven? Er gebeurt eigenlijk niets bijzonders. Maar goed. Dan schrijf ik toch maar over alles wat niet bijzonder (en daarom eigenlijk juist wèl bijzonder) is.

In ons nieuwe interieur zijn bewust geen stylinghoekjes gecreëerd. Dat is omdat ik daar simpelweg helemaal niet goed in ben (in stylen), maar ook omdat ik de boel graag lekker ´leeg´ houd, zodat ik snel klaar ben met het huishoudelijke werk. Toch heeft soms iets volkomen functioneels best een decoratieve functie. Althans, dat vind ik in het geval van de grote schaal gemengde noten, die op tafel staat. Die noten staan daar niet voor de sier, maar om opgegeten te worden. Maar tegelijk vind ik het heel gezellig winters staan. Ook een beetje nostalgisch, want dan moet ik denken aan de onvermijdelijke zakken noten, die vroeger standaard in de kerstpakketten zaten. Mijn moeder haalde dan de notenkraker voor de dag. Zo´n houten geval: een bakje waar je de noot in deed en een ´steel´ die je in het bakje draaide en waarmee je de noot kraakte. Waar zou die zijn gebleven? Nu kreeg ik een paar zakken noten van de groentenboer. Ze waren nat geworden en hier en daar was er een schimmelig waasje over de noten getrokken. Daar is niets meer van te zien, nu ze goed droog zijn. Tast maar lekker toe, kinders!

oef, wat een lelijke foto ;-)

Ik maakte een nieuwe voorraad Lamme Teun (advokaat) voor de webshop. Meestal laat ik de gebruikte advokaatbus staan, want er zijn altijd wel liefhebbers, die hem willen uitschrappen. Nu schrapte ik hem zelf eens leeg. Het leverde precies een mooi glaasje op. En aangezien ik ´s morgens bij het opruimen van de koelkast nog een halfvolle spuitbus slagroom was tegengekomen, trakteerde ik mezelf op een heerlijk glaasje Lamme Teun. Proost! En dat zomaar op een lummelige donderdagmiddag in november!

En eigenlijk was die donderdag nog zo lummelig niet, maar best speciaal! Willem had me mee uit eten genomen. Iets wat we zelden doen en wat daarom zo extra leuk is. We gingen naar de Japanner in Ridderkerk. Dat had Willem speciaal uitgekozen, omdat je bij de Japanner zoveel keus hebt in vegetarisch (ik eet liefst vegetarisch). Maaike en Maria kookten voor de thuisblijvers en Willem en ik hebben genoten. Alleen dat eten met stokjes behoeft nog wel enige oefening. Ha, ha!

Zaterdag vierde schoonzoon z´n verjaardag. Heel gezellig met een brunch. Wat had Trijnie er een knus feestje van gemaakt! Het was erg geslaagd.

Zaterdagmiddag kwam er een koerier aan de deur met een grote verrassing. Zomaar voor mij! Met een heel lief briefje erbij. Ik werd er heel warm van.

Vandaag bakte ik kokosmacaronen. Ik zette het receptje al op Facebook, maar zal het hier ook posten:

Maak heerlijke kokosmacaronen in vijf minuten!

Doe 4 grote eiwitten in een pan en voeg er 200 gram kokosrasp en 200 gram suiker aan toe. 

Roer door elkaar en verwarm het mengsel 3 minuten op matig vuur. 

Blijf roeren en laat het mengsel niet kleuren. 

Schep met een kleine maat ijslepel bolletjes op een met bakpapier beklede bakplaat. 

(Of maak met twee lepels hoopjes, als je zo´n ijslepel niet hebt.) 

Bakken: 20 minuten op 175 graden in een voorverwarmde oven.

 Enjoy!

Henk is vanmiddag samen met Maaike naar de speelgoedwinkel geweest. Hij had op z´n verjaardagsfeestje enkele kadobonnen gekregen en die wilde hij verzilveren. Helemaal gelukkig kwam hij thuis! Hij had lichtjesslangen voor langs z´n fietswielen gekozen.

Willem ´moest´ meteen aan de slag, toen hij uit z´n werk kwam, om die lichtjes te monteren. Er moesten twee keer drie AAA batterijtjes in, maar ik had er nog maar vijf liggen. Maar Henk vond het geen enkel probleem om een pakje batterijtjes bij de winkel te gaan halen, want de lichtjes om z´n voorwiel deden het al! Hoe blij kun je zijn? Inmiddels zijn ook de lichtjes om z´n achterwiel gemonteerd. Ik denk zomaar, dat hij morgen vroeg naar school gaat :-)

En zo kabbelen de dagen voort. Elke dag met z´n eigen vreugde en z´n eigen zorgen. Met regen en met zonneschijn. En elke gewone dag is heel bijzonder! Gewoon bijzonder.

Iets voor iemand anders doen

Mijn moeder was iemand, die altijd voor iemand anders klaarstond. Ze was heel hulpvaardig en probeerde ons die eigenschap ook bij te brengen. En ja, hulpvaardigheid is iets, wat ook in míjn leven belangrijk is en wat ik op mijn beurt ook graag weer doorgeef en voorleef aan onze kinderen.

Zo hebben wij om die reden dan ook nooit corvee-roosters gehad. Ik ben van mening, dat iedereen gewoon een steentje moet willen bijdragen aan het huishouden en dat dat niet gedicteerd moet worden door een rooster, maar dat dat spontaan en vrijwillig en ´gewoon´ gebeurt. Uiteraard (of: helaas) hebben kinderen deze eigenschap niet vanzelf, maar moet je ze deze vaardigheid aanleren. Net zolang totdat het een gewoonte is, om iets voor iemand anders te doen. Om dezelfde reden ben ik er op tegen om kinderen voor klusjes te belonen (al helemaal niet met geld).
 Eén van onze huisregels is: Na het avondeten helpt iedereen mee en je bent klaar, als iedereen klaar is. Simpel toch?

Ik moet zeggen, dat ik over behulpzaamheid bij de kinderen gelukkig niet te klagen heb. Het is inderdaad zo, dat ze vanuit gewoonte ´iets voor iemand anders doen´. Ze helpen me in het huishouden, ze helpen elkaar, ze helpen anderen. Ik ben altijd heel blij, als ik zulke dingen zie. Als ik zie, hoe Maaike en Maria vrijwilligerswerk doen bij oude mensen uit onze kerk. Als ik zie, hoe Koos zonder mopperen een collecte loopt. Als ik zie, dat de kinderen (ook de volwassenen) onderling met elkaar meeleven. Een heel ontroerend voorbeeld kwam gisteren voorbij:

Maria doet haar uiterste best op school. Ze zit in het examenjaar en haalt gelukkig goede cijfers. Alleen Engels wil echt totaal niet lukken, hoezeer ze haar best er ook voor doet. Het heeft misschien te maken met haar dyslexie, maar hoe dan ook: het is een serieus probleem. Het zou zomaar kunnen gebeuren, dat dit vak haar de das om doet. Gisteren was het aan tafel ter sprake gekomen, want Maria had een tentamen verprutst. Toen ze naar bed ging, vond ze daar een briefje, wat Henk (11) had geschreven:

Hey Maria, Ik hoop dat je niet zakt voor Engels.
Misschien kan ik je helpen met engels. Als je
hoger bent gegaan krijg je een snoeprol. Henk

Wat smelt dan je moederhart! Om de voorgestelde beloning moest ik trouwens erg gniffelen. Hoe komt hij er op?! Waarschijnlijk zou hij zoiets zelf een enorme beloning vinden :-).

Een ander voorbeeld was vorige week, toen ik geveld was vanwege die Ischias. Maaike nam toen een doosje heerlijke bonbons voor me mee en een zakje met mijn lievelingsdrop: Manneke Pis.

Zo lief, he! Aan die dropjes zit nog een verhaal. Mijn oma (moeder van mijn moeder) had altijd een trommeltje met deze dropjes. Als we er op bezoek waren werd bij ons vertrek altijd het trommeltje voor gehouden en dan vroeg oma: ¨Wie lust er nog een vies mannetje?¨ Ze was namelijk veel te netjes om het woord ¨Pis¨ in de mond te nemen. Dus ja...die dropjes heten hier nog altijd: vieze mannetjes :-)).

Gisteren belde ik naar mijn vroegere buurvrouw, om te vragen, of ik haar ergens mee kon helpen. Haar man was vorige week in het ziekenhuis opgenomen en ik wist, dat het niet goed met hem ging. En ja, kreeg ik te horen, het was fijn, als ik zou willen helpen, als de buurman misschien thuis zou mogen komen. Er zou dan een grote groep hulp nodig zijn, om dat mogelijk te kunnen maken. Ik zou er nog van horen. Tot mijn verdriet, hoorde ik vanavond, dat deze hulp niet meer nodig is... Wéér rouw. Wéér iemand van de generatie van mijn ouders, die er niet meer is. Hij was iemand die met duizend touwtjes aan onze familie en ons gezin verbonden was. In mijn gedachte ben ik bij haar, die nu zo alleen achterblijft.

Een heerlijk bed

Wat kan ik me een echt bevoorrecht mens voelen, als ik ´s avonds in m´n heerlijke bed stap, denkend aan mensen die geen bed hebben. Vooral nu het kouder wordt en ik denken moet aan mensen in parken en onder bruggen. Brrr.

Ons bed is wellicht niet luxueus te noemen. Het is niet heel groot (160 x 200), heeft geen bijzonder matras (boxspring of speciaal traagschuim of weet ik veel), heeft simpele lattenbodems, is niet verstelbaar en is opgemaakt met eenvoudige wollen dekens en katoenen lakens. Daarbij hebben we ook heel gewone kussens, die je overal voor zo´n 10 tot 15 euro kunt kopen. Het bed is oud. Wij kochten het een jaar of 15 geleden, tweedehands. Het matras is oud: dat kochten we 15 jaar geleden, nieuw (via een advertentie in een plaatselijk sufferdje). De dekens zijn oud: bijna 31 jaar geleden, toen we trouwden, waren ze nieuw. Het zijn ouderwetse AaBe dekens. De lakensets zijn ook bepaald niet nieuw. En wanneer ik de kussens kocht? Werkelijk geen idee! Wellicht gelijk met het matras, dus 15 jaar geleden.

Toch: het is een heerlijk bed. Het is warm en zacht en we staan ´s morgens uitgerust en zonder rugpijn op. Wat wil je nog meer? Nou....er ontstond toch een wens...We vinden het fijn om ´s avonds voor het slapen gaan nog een poosje te lezen. En dan liefst zittend. Of ik zit nog wat te tikken op m´n laptop. Soms gaat zelfs m´n haakwerk nog even mee :-). Dat haken gaat uiteraard ook het best zittend. En langzaam maar zeker vonden we dat steeds onconfortabeler worden, omdat we dan tegen het harde, ijzeren hoofdeinde leunden. Maar om daar nu een ander bed voor aan te schaffen? Dat vonden we onzin. Willem opperde dat een lekker groot kussen best een oplossing zou kunnen zijn. Ja, daar zag ik ook wel wat in. En zo kwam het, dat ik bij de Xenos twee grote kussens aanschafte, voor een bedrag waar ik normaal gesproken me nog eens voor achter de oren zou krabben: 19,95 per stuk! Maar als je je voor nog geen 4 tientjes de aanschaf van een nieuw/ander bed kunt besparen, dan is het niet veel geld. Voor de zekerheid knipte ik er nog niet meteen de kaartjes vanaf, toen ik ze op bed installeerde. Zouden ze voldoen? Jazeker! Ze zijn perfect! We genieten alweer een week of twee elke avond van ons ´nieuwe´, heerlijke bed! En de kaartjes zijn inmiddels van de kussens afgeknipt ;-). Hoe blij kun je met zoiets zijn!

Game over en Memory

Vrijdagavond stapte ik in bed en van het ene op het andere moment wist ik niet waar ik het zoeken moest van de pijn. Ik had al een paar dagen een zere knie. Of eigenlijk was het meer pijn náást de knie. Maar nu straalde de pijn uit naar mijn scheenbeen en ook naar mijn bovenbeen en heup. Ik wist werkelijk niet hoe ik liggen moest. Ik heb een dubbele paracetamol genomen en heb die nacht op mijn rug hazeslaapjes gedaan.

Zaterdag was een dag vol pijn. Ik kon me haast niet bewegen. Toch heb ik in de laagste versnelling m´n huishouden gedaan. Willem was met Leendert op stap voor beitels en ze kwamen pas halverwege de middag thuis. Ik moest toen alleen nog boodschappen doen en één was ophangen. Willem is met me meegegaan naar de supermarkt. Terwijl ik achter de boodschappenkar strompelde, heeft Willem alles uit de schappen gepakt. Waaah, Willem was echt op stap met een ´oud wijf´!

´s Nachts was het weer van hetzelfde laken een pak: hazeslaapjes op m´n rug. Maar toen ik zondagochtend wakker werd, was de scherpste pijn gelukkig weg. Daar was ik heel blij om, want ik wilde graag naar de kerk. Willem heeft me vlak voor de kerkdeur uit de auto gezet. Ik voelde me behoorlijk opgelaten en was blij, dat het nog niet druk was. Gaande de dag ging het steeds beter en ´s avonds had ik enkel nog maar een zere knie.

Ik had inmiddels van diverse mensen te horen gekregen dat het vast ischias/een beklemde zenuw was. En er was me al voorgespiegeld, dat ik daar nog wel even mee zoet zou zijn. Ik was dan ook vast van plan om vanmorgen naar de dokter te gaan. Maar wonder boven wonder stapte ik vanmorgen ´normaal´ mijn bed uit. Wat een zegen! Ik voelde enkel nog wat restpijn en kon de hele dag normaal bewegen. Wat ben ik blij!

Vanmorgen heb ik eerst alle waslijntjes leeggestreken en -gevouwen.

Dat was een flinke klus, maar heerlijk, dat nu de was helemaal bij is. ¨Zo,¨ zei ik tegen de meiden, die thuis waren, ¨game over! Nu ga ik weer van voren af aan beginnen en alle lijntjes weer vol wassen :-)¨ Ha, ha, dat vonden ze een wel een grappige gedachte.

Om nog even in speltermen verder te spreken: ik besloot direct na het vouwen van de was nog een potje Memory te doen. Sokkenmemory, wel te verstaan :-). Er werden weer heel wat paren gevormd!

De dag vloog weer om. Om 16.00 uur ging ik de webshopbestellingen naar de post brengen en meteen langs de markt. Er was gebeld, dat er weer een partijtje groenten en fruit voor me was. De groenteboer had al van alles voor me klaargezet. Hij weet intussen wel zo´n beetje waar hij me blij mee maakt.
Met de auto volgeladen reden Maria en ik naar huis en gingen in de keuken aan de slag. Maria maakte een heerlijke Waldorfsalade en ik maakte een schaal groene salade. Worteltjes en doperwten erbij, een slavink voor de vleeseters en patat wat over was van zaterdag. O ja, en ook nog een schaal met komkommerschijfjes. Misschien een beetje een zomers menu op deze dag, die toch al een beetje winters aanvoelde (vanmorgen vroeg dan toch!). Maar het smaakte voortreffelijk.

Net als het snoeperijtje wat ik naast me heb had staan: banaan en kaki. Wat een rijkdom!

Onderbroeken en dóór draaien!

Als er hier iemand wil gaan douchen en hij moet éérst om een onderbroek vragen, die ik vervolgens ergens van een waslijn moet plukken, dan is het echt waar: dan loop ik achter met de was. Gisteren was het dus zo laat ;-). Dat was ook niet zo verwonderlijk, want ik had een week waarin ik veel weg was. En bovendien had ik een werkdag minder vanwege Dankdag. Vanmorgen ben ik dus maar aan een wasmarathon begonnen. En als je dan wat uurtjes achter elkaar kunt dóór buffelen, dan gaat het gelukkig ook wel weer hard ook. Er kon aan het einde van de dag heel wat de kast in. In elk geval zijn er weer onderbroeken (in de kast). Ha, ha, wat een opluchting :-).

Ik heb voor het gemak maar uit de vriezer gegeten. Daar had ik nog een restje macaroni liggen en een portie bietjes. Samen met wat worstjes (met korting), een pannetje vers gekookte aardappels en een restje vlees en jus van woensdag hadden we een koningsmaal, zonder dat ik lang in de keuken hoefde te staan.

Ik kom tegenwoordig nogal eens bij AH, omdat dat recht tegenover Postnl is, waar ik elke dag de webshopbestellingen heen breng. Dan is het makkelijk om even naar binnen te wippen voor een kleinigheid. Ik kijk dan standaard ook altijd in de bak met afgeprijsde spullen. Soms kun je er goed je slag slaan. Van de week lagen er blikjes tomatenpuree. Normaal al geen wereldschokkend bedrag (18 cent), maar als daar nog eens 35 procent vanaf gaat, dan is het gewoon lachwekkend. Ik heb dan ook een voorraadje ingeslagen.

Het is hier verder een beetje een gestrompel, want ik ben aan twee benen geblesseerd. Woensdagavond had ik rechts ineens een heel zere knie. Ik dacht eerst dat ik in een rare houding in de kerk had gezeten en dat het vanzelf wel zou wegtrekken. Maar nu denk ik meer, dat ik iets verdraaid heb. Ik heb er echt pijn aan en lopen is lastig.
Of dat nog niet genoeg was, heb ik een akelig wondje onder de voetzool van mijn andere been. Dat is een verhaal apart: gisterenochtend kwam Hans even na zessen beneden, klaar om z´n pakje brood uit de keuken te pakken en naar zijn werk te gaan, toen hij ineens riep: ¨Hé, de konijnen lopen los!¨ Nee!!!! Ja!!!! En het was zelf nog erger. Het was compleet feest in de tuin. Er liepen twee konijnen en vier cavia´s te dollen! Het hek om de ren lag omver. Een raadsel hoe zoiets kan gebeuren. Misschien is er een kat tegenaan gesprongen, ofzo. Hoe dan ook: samen met Hans stormde ik naar buiten om die beesten te vangen. Ik dacht er daarbij niet aan, dat ik op blote voeten liep. Het was een heel gedoe om de springers te pakken te krijgen. Maar eindelijk zaten ze weer in hun hokken. De mannencavia´s voor de zekerheid opgesloten, want eerst moeten we ervoor zorgen, dat dit niet nóg een keer kan gebeuren. Ik vrees, dat we over 42 dagen weer jonge cavia´s hebben, nu het vrouwtje met drie mannen om d´r heen los liep....
Ergens in die beestenboel is een stukje vel van mijn voetzool gescheurd. En dat is behoorlijk pijnlijk. Ik ben nu dus ´kreupel aan beide benen´ en ik loop zo hard niet. Het is niet anders. Alles heeft een bedoeling. Ook dat ik nu noodgedwongen rustigaan moet doen.

Wie er hier wèl doorgaan? De mannen. Leendert voorop. Hij is helemaal in de ban van het houtdraaien :-). Hij draait dóór, om het zo maar eens te zeggen. Morgen gaat Willem met hem een echt goed beitelset halen. Maar zolang kon Leendert niet wachten. Die bestelde online alvast een beitel, die hij liefst direct hebben wilde. Vanmiddag kwam de pakketdienst hem bezorgen en dus doken de mannen meteen na het eten het schuurtje weer in. Hoe het er daar uit ziet, dat wil je echt niet weten. Slik....Maar wat erúit komt, ziet er steeds beter uit. Dus vooruit. Ik heb nu eenmaal een jongenshuishouden met maar liefst zeven zonen. En dat betekent de ene keer sloopbrommers in je achtertuin, een volgende keer een lading steigerhout op je oprit, of visgerei in de garage. En dan nu een schuur vol houtslijpsel. Ik ben al heel lang geleden gestopt om me daar druk over te maken :-).

Dankdag 2017

Dankdag

Het is dankdag; God was goed!

Gaf zoveel, ja overvloed.

´t Goede koren voor ons brood;

´s Heeren zorg voor ons was groot.

Het is dankdag; elke keer

was U bij ons in ´t verkeer.

Op de weg van school naar huis

bracht U ons weer veilig thuis.

Het is dankdag; en ik denk

aan het allergrootst geschenk.

U gaf nog genadetijd.

Geef ons ware dankbaarheid.

Uit: Elk zing´ Zijn lof

Tekst: D. van der Linden-van den Hoek

Let op: de webbestellingen zullen ivm Dankdag een dag later uitgeleverd worden.