Echt vakantie (3), werkvakantie

Vandaag stond er een werkdag op het programma. We hebben namelijk de webshop open gelaten, om te voorkomen, dat we na onze vakantie meteen een hoos aan bestellingen zouden krijgen. Nu gaan de orders in een gelijkmatig tempo door en kunnen we het beter handelen. Maar dat betekent wel, dat we ook in onze vakantie wel wat werk om handen hebben.

Het was vandaag inpakdag. Er stond een container vol balen meel en bloem klaar, die allemaal naar de eerste verdieping gesjouwd moesten worden.

Ja, ja, we kunnen haast niet wachten tot de goederenlift er is. Nog een paar weekjes en dan wordt die lift gemaakt. Dat zal een hoop gesjouw schelen. Behalve alle balen meel en bloem, lagen er ook nog een stuk of 10 balen pitten en zaden in de caddy. Ook die moesten allemaal naar boven. Maar met een drie kwartier hard buffelen door Gerwin, Maria en Willem lag alles keurig geordend op zijn plaats en was het koffietijd.

Na de koffie gingen Maria en Gerwin inpakken. Willem had allerlei klusjes te doen. Eén zo´n klusje was het kopen van een stokhaak. Eerst wilde hij zo´n ding online kopen. Maar ik zei, dat hij maar eens even naar de plaatselijk Hubo moest bellen. Misschien hadden ze daar ook wel stokhaken. En jawel. Voor minder dan de helft van de online-prijs haalde Willem een stokhaak. Nou ja, eigenlijk haalde hij een stok en een haak. Hij moest er zelf een stokhaak van maken ;-).

Nu kan ik gemakkelijk de zolderramen open en dicht doen, zonder dat ik steeds op een stoel moet klimmen. Fijn toch weer een kleine verbetering in ons huis :-).

Zelf hield ik een huishouddag. Dat was weer hard nodig. De was lijkt in de zomer werkelijk te jongen. En er moest gewoon even stevig opgeruimd worden. Als je de boel even een beetje laat versloffen, is het zó een rommeltje. Het gaat soms maar over kleine dingen. Zo stond er bijvoorbeeld nog het doosje rijp fruit wat we dinsdag van mijn zwager kregen. Er was al wel uit gesnoept, maar er lag nu toch fruit in, wat echt snel op moest. Van de helft maakte ik een smoothie. De rest ging in de koelkast om morgen nòg een keer een smoothie te maken. Ziezo, doosje opgeruimd.

En zo werkte ik het hele huis door.

Ook bakte ik brood.

En ik rausde even door de moestuin. De courgette was aan het woekeren en die heb ik toch maar even wat ingetoomd. De sjalotten kunnen bijna geoogst worden. Eén lag er los op de grond. Oh, wat ruikt dat lekker zo´n verse sjalot!

Vanmiddag was ik druk met bestellingen inpakken en met binnengekomen spullen in de schappen zetten. Voor ik er erg in had, was het half vijf en redem Willem en ik samen naar de post.

Thuisgekomen maakte ik een heerlijke nachosschotel klaar, waar we buiten aan de tuintafel heerlijk van smulden.

Vanavond kwam de buurvrouw een bakkie doen. Dat was erg leuk. De buurvrouw heeft zelf heel lang hier op de boerderij gewoond, toen alles nog in bedrijf was. Ze nam een oude foto mee van toen. En ook een foto van de boerderij, die éérst op deze plaats stond. Onze boerderij is van 1932, maar daarvòòr stond hier ook al een boerderij.
We hebben de buurvrouw een rondleiding door ons huis gegeven en intussen vertelde ze hoe het er vroeger allemaal uitzag. We hadden al met al onverwachts weer een erg gezellig avondje.

En zo is het alweer donderdagavond. Wat vliegt die vakantie hard voorbij!

Echt vakantie (2), rondje Nederland

In de stilte van de morgen beluisterde ik een preek, deed een strijk en maakte de webbestellingen klaar. Die vroege morgenuurtjes zijn me goud waard. Maar evengoed vond ik het een vakantie-kadootje om om 8 uur nog even 20 minuutjes naast Willem te schuiven, die heerlijk lag uit te slapen. Maar toen vond ik het ook wel weer welletjes. We hadden namelijk voor vandaag een rondje Nederland op het programma staan: een pakje wegbrengen in Utrecht, een bestelling ophalen in Veenendaal en tenslotte nog een pakje wegbrengen in Putten. Het waren dus eigenlijk webshop-activiteiten, maar ze lieten zich prima inpassen in een vakantiedag.

We ontbeten met heerlijke boerenyoghurt met muesli en honing.

Mucky lag lekker naast me op de bank
bij het ontbijt

En daarna liep ik een flinke ronde met Ciara. Om ontspannen weg te kunnen, moest er nog een klein riedeltje huishoudelijke klusjes worden gedaan. Maaike was zo lief om voor mij de bestelling bij de molen te gaan halen. En Maria beloofde gul, dat zij het warme eten wel klaar zou maken. We zouden dan tot een uur of zes weg kunnen blijven. Mooi geregeld!

Henk ging met ons mee. Gezellig, dat hij het nog zo leuk vindt, om met ons op stap te gaan! Om een uur of 11 reden we dan toch eindelijk weg. We brachten de pakketten naar de post en draaiden de rijksweg op. Eerst maar naar Utrecht. Daar zat een klant met smart op zijn bestelling te wachten, die helaas bij postnl is zoekgeraakt. Meestal komt zo´n pakje wel weer boven water, maar daar kon de klant niet op wachten. Geen probleem. We brengen een nieuw pakket en vertrouwen erop, dat het zoekgeraakte pakket wel weer een keer bij ons belandt.

Zonder oponthoud kwamen we bij het juiste adres aan en leverden het pakket af. Wat nu? Zullen we even een stukje door Utrecht boemelen? Nee, eerst nòg maar iets van ons lijstje afwerken: een bestelling ophalen in Veenendaal bij De Werkbij. Daar kopen we allerlei bijenproducten in voor de webshop. Eigenlijk zou de bestelling afgelopen maandag gebracht worden. Maar er was iets tussengekomen. Ook weer: geen probleem! We hebben nu toch de tijd aan onszelf en we vonden het wel leuk, om de bestelling op te gaan halen.

Bij De Werkbij stond onze bestelling al klaar en in principe konden we dus in drie minuten tijd weer in de auto zitten. Maar we boften. We kregen zomaar een rondleiding aangeboden! Echt heel leuk!! Geweldig leuk om te zien hoe alles verpakt en verzendklaar gemaakt wordt. Hoe alles opgeslagen wordt en hoe de mensen werken. Alles in het teken van omzien naar de (anders begaafde) medemens en in het teken van brede educatie over bijen. Het was erg inspirerend allemaal.

Intussen gingen onze magen wel een beetje knorren. Het was al 13.00 uur geweest. Net als gisteren wilden we onze lunch bij een Aldi of Lidl aanschaffen. De salade en broodjes waren erg goed bevallen. Het is betaalbare luxe, zeker als je salades met een 30% kortingssticker koopt, zoals we deden. Hoeft dat goede voedsel alvast niet meer weggegooid te worden. Het mes snijdt aan twee kanten.

Willem zocht op, waar de dichtstbijzijnde Aldi was. In de Scheepjeshof. Ok. Gaan we daar naartoe. We waren daar nog nooit geweest. Het is een overdekt winkelcentrum middenin een winkelgebied. We parkeerden de auto in de parkeergarage en Henk en ik shopten onze lunch bijeen, terwijl Willem in een boekwinkel rondsnuffelde. Hij was daar nog lang niet uitgekeken, toen wij allang onze boodschappen hadden. We brachten dus de spullen naar de auto en zochten Willem in de winkel op. Als vanzelf boemelden we nog even verder. Eerst in het winkelcentrum, maar daarna liepen we de winkelstraat in. Altijd leuk om in een onbekende stad wat rond te banjeren.

We kwamen langs een telefoonhoesjeswinkel en Henk had een hoesje nodig. Hup, naar binnen dan. We werden heel vriendelijk geholpen en even later liep Henk helemaal blij Fone Zone uit, met een prachtig hoesje voor maar 5 euro om z´n mobiel.

Ongemerkt waren we best al een stuk bij de parkeergarage vandaan gelopen en we zetten er de sokken een beetje in. Vanwege die knorrende magen :-). En Henk en ik wisten bovendien wat voor lekkere dingen er in de auto lagen te wachten ;-).

We tikten onze volgende bestemming in: Putten en gingen op weg. Bij de eerste parkeerplaats die we zagen, hielden we een stop. Lunchpauze! Gezellig hoor, zo met z´n drietjes.

Helemaal voldaan reisden we verder naar onze laatste bestemming. In Putten brachten we ook een pakketje bij een klant. Een service-gevalletje. De klant was niet thuis, dus zetten we het op de stoep bij de deur.

Alles was afgevinkt. Wat nu? Ik wilde nog wel even naar een Kringloopwinkel, maar een wandeling in het bos vond ik ook leuk. Wat wilden de mannen? Ze kozen voor een Kringloop. Helaas was de eerste kringloopwinkel dicht. En de tweede, die Willem op internet vond, bestond niet meer. Nou, dan niet, hoor. Het was tenslotte geen verplichting.

We besloten zo langzamerhand de terugreis maar eens aan te vangen en dan ergens onderweg nog een ijsje te eten. Dat ´ergens´ werd Amersfoort. Want Willem vond het niet leuk, om bij een tankstation een ijsje te kopen. Dat is zo anoniem.

Amersfoort bleek zomaar een mooi staartje aan ons rondje Nederland te zijn. We scharrelden door wat winkelstraten. Henk wilde even bij een spelletjeswinkel naar binnen. En ik werd enthousiast, toen ik langs een handwerkwinkeltje liep. Leuk! Even naar binnen, hoor! Ik kocht een bol sokkenwol, zodat ik zomaar iets kleins op de pennen heb staan voor de autoritten van de komende tijd.

We vonden een ijssalon met een enorm assortiment aan smaken. Of je buiten alvast je keuze wilde maken. Prima hoor. Ik koos mango (mijn lievelingsijs) en kokos. Oh, oh, zooooo lekker.

We slenterden terug naar de auto en ineens zagen we een Russisch winkeltje.

Willem z´n broer heeft een Russische vriendin en die is momenteel in Holland. Dus belden we, of ze misschien iets heel erg miste, dan konden we dat voor haar meenemen. Nee, niet echt. Maar we moesten toch beslist  *onuitsprekelijk woord* kopen en dat eens zelf uitproberen. Hardop sprak ik haar na en een Russische klant, die daar ook aan het winkelen was, wist precies wat het was en wees me het aan: geroosterde boekweit. Gelukkig staat er ook in het Duits op, hoe ik het klaar moet maken. Ha, ha. Ik kocht die boekweit, nam een zak maïsgriesmeel mee en ook nog twee soorten limonade. Daar kan ik Julia vast blij mee maken, als ze komt. Die grote fles bruin spul lijkt net cola, maar het is limonade met honingsmaak. Ben benieuwd!

Even na zessen arriveerden we weer in Bles. Zeker met dat Russische staartje, leek het alsof we een wereldreis hadden gemaakt. Ha, ha.

Maria stond samen met Jan-Hendrik in de keuken en legde de laatste hand aan de maaltijd. Ze hadden een lekker curry gekookt. Wat een verwennerij, als je zo aan kunt schuiven!

Om al die calorietjes van al dat lekkers weer een beetje te compenseren, zijn Willem en Henk na het eten in de Graaf gesprongen en naar de brug gezwommen. En ook weer terug natuurlijk. Wow. Sportief hoor. Ik doe het ze niet na.

Natuurlijk kon ik het niet nalaten om vanavond vast een sok op de pennen te zetten. En zo had ik na deze fijne dag ook nog eens een echt vakantie-avondje.

Echt vakantie (1)

Dag 1

Gisteren was het Willem z´n eerste vakantiedag. En hoewel Henk er al dik twee weken vakantie op heeft zitten, zei hij zondagavond verwachtingsvol: ¨Morgen begint mijn vakantie écht!¨ Hij heeft er zó naar uit gekeken, dat z´n vader vrij zou zijn en we ´allemaal leuke dingen´ zouden gaan doen ;-).

De geplande Fair en de bedachte familievakantie in Normandië zijn vanwege corona afgeblazen. We blijven daarom thuis en dat vind ik niet erg. We wonen fijn en de omgeving is prachtig. Wat zouden we nog meer willen?

De eerste vakantiedag was eigenlijk een verkapte werkdag. Maar dan in vakantie-modus. Ik was vroeg opgestaan, omdat ik eerst alle bestellingen van de webshop wilde wegwerken. Daar was ik wel een paar uurtjes zoet mee. Intussen verdween die en gene naar zijn/haar werk. Hans, Koos, Maaike en Maria hebben (nog) geen vakantie en Jan doet momenteel vakantiewerk bij Leendert. Maria hoefde maar voor een paar uurtjes de deur uit. Maar de rest was de hele dag onder de pannen.

Nadat m´n werk voor de webshop klaar was, wilde ik ons huis netjes gaan maken. Na de zondag is het altijd overal rommelig. En wat is er dan fijner, om zo maar rustigaan alles op te ruimen en schoon te maken? Ik had het prima naar m´n zin. 

Willem had uitgeslapen en na ons gezamenlijk ontbijt besloot hij om een klus ter hand te nemen. Iets wat ik toejuichte, want de klussenlijst lijkt eindeloos. Ik ben blij met elk klein dingetje wat ons huis verder ´af´ maakt. Willem bedacht om de ´dradenrommel´ in de kelder eens op te gaan ruimen. Er is daar van alles gemonteerd om internet aan te sluiten. Het doet wat het moet doen, maar het zag er erg rommelig uit. Ik vroeg, of Willem dan misschien meteen planken in de kelder kon maken. Er staan daar nog een paar stapels bananendozen met van alles en nog wat. Als ik een vaas, of een ovenschaal, of wat dan ook nodig heb, moet ik steeds in die stapel dozen grabbelen. We overlegden, hoe het worden moest en waren er al snel uit. Er moest een brede plank komen op ongeveer 1/3 hoogte van de muur en daarboven nog een smalle plank. Willem kon dan alle internetrommel netjes op een plank kwijt en ik kon de spullen uit de dozen een plaatsje geven. 

Gelukkig hadden we alle oude planken uit de kelder netjes bewaard. We hoefden dus niet naar de bouwmarkt. 

Terwijl Willem aan de slag ging met meetlint en zaag, ging ik aan de slag met raamwisser en zeem. Ja, ja, we hebben een heel traditionele rolverdeling :-).

Helaas ging Willem z´n werk niet direct van leien dakje. De planken bleken totaal vermolmd...

En toen hij in de keldermuur wilde boren, kwam hij niet met de boormachine in die keiharde betonnen muur. Gelukkig is Leendert niet ver uit de buurt aan een klus bezig en hij had wel een sterkere boormachine te leen. Dat was meteen een leuke aanleiding om eens even bij Leendert op de klus te gaan kijken, waar ook Jan al ruim twee weken aan het werk is. We maakten er gewoon even een klein uitstapje van. Kijk, dat is het leuke van vakantie!

De dag was om, voordat we er erg in hadden. Maria en Jan-Hendrik waren intussen gezellig samen naar Ikea. Henk vermaakte zich prima in en om het huis. Om deze dag nog wat extra vakantie-cachet te geven, stelde Willem voor, om broodjes hamburger te eten als avondeten. Dat leverde gejuich op :-). We smikkelden heerlijk, buiten in de avondzon.

De avond was mooi. Precies goed genoeg om de hele avond buiten te zitten. Het werd een gezellige avond. Een oude vriend (oud in de zin van: we hadden elkaar minstens 10 jaar niet gezien!) kwam op bezoek. Reden om heel veel herinneringen op te halen en uitgebreid bij te praten. Helemaal ontspannen en rozig van het buiten zijn, stapten we in bed.

Dag 2

Mijn dag begon hetzelfde als gisteren: met het klaarmaken van webbestellingen. Deze vakantieweken maak ik steeds ´s morgens alles klaar wat er aan orders binnengekomen is. Wat er verder op de dag binnenkomt, schuif ik door naar de volgende morgen. Zo ben ik elke dag een poosje aan het werk, maar is het wel afgebakend. De rest van de dag voel ik me vrij om andere dingen te doen.

Ook vandaag was het wel een paar uur werk. Voor het mooi was ik net iets te lang bezig. We hadden namelijk het plan om om half 10 weg te rijden naar Willem z´n vader. Toen ik klaar was met mijn werk, was het al half 9 en alle vakantievierders lagen nog op één oor! Ik ben dus eerst maar eens de meute gaan wekken. Als we om half 10 weg wilden rijden, moest er snel nog heel wat gebeuren: een was ophangen, Ciara uitgebreid (want we zouden pas ´s middags terug komen) uitlaten, jam voor opa inpakken, de webbestellingen bij de post brengen enzovoorts. En, o ja, er moest ook nog het één en ander ingepakt worden voor de middag. We wilden bij opa vandaan even bij de zee gaan kijken. Zekerheidshalve moesten er daarom zwembroeken en badlakens mee. En wat lekkers voor onderweg. En nog een paar klapstoelen en m´n haakwerk. Pffff. We zijn het helemaal niet meer gewend, om op stap te gaan! Uiteindelijk reden we een half uur later dan gepland van huis weg: Maria en Jan-Hendrik, Henk, Willem en ik. 

We hadden een gezellig koffie-uurtje bij opa. Met een lekker ijsje toe! Het was al half 1 geweest, toen we weer in de auto stapten. Ik wilde even langs de Aldi, om daar wat broodjes en salade te kopen. Op het rijtje winkels bij de Aldi hebben Willem z´n zus en haar man een groentezaak en natuurlijk keken we even, of ze er waren. We troffen het! Ze waren er allebei. Leuk om ook daar nog eventjes binnen te wippen en wat bij te kletsen. We kregen een fijn doosje fruit en een pot lekkere soep mee en vertrokken richting de Brouwersdam.

Henk zat helemaal op de wip. Dít was het, waar hij echt al wékenlang op liep te vlassen. Naar het strand! Maar, ha, het was écht geen strandweer. Jawel, met een wetsuit aan, was het er prima uit te houden. Maar dit hebben we niet en wij waaiden uit ons jasje. We probeerden onze auto nog zó te parkeren, dat we in de luwte konden lunchen. Maar eigenlijk wás er geen luwte. Het was wind, wind, wind, overal wind. Dapper knaagden we buiten de auto wat broodjes weg. Maar daarna kropen we toch snel weer ín de auto. Brrr.

Maar ja. Hoe jammer is dat, als je je zwembroek bij je hebt en níet kunt zwemmen. We zijn echter niet voor één gat te vangen. Willem reed naar de Grevelingen en daar kwamen we in een andere wereld, leek het wel. Hier stond véél minder wind en hoewel het er best fris was, waren er toch wel kinderen in het water aan het spelen. Het duurde dan ook niet heel lang, of Henk was in het water. 

Ha, ha, het is zo´n waterrat. Dat heeft hij beslist niet van mij! Ik houd niet van water. Of het moet warm badwater zijn ;-). Ik ging lekker aan mijn haakwerk verder. M´n strependeken is bíjna af en ik ben de rand aan het maken.

We waren pas aan het einde van de middag thuis. Ik wilde een nacho´s-schotel maken. Maar eerst moest er nog snel weer een was aan de lijn en een nieuwe was aangezet worden. Er kwam een klant voor Jan-Hagel. Het aanrecht stond nog vol met ontbijtboel en er moesten nacho´s gehaald worden, want die heb ik niet standaard in huis. Terwijl ik van hot naar haar draafde, stelde Maria voor, dat ze wel samen met Jan-Hendrik frietjes wilde gaan halen in Het Vogelhuisje. We hadden afgesproken, dat we dat deze vakantie een keertje zouden doen. En dan hoefde ik niet meer te koken. Goed plan. Alleen ... friet en snacks zijn natuurlijk niet echt (echt niet ... ) gezond. Daarom zou ik intussen een grote schaal sla klaarmaken. Vers uit de moestuin. Oh, mmmm. Drie soorten sla, gekookt ei, tomaat, maïs (uit blik), zelfgemaakte dressing. Dat kwam helemaal goed met dat heerlijke vakantie-maaltje. Helemààl toen Maaike zei: ¨Het toetje is ijs. Ik trakteer!¨ En zo kwam het dat we om half 8 ons toetje zaten de smikkelen bij het ijswinkeltje in Brandwijk. Mjammie.

Vanavond na de koffie heb ik nog een was opgehangen op zolder en ben daar meteen eens mijn handwerkdozen in gedoken. Mijn handwerkspullen staan nog ingepakt. Er moet nog een kast voor komen. Eigenlijk zocht ik een zak groene wol, die ik nog ergens moet hebben. Het is wol voor een vest voor mezelf. Maar ik kon die wol niet vinden. Toen heb ik de borduurspullen maar naar beneden gehaald. Ik heb nog een mooi borduurpatroon van een amish boerderij. Die wil ik graag gaan maken. Ik heb al mijn strengetjes borduurzijde nagekeken, om te zien, welke nummers ik voor dit borduurwerk kan gebruiken. De helft van de benodigde kleurtjes had ik op voorraad. Dat is mooi meegenomen. Ook het stramien had ik nog. De ontbrekende kleurtjes heb ik online besteld. Het duurt 1 tot 3 dagen, voordat ze binnen zijn. Ik moet dus nog even geduld hebben. Intussen kan ik de gehaakte deken afmaken. En ik moet morgen nog maar eens bij daglicht op zolder naar die groene wol gaan zoeken. Ik heb echt zin in een nieuw handwerk!

¨

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

(Wellicht ten overvloede: als ik buiten deze advertorials op mijn blog weleens een link plaats naar een winkel, evenement, of wat dan ook, dan zijn dat altijd onbetaalde links en heeft het niets met reclame te maken.)


De maand is al bijna om! Maar op de valreep komt er toch nog een advertorial. Deze keer van een regelmatig terugkerende adverteerder: De Grebbestee!

De Grebbestee
Voor wie De Grebbestee nog niet kent, even in het kort: De Grebbestee is een voormalige boerderij op de Utrechtse Heuvelrug, waar de familie Roelofsen woont. Op en om de Grebbestee is er van alles te doen.

*Er zijn vier gezellige, complete vakantiewoningen gerealiseerd. Daar kun je uiteraard fijn je vakantie doorbrengen. Maar deze woningen worden ook voor langere tijd verhuurd, of je kunt ze als bed&breakfast boeken.
*Sinds vorig jaar is er een theeschenkerij, waar je heerlijk kunt ontspannen. Je kunt er genieten van een simpele kop thee met iets lekkers. Maar je kunt er ook terecht voor een High Tea of lekker lunch.
*De ruimte van de theeschenkerij is ook te boeken als bedrijf of vereniging voor het geven van presentaties etc. Ook dit kan in combinatie met een goed verzorgde lunch.
*Margriet Roelofsen heeft vele passies, maar WOL is daarvan toch wel een heel grote. Ze verzorgt allerlei cursussen met wol: vilten en spinnen.

Gelukkig is er op de Grebbestee aan ruimte géén gebrek! Daarom kunnen allerlei activiteiten, óók met inachtneming van de coronamaatregelen, toch doorgang hebben. In de theeschenkerij is er dan nog altijd ruimte voor 35 personen. Dat is ook voor bedrijven en verenigingen vaak groot genoeg. De Grebbestee ligt prachtig centraal in Nederland en de omgeving is schitterend. In overleg met Margriet kan er maatwerk geleverd worden om je bedrijfs- of productpresentatie of het uitstapje van je vereniging tot een succes te maken. Neem voor meer informatie contact op met Margriet.

Voor het najaar staan er weer allerlei leuke cursussen op de planning. Bijvoorbeeld verschillende soorten viltcursussen. Hoe leuk is het, om een leuke theemuts te vilten? Of een prachtige, zijden,  bloemensjaal? Of een lampenkap...

Een andere vilttechniek is naaldvilten. Tijdens de cursus naaldvilten maak je een schapenkop!

Ook met wol, maar dan heel anders: Margriet geeft ook spincursussen.

Sjaal van zelfgesponnen wol

Je merkt het al: het is teveel om op te noemen. Je kunt alvast een kijkje nemen op de website. Nog niet alle datums staan al in de agenda. Die zullen in de komende tijd op de website zichtbaar zijn. Maar je kunt uiteraard ook even bellen of mailen.

Vilten: https://www.degrebbestee.nl/viltcursussen/
Spinnen: https://www.degrebbestee.nl/cursus-wol-spinnen/

Minder pauper

Het voelde vandaag als de eerste vakantiedag. De basisscholen zijn hier nu eindelijk ook gesloten en de zes-weken-lange zomervakantie is aangebroken. Nu hebben wij dit jaar voor het eerst niet meer met de vakantie van de basisschool van doen. Maar toch.

In de webshop is het rustig. En dus kunnen we wat meer in huis en tuin doen. Vandaag was het daar een uitgelezen dag voor. Droog, een zonnetje, niet te warm. Heerlijk! Er is hier genoeg te doen. Er liggen allerlei klussen al sinds de verhuizing (december!) te wachten. We hebben als doel om het hier elke dag een stukje minder pauper te maken. Elk dingetje doet mee. Ook die heel kleine dingen, zoals het verplanten van kamerplanten. We hebben best veel vensterbanken en ze zijn ook nog eens mooi breed. Ik heb dus mooi de ruimte voor planten. Er was een aantal planten uit hun pot gegroeid. Daarom heb ik de afgelopen weken verschillende keren in de kringloopwinkel naar potten gespeurd. Ik hoefde ze nu alleen maar uit de kelder op te diepen en gaf enkele planten een grotere pot. Wat knapt dat op!

Later vandaag zijn Maria en ik buiten aan de slag gegaan. Ik wilde de zooi bij de voordeur weg hebben. Er lagen daar sinds december stapels met grote stenen, die we aan de andere kant van het huis willen hergebruiken. Die stenen moesten dus sowieso daar weg. Ik had het al een paar keer aan de mannen gevraagd, maar die hadden steeds andere prioriteiten. Weetjewat? Maria en ik gingen het gewoon proberen. De stenen zijn enorm zwaar en ik heb eerst in de kruiwagen gevoeld, hoeveel stenen voor mij verantwoord was om te kruien. Ik moet nu eenmaal erg opletten, dat ik m´n bekken niet overbelast. Vier stenen was net te veel. Drie dus dan. Ik kruide steeds drie stenen naar de andere kant van het huis en Maria stapelde daar een muurtje om de moestuin.

Het ging langzaam, want steeds als we een stapeltje gedaan hadden, gingen we een lichter karweitje tussendoor doen. Zo ruimden we ook weer twee dozen uit de schuur leeg. Daar is nu zowaar ruimte voor kapstokhaken ontstaan. Het wordt vast nog weleens wat!

Ook nèt iets lichter dan stenen sjouwen, was het versjouwen van pallets, die ook al een maand of drie naast de voordeur stonden. Ze zouden worden opgehaald door een leverancier van Leendert. Maar ik geloof niet, dat er nog iemand om komt. Ik was het in elk geval reuze zat, die pauper-zooi, en sleepte de pallets samen met Maria naar voren, waar ze in een nis tussen de stenen zijn geparkeerd.

Aan het eind van de middag lagen er nog enkele stapels stenen én een stapel lange balken. We bedachten, dat we morgen op ons gemakje verder zouden gaan met de stenen en dat de mannen die lange balken maar weg moesten halen. Willem had vorige week al verzonnen, dat die balken tot aan gebruik wel rechtop in de liftschacht konden worden gezet.

Het was inmiddels vijf uur en Willem was dus klaar met zijn werk (hij werkt nog altijd thuis vanwege corona). Toen hij zag, hoe het buitenom opknapte, had hij wel zin, om nú die balken weg te halen. Hij dacht, dat Maria en hij dat samen wel konden. Wel, het ís gelukt. Maar het was wel érg zwaar!

Toen kwam Hans thuis en zag wat er allemaal gedaan was. En hij vroeg, waarom we niet gewoon het dumpertje hadden gebruikt voor die stenen. Nou, omdat we niet weten hoe dat ding werkt natuurlijk :-). Nou, hij zou het dumpertje wel even erbij pakken en voor ons de rest van de stenen verhuizen. Hoe fijn is dat!

Willem en Hans haalden het dumpertje en nog voor het eten was de klus geklaard!

Het is geweldig opgeknapt bij de voordeur. We zijn er nog lange niet, maar we zijn toch echt een stukje gevorderd!

De maaltijd smaakte toen natuurlijk extra lekker :-).

We aten fijn in het avondzonnetje: bieten uit eigen tuin, sla uit eigen tuin, wat een feest!

De koning kan niet lekkerder gegeten hebben.

Intussen is er vandaag ook nog lekker ´gehuishoud´. De was wapperde fijn aan de lijn. Mijn zeepleverancier kwam juist langs, doen ik de was aan het ophangen was. ¨Kijk,¨ zei ik trots, ¨ik maak hier gewoon reclame voor onze Marseillezeep, met zo´n stralende was.¨ :-).

Ik poetste m´n keuken

en Henk stofte de kamer

Al met al was het dus een goed besteed ´vakantie´-dagje :-).  Ik ben benieuwd, wat we morgen kunnen doen.

Elke dag een beetje minder pauper.

Het terras is geopend :-)

Behalve dat we heel blij zijn met de raambekleding, zijn we ook heel blij, dat er buitenom weer wat gebeurd is. Het terras is klaar! Nou ja ... klaar ... Het ligt in elk geval dicht. Er moet nog wat kantwerk gedaan worden en het geheel moet nog een keer goed aangetrild worden. Maar we kunnen in elk geval fijn zitten en er wordt tenminste niet zoveel zand meer naar binnengelopen, nu.

De jongens hadden er even flink de vaart in gezet, want Koos wilde vrijdag z´n verjaardag vieren. Buiten. En dus moest dat terras dicht. Dat is gelukt. Al was het op het nippertje. De laatste tegels gingen er vrijdagmiddag in! Daarna hebben ze in allerijl een flinke partytent neergezet. Want o, o, o, wat was het nat vrijdag!! Maar wat denk je? Eer dat die tent opstond, was het droog. En uiteindelijk werd het een mooie, droge avond.

Wanneer het buitenom een vervolg krijgt, is maar de vraag. Ik wacht het rustig af. Nou ja? Rustig? Als ik heel eerlijk ben, kan ik niet wachten tot het hier netjes is....

Ik probeer elke dag om het een klein beetje minder pauper te krijgen. Zowel binnen als buiten. Vorige week heeft Willem eindelijk de vlaggestokhouder aan de gevel vastgemaakt. Het is maar een kleinigheid. Maar nu kan de vlag in elk geval mooi uitgestoken worden :-).

Ook ben ik netjes op mijn moestuintje.

En kleinzoon Marinus? Die heeft ijverig geholpen met de omgeving schoon te maken.

Zaterdag hebben we fijn op ons nieuwe terras kunnen koffiedrinken en lunchen.

En morgen komt een oude tante haar verjaardag bij ons vieren. Ik hoop, dat we dan ook op het terras kunnen zitten. Maar dan moet het wat beter weer zijn, dan vandaag. We zullen zien.

Vorige week hebben we trouwens nog iets leuks meegemaakt. Iets waarvan we zeiden: ¨Dat maak je toch alleen maar op een dorp mee.¨ Henk was zijn mobieltje kwijt. Ik had van alles uitgevraagd: wanneer had je hem voor het laatst? Zit hij niet in je jaszak? Niet in je schooltas? Had je hem bij je, toen je Ciara ging uitlaten? Maar het hielp niet. Hij was echt kwijt. We maakten ons niet al te druk, want volgens Henk moest hij in huis liggen. Dan zou hij dus vanzelf weer boven water komen.

´s Avonds laat ging Hans Ciara nog een keer uitlaten. Hij zag een bordje in de berm, wat hij eerder ook al gezien had. Maar nu had hij Henk over een mobiel gehoord, die hij kwijt was en begreep hij, dat dat bordje weleens de oplossing kon zijn:

Hij nam het bordje mee naar huis. Het was echt superfijn, dat hij het had gezien, want ´s nachts regende het hard en ´s morgens vroeg kwam er een grasmaaier de bermen doen.

Ik denk, dat dat bordje die regen en die grasmaaier niet had overleefd ;-).

Afijn. Henk ging met een tasje lekkers naar het adres wat op het bordje stond. Daar woonde een ´opa en oma´, zoals Henk zei en die hadden inderdaad een mobieltje gevonden. Maar eerst moest Henk bewijzen, dat het van hem was. Dat was niet zo moeilijk, want hij kon een beschrijving geven en bovendien stonden zijn gegevens in het beginscherm. Dat hadden die mensen waarschijnlijk niet gezien. Henk kon wel zien, dat ze heel vaak hadden geprobeerd, om het mobieltje aan de praat te krijgen. Hij heeft namelijk een app geïnstalleerd, die steeds als er een verkeerde code wordt ingegeven, een foto maakt. En ja, hij had heel wat foto´s te wissen :-). Echt lief, dat die mensen zoveel moeite hebben gedaan! Waar maak je zoiets nog mee? Wij vinden het typisch dorps :-) en houden ervan!