We zijn onverwachts in een grote inpakklus verzeild geraakt met de webshop. Er was een actie voor een goed doel, die eigenlijk een beetje uit de hand is gelopen. Maar daar is verder niemand treurig over en er zijn gelukkig vele handen, die licht werk maken.
Posts tonen met het label inpakken. Alle posts tonen
Posts tonen met het label inpakken. Alle posts tonen
dinsdag 28 mei 2024
vrijdag 27 maart 2020
Overleven
M´n dag begon stil en overzichtelijk: achter de strijkplank met m´n aandacht bij een preek. Het zijn mijn gouden dag-momenten. De rest van de dag is het namelijk verre van stil en ook niet zo heel overzichtelijk. Zeg maar gerust: lichtelijk chaotisch, af en toe!
Het blijft maar druk en druk en druk in de webshop. Het wordt een saai verhaal hier op mijn blog. Maar ooit zal het toch wel een keer weer rustig worden? Zodat ik een moestuintje kan aanleggen en wandelingen kan maken? Of dozen vol foto´s uitzoeken en eens achter de naaimachine kruipen? Of een leuk brei- of haakwerk ter hand nemen? Of een dagje jam koken of wecken?
Er komt momenteel helemaal niets van al m´n plannetjes terecht. Maar het geeft niet. Iederéén staat op standje ´overleven´. Of het nu gaat om oude of zieke mensen, die aan huis gekluisterd zijn. Of moeders met jonge kinderen, die niet weten hoe ze alle verplichtingen gecombineerd moeten krijgen. Of de mensen, die door het virus getroffen zijn. Voor hen heeft het woordje ´overleven´ wel een heel letterlijke klank!
Op Maaikes werk is de eerste corona-dode al te betreuren. Iets wat er echt stevig inhakt. En ik lees net, dat in de familie van mijn zus en zwager ook al iemand flink ziek in het ziekenhuis ligt vanwege corona. Het is een moeilijke tijd. Maar er zijn ook mooie dingen. Kleine gebaren, die je zó goed doen!
Vandaag liet een klant een geschenk achter op de stoep: 2 flinke gemberwortels, 3 prachtig genaaide en goede mondkapjes (voor het geval dat ...), een kaartje en ook nog een een speciaal opstekertje voor Maria.
Weer iemand anders stuurde een lief kaartje over de post.
Ik kreeg lieve mailtjes en mooie gezangen toegestuurd. Dat doet me echt goed!
We hebben vandaag de hele dag met z´n vieren aan de webshop gewerkt. Gerwin is vanmorgen eerst weer twee keer heen-en-weer naar de molen gereden voor nieuwe voorraad. Maaike, Maria en ik hebben de hele dag spullen ingepakt en pakketten klaargemaakt.
We wilden er graag 60 af krijgen, vandaag. Dat bleek niet haalbaar. Het werden er ´maar´ 42. Maar we hebben wel heel veel ingepakt klaarstaan, zodat we wellicht morgen bij gezondheid (wat heeft dat nu extra lading) nog wel weer een flink aantal pakketten op de post krijgen.
Er gaat veel tijd zitten in het beantwoorden van telefoontjes en mailtjes. Soms omdat er iets misging, wat weer recht gezet moet worden. Er is bijvoorbeeld bloem geleverd in plaats van meel. Of er mist iets in de bestelling. Gelukkig komt het niet heel vaak voor. Want dat is nu eenmaal nooit leuk. Maar ik krijg ook 100 keer de vraag, wanneer de bestelling geleverd gaat worden. Of mensen doen kennelijk nooit online hun boodschappen en hebben hulp nodig bij het bestellen (adem in, adem uit; normaal ben ik echt wel geduldig, maar nu is dit lastig). En naast alle drukte heb je toch ook je (grote) gezin om voor te zorgen.
Aan het einde van de middag brachten Willem en ik de pakketten weg en reden we meteen nog maar weer langs de papierhandel. Alwéér dozen halen! Ik had ze al klaar laten zetten. En vooruit, ik nam ook meteen maar een verpakking toiletpapier mee. Ik had nog geen rolletje gekocht, sinds ze gehamsterd worden, want ik heb altijd een royale voorraad. Maar nu had ik gisteren het laatste pak geopend en werd het tijd om voor nieuwe voorraad rond te kijken. Ik lees regelmatig van mensen, die daar verschillende winkels voor af moeten lopen. Daar heb ik nu echt geen tijd voor. Vandaar dat ik de eerste rollen die ik spotte maar meteen heb meegenomen. Een grootverpakking. Ha, ha. Tien jaar poepen (aldus Rutte) zullen wij dáár niet mee halen. Maar we komen vast wel een eindje.
Toen we terug bij huis kwamen, zag ik iets waar ik blij van werd: Maria was heerlijk buiten! We hebben de afgelopen twee weken nauwelijks buitenlucht gehapt. Er was geen tijd voor. En daarom was ik extra blij, dat Maria lekker in het zonnetje bezig was aan haar konijnenhok. De konijnen zitten sinds de verhuizing in een binnenhok. Het buitenhok moest eerst van nieuw gaas en een verfje worden voorzien. Maria trof alvast voorbereidingen.
Er was nog méér bedrijvigheid om het huis. Hans en Koos waren aan Koos z´n auto aan het klooien.
Heerlijk in de avondzon!
Morgen is Koos van plan om om het huis te werken. Er liggen aardig wat stukken boomstam, die gekloofd/gezaagd en opgeruimd moeten worden. Er is nog geen houthok. Er moet dus nog maar even een tussenoplossing bedacht worden. De boel ligt buiten al een poosje stil, vanwege gebrek aan tijd. En de portemonnee is ook wel leeg, na al het klussen. Dus hier en daar wacht er wat (zei ze eufemistisch). Er zijn een paar dingen, die bovenaan mijn wensenlijstje staan. Die buitenboel is er één van. Een andere wens is: raambekleding!! Zeker nu de zon kracht krijgt. Ik wil zo snel mogelijk iets om de zon buiten te kunnen houden. En bovendien zal het er ook wat beter uit gaan zien allemaal. Het is van buitenaf net een vissenkom bij ons, zo zonder iets voor de ramen. En van binnen voelt het, alsof ik in de etalage zit, als ik op de bank zit. Ha, ha. Misschien maar goed dus, dat ik niet zoveel zit :-). Maar opruimen kost niets. Dus ben ik blij met alles wat Koos morgen voor elkaar krijgt.
Nu eerst maar weer een poosje slapen. Het wachten is nog op één kind. Als die thuis is, duik ik in mijn mandje.
Het blijft maar druk en druk en druk in de webshop. Het wordt een saai verhaal hier op mijn blog. Maar ooit zal het toch wel een keer weer rustig worden? Zodat ik een moestuintje kan aanleggen en wandelingen kan maken? Of dozen vol foto´s uitzoeken en eens achter de naaimachine kruipen? Of een leuk brei- of haakwerk ter hand nemen? Of een dagje jam koken of wecken?
Er komt momenteel helemaal niets van al m´n plannetjes terecht. Maar het geeft niet. Iederéén staat op standje ´overleven´. Of het nu gaat om oude of zieke mensen, die aan huis gekluisterd zijn. Of moeders met jonge kinderen, die niet weten hoe ze alle verplichtingen gecombineerd moeten krijgen. Of de mensen, die door het virus getroffen zijn. Voor hen heeft het woordje ´overleven´ wel een heel letterlijke klank!
Op Maaikes werk is de eerste corona-dode al te betreuren. Iets wat er echt stevig inhakt. En ik lees net, dat in de familie van mijn zus en zwager ook al iemand flink ziek in het ziekenhuis ligt vanwege corona. Het is een moeilijke tijd. Maar er zijn ook mooie dingen. Kleine gebaren, die je zó goed doen!
Vandaag liet een klant een geschenk achter op de stoep: 2 flinke gemberwortels, 3 prachtig genaaide en goede mondkapjes (voor het geval dat ...), een kaartje en ook nog een een speciaal opstekertje voor Maria.
Weer iemand anders stuurde een lief kaartje over de post.
Ik kreeg lieve mailtjes en mooie gezangen toegestuurd. Dat doet me echt goed!
We hebben vandaag de hele dag met z´n vieren aan de webshop gewerkt. Gerwin is vanmorgen eerst weer twee keer heen-en-weer naar de molen gereden voor nieuwe voorraad. Maaike, Maria en ik hebben de hele dag spullen ingepakt en pakketten klaargemaakt.
We wilden er graag 60 af krijgen, vandaag. Dat bleek niet haalbaar. Het werden er ´maar´ 42. Maar we hebben wel heel veel ingepakt klaarstaan, zodat we wellicht morgen bij gezondheid (wat heeft dat nu extra lading) nog wel weer een flink aantal pakketten op de post krijgen.
Er gaat veel tijd zitten in het beantwoorden van telefoontjes en mailtjes. Soms omdat er iets misging, wat weer recht gezet moet worden. Er is bijvoorbeeld bloem geleverd in plaats van meel. Of er mist iets in de bestelling. Gelukkig komt het niet heel vaak voor. Want dat is nu eenmaal nooit leuk. Maar ik krijg ook 100 keer de vraag, wanneer de bestelling geleverd gaat worden. Of mensen doen kennelijk nooit online hun boodschappen en hebben hulp nodig bij het bestellen (adem in, adem uit; normaal ben ik echt wel geduldig, maar nu is dit lastig). En naast alle drukte heb je toch ook je (grote) gezin om voor te zorgen.
Aan het einde van de middag brachten Willem en ik de pakketten weg en reden we meteen nog maar weer langs de papierhandel. Alwéér dozen halen! Ik had ze al klaar laten zetten. En vooruit, ik nam ook meteen maar een verpakking toiletpapier mee. Ik had nog geen rolletje gekocht, sinds ze gehamsterd worden, want ik heb altijd een royale voorraad. Maar nu had ik gisteren het laatste pak geopend en werd het tijd om voor nieuwe voorraad rond te kijken. Ik lees regelmatig van mensen, die daar verschillende winkels voor af moeten lopen. Daar heb ik nu echt geen tijd voor. Vandaar dat ik de eerste rollen die ik spotte maar meteen heb meegenomen. Een grootverpakking. Ha, ha. Tien jaar poepen (aldus Rutte) zullen wij dáár niet mee halen. Maar we komen vast wel een eindje.
Toen we terug bij huis kwamen, zag ik iets waar ik blij van werd: Maria was heerlijk buiten! We hebben de afgelopen twee weken nauwelijks buitenlucht gehapt. Er was geen tijd voor. En daarom was ik extra blij, dat Maria lekker in het zonnetje bezig was aan haar konijnenhok. De konijnen zitten sinds de verhuizing in een binnenhok. Het buitenhok moest eerst van nieuw gaas en een verfje worden voorzien. Maria trof alvast voorbereidingen.
Er was nog méér bedrijvigheid om het huis. Hans en Koos waren aan Koos z´n auto aan het klooien.
Heerlijk in de avondzon!
Morgen is Koos van plan om om het huis te werken. Er liggen aardig wat stukken boomstam, die gekloofd/gezaagd en opgeruimd moeten worden. Er is nog geen houthok. Er moet dus nog maar even een tussenoplossing bedacht worden. De boel ligt buiten al een poosje stil, vanwege gebrek aan tijd. En de portemonnee is ook wel leeg, na al het klussen. Dus hier en daar wacht er wat (zei ze eufemistisch). Er zijn een paar dingen, die bovenaan mijn wensenlijstje staan. Die buitenboel is er één van. Een andere wens is: raambekleding!! Zeker nu de zon kracht krijgt. Ik wil zo snel mogelijk iets om de zon buiten te kunnen houden. En bovendien zal het er ook wat beter uit gaan zien allemaal. Het is van buitenaf net een vissenkom bij ons, zo zonder iets voor de ramen. En van binnen voelt het, alsof ik in de etalage zit, als ik op de bank zit. Ha, ha. Misschien maar goed dus, dat ik niet zoveel zit :-). Maar opruimen kost niets. Dus ben ik blij met alles wat Koos morgen voor elkaar krijgt.
Nu eerst maar weer een poosje slapen. Het wachten is nog op één kind. Als die thuis is, duik ik in mijn mandje.
donderdag 26 maart 2020
Gladjes
Gelukkig verliep het vandaag lekker gladjes allemaal. Ik ging gisterenavond wat eerder slapen. En vanmorgen ben ik weliswaar gewoon om 5 uur opgestaan, maar heb ik zomaar rustigaan wat rondgekeuteld. De keuken was een puinhoop, omdat ik gisterenavond nog koekjes had staan bakken voor de kookrubriek. Alle foto-apparatuur stond er nog opgesteld. Ook stond er nog vaat. En niets is deprimerender in het huishouden, dan een vuile keuken. Daar moest ik echt eerst wat aan gaan doen! Dus ruimde ik de vaatwasser uit, zette de vuile vaat erin, ruimde meter voor meter m´n aanrechtblad leeg en voilà! Nadat Hans en Koos naar hun werk vertrokken waren, ben ik lekker nog een half uurtje terug in bed gekropen. Dat was precies wat ik nog even nodig had, om deze nieuwe dag weer met frisse moed in de ogen te kijken.
We zaten even later met z´n vijven aan het ontbijt. En na het ontbijt gingen Henk en Jan aan hun schoolwerk. Henk verdween als eerste naar boven. ¨Nou, ik ga naar school, hoor. Tot vanmiddag,¨ grapte hij. Ook Henk zat vandaag beter in z´n vel dan gisteren. Gisteren mopperde hij steeds, dat hij geen concentratie had. Dan duurt zo´n schooldag zooooo lang. Maar vandaag ging het fluitend. Gelukkig maar.
Maria had telefonisch therapie en sloot zich op in haar slaapkamer. Intussen gaf ik een flinke slinger aan de huishouding. Ik maakte de woonkamer en onze slaapkamer netjes en sorteerde een paar wassen. De wasrekken op zolder maakte ik leeg. Zo, die kon ik vandaag mooi weer vol wassen :-).
Voor ik het wist was het alweer 10 uur. Koffietijd. Mèt de koekjes van gisterenavond natuurlijk. Die verdwenen als sneeuw voor de zon. Goed teken.
Na de koffie togen Maria en ik naar de inpakruimte. We werken tegenwoordig met wegwerphandschoenen aan. Ook al in verband met de strijd tegen de Corona. Elegant hè?
Waar het met dat Corona heen moet? Bij Maaike op haar werk zijn enkele bewoners postitief getest. Dat brengt een hoge werkdruk en veel emoties met zich mee. En uiteraard de spanning, wie er allemaal óók besmet zijn en ziek worden.
Rond de middag hoorden we, dat er vannacht een tante van me is overleden. Ze is slechts één dag ziek geweest. Of de oorzaak (mede) Corona was, weten we niet. Maar in deze tijd is een sterfgeval extra verdrietig, met alle beperkende maatregelen rond afscheidnemen en begraven.
Maria en ik hebben samen heel wat bestellingen klaargemaakt. Steeds als we een product niet op de plank hadden staan, lasten we een inpakmomentje in. Dan maakten we snel een voorraadje en gingen weer verder met de bestellingen.
We boffen met onze prachtige werkplek!
Aan het eind van de dag stonden er 40 pakketten klaar. Willem en ik brachten ze weer samen weg, terwijl Maria voor het eten zorgde. Ze maakte een makkelijke maaltijd klaar met ovenfrites, een grote kom salade, hamburgers en vegaburgers. Iets wat iedereen lekker vond :-).
Terwijl de zon weer schitterend onderging
nam ik pauze in de badkamer. Rond koffietijd was ik weer zo fris als een hoentje. Zó fris, dat ik samen met Maaike nog een dik uur heb staan inpakken: roggebloem, tarwebloem, italiaanse kruiden en broodzout. Zo. Dat staat dan alvast klaar voor morgen. Dan zijn we met een aardig ploegje en hoop ik eens een flinke klap op de stapel orders te kunnen geven.
Koos was vanavond zowaar buiten aan het opruimen. Het lekkere weer inspireert. De rommel die hij tegen kwam, verstookte hij meteen maar. Mooi kampvuurtje :-).
En zo kwam de donderdag ook weer aan een eind. Nu eerst maar eens een poosje naar de binnenkant van mijn ogen gaan kijken.
We zaten even later met z´n vijven aan het ontbijt. En na het ontbijt gingen Henk en Jan aan hun schoolwerk. Henk verdween als eerste naar boven. ¨Nou, ik ga naar school, hoor. Tot vanmiddag,¨ grapte hij. Ook Henk zat vandaag beter in z´n vel dan gisteren. Gisteren mopperde hij steeds, dat hij geen concentratie had. Dan duurt zo´n schooldag zooooo lang. Maar vandaag ging het fluitend. Gelukkig maar.
Maria had telefonisch therapie en sloot zich op in haar slaapkamer. Intussen gaf ik een flinke slinger aan de huishouding. Ik maakte de woonkamer en onze slaapkamer netjes en sorteerde een paar wassen. De wasrekken op zolder maakte ik leeg. Zo, die kon ik vandaag mooi weer vol wassen :-).
Voor ik het wist was het alweer 10 uur. Koffietijd. Mèt de koekjes van gisterenavond natuurlijk. Die verdwenen als sneeuw voor de zon. Goed teken.
Na de koffie togen Maria en ik naar de inpakruimte. We werken tegenwoordig met wegwerphandschoenen aan. Ook al in verband met de strijd tegen de Corona. Elegant hè?
Waar het met dat Corona heen moet? Bij Maaike op haar werk zijn enkele bewoners postitief getest. Dat brengt een hoge werkdruk en veel emoties met zich mee. En uiteraard de spanning, wie er allemaal óók besmet zijn en ziek worden.
Rond de middag hoorden we, dat er vannacht een tante van me is overleden. Ze is slechts één dag ziek geweest. Of de oorzaak (mede) Corona was, weten we niet. Maar in deze tijd is een sterfgeval extra verdrietig, met alle beperkende maatregelen rond afscheidnemen en begraven.
Maria en ik hebben samen heel wat bestellingen klaargemaakt. Steeds als we een product niet op de plank hadden staan, lasten we een inpakmomentje in. Dan maakten we snel een voorraadje en gingen weer verder met de bestellingen.
We boffen met onze prachtige werkplek!
Aan het eind van de dag stonden er 40 pakketten klaar. Willem en ik brachten ze weer samen weg, terwijl Maria voor het eten zorgde. Ze maakte een makkelijke maaltijd klaar met ovenfrites, een grote kom salade, hamburgers en vegaburgers. Iets wat iedereen lekker vond :-).
Terwijl de zon weer schitterend onderging
nam ik pauze in de badkamer. Rond koffietijd was ik weer zo fris als een hoentje. Zó fris, dat ik samen met Maaike nog een dik uur heb staan inpakken: roggebloem, tarwebloem, italiaanse kruiden en broodzout. Zo. Dat staat dan alvast klaar voor morgen. Dan zijn we met een aardig ploegje en hoop ik eens een flinke klap op de stapel orders te kunnen geven.
Koos was vanavond zowaar buiten aan het opruimen. Het lekkere weer inspireert. De rommel die hij tegen kwam, verstookte hij meteen maar. Mooi kampvuurtje :-).
En zo kwam de donderdag ook weer aan een eind. Nu eerst maar eens een poosje naar de binnenkant van mijn ogen gaan kijken.
dinsdag 12 november 2019
Zelfde tijd, zelfde plaats
Daar zijn we weer: zelfde tijd, zelfde plaats, namelijk in de wachtkamer van het Sophia Kinderziekenhuis. Mooie gelegenheid om even te bloggen.
Het is werken op twee fronten, op dit moment. Aan de Karper zijn we stukje bij beetje aan het inpakken. Vorige week kregen we een grote hoeveelheid verhuisdozen aangeboden van een bloglezeres, die juist naar Alblasserdam was verhuisd. Ze werden nota bene bij ons thuis afgeleverd. Wat een kado!
De stapel dozen staat nu achter de bank in onze woonkamer en is best uitnodigend :-). Zo hebben we gisteren serviesgoed ingepakt. Toen Willem en ik bijna 33 jaar geleden trouwden, was het nog heel normaal om er twéé serviezen op na te houden. Een daags servies en een mooi of zondags servies. In het begin van ons trouwen kwam dat mooie servies ook echt elke zondag op tafel. Met dekschalen en al. Later, toen er een aantal kleine kinderen was, was dat niet handig. Dan was ik steeds bezig met opletten, of er wel voorzichtig gedaan werd met het goeie spul. Jarenlang kwam het mooie servies alleen maar met kerst op tafel. Dat mooie servies kon dus wel alvast ingepakt worden. Dat wordt vòòr de verhuizing toch niet meer gebruikt.
We hebben alleen wat kopjes en schoteltjes in de kast laten staan. Die gebruiken we regelmatig.
Het was een leuk werkje, om samen met Maria te doen. Al het serviesgoed werd netjes afgestoft met een schone theedoek en daarna secuur in kranten verpakt. Straks op Bles kan alles zó de kast in. Dat is een voordeel van op tijd beginnen met inpakken. Als het allemaal op één dag moet, wordt alles ongezien in dozen gesmeten. Nu hebben we de tijd om alles uit te zoeken en schoon te maken, zodat we straks echt met een schone lei kunnen beginnen.
Zo kwam ik vorige week, toen we de linnenkast inpakten, een heel erg vergeeld lakenset tegen. Dat heb ik in een grote pan met heet water en een schep Natrium Percarbonaat in de week gezet en daarna met de witte was meegewassen. Het moet voor het mooi nóg een keer gewassen worden, maar ik vind het goed genoeg om het zo op bed te leggen. Het zit nu, klaar voor gebruik, in de verhuisdoos.
Op Bles is er de afgelopen week ook weer heel hard gewerkt. Er is een nieuwe ingang gezaagd in de schuur. Dat wordt onze hoofdingang. Er zat een gewone boerenschuurdeur, maar er moeten hoge, dubbele deuren inkomen, zodat er ook gemakkelijk een rolcontainer naar binnen kan.
Gaten die dicht moesten, zijn inmiddels dicht gemaakt. Er is een scheidingswandje geplaatst, waarachter de technische ruimte komt. Er zijn beneden overal voorzetwanden geplaatst met isolatiemateriaal ertussen. Wat zal dat veel warmteverlies schelen!
Er is een scheidingswand geplaatst in de grote schuur. Een deel is afgescheiden en wordt/blijft schuur. Het andere deel is hal. Er is een vloertje gestort in de badkamer. Overal is electriciteit aangelegd. De loodgieter is bezig met de (vloer)verwarming en de aansluitingen voor het sanitair enzo. Het is teveel om op te noemen.
Waar het kan, klus ik zelf graag wat mee. Zaterdagmiddag zijn we ook de hele middag met z´n vieren bezig geweest. Leendert weet altijd wel iets wat we kunnen doen. Muren kaal maken, bijvoorbeeld. Ook moeten er nog altijd dakpannen geboend worden. Dat doen we beetje bij beetje. En eindelijk is ook het met mos begroeide dakje boven de erker schoongemaakt. Toen we het huis kochten zeiden we tegen elkaar: ¨Eérst gaan we dat dakje schoonmaken.¨ Maar er was nog steeds niet van gekomen. Nu is het dan toch schoon :-).
Natuurlijk is er ook het nodige denkwerk. Gisterenavond hebben Willem, Leendert en ik nog de hele avond ervoor uitgetrokken om denkwerk te doen: wanneer gaat wát gedaan worden, wanneer moet wát besteld en geleverd worden, wanneer moet wie komen werken, loopt de financiering nog zoals het zou moeten enzovoorts. Een heuse bouwvergadering dus.
Het gaat allemaal nog steeds binnen de kaders en dat is zo fijn! Het is echt wel hard werken, maar vooral toch ook een heel mooi project, waar we allemaal blij van zijn.
Het is werken op twee fronten, op dit moment. Aan de Karper zijn we stukje bij beetje aan het inpakken. Vorige week kregen we een grote hoeveelheid verhuisdozen aangeboden van een bloglezeres, die juist naar Alblasserdam was verhuisd. Ze werden nota bene bij ons thuis afgeleverd. Wat een kado!
De stapel dozen staat nu achter de bank in onze woonkamer en is best uitnodigend :-). Zo hebben we gisteren serviesgoed ingepakt. Toen Willem en ik bijna 33 jaar geleden trouwden, was het nog heel normaal om er twéé serviezen op na te houden. Een daags servies en een mooi of zondags servies. In het begin van ons trouwen kwam dat mooie servies ook echt elke zondag op tafel. Met dekschalen en al. Later, toen er een aantal kleine kinderen was, was dat niet handig. Dan was ik steeds bezig met opletten, of er wel voorzichtig gedaan werd met het goeie spul. Jarenlang kwam het mooie servies alleen maar met kerst op tafel. Dat mooie servies kon dus wel alvast ingepakt worden. Dat wordt vòòr de verhuizing toch niet meer gebruikt.
We hebben alleen wat kopjes en schoteltjes in de kast laten staan. Die gebruiken we regelmatig.
Het was een leuk werkje, om samen met Maria te doen. Al het serviesgoed werd netjes afgestoft met een schone theedoek en daarna secuur in kranten verpakt. Straks op Bles kan alles zó de kast in. Dat is een voordeel van op tijd beginnen met inpakken. Als het allemaal op één dag moet, wordt alles ongezien in dozen gesmeten. Nu hebben we de tijd om alles uit te zoeken en schoon te maken, zodat we straks echt met een schone lei kunnen beginnen.
Zo kwam ik vorige week, toen we de linnenkast inpakten, een heel erg vergeeld lakenset tegen. Dat heb ik in een grote pan met heet water en een schep Natrium Percarbonaat in de week gezet en daarna met de witte was meegewassen. Het moet voor het mooi nóg een keer gewassen worden, maar ik vind het goed genoeg om het zo op bed te leggen. Het zit nu, klaar voor gebruik, in de verhuisdoos.
Op Bles is er de afgelopen week ook weer heel hard gewerkt. Er is een nieuwe ingang gezaagd in de schuur. Dat wordt onze hoofdingang. Er zat een gewone boerenschuurdeur, maar er moeten hoge, dubbele deuren inkomen, zodat er ook gemakkelijk een rolcontainer naar binnen kan.
Gaten die dicht moesten, zijn inmiddels dicht gemaakt. Er is een scheidingswandje geplaatst, waarachter de technische ruimte komt. Er zijn beneden overal voorzetwanden geplaatst met isolatiemateriaal ertussen. Wat zal dat veel warmteverlies schelen!
Er is een scheidingswand geplaatst in de grote schuur. Een deel is afgescheiden en wordt/blijft schuur. Het andere deel is hal. Er is een vloertje gestort in de badkamer. Overal is electriciteit aangelegd. De loodgieter is bezig met de (vloer)verwarming en de aansluitingen voor het sanitair enzo. Het is teveel om op te noemen.
Waar het kan, klus ik zelf graag wat mee. Zaterdagmiddag zijn we ook de hele middag met z´n vieren bezig geweest. Leendert weet altijd wel iets wat we kunnen doen. Muren kaal maken, bijvoorbeeld. Ook moeten er nog altijd dakpannen geboend worden. Dat doen we beetje bij beetje. En eindelijk is ook het met mos begroeide dakje boven de erker schoongemaakt. Toen we het huis kochten zeiden we tegen elkaar: ¨Eérst gaan we dat dakje schoonmaken.¨ Maar er was nog steeds niet van gekomen. Nu is het dan toch schoon :-).
Natuurlijk is er ook het nodige denkwerk. Gisterenavond hebben Willem, Leendert en ik nog de hele avond ervoor uitgetrokken om denkwerk te doen: wanneer gaat wát gedaan worden, wanneer moet wát besteld en geleverd worden, wanneer moet wie komen werken, loopt de financiering nog zoals het zou moeten enzovoorts. Een heuse bouwvergadering dus.
Het gaat allemaal nog steeds binnen de kaders en dat is zo fijn! Het is echt wel hard werken, maar vooral toch ook een heel mooi project, waar we allemaal blij van zijn.
donderdag 3 oktober 2019
Inpakdag, tandarts, bank. Dit gaat eigenlijk nergens over ;-)
Sinds een aantal weken houden we er één inpakdag per week op na. We pakken dan van alles in voor de webshop: meel, bloem, kruiden, noten, rozijnen, bakpoeder, poedersuiker en nog heel veel dingen meer. We deden dat eerst altijd vooral op zaterdagochtend en verder een beetje de hele week door. Maar dan heb je elke dag rommel. En het werd langzamerhand een beetje teveel van het goede.
Precies op tijd bood schoonzoon Gerwin aan om één dag per week te komen helpen met inpakken. Hij werkt bij Defensie en draait daar 24-uurs diensten. Als hij 24 uur op de kazerne geweest is, is hij weer 2 dagen vrij. Die eerste dag rust je dan uit, maar die tweede dag? Als dat niet precies in het weekend is, is zo´n dag best saai. Dan kun je beter maar bij je schoonmoeder gaan inpakken :-). Ha, ha.
We proberen het steeds zo te plannen, dat Maria het grootste deel van de dag ook inpakt. Samen is het een stuk gezelliger en gaat het ook veel sneller. Op deze manier is al het inpakwerk in één dag gedaan. Fijn is dat!
Vandaag was het dus inpakdag. En intussen kon ik me wijden aan het huishouden. Nu de was niet meer buiten aan de lijn kan drogen, hangt hij binnen. Dat is altijd even omschakelen. Ik vind het op een mooie zomerdag best wel fijn, om een echte wasdag in te lassen en alle was in één dag weg te werken. Dat kan, als de was in een paar uurtjes droog is. Binnen droogt de was een stuk minder snel. De was in het trapgat gaat nog wel. Maar de was die aan de lijntjes in de badkamer hangt, heeft toch echt een hele dag nodig. Daarom is mijn winter-wasplanning een stuk strakker. Elke dag moet er wat gewassen worden. Dat is dan de volgende dag droog en komen de rekjes en lijntjes weer vrij voor de volgende was. Ik kan goed merken, dat ons gezin kleiner is geworden. Toen we nog met z´n twaalven waren, had ik elke dag wel drie wassen. Nu zijn we nog maar met z´n achten en red ik het met twee wassen per dag. Elke ochtend werk ik meteen het strijkgoed weg. Dat is mijn eerste klusje van de dag. Het is dan nog heerlijk stil in huis en ik vind het fijn om dan achter de strijkplank na te denken, of een preek te beluisteren. Vanmorgen luisterde ik muziek. Ik kreeg namelijk van een lieve bloglezeres een youtube-linkje met een psalm toegestuurd en toen ik dat had beluisterd, smaakte het naar meer. Om half 7 is de strijk klaar en is het tijd om de ontbijttafel te gaan dekken. Een ochtendroutine is heerlijk. Ik kan het iedereen aanbevelen.
Ik heb verder deze dag niets bijzonders gedaan in huis. Maar ik ben wel twee keer op stap geweest. Eerst had ik om 11.00 uur een afspraak met m´n overbuurman. Daar heb ik bijna drie kwartier in de stoel gelegen. Voor je nu iets raars gaat denken: m´n overbuurman is m´n tandarts ;-). Er moesten maar liefst drie kiezen gerestaureerd worden. Iets met maalsters die gaan stil staan...(Prediker 12 : 3). Volgende week moet ik nog een keer terug. Een paar jaar geleden moest er namelijk een voortand bij me getrokken worden, omdat ik steeds last had van een ontsteking in mijn verhemelte. Dat bleek te maken te hebben met een val, die ik als meisje van 10 jaar had gemaakt en waarbij ik hard op mijn kin terecht gekomen was (aldus de kaakchirurg). Er moest een voortand uit, om van de ontstekingen af te komen. Sinds die tijd heb ik voor die tand een prothese en die zit vanaf het begin al niet fijn. Eerst probeer je eraan te wennen. Als dat niet lukt, ga je informeren. Dan hoor je, wat zoiets kost en denk je: het komt nog wel een keer; het komt nu niet uit. Maar nu moet het er dan toch maar van komen.
Vanmiddag had ik nog een uitstapje. Ik ging samen met Henk naar de bank. Hij had nog steeds geen pinpas en dat is toch wel een beetje lastig, als je al op de middelbare school zit. Onze bank heeft geen filiaal meer op het dorp, dus reden we naar Papendrecht. Het was wel leuk, om zo even samen met Henk op pad te zijn. Nadat we bij de bank ons ding gedaan hadden, liepen we nog even door het winkelcentrum. We kochten meteen maar even een leuk kadootje, want hij is morgen voor een feestje uitgenodigd.
Het was al bijna half zes, toen we thuis kwamen. Maar dat was niet erg. Ik had iets makkelijks op het menu staan: spirelli pasta. Lekker met saus van verse tomaten. We hebben gesmuld. Ik had alleen echt te weinig gekookt. Ik merk dat er veel meer gegeten wordt, nu het wat kouder is. Het was al de derde dag op rij, dat de pannen schoon leeg gingen.
Vanavond na de koffie heb ik notencrackers gebakken naar een recept van De Voedselzandloper. Ze liggen nu af te koelen. Ik ben benieuwd hoe ze smaken.
Dit logje gaat dus eigenlijk nergens over. Het was een dag met niets bijzonders. Maar juist daarom bijzonder!
Precies op tijd bood schoonzoon Gerwin aan om één dag per week te komen helpen met inpakken. Hij werkt bij Defensie en draait daar 24-uurs diensten. Als hij 24 uur op de kazerne geweest is, is hij weer 2 dagen vrij. Die eerste dag rust je dan uit, maar die tweede dag? Als dat niet precies in het weekend is, is zo´n dag best saai. Dan kun je beter maar bij je schoonmoeder gaan inpakken :-). Ha, ha.
We proberen het steeds zo te plannen, dat Maria het grootste deel van de dag ook inpakt. Samen is het een stuk gezelliger en gaat het ook veel sneller. Op deze manier is al het inpakwerk in één dag gedaan. Fijn is dat!
Vandaag was het dus inpakdag. En intussen kon ik me wijden aan het huishouden. Nu de was niet meer buiten aan de lijn kan drogen, hangt hij binnen. Dat is altijd even omschakelen. Ik vind het op een mooie zomerdag best wel fijn, om een echte wasdag in te lassen en alle was in één dag weg te werken. Dat kan, als de was in een paar uurtjes droog is. Binnen droogt de was een stuk minder snel. De was in het trapgat gaat nog wel. Maar de was die aan de lijntjes in de badkamer hangt, heeft toch echt een hele dag nodig. Daarom is mijn winter-wasplanning een stuk strakker. Elke dag moet er wat gewassen worden. Dat is dan de volgende dag droog en komen de rekjes en lijntjes weer vrij voor de volgende was. Ik kan goed merken, dat ons gezin kleiner is geworden. Toen we nog met z´n twaalven waren, had ik elke dag wel drie wassen. Nu zijn we nog maar met z´n achten en red ik het met twee wassen per dag. Elke ochtend werk ik meteen het strijkgoed weg. Dat is mijn eerste klusje van de dag. Het is dan nog heerlijk stil in huis en ik vind het fijn om dan achter de strijkplank na te denken, of een preek te beluisteren. Vanmorgen luisterde ik muziek. Ik kreeg namelijk van een lieve bloglezeres een youtube-linkje met een psalm toegestuurd en toen ik dat had beluisterd, smaakte het naar meer. Om half 7 is de strijk klaar en is het tijd om de ontbijttafel te gaan dekken. Een ochtendroutine is heerlijk. Ik kan het iedereen aanbevelen.
Ik heb verder deze dag niets bijzonders gedaan in huis. Maar ik ben wel twee keer op stap geweest. Eerst had ik om 11.00 uur een afspraak met m´n overbuurman. Daar heb ik bijna drie kwartier in de stoel gelegen. Voor je nu iets raars gaat denken: m´n overbuurman is m´n tandarts ;-). Er moesten maar liefst drie kiezen gerestaureerd worden. Iets met maalsters die gaan stil staan...(Prediker 12 : 3). Volgende week moet ik nog een keer terug. Een paar jaar geleden moest er namelijk een voortand bij me getrokken worden, omdat ik steeds last had van een ontsteking in mijn verhemelte. Dat bleek te maken te hebben met een val, die ik als meisje van 10 jaar had gemaakt en waarbij ik hard op mijn kin terecht gekomen was (aldus de kaakchirurg). Er moest een voortand uit, om van de ontstekingen af te komen. Sinds die tijd heb ik voor die tand een prothese en die zit vanaf het begin al niet fijn. Eerst probeer je eraan te wennen. Als dat niet lukt, ga je informeren. Dan hoor je, wat zoiets kost en denk je: het komt nog wel een keer; het komt nu niet uit. Maar nu moet het er dan toch maar van komen.
Vanmiddag had ik nog een uitstapje. Ik ging samen met Henk naar de bank. Hij had nog steeds geen pinpas en dat is toch wel een beetje lastig, als je al op de middelbare school zit. Onze bank heeft geen filiaal meer op het dorp, dus reden we naar Papendrecht. Het was wel leuk, om zo even samen met Henk op pad te zijn. Nadat we bij de bank ons ding gedaan hadden, liepen we nog even door het winkelcentrum. We kochten meteen maar even een leuk kadootje, want hij is morgen voor een feestje uitgenodigd.
Het was al bijna half zes, toen we thuis kwamen. Maar dat was niet erg. Ik had iets makkelijks op het menu staan: spirelli pasta. Lekker met saus van verse tomaten. We hebben gesmuld. Ik had alleen echt te weinig gekookt. Ik merk dat er veel meer gegeten wordt, nu het wat kouder is. Het was al de derde dag op rij, dat de pannen schoon leeg gingen.
Vanavond na de koffie heb ik notencrackers gebakken naar een recept van De Voedselzandloper. Ze liggen nu af te koelen. Ik ben benieuwd hoe ze smaken.
Dit logje gaat dus eigenlijk nergens over. Het was een dag met niets bijzonders. Maar juist daarom bijzonder!
woensdag 6 september 2017
Mijn dag in grote stappen
Mijn dag in grote stappen beschreven:
- de kookrubriek voor Terdege gemaakt
- bloem en meel ingepakt
- twee bezoekjes afgelegd
Is er verder niets te melden? Ach ja. Een klein verhaaltje dan :-).
Koos kwam vanmorgen extra vroeg uit bed. Hij moest de laatste hand leggen aan het inpakken van z´n tassen. De hele handel moest mee naar school: boeken, uniformen, sokken, handdoeken, sportkleding, sportschoenen, kisten en nog veel meer. Alles dus! En daar ´mocht´ hij de hele dag mee sjouwen. Dat is de sanctie op zijn opleiding (VeVa) voor als je op een dag iets vergeet mee te nemen. Koos was gisteren een boekje vergeten. Een boekje wat zelfs niet eens nodig was, die dag. Maar toch! Zo worden de jongens en meiden getraind om rücksichtslos te gehoorzamen en niets te vergeten. Niet voor watjes dus :-)
Het werken aan de kookrubriek van Terdege was een hele klus. Het had leuk kunnen zijn, ware het niet, dat ik vandaag helaas toch weer erge bekkenpijn had. Ach, wat heb ik lopen strompelen van het aanrecht naar m´n fotohoek en weer terug. Ik kon wel huilen. Van de pijn, maar ook van de teleurstelling, dat de bekkenpijn weer terug was.
Ik bakte een cheesecake. Lekkerrrr!
Aan het begin van de middag heb ik in een warm bad genomen, heb mijn bekkenbodem-oefeningen gedaan en ben een half uurtje gaan slapen. Halverwege de middag is de pijn gelukkig flink gezakt, naar standje ´zeurpijn´.
Ik pakte een flinke voorraad meel en bloem in voor de shop. Meestal heb ik daar een hulpje bij, maar vandaag moest ik het alleen doen. Dan is het best een klus. Maar goed. Al scheppend en wegend kon ik mijn gedachten laten gaan. En dan is het werk gedaan, voordat je er erg in hebt.
Maaike kwam thuis van haar werk en ging gezellig mee naar het postkantoor om de bestellingen weg te brengen. Ook moest ik nog naar Molenaarsgraaf om twee gereviseerde motorzagen op te halen. Helaas was daar een communicatie-fout in geslopen. De zagen waren nog niet klaar. Onverrichterzake reden we weer terug naar huis. Ik maakte rap een pan pasta en als toetje was er, heel luxe, een stuk cheesecake. Ik had het plan gehad om die bij de koffie te serveren. Maar Willem en ik hadden, onverwachts, twee bezoekjes af te leggen. Ach, als toetje smaakte hij minstens zo goed :-).
- de kookrubriek voor Terdege gemaakt
- bloem en meel ingepakt
- twee bezoekjes afgelegd
Is er verder niets te melden? Ach ja. Een klein verhaaltje dan :-).
Koos kwam vanmorgen extra vroeg uit bed. Hij moest de laatste hand leggen aan het inpakken van z´n tassen. De hele handel moest mee naar school: boeken, uniformen, sokken, handdoeken, sportkleding, sportschoenen, kisten en nog veel meer. Alles dus! En daar ´mocht´ hij de hele dag mee sjouwen. Dat is de sanctie op zijn opleiding (VeVa) voor als je op een dag iets vergeet mee te nemen. Koos was gisteren een boekje vergeten. Een boekje wat zelfs niet eens nodig was, die dag. Maar toch! Zo worden de jongens en meiden getraind om rücksichtslos te gehoorzamen en niets te vergeten. Niet voor watjes dus :-)
Het werken aan de kookrubriek van Terdege was een hele klus. Het had leuk kunnen zijn, ware het niet, dat ik vandaag helaas toch weer erge bekkenpijn had. Ach, wat heb ik lopen strompelen van het aanrecht naar m´n fotohoek en weer terug. Ik kon wel huilen. Van de pijn, maar ook van de teleurstelling, dat de bekkenpijn weer terug was.
Ik bakte een cheesecake. Lekkerrrr!
Aan het begin van de middag heb ik in een warm bad genomen, heb mijn bekkenbodem-oefeningen gedaan en ben een half uurtje gaan slapen. Halverwege de middag is de pijn gelukkig flink gezakt, naar standje ´zeurpijn´.
Ik pakte een flinke voorraad meel en bloem in voor de shop. Meestal heb ik daar een hulpje bij, maar vandaag moest ik het alleen doen. Dan is het best een klus. Maar goed. Al scheppend en wegend kon ik mijn gedachten laten gaan. En dan is het werk gedaan, voordat je er erg in hebt.
Maaike kwam thuis van haar werk en ging gezellig mee naar het postkantoor om de bestellingen weg te brengen. Ook moest ik nog naar Molenaarsgraaf om twee gereviseerde motorzagen op te halen. Helaas was daar een communicatie-fout in geslopen. De zagen waren nog niet klaar. Onverrichterzake reden we weer terug naar huis. Ik maakte rap een pan pasta en als toetje was er, heel luxe, een stuk cheesecake. Ik had het plan gehad om die bij de koffie te serveren. Maar Willem en ik hadden, onverwachts, twee bezoekjes af te leggen. Ach, als toetje smaakte hij minstens zo goed :-).
dinsdag 22 augustus 2017
Een shop-dag
Ongelofelijk hoe snel je weer in je oude ritme zit! Voelde het gisteren nog heel ´nieuw´ om weer in vol ornaat aan de ontbijttafel te zitten, vandaag was het heel gewoon. Wat ook gewoon was: het brood. Tenminste, Jan maakte de opmerking: ¨Gelukkig hebben we weer gewóón brood.¨ Eerst begreep ik niet wat hij bedoelde. Hij bedoelde dat er weer ´gewoon, zelfgebakken, brood´ was. Inderdaad! In de vakantie heb ik weleens brood in de winkel gekocht, als dat zo uitkwam. Maar dat wordt hier nooit echt gewaardeerd. Grappig dat ze zelfgebakken brood ´gewoon´ vinden en dat gewone waarderen. Ook vandaag werd er weer gewoon brood gebakken. Twee rechttoe, rechtaan bruine broden en één met pompoenpitten erdoor. Lekker!
Het opruimrondje duurde een stuk korter dan gisteren en de wassen konden fijn buiten drogen.
Ik besloot er een shop-dag van te maken. Niet dat ik op stap ging om te shoppen, maar ik ging aan m´n webshop werken. Er stond weer aardig wat klaar om in te pakken, om uit te pakken, om te prijzen en om in de schappen te zetten.
Net toen ik me geïnstalleerd had met weegschaal, zakken, etiketten enzovoorts, kwam Maaike beneden: ¨O, gaat u inpakken? Zal ik helpen?¨ ¨Ja, graag! Super!¨ Samen inpakken is 100 keer gezelliger en bovendien schiet het natuurlijk veel meer op. We schepten, wogen, stickerden en plakten lekker snel door. Om half 12 namen we pauze met een ijsje in het zonnetje. Daarna hadden we nog een half uurtje voor de lunch. Wat zouden we het beste kunnen doen? Laten we gewoon de shop goed opruimen, spiegelen en stofzuigen. Goed plan! In één ochtend is m´n shop veranderd van een chaos in een nette tent. Ik ben helemaal blij!
Vanmiddag was het een feest om de bestellingen klaar te gaan maken. Ik kon alles zó pakken en had zelfs genoeg ruimte om alle dozen in de shop klaar te maken. De laatste weken zat ik in de gang :-).
Maria hoefde vandaag maar kort naar school en had vanmiddag niets te doen. Ze zag me appelringen inpakken en vroeg: ¨Zal ik vanavond nieuwe appelringen maken?¨ ¨Prima, hoor. Maar je mag het nú ook wel doen. Het oventje is net leeg.¨ OK. Maria gaf eens een flinke slinger aan de appelschiller en legde het oventje weer helemaal vol. We hebben heel wat appels staan en ik wil proberen om deze week een voorraadje gedroogde appelringen te maken, waar we een poosje mee toe kunnen. Ik maak ze niet alleen voor in de webshop, maar ook voor onszelf.
Er staat altijd een grote glazen stopfles met appelringen op het aanrecht voor wie trek heeft. Lekker gezond snoepen. Snoep uit de winkel heb ik nauwelijks meer in huis. Ik vergeet het domweg te kopen. Toen zaterdag de kleinkinderen zouden komen, moest ik eraan denken om even wat snoepjes te kopen voor in de trommel. Want oma´s horen snoepjes te hebben, toch ;-)?
We aten vanavond weer uit de agf-voorraad van de markt: witlof. En ook vandaag was er weer een grote schaal fruit toe: meloen, banaan, mango, grapefruit. Wat een rijkdom toch!
Ik had vandaag een heel stuk minder last van mijn bekken, gelukkig. Of beter: vandaag had ik er last van, gisteren en de dagen ervòòr had ik er pijn aan. Dat is een heel verschil. Vrijdag moet ik weer naar de bekkenbodemtherapeut. En voor donderdag heb ik, op aanraden van een bloglezeres, een afspraak gemaakt bij een manueel therapeut. Hopelijk heeft één van beiden (of misschien wel allebei) de oplossing.
 |
| in de narijs, klaar om in de oven te gaan |
 |
| en smullen maar |
Ik besloot er een shop-dag van te maken. Niet dat ik op stap ging om te shoppen, maar ik ging aan m´n webshop werken. Er stond weer aardig wat klaar om in te pakken, om uit te pakken, om te prijzen en om in de schappen te zetten.
Net toen ik me geïnstalleerd had met weegschaal, zakken, etiketten enzovoorts, kwam Maaike beneden: ¨O, gaat u inpakken? Zal ik helpen?¨ ¨Ja, graag! Super!¨ Samen inpakken is 100 keer gezelliger en bovendien schiet het natuurlijk veel meer op. We schepten, wogen, stickerden en plakten lekker snel door. Om half 12 namen we pauze met een ijsje in het zonnetje. Daarna hadden we nog een half uurtje voor de lunch. Wat zouden we het beste kunnen doen? Laten we gewoon de shop goed opruimen, spiegelen en stofzuigen. Goed plan! In één ochtend is m´n shop veranderd van een chaos in een nette tent. Ik ben helemaal blij!
Vanmiddag was het een feest om de bestellingen klaar te gaan maken. Ik kon alles zó pakken en had zelfs genoeg ruimte om alle dozen in de shop klaar te maken. De laatste weken zat ik in de gang :-).
Maria hoefde vandaag maar kort naar school en had vanmiddag niets te doen. Ze zag me appelringen inpakken en vroeg: ¨Zal ik vanavond nieuwe appelringen maken?¨ ¨Prima, hoor. Maar je mag het nú ook wel doen. Het oventje is net leeg.¨ OK. Maria gaf eens een flinke slinger aan de appelschiller en legde het oventje weer helemaal vol. We hebben heel wat appels staan en ik wil proberen om deze week een voorraadje gedroogde appelringen te maken, waar we een poosje mee toe kunnen. Ik maak ze niet alleen voor in de webshop, maar ook voor onszelf.
Er staat altijd een grote glazen stopfles met appelringen op het aanrecht voor wie trek heeft. Lekker gezond snoepen. Snoep uit de winkel heb ik nauwelijks meer in huis. Ik vergeet het domweg te kopen. Toen zaterdag de kleinkinderen zouden komen, moest ik eraan denken om even wat snoepjes te kopen voor in de trommel. Want oma´s horen snoepjes te hebben, toch ;-)?
We aten vanavond weer uit de agf-voorraad van de markt: witlof. En ook vandaag was er weer een grote schaal fruit toe: meloen, banaan, mango, grapefruit. Wat een rijkdom toch!
Ik had vandaag een heel stuk minder last van mijn bekken, gelukkig. Of beter: vandaag had ik er last van, gisteren en de dagen ervòòr had ik er pijn aan. Dat is een heel verschil. Vrijdag moet ik weer naar de bekkenbodemtherapeut. En voor donderdag heb ik, op aanraden van een bloglezeres, een afspraak gemaakt bij een manueel therapeut. Hopelijk heeft één van beiden (of misschien wel allebei) de oplossing.
Abonneren op:
Posts (Atom)