Het salarisstrookje, mutsen en kado's.

Na de nadrukkelijke uitspraken van deskundigen en van meneer Rutte himself, dat de gemiddelde Nederlander er in 2019 op vooruit zou gaan, was ik best nieuwsgierig naar Willem z'n salarisstrookje. Ik had bij voorbaat al enige scepsis. Want ja, wie is die gemiddelde Nederlander? Bestaat die eigenlijk wel? En bovendien: zou dat beetje extra salaris, netto, onderaan de streep, de gestegen energiekosten en de BTW-verhoging op levensmiddelen wel compenseren? Eerst maar eens zien....

Het was zoals verwacht. Een kleine verhoging van 26 euro per maand. Maar die worden meteen weggestreept tegen de 10 euro die ons termijnbedrag voor energie omhoog gegaan is en de pak-hem-beet 15 euro die je op 500 euro boodschappen méér kwijt bent. En dan hebben we het nog niet over alle andere dingen die duurder geworden zijn. Meer koopkracht? Nee dus. Dan maar klagen? Nee dus.

Gelukkig zitten we niet aan de geeuwhonger. Het is zelfs niet zo, dat we elk dubbeltje drie keer om moeten draaien, voordat we het uitgeven. Al zouden we de broekriem wat strakker moeten aanhalen, dan hebben we het nog altijd onvoorstelbaar goed in vergelijking met heel veel andere mensen.

Juist toen ik het salarisstrookje had gecontroleerd en had geconstateerd, dat we niet bepaald slapper in de was komen te zitten, viel mijn oog op een facebookberichtje van Stichting Vluchteling. Dan breekt toch je hart als je die kindjes op plastic slippertjes in de sneeuw in zo'n overvol vluchtelingenkamp ziet? Voor 6 euro doneer je een deken en voor 15 euro krijgen ze een winterpakket. En komen wij iets tekort, met een tegenvallend salaris? Of blijft er best nog iets over voor een ander? Ik weet, dat er mensen zijn, die echt wakker liggen van een paar euro minder te besteden per maand. Maar ik weet ook, dat er heel veel mensen zijn, die zich zouden moeten schamen hierover te klagen...

Intussen worden hier mutsen gebreid. Het is begonnen, toen ik Maria een breiring zo ongeveer in haar handen drukte. Die breiring had ik al een paar jaar geleden eens in de kringloopwinkel gescoord en ik had het nooit over mijn hart gekregen hem weg te doen. Ik hoopte steeds, dat de kinderen er eens de lol van gingen inzien. Nu. Het is eindelijk gelukt. Ha, ha. Maria breide als eerste een muts. En dat gaf zo'n leuk resultaat, dat Leendert het ook weleens wilde proberen. Hans volgde spoedig. En zelfs Henk heeft nu een mutsje op een breiring staan. Met een beetje dikkere wol heb je in een paar uurtjes een muts gebreid!

Gelukkig heb ik nog een flinke zak wolletjes liggen. Voorlopig kunnen ze hiermee vooruit :-).

Er werden hier ook verjaardagskado's ingewisseld. De kinderen hebben Willem en mij een gezinsfoto kado gedaan. Die is vrijdagavond gemaakt bij Foto Schievink. Het was echt leuk, om met de hele club daar in de studio te zijn. Wat een rijkdom. Ik ben heel benieuwd naar het uiteindelijke resultaat. Na het maken van de gezinsfoto hebben Willem en ik meteen nog even een fotootje van ons samen laten maken, nu we er toch waren.

Na afloop van de happening hebben we een gezellige vrijdagavond gehad met de hele bubs. Kinderen aan tafel aan het ganzenborden en de groten koffie leuten en bijpraten. Avonden met gouden randjes zijn dat!

Ook Maria had nog een verjaardagskado in te wisselen. Ze had van ons een workshop Tartelettes Bakken gekregen. Gisteren was het zover en fietste ze naar Ridderkerk naar Wendelien. Daar had ze een geweldig fijne en inspirerende middag. Heel voorzichtig kwam ze teruggefietst, met een doos heerlijke tartelettes!

En zo zijn de dagen vol afwisseling voor ons allemaal. Leendert is hard aan het klussen in z'n huisje, Hans zit alweer halverwege zijn opleiding voor European Tree Worker, Maaike hoopt binnenkort ander werk te gaan doen, Koos zit middenin z'n examens, met Maria gaat het momenteel wat beter wat betreft de anorexia, Jan verbetert steeds z'n persoonlijke record met speedcuben, Henk geniet van z'n laatste basisschooljaar en het bedrijf waar Willem werkt is pas verhuisd van Ridderkerk naar Barendrecht. Er is zodoende continu reuring en verandering en altijd wat te doen ;-).

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

Baan Wonen

Graag wil ik u Baan Wonen onder de aandacht brengen. Baan Wonen is een woonwinkel, die gevestigd is in een prachtige boerderij in het hartje van Oud-Alblas in de Alblasserwaard. Ooit is Arie Baan hier klein begonnen in een hoekje op de deel met de verkoop van antiek. Antiek is Arie´s passie. Dat was het toen en is het nu nog steeds. Maar antiek is allang niet meer alles wat Arie te bieden heeft. En dat hoekje op de deel is nu uitgegroeid tot een mooie woonwinkel, waar je heerlijk kunt rondsnuffelen en ideeën op kunt doen.

Oud en nieuw 

Bij Baan Wonen kun je nog altijd terecht voor antiek. Of het nu gaat om een kast, een lamp, een kleine of grote decoratie. Het is er allemaal!

Er is keuze uit duizenden items, waarbij schilderijen een aparte plaats innemen. Maar daarnaast is er ook veel keuze in nieuwe meubelen. Daarvoor werkt Arie samen met verschillende leveranciers, zoals Meubitrend en Bendic International.  Het aanbod reikt van eenvoudige inrichtingen voor een smallere beurs tot exclusieve meubels uit de hogere prijsklasse. Er is voor elk wat wils!

Advies

Het liefste wat Arie doet, is de klant adviseren bij de inrichting. Arie heeft een goed ruimtelijk inzicht en de creativiteit om met nieuwe ogen naar uw huis te kijken. Iets verschuiven, veranderen aan de opstelling of iets vervangen kan soms al het gevoel geven dat u een compleet nieuw interieur heeft. Het voorjaar is bij uitstek geschikt om weer eens met een frisse blik naar uw inrichting te kijken. Vroeger kregen onze moeders en oma´s in het voorjaar de schoonmaakkriebels. Tegenwoordig ruimt men op. De winterinrichting met kussens en plaids mag ruimte maken voor wat luchtigers en vrolijkers in het voorjaar. Laat je daarbij eens verrassen door Baan Wonen.

Welkom!

Een ritje door de Alblasserwaard is beslist geen straf. Oh, wat is het er mooi! Wat is er dan leuker om een stop te maken in Oud-Alblas bij Baan Wonen? Gewoon eens doen! Let wel op de openingstijden! Baan Wonen is geopend op vrijdag en zaterdag, maar ook op afspraak. Als Baan Wonen open is, zie je het meteen. Dan hangt de vlag (voor u) uit :-).

Christelijke Leesmap ¨De Bundel¨

Houd je ervan om af en toe eens heerlijk een mooi blad door te bladeren? Of interessante artikelen te lezen? Dat is een abonnement op de christelijke leesmap vast een goed idee. 

Wat is dat,  christelijke leesmap De Bundel?

Deze leesmap bevat een groot aantal bladen, die door alle gezinsleden gelezen kunnen worden. Bladen als: Terdege, De Gezinsgids, Landleven, Ariadne At Home, Vorsten, de BimBam enzovoorts. Genoeg voor urenlang lezen en kijken.

De bladen worden aangeleverd in een stevige map. Deze map komt Kees Streefkerk elke maand omwisselen voor een nieuw exemplaar. Al jaar en dag rijdt Kees hiervoor door heel Nederland. Bij ons komt hij ook al minstens 15 jaar aan de deur!

Wat kost dat?

Bladen zijn duur. Losse bladen zijn echt luxe artikelen. En abonnementen zijn ook prijzig. Met De Bundel wordt het lezen van deze bladen een stuk voordeliger. Voor de allernieuwste bladen betaalt u 26 euro per maand. Hiervoor krijgt u circa 10 bladen (aan het begin van het jaar is er soms een wijziging in de samenstelling, de rest van het jaar blijft die gelijk). Dat is slecht 2,60 per blad. U kunt er ook voor kiezen om wat oudere bladen te nemen. Het maandbedrag gaat dan omlaag. Voor een map die 3 maanden oud is, betaalt u bijvoorbeeld slechts 19 euro. Zo is er voor elk wat wils.

Aanmelden

Wilt u voortaan ook elke maand wat nieuws te lezen hebben? En vindt u het een fijn idee, dat de bladen ná u weer naar een volgende lezer gaan? Is zo´n map misschien iets voor op kantoor, op school, in de wachtruimte? Meldt u dan aan via deze link. Van harte aanbevolen!

Een gezellige winteravond

We aten gisteren wat eerder dan normaal. Ik had een lekkere stamppot koolrabi met wortel gemaakt. Dat gaat er prima in, als het zo koud is!

Het grote voordeel van vroeg eten is, dat je avond zo lekker lang is!

Na het eten ruimden Maaike en Maria alles op, terwijl ik 6 broden sneed voor een klant. Hans en Leendert trokken hun zaagbroeken aan en gingen nog een klus doen. Hans had voor zijn werk bomen gezaagd. Essen. En hij mocht er van meenemen, wat hij wilde. Dat is nog eens een mooi buitenkansje.
Jan ging aan zijn huiswerk. Hij zit middenin een toetsweek en heeft het dus druk. Henk wilde nog even naar buiten. Hij krijgt geen genoeg van de sneeuw :-).

Toen Maria klaar was met opruimen, heeft ze samen met Henk nog een wandelingetje gemaakt. Daarna kwamen ze binnen en hadden ´niets te doen´. ¨Ga maar sterrenkoekjes bakken,¨ opperde ik. Dat vonden ze een goed idee.

Ik had mezelf intussen op de bank geïstalleerd. Vòòr de koffie trapte ik nog heel wat metertjes weg op m´n spinnewiel.

Na de koffie slingerde ik me aan een doos stoofperen, die op moesten en schilde ik een 10-liter pan helemaal vol. Ik zette de pan op de kachel. Lekker met wat suiker, wat zoete rode wijn, een paar pijpjes kaneel en een paar steranijsjes.

Henk bedelde bij Willem, of hij met hem ging wandelen. Maar Willem had een beter idee en liet Henk de slee achter de schuur vandaan pakken. We hebben nog twee stokoude, antieke, sleetjes. Toen we van de zomer in de opruimmodus stonden, hadden de meiden die sleetjes bijna weggedaan. ¨Wat moet je daar nog mee?¨ Nee! Die sleetjes mochten niet weg van mij. En ze werden op een onmogelijk plekje achter de schuur gestald voor ´ooit´. Dat ooit was nu :-).

Willem reed met Henk en Maria naar de dijk bij Nedstaal en daar hadden ze met z´n drieën dikke pret. Ja hoor, ook opa Willem kan nog prima sleetje rijden op een antieke slee!

Rond half 10 kwamen ze uitgelaten weer thuis en kwamen ook Hans en Leendert juist de straat in rijden. Wat een rijkdom! Een fijne portie essenhout voor DV volgend jaar alvast. Het moet alleen nog gekloofd en gestapeld worden.

En zo vliegt zo´n gezellige winteravond zomaar voorbij met allerlei activiteiten. Wat geniet ik van zulke reuring!

Terug naar normaal ging abnormaal

Het zat me even niet mee. Vorige keer schreef ik al over de bekkenpijn, die ik had gehad. Maar daar had de manueel therapeut me vakkundig van af geholpen. Dat was op donderdag. Twee dagen moest ik rustig aan doen. Tot zaterdag dus. Daarom hoopte ik vanaf maandag flink gas te kunnen geven, zodat alles eindelijk weer normaal zou worden na de kerstvakantie. Het liep helaas anders.

´s Zondags werd ik wakker met een pijnlijke stijve nek. ¨Ai,¨ dacht ik, ¨ik zal vandaag maar een warme sjaal om doen. Dan is het misschien snel over.¨ Maar die vlieger ging niet op. Op maandag, de dag dat ik eens flink had willen uitpakken, kon ik mijn hoofd nauwelijks draaien. Het was een pijnlijke geschiedenis. Zelfs na het innemen van pijnstilling en smeren met zalf. Ik heb alleen het hoognodige werk gedaan en werd daarbij gelukkig geassisteerd door Maria.

´s Middags moesten toch echt de pakketjes naar het postkantoor gebracht worden. Dat was heus een klucht. Ga maar eens autorijden als je je hoofd niet kunt draaien :-(. Ik keek extra goed in de spiegels, reed super voorzichtig en had Maria naast me als meedraaiend hoofd. Niet zoals het hoort, maar ik denk, dat ik nog wel veiliger reed dan normaal, doordat we met z´n tweeën geconcentreerd zaten op te letten. Evengoed wil je dit natuurlijk niet.

Ik hoopte heel erg, dat ik er op dinsdag vanaf zou zijn. Dinsdag was Willem jarig! En ´s avonds zou er visite komen. Nou, het was dinsdag wel een stuk beter, maar nog altijd had ik pijn en mijn hoofd kon nog steeds niet goed draaien. Maar deze dag had ik zelfs twee assistenten: Maaike en Maria. En zo lukte het toch wel om de boel aan kant te hebben, de taarten gebakken, de hapjes klaargemaakt en werd het een gezellige avond.

Woensdag was ik bijna pijnvrij en kon ik mijn hoofd weer bewegen. Wat ben je dan blij zeg! Eindelijk kon ik lekker aan de slag. En dat heb ik ook gedaan. Behalve dat ik me een slag in het rond werkte met de normale bezigheden, heb ik ook leuke dingen gedaan.

Mutsen gebreid.

Lekkers gebakken

Erwtensoep gekookt. Mmmmm!

Vrijdagavond zijn we weer als vanouds naar de bieb geweest. Ik nam een mooi boek over bijen houden. En natuurlijk nam ik ook een kookboek mee. Daarna zijn we voor een keer eens chocolademelk gaan drinken bij de Délifrance. Dat hadden we nog nooit gedaan. Leuk hoor. Maar we gaan er maar geen gewoonte van maken. Dat is me te prijzig.

Zaterdag stond er ook iets leuks op ons programma. Mijn zus Maria en haar man konden dinsdag niet op Willem z´n verjaardag komen. Daarom hadden ze ons uitgenodigd om op zaterdagmiddag wat met hen te drinken bij restaurant Post in Dordrecht. Wat was dat leuk, zeg! We waren daar nog nooit geweest. We zaten aan een rond tafeltje. Het was een gezellig geroezemoes en het was er heerlijk warm. We dronken uitgebreid koffie en mijn zus bestelde een happenplank. Dat was wel even iets anders dan een blokje kaas en een schijfje worst. Alle hapjes waren origineel en erg lekker. Pure verwennerij! We hebben bijna twee uur met elkaar zitten praten over van alles en nog wat. Heel erg leuk, dit! Willem werd bovendien nog extra verwend, omdat hij m´n zus nogal eens helpt met haar website en LinkedIn enzo. Het was een verwennerij waar we bovendien allebei iets aan hebben: een bon van weekendjeweg en een VVV-bon. Daar hopen we dit jaar fijn gebruik van te gaan maken.

In een paar dagen tijd is alles weer redelijk op z´n pootjes terecht gekomen. De wasmand was zaterdagavond bijna leeg. De strijkmand helemaal. De maandboodschappen waren bezorgd. Ik had buikspek in de oven klaargemaakt voor bij de patat en Maria had enorm veel ingepakt voor de webshop.

Wat is ´normaal´ toch fijn!

Ná de vakantie; terug naar normaal.

Vanmorgen ben ik dan eerst toch maar weer eens naar de manueel therapeut geweest. Al weken had ik in steeds toenemende mate bekkenpijn. Waarschijnlijk heb ik een keer een misstap gemaakt en is er daardoor iets verschoven, waardoor mijn oude bekkenpijn weer terugkwam. Eerst had ik er af en toe last van en moest ik oppassen bij sjouwen of lang lopen. Ik hoopte, dat het vanzelf zou overgaan. Maar geleidelijk werd de pijn erger. Op den duur was het er continu en was het ook niet meer te negeren. Vooral liggen was heel pijnlijk, waardoor ik niet goed meer kon uitrusten. Hoogtijd voor een behandeling bij Stephan Blaisse, die me anderhalf jaar geleden ook van de pijn afgeholpen heeft.

De therapeut bleek een stagiair te hebben en vroeg, of het een probleem was, als deze meekeek. Nee hoor, helemaal niet. Door twee man sterk werd m´n nek bevoeld en m´n gekromde rug beoordeeld. En ja, ze zagen allebei hetzelfde. Er zat iets wat er uit ´gekraakt´ moest worden. De stagiair mocht m´n rug doen. Stephan nam m´n nek onderhanden. En daarna mocht ik ook nog even op de tafel komen liggen om het bindweefsel in mijn rug los te maken. Daarvoor kreeg ik een soort van hardhandige massage, waardoor ik even later met een knalrode rug thuiskwam. Ik ben weer helemaal soepel :-). Nog twee dagen moet ik rustigaan doen en dan kan ik dat bekken, als het goed is, weer even vergeten. Opluchting!

Verder ben ik vooral heel erg bezig om de draad na de vakantie weer op te pakken. Ik moet zeggen, dat ik nog niet in mijn ritme ben. Die bekkenpijn werkte dan ook bepaald niet mee. En verder heb ik het druk met ´onzichtbare´ dingen, zoals het balansen van de webshop en het veranderen van de prijzen in de shop vanwege de BTW-verhoging. Ook de BTW-administratie mag weer gedaan worden. Je snapt het al: ik voel me enorm in mijn element, maar niet heus.

Maar goed. Langzamerhand zal het vast wel weer normaal worden. Ik wil het waarschijnlijk veel te snel :-). Na de kerstvakantie is het sowieso altijd wel echt zo´n opstartmoment. Iedereen is dan erg uit zijn of haar ritme van alle bijzondere dagen. Vrijdagavond hadden we nog een laatste nieuwjaarsbijeenkomst en waren de ´verplichtingen´ (klinkt erger dan het was, de meeste waren fijn en gezellig) voorbij.

Henk vroeg, of we op zaterdag iets leuks zouden gaan doen, want hij had de hele kerstvakantie ´niets leuks gedaan´. Dat klopte niet echt, maar het klopte wel, dat we er haast niet uit geweest waren. En daar hadden ook wíj best zin in. Maar eerst was er zaterdagochtend de begrafenis van een vrouw uit onze gemeente, die Willem en ik wilden bijwonen.

Voor ´s middags had Willem een plannetje bedacht. Eerst zouden we naar Nijmegen rijden, om Jan daar op een school af te zetten waar een wedstrijd gamecuben was. Jan is al sinds de zomervakantie dol op cuben. Hij is bloedfanatiek en zo´n wedstrijd is smullen voor hem. Ook al was hij er gewoon als toeschouwer.
Daarna zouden Willem, Maaike, Henk en ik lekker gaan boemelen in het centrum van Nijmegen. Een vast plan hadden we niet. Maar dat hoeft ook niet voor een paar uurtjes.

Het was een goed plan. We zijn echt even fijn uit geweest. Nijmegen is leuk. Daar gaan we vast nog een keer heen.

Er was markt en dat vinden we altijd leuk. Willem, Maaike en Henk gingen een visje kopen bij Wilma Graat. Ha, ha, ´what´s in a name!´ Ik grapte nog tegen Willem: ¨Vraag jij eens of dat Wilma Graat is?¨ Flauwe woordgrapjes, die we graag maken :-).

Terwijl zij op hun gebakken visje wachtten (en ik misselijk werd van de lucht), liep ik heerlijk te drentelen door een grote toko daar in de buurt.

We keken ook op ons gemakje rond bij de kledingwinkel van het Leger des Heils, snuffelden uitgebreid rond bij Dille&Kamille, dronken koffie in de Hema (nog nooit zo´n grote Hema gezien!). Allemaal niets bijzonders, maar zomaar fijn. Ik heb het slenteren alleen zondag moeten bezuren met verschrikkelijke bekkenpijn. Maar ja. Dat was the afterparty :-(.

´s Avonds heb ik fijn achter m´n spinnewiel gezeten.

Dat is altijd zo´n rustgevende bezigheid. Breien en haken kunnen vaak ook zo therapeutisch werken. Vooral als je een gemakkelijk patroon hebt, met repeterende handelingen. De okergele muts is al af en een volgende muts staat op de pennen. Een legergroene nu. Zo´n klein handwerkje is meteen ook handig om overal mee naar toe te nemen. In de auto bijvoorbeeld, of naar het ziekenhuis.

Maandag hadden we voor het eerst een afspraak in het Sophia op ons nieuwe tijdstip: op maandag om 18.00 uur. Niet de allerhandigste tijd in verband met het eten. Maar wel heerlijk in verband met files. Op dat tijdstip is het naar Rotterdam goed te doen. En eer dat we naar huis gingen, waren er op de terugweg ook geen files meer. We waren (te) vroeg van huis gegaan, omdat ik er niet op durfde gokken, dat we zo vlot zouden reizen. We kwamen in een volledig lege wachtruimte aan, die tegen zessen echter gewoon bomvol zat. Nooit geweten, dat op die polikliniek het ook ´s avonds zo druk is!

M´n handwerkje kwam goed van pas :-).

Door de afspraak in het ziekenhuis ben ik ´s middags niet meer langs de groentenkraam geweest. Maar dat was niet erg, want nu kan ik deze week eens even alles op maken, wat er nog ligt. Aan groenten heb ik niet veel meer liggen, maar aan fruit nog zat. Dozen vol mango´s had ik nog staan.

Stel je voor: helemaal in Brazilië opgekweekt en geplukt, daarna de halve wereld over gereisd! Die gooi je niet zomaar weg. De helft van de mango´s was perfect. Daar heb ik jam van gekookt. De andere helft was prima, maar bruinig. Die heb ik samen met Maria gepureerd in de blender. Daarna jasten we een overschot aan mandarijnen door de juicer. Die mandarijnensap is samen met de geblendde mango´s een overheerlijke dubbeldrank.

We maakten gisteren 3 liter en vandaag nog eens vier. Wat een luxe! Ik ben bijna door m´n mango´s heen. Nog twee doosjes. Daar hoop ik morgen eens een blik op te werpen. Er staat ook nog een doos stoofpeertjes. Dat is wel een gezellig werkje voor ´s avonds op de bank. Voor de rest probeer ik toch ook wel een voorbeeld te nemen aan de kat. Ha, ha. Wat kan dat beest goed ontspannen :-).

Een nieuw (levens)jaar

Mijn eerste logje in het jaar 2019. En dan wil ik graag alles lezers een Gelukkig Nieuwjaar toewensen!

Voor mij is het altijd 2 dagen achter elkaar Nieuwjaarsdag. Eerst op 1 januari dan daarna ook op 2 januari, mijn verjaardag.

Ik vier m´n verjaardag al jaren niet meer op 2 januari. Dat is echt zo´n dag waarop zoiets als mosterd na de maaltijd komt. Iedereen is dan blij, dat alles weer (enigszins) normaal is. In ons gezin waren er verschillende die op 2 januari weer aan het werk gingen. Ook Willem moest naar z´n werk. Saai hoor ;-).

Maar voordat het zover was, werden we door Maria verrast met ontbijt op bed en zaten we gezellig aan een bord havermout. Dat voelde wel meteen feestelijk :-).

Rond lunchtijd kwam Willem nog even thuis voor het één of ander. Juist toen hij binnenstapte, stond de postbode op de stoep met een pakje. ¨O, kijk, je verjaardagskado¨, zei Willem. Wat een timing :-). Ik maakte het pakje open en vond daar een geweldig gaaf breiboek in, wat ik al heel lang wilde hebben. Oh, echt, zó gaaf! Ik heb het inmiddels al minstens 20 keer zitten bekijken en heb ook al uitgekozen wat ik er als eerste uit wil gaan maken.

Öland breien

Willem vond het meteen wel een mooie gelegenheid om de kado´s te geven, die hij zaterdag samen met Henk was gaan kopen. Wat werd ik verschrikkelijk verwend!!

Ik kreeg nog een boek over wildplukken en één over milieuvriendelijk huishouden. Er kwam een prachtige beukenhouten pepermolen van royaal formaat te voorschijn en tenslotte ook nog een Westmark eisnijder. Veel te gek, hoor.

´s Middags kwam de bloemist aan de deur met een schitterende bos rozen van schoonpa.

En ´s avonds hadden we het traditionele brussen-etentje met mijn broer en schoonzus en mijn twee zussen en zwagers. Bij toerbeurt kiezen we een restaurant uit. Deze keer was het de beurt aan mijn zus Maria om te kiezen. En de keuze pakte heel goed uit. We hadden een fijne tafel bij Het Magazijn in Dordrecht. De entourage was erg leuk, het eten lekker en de bediening super attent. Wat wil je nog meer?

Als voorgerecht had ik tomatensoep gekozen. Die werd gloeiendheet opgediend en was verrassend pittig van smaak. Speciaal omdat ik jarig was, was de crème fraiche er in een mooi hartje ingeschept.

Dat vond ik zomaar een erg lieve attentie en heel wat beter dan zo´n opzichtig stuk vuurwerk in je dessert om je te ´verrassen´.

Op een gegeven moment ving de meneer die ons bediende op, dat zus Maaike niet goed tegen alcohol kan. ¨Na één slok voel ik het al,¨ zei ze. Zegt die meneer: ¨U kunt ook gewoon één slok krijgen, hoor.¨ En kwam vervolgens met een glas met één slok zoete witte wijn aan :-))). 

We hebben bijna 4 uur getafeld. Er was weer genoeg gespreksstof en er waren weer genoeg herinneringen op te halen. Het is zo leuk, deze traditie, die we nu al jaren en jaren hebben! Zo spreek je elkaar tenminste nog eens. Het is echt iets om naar uit te kijken telkens.

Gisteren was het dan mijn eerste ´normale´ dag dit jaar. Echt normaal nog niet, want er hebben er een paar vakantie. Er wordt daarom wat anders gegeten, op allerlei momenten opgestaan of naar bed gegaan, er lopen vriendjes in en uit en we hebben Sunny, de logeerhond, weer.

Toen Sunny op Nieuwjaarsdag kwam binnenwandelen, zette hij zich maar meteen op de bank in de familiekring neer. Zo van: ¨Hallo, hier ben ik weer! Ik hoor er ook graag bij!¨ Eventjes mocht hij wel op de bank. Maar daarna moest hij eraf. En dat weet hij dan ook meteen supergoed. Het is een super gehoorzaam en lief beest. Er worden complete schema´s aangehouden, zodat iedereen een keer aan de beurt komt om hem uit te laten. Willem nam hem gisteren mee op zijn looprondje. Lekker 5 kilometer lopen. Zo komt Sunny wel aan zijn trekken. 

Zelf houd ik ook nog een klein beetje vakantie. Ik doe alleen het hoognodige: puin ruimen, wassen en koken. Het bekende riedeltje :-).

Verder zit ik tussen de bedrijven door af en toe lekker op de bank met m´n breiwerk. Ik heb een grijze trui voor mezelf gebreid. Die is inmiddels af. Ik weet alleen nog niet, of ik hem ga dragen. Voel me er een olifant in. Maar dat zal wel komen, omdat ik hem zelfgemaakt heb. Dan ben je kritisch. Ben nu een gezellige okergele muts aan het breien. Daarna heb ik nog wol voor een vest. Maar misschien ga ik eerst wel een omslagdoek uit mijn nieuwe boek maken. Daar heb ik zo´n zin in.

Naast het meer (re)creatieve handwerken, diep ik elke dag wat uit de verstelmand op. Die zat namelijk overvol. Ik ben daar niet zo goed in. Ik vind het zo tijdrovend. Dan ben je een half uur aan het prikken op twee oude sokken en een oude onderbroek, om die nog weer een tijdje mee te kunnen laten gaan. Maar ja. Het hoort er bij. Zuinigheid en vlijt....

Ook ben ik bezig om restanten groenten en fruit te verwerken. Ik wil alles eens even helemaal op maken. Vandaag kookte ik een grote pan zoete-aardappelsoep. Mmm, lekker hoor. Ik nam een kommetje als lunch. Samen met een boterham met gebakken kaas.

Gisteren moesten Maria en ik weer voor het eerst naar het ziekenhuis. De therapie had ook even stil gelegen in de vakantie. En dat was echt wel even fijn! Maar ja. Nu de draad maar weer oppakken. Evenals allerlei andere losse draadjes. Goed dat DV maandag de scholen weer beginnen. Dat helpt vast om die draden allemaal weer op te pakken.