Een week met uitersten

Maandagmiddag was ik nog even langs de markt gereden. De groenteboer had het één en ander voor me klaargezet. Wat dat was, was nog een verrassing. Dinsdag heb ik alles uit de auto gehaald en op de tafel uitgestald om eens te inventariseren. Er bleek deze week vooral veel fruit te zijn. Lekker hoor. Sinaasappels, mineola´s, mandarijnen en bananen. We kunnen onze buikjes er aan rond eten. Ook een kistje goudreinetten. Die zijn voor de moes.

Wat groenten betreft, was het aanbod niet zo heel groot.

Wat gevallen courgettes, een paar aubergines die snel op moesten, wat rimpelige paprika´s, zoete aardappels en 2 bloemkooltjes. Dan moet je even verzinnen hoe je dat op gaat maken. Dinsdag maakte ik eerst maar eens ratatouille. Daarin verdwenen in elk geval de aubergines en een paar courgettes en wat paprika. Lekker met rijst.

Woensdag maakte ik de rest van de courgettes en paprika op in macaroni.

Donderdag wilde ik de bloemkooltjes op maken. Maar uiteindelijk had ik er toch niet zo´n zin in. Het waren van die losse, slappe kolen. Die mochten de konijnen wel opknagen :-). Zelf knaagden we iets anders. Ik kocht broccoli in de aanbieding bij Albert Heijn. Lekker met krieltjes en voor de vleeseters een stukje kipfilet erbij. Terwijl ik aan het koken was, meldden zich extra eters. Toen vond ik de hoeveelheid broccoli net te karig. Ik gooide er een blik zoete maïs bij en sneed vier gekookte bieten in blokjes. Zoiets zou je 10 jaar geleden nooit bedacht hebben, zo´n combinatie. Maar wat was het lekker!

Er kwam deze week trouwens ook nog ander voedsel hier binnen: gerookte forellen! Maaike was maandag met haar vriend mee gaan vissen in een forellenvijver. Je mag je vangst mee naar huis nemen, maar je kunt ook twee forellen inleveren en er één gerookt exemplaar voor terug krijgen. Jaap en Maaike hadden 12 forellen gevangen en kwamen met zes gerookte forellen thuis. Een echte traktatie voor de visliefhebbers!!

De week zat verder boordevol afwisseling. Dinsdagavond was de diploma-uitreiking van Koos. Het was in een theater in Barendrecht en geheel in stijl van de opleiding (VeVa) trad er een militair orkest op.
Koos is geslaagd voor VeVa nivo 3 met een prachtige cijferlijst. Hij gaat er alleen niets mee doen, omdat hij een blessure heeft, die niet over gaat. Nu is hij begonnen als stratenmaker. Allemaal prima. Als ze het maar naar hun zin hebben en hun geld eerlijk verdienen, dan is het goed. En een opleiding is nooit weg. Ook al ga je er niet direct mee aan de slag.

Woensdagochtend vierde mijn jongste zus haar verjaardag met een vrouwenochtendje bij haar thuis. Gezellig hoor. In haar straat zag het er zó feestelijk uit!

Woensdagavond is Willem met Maria en Henk naar de lammetjes gaan kijken bij iemand van de spingroep. Wat hebben ze genoten!!

Donderdagochtend klonk al vroeg een kreet vanuit de tuin. Het was Maria, die vol verwachting bij haar konijnen ging kijken, of er al iets geboren was. Het was 28ste dag na het dekken. En jawel! Een prachtig nestje met 5 jonge, blote, blinde baby-konijntjes!

Onvoorstelbaar hoe zo´n beestje in no time een nestje maakt van stro en haar eigen vacht! Dan hebben Leendert en Thea wel wat langer werk, voordat hun nestje klaar is :-). Maar ook daar komt nu schot in. Deze week is alles gestuct en het ziet er nu zo mooi uit!

Eerst het plafond.
De dag erna de muren.

Vandaag had ik een workshop met 8 dames, die een team-uitje hadden. Het was erg gezellig! Weer eens wat anders, zo :-).

Vanavond moesten we gaan condoleren. Er is alwéér rouw in onze familie gekomen. Er overleed een tante van mij. Wat wordt het kringetje klein. Van de generatie van mijn vader is bijna niemand meer over. We gingen met alle brussen condoleren en vanzelf heb je het dan over vroeger en over je ouders en je haalt herinneringen op. Morgen hopen Willem en ik naar de begrafenis te gaan. En dan is de week zomaar weer omgevlogen met (nieuw) leven en overlijden, met een schoolperiode die afgeloten wordt en een beroepsleven wat begint, met ontwakende natuur en creativiteit in de keuken, met vrouwen die even je pad kruisen tijdens het leren broodbakken en honderdduizend dingen meer.

Van cactusvijgen tot een simpele plak cake

Wat bracht de vorige week weer enorm veel afwisseling. Het begon ermee, dat ik Jan al vroeg op de maandagmorgen naar school bracht. Hij moest om 6.00 uur op school zijn, omdat hij naar Londen zou gaan. Toen wij bij school aankwamen, stond de bus al klaar. Daag Jan, veel plezier. Hij was niet de enige die die week op reis ging. Wim en Geertje vertrokken zaterdag met hun gezin naar de Ardennen en Dirk vertrok, ook zaterdag, voor een conferentie naar San Francisco. En zo wordt er dit jaar door de Luijkjes over de hele aardbol gezworven. Zelf heb ik er niets mee. Ik ben een huismus en het is voor mij geen straf, om gewoon lekker thuis te zijn.

Maandagmiddag werd ik bij de kraam van de groenteboer verwacht. Ook zij gingen over de aardbol zwerven en hielden daarom die middag uitverkoop. Het leuke was, dat echt álles weg moest en dat er daardoor een grote verscheidenheid aan producten in mijn kofferbak belandde. Van simpele spruitjes en sinaasappels, tot meer speciale dingen als cactusvijgen. Leuk en lekker.

Ik had alleen niet zo heel veel tijd voor allerlei experimenten, vorige week. Maar dat geeft niet. Op z´n tijd genieten we best van aparte gerechten, maar het allerliefst eten we simpele prakken, zoals stamppot boerenkool.

Winterse kost op zomerse oktoberdagen!

Wat is het toch raar, die warme, zonovergoten dagen in de tweede helft van oktober. De bijen vliegen nog dagelijks volop. Ze vinden ook nog van alles aan nectar en stuifmeel. En de zonsondergangen zijn ook bijzonder. Elke dag vroeger, want de dagen worden rap korter. En ook is de plaats waar de zon ondergaat een heel stuk verschoven ten opzichte van van de zomer. In de zomer zien wij de zon rechtuit vanaf ons dakterras ondergaan achter de molens van Kinderdijk. Nu gaat de zon onder achter de bebouwing, links van ons dakterras.

Ik had vorige week weer de eerste workshop ´Bak je eigen brood´ van dit seizoen. Toch altijd weer spannend. Even goed nadenken wat  ik allemaal moest bakken en klaarzetten enzo. En ook weer even spannend hoe de groep zou zijn. Het waren allemaal vrouwen deze keer. Van Zaandam tot Veenendaal tot uit het schone Brabant. En ook gewoon uit de buurt. Het was weer erg leuk om mensen te leren, hoe gemakkelijk, fijn en lekker het is, om zelf brood te bakken.

Ik bak behalve grote broden ook altijd kadetjes voor de workshops en laat tijdens de workshop zien, hoe dat in z´n werk gaat. Die ik tijdens de workshop maak, gaan pas ná de workshop de oven in en daar vlassen de kinderen dan op. Kadetjes staan hier namelijk niet standaard op het menu. Hardop nadenkend over wat voor variant kadetjes ik tijdens de workshop zou maken, wist Maria wel raad: Maak eens kruidbroodjes. Ja! Lekker! Kruidbroodjes zijn een streekproduct. Ze worden in Rotterdam en Schiedam traditioneel gebakken rond Kerst en Oud&Nieuw. Eigenlijk zijn kruidbroodjes langwerpig, maar ik bakte ze rond. Kruidbroodjes zijn rood, vanwege het rommelkruid wat je toevoegt. Ook zit er sucade in. Oh, wat heerlijk!

Verder heb ik eens in mijn mapje kadokaarten zitten graven. Willem en ik wilden er eventjes tussenuit. Willem heeft geen vrije dagen meer dit jaar (behalve dan op Dankdag en een middagje als we een trouwdienst willen bijwonen). Anders gaan we nog weleens een dag samen op pad, om ongestoord bij te praten en tijd voor en met elkaar te hebben. Maar dat zit er de komende maanden niet in. Gelukkig had ik nog wel zuinig bewaarde dinerkaarten en dus boekten we een tafeltje voor twee bij Damzicht. Het was echt fijn om er even uit te zijn. Willem genoot van z´n tournedootje en ik van m´n gegrillde groenten. We zaten buiten, op het overdekte en verwarmde terras. Zo leuk: het is schuin tegenover waar wij de eerste 17 jaar van ons huwelijk hebben gewoond. De herinneringen kwamen dus als vanzelf :-).

Bij het nakijken van de kadobonnen, kwam ik ook een nog niet bestede bloemenbon van Bloomon tegen. Tijd om eens een mooi bosje uit te kiezen. Gezellig zo´n boeket op onze nieuw salontafel!

Vrijdag was taxibedrijf Luijk weer volop in touw. Het begon ´s middags, toen Koos opgehaald moest worden van zijn school in Hoogvliet. Koos zit in het laatste jaar van de VeVa en had meegedaan aan een 24-uurs oefening: NOAD (=Nooit Opgeven Altijd Doorgaan). De school organiseert deze oefening elk jaar en de jongens en meiden die daaraan meedoen, worden tot aan of over hun grenzen geleid. Na 24 uur komen ze zo´n beetje gesloopt weer bij school aan en dan worden ze feestelijk onthaald. Voorop loopt er iemand met een trommel en leidt de groep tussen de erehaag van eerstejaars studenten door. Daarna lopen ze langs de ouders, familie en vrienden en stellen zich op het plein op, terwijl er geapplaudiseerd wordt, tot ze allemaal op hun plaats staan.

De directeur hield een kort praatje en daarna werden de prijzen uitgereikt. De groep van Koos had zowaar de eerste prijs en kreeg een taart.

Ik heb nog wel verschrikkelijk moeten lachen. Die taart moest natuurlijk soldaat gemaakt worden, om die woorden maar eens te bezigen. Maar hoe doe je dat zonder bordjes, vorkjes of wat dan ook? Die stoere soldaten-in-wording, vuil en vies van 24 uur afzien, waren heus even in verlegenheid! Ha, ha. Koos had nog wel een mes in zijn plunjezak en daarmee werd de taart aangesneden. Vervolgens grepen ze allemaal met hun tien geboden een stuk en schrokten het naar binnen. Zo kun je dus ook taart eten :-).

Het was allemaal verschrikkelijk uitgelopen en we schoten ook nog eens de vrijdagmiddagfile in. Maar eindelijk kwamen we toch thuis aan. Ik kon bijna meteen achter m´n fornuis. Willem had tegen een vriendje van Henk gezegd, dat hij pannenkoeken mocht komen eten. Ook Dirk meldde zich voor het avondeten. En zo keek er een hele menigte hongerige gasten zo´n beetje de pannenkoeken uit m´n beslagkom. Een feestelijk begin van de herfstvakantie!

We hadden de eerste hap nog niet naar binnen, of de telefoon ging. Jan belde: hij zou in plaats van om 21.00 uur al om 18.45 bij school arriveren. Of de taxi maar even de planning om wilde gooien. Ja hoor. We schoven de pannenkoeken in de hoogste versnelling naar binnen en rukten weer uit. Nu dus om Jan van school op te halen.

Weet je hoe heerlijk het was, toen we eindelijk om 20.00 uur aan de koffie met een simpele plak cake zaten?

Gewoon huishouden en pruimentaart

Deze week heb ik niet veel verplichtingen buiten de deur. Tijd om dus weer eens een serieuze slinger aan het huishouden te geven. Maandagochtend ben ik eerst maar eens de keuken gaan opruimen. Ik denk dat het niet voor niets is, dat Flylady als eerste erin hamert, dat je je "sink¨ moet laten ¨shinen¨. Een opgeruimd aanrecht is zó fijn!

Stukje bij beetje ruimde ik m´n hele werkblad leeg. Veel verdween in de vaatwasser. Makkelijk! Alleen de grote dingen bleven staan, om met de hand af te wassen.

De flessen pruimenlimonadesiroop stonden ook nog op het aanrecht. Daar moest nog even ´pruim´ op geschreven worden en daarna konden ze op de voorraadplank.

Nadat alles opgeruimd was, poetste ik het gasstel en haalde ik een doekje over de buitenkant van de kastjes. Tenslotte mopte ik de vloer. Ziezo. Het kostte een uurtje, maar dan heb je ook wat ;-).

Het is heerlijk om eens even een paar uur ongestoord te kunnen huishouden. Zéker als dan ook de zon nog lekker schijnt en je was buiten droog wappert.

Maandagmiddag piepte ik nog even langs de groentekraam, toen ik de pakjes op de post ging brengen. Er was nog wel het één en ander, waar de groenteboer vanaf wilde. Pruimen bijvoorbeeld. Opals. Mmmm. Ik heb ze dit jaar nauwelijks op. Ik at er een paar uit het vuistje en merkte, dat ze wel heel snel op moesten. Ze waren al behoorlijk zacht. Wat zou ik daar eens van gaan maken? Pruimentaart! Lekker als toetje!

Pruimentaart maak ik van een simpel cakebeslag: 150 gr boter met 150 gr suiker wit en romig mixen. Dan één voor één twee eitjes erdoor. Goed luchtig mixen. Daarna 150 gr bloem/1 tl bakpoeder/snuf zout erboven zeven en erdoor scheppen. Beslag in een taartvorm (24 cm doorsnee). Pruimen halveren, ontpitten en op het beslag leggen. Een eetlepel custard, twee eetlepels suiker en twee theelepels kaneel mengen en erover zeven. Bakken: circa 40 minuten op 160 graden hetelucht. En op eenzelfde manier maak ik perentaart, rabarbertaart enzovoorts. Net wat er voorhanden is en wat goed combineert.

De taart was een schot in de roos. En dus bakte ik er dinsdag wéér een. En toen ik vandaag hardop bedacht wat we zouden gaan eten en wat voor toetje ik zou maken, riep er één weer enthousiast: ¨Pruimentaart¨. En dus hadden we vandaag voor de derde keer op rij pruimentaart :-). Maar nu kunnen ze de rest van de week de pot op, hoor. Morgen gewoon yoghurt. Daar heb ik vandaag een paar liter van gemaakt. Is toch even wat minder werk, ook al bak je zo´n pruimentaart gewoon tijdens het koken.

Ik kreeg maandag ook vier dozen ananassen mee van de groenteboer. Ik keek een beetje bedenkelijk, want ik vind ananassen schoonmaken altijd best een heel klusje. ¨Heb je dan geen ananassnijder?¨, vroeg de groenteboer. En op mijn ontkennende antwoord, toverde hij zo´n ding tevoorschijn. Ik mocht hem hebben. En dat zou me veel tijd gaan besparen, verzekerde hij me. Ik was al bang, dat ik niet met zo´n geval overweg zou kunnen, of dat ik er vingers mee zou afhakken. Maar nee. Vanmorgen ben ik er eens mee aan de slag gegaan en het werkt! Je snijdt de kop van de ananas, zet de snijder op het hart van de ananas en draait hem erin. Daarna trek je de ananas  in plakken uit de schil omhoog en kun je de plakken meteen in stukjes snijden door de verdeler naar beneden te duwen. Normaal ben ik anderhalf uur bezig met een hele doos ananassen: schillen, plakken snijden, plakken in kleine stukjes voor de jam snijden. Nu kostte het me 20 minuten per doos. Ik heb drie dozen onderhanden genomen en dat leverde 49 potjes jam op. Morgen nog één doos en dan ben ik er weer doorheen.

Gisterenavond waren we trouwens ook bij een groenteboer. Niet om overschotten op te kopen, maar om de nieuwe winkel te bewonderen! Willem z´n zus en haar man hebben een groentewinkel geopend in Nieuwerkerk (zld). Ze reden altijd met zo´n soort SRV-wagen met aardappels, groenten en fruit. Maar nu dus een echte winkel! Prachtig!

Leuk om alles te zien, zo mooi nieuw en schoon en gevuld met verse producten!

En zo is de week alweer doormidden. Iemand mailde me met een vraag en merkte op, dat ik het altijd zo druk heb. Maar dat gevoel heb ik niet, hoor. Wij noemen dit liever ´lekker bezig´. Pas als ´druk´ drukkend wordt, is er iets mis. Toch?