Proppen

Ik ga maar weer eens een hele week in één logje proppen :-). Het wordt een week in vogelvlucht. Maar hopelijk gaat dat de pret niet drukken.

Voorjaars-blijdschap

Er zijn mensen, die elk jaar last hebben van voorjaarsmoeheid. Dat lijkt me heel naar. Dan is het een stuk leuker om ´last´ te hebben van voorjaars-blijdschap! Met het mooie weer van de afgelopen dagen kwam die blijdschap vanzelf bij me naar boven borrelen. Heerlijk dat licht, de zon, die hogere temperaturen, het buiten koffie drinken, het rommelen in de tuin!

Over gas terug nemen en roti eten

Hè, hè, wat ben ik blij met m´n vorige week genomen besluit, om eens flink gas terug te nemen! Soms verzeil je min of meer ongemerkt in een situatie, die eigenlijk niet goed bij je past. Dan heb je een moment van reflectie nodig om daar achter te komen. En daarna moet je uiteraard besluiten om iets met je nieuwe inzichten te doen.

De kracht van een groep

Een grote groep mensen is soms als een log apparaat. Maar als alle petten één kant op staan, heeft een groep een enorme kracht en kan bijvoorbeeld een groot karwei ineens maar ´peanuts´ zijn.

Het salarisstrookje, mutsen en kado's.

Na de nadrukkelijke uitspraken van deskundigen en van meneer Rutte himself, dat de gemiddelde Nederlander er in 2019 op vooruit zou gaan, was ik best nieuwsgierig naar Willem z'n salarisstrookje. Ik had bij voorbaat al enige scepsis. Want ja, wie is die gemiddelde Nederlander? Bestaat die eigenlijk wel? En bovendien: zou dat beetje extra salaris, netto, onderaan de streep, de gestegen energiekosten en de BTW-verhoging op levensmiddelen wel compenseren? Eerst maar eens zien....

Het was zoals verwacht. Een kleine verhoging van 26 euro per maand. Maar die worden meteen weggestreept tegen de 10 euro die ons termijnbedrag voor energie omhoog gegaan is en de pak-hem-beet 15 euro die je op 500 euro boodschappen méér kwijt bent. En dan hebben we het nog niet over alle andere dingen die duurder geworden zijn. Meer koopkracht? Nee dus. Dan maar klagen? Nee dus.

Gelukkig zitten we niet aan de geeuwhonger. Het is zelfs niet zo, dat we elk dubbeltje drie keer om moeten draaien, voordat we het uitgeven. Al zouden we de broekriem wat strakker moeten aanhalen, dan hebben we het nog altijd onvoorstelbaar goed in vergelijking met heel veel andere mensen.

Juist toen ik het salarisstrookje had gecontroleerd en had geconstateerd, dat we niet bepaald slapper in de was komen te zitten, viel mijn oog op een facebookberichtje van Stichting Vluchteling. Dan breekt toch je hart als je die kindjes op plastic slippertjes in de sneeuw in zo'n overvol vluchtelingenkamp ziet? Voor 6 euro doneer je een deken en voor 15 euro krijgen ze een winterpakket. En komen wij iets tekort, met een tegenvallend salaris? Of blijft er best nog iets over voor een ander? Ik weet, dat er mensen zijn, die echt wakker liggen van een paar euro minder te besteden per maand. Maar ik weet ook, dat er heel veel mensen zijn, die zich zouden moeten schamen hierover te klagen...

Intussen worden hier mutsen gebreid. Het is begonnen, toen ik Maria een breiring zo ongeveer in haar handen drukte. Die breiring had ik al een paar jaar geleden eens in de kringloopwinkel gescoord en ik had het nooit over mijn hart gekregen hem weg te doen. Ik hoopte steeds, dat de kinderen er eens de lol van gingen inzien. Nu. Het is eindelijk gelukt. Ha, ha. Maria breide als eerste een muts. En dat gaf zo'n leuk resultaat, dat Leendert het ook weleens wilde proberen. Hans volgde spoedig. En zelfs Henk heeft nu een mutsje op een breiring staan. Met een beetje dikkere wol heb je in een paar uurtjes een muts gebreid!

Gelukkig heb ik nog een flinke zak wolletjes liggen. Voorlopig kunnen ze hiermee vooruit :-).

Er werden hier ook verjaardagskado's ingewisseld. De kinderen hebben Willem en mij een gezinsfoto kado gedaan. Die is vrijdagavond gemaakt bij Foto Schievink. Het was echt leuk, om met de hele club daar in de studio te zijn. Wat een rijkdom. Ik ben heel benieuwd naar het uiteindelijke resultaat. Na het maken van de gezinsfoto hebben Willem en ik meteen nog even een fotootje van ons samen laten maken, nu we er toch waren.

Na afloop van de happening hebben we een gezellige vrijdagavond gehad met de hele bubs. Kinderen aan tafel aan het ganzenborden en de groten koffie leuten en bijpraten. Avonden met gouden randjes zijn dat!

Ook Maria had nog een verjaardagskado in te wisselen. Ze had van ons een workshop Tartelettes Bakken gekregen. Gisteren was het zover en fietste ze naar Ridderkerk naar Wendelien. Daar had ze een geweldig fijne en inspirerende middag. Heel voorzichtig kwam ze teruggefietst, met een doos heerlijke tartelettes!

En zo zijn de dagen vol afwisseling voor ons allemaal. Leendert is hard aan het klussen in z'n huisje, Hans zit alweer halverwege zijn opleiding voor European Tree Worker, Maaike hoopt binnenkort ander werk te gaan doen, Koos zit middenin z'n examens, met Maria gaat het momenteel wat beter wat betreft de anorexia, Jan verbetert steeds z'n persoonlijke record met speedcuben, Henk geniet van z'n laatste basisschooljaar en het bedrijf waar Willem werkt is pas verhuisd van Ridderkerk naar Barendrecht. Er is zodoende continu reuring en verandering en altijd wat te doen ;-).

Een gezellige winteravond

We aten gisteren wat eerder dan normaal. Ik had een lekkere stamppot koolrabi met wortel gemaakt. Dat gaat er prima in, als het zo koud is!

Het grote voordeel van vroeg eten is, dat je avond zo lekker lang is!

Na het eten ruimden Maaike en Maria alles op, terwijl ik 6 broden sneed voor een klant. Hans en Leendert trokken hun zaagbroeken aan en gingen nog een klus doen. Hans had voor zijn werk bomen gezaagd. Essen. En hij mocht er van meenemen, wat hij wilde. Dat is nog eens een mooi buitenkansje.
Jan ging aan zijn huiswerk. Hij zit middenin een toetsweek en heeft het dus druk. Henk wilde nog even naar buiten. Hij krijgt geen genoeg van de sneeuw :-).

Toen Maria klaar was met opruimen, heeft ze samen met Henk nog een wandelingetje gemaakt. Daarna kwamen ze binnen en hadden ´niets te doen´. ¨Ga maar sterrenkoekjes bakken,¨ opperde ik. Dat vonden ze een goed idee.

Ik had mezelf intussen op de bank geïstalleerd. Vòòr de koffie trapte ik nog heel wat metertjes weg op m´n spinnewiel.

Na de koffie slingerde ik me aan een doos stoofperen, die op moesten en schilde ik een 10-liter pan helemaal vol. Ik zette de pan op de kachel. Lekker met wat suiker, wat zoete rode wijn, een paar pijpjes kaneel en een paar steranijsjes.

Henk bedelde bij Willem, of hij met hem ging wandelen. Maar Willem had een beter idee en liet Henk de slee achter de schuur vandaan pakken. We hebben nog twee stokoude, antieke, sleetjes. Toen we van de zomer in de opruimmodus stonden, hadden de meiden die sleetjes bijna weggedaan. ¨Wat moet je daar nog mee?¨ Nee! Die sleetjes mochten niet weg van mij. En ze werden op een onmogelijk plekje achter de schuur gestald voor ´ooit´. Dat ooit was nu :-).

Willem reed met Henk en Maria naar de dijk bij Nedstaal en daar hadden ze met z´n drieën dikke pret. Ja hoor, ook opa Willem kan nog prima sleetje rijden op een antieke slee!

Rond half 10 kwamen ze uitgelaten weer thuis en kwamen ook Hans en Leendert juist de straat in rijden. Wat een rijkdom! Een fijne portie essenhout voor DV volgend jaar alvast. Het moet alleen nog gekloofd en gestapeld worden.

En zo vliegt zo´n gezellige winteravond zomaar voorbij met allerlei activiteiten. Wat geniet ik van zulke reuring!