Donderdag was het dan eindelijk zover: de Grote Dag voor Hans en Thirza!
Posts tonen met het label bruiloft. Alle posts tonen
Posts tonen met het label bruiloft. Alle posts tonen
dinsdag 1 april 2025
dinsdag 25 maart 2025
Nog maar twee nachtjes...
Nog twee nachtjes slapen...
Dan hopen Hans en Thirza te trouwen. Het zijn aparte dagen, zo. Alle jaren met Hans komen steeds in gedachten terug. Zijn geboorte, zijn kinderjaren, z´n tienerjaren, de tijd samen met Thirza. Soms zou je het allemaal wel een poosje vast willen houden.
dinsdag 8 februari 2022
Mooi nieuws!
Vandaag was het eindelijk zover. Trijnie en Gerwin maakten hun mooie nieuws wereldkundig :-).
zaterdag 25 september 2021
De Grote Dag van Jaap en Maaike
Gisteren was het dan eindelijk zover: de trouwdag van Jaap en Maaike. Wat hebben we er met z´n allen naar toe geleefd en naar uitgekeken!
donderdag 8 april 2021
Een bruiloft in corona-tijd
Vandaag trouwde een nichtje (dochter van mijn zus) en maakten we voor het eerst van dichtbij een bruiloft in corona-tijd mee. Wie weet was dit een voorproefje voor de bruiloft van Maaike en Jaap, die in september hopen te trouwen.
Aanvankelijk leek het erop, dat de maatregelen rond deze tijd versoepeld zouden zijn. Maar tijdens de laatste persconferentie werd duidelijk, dat de strenge lockdown-regels nog zouden gelden. Dat vergde de nodige creativiteit om er toch een feestelijke dag van te maken. Iets wat zéker goed gelukt is!
Het leuke was, dat het zo onderhand een heel familie-gebeuren was. Vanmorgen vroeg kwamen er al de eerste berichtjes in de brussen-app. Onze Trijnie was namelijk al sinds 5.00 uur bij mijn zus bezig om daar 5 personen van een feestelijk kapsel te voorzien. Op datzelfde tijdstip liep onze Maria slaapdronken de trappen naar de workshopzolder op. Daar was ze al 2 dagen bezig geweest (samen met haar vriend) om maar liefst 13 taarten te bakken. De taarten moesten nu allemaal aangesneden en de punten per stuk in een doosje verpakt worden. Ja, ook de taart moest uiteraard corona-proof!
Mijn zus Maaike zou de koffie en de lunch verzorgen en appte, dat de koeken en salades klaar stonden en de auto geladen was.
Broer Jan had intussen gezorgd voor vers gesneden ham.
Wat gezellig om zo met elkaar mee te leven, als één van onze kinderen trouwt! Ik vond het echt speciaal.
Om 11 uur zijn Maria en ik de 130 stuks taartpunten naar de locatie van de drive-thru gaan brengen. Bij thuiskomst hebben we hier nog snel de boel aan kant gemaakt en vroeg in de middag reden we met z´n vieren naar Dordrecht, naar de Julianakerk.
De dominee had een toepasselijke trouwtekst uitgezocht, zo vlak na Pasen. De tekst was uit de geschiedenis over de Emmaüsgangers:
En het geschiedde terwijl zij samenspraken en elkander ondervraagden, dat Jezus Zelf bij hen kwam en met hen ging. (Lukas 24:15)
Het thema was: ¨Samen op de weg¨
Na de dienst was de receptie, die als drive-thru was vormgegeven. Maar voordat we naar de locatie van deze receptie gingen, haalden we eerst Jan op van school. Hij zit middenin de laatste toetsperiode voor zijn eindexamen.
Met z´n vijven reden we naar De Paradijshoeve in Ridderkerk. Daar stond een aardige file opgesteld. Eén voor één reden de auto´s met gasten langs de tent, waaronder het bruidspaar en de beide ouders stonden. Met iedereen maakte het bruidspaar een praatje en daardoor duurde het wachten best lang. Maar dat was helemaal niet erg. We werden namelijk voorzien van een heerlijk flesje biologische appelsap en konden kiezen voor een zakje patat of een saucijzenbroodje erbij. Het leek McDonalds wel. Alles werd zo door het raam van de auto aangereikt en al smikkelend was het wachten op onze beurt zó voorbij.
Bij het tentje aangekomen feliciteerden we het bruidspaar en overhandigden de kado´s en maakten ook een praatje met zus en zwager en ouders van de bruidegom. We kregen een mooie foto van het bruidspaar als aandenken.
Daarna reden we langs een tafel, waar we konden kiezen uit koffie/thee/fris en daar kregen we allemaal de ons welbekende taartpunt uitgereikt.
Al met al vonden we het heel geslaagd. En onze Maaike? Die verlangt er steeds harder naar om ¨De Bruid¨ te zijn :-).
maandag 8 maart 2021
Woningmarkt
Dat de woningmarkt ernstig oververhit is, is iedereen wel bekend. Vooral voor starters is het bijzonder lastig om een geschikt huis te vinden. Dat is nieuws, wat je zo her en der in de media oppikt en waar je je schouders over op kunt halen: ¨Komt vast wel weer een keer goed.¨ Totdat je er zelf mee te maken krijgt. Dan is het ineens een huizenhoog probleem, om dat woord maar eens te gebruiken.
Onze Maaike en haar Jaap hebben tenminste één jaar serieus rondgekeken. Ze hadden een groot gebied, waar ze in zochten en hadden echt niet veel eisen. Maar het moest uiteraard wel in hun budget passen. Ze bezichtigden huizen, boden op huizen, schreven prachtige e-mails naar (potentiële) verkopers. Maar steeds waren ze te laat, of nummer 25, of waren er hogere biedingen, of ...
Eind vorig jaar kregen ze eindelijk een kans. Via via hoorden ze van een huisje wat in de verkoop zou komen. Nog voordat het officieel in de verkoop stond, deden ze een bezichtiging en een bod, wat gelukkig werd geaccepteerd. Nou, dat leverde koffie met échte gebakjes van de bakker op :-).
Ze hebben een schattig dijkhuisje in Rotterdam. Een huisje van meer dan 100 jaar oud. Heel sfeervol, maar tegelijk ook echt een huisJE! Er werd daarom een prachtig aanbouw bedacht en door een tekenburo getekend. De vergunning-aanvraag was een gebed-zonder-end. Eerst was er een hele lange vertraging vanwege corona. Vervolgens was de aanvraag niet helemaal compleet en moest er iets aan toegevoegd worden (of zoiets). Nadat de aanvraag opnieuw was ingediend ging er weer wachttijd in. En uiteindelijk ... werd de aanvraag afgewezen. Nu is het tekenburo bezig met het tekenen van een (veel) kleinere aanbouw. Hopelijk krijgen ze hier wèl vergunning voor. Al met al is het wel tenenkrommend, om zo lang te moeten wachten en geen concrete plannen te kunnen maken.
Maar goed. De bruiloft staat voor DV september gepland, dus ze hebben nog wel even de tijd, om van hun klushuisje een paleisje te maken. Het huisJE wordt trouwens gecompenseerd door een mega diepe tuin van maar liefst 30 meter! WOW!!!
Vanavond zijn Willem en ik een kijkje wezen nemen. Op de bovenverdieping zijn alle wanden weggehaald, op dijknivo zijn alle plafonds en voorzetwandjes eruit gesloopt. Wat leuk om nu te mijmeren over de ideale indeling enzo. De keuken en badkamer zijn in het souterrain. Als de vergunning wordt afgegeven, wordt daar een stukje aangebouwd. Dan krijgen ze daar een fijne woonkeuken.
Cheque hun leuke Hans-en-Grietjes-deurtje :-)
Intussen was hier nóg een stel op huizenjacht gegaan: Koos en Willemijn. Met de ervaring van Maaike en Jaap in het achterhoofd, hadden ze bedacht, dat ze er wel een jaartje voor konden uittrekken. Eerst dus maar eens gaan praten met een hypotheekverstrekker om te weten te komen hoeveel ze konden lenen. Toen dat bekend was, gingen ze op zoek. Ze willen graag in de Hoekse Waard gaan wonen. Al snel hadden ze een afspraak voor hun eerste bezichtiging. Een huisje in Puttershoek. Ze deden een bod. Afgewezen. Nou, niet heel spannend, want dat hadden ze al min of meer verwacht. Alle dromen over dit huisje gingen overboord en binnen een week was de volgende bezichting gepland. In Strijen dit keer. Bezichtigd en ook weer geboden natuurlijk. En wat denk je???? RAAK!!!
Nou, ook dit leverde koffie met echte gebakjes van de bakker op. Wat een mazzelaars zijn het! Een huisje, waar nauwelijks iets aan geklust hoeft te worden en wat ook al snel beschikbaar komt. Conclusie: nòg een bruiloft in het verschiet! Nog even hoor en dan krijg ik vast last van het lege-nest-syndroom ;-).
Wat een speciale periode is dit. Al die verliefde stellen, huizenpraatjes, inrichtingpraatjes, trouwjurken, kapsels, trouwlocaties, uitzet, ringen, bloemen, financiën ... dat zijn zo de onderwerpen van gesprek hier in Luijkensteijn.
Dat zijn in elk geval leukere praatjes, dan die coronapraatjes. Mijn zus merkte net snedig op: ik heb niet geluisterd. Ik kan die persconferentie inmiddels zelf verzorgen.
donderdag 19 november 2020
Van alles en nog wat
M´n huisvrouwenleventje is weer verre van eentonig. Het is elke dag anders. Dus wordt het weer een logje met van alles wat.
Laat ik beginnen bij dinsdag. Dat was de dag, dat ik om 14.00 een afspraak had in Apeldoorn en daar moest ik dan natuurlijk de rest van m´n werkzaamheden op afstemmen. Om 14.00 uur in Apeldoorn betekende dat ik op tijd moest wegrijden. ´s Morgens zei Maria, dat ze wel mee wilde. Dan kon zij rijden en ik intussen uitrusten of wat op de computer doen. Ik vond het een leuk plan. Een lange rit sámen is per slot van rekening veel leuker, dan alléén.
We maakten de planning en het paste naadloos in elkaar. We zouden eerst alle bestellingen voor de webshop klaarmaken, zodat we die vòòr de rit vast naar de post konden brengen. Dat betekende: om 12.00 lunch, om 12.30 wegrijden naar de post, om 12.45 vertrekken naar Apeldoorn. In Apeldoorn had ik dan om 14.00 uur mijn afspraak en Maria had precies op dat moment therapie met beeldbellen.
Het is bijna niet te geloven, maar alles verliep tot op de minuut nauwkeurig volgens onze planning :-).
Ik moest in Apeldoorn bij het RD zijn. Daar werd een nieuwe podcast opgenomen in de serie ´Bij ons thuis´over christelijk opvoeden. Vorig jaar heb ik dat ook al een keer gedaan en het was dus niet nieuw voor me. Het werd een ontspannen gesprek over ´eenvoudig leven ´ en over hoe ik alle ballen in de lucht houd.
Toen ik terugliep naar de auto was Maria´s therapie allang voorbij. Geduldig had ze op me zitten wachten. Onze volgende stop was in Lunteren. Daar gingen we Wonderpannen afleveren bij een bedrijf. Het ritje van Apeldoorn naar Lunteren was práchtig! Zelfs al was het heel grijs weer. We waren er echt even uit!
We leverden de pannen af en besloten om een supermarkt in de buurt op te zoeken om even iets te eten te kopen voor onderweg. En dan konden we meteen ook wat noodzakelijke boodschapjes doen voor het avondeten.
Volgens de navigatie was de dichtstbijzijnde supermarkt een Coop in Barneveld. Dat was 3,5 kilometer rijden. Grappig om dan zomaar onverwachts ook nog in Barneveld te zijn :-).
De terugrit verliep voorspoedig en we pikten nog net een paar prachtige luchten mee, toen we bij het invallen van de avond thuis kwamen. En, o ja, daar kwamen we ook nog boze boeren tegen, die naar Den Haag waren geweest.
Woensdag zou het wasdag worden :-).
Had ik even mazzel! Het was woensdag stralend weer! Er konden zomaar drie wassen naar buiten, die ook allemaal droog kwamen.
Maar wassen was niet mijn enige activiteit, gisteren. Samen met Maria en Jan heb ik een half uurtje lekker in het zonnetje buiten gewerkt. Het was (weer eens) een zootje. En we hebben echt lekker opgeruimd.
Er waren extra veel bestellingen in de webshop, want die van dinsdagmiddag lagen er ook. Dat was al met al ook een paar uurtjes werk.
We aten ´s avonds wraps. Daar werd van gesmuld.
Na het eten was ik huiswerkjuf tot aan de koffie. We hadden iets speciaals bij de koffie: mislukt feestbrood :-). Mislukt in de zin van: het deeg was de Wonderpan uitgerezen. Ha, ha. Het was dus echt geen mooi brood geworden, maar wel erg lekker. Een paar keer per week test ik wat uit in de Wonderpan. Afnemers genoeg.
Ik had tegen Henk gezegd, dat we visite kregen. ¨Wie komt er dan?¨ vroeg hij. ¨Meneer Zaagmans,¨ zei ik. En op zijn glazige blik voegde ik toe: ¨Die komt de week doorzagen¨. Hij vond het maar raar. Maar de lekkere hapjes, die ik op deze avond klaarmaakte, vond hij helemaal niet raar :-). Gezellig hoor, zo op de woensdagavond.
Vandaag was het weer wonderpannen-dag. Ik had gisterenavond alvast binnenpannen en buitenpannen schoongemaakt. Vanmorgen zette ik er de oren aan. Maria zette knoppen op de deksels en Maaike hielp met verpakken. Zo konden er weer lekker veel op de post.
Ook vandaag moest ik de pakjes eerder klaar hebben dan normaal. Willem en ik zouden naar de trouwdienst gaan van een dochter van Willem z´n zus. We zouden om half 3 weggaan. De dag voelde hierdoor meteen al feestelijk, ook al was het grijs en nat. De bruiloft was door de corona-maatregelen natuurlijk heel anders dan anders. De kerkdienst was eigenlijk het grootste ´onderdeel´ en we waren blij, dat we daar deel van uit maakten.
Om een uur of half 6 kwamen we thuis. En ik dacht eigenlijk, dat ik achter het fornuis moest voor het avondeten. Maar, surprise! Maria had al gekookt. Heerlijk! Dat was echt een verrassing.
En zo zijn er dus weer drie dagen omgevlogen met van alles en nog wat.
maandag 11 maart 2019
Opruimen in 2019
Vrijdag zei één van de deelnemers van de workshop ¨Bak je eigen brood¨, dat ze zo genoten had van de verhalen over ons opruimproject van 2018.
Voor diegenen, die dat gemist hebben: in het voorjaar van 2018 besloten we, dat ons huis hard aan een grondige opruimbeurt toe was. Al twee jaar lang had ik niet echt opgeruimd. In 2016 niet, omdat in dat jaar mijn ouders overleden. Ik had toen wel iets anders aan mijn hoofd, dan ons huis opruimen. Sterker nog: er kwamen héél véél spullen ons huis in, om láter eens op te ruimen. Dat waren spullen die uit het huis van mijn ouders kwamen en een nieuw plekje nodig hadden. Sommige spullen konden meteen in gebruik genomen worden. Die waren het gemakkelijkst. Andere spullen hadden emotionele waarde en wilde ik daarom niet wegdoen. (Maar waar laat je die spulletjes?). Er waren dozen vol boeken, die níet in onze boekenkasten pasten. Deze boeken staan deels nog in dozen, deels liggen ze op onze slaapkamer en bij Willem z´n werkplek. Verder waren er spullen om uit te zoeken; vooral veel paperassen. Eerlijk gezegd, staat daar nog een grote, onuitgepakte rieten mand vol van op de overloop. Ik ben er nog niet aan toe om het uit te zoeken. Bíjna....
In 2017 kwam er óók al niets van opruimen. Opruimen doe ik namelijk vooral in de zomer, als er geen workshops zijn. En die zomer hadden wij schoonmama te logeren, die een nieuwe heup kreeg. Uiteraard werd die operatie vooraf gegaan én gevolgd door een periode van mantelzorg geven.
Tja. Geen gelegenheid voor opruimacties.
In 2018 constateerde ik dat ons huis bijna volgeslibd was. En omdat Maria niet naar school kon vanwege haar ziekte (anorexia nervosa) en ik haar toch liefst een beetje zinnig bezig wilde houden werd erneen leuk project geboren. We bepaalden dat er in 2018 het volume van 100 vuilniszakken en/of bananendozen aan spullen ons huis uit moest!!En dat lukte nog ook! We hadden er echt lol in om zomaar kast na kast en ruimte na ruimte na te lopen. Er verdween van alles naar de kringloopwinkel, naar andere mensen, in (en uit) mijn marktplaatswinkeltje en in de container. Veel kleding, die hier nooit meer gedragen zou worden. Veel schoenen, laarzen, skeelers, schaatsen. Heel veel papieren (schriften en andere schoolzaken, maar ook oude administratie). Dozen vol boeken, die hier nooit gemist zullen worden. Een kast vol Fischer Technik ging naar Wim. Er verdwenen twee kinderstoelen. Er was een overschot aan linnengoed. Enzovoorts enzovoorts. Net zolang totdat we in de laatste week van 2018 echt 100 zakken en/of dozen ons huis uit gewerkt hadden.
Maria en ik hadden het er al eens over gehad, of we dit jaar wéér zo´n project zouden doen. Zouden er nóg eens 100 zakken en/of dozen ons huis uit kunnen? Ik weet het niet, hoor. Dat is echt héél veel! Maar dat er nog spullen ons uit uit kunnen? Dat weet ik wel zeker! Er zijn echt nog plaatsen, waar we vorig jaar niet geweest zijn. Bovendien hebben we in die eerste ronde echt wel goed opgeruimd, maar als we een jaar later nóg een keer door die kasten zouden gaan, zouden we zeker spullen tegenkomen, die we een heel jaar niet gebruikt of gemist hebben. Die kunnen dan alsnog weg. Operatie stofkam, zeg maar.
Eigenlijk waren we er nog niet goed uit wat we zouden gaan doen. Sowieso zouden we pas met zo´n project beginnen als Maria´s examen achter de rug is en als de workshops afgelopen zijn. Maar er komt iets tussendoor fietsen. Iets wat héél fijn is én wat meteen ook een flinke boost aan het opruimen geeft ;-). Wat dat is? Leendert en Thea gaan trouwen! DV 18 juli is hun Grote Dag!
Eerst komt er nu de leuke tijd van voorbereiden. Hun huisje moet klaar. Dat is uiteraard vooral hun eigen klus. Ze zijn al sinds vorig jaar juli avond aan avond ermee bezig. Het huis is dan ook volkomen gestript. Op den duur stond eigenlijk alleen de voorgevel en het dak er nog! Alles doen ze zelf! Ze krijgen hulp van vrienden. Maar ook de broers helpen regelmatig mee. En hoewel Willem niet zo van het klussen is, kon hij in elk geval helpen met het uitdenken van de elektra. Dat heeft hij in een grijs verleden op school geleerd :-).
Straks zijn er ook de voorbereidingen voor de bruiloft. Het wordt een bruiloft met een hoog ´doe-het-zelf´ gehalte. Maria hoopt de bruidstaart en de gastentaartjes te maken. Daar wordt al op geoefend :-). Maar ook andere dingen zullen zelf gedaan, zelf gemaakt, zelf bedacht worden. En daar kunnen we met een grote familie met allemaal verschillende talenten natuurlijk elk een steentje aan bijdragen. Zo leuk!
Binnenkort gaan we op stap voor Leendert z´n trouwpak. En natuurlijk volgt later ook de kledingshopperij van de rest van het gezin. Al met al dus een hoop, maar leuk, geregel.
En uiteraard is er dan ook vanzelf die boost in het opruimproject :-). Leendert z´n kamertje komt helemaal leeg. Daar kan geen 100-zakken-en/of-dozen-project tegenop, natuurlijk. Na de zomer gaan we stoelendans doen. Hans en Henk zullen Leendert z´n kamertje in gebruik gaan nemen. Koos en Jan blijven dan met z´n tweeën over, op de kamer, die nu door vier knullen wordt gedeeld. Het computerhoekje van Koos in de garage komt vrij en dat ga ik inpikken. Daar komt een ´eenvoudiglevenshop-computer&printer´, zodat ik niet honderd keer op een dag naar de zolder hoef voor een pakbonnetje, een labeltje of een adresetiket. Oh, wat kijk ik daar naar uit!
Maar goed. Nog even geduld.
Intussen waren Maria en ik toch al wel begonnen om een kast op te ruimen, die vorig jaar niet aan de beurt gekomen is. Het is een soort hoge, grote stellingkast van steigerhout, die Willem getimmerd heeft. In die kast liggen spullen, die de meeste mensen op een zolder zullen bewaren. Wij hebben niet echt een zolder. De tweede verdieping van ons huis was bij de bouw (in 1997) eigenlijk een studio. De eerste bewoners hebben er een slaapkamer gemaakt en dat hebben we zo gelaten. Het is de kamer waar Willem en ik slapen. Daarnaast is er een ruime overloop. Daar heeft Willem een werkplek getimmerd met daarnaast die stellingkast. Echt zo´n kast waar je alles instopt waar je ´even´ geen plaats voor hebt, of die je maar af en toe gebruikt, of die je wilt bewaren. Het was hard nodig om daar eens flink op te ruimen. Maar tegelijk ook heel bewerkelijk, zo´n zolderkast! We hebben de twee onderste planken gedaan en zijn daar met z´n tweeën twee uur mee bezig geweest. Maar goed. Het had dan wel resultaat :-). Er kon aardig wat weg.
En de twee planken zien er weer keurig uit. Jammer dat we vergaten om een vòòr-foto te maken :-).
Wanneer we verder gaan met de kast is nog niet bekend. Maar dat is ook helemaal niet erg. Er komt vast een dag, dat we zomaar een gaatje hebben en tegen elkaar zeggen: ¨Zullen we?¨
Voor diegenen, die dat gemist hebben: in het voorjaar van 2018 besloten we, dat ons huis hard aan een grondige opruimbeurt toe was. Al twee jaar lang had ik niet echt opgeruimd. In 2016 niet, omdat in dat jaar mijn ouders overleden. Ik had toen wel iets anders aan mijn hoofd, dan ons huis opruimen. Sterker nog: er kwamen héél véél spullen ons huis in, om láter eens op te ruimen. Dat waren spullen die uit het huis van mijn ouders kwamen en een nieuw plekje nodig hadden. Sommige spullen konden meteen in gebruik genomen worden. Die waren het gemakkelijkst. Andere spullen hadden emotionele waarde en wilde ik daarom niet wegdoen. (Maar waar laat je die spulletjes?). Er waren dozen vol boeken, die níet in onze boekenkasten pasten. Deze boeken staan deels nog in dozen, deels liggen ze op onze slaapkamer en bij Willem z´n werkplek. Verder waren er spullen om uit te zoeken; vooral veel paperassen. Eerlijk gezegd, staat daar nog een grote, onuitgepakte rieten mand vol van op de overloop. Ik ben er nog niet aan toe om het uit te zoeken. Bíjna....
In 2017 kwam er óók al niets van opruimen. Opruimen doe ik namelijk vooral in de zomer, als er geen workshops zijn. En die zomer hadden wij schoonmama te logeren, die een nieuwe heup kreeg. Uiteraard werd die operatie vooraf gegaan én gevolgd door een periode van mantelzorg geven.
Tja. Geen gelegenheid voor opruimacties.
In 2018 constateerde ik dat ons huis bijna volgeslibd was. En omdat Maria niet naar school kon vanwege haar ziekte (anorexia nervosa) en ik haar toch liefst een beetje zinnig bezig wilde houden werd erneen leuk project geboren. We bepaalden dat er in 2018 het volume van 100 vuilniszakken en/of bananendozen aan spullen ons huis uit moest!!En dat lukte nog ook! We hadden er echt lol in om zomaar kast na kast en ruimte na ruimte na te lopen. Er verdween van alles naar de kringloopwinkel, naar andere mensen, in (en uit) mijn marktplaatswinkeltje en in de container. Veel kleding, die hier nooit meer gedragen zou worden. Veel schoenen, laarzen, skeelers, schaatsen. Heel veel papieren (schriften en andere schoolzaken, maar ook oude administratie). Dozen vol boeken, die hier nooit gemist zullen worden. Een kast vol Fischer Technik ging naar Wim. Er verdwenen twee kinderstoelen. Er was een overschot aan linnengoed. Enzovoorts enzovoorts. Net zolang totdat we in de laatste week van 2018 echt 100 zakken en/of dozen ons huis uit gewerkt hadden.
Maria en ik hadden het er al eens over gehad, of we dit jaar wéér zo´n project zouden doen. Zouden er nóg eens 100 zakken en/of dozen ons huis uit kunnen? Ik weet het niet, hoor. Dat is echt héél veel! Maar dat er nog spullen ons uit uit kunnen? Dat weet ik wel zeker! Er zijn echt nog plaatsen, waar we vorig jaar niet geweest zijn. Bovendien hebben we in die eerste ronde echt wel goed opgeruimd, maar als we een jaar later nóg een keer door die kasten zouden gaan, zouden we zeker spullen tegenkomen, die we een heel jaar niet gebruikt of gemist hebben. Die kunnen dan alsnog weg. Operatie stofkam, zeg maar.
Eigenlijk waren we er nog niet goed uit wat we zouden gaan doen. Sowieso zouden we pas met zo´n project beginnen als Maria´s examen achter de rug is en als de workshops afgelopen zijn. Maar er komt iets tussendoor fietsen. Iets wat héél fijn is én wat meteen ook een flinke boost aan het opruimen geeft ;-). Wat dat is? Leendert en Thea gaan trouwen! DV 18 juli is hun Grote Dag!
Eerst komt er nu de leuke tijd van voorbereiden. Hun huisje moet klaar. Dat is uiteraard vooral hun eigen klus. Ze zijn al sinds vorig jaar juli avond aan avond ermee bezig. Het huis is dan ook volkomen gestript. Op den duur stond eigenlijk alleen de voorgevel en het dak er nog! Alles doen ze zelf! Ze krijgen hulp van vrienden. Maar ook de broers helpen regelmatig mee. En hoewel Willem niet zo van het klussen is, kon hij in elk geval helpen met het uitdenken van de elektra. Dat heeft hij in een grijs verleden op school geleerd :-).
Straks zijn er ook de voorbereidingen voor de bruiloft. Het wordt een bruiloft met een hoog ´doe-het-zelf´ gehalte. Maria hoopt de bruidstaart en de gastentaartjes te maken. Daar wordt al op geoefend :-). Maar ook andere dingen zullen zelf gedaan, zelf gemaakt, zelf bedacht worden. En daar kunnen we met een grote familie met allemaal verschillende talenten natuurlijk elk een steentje aan bijdragen. Zo leuk!
Binnenkort gaan we op stap voor Leendert z´n trouwpak. En natuurlijk volgt later ook de kledingshopperij van de rest van het gezin. Al met al dus een hoop, maar leuk, geregel.
En uiteraard is er dan ook vanzelf die boost in het opruimproject :-). Leendert z´n kamertje komt helemaal leeg. Daar kan geen 100-zakken-en/of-dozen-project tegenop, natuurlijk. Na de zomer gaan we stoelendans doen. Hans en Henk zullen Leendert z´n kamertje in gebruik gaan nemen. Koos en Jan blijven dan met z´n tweeën over, op de kamer, die nu door vier knullen wordt gedeeld. Het computerhoekje van Koos in de garage komt vrij en dat ga ik inpikken. Daar komt een ´eenvoudiglevenshop-computer&printer´, zodat ik niet honderd keer op een dag naar de zolder hoef voor een pakbonnetje, een labeltje of een adresetiket. Oh, wat kijk ik daar naar uit!
Maar goed. Nog even geduld.
Intussen waren Maria en ik toch al wel begonnen om een kast op te ruimen, die vorig jaar niet aan de beurt gekomen is. Het is een soort hoge, grote stellingkast van steigerhout, die Willem getimmerd heeft. In die kast liggen spullen, die de meeste mensen op een zolder zullen bewaren. Wij hebben niet echt een zolder. De tweede verdieping van ons huis was bij de bouw (in 1997) eigenlijk een studio. De eerste bewoners hebben er een slaapkamer gemaakt en dat hebben we zo gelaten. Het is de kamer waar Willem en ik slapen. Daarnaast is er een ruime overloop. Daar heeft Willem een werkplek getimmerd met daarnaast die stellingkast. Echt zo´n kast waar je alles instopt waar je ´even´ geen plaats voor hebt, of die je maar af en toe gebruikt, of die je wilt bewaren. Het was hard nodig om daar eens flink op te ruimen. Maar tegelijk ook heel bewerkelijk, zo´n zolderkast! We hebben de twee onderste planken gedaan en zijn daar met z´n tweeën twee uur mee bezig geweest. Maar goed. Het had dan wel resultaat :-). Er kon aardig wat weg.
En de twee planken zien er weer keurig uit. Jammer dat we vergaten om een vòòr-foto te maken :-).
Wanneer we verder gaan met de kast is nog niet bekend. Maar dat is ook helemaal niet erg. Er komt vast een dag, dat we zomaar een gaatje hebben en tegen elkaar zeggen: ¨Zullen we?¨
woensdag 28 november 2018
Lekker bezig
De dagen rijgen zich aaneen. Gevuld van de vroege morgen tot in de avond. Maar gelukkig zonder dat het ´druk´ aanvoelt. Ik ben zomaar lekker bezig.
Vorige week heb ik de flanellen lakens maar eens opgezocht. Vreselijk ouderwets, maar zoooo heerlijk warm en zacht! Ik heb ze nog van m´n uitzet. Mijn moeder was nogal van een degelijke linnenuitzet voor d´r dochters. Stapels handdoeken, theedoeken, gastendoekjes, washandjes, badlakens, beddengoed en tafellinnen had ik dus, toen we trouwden. Dat was overigens een heel verklaarbare gedachte van mijn moeder, want ze was nog van vòòr de oorlog en had de na-oorlogse textielschaarste meegemaakt. Tot het beddengoed behoorden moltons, hoeslakens en bovenlakens. Die bovenlakens waren er dan weer in verschillende categorieën: ´gewone´ lakens, mooie lakens (met broderie of mooi borduurwerk) voor als je ziek zou zijn, of voor als je een baby zou krijgen en je netjes in je kraambed diende te liggen en tenslotte waren er ook de flanellen lakens van het merk Reumanella. Die waren voor als het heel koud zou zijn. Nou, koud was het zeker, die eerste winters van ons huwelijk! We hadden een huis wat werd verwarmd door gevelkachels en er was dus geen CV. Boven en in de keuken was het steenkoud en in de winter stonden de ijsbloemen op de ramen. Dat kennen we allang niet meer. De winters van nu zijn veel minder koud en bovendien hebben we een veel beter verwarmd en veel beter geïsoleerd huis. Toch leek het me heerlijk om die flanellen lakens weer eens voor de dag te halen. Het is vast heel kinderachtig, maar ik heb me de hele dag lopen verheugen op het moment dat ik ´s avonds in m´n bed zou stappen. Ha, ha,
Zowel vorige week als deze week gaf ik een workshop ¨Bak je eigen brood¨. Ook daarmee was ik best druk. Maar het geeft zóveel voldoening! Ik doe het echt graag. Vorige week heeft iemand wat foto´s gemaakt van ´juf´ Teunie en die naar me gemaild. Grappig om mezelf zo ´jufferig´ bezig te zien :-).
Het waren erg gezellige ochtendjes.
We waren ook druk met maar liefst twéé bruiloften achter elkaar, vorige week. Op donderdag trouwde een zoon van een zus van Willem. Op vrijdag een dochter van een andere zus. Donderdags had Willem de middag vrij genomen van zijn werk, zodat we de trouwdienst konden bijwonen. En zowel donderdagavond als vrijdagavond bezochten we de recepties. Altijd leuk, om dan weer eens wat familie te spreken!
Op zaterdagmiddag was het dan weer de beurt van míjn familie. We gingen op verjaardagsvisite bij een nichtje. Zo gaat dat als je aan beide kanten een flinke familie hebt. Soms is het wel een beetje véél om bij te houden. Maar als het even kan, zorgen we dat we erbij zijn, als er iets te vieren is. Dan zie je elkaar tenminste regelmatig. Dat moet je niet laten wachten totdat er begrafenissen zijn, is mijn mening.
Bij de tijd van het jaar hoort natuurlijk ook het extra bakwerk in de keuken. Zo kwam m´n wonderpan ook weer eens tevoorschijn. Die had ik best lang niet gebruikt. Zaterdag kwam het echter handig uit, die pan. Ik mixte van twee pakjes vruchtencake een cakebeslag, deed dat in mijn wonderpan en zette die vlak voordat we naar mijn nichtje gingen op een laag pitje op het gasfornuis. Toen we thuiskwamen was de cake klaar. En van zo´n joekel doe je dan meteen drie dagen. Lekker en handig!
Hans had zaterdag z´n eerste ´bomenklus´: hij moest een uit de kluiten gewassen boom omkappen. Een kolfje naar zijn hand, nu hij daarvoor alle spullen heeft en geleerd heeft hoe het moet.
Deze week is hij weer drie dagen naar school in Arnhem. Dit keer niet om te zagen, of te kappen, maar om alles te leren over boomveiligheidscontrole. Hopelijk haalt hij daarvoor deze week z´n certificaat. Aan het oefenmateriaal zal het niet liggen. De mannen (er zijn alleen mannen op die cursus) bestuderen echt heel aparte bomen ;-). Het is mooi in het bos!
In het huisje van Leendert en Thea wordt nog steeds stevig geklust. Ze zitten nu waterdicht. Ook niet onbelangrijk ;-). Ook is het kozijn in de aanbouw geplaatst. Zo wordt het allemaal wat behagelijker!
Leuk om te zien hoe iedereen zo lekker bezig is. Maar zo´n verbouwing laat ik graag aan een ander. Ik moet er niet aan denken!
Laat mij maar lekker huismussen. Ik moet er regelmatig uit naar scholen of -peuten of -logen en dat is precies genoeg om niet te verkluizenaren (nieuw woord :-)).
Vorige week heb ik de flanellen lakens maar eens opgezocht. Vreselijk ouderwets, maar zoooo heerlijk warm en zacht! Ik heb ze nog van m´n uitzet. Mijn moeder was nogal van een degelijke linnenuitzet voor d´r dochters. Stapels handdoeken, theedoeken, gastendoekjes, washandjes, badlakens, beddengoed en tafellinnen had ik dus, toen we trouwden. Dat was overigens een heel verklaarbare gedachte van mijn moeder, want ze was nog van vòòr de oorlog en had de na-oorlogse textielschaarste meegemaakt. Tot het beddengoed behoorden moltons, hoeslakens en bovenlakens. Die bovenlakens waren er dan weer in verschillende categorieën: ´gewone´ lakens, mooie lakens (met broderie of mooi borduurwerk) voor als je ziek zou zijn, of voor als je een baby zou krijgen en je netjes in je kraambed diende te liggen en tenslotte waren er ook de flanellen lakens van het merk Reumanella. Die waren voor als het heel koud zou zijn. Nou, koud was het zeker, die eerste winters van ons huwelijk! We hadden een huis wat werd verwarmd door gevelkachels en er was dus geen CV. Boven en in de keuken was het steenkoud en in de winter stonden de ijsbloemen op de ramen. Dat kennen we allang niet meer. De winters van nu zijn veel minder koud en bovendien hebben we een veel beter verwarmd en veel beter geïsoleerd huis. Toch leek het me heerlijk om die flanellen lakens weer eens voor de dag te halen. Het is vast heel kinderachtig, maar ik heb me de hele dag lopen verheugen op het moment dat ik ´s avonds in m´n bed zou stappen. Ha, ha,
Zowel vorige week als deze week gaf ik een workshop ¨Bak je eigen brood¨. Ook daarmee was ik best druk. Maar het geeft zóveel voldoening! Ik doe het echt graag. Vorige week heeft iemand wat foto´s gemaakt van ´juf´ Teunie en die naar me gemaild. Grappig om mezelf zo ´jufferig´ bezig te zien :-).
Het waren erg gezellige ochtendjes.
We waren ook druk met maar liefst twéé bruiloften achter elkaar, vorige week. Op donderdag trouwde een zoon van een zus van Willem. Op vrijdag een dochter van een andere zus. Donderdags had Willem de middag vrij genomen van zijn werk, zodat we de trouwdienst konden bijwonen. En zowel donderdagavond als vrijdagavond bezochten we de recepties. Altijd leuk, om dan weer eens wat familie te spreken!
Op zaterdagmiddag was het dan weer de beurt van míjn familie. We gingen op verjaardagsvisite bij een nichtje. Zo gaat dat als je aan beide kanten een flinke familie hebt. Soms is het wel een beetje véél om bij te houden. Maar als het even kan, zorgen we dat we erbij zijn, als er iets te vieren is. Dan zie je elkaar tenminste regelmatig. Dat moet je niet laten wachten totdat er begrafenissen zijn, is mijn mening.
Bij de tijd van het jaar hoort natuurlijk ook het extra bakwerk in de keuken. Zo kwam m´n wonderpan ook weer eens tevoorschijn. Die had ik best lang niet gebruikt. Zaterdag kwam het echter handig uit, die pan. Ik mixte van twee pakjes vruchtencake een cakebeslag, deed dat in mijn wonderpan en zette die vlak voordat we naar mijn nichtje gingen op een laag pitje op het gasfornuis. Toen we thuiskwamen was de cake klaar. En van zo´n joekel doe je dan meteen drie dagen. Lekker en handig!
Hans had zaterdag z´n eerste ´bomenklus´: hij moest een uit de kluiten gewassen boom omkappen. Een kolfje naar zijn hand, nu hij daarvoor alle spullen heeft en geleerd heeft hoe het moet.
Deze week is hij weer drie dagen naar school in Arnhem. Dit keer niet om te zagen, of te kappen, maar om alles te leren over boomveiligheidscontrole. Hopelijk haalt hij daarvoor deze week z´n certificaat. Aan het oefenmateriaal zal het niet liggen. De mannen (er zijn alleen mannen op die cursus) bestuderen echt heel aparte bomen ;-). Het is mooi in het bos!
In het huisje van Leendert en Thea wordt nog steeds stevig geklust. Ze zitten nu waterdicht. Ook niet onbelangrijk ;-). Ook is het kozijn in de aanbouw geplaatst. Zo wordt het allemaal wat behagelijker!
Leuk om te zien hoe iedereen zo lekker bezig is. Maar zo´n verbouwing laat ik graag aan een ander. Ik moet er niet aan denken!
Laat mij maar lekker huismussen. Ik moet er regelmatig uit naar scholen of -peuten of -logen en dat is precies genoeg om niet te verkluizenaren (nieuw woord :-)).
donderdag 7 juli 2016
Druk met feestelijke gebeurtenissen! Er zijn ergere dingen ;-).
Ik had gisteren een strak programma. Het stond namelijk bol van de feestelijke gebeurtenissen, waar ik acte de présence moest geven. Er zijn ergere dingen ;-).
Eerst was daar het diploma-zwemmen van Henk. Hij ging voor z´n B. Maar ach, wat vervelend. Henk was totaal niet fit! Hij is nagenoeg nooit ziek, maar nu, juist in de laatste schoolweek, was het dan toch raak. Het was vrijdag begonnen. Hij had toen schoolreisje en klaagde ´s morgens over hoofdpijn. Daarnaast was hij natuurlijk ook zenuwachtig en opgewonden voor het schoolreisje en dus was het moeilijk in te schatten hoe serieus die hoofdpijn was. Toen eindelijk zijn luchtrommeltje ingepakt was en hij een rol snoep mocht uitkiezen voor de feestelijke dag, ging hij toch tamelijk opgewekt naar school. Hij zou eerst naar het Mariniersmuseum in Rotterdam gaan en daarna naar Plaswijck. Hij had er zin in!
Even over vieren kwam hij thuis. En wat was ik blij, dat ik net de zwemles had afgebeld (vanwege dat het te krap werd met de tijd)! Henk was ziek! Hij is met z´n kleren aan in bed gekropen en ´s avonds om half 12 lag hij nog precies, zoals hij was gaan liggen. Hij had zelfs z´n bril nog op z´n neus! Voorzichtig hebben we die afgezet en ervoor gezorgd, dat hij niet te warm lag. Hij sliep gewoon door!
Maandag en dinsdag heb ik hem thuis gehouden. Maar gisteren is hij het, ook al was hij nog steeds niet helemaal fit, weer gaan proberen. En ja, nu moest hij ook nog afzwemmen. Henk klaagde steen en been: hij was moe, hij wilde niet, hij zou ´het gat toch niet halen´ enzovoorts. Maar er hielp geen moedertje-lief aan en met zachte dwang nam ik hem om vier uur mee naar het zwembad.
Langzamerhand vergat Henk z´n kwaaltjes en bezwaren. Hij zag er vrolijk uit, toen hij klaarstond in de rij, om met kleren aan het water in te springen.
Na het ´klerenzwemmen´ kwam het beruchte ´gat´. De kinderen moeten dan duiken en door een gat zwemmen. Veel kinderen zijn daar zenuwachtig voor. Maar ik heb het nog nooit meegemaakt, dat een kind het bij het afzwemmen niet haalde. Toch kneep ik hem een beetje voor Henk. Vanwege dat hij niet zo fit was. Maar het lukte hoor! Gelukkig maar.
Eerst was daar het diploma-zwemmen van Henk. Hij ging voor z´n B. Maar ach, wat vervelend. Henk was totaal niet fit! Hij is nagenoeg nooit ziek, maar nu, juist in de laatste schoolweek, was het dan toch raak. Het was vrijdag begonnen. Hij had toen schoolreisje en klaagde ´s morgens over hoofdpijn. Daarnaast was hij natuurlijk ook zenuwachtig en opgewonden voor het schoolreisje en dus was het moeilijk in te schatten hoe serieus die hoofdpijn was. Toen eindelijk zijn luchtrommeltje ingepakt was en hij een rol snoep mocht uitkiezen voor de feestelijke dag, ging hij toch tamelijk opgewekt naar school. Hij zou eerst naar het Mariniersmuseum in Rotterdam gaan en daarna naar Plaswijck. Hij had er zin in!
Even over vieren kwam hij thuis. En wat was ik blij, dat ik net de zwemles had afgebeld (vanwege dat het te krap werd met de tijd)! Henk was ziek! Hij is met z´n kleren aan in bed gekropen en ´s avonds om half 12 lag hij nog precies, zoals hij was gaan liggen. Hij had zelfs z´n bril nog op z´n neus! Voorzichtig hebben we die afgezet en ervoor gezorgd, dat hij niet te warm lag. Hij sliep gewoon door!
Maandag en dinsdag heb ik hem thuis gehouden. Maar gisteren is hij het, ook al was hij nog steeds niet helemaal fit, weer gaan proberen. En ja, nu moest hij ook nog afzwemmen. Henk klaagde steen en been: hij was moe, hij wilde niet, hij zou ´het gat toch niet halen´ enzovoorts. Maar er hielp geen moedertje-lief aan en met zachte dwang nam ik hem om vier uur mee naar het zwembad.
Langzamerhand vergat Henk z´n kwaaltjes en bezwaren. Hij zag er vrolijk uit, toen hij klaarstond in de rij, om met kleren aan het water in te springen.
Na het ´klerenzwemmen´ kwam het beruchte ´gat´. De kinderen moeten dan duiken en door een gat zwemmen. Veel kinderen zijn daar zenuwachtig voor. Maar ik heb het nog nooit meegemaakt, dat een kind het bij het afzwemmen niet haalde. Toch kneep ik hem een beetje voor Henk. Vanwege dat hij niet zo fit was. Maar het lukte hoor! Gelukkig maar.
Het hele programma werd afgewerkt. Borstcrawl, rugcrawl en ook het drijven op de buik en op de rug. Dat drijven vind ik er altijd grappig uitzien.
Eindelijk kwam het laatste onderdeel: het watertrappelen. En met een zucht van verlichting werden de laatste 10 tellen afgeteld. Het zat erop!
Alle kinderen haalden hun b-diploma. En voor de allerlaatste keer in ons gezin stond daar een kind te glunderen met het felbegeerde papier:
Onze kinderen moesten allemaal hun A en hun B halen. Als ze het leuk vonden, mochten ze C er achteraan doen. Acht van de tien hebben ABC gedaan, twee alleen A en B. Henk heeft besloten te stoppen. Prima hoor. Na 28 keer een kind door een zwemdiploma te hebben geloodst is het mij ook wel welletjes :-).
Het was al half zes toen we thuiskwamen. Ik was verhit (van het warme zwembad) en gejaagd: om kwart voor zes moesten Willem en ik de deur alweer uit voor de volgende festiviteit: de bruiloft van een neef. Willem was zelfs nog niet eens thuis. Snel redderde ik nog het één en ander en vloog naar boven om me om te kleden. Willem arriveerde, schrokte snel een bord pasta naar binnen en kalefaterde zich wat op.
Maria had gekookt en de kinderen zouden met elkaar eten. Willem en ik vlogen de deur uit. Zelf had ik nog niet gegeten. Maar op de receptie was er alvast een heerlijk taartje bij de koffie :-).
Op zo´n lekker caloriebommetje hield ik het wel even uit.
We konden maar kort op de receptie blijven. Maar toch lang genoeg om met zwager, zus, schoonzus een praatje te maken, nichtjes te begroeten en de sfeer op te snuiven. De tweede bruiloft alweer, zonder mijn ouders...
Om kwart voor zeven reden we naar de derde happening op rij: de diplomering van Hans! Hans was alvast op eigen gelegenheid naar school gegaan. In de afgelopen jaren was hij op dit soort avonden heel vaak parkeerwacht. Maar vandaag was hij feestvarken. Alleen was hij wel zo attent om bij de jongens van de parkeerwacht een plaatsje voor ons te reserveren. We hebben echt zó gelachen hierom :-). Kwamen we bij de parkeerplaats aan, vroegen we naar Hans, vraagt die jongen bij de slagboom: ¨Bent u Hans z´n vader?¨ Na Willem z´n bevestigend antwoord kwam de knul direct in actie en haalde van het eerste plaatsje ná de slagboom met een zwier de pion weg :-). Wat een entree!
We waren nog ruim op tijd en lummelden wat om op het plein. Maaike en haar vriend Jaap waren er ook. Hans stond met z´n maten te chillen, maar wilde wel even met z´n sister op de foto:
Er was eerst een algemeen programma in de sporthal. De hal zat afgeprakt vol. Er waren dan ook bijna 170 geslaagde HAVO-ers met hun familie aanwezig. Het programma was erg voorspelbaar voor ons, want we waren hier niet voor de eerste keer. Praatje directeur, overdenking, praatje Raad van Bestuur, praatje leerling en zo waren we een uur verder. Tijd voor pauze. Koffieleuten op het plein.
Na de pauze gingen alle klassen naar een aparte ruimte voor de diploma-uitreiking. Wij zaten in de mediatheek. De mentor riep de leerlingen op alfabetische volgorde naar voren. De leerling tekende dan eerst het diploma en mocht daarna gaan staan. Voor iedereen had de mentor een toespraakje voorbereid. Hij had ook van elke leerling de betekenis van de voornaam opgezocht en daar knoopte hij dan een wens aan vast. Na het toespraakje kreeg de leerling het diploma en The Holy Bible.
Het toespraakje voor Hans:
 |
| tik voor een vergroting |
Om 10 uur was er de grote felicitatieronde op het plein. Alle kandidaten stelden zich in een lange rij op en iedereen die dat wilde ging bij ze langs om ze te feliciteren. Zo...dat waren heel wat handjes te schudden ;-).
En zo kwam er een einde aan deze avond. Aan deze dag met zoveel feestelijkheden. Aan de schoolloopbaan van Hans. Weer een periode afgesloten....
maandag 19 oktober 2015
Rare vakantie
Wat een rare vakantie is dit! Normaal gesproken is vakantie toch: even gas terug! Maar nu is het juist: het gas erop! :-).
Ik ben vanmorgen vroeg opgestaan om het gewone maandagwerk te doen. Maar helemaal ´gewoon´ was deze maandagmorgen nu ook weer niet. Want vanwege de vakantie was er geen gezamenlijk ontbijt.
Willem was al om kwart over 5 vertrokken om zijn looprondje te doen. Al snel daarna riep ik Hans, dat het tijd was om op te staan. Hij moest om 6 uur de deur uit (vakantiewerk). Daarna stond Trijnie al kant-en-klaar beneden. Zij was vroeg van de partij, om op tijd naar hun huisje te vertrekken, waar nog van alles en nog wat gebeuren moest. (Wat is het veel werk, om een jarenlang bijeen vergaarde uitzet uit te pakken!). Leendert werd, zoals gewoonlijk, om half 7 door zijn collega opgehaald om naar z´n werk te gaan.
En toen was het stil! Willem kwam terug van het lopen. De rest van de kinderen lag heerlijk uit te slapen! Tijd voor een ontbijtje voor ons tweeën. Dat is altijd zoiets gezelligs, in schoolvakanties!
Even na 8 uur vertrokken Willem en Dirk naar hun werk en lag de maandag maagdelijk voor me. Wat een plannen had ik! Samen met Maria zou ik lekker door het hele huis opruimen. En tussendoor de was en de strijk natuurlijk bijwerken. Zo gezegd, zo gedaan.
Eerst een lekkere beker chocolademelk drinken met Maria en m´n strijdplan bespreken. Eén onderdeel daarvan was, dat ook Jan en Henk hun steentje zouden moeten bijdragen. Voor elk van hen maakte ik een werklijst(je). Zo moest Jan bijvoorbeeld alle was van de rekjes afhalen, de vaatwasser uitruimen en nog het één en ander. En Henk kon mooi de toiletrollenkoker bijvullen, de violen buiten water geven enzovoorts. Alle kleine beetjes hulp kan ik nu goed gebruiken en bovendien wil ik, dat iedereen hier leert, dat je je dienstbaar moet opstellen in de groep.
Daarna togen Maria en ik naar de 1e verdieping. Ik wilde daar alles spic en span hebben. Niet in de laatste plaats, omdat het bij ons toch vrij krapjes is en Trijnie hier donderdag met DE jurk goed moet kunnen lopen :-). Alle losse rommel moest strak worden opgeruimd en daarna de vloeren goed worden gestofzuigd. De bedden werden strak opgemaakt en het plan opgesteld, hoe we woensdag hier iedereen een slaapplekje moeten geven. Hans z´n vriendin en Maaikes vriend zullen hier namelijk al op woensdag arriveren en blijven die nacht slapen. Het komt allemaal goed! Er passen veel makke schapen in een hok, toch ;-).
We deden samen even wat boodschapjes en kochten, vanwege de vakantie, lekkere witte kadetjes voor de lunch. Die waren in de aanbieding: 12 voor 1,50. Lekker!
Na de lunch ging Maria even de hort op met haar vriendin. Die ging allerlei aquarium-spullen kopen. Dat kwam mooi uit, want nu kon Maria meteen een nieuw tl-lampje voor in ons aquarium meenemen. Is dat ook maar in orde!
Aan het einde van de middag deed Maria de badkamer en de douche nog. En intussen ging ik nog even langs de groentenkraam. Ria van de groentenkraam had me gebeld, of ik wat overgebleven spullen wilde komen kopen. Ja, best, maar ik ga deze week niet inmaken of invriezen of jam maken of wat dan ook, hoor! Ik kocht daarom enkel gemakkelijke groenten, zoals bloemkool en witlof. Daar heb je nauwelijks werk aan.
Voor vandaag stond er zuurkool op het menu. Ook iets wat niet zoveel werk omhanden heeft. Maar voordat ik daaraan begon, vouwde ik de enorme berg strijk weg. Super, wat ging dat gesmeerd vandaag. Het is écht waar: vele handen, maken licht werk!
Vanavond hebben Willem en Hans hun kostuums voor donderdag aangetrokken. Zo kon ik er de prijskaartjes afknippen, knoopsgaten open tornen, stropdas strikken, vlinderdasje en bretels op de juiste maat afstellen enzovoorts. Het geeft een heerlijk gevoel dat dat voor die twee mannen vast helemaal rond is. Morgen nog een paar en dan woensdag de laatsten. Zo komen we DV donderdag wat dit betreft niet voor een verrassing te staan.
Nog twee dagen.... :-)
Ik ben vanmorgen vroeg opgestaan om het gewone maandagwerk te doen. Maar helemaal ´gewoon´ was deze maandagmorgen nu ook weer niet. Want vanwege de vakantie was er geen gezamenlijk ontbijt.
Willem was al om kwart over 5 vertrokken om zijn looprondje te doen. Al snel daarna riep ik Hans, dat het tijd was om op te staan. Hij moest om 6 uur de deur uit (vakantiewerk). Daarna stond Trijnie al kant-en-klaar beneden. Zij was vroeg van de partij, om op tijd naar hun huisje te vertrekken, waar nog van alles en nog wat gebeuren moest. (Wat is het veel werk, om een jarenlang bijeen vergaarde uitzet uit te pakken!). Leendert werd, zoals gewoonlijk, om half 7 door zijn collega opgehaald om naar z´n werk te gaan.
En toen was het stil! Willem kwam terug van het lopen. De rest van de kinderen lag heerlijk uit te slapen! Tijd voor een ontbijtje voor ons tweeën. Dat is altijd zoiets gezelligs, in schoolvakanties!
Even na 8 uur vertrokken Willem en Dirk naar hun werk en lag de maandag maagdelijk voor me. Wat een plannen had ik! Samen met Maria zou ik lekker door het hele huis opruimen. En tussendoor de was en de strijk natuurlijk bijwerken. Zo gezegd, zo gedaan.
Eerst een lekkere beker chocolademelk drinken met Maria en m´n strijdplan bespreken. Eén onderdeel daarvan was, dat ook Jan en Henk hun steentje zouden moeten bijdragen. Voor elk van hen maakte ik een werklijst(je). Zo moest Jan bijvoorbeeld alle was van de rekjes afhalen, de vaatwasser uitruimen en nog het één en ander. En Henk kon mooi de toiletrollenkoker bijvullen, de violen buiten water geven enzovoorts. Alle kleine beetjes hulp kan ik nu goed gebruiken en bovendien wil ik, dat iedereen hier leert, dat je je dienstbaar moet opstellen in de groep.
Daarna togen Maria en ik naar de 1e verdieping. Ik wilde daar alles spic en span hebben. Niet in de laatste plaats, omdat het bij ons toch vrij krapjes is en Trijnie hier donderdag met DE jurk goed moet kunnen lopen :-). Alle losse rommel moest strak worden opgeruimd en daarna de vloeren goed worden gestofzuigd. De bedden werden strak opgemaakt en het plan opgesteld, hoe we woensdag hier iedereen een slaapplekje moeten geven. Hans z´n vriendin en Maaikes vriend zullen hier namelijk al op woensdag arriveren en blijven die nacht slapen. Het komt allemaal goed! Er passen veel makke schapen in een hok, toch ;-).
We deden samen even wat boodschapjes en kochten, vanwege de vakantie, lekkere witte kadetjes voor de lunch. Die waren in de aanbieding: 12 voor 1,50. Lekker!
Na de lunch ging Maria even de hort op met haar vriendin. Die ging allerlei aquarium-spullen kopen. Dat kwam mooi uit, want nu kon Maria meteen een nieuw tl-lampje voor in ons aquarium meenemen. Is dat ook maar in orde!
Aan het einde van de middag deed Maria de badkamer en de douche nog. En intussen ging ik nog even langs de groentenkraam. Ria van de groentenkraam had me gebeld, of ik wat overgebleven spullen wilde komen kopen. Ja, best, maar ik ga deze week niet inmaken of invriezen of jam maken of wat dan ook, hoor! Ik kocht daarom enkel gemakkelijke groenten, zoals bloemkool en witlof. Daar heb je nauwelijks werk aan.
Voor vandaag stond er zuurkool op het menu. Ook iets wat niet zoveel werk omhanden heeft. Maar voordat ik daaraan begon, vouwde ik de enorme berg strijk weg. Super, wat ging dat gesmeerd vandaag. Het is écht waar: vele handen, maken licht werk!
Vanavond hebben Willem en Hans hun kostuums voor donderdag aangetrokken. Zo kon ik er de prijskaartjes afknippen, knoopsgaten open tornen, stropdas strikken, vlinderdasje en bretels op de juiste maat afstellen enzovoorts. Het geeft een heerlijk gevoel dat dat voor die twee mannen vast helemaal rond is. Morgen nog een paar en dan woensdag de laatsten. Zo komen we DV donderdag wat dit betreft niet voor een verrassing te staan.
Nog twee dagen.... :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)