Overleven

M´n dag begon stil en overzichtelijk: achter de strijkplank met m´n aandacht bij een preek. Het zijn mijn gouden dag-momenten. De rest van de dag is het namelijk verre van stil en ook niet zo heel overzichtelijk. Zeg maar gerust: lichtelijk chaotisch, af en toe!

Het blijft maar druk en druk en druk in de webshop. Het wordt een saai verhaal hier op mijn blog. Maar ooit zal het toch wel een keer weer rustig worden? Zodat ik een moestuintje kan aanleggen en wandelingen kan maken? Of dozen vol foto´s uitzoeken en eens achter de naaimachine kruipen? Of een leuk brei- of haakwerk ter hand nemen? Of een dagje jam koken of wecken?

Er komt momenteel helemaal niets van al m´n plannetjes terecht. Maar het geeft niet. Iederéén staat op standje ´overleven´. Of het nu gaat om oude of zieke mensen, die aan huis gekluisterd zijn. Of moeders met jonge kinderen, die niet weten hoe ze alle verplichtingen gecombineerd moeten krijgen. Of de mensen, die door het virus getroffen zijn. Voor hen heeft het woordje ´overleven´ wel een heel letterlijke klank!

Op Maaikes werk is de eerste corona-dode al te betreuren. Iets wat er echt stevig inhakt. En ik lees net, dat in de familie van mijn zus en zwager ook al iemand flink ziek in het ziekenhuis ligt vanwege corona. Het is een moeilijke tijd. Maar er zijn ook mooie dingen. Kleine gebaren, die je zó goed doen!

Vandaag liet een klant een geschenk achter op de stoep: 2 flinke gemberwortels, 3 prachtig genaaide en goede mondkapjes (voor het geval dat ...), een kaartje en ook nog een een speciaal opstekertje voor Maria.

Weer iemand anders stuurde een lief kaartje over de post.

Ik kreeg lieve mailtjes en mooie gezangen toegestuurd. Dat doet me echt goed!

We hebben vandaag de hele dag met z´n vieren aan de webshop gewerkt. Gerwin is vanmorgen eerst weer twee keer heen-en-weer naar de molen gereden voor nieuwe voorraad. Maaike, Maria en ik hebben de hele dag spullen ingepakt en pakketten klaargemaakt.

We wilden er graag 60 af krijgen, vandaag. Dat bleek niet haalbaar. Het werden er ´maar´ 42. Maar we hebben wel heel veel ingepakt klaarstaan, zodat we wellicht morgen bij gezondheid (wat heeft dat nu extra lading) nog wel weer een flink aantal pakketten op de post krijgen.

Er gaat veel tijd zitten in het beantwoorden van telefoontjes en mailtjes. Soms omdat er iets misging, wat weer recht gezet moet worden. Er is bijvoorbeeld bloem geleverd in plaats van meel. Of er mist iets in de bestelling. Gelukkig komt het niet heel vaak voor. Want dat is nu eenmaal nooit leuk. Maar ik krijg ook 100 keer de vraag, wanneer de bestelling geleverd gaat worden. Of mensen doen kennelijk nooit online hun boodschappen en hebben hulp nodig bij het bestellen (adem in, adem uit; normaal ben ik echt wel geduldig, maar nu is dit lastig). En naast alle drukte heb je toch ook je (grote) gezin om voor te zorgen.

Aan het einde van de middag brachten Willem en ik de pakketten weg en reden we meteen nog maar weer langs de papierhandel. Alwéér dozen halen! Ik had ze al klaar laten zetten. En vooruit, ik nam ook meteen maar een verpakking toiletpapier mee. Ik had nog geen rolletje gekocht, sinds ze gehamsterd worden, want ik heb altijd een royale voorraad. Maar nu had ik gisteren het laatste pak geopend en werd het tijd om voor nieuwe voorraad rond te kijken. Ik lees regelmatig van mensen, die daar verschillende winkels voor af moeten lopen. Daar heb ik nu echt geen tijd voor. Vandaar dat ik de eerste rollen die ik spotte maar meteen heb meegenomen. Een grootverpakking. Ha, ha. Tien jaar poepen (aldus Rutte) zullen wij dáár niet mee halen. Maar we komen vast wel een eindje.

Toen we terug bij huis kwamen, zag ik iets waar ik blij van werd: Maria was heerlijk buiten! We hebben de afgelopen twee weken nauwelijks buitenlucht gehapt. Er was geen tijd voor. En daarom was ik extra blij, dat Maria lekker in het zonnetje bezig was aan haar konijnenhok. De konijnen zitten sinds de verhuizing in een binnenhok. Het buitenhok moest eerst van nieuw gaas en een verfje worden voorzien. Maria trof alvast voorbereidingen.

Er was nog méér bedrijvigheid om het huis. Hans en Koos waren aan Koos z´n auto aan het klooien.

Heerlijk in de avondzon!

Morgen is Koos van plan om om het huis te werken. Er liggen aardig wat stukken boomstam, die gekloofd/gezaagd en opgeruimd moeten worden. Er is nog geen houthok. Er moet dus nog maar even een tussenoplossing bedacht worden. De boel ligt buiten al een poosje stil, vanwege gebrek aan tijd. En de portemonnee is ook wel leeg, na al het klussen. Dus hier en daar wacht er wat (zei ze eufemistisch). Er zijn een paar dingen, die bovenaan mijn wensenlijstje staan. Die buitenboel is er één van. Een andere wens is: raambekleding!! Zeker nu de zon kracht krijgt. Ik wil zo snel mogelijk iets om de zon buiten te kunnen houden. En bovendien zal het er ook wat beter uit gaan zien allemaal. Het is van buitenaf net een vissenkom bij ons, zo zonder iets voor de ramen. En van binnen voelt het, alsof ik in de etalage zit, als ik op de bank zit. Ha, ha. Misschien maar goed dus, dat ik niet zoveel zit :-). Maar opruimen kost niets. Dus ben ik blij met alles wat Koos morgen voor elkaar krijgt.

Nu eerst maar weer een poosje slapen. Het wachten is nog op één kind. Als die thuis is, duik ik in mijn mandje.

Bijen, konijnen en Pieterpad

 Woensdagmiddag kreeg ik een telefoontje van iemand uit Nieuw-Lekkerland. Er was een bijenzwerm neergestreken in de tuin. De zwerm was volgens de mevrouw heel groot en zat aan twee kanten tegen de schutting. Aan háár kant én aan de kant van de buren, die niet thuis waren. Ik stelde wat vragen, gaf wat informatie en beloofde terug te bellen, als ik wist wie de zwerm zou komen scheppen.

Het was nog vroeg in de middag en ik dacht even na, of ik het scheppen van een zwerm in m´n planning kon schuiven. Ja hoor, dat lukte wel. Ik had er ook echt zin in. Het is toch altijd een belevenis: waar hangt die zwerm, wat voor zwerm is het, hoe groot is hij, enzovoorts. Ik belde, dat ik eraan kwam.

Ik laadde alle spullen, die ik nodig had, in m´n auto en ging op stap.

Op het adres aangekomen, bleek het inderdaad om een grote zwerm te gaan. Het was een prachtig gezicht. Hij hing op ooghoogte, dus best gunstig. Alleen kon ik maar aan één kant scheppen, omdat de tuinpoort van de buren op slot zat.

Ik besloot het erop te wagen. Als je de koningin namelijk te pakken hebt, is de kans groot, dat de rest van de zwerm ook naar de mand of kast gaat.

Ik veegde de bijen in mijn kieps (een soort mand)

en klopte ze af in een zesraams bijenkastje, wat ik meegenomen had. Ik zag dat achtergebleven bijen naar de kast gingen lopen. Ik hoopte dus, dat ik de koningin meegeschept had. Het kastje liet ik staan en ik beloofde om tegen dat het donker zou worden terug te komen.

´s Avonds tegen tienen stond ik weer op de stoep. Het was een heel spektakel. Van beide kanten stonden buren te wachten op wat er ging gebeuren. Ook de plaatselijke pers was aanwezig. Het is dan ook werkelijk spectaculair, zo´n brommende bijenzwerm. En voor veel mensen niet alleen spectaculair, maar vooral ook angstig. Alle bijen waren weer uit de kast gegaan en aan de schutting gaan hangen. Nu ik ook aan de andere kant van de schutting kon kijken, zag ik pas hoe groot de zwerm echt was. Een joekel. Leuk!

de ene kant

de andere kant

Ik schepte  de ene kant en daarna de andere. De bijen waren rustig en het ging dus allemaal van een leien dakje.

Inmiddels staat het geschepte volk op ons dakterras en de bijen vliegen volop in en uit. Alsof ze er al jaren wonen :-). Morgen of maandag ga ik eens kijken hoe hard ze aan het bouwen zijn.

Bovenstaande foto´s en het filmpje zijn gemaakt door Peter Stam van alblasserdamsnieuws.nl.

Tja, nu we het toch over dieren hebben, meteen maar wat konijnenspam. Het nestje konijntjes is uitgegroeid van kale, blinde wezentjes, tot 5 prachtige diertjes. Zo langzamerhand mogen ze weg. Om fouten te voorkomen, hebben we ze deze week door een deskundige kennis laten bekijken om het geslacht vast te stellen. Bij jonge konijnen is dat niet heel duidelijk te zien. Het blijken 5 rammetjes te zijn! Eén rammetje is gisteren weg gegaan. De zwart-witte. In de komende weken hopen we dat de rest van de kleintjes ook een fijn nieuw thuis gaan krijgen. Intussen genieten we volop van het kleine spul. Regelmatig zitten we hier tijdens koffiepauzes allemaal met een konijn op schoot :-). Ja, we zijn echt een maffe familie ;-).

Vanmorgen heb ik een lange rit gemaakt. Willem, Wim, Dirk en Jan gingen het laatste stuk Pieterpad lopen. Ze moesten beginnen in Sittard. Daar waren ze vorige keer gebleven. Ik heb ze daar gebracht. Willem reed op de heenweg. Terug was ik alleen. Heen ging via de A2. Terug werd ik door de stomstom via de A58/A16 geloodst. Al met al zat ik dik vier uur in de auto en heb heel Zuid-Nederland gezien :-).

De mannen zijn vandaag van Sittard naar Valkenburg gelopen. Daar zitten ze in een goedkoop hotelletje. Dat was allang van tevoren geboekt. Ze zouden een familiekamer krijgen met een tweepersoonsbed en een stapelbed. Maar toen ze arriveerden, bleek die kamer niet beschikbaar ofzo. Gelukkig kregen ze een gratis upgrade naar twee aparte kamers. Dat was een meevaller. Ze hebben verder niet veel eisen. Na zo´n stuk lopen wil je eigenlijk alleen maar een douche, wat eten en een lekker bed.

klaar voor vertrek

Morgen hoop ik de mannen op te halen bij het eindpunt: de Sint-Pietersberg! Voor nu is het maar saai, zonder Willem :-(.

Het blogjubileum

Zaterdag was het blogjubileum. Wat hebben we een gezellig dagje gehad! De hele dag door waren er felicitaties en leuke berichtjes op FB, appjes, e-mailtjes. Ik kreeg er een warm en feestelijk gevoel door. Hartelijk dank iedereen!

Het leukste was het gezellig avondje met de kinderen. We hebben herinneringen opgehaald aan de hand van een fotopresentatie. Ik had van alle kinderen de oudste foto op de blog opgezocht. Die waren dus van 10 jaar geleden. En verder had ik foto´s van wat hoogtepunten verzameld, zoals de bruiloften van de kinderen en de geboorte van de kleinkinderen enzo.

Bij de koffie hadden we de heerlijke jubileumslof, die Maria had gebakken. En later op de avond trokken we de fles bier open, die we in januari in het Openluchtmuseum hadden gekocht en die ik zuinig had bewaard ;-). En er was (natuurlijk!) ook Lamme Teun, met slagroom.

Ik werd verwend met chocola en bloemen.

Trijnie had voor deze gelegenheid een prachtig gedicht geschreven en een fles ´bubbels´ in een speciale editie meegebracht. Erg leuk allemaal en heel speciaal om te mogen beleven!

Vandaag hadden we een rustige Tweede Pinksterdag. Eerst zijn we naar de kerk geweest. En vanmiddag waren we gewoon gezellig thuis. Maria en ik zijn vast begonnen om webshop-bestellingen in te pakken, zodat die morgen direct naar het postkantoor kunnen. En aan het eind van de middag schoven we rond de bbq. Gewoon een simpele bbq-maaltijd met dingen, die we in huis hadden.

De hele dag wordt hier met de konijnen gekroeld.

Ook vanavond tijdens het bbq-en. Tja, als je náást het hok zit, in het ook wel erg verleidelijk om zo´n beessie op te pakken :-)

Allerminst saai en een bonus op de koop toe

Mijn week was vorige week allerminst saai :-).

Het begon op maandag met de regelmatig terugkerende administratie-klus. Dat is werk, waar ik niet van hou en ik heb de neiging om dat voor me uit te schuiven. Daarom had ik bedacht, om die koe maar meteen op maandagochtend bij de horens te vatten.
Twintig jaar geleden (of misschien zelfs wel langer) hoorde je van het papierloze tijdperk, wat er aan zat te komen. Nou, dat is tot op heden een sprookje. Wát een papierwinkel heb je toch! En dan komt er hier al een pak minder binnen, sinds ik een paar jaar geleden een sticker op de brievenbus deed, waardoor ik in elk geval de ongeadresseerde reclame misloop. Maar toch...

Na een ochtend hard werken had ik een enorme stapel papier, die naar de papiercontainer mocht:

Het was zóveel, dat er gewoon een lege plek in mijn kast door ontstond :-).

´s Avonds hadden we het afscheidsavondje van Hans.

Dinsdag had ik het druk met het voorbereiden van de workshop ¨Bak je eigen brood¨ en ging ik onverwachts mee naar Schiphol om Hans uit te zwaaien.

Woensdag was de workshop en leerden 10 dames, hoe ze heel gemakkelijk zelf de allerlekkerste broden kunnen bakken.

Donderdag ging ik met Maria naar de psycholoog, de diëtist en de kinderarts en waren we daarmee een dikke middag onder de pannen. ´s Avonds brachten Willem en ik een bezoekje aan Willem z´n vader.

Vrijdag had ik het druk met het inpakken van de laatste 100 zakjes kruiden voor de markt van zaterdag.

En zaterdag was de markt t.b.v. de Schutse. Samen met Maaike en Maria stond ik de hele dag achter m´n kraampje met kruiden en zeep. Henk heeft zo´n beetje de hele dag op de markt rondgezworven. Hij had het prima naar z´n zin :-). En ook Willem pendelde steeds tussen huis en markt heen-en-weer. Hij is er eerst met zijn moeder wezen koffie drinken en tussen de middag was het geen vraag waar hij zou lunchen ;-). Er was een flink aanbod aan lekkers. Dat kwam dus helemaal goed.

Het was een erg gezellige dag met een prachtige opbrengst voor het goede doel. Er is netto maar liefst 55.000 euro opgehaald!

Tussen de bedrijven door moest er toch ook nog een gezin en een webshop gerund worden. Ik karnde boter

kookte elke dag een warme maaltijd, bakte brood, deed de was en de strijk, ruimde op, sopte toiletten, schuurde het gasstel, trok onkruid uit de tuin, nam stof af, slingerde de stofzuiger door het huis, enzovoorts enzovoorts. En elke dag maakte ik postpakketjes klaar voor de workshop en deed tegen 17.00 uur mijn ritje naar het postkantoor. Gewoon alles wat er langs kwam dus. Afwisseling genoeg en ik heb geen moment naar werk hoeven te zoeken :-).

Maar was is nu die bonus, die we op de koop toe kregen?

Dat is een heel verhaal. Ha, ha, echt iets raars.
Weet je nog, dat we vorig jaar ´ineens´ jonge cavia´s hadden? We dachten dat we twee vrouwtjes-cavia´s hadden, maar dat bleken een mannetje en vrouwtje te zijn. Afijn. We hadden naast die twee cavia´s, óók twee konijnen. Die kreeg Maria vorig jaar, nadat het konijn wat ze al jááááren had, was doodgebeten door de hond van de buren. D´r nichtje vond dat zó zielig voor Maria, dat ze met twee schattige, jonge konijntjes aankwam. Gekocht op een boerderij in de buurt en zèlf uitgekozen. Het waren twee zusjes....
Stiekem hoopte Maria, dat bij haar hetzelfde ´wonder´ zou geschieden als bij de cavia´s van Maaike :-). Maar nee, dat gebeurde natuurlijk niet. Zoiets gebeurt maar één keer. Toch? ......

Niet dus!!

Al een jaar lang zagen we, dat de konijnen elkaar soms besprongen. Maar we besteedden er geen aandacht aan. De ene keer besprong de één de ander en een andere keer de ander de één. Dat moest dus vals alarm zijn. Het waren tenslotte zusjes. Nu met het voorjaar dachten we, dat ze de lente in de kop hadden, want het gebeurde toch wel heel vaak...
En toen we zaterdagochtend vroeg naar de markt gingen en de meiden eerst hun dieren verzorgden, zei Maaike: ¨Moet je kijken hoe gek! Die beesten hebben gewoon een compleet nest gebouwd!¨ Er lag een hele berg donshaar in het nachthok. Gekke beesten. Nu gingen ze nog een nest bouwen ook....

´s Middags, toen het niet meer zo druk was op de markt, had ik Maria naar huis gestuurd. De dag was lang genoeg voor haar geweest en Maaike en ik konden het verder prima samen aan. Maria zou eerst nog even een boodschapje doen en daarna naar huis fietsen.
Een poosje later kwam er een telefoontje. Maria. Ze had een bibberstemmetje van emotie: ze had nog maar even naar haar konijnen gekeken en had ineens wat zien bewegen in dat nest. HẼ??????

En ja hoor....als bonus op de al allerminst saaie week, hebben we ook nog zomaar een nest jonge konijnen!!!

Toen we aan het einde van de middag thuis kwamen van de markt, was natuurlijk de eerste gang naar het konijnenhok. Maria had inmiddels snel van alles over jonge konijnen gelezen. We mochten het nestje niet verstoren, maar ze moest wel één keer alle jonge konijntjes controleren op afwijkingen en ook kijken of er geen dode konijntjes of geboorteafval in het nest lag. Dat zouden we ´s avonds doen. Iets anders had nu even voorrang: de ram moest ONMIDDELLIJK bij de moeder vandaan, want die kan ná de geboorte van de jonkies METEEN weer zwanger worden. Dat is iets wat we uiteraard niet willen. Maar waar laat je zomaar een konijn? We speurden op Marktplaats voor een hok in de buurt, reageerden op een paar advertenties en keken ook nog even op FB. Ik kreeg het idee, om op mijn FB-pagina een oproepje te doen. Dat werkte. Een uurtje later werd ik al gebeld door een vriendin van Maaike. Zij had mijn oproepje gelezen en ze hadden daar nog wel een leeg konijnenhok staan, wat we zó konden ophalen. Super!

Na het eten reden Maaike en Maria naar Oud-Alblas om het hok op te halen en de ram werd in zijn nieuwe onderkomen geïnstalleerd. Hopelijk is er nog niets gebeurd ;-).

Daarna kwam Maria´s vriendin (van wie ze de vermeende konijnenzusjes heeft gekregen) en gingen we het nestje inspecteren. Vijf kinderkonijntjes zijn er maar liefst!! Hoewel lelijk, kaal en blind, waren ze natuurlijk tegelijk heel vertederend!

Vier van de vijf

Hoe het verder moet? Eerst moet zo snel mogelijk het grote konijnenhok afgemaakt worden. Daar moet nog gaas in en het moet geverfd worden. Moeder en kinderen kunnen dan daar naartoe verhuizen. En dan moeten we over een paar weekjes de beestjes maar zien te verkopen. Want zéven konijnen? Dat gaat écht niet. Zeker niet, als we ze niet gescheiden kunnen houden.

Wat ik alleen zo raar vind aan het hele verhaal? Dat die konijnen´zusjes´ er dan toch een jaar over gedaan hebben om jonkies te krijgen. Dat strookt toch helemaal niet met die beroemde konijnenfokkerij. En dat heeft ervoor gezorgd, dat wij geen argwaan kregen en niet voor de zekerheid nog eens goed het geslacht hebben gecontroleerd. Nou ja. Erg is het niet. Maria is er zielsgelukkig mee. Zelf zegt ze ervan, dat haar droom is uitgekomen :-). Ha, ha!

Misschien nog even leuk, voor wie geen FB heeft en Hans daar niet kan volgen: zaterdagavond postte Hans nog weer een nieuw berichtje. Hij heeft het prima naar zijn zin, daar in Malawi!

Hans naar Malawi heeft een nieuwe foto toegevoegd.

14 april om 22:07 · Lilongwe, Malawi · 

En zo kwam er een einde aan een zeer afwisselend weekje. Wat zal de komende brengen?