Blij en vrij

Mijn werkweek was kort en krachtig. Om precies te zijn duurde hij van maandagochtend vroeg tot donderdag 18.00 uur. Vanaf dat moment reden Willem en ik voor twee dagen de vrijheid tegemoet :-).

Het lijkt wel vrijdag!

Willem en ik waren vanavond door Dirk en Miriam uitgenodigd voor een etentje. We zijn net thuis gekomen. Het was zo´n ontspannen avondje, dat we nu steeds het idee hebben, dat het vrijdag is :-). Maar nee. Het is donderdag. En morgen mogen we gewoon nog een dag buffelen, bij leven en welzijn.

Als de kat van huis is....

Woensdagavond was ik met mijn vriendin een avondje breien bij onze gezamenlijke tante. Ja, dat ´gezamenlijke tante´ klinkt wellicht wat raadselachtig. Maar het is heus waar. Wij ´delen´ een tante, zonder dat we familie van elkaar zijn. De tante is een zus van mijn moeder en zij is getrouwd met een broer van mijn vriendin haar moeder. Snap je?

Buikje rond

Vandaag maar een heel kort logje. We zijn vanavond met de brussen en aanhang heerlijk uit eten geweest. We hadden een ouderwets gezellige avond, waarop we veel herinneringen hebben opgehaald en fijn bijgepraat hebben. Intussen aten we ons buikje rond. Het is welletjes geweest. Ik zoek m´n wieg op.

Rijkdom uit de kelder

Vanmorgen heb ik mezelf in de hoogste versnelling gegooid, om m´n werk af te hebben, voordat ik weg zou gaan. Het zat nog even tegen met de wasmachine. Die heeft steeds kuren en dan pompt hij het water niet af. Soms gaat het 10 keer goed en dan ineens is het drie keer achter elkaar feest. Ik kan niet ontdekken, waardoor het komt. Het pomphuis is helemaal schoon, dus daar ligt het niet aan. Nou ja, ik moet er een keer een monteur naar laten kijken. Voor nu zit er steeds niets anders op, dan het water via het noodslangetje weg te laten lopen. Maar dat is een hoop gezemel. En natuurlijk gebeurt het altijd op een moment, dat je het kunt missen als kiespijn.

De overdracht en mijn verjaardag

Vandaag ben ik jarig. Maar er was geen gelegenheid voor ontbijt op bed of iets van dien aard :-). Ons oude huis moest vandaag opgeleverd worden. En daar moest nog eventjes hard voor gewerkt worden! Gisterenmiddag hebben we de bijen verhuisd. Het was eigenlijk de bedoeling om dat op Oudejaarsdag te doen. Maar juist toen we dat ´s middags wilden gaan doen, scheen even de zon en waren de bijen gaan vliegen. Dan kun je natuurlijk niet de kasten weghalen. Daarvoor moeten alle bijen ´thuis´ zijn. Dat is als het kouder dan 9 graden is (dan vliegen ze niet), óf ´s avonds laat/´s morgens vroeg. In de avond was geen optie, want we hadden de ouderjaarsavondkerkdienst. Dus besloten we de verhuizing te verzetten naar Nieuwjaarsdag in de middag. Ook stonden er nog twee oude kasten in de schuur, die weg moesten. Gelukkig kon Jaap, de vriend van Maaike, nog weer een keer assisteren met de bedrijfsbus en werd ook die allerlaatste rit met alle bereidwilligheid georganiseerd.

Vanmorgen ben ik samen met Maaike en Maria al bijtijds naar de Karper gereden om het allerlaatste schoonmaakwerk te doen. We moesten nog een halve keuken soppen, de trappen schoonmaken (die door het verhuizen van de bijen weer vuil gelopen waren), het balkon vegen, de schuur en het houthok aanvegen, de garage bezemschoon maken, één toilet reinigen en de vloer op de benedenverdieping moppen.

Terwijl we hard aan het poetsen waren, kregen we nog even bezoek....

Het was nog best even stevig aanpoten. Maar om kwart over 10 was alles klaar en reden Maaike en Maria vast terug naar huis. Ik bleef achter in afwachting van de makelaar en de kopers, om samen het inspectierondje, voorafgaand aan de overdracht, te lopen.

Stipt om half 11 stonden ze op de stoep. We liepen het rondje en gelukkig was het allemaal naar volle tevredenheid. De kopers waren blij dat alles zo lekker schoon was. Dat is altijd fijn om te horen. Ik was vooral heel blij, toen ik voor het laatst deur achter me dichttrok en de straat uit reed. Nu kan ik me verder fijn gaan concentreren op het gezellig en bewoonbaar maken van ons nieuwe thuis! Voor de daadwerkelijke overdracht hadden we de notaris gemachtigd. Onze taak zat er wat dit betreft op.

De rest van de dag mocht ik gaan genieten van éven géén werk en géén moeten. Er wachtte een leuk programma.

Eerst kwamen mijn broer, zussen, schoonzussen en zwagers bij ons op de koffie. Gezellig! Terwijl Willem een rondleiding gaf, zorgde ik voor koffie en wat lekkers. We gaan op mijn verjaardag altijd met z´n achten uit eten om elkaar meteen een Gelukkig Nieuwjaar te wensen en bij te praten. Dit jaar hadden we een wat uitgebreider programma. Na de koffie bij ons op Bles, reden we in twee auto´s naar Genemuiden. Daar gingen we op bezoek bij goede vrienden van mijn ouders. Zij waren in december 50 jaar getrouwd en ze zijn ook pas verhuisd. Een mooi moment om bij deze hartelijke mensen op bezoek te gaan!

Wat was het leuk en gezellig! Wat hebben we enorm veel herinneringen op zitten halen! Echt heel bijzonder. Voor we het wisten was het tijd om weer op te stappen.

We hadden een tafel besproken bij van der Valk in Vianen. En daar streken we dus neer voor ons traditionele brussen-etentje aan het begin van het nieuwe jaar.

Nu zijn we weer veilig thuis en ben ik moe. Gaaaaaaap. Ik ga bijtijds naar bed. Ik word al best een ouwe taart ;-).

Vreugde en verdriet

Vreugde en verdriet liggen vaak zo heel dicht bij elkaar. Soms lopen ze zelfs door elkaar heen. Dat is een wonderlijke emotie.

Dinsdagavond overleed een lieve nicht (vrouw van een neef). Lange tijd was ze ziek en lange tijd bakte ik elke dinsdag Moermanbrood voor haar. Tot voor een week of drie geleden. Toen kon ze het stevige volkorenbrood niet meer verdragen. En nu is ze er niet meer. Dat geeft een groot verdriet.
Tegelijkertijd is er de vreugde van het weten, dat ze nu bij haar Liefste is. De Liefste, Wiens stem ze in dit leven mocht horen.

Er was ontroering in ons gezin, toen we hoorden van haar overlijden. En hoe banaal en onbenullig lijken dan ineens al je bezigheden. Toch moesten er hier weer een paar naar school en naar het werk. En voor mij wachtte het nodige huishoudelijk werk en het werk aan de webshop. Werk wat door moet gaan, ook al staat je hoofd er niet naar. Evenals de afspraak bij de tandarts, de afspraak bij de keukenmeneer en het geplande bezoek aan Willem z´n vader...

Ik bakte pindarepen

maakte advocaat

verwonderde me over een bij op de voorruit van de auto. Hij had zijn poten nog vol stuifmeel.

Gisteren hebben we een paar heel productieve uren gehad. Willem had twee uurtjes vrij genomen van zijn werk, zodat we een keuken konden gaan uitzoeken. We hadden daarvoor een afspraak bij één van onze adverteerders, Cuisine d´oc, in St.-Philipsland. We reden er op ons gemakje heen en waren er precies om 16.30 uur, zoals we hadden afgesproken. En om 18.00 uur was de keuze helemaal rond!

Tevreden reden we naar onze volgende bestemming: Kruiningen. Daar hadden we een meel-bestelling af te geven. Ook dat ging gesmeerd.

Daarna hadden we tijd om even gezellig een hapje te gaan eten, voordat we naar Willem z´n vader in Nieuwerkerk zouden rijden. Willem bedacht om naar Zierikzee te gaan. Dan waren we vast in de buurt van Nieuwerkerk. Goed plan! We belandden bij een gezellig restaurantje, waar we allebei een hoofdgerecht uitkozen. Willem ging voor vis. Ik eet altijd vegetarisch en hoefde niet lang na te denken over wat ik zou kiezen. Er wás namelijk niets te kiezen. Er stond maar één vegetarisch hoofdgerecht op de kaart. Raar! Maar ik heb evengoed wel gesmuld van m´n courgettes met couscous.

En het was super om eens even samen er tussenuit te zijn. Daar komt niet zo vaak wat van.

Tenslotte reden we naar Willem z´n vader. Dat was nu echt een paar uurtjes het nuttige met het aangename verenigen!

Ook vandaag had ik de vaart er lekker in. Ik heb Jan z´n kledingkast uitgezocht. Het wintergoed ligt nu op grijphoogte, het zomergoed ligt op de onderste plank. Er verdwenen wat kledingstukken in de zak voor de textielcontainer. Andere kledingstukken schoven door naar Henk. Ik snorde Jan z´n winterjas op, die gelukkig nog past. Zelfs z´n handschoenen liggen al klaar. Ook maakte ik een inventarisatie voor wat er nog aangeschaft moet worden. Het is maar een klein lijstje. Er moest in elk geval een nette jas komen, die hij op zondag over z´n kostuum kan dragen. Die bestelde ik alvast online. De rest kan Jan zelf in de herfstvakantie bij elkaar gaan shoppen.

Ik bestelde ook eindelijk eens de persoonlijke ov-kaarten voor Jan en Henk. Vandaag of morgen is het ineens geen weer om te fietsen en moeten ze met de bus naar school. Dan is het toch wel handig als ze een ov-kaart hebben.

Ik verzette Henk z´n tandartsafspraak en vroeg op school verlof voor de begrafenis maandag. En passant zorgde ik steeds voor een gevulde wasmachine. Maria had een taxi nodig naar Ridderkerk en dat frommelde ik dus ook nog maar even tussen alle bezigheden door. En, o ja, er moest ook nog brood gebakken worden. Ik bakte twee bruine broden met zaden en pitten en een wit tijgerbrood.

Samen met Maria maakte ik in een hoog tempo de webshopbestellingen klaar. We kwamen keurig op tijd bij de post aan. Intussen belde Koos met de vraag, wat de pot schaftte. ¨Wortels met vis.¨ O, dat kwam nu net niet goed uit. Hij wilde z´n vriendin uitnodigen om mee te eten, maar die houdt niet van vis. O, dan maak ik toch iets anders klaar?! Ik snelde even de AH binnen en zag dat er kipdijfiletjes in de aanbieding waren. Ook goed.

Vanavond kwamen Leendert en Thea koffie drinken. En weer werd het nuttige met het aangename verenigd. Ze bekeken de ontwerpen voor Leendert z´n bedrijfslogo, die bij Willem op de computer waren binnen gekomen. Dat gaat via een soort ontwerpwedstrijd. En daarna hebben we nog even werkbespreking over de verbouwing in Bles gehouden.

Willem is nu wandelen en ik ga nog even lezen. En dan is het weer mooi geweest.

Maantje gluurt maantje tuurt,
Door de vensterruiten.
Weet je wat het ons vragen wil,
Het is in de kamer zo stil zo stil,
Zijn de kindertjes al naar bed,
Of spelen ze nu nog buiten?
Zijn de kindertjes al naar bed
Of spelen ze nu nog buiten?

Lieve maan kijk eens aan,
Ze liggen allang in hun bedje.
Mooi zegt het maantje en lacht en lacht,
Dan wens ik hen allen een goede nacht.
Morgen is er weer een nieuwe dag,
Dan kunnen ze weer spelen en leren.
Morgen is er weer een nieuwe dag,
Dan kunnen ze weer spelen en leren.

Zonnige zomeravond

Wie hier langer meeleest, weet dat we elk jaar met elk thuiswonend kind apart een uitstapje doen. We beginnen daarmee, zodra het kind 12 jaar is en doen dat zo lang het kind thuis woont. Ook met de volwassen kinderen dus, want die vinden het evengoed leuk (en wij ook!).

Vorige week donderdag was het de beurt aan Hans. Ik vroeg al een tijdje naar zijn wensen. Maar Hans  is een tevreden mens en heeft niet zoveel wensen ;-). Daarom bedacht ik zelf maar een leuk programmaatje en stelde het hem voor. En ja, hoor, Hans vond het een prima voorstel. We zouden eerst naar de Japanse Tuin in park Clingendael in Den Haag gaan en daarna iets gaan eten in een strandtent op Scheveningen.

Willem had die donderdag zijn thuiswerkdag en was om 17.00 dus meteen klaar voor vertrek. Hans zou proberen om ook uiterlijk 17.00 thuis te zijn en dat lukte. Zo konden we fijn op tijd vertrekken. Omdat we pas later op de avond zouden eten, had ik vast wat lekkers gekocht om in de auto op te eten. Voor allemaal een hartig broodje en een smoothie. Mmm.

Redelijk vlot wurmde Willem z´n auto door de avondspits en om een uur of half 7 parkeerden we bij het park en bestudeerden we de plattegrond om te zien hoe we bij de Japanse tuin konden komen.

Meteen bij de ingang van het park staat een schattig Hans-en-Grietje-huisje. Het is een oude portierswoning. Wat een snoepje!

Overal stonden Rododendrons. Ze waren al over de top van de bloei, maar evengoed nog heel mooi!

We zagen grote dieren,

en kleine dieren

en genoten van het prachtige vogelconcert:

We volgden de bordjes naar de Japanse tuin.

De Japanse tuin is maar een paar weken per jaar geopend. Zes weken in het voorjaar en twee weken in het najaar. Dat is vanwege de kwetsbaarheid van de tuin. We waren juist in de laatste week van de voorjaarsopenstelling. En, oh, wat is die tuin prachtig!! We hebben met volle teugen genoten van de planten, de bloemen, de bomen. Het was zeer de moeite waard!

prachtige mossen

vijvertjes

schitterende bloemen

Hans wist veel te vertellen over verschillende bomen

enorm hoge rododendrons.
De bladeren en bloemen waren hoog boven ons.

Voor wie denkt dat Willem met een raar ´tasje´ loopt:
dat is een bloeddrukmeter :-).
Hij had juist een 24-uurs meting.

Mooi plaatje van vader en zoon!

We hebben op ons gemak de tuin bekeken en besloten daarna ook nog een stuk van het park te ´doen´. Ook daar was veel moois te zien. Hans had vooral oog voor alle oude bomen en wees ons op interessante vergroeiïngen enzo. Hij is al ver met zijn opleiding voor European Tree Worker en kan eigenlijk geen enkele boom meer ´zomaar´ zien. Hij scant ze meteen op bijzonderheden: ziekten, gevaar, snoeivorm enzovoorts.
Maar behalve bomen was er wel meer te zien. Bloemen natuurlijk. En vlinders, ganzen, kraaien, bijzondere tuin-architectuur. En toen Willem en Hans (weer) bij een boom bleven stil staan, maar niet omhóóg keken, maar omláág, bleek daar een heus hondenkerkhof te zijn. Compleet met grafzerken. Best bijzonder.

boomschors is ook zo mooi!

een hondenkerkhof!

er stonden ook dode bomen.
Hans dacht, dat ze die misschien expres laten staan.
Voor allerlei insecten.
Ik vind het niet zo mooi.

Het was een prachtige zomeravond, na een wat sombere en wat druilerige dag. Wat boften we! In het park liepen mensen met honden, of achter kinderwagens. Hier en daar kwamen we een jogger tegen. Langzamerhand liep het tegen achten, de sluitingstijd van het park. En we kregen ook trek! Tijd om de auto weer op te zoeken en naar Scheveningen te rijden.

We parkeerden op de boulevard en op de bonnefooi liepen we een strandtent binnen. We konden buiten zitten, maar het was toch al wat later op de avond en niet heel warm. We kozen voor binnen. Wel een plaatsje bij het raam :-). De tafel naast die van ons was bezet met een grote groep mensen, die een voor ons onbekende taal spraken. We dachten eerst Italiaans. Maar nee, daar was het niet zangerig genoeg voor. Daarna dachten we aan een Oost-Europese taal. Maar nee, dat was het toch ook niet echt. Uiteindelijk dachten we aan een Noord-Europese taal, Deens misschien? Af en toe klonk het zelfs Russisch. We sloegen de plank niet ver mis: aan het einde van de avond konden we onze nieuwsgierigheid niet langer te bedwingen en vroegen we het aan één van de mensen, die net ons tafeltje passeerde. Het bleken Finnen te zijn. Grappig.

We vroegen een broodplankje en bestudeerden de kaart. Ik was snel klaar, want er waren maar 2 vegetarische gerechten. Het werd een salade met gebakken geitenkaas. Willem ging voor vis en Hans voor pasta. We hebben lekker zitten smikkelen. En natuurlijk namen we ook een dessert. Daar zijn we dol op. Hans en Willem kozen voor ijs. Ik nam een wafel met warme kersen. Verrukkelijk om zo lekker verwend te worden!

Intussen ging de zon zakken en zakken. Als kers op de taart kregen we een prachtige zonsondergang te zien!

Dat was meteen het sein van vertrek. We hadden nog een uurtje reistijd voor de boeg en het was al 22.00 uur. Het was ook mooi geweest. Een prachtige avond, een prachtige herinnering! Wat is dit een fijne traditie.

Een nieuw (levens)jaar

Mijn eerste logje in het jaar 2019. En dan wil ik graag alles lezers een Gelukkig Nieuwjaar toewensen!

Voor mij is het altijd 2 dagen achter elkaar Nieuwjaarsdag. Eerst op 1 januari dan daarna ook op 2 januari, mijn verjaardag.

Ik vier m´n verjaardag al jaren niet meer op 2 januari. Dat is echt zo´n dag waarop zoiets als mosterd na de maaltijd komt. Iedereen is dan blij, dat alles weer (enigszins) normaal is. In ons gezin waren er verschillende die op 2 januari weer aan het werk gingen. Ook Willem moest naar z´n werk. Saai hoor ;-).

Maar voordat het zover was, werden we door Maria verrast met ontbijt op bed en zaten we gezellig aan een bord havermout. Dat voelde wel meteen feestelijk :-).

Rond lunchtijd kwam Willem nog even thuis voor het één of ander. Juist toen hij binnenstapte, stond de postbode op de stoep met een pakje. ¨O, kijk, je verjaardagskado¨, zei Willem. Wat een timing :-). Ik maakte het pakje open en vond daar een geweldig gaaf breiboek in, wat ik al heel lang wilde hebben. Oh, echt, zó gaaf! Ik heb het inmiddels al minstens 20 keer zitten bekijken en heb ook al uitgekozen wat ik er als eerste uit wil gaan maken.

Öland breien

Willem vond het meteen wel een mooie gelegenheid om de kado´s te geven, die hij zaterdag samen met Henk was gaan kopen. Wat werd ik verschrikkelijk verwend!!

Ik kreeg nog een boek over wildplukken en één over milieuvriendelijk huishouden. Er kwam een prachtige beukenhouten pepermolen van royaal formaat te voorschijn en tenslotte ook nog een Westmark eisnijder. Veel te gek, hoor.

´s Middags kwam de bloemist aan de deur met een schitterende bos rozen van schoonpa.

En ´s avonds hadden we het traditionele brussen-etentje met mijn broer en schoonzus en mijn twee zussen en zwagers. Bij toerbeurt kiezen we een restaurant uit. Deze keer was het de beurt aan mijn zus Maria om te kiezen. En de keuze pakte heel goed uit. We hadden een fijne tafel bij Het Magazijn in Dordrecht. De entourage was erg leuk, het eten lekker en de bediening super attent. Wat wil je nog meer?

Als voorgerecht had ik tomatensoep gekozen. Die werd gloeiendheet opgediend en was verrassend pittig van smaak. Speciaal omdat ik jarig was, was de crème fraiche er in een mooi hartje ingeschept.

Dat vond ik zomaar een erg lieve attentie en heel wat beter dan zo´n opzichtig stuk vuurwerk in je dessert om je te ´verrassen´.

Op een gegeven moment ving de meneer die ons bediende op, dat zus Maaike niet goed tegen alcohol kan. ¨Na één slok voel ik het al,¨ zei ze. Zegt die meneer: ¨U kunt ook gewoon één slok krijgen, hoor.¨ En kwam vervolgens met een glas met één slok zoete witte wijn aan :-))). 

We hebben bijna 4 uur getafeld. Er was weer genoeg gespreksstof en er waren weer genoeg herinneringen op te halen. Het is zo leuk, deze traditie, die we nu al jaren en jaren hebben! Zo spreek je elkaar tenminste nog eens. Het is echt iets om naar uit te kijken telkens.

Gisteren was het dan mijn eerste ´normale´ dag dit jaar. Echt normaal nog niet, want er hebben er een paar vakantie. Er wordt daarom wat anders gegeten, op allerlei momenten opgestaan of naar bed gegaan, er lopen vriendjes in en uit en we hebben Sunny, de logeerhond, weer.

Toen Sunny op Nieuwjaarsdag kwam binnenwandelen, zette hij zich maar meteen op de bank in de familiekring neer. Zo van: ¨Hallo, hier ben ik weer! Ik hoor er ook graag bij!¨ Eventjes mocht hij wel op de bank. Maar daarna moest hij eraf. En dat weet hij dan ook meteen supergoed. Het is een super gehoorzaam en lief beest. Er worden complete schema´s aangehouden, zodat iedereen een keer aan de beurt komt om hem uit te laten. Willem nam hem gisteren mee op zijn looprondje. Lekker 5 kilometer lopen. Zo komt Sunny wel aan zijn trekken. 

Zelf houd ik ook nog een klein beetje vakantie. Ik doe alleen het hoognodige: puin ruimen, wassen en koken. Het bekende riedeltje :-).

Verder zit ik tussen de bedrijven door af en toe lekker op de bank met m´n breiwerk. Ik heb een grijze trui voor mezelf gebreid. Die is inmiddels af. Ik weet alleen nog niet, of ik hem ga dragen. Voel me er een olifant in. Maar dat zal wel komen, omdat ik hem zelfgemaakt heb. Dan ben je kritisch. Ben nu een gezellige okergele muts aan het breien. Daarna heb ik nog wol voor een vest. Maar misschien ga ik eerst wel een omslagdoek uit mijn nieuwe boek maken. Daar heb ik zo´n zin in.

Naast het meer (re)creatieve handwerken, diep ik elke dag wat uit de verstelmand op. Die zat namelijk overvol. Ik ben daar niet zo goed in. Ik vind het zo tijdrovend. Dan ben je een half uur aan het prikken op twee oude sokken en een oude onderbroek, om die nog weer een tijdje mee te kunnen laten gaan. Maar ja. Het hoort er bij. Zuinigheid en vlijt....

Ook ben ik bezig om restanten groenten en fruit te verwerken. Ik wil alles eens even helemaal op maken. Vandaag kookte ik een grote pan zoete-aardappelsoep. Mmm, lekker hoor. Ik nam een kommetje als lunch. Samen met een boterham met gebakken kaas.

Gisteren moesten Maria en ik weer voor het eerst naar het ziekenhuis. De therapie had ook even stil gelegen in de vakantie. En dat was echt wel even fijn! Maar ja. Nu de draad maar weer oppakken. Evenals allerlei andere losse draadjes. Goed dat DV maandag de scholen weer beginnen. Dat helpt vast om die draden allemaal weer op te pakken.