Koffietijd met de baby-kleinkinderen

Wat blijft het lang koud, dit jaar! Of ben ik gewoon mega ongeduldig? Dat zou best kunnen zijn, want ik kan niet wáchten tot we weer lekker uit de moestuin kunnen eten. En ik kan niet wáchten tot we weer fijn zonder jas naar buiten kunnen. En ik kan niet wáchten tot ik ´s morgens om een uur of vijf buiten geniet van een koele morgen in aanloop naar een warme dag. En ik kan niet wáchten tot de bladeren aan de bomen weer ruisen. Maar ja ... april hè?! Dan kan het nog alle kanten op. 

Voorjaar in natuur, huis en (moes)tuin

Langzaam maar zeker wordt het warmer en kwam er ook een einde aan een nachtvorstperiode van maar liefst een hele week. Ondanks dat er in februari extreem warme dagen waren, is het voorjaar over het geheel genomen echt koud. Maar gisteren en vandaag konden we toch weer fijn buiten koffie drinken. 

De houthokken aan de randen van ons terras zijn echt een toevoeging. Het maakt het terras zo gezellig en knus. Vorig jaar om deze tijd zaten we nog in een zandbak. Er is in een jaar tijd toch heus nog wel het één en ander geklust. Zaterdag is zelfs eindelijk de nieuwe dakgoot aan de schuur gemaakt. De materialen hadden we allang liggen. Maar het kwam er maar niet van, om die klus te klaren. Totdat Wim, die zaterdagmiddag bij ons was, ineens zei: ¨Pa, zullen we die goot eens samen op gaan hangen?¨ Dat was precies het zetje wat er nodig was :-). Aan het einde van de middag hing hij! Er moeten alleen nog wat naadjes dicht gesoldeerd worden, geloof ik. En de aansluiting met de goot van de buren moet nog aangebracht worden. Maar het ziet er een stuk beter uit en bij een flinke regenbui spoelt het terras niet meer weg, door de waterval vanwege een ontbrekend stuk goot....

Intussen rommelde ik lekker wat in de moestuin. Willem en Hans hadden een stuk gaasbeton voor me op de tuin gezet, waar ik de peulen tegenaan wil laten groeien. Het gaasbeton is echter te wijd en Willem en ik hebben er kippengaas tegenaan gespannen.

De peulenplanten zijn pierig en slungelig. Maar dat komt vast goed. Ze zijn goed beworteld. Ik heb alle planten een flinke slok water gegeven en zowel in het plantgat als rondom de planten een schep compost gedaan. Hopelijk slaan ze snel aan en kunnen we over niet al te lange tijd lekker verse peultjes eten. Mmmm.

Ook de rabarberplanten kregen een schep compost en ze krijgen regelmatig een flinke slok water. Ik kíjk die planten zo ongeveer de grond uit :-).

En vandaag zag ik het eerste aardbeienbloemetje :-).

Elke dag ben ik nu wel eventjes met de tuin bezig. Zowel binnen als buiten, trouwens. Binnen ben ik namelijk nog steeds regelmatig aan het voorzaaien. Ik heb aardig wat moestuintjes van AH toegestoken gekregen. Daar zaten ook echt wel leukerds bij. Van sommige dingen heb ik teveel. Maar dat geeft niet. Als de zaadjes mooi opkomen, kan ik de plantjes altijd nog weggeven of langs de weg te geef zetten. Het zaaien op zich is al een feestje.

In de natuur valt er ook elke dag weer zóveel moois te zien. Bijvoorbeeld baltsende futen. Wat een prachtig schouwspel! Vandaag keek ik naar een meerkoet op haar nest. Met voorbedachte rade kunstig gebouwd in het opkomende riet. Als de jonkies er straks zijn, is het nest mooi verstopt!

Vorige week vond ik nog zomaar een meerkoet-ei langs de kant van de weg. Geen nestje te bekennen en het ei was helemaal koud. Je vraagt je af, hoe dat daar zomaar terechtkomt. Hoe dan ook, ik heb het ei maar mee naar huis genomen om te kijken, of er iets in zat.

Er zat in geen vruchtje in en toen heb ik het eierstruif maar in een schaaltje gedaan en aan Ciara gegeven. Die vond het heerlijk en zo is dat ei toch niet voor niets gelegd ;-).

Een paar honderd meter voorbij het waterhoen-nest, stond ik even stil, om te kijken bij een broedende fuut.

Prachtig, dat kopje weerspiegeld in het water!

En dan het bloemenfeest, wat elke dag anders is. Vorige week zag ik nog haast geen paardenbloemen. Vandaag stonden ze ineens óveral in bloei. En ook de smeerwortel krijgt al bloemknoppen. Ciara weet de smeerwortel haarfijn te vinden. Ze eet vaak van de bladeren.

In huis genoten we ook van bloemen. Van een simpel bosje gele rozen van de Aldi. Dat geel is zó vrolijk. We zeiden gisteren tegen elkaar, dat het best leuk zou zijn om de boel een beetje op te vrolijken met hier en daar iets geels.

Kijk, Henk z´n gele vest kleurt er ook al zo mooi bij. Ha, ha.

Maaike was vandaag met Jaap bij Ikea om aankopen te doen voor hun huisje. Als verrassing nam ze gele kussensloopjes mee. En ook een gebloemde sloop. Wat staat dat gezellig!

Zo hebben we met een paar fleurige kussens het voorjaar óók in huis. 

Over peulvruchten en het naderende voorjaar

Vorige keer schreef ik al over potten vol peulvruchten in mijn kelder, die nodig eens leeggegeten moeten worden. Peulvruchten zijn heel gezond. Ze zijn eiwitrijk en vezelrijk en bevatten ook verschillende vitamines. In gedroogde vorm zijn ze bijzonder goed houdbaar. Het is erg handig en voordelig om een voorraadje peulvruchten in huis te hebben. Vooral in de winter, als de groente óf heel duur is, óf van heel ver komt, óf in kassen gekweekt is. Ik heb jarenlang altijd gezorgd, dat er vòòr de winter een voorraadje peulen, een 25-kilobaal uien en voldoende aardappels waren. Daarmee kom je een heel eind.

Er was een beetje de klad gekomen in het regelmatig bereiden van peulvruchten. Maar nu ik eenmaal besloten heb om de voorraad op te gaan maken, zodat die niet al te oud wordt, heb ik die peulvruchten weer helemaal herontdekt. 

Vorige week aten we al eens lekker linzensoep. En vanmorgen vroeg stond ik met een zak pintobonen in mijn handen. Pintobonen? Ja! Ik had er eigenlijk ook nooit van gehoord. En ik kan me ook niet herinneren, waar en wanneer ik die zak kocht. De bonen zagen er in elk geval wel leuk uit ;-).

Ter plekke bedacht ik, dat er vandaag een bonenschotel op tafel zou komen. Er zat 900 gram bonen in de zak en ik woog de helft af. Dat zou wel voldoende zijn voor ons gezin van 8 personen. Ik zette de bonen in ruim water in de week.

Vanmiddag na de koffie bracht ik de bonen aan de kook en zette de warmtebron laag. Als je het beter plant, kun je peulvruchten ook heel goed in de Hooimadam (of hooikist, of wat dan ook) garen. Maar dan moet je de peulvruchten ´s nachts in de week zetten en de volgende morgen vroeg aan de kook brengen en in de Hooimadam zetten. Aan het eind van de dag zijn ze dan gaar, terwijl je maar een fractie aan energie hebt gebruikt. Maar goed. Voor nu moesten de bonen gewoon 1 à 1 1/2 uur zachtjes koken.

Om een uur of 5 waren de bonen gaar en klaar. De grappige vlekjes, die op de gedroogde bonen te zien waren, zag je niet meer. De pintobonen zagen er uit als wat lichtere bruine bonen. Ik spoelde ze af en zette ze apart. De bonenschotel maakte ik vervolgens met wat me lekker leek en wat er in huis was:

Ik bakte een klein schaaltje gerookte spekblokjes uit. In het spekvet bakte ik vervolgens 2 uien, in halve maantjes gesneden, licht aan en deed er op het laatst nog 2 fijngehakte teentjes knoflook bij. Nadat ik de uien en knoflook uit de pan gehaald had, bakte ik in hetzelfde vet 2 in blokjes gesneden appels licht aan. Intussen bakte ik in een andere pan een in blokjes gesneden restje aardappels van zondag op. 

Tenslotte haalde ik een potje augurkenplakjes (kerstpakket) en een potje zilveruitjes uit de kelder en verkruimelde een half zacht kaasje (uit een blik, op pekelwater). Alle ingrediënten voegde ik samen en verwarmde alles goed door. Klaar was de bonenschotel. Smullen maar!

Oef, wat was dat lekker. Ik draaide er nog een lepel stroop over. Mmm.

Ik vertelde aan tafel, dat er de komende tijd vaker peulvruchten gegeten gaan worden, omdat m´n voorraad op moet. Dat vond niemand een probleem. Hoewel Henk het erg letterlijk opnam en dacht dat hij de komende maanden zo ongeveer elke dag zoiets te eten kreeg. ¨Ja, natuurlijk!¨ spotten de meiden, ¨morgenochtend peulvruchten, morgenmiddag peulvruchten, morgenavond peulvruchten, bij de koffie peulvruchten....het moet op, jonguh!¨

Maar zo dol maak ik het niet hoor. Hoewel je van bijvoorbeeld zwarte bonen ook een prima brownie kunt bakken, om maar iets te noemen.

Voorlopig houd ik het op eens per week peulvruchten :-). Ik heb nog verschillende kleuren linzen, witte bonen, bruine bonen, zwarte bonen, hele erwten, spliterwten. Als dat állemaal op is .... is het vast al voorjaar!

Dat voorjaar is dichterbij dan je denkt!

Hans vertelde aan tafel, dat hij vanmorgen het eerste ganzennest met eieren tegenkwam. Hij is boomwerker en is op het moment aan het wilgenknotten. In een wilg in Rhoon kwam hij dit tegen:

Uiteraard is deze wilg níet geknot! Moeder gans ging van haar nest. Morgen gaat Hans kijken, of ze weer terug gekeerd is. 

De vogels zijn volop paartjes aan het vormen. Ciara wordt helemaal opgewonden van alle opgewonden vogels. De eksters met hun wipstaarten, de eenden, de waterkipjes. Achter de koude miezer en de gure wind  hoor je de opwinding van het komende voorjaar. Wat is het mooi!

Voorjaar en vakantieplannetjes

Wat geniet ik van de eerste lentedagen!

Buiten koffie drinken, met uitzicht op de wapperende was :-)

Krokussen en sneeuwklokjes in de tuin. Al zijn het er maar een paar. Maar daarom juist extra bijzonder, toch?

We ruimen op. Binnen (keukenlaatjes enzo ;-), maar ook buiten. Hans stapelde het leeggestookte houthok weer keurig vol met vers hout. Dat mag nu een jaartje drogen. De bomen werden door Hans gerooid, de stammen gezaagd, gekloofd en daarna gestapeld. Wat een kanjer is het toch!

Vorige week was het voor de eerste keer 9 graden. Dat is voor de bijen het sein om te voorschijn te komen en hun reinigingsvlucht te maken. De volken zijn ontwaakt en het is al dagenlang een feest om naar te kijken.

Gisteren was Hans jarig. 21 is hij nu. Hij wist nog niet, of hij z´n verjaardag wel wilde vieren. Maar natuurlijk hebben we hem gisteren als gezin wel in de watten gelegd :-). Maria had gevraagd, wat voor taart hij wenste. Hij wilde slagroomtaart. En Maria maakte dus een slagroomtaart. Lekker voor het zondagse bakkie koffie na de morgendienst.

´s Avonds na de dienst hebben we gezellig hapjes op tafel gezet. Een soort zittend buffet, zeg maar ;-). We hadden huisgemaakte humus met paprika en komkommer om te dippen, kipgehaktballetjes uit de weck en een camembertkaasje in bladerdeeg. Heel simpel, maar heel lekker en vooral erg gezellig, zo.

Verder gaat het hier zo z´n gangetje. De kinderen moeten nog één week naar school. Ik kijk weer uit naar een weekje vakantie. We hebben al wat plannetjes. Willem hoopt weer met Jan te gaan Pieterpadten. Dirk en Wim hebben het plan opgevat, om mee te gaan. Lekker met vier mannen op stap dus :-). Zelf heb ik ook wel zo het één en ander aan plannetjes voor die week. Sowieso de eerste workshop ´Bak je eigen brood´ van dit jaar. Daar ben ik altijd twee dagen mee bezig ivm voorbereiden en naderhand de boel opruimen en het huishoudelijk werk inhalen, wat bleef liggen. Ook staat er weer een aflevering voor de kookrubriek van Terdege op de planning. Dan nog een avondje spinnen en met Maria naar het ziekenhuis. Als ik er zo over denk, heb ik het drukker dan in een gewone week, geloof ik :-). Maar druk is niet erg. Drukkend, dat is gekker.