Morgen...

Morgen is het de dag van de verhuizing! We tellen nu bijna in uren :-). Het huis is bewoonbaar. Vandaag worden de laatste klappen erop gegeven. De vloer op de benedenverdieping wordt gelegd en de trappen naar de 1e en 2e verdieping in het shopgedeelte worden geplaatst. Via die trappen kunnen we ook op de eerste verdieping van het woongedeelte komen. Dat is handig, want de trap in het woongedeelte is heel laag en heel smal en daar past niet veel door. De bedden, matrassen, kasten enzo kunnen we dan via de nieuwe trap in de shop naar de slaapkamers brengen.

Niet alles is op tijd af. Maar daar hadden we wel mee gerekend. Het valt echter allemaal nog reuze mee. Zo is de badkamer nog niet klaar, maar we hebben een tweede douche. Het wordt misschien af en toe een beetje dringen, met z´n achter. Zeker omdat in die doucheruimte ook het enige toilet is, wat aangesloten is. Wat nog wel een dingetje is: het is de vraag, of het warme water nog vòòr morgenmiddag aangesloten is. Lukt dat niet, dan kunnen we voorlopig alleen maar koud douchen. Brr. Ik hoop maar dat dat nog op tijd lukt :-)).
Verder moet er nog best veel in het shopgedeelte gebeuren. Maar dat wordt allemaal pas ná de kerstvakantie opgepakt en dat is prima.

Wat wel een lelijke streep door de planning is, is dat we niet 7 januari maar 2 januari hier uit de Karper weg moeten zijn. Dat bleek een heel vervelend misverstand te zijn. Toen wij het voorlopig koopcontract in onze mailbox kregen, stond daar als overdrachtsdatum 8 januari op. In augustus, één uur voordat we op vakantie gingen, hebben Willem en ik op een hol en een draf het koopcontract ondertekend. Je moet dan tig keer je handtekening en tig keer je paraaf zetten. Er is ons toen bij de makelaar niet gezegd, dat de overdrachtsdatum veranderd was en ik had dat ook bij het tekenen niet gezien. Ná onze vakantie ging ik mijn agenda invullen en heb toen ook even voor de zekerheid het inmiddels getekende koopcontract in mijn mailbox opgezocht, om er zeker van te zijn, dat ik de goede overdrachtsdatum in mijn hoofd had. Ik zag toen, dat de oorspronkelijke datum (met pen) gewijzigd was. Het koopcontract zat op z´n kop in mijn mailbox en ik las 7 januari:

Pas vorige week maandag bleek, dat dit niet een zeven is, maar een doorgehaalde 8, waar een 2 boven gezet is. Twee januari dus.
Man, man! Ik ben echt niet snel in de stress. Maar nu even wel! Zeven januari was eigenlijk al gekkenwerk. Ik zag het écht niet zitten, dat de overdracht nòg eerder zou zijn....

De makelaar kon wel begrijpen, dat wij daar een 7 hadden gelezen en ging ´iets regelen´. Ze kon niet beloven, dat het 7 januari zou worden, maar wellicht dat het wel ná 2 januari kon.

Dinsdag werden we teruggebeld. Het kon niet. De notaris kon het niet veranderen en de mensen, die ons huis hebben gekocht, hadden ook al allerlei afspraken met installateurs enzo. Bovendien vond ze, dat wij voldoende waren geïnformeerd en hadden zíj het nooit over 7 januari gehad. Dat laatste schoot me behoorlijk in het verkeerde keelgat....

Afijn. Lang verhaal kort. Wij konden op onze kop gaan staan, maar het werd níet veranderd en dus moeten we het er maar mee doen. Op 2 januari hoop ik jarig te zijn en wij hadden met mijn brussen voor die middag al wat afgesproken. Dat wilde ik er echt niet voor gaan verzetten. En dus gaan wij straks naar de notaris om een volmacht af te geven en wordt het passeren van de koopacte zonder ons gedaan. Ik had het liever allemaal anders gezien. Maar het is niet anders.

Ons nieuwe huis wordt al steeds meer ons thuis. Dat is ook wel, omdat het hele gezin eraan meewerkt. Het is echt een project van ons allemaal. Zonder de inzet en de kunde van onze kinderen, hadden we dit nooit kunnen doen!

Hier nog wat plaatjes van afgelopen zaterdag. Hans is de tuin op de schop aan het nemen. Zaterdag hielpen Wim en Leendert graag een handje mee. Wat een klus!

Binnen werd er vooral heel veel gepoetst. Donderdag was ik samen met mijn vriendin al bezig geweest. Toen deden we het trappenhuis en Maria´s kamertje.

Zaterdag heeft Maaike haar eigen kamertje en de douche schoongemaakt en met z´n allen hebben we de jongenskamer helemaal leeggehaald en schoongemaakt. Het is een enorme kamer en hij stond nog helemaal vol met klusspullen, een eiken vloer, een half in elkaar gezette kastenwand en isolatiemateriaal. Nu is de kamer klaar om ingericht te worden.

Vorige week is ook de keuken gezet.

En de binnendeuren werden keurig gespoten.

Vrijdag is de hele vloer van de benedenverdieping geëgaliseerd. Daarvoor moest alles uiteraard helemaal leeggeruimd zijn en moest er overal goed gestofzuigd zijn. Die taak heeft Dirk op zich genomen. Hij is dan ook onze stofzuigert :-)). Toen hij nog thuis woonden was stofzuigen zijn vaste taak na het avondeten. Kijk, altijd handig om je kinders zoiets goed aan te leren :-).

En passant adopteerden we een poes uit het asiel, waar we al twee maanden verliefd op waren! Het asiel reserveert echter maar twee dagen en wij konden de poes dus niet alvast reserveren. Elke dag keken we, of ze er nog was. Op een dag zagen we, dat ze gereserveerd was....Ah, wat jammer! Een paar dagen later, zagen we ineens, dat de reservering er weer afgehaald was. Yes! Weer keken we elke dag, of Arie (zo heet ze) er nog was. Een week of twee geleden mailde Maria, of Arie nog beschikbaar was en of we konden komen kijken. Helaas kreeg ze toen een mailtje terug, dat Arie juist was geadopteerd en dat ze die avond opgehaald zou worden. Huil, huil! Maar wat denk je? Vorige week zal ik ineens Arie weer ´in de aanbieding´. Ik mailde naar het asiel. En ja hoor, Arie was na een dag weer door z´n nieuwe baasje teruggebracht. Ze was wéér beschikbaar. Vrijdagmiddag zijn we gaan kijken. Arie is een kat met gebruiksaanwijzing. Ze is gestresst en bazig en haalt uit. Maar wij houden wel van zo´n uitdaging. Morgenmiddag mogen we haar gaan ophalen! En van Martine van Min of meer heb ik uitgebreid allemaal fijne tips en trucs gekregen. Oh, wat zijn we blij!

Het vergoedt dat wij ´onze´ zwerfkat (die geen zwerfkat bleek) moeten gaan missen. Sinds wij weten, dat hij een baasje heeft en wij alleen maar zijn tweede adres zijn, hebben we hem geen kruimel meer te eten gegeven. Dat was ook de afspraak met zijn baasje. Maar ik had óók gezegd, dat ik hem níet naar buiten zou jagen, als hij naar binnen zou glippen. De kat is hier, ook al krijgt hij dus niets meer te eten, steeds in huis blijven komen. Wij gaan hem heel erg missen! Vorige week heb ik een afscheidsfoto gemaakt.

Zaterdagavond hebben we nog een keer als vanouds met de hele bups frieten gegeten. Echt gezellig zo´n project. Maar ook wel vermoeiend. Ik denk dat we blij zullen zijn als we over zijn!

Veranderen van huisarts: 48 a4-tje invullen aub!

Naarmate de verhuisdatum dichterbij komt, ben ik ook steeds drukker met ´regeldingen´. Wat gaat daar enorm veel tijd in zitten!! Neem nu het veranderen van huisarts. Eerst heb ik daarvoor maar eens naar de huisartsenpraktijk in Bleskensgraaf gebeld. Ik scande daarvoor snel de website en zag een groot rood telefoonnumer op m´n scherm, wat ik op mijn mobiel intikte. Bleek dat het noodnummer te zijn. Oeps! De assistente zei, dat ik het andere nummer moest bellen en dus kreeg ik haar 3 seconden later op de juiste lijn. Ze zei, dat ik voor het veranderen van huisarts een formulier van de website moest downloaden, dat moest invullen en het daarna persoonlijk aan de balie moest komen afgeven. Dat leek me niet al te ingewikkeld. Totdat ik erachter kwam, dat dat formulier 6 a4-tjes inhield. 6 a4-tjes, die allemaal ingevuld moeten worden. 6 a4-tjes per persoon! En aangezien we met z´n achten gaan verhuizen, zijn dat dus 6 keer 8 = 48 a4-tjes, die ingevuld moeten worden. Pffff. Als ze allemaal ingevuld en ingeleverd zijn, moet ik bovendien niet vergeten ons bij de oude huisarts te laten uitschrijven. Niet ingewikkeld dus, maar wel tijdrovend.

Goed. Dan  meteen ook maar eens kijken hoe dat zit met inschrijven bij een nieuwe gemeente. Dat zocht ik op, op de website van gemeente Molenlanden. Dat blijkt via je digid te kunnen en dat kan ik meteen voor alle huisgenoten doen. Fijn! Ik wilde het meteen doen, maar mijn digid-app bleek nog niet geactiveerd te zijn. Nou. Dan later maar. Het kan tot 5 dagen na de verhuizing. En ik geloof, dat het uitschrijven uit de huidige gemeente dan verder automatisch gaat. Of toch niet? Toch nog maar even checken.

Volgende klus: de verhuizing doorgeven bij de bank. Dat leek eenvoudig, want het kon online. Maar het systeem pakte ons adres niet. Na twee pogingen heb ik dus maar naar de bank gebeld. Na een minuut of 10 (de wachttijd was ´langer dan u van ons gewend bent´) kreeg ik iemand aan de lijn en die ging het handmatig voor me in orde maken. Ik moest eerst op allerlei vragen antwoord geven (geboorteplaats, volledige namen enzo), zodat de meneer kon verifiëren of ik ik was. Daarna moest ik van alle mee te verhuizen gezinsleden de geboortedatum oplepelen. En dan moet het nu in orde komen.

Ik zat in de flow en bedacht dat ik meteen even de krant kon verhuizen. We hebben alleen de zaterdagkrant en daar zijn we wel aan gehecht. Hè, hè, eindelijk een super simpele online verhuizing, met meteen een bevestiging, dat we per 24 december de krant op ons nieuwe adres krijgen.

Ook de school van de jongens kreeg een verhuisbericht. En toen vond ik het voor vandaag wel weer eens welletjes wat regeldingen betreft. Elke dag maar een beetje. Dan komt het vast een keer af.

Ik ben vandaag niet naar Bles geweest. Mijn dag was gevuld met wassen, webshopbestellingen klaarmaken, rommel opruimen en duizend-en-één klusjes. Ik wilde persé ook iets inpakken voor de verhuizing. Het werd m´n keukenlinnengoed. Vorig jaar heb ik dat nog allemaal uitgezocht. Dat hoefde dus niet meer. Ik heb enkel alle stapeltjes keurig recht gelegd en alles in een grote doos gedaan. Toch een superfijn idee, dat er weer iets klaarstaat.

Toen ik aan het eind van de middag terug kwam van pakjes naar de post brengen, was ik ineens heel gaar. Ik had geen zin om eten te koken. Maar ja. Ik kon toch moeilijk bij iedereen een Mars op z´n bord gooien. Hoewel sommigen daar vast geen probleem mee zouden hebben.

¨Weet je wat? Ik laat wel een keer pizza´s aanrukken,¨ grapte ik tegen Maria. Maar nee. Die vlieger ging niet op. Veel te kostbaar. Achter het fornuis dus maar. Ik maakte een grote pan groentecurry met zilvervliesrijst. En voor de vleeseters bakte ik wat kipfiletblokjes. Fruit toe. Lekker hoor. En een feest op m´n bord.

Net heb ik nog een uurtje was zitten vouwen. Hans had gisteren een leuke ´verrassing´ voor me. Hij had de caddy van z´n werk eens opgeruimd. Daar kwam minstens een kubieke meter smerig wasgoed uit. Lekker dan. Ik had net niets te doen :-).

Je thuisvoelen op een bouwplaats

Zaterdag was het weer klusdag in Bles. Of eigenlijk: klusmiddag. De ochtend hadden Willem en ik als inkoop-ochtend bestemd. We hebben alleen niets ingekocht. Het werd onverwachts een rondje door Ikea, waar we nagenoeg nooit komen. We keken onze ogen uit en verbaasden ons over de enorme drukte. De winkel inspireerde ons zeker wel, maar het bleef bij kijken, kijken en niet kopen. We kijken eerst wel op MP. Alles is zó duur.

´s Middags was het een gezellige drukte op Bles. Maaike en Maria hielpen met pannen schrobben. Mijn vriendin Wilma kwam ook nog een poosje. Hans en neefje Henk waren buiten aan het bomen zagen. Leendert kwam nog even samen met de schilder naar de klus kijken om met ons te bepalen wat het allerbelangrijkst is om te doen. De rest doen we zelf, óf komt later. Het was gewoon reuze gezellig, al die reuring.

Halverwege de middag stopten mijn oom en tante voor het huis. Ze kwamen niet uit de auto, maar maakten wel even gezellig een praatje.

Later op de middag kwamen mijn zus en zwager en jongste neefje kijken. Zij hadden het huis nog niet gezien en kregen natuurlijk een rondleiding.

Omdat de verwarming nog niet was aangesloten, was het binnen net zo koud als buiten. Maar als je eenmaal hard aan het werk bent, heb je daar geen erg meer in. Toch is het dan lekker als je halverwege je kunt warmen bij een kop koffie. En omdat de jongens niet voor één gat te vangen zijn, werd er spontaan even een kampvuurtje gestookt en zaten wij genoeglijk te genieten van ons bakkie koffie. Als dat niet genieten van het buitenleven is!

Toen we naar binnen liepen, om nog even verder te werken, zei ik tegen Willem: ¨Ik wil híer blijven! Ik wil helemaal niet meer naar de Karper.¨ En Willem had precies hetzelfde gevoel. Hoe bijzonder is dat?! Je thuisvoelen in een huis, wat eigenlijk alleen nog maar een bouwplaats is!

Vanmorgen zijn Willem en ik ook nog snel even heen-en-weer geweest. Er kwam een makelaar om een taxatie te doen. Terwijl we er waren, werden de nieuwe kozijnen gebracht. Ook alle badkamerspullen arriveerden vandaag. En die balk, die vorige week bezorgd is, is op zijn plaats gebracht. Heel gaaf. Net alsof hij er al 100 jaar zit.

Vanavond hebben we via MP een wastafel opgescharreld en meteen naar Bles gebracht. Stukje bij beetje komen de puzzelstukjes op hun plaats.

Aanrommelen

Deze week had ik eens een keer niet zo veel afspraken buiten de deur en dat voelde bijna als een ´vrije´ week. Maar dat is het uiteindelijk (natuurlijk :-)) niet geworden.  Ik deed gewoon van alles wat.

Ik kluste woensdag weer een ochtendje op Bles. Het was een prachtige dag om in de polder te zijn. Na een beetje nachtvorst ging de zon vuurrood op. En toen ik om een uur of tien arriveerde, zag het er adembenemend mooi uit. Ik ben eerst even op de boenstoep gaan staan om een paar foto´s te maken.

In het huis wordt het steeds ´echter´. De zandcementvloer is gestort. De hele benedenverdieping ligt nu op één hoogte. Alleen tussen het woongedeelte en het shopgedeelte zit hoogteverschil. Daar komt een traptrede om van de shop de keuken in te gaan.

De vloer gezien vanuit de keuken
naar de kamer.

De vloer in de ruimte
waar de webshop komt

Vandaag arriveerde er een enorme balk. Het is een draagbalk, die in de woonkamer aangebracht wordt, op de plaats waar eerst de kamer-en-suite deuren waren. We hadden er ook voor kunnen kiezen om een stalen balk bóven het plafond (dus uit het zicht) te laten plaatsen. Maar Leendert kwam met het idee om daar een mooie, oude, eiken balk voor te nemen en die juist ín het zicht te plaatsen. En ja, dat vonden we een goed idee. Dat past wel bij zo´n oude boerderij.

De balk werd geleverd en lag in de gang. De deur kon niet meer dicht. Die balk moest dus helemaal naar binnen. Leendert appte wie er aan het eind van de dag tijd had om langs te komen om te helpen met sjouwen. Hij dacht een mannetje of acht nodig te hebben. De balk weegt dan ook 400 kilo! Gelukkig boden zich een paar vrijwilligers aan. Maar nog vòòr de middag kwam er een appje, dat de hulp niet meer nodig was. Leendert heeft het gewoon ´net als vroeger´ gedaan: rollen over ronde palen.

Volgende week moet het gevaarte op zijn plaats gebracht worden...

Het grove werk is nu bijna klaar. De loodgieter en de elektriciën hebben de langste tijd er opzitten. Langzamerhand wordt het tijd voor zichtwerk. Zo maakte Leendert vandaag vensterbanken in het erkertje. Leuk!!

Thuis hadden we het ook weer druk met de webshop. Gerwin kon deze week niet komen helpen met inpakken en naar de molen gaan. Dus deed ik dat samen met Maria. Helaas heeft mijn auto het begeven. Althans: de accu begaf het. Jammer, want ik had nog tot eind januari met deze auto willen blijven rijden. Dan verloopt de apk en had ik hem naar de sloop gedaan. Hij is het niet waard, dat er nog iets aan gedaan wordt. Het ding staat nu dus werkeloos op de oprit en ik moet een beslissing nemen, wat ik ermee ga doen. Ik denk er nog even over na.

Gelukkig kon ik Hans z´n auto gebruiken. We reden eerst naar de molen en daarna langs de groothandel voor inpakmaterialen. Ook deden we nog even de Makro aan. Daar was een goed pannenset in de aanbieding. En ik heb straks andere pannen nodig, omdat ik op inductie overga. Maria en ik pasten er nog nèt bij :-).

Naast alle gewone dingen was er ook nog iets speciaals. Ter ontspanning volg ik namelijk een mini-cursus Hebreeuws. Dinsdagavond was de tweede les. Genieten!

Ook genoot ik in de keuken. Ik heb niet zo veel tijd als gewoonlijk om te kokkerellen. Maar als er kleine partijtjes van de groenteboer binnenkomen, móet je natuurlijk wel ;-). Ik maakte een grote pan ouderwetse tomatensoep en een grote pan paprikasoep.

Lekker, soep! Ook maakte ik winterse stamppotten. We aten een keer hutspot met draadjesvlees en een keer boerenkool met worst. Vanavond bakte ik de restjes op. Die opgebakken prakkies zijn het allerlekkerst. En voor mij was het wat koken betreft vandaag dus een keer een makkie.

We hebben deze week ook weer van alles ingepakt voor de verhuizing: de zomerkleding van Hans en van Jan, de inhoud van mijn moeders kastje, allerlei serviesgoed, vazen enzovoorts. Er staan weer een stuk of twaalf verhuisdozen klaar. Alles is er schoon ingegaan. Zelfs het zilver is gepoetst.

Al met al heb ik deze week dus lekker aangerommeld. Morgen staat er ook weer een Bles-dag op het programma. Zin in!

Warmte!

Ik ben een enorme koukleum. Daarom houd ik zo van de zomer. Zodra het een graad of 30 is, ben ik in mijn element. Mijn vriendin Ellen grapt bij 30 graden altijd: ¨Zo, Teunie trekt nu haar vest uit.¨ Tja, zo is dat.

Nu we een huis hebben gekocht met energielabel G, is het dus zaak, dat er heel goed naar gekeken wordt, hoe we dat huis kunnen warm stoken en warm houden. Er was nergens isolatie, behalve dan dat de ramen van dubbel glas zijn. De verwarming ging door middel van een CV. Ook was er een houtkachel. Die CV verwarmde alleen het woongedeelte. Een behoorlijk deel van het huis stond bij de makelaar aangegeven als ´berging´. Hier was géén CV. En ook niet in de enorme kap/de zolder. Alles bij elkaar denk ik dat de helft van het aantal kubieke meters werd verwarmd en de rest niet. Die rest gaan wij echter wel gebruiken. Een deel wordt voor de webshop, een deel wordt berging/magazijn en een deel wordt hobbyzolder, waar ik ook workshops kan geven. Er moest daarom in het hele pand verwarming aangelegd worden.

Hoe wordt dit aangepakt?

We hebben besloten om over de gehele begane grond vloerverwarming aan te laten leggen. Dit kon, doordat wij de houten vloeren hebben vervangen door betonvloeren met isolatie. De vloerverwarming is nu aangebracht. Deze week zal de smeervloer gestort worden en is de vloer, op vloerbedekking na, helemaal af. Als vloerbedekking hebben we trouwens voor het woongedeelte weer voor PVC gekozen. Dit omdat dit zeer geluiddempend is, heel lang meegaat en gemakkelijk in onderhoud is (stofzuigen/vegen en af en toe met gewoon water schoonmaken). De vloer in de webshop en in de hal en de schuur krijgt enkel een laagje egaline over de smeervloer en is dus gewoon van beton.

Het ziet er er ´buizerig´ uit op dit moment! Je kunt er ook bijna niet lopen.

De radiators, die op de begane grond hingen, worden hergebruikt op de eerste verdieping (op de plaats van de berging) en op de zolder. Daar komt dus geen vloerverwarming, maar hebben we gewoon radiators.

Daarnaast wilden we ook graag weer een houtkachel. Wij houden erg van hout stoken en omdat we tegenwoordig gemakkelijk aan hout kunnen komen, is het ook kostenbesparend. Uiteraard kiezen wij (weer) voor een kachel met een hoog rendement, zodat er zo min mogelijk schadelijke uitstoot is. Als je daarbij schoon en droog hout stookt, is er niets aan de hand. Jammer, dat veel mensen het hout stoken in een kwaad daglicht stellen door ouderwetse modellen kachels met een laag rendement te gebruiken (die bijvoorbeeld in Duitsland al jaren niet meer verkocht mogen worden) en maar gewoon alles wat ze vinden kunnen in de kachel gooien. Als je troep of nat hout stookt, veroorzaakt dat vieze rook!

Zaterdag zijn we een kachel gaan uitzoeken. We wilden graag een speksteenkachel. Niet een Tulikivi (dé speksteenkachel), want die is te duur en te groot. We kozen voor een Altech kachel. Die keuze hadden we eigenlijk online al gemaakt. We hadden gekeken naar het rendement, het vermogen, de vormgeving, het gehalte aan speksteen en de prijs. Toen we in de showroom van Van Roon de door ons uitgezochte kachel zagen staan, wisten we het zeker: deze gaat het worden! De kachel werd gezellig aangestoken en we kregen een bakkie koffie. Willem schoof stoelen bij de kachel en we hadden alvast voorpret :-). Zó willen we dat graag straks in ons nieuwe huis!

De mannen van Van Roon waren twee weken geleden al bij ons huis langs geweest voor een schoorsteeninspectie. Er zit nog geen kachelpijp in de schoorsteen, zoals dat tegenwoordig wordt voorgeschreven. Die moet dus nog worden aangebracht. Afijn. Van Roon gaat de kachel vakkundig plaatsen, helemaal volgens de voorschriften. Dat vind ik een fijn idee.

Samen met de geïsoleerde wanden en het geïsoleerde dak, zullen de vloerverwarming en de speksteenkachel toch wel voor voldoende warmte zorgen. Ik ga me steeds méér op de verhuizing verheugen :-). We gaan ook stééds harder eraan werken! Zaterdag zijn alvast de eerste 18 dozen verhuisd. Ook kochten we een tweedehands kastenwand voor in de jongensslaapkamer. Die wand hebben Jan-Hendrik en Maria gedemonteerd en naar ons nieuwe huis vervoerd. En zaterdagmiddag hadden we nog weer een dakpannen-schrob-middag. Ik nam mijn trofee mee naar huis: een volledig afgesleten borstel!

Deze week moeten de laatste pannen geboend worden, want volgende week zal, als het volgens de planning verloopt, het dak afgemaakt worden. En dan gaat het allemaal toch wel heel erg opschieten...

Zelfde tijd, zelfde plaats

Daar zijn we weer: zelfde tijd, zelfde plaats, namelijk in de wachtkamer van het Sophia Kinderziekenhuis. Mooie gelegenheid om even te bloggen.

Het is werken op twee fronten, op dit moment. Aan de Karper zijn we stukje bij beetje aan het inpakken. Vorige week kregen we een grote hoeveelheid verhuisdozen aangeboden van een bloglezeres, die juist naar Alblasserdam was verhuisd. Ze werden nota bene bij ons thuis afgeleverd. Wat een kado!

De stapel dozen staat nu achter de bank in onze woonkamer en is best uitnodigend :-). Zo hebben we gisteren serviesgoed ingepakt. Toen Willem en ik bijna 33 jaar geleden trouwden, was het nog heel normaal om er twéé serviezen op na te houden. Een daags servies en een mooi of zondags servies. In het begin van ons trouwen kwam dat mooie servies ook echt elke zondag op tafel. Met dekschalen en al. Later, toen er een aantal kleine kinderen was, was dat niet handig. Dan was ik steeds bezig met opletten, of er wel voorzichtig gedaan werd met het goeie spul. Jarenlang kwam het mooie servies alleen maar met kerst op tafel. Dat mooie servies kon dus wel alvast ingepakt worden. Dat wordt vòòr de verhuizing toch niet meer gebruikt.

We hebben alleen wat kopjes en schoteltjes in de kast laten staan. Die gebruiken we regelmatig.

Het was een leuk werkje, om samen met Maria te doen. Al het serviesgoed werd netjes afgestoft met een schone theedoek en daarna secuur in kranten verpakt. Straks op Bles kan alles zó de kast in. Dat is een voordeel van op tijd beginnen met inpakken. Als het allemaal op één dag moet, wordt alles ongezien in dozen gesmeten. Nu hebben we de tijd om alles uit te zoeken en schoon te maken,  zodat we straks echt met een schone lei kunnen beginnen.
Zo kwam ik vorige week, toen we de linnenkast inpakten, een heel erg vergeeld lakenset tegen. Dat heb ik in een grote pan met heet water en een schep Natrium Percarbonaat in de week gezet en daarna met de witte was meegewassen. Het moet voor het mooi nóg een keer gewassen worden, maar ik vind het goed genoeg om het zo op bed te leggen. Het zit nu, klaar voor gebruik, in de verhuisdoos.

Op Bles is er de afgelopen week ook weer heel hard gewerkt. Er is een nieuwe ingang gezaagd in de schuur. Dat wordt onze hoofdingang. Er zat een gewone boerenschuurdeur, maar er moeten hoge, dubbele deuren inkomen, zodat er ook gemakkelijk een rolcontainer naar binnen kan.

Gaten die dicht moesten, zijn inmiddels dicht gemaakt. Er is een scheidingswandje geplaatst, waarachter de technische ruimte komt. Er zijn beneden overal voorzetwanden geplaatst met isolatiemateriaal ertussen. Wat zal dat veel warmteverlies schelen!

Er is een scheidingswand geplaatst in de grote schuur. Een deel is afgescheiden en wordt/blijft schuur. Het andere deel is hal. Er is een vloertje gestort in de badkamer. Overal is electriciteit aangelegd. De loodgieter is bezig met de (vloer)verwarming en de aansluitingen voor het sanitair enzo. Het is teveel om op te noemen.

Waar het kan, klus ik zelf graag wat mee. Zaterdagmiddag zijn we ook de hele middag met z´n vieren bezig geweest. Leendert weet altijd wel iets wat we kunnen doen. Muren kaal maken, bijvoorbeeld. Ook moeten er nog altijd dakpannen geboend worden. Dat doen we beetje bij beetje. En eindelijk is ook het met mos begroeide dakje boven de erker schoongemaakt. Toen we het huis kochten zeiden we tegen elkaar: ¨Eérst gaan we dat dakje schoonmaken.¨ Maar er was nog steeds niet van gekomen. Nu is het dan toch schoon :-).

Natuurlijk is er ook het nodige denkwerk. Gisterenavond hebben Willem, Leendert en ik nog de hele avond ervoor uitgetrokken om denkwerk te doen: wanneer gaat wát gedaan worden, wanneer moet wát besteld en geleverd worden, wanneer moet wie komen werken, loopt de financiering nog zoals het zou moeten enzovoorts. Een heuse bouwvergadering dus.

Het gaat allemaal nog steeds binnen de kaders en dat is zo fijn! Het is echt wel hard werken, maar vooral toch ook een heel mooi project, waar we allemaal blij van zijn.

Niet nadenken, als je opstaat!

Al heel lang geleden ben ik gestopt met mezelf ´s morgens af te vragen, of ik er wel zin in heb om uit bed te stappen en aan de slag gegaan. Het is ook altijd het advies wat ik de kinderen geef: bij het opstaan níet nadenken! Gewoon dóen. Misschien dat het me daarom geen enkele moeite kost om gewoon om vijf uur op te staan en te gaan beginnen. Een ochtendroutine is daarbij ook bijna onontbeerlijk. Want bij een routine hoef je ook niet na te denken.

Maar gisterenochtend ging het opstarten toch echt niet van harte. Deels kwam dat, doordat de nacht onrustig was. Willem had lopen spoken met erge buikpijn. Hij heeft sinds vorige week een nieuw medicijn en één van de bijwerkingen, waar hij last van heeft, is maag-darmklachten. Ik was een paar keer wakker geweest door Willem z´n gespook en was dus niet zo uitgerust. Maar voor het grootste deel kwam het slechte opstarten toch, doordat ik erg van slag was. Zondag is er opnieuw een jonge vrouw, moeder van vier kinderen, uit onze gemeente overleden. Zomaar plotseling, door een embolie. We kennen de familie heel goed en ik heb jarenlang boodschappen bij haar man besteld, toen hij filiaalmanager was van een plaatselijke supermarkt. En nu is ze er niet meer. Het bracht me weer helemaal terug naar de tijd, dat ik zelf een dubbele longembolie had. Dat was nadat ik bevallen was van onze Theo en, na een angstig hevige bloeding, mijn baarmoeder verwijderd werd. Toen ik enigszins hersteld was en naar huis mocht, bleef de rugpijn en de benauwdheid. Ik dacht, dat dat kwam vanwege vocht achter de longen, wat tijdens mijn verblijf op de IC was geconstateerd. Toen na enkele dagen mijn gynaecoloog belde en vroeg, hoe het met me ging, vertelde ik soort van terloops, dat ik nog wel erge rugpijn had en last had van benauwdheid. Bij de gynaecoloog gingen de alarmbellen rinkelen en ik moest meteen naar het ziekenhuis komen om te laten onderzoeken, of ik toch geen longembolie had. Wat ik toen níet verwachtte, was wèl waar: ik had inderdaad een longembolie. Een dubbele nog wel liefst. En ik werd meteen opgenomen en aan de bloedverdunners gelegd. Wat ben ik (méér dan eens) wonderlijk gespaard. Het is nu al meer dan 10 jaar geleden, maar door het overlijden van H. kwam alles weer helemaal terug.

Zo goed en zo kwaad het ging, ben ik toch aan de slag gegaan. We hebben een volle week op het programma. Drukte van de verhuizing, klussen in de boerderij, een afspraak bij de tandarts, een afspraak in het Sophia (waar ik nu ben), Dankdag voor gewas en arbeid, een condoleance en begrafenis ...

Nu kan er veel huishoudelijk werk min of meer op de automatische piloot en dat is mooi. Dan kun je al werkend je gedachten laten gaan en letterlijk dingen verwerken.

Na een ochtendje gewoon maandagochtendwerk, heb ik aan het begin van de middag samen met Maria de linnenkast uitgezocht in alles ingepakt op een stapel baddoeken, washandjes en beddengoed na. Het uitzoeken was niet heel veel werk, want we hadden de kast vorig jaar nog goed opgeruimd tijdens het opruimproject. Toch haalde ik nog drie tasjes linnengoed eruit, wat niet mee hoeft naar Bles. Fijn! Ook de doos met Ducken, die onderin die kast staat, is even kritisch nagelopen. Daar konden er aardig wat van naar de papiercontainer.

Er staan toch mooi weer vier ingepakte verhuisdozen klaar!

De rest van de middag was ik druk met het klaarmaken van de webshopbestellingen. Het lukte me nèt niet om alles op tijd bij Postnl te krijgen. Daarom reed ik met m´n auto vol pakjes even naar een Postnl-punt in Ridderkerk, waar je tot 22.00 uur terecht kunt. Ik was blij, dat ik de slowcooker had ingezet voor het avondeten. Toen ik om 5 voor zes thuiskwam, konden we zó aan tafel. Dat kwam mooi uit, want Maria en ik wilden tussen 19.00 en 19.30 uur op Bles zijn om te klussen.

We zijn nog niet klaar met dakpannen schrobben. Maar er kwam een ander klusje tussendoor: het behang moest van de keukenmuren, zodat de stucadoor binnenkort dat niet meer hoeft te doen. Mijn  trouwe vriendin Wilma kwam ook weer helpen. We hadden een genoeglijk klusavondje zo met z´n drietjes en hadden om 22.00 uur de muren prachtig kaal!

Op naar de volgende klus dan maar. Al komt er deze week voor mij niet zo veel meer van om naar Bles te gaan, vrees ik. Maar dozen inpakken helpt ook. Alle beetje helpen. Met elk handje zijn we blij. En intussen tellen we de weken af.

Ploeteren

De herfstvakantie is weer voorbij. Maar, eerlijk gezegd heb ik weinig van de vakantie meegekregen. Een tikkie verlangend keek ik steeds naar buiten, naar de prachtige herfstkleuren. En wat was het steeds mooi weer! In de gezins- en familieapp verscheen de één na de andere prachtige herfstfoto. Het leek wel of íedereen aan het genieten was in het bos, of op andere mooi plaatsen. Ik voelde me een beetje gevangen. Gevangen in werkjes die echt dóór moesten gaan en waardoor ik geen tijd vond om zomaar een middagje buiten te gaan lummelen. Bovendien heeft Willem geen vrije dagen meer voor gelummel.  De weinige vrije dagen die hij nog heeft, zijn nodig voor de verhuizing en de aanloop daar naartoe. We weten gelukkig waar de drukte voor dient en ook dat het tijdelijk is. We ploeteren gewoon nog maar even voort :-).

Tussen de bedrijven door deed ik thuis wel wat gezellige dingen. Weet je hoe leuk het is, om zomaar even tussendoor iets te bakken? Eigenlijk maakt het me altijd wel blij, om in de keuken bezig te zijn. Vooral als je het doet tussen allerlei saaie ´moetjes´ in. Ik had vorige week heel veel saaie ´moetjes´: de administratie van het derde kwartaal moest afgerond worden. En dat kostte de nodige uurtjes. Als ik dan twee uur achter elkaar achter de computer had gezeten en in allerlei paperassen was gedoken, vond ik het heerlijk om even iets anders te doen. Bakken of koken is dan voor mij de ultieme manier om even te resetten. Het gezin heeft hier trouwens nooit problemen mee :-).

Ik bakte twee keer de appel kruimel plaatcake
van Rutger bakt.

Ik verwende de kinderen
met verrassingslunches.
Hier eentje met een broodje
met omelet

Het lukt me eindelijk om
een mooi tijgerbrood te bakken

Allerlei restanten groenten
deden het prima in een
goed gevulde groentensoep

Vrijdagavond vond Maaike het leuk om de trakteren en ´ouderwets´ vrijdagavond te vieren. Samen met Hans ging ze naar de kaasboer en haalde allerlei lekkers. Het werd inderdaad een heel gezellige vrijdagavond. Niet alleen vanwege het lekkers, maar het was leuk, omdat bijna iedereen thuis was en er leuke verhalen en interessante discussies waren.

Zaterdag zijn Willem en ik op stap geweest voor sanitair. We hebben nog niets gekocht, maar zijn wel een stuk wijzer geworden. Deze week hopen we het rond te krijgen. Wat is er veel keuze! Echt niet te geloven!

We hebben nog ongeveer 8 weken voor de verhuizing. We zijn echt aan het aftellen. Deze week gaat het dak van de boerderij eraf, omdat het geïsoleerd moet worden. Wat zijn we blij met het mooie weer! Bij zo´n klus ben je toch wel een beetje afhankelijk van het weer. Bij storm of hoosbuien, kun je het wel vergeten. Leendert was al op tijd op de klus en stuurde al vòòr zevenen heel optimistisch een prachtige foto vanaf het dak.

Ik ben benieuwd hoe ver we deze week gaan komen met z´n allen!