Oranje!

Vanmorgen voelde het een beetje als 1 januari. Of als 1 september. Dat vind ik allebei van die datums die het startpunt zijn van een nieuwe periode. Nu was het geen 1 januari en ook geen 1 september, maar het was wel het begin van een nieuwe periode: de zomerperiode. Als ik eenmaal de laatste workshop ´Bak je eigen brood´ van de voorjaars-serie heb gegeven, breekt voor mij de zomerperiode aan.

Vrijdag was de laatste workshop. Ik had een leuke, leergierige groep. Toen we die rond half 1 uitgezwaaid hadden, hebben we de laatste pakketten vóór Koningsdag de deur uit gedaan en voelde het alsof de vakantie begon. Helemaal, omdat we ´s avonds naar het Terdege Oranjeconcert zouden gaan. Traditiegetrouw had ik er vrijkaartjes voor gekregen, omdat ik scribent van Terdege ben. We zouden met z´n drieën gaan: Henk, Willem en ik. Wat had ik er zin in!

Omdat er flinke files voorspeld waren (het begin van de meivakantie), hadden we bedacht om om 17.00 uur vast naar Veenendaal te rijden en daar iets te eten. De mannen wilden heel graag naar de KFC. Nu was ik van mijn hele leven nog maar één keer bij de KFC geweest en destijds werd ik er eigenlijk onpasselijk van. Komt wellicht omdat ik vegetariër ben. Maar ik vond het er eerlijk gezegd ook gewoon vies. Ik wilde echter de lol van de mannen niet bederven en bovendien was mijn vorige keer minstens tien jaar geleden. Wie weet wat er inmiddels allemaal veranderd/verbeterd was. 

De reis verliep voorspoedig en we kwamen iets over zessen bij de KFC aan. Die was op een steenworp afstand van de Basiliek, waar het concert was. Daar moesten we ons uiterlijk kwart over 7 bij de toegangsdeuren in de foyer melden, om een plaatsje te krijgen bij de Terdege Crew. Ik voelde me echt relaxed omdat we zo lekker bijtijds waren. Toen we binnenstapten moest ik alleen wel even iets overwinnen vanwege de gebraden-kippenwalm . Daar maakte ik op whatsapp maar even een lolletje over tegen Maria, die ook geen KFC-fan is. We boekten alledrie onze bestelling bij de zuil en zochten een plaatsje. Beneden was het vrij druk, maar boven zat het nog niet eens half vol. Dat viel dus mee. Wat niet meeviel, was, dat we VEERTIG minuten op onze bestelling moesten wachten!! Ik baalde als een stekker. Rustig eten was er niet meer bij. Ik had het gevoel of ik mijn patatjes echt naar binnen zat te proppen. Er ontbraken ook nog ééns twee items. Mijn saus vond ik nog tot daaraan toe. Maar Henk z´n cola ontbrak ook. Dat kon natuurlijk niet :-). Dus die stekkerde weer met z´n bonnetje naar beneden, om alsnog z´n cola in ontvangst te nemen. Al met al: ik vond het geen succes. (Maar de mannen hebben gesmuld :-))

Afijn. Het einde van het liedje was, dat we maar net op tijd bij de Basiliek aankwamen. Henk en ik stapten alvast uit de auto en precies om kwart over zeven waren we bij de toegangsdeur. Ik wist niet zo goed hoe het verder in z´n werk ging. In de mail stond, dat we bij die deur de mail aan iemand moesten laten zien en dat het dan goed kwam. Maar er stond niet een ´iemand´ (alleen een wachtende menigte), dus sprak ik ferm (ik voelde me heel brutaal): ¨Mag ik er even langs?¨ en duwde de deur open. Daar waren mensen van de techniek bezig, die enigszins verstoord opkeken: Wie komt daar de deur binnen? Maar toen ik zei, dat we toestemming hadden en dat ik daar een mail van kon laten zien, lieten ze ons soort van schouderophalend door: ´t zal wel. 

Hè hè, we waren binnen. En gelukkig! Daar zat m´n terdege-familie :-). Even een praatje met die en gene en we installeerden ons maar alvast. Al snel kwam Willem ook binnen. Die was gelukkig één van de mensen van de organisatie tegen het lijf gelopen en die had hem binnen geloodst en gewezen waar hij zijn moest.

We hebben een geweldig fijn avond gehad. Zo heerlijk na al die enorm drukke weken! Het was al laat, toen we eindelijk de parkeergarage weer uit reden. We kwamen pas na half 12 thuis. En de volgende morgen was het toch heus weer vroeg dag voor mij :-).

Er waren nog allerlei zaterdagklusjes en ik wilde ook nog een oranje-taart bakken. Die en gene had al geroepen langs te willen komen. Dus ik wilde voorbereid zijn op een mogelijke invasie :-).

Op Koningsdag heb je hier altijd luilak. Om een uurtje of half 7 hoorde ik de optocht aankomen. Ik had Trijnie beloofd het te filmen. En dus stond ik op tijd klaar met m´n mobieltje. Ik vind het altijd wel een leuke traditie. Echt iets van de polder.

Om 7.00 uur heb ik Willem wakker gemaakt. Die had beloofd om naar bakkerij Casteleijn te rijden voor tompoucen. Hans en Thirza waren daar allebei aan het werk. Zij waren al om een uur of vier begonnen. Willem reed naar Krimpen en kreeg de tompoucen kraakvers in doosjes geschept. Wat lekker en wat luxe.

Intussen arriveerden hier Maaike met Naomi en Sem. Zij waren de eerste van wat inderdaad een soort invasie werd. We hebben van 9.00 uur ´s morgens tot 9.00 uur ´s avonds kinderen en kleinkinderen over de vloer gehad. Hoe gezellig!!

Ik was dus blij, dat ik die oranjetaart nog gebakken had. De drip was wel niet zo mooi, maar de taart was verder wel heel lekker ;-).

taart uit de wonderpan

Sem in z´n oranje outfit

Naomi vol verbazing

Leendert met Eva

Het was een dag met een oranje gouden randje!

Een druk staartje en een beginnetje aan de tuin

We zitten in het drukke ´staartje´ van het bakseizoen. Deze week heb ik de laatste workshop ´Bak je eigen brood´ en ook in de webshop is het nog flink druk. Nu vanwege alle oranje-bakproducten. Straks nog even voor Moederdag. Daarna is de grootste drukte wel even voorbij (denk ik).

Advertorial

Spelregels

Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op dit blog? Hoezo?¨

Rondom de tekst van m´n blog draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ´Eenvoudig Leven´. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik ze uit eigen ervaring van harte aanbevelen.

Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´advertorial´ mee. Je kunt dan zelf beslissen, of je verder wilt lezen, of de raclame aan je voorbij laat gaan. Er verschijnt maximaal één advertorial in een maand.

Als ik buiten deze advertorials weleens een link op mijn blog plaats naar een winkel, evenment, of wat dan ook, dan gaat dat altijd om een onbetaalde link en heeft het niets met reclame te maken.

Deze maand schrijf ik een advertorial voor:

Bellebien

Bellebien is een webshop, waar je terecht kunt voor prachtig en origineel textiel voor je huishouden en interieur. Al meer dan 20 jaar hét adres voor tafelkleden, schorten, theedoeken, plaids, dekbedovertrekken en nog veel meer. De drijvende kracht achter Bellebien is Lisette. Lisette is steeds op zoek naar unieke kwaliteitsproducten, waar je blij van wordt. Ze staat altijd klaar om vragen te beantwoorden, of advies te geven. Ook al is Bellebien een webshop, je winkelt er niet zonder de deskundige hulp van Lisette.

Met het voorjaar en de zomer in het vooruitzicht, wil Lisette graag haar prachtige Franse tafelkleden in het zonnetje zetten. Er zijn dit jaar verschillende nieuwe dessins voor ronde terrastafels. Klassieke Franse dessins zijn vaak met olijven en lavendel. Met zo´n kleed waan je je toch op het Franse platteland?

Behalve ronde tafelkleden in vele dessins, zijn er natuurlijk ook kleden voor lange tafels. Al die prachtige tafelkleden zijn verkrijgbaar mét en zónder coating. De kleden mét coating zijn natuurlijk ideaal, omdat ze goed met een doekje af te nemen zijn. De coating is subtiel, zodat de kleden in elk geval geen ´plastic´ uitstraling hebben. Wil je toch liever een kleed zónder coating? Dan ben je in elk geval een stuk goedkoper uit. Zowel de ronde als de lange tafelkleden zijn er in veel verschillende maten.

Om nog even op het thema ´tafelkleden´ door te gaan: Al twintig jaar heeft Bellebien tafelkleden in boerenbontruit. Ze zijn verkrijgbaar in rood, blauw, geel en groen. Ook deze gezellige tafelkleden zijn in vele maten te bestellen. Zo zijn er drie ronde maten en heel veel lengte maten (tot 4,5 meter!).

De boerenbont geruite tafelkleden zijn sinds vorig jaar óók met coating verkrijgbaar. Dat is niet alleen ideaal voor op de tuintafel, maar natuurlijk ook heel praktische voor op de keukentafel. Ook de boerenbont geruite kleden met coating zijn verkrijgbaar in vele maten en in de kleuren rood, blauw, flessengroen, grijs, marine en taupe.

Met het oog op de zomer ook nog even iets heel anders: wafeldekens van 100% katoen. Veel mensen hebben al ontdekt hoe heerlijk het is, om tijdens warme zomernachten onder zo´n fijne wafeldeken te slapen. De wafeldekens zijn uniek. Ze worden speciaal voor Bellebien in Europa gemaakt. De wafeldekens zijn er in 1- en 2-persoons-uitvoering en in de zomerse kleuren roomwit, wit, zand en blauw. 

Er is natuurlijk nog véél meer moois te zien bij Bellebien. Neem gezellig een kijkje in deze mooie webwinkel!

´n Tikje moeizaam

Deze week verliep een tikje moeizaam. Er circuleerde hier een buikgriepvirusje en dat kreeg mij ook voor een paar dagen te pakken. Het is niet zo, dat ik echt ziek was, maar alles verliep een tikje moeizaam. En ik lag een paar avonden wel héél vroeg onder de wol. O ja, ik was ook heel koud en misselijk. Bleh.

Lente, keukenexperimentjes en de eerste rabarber!

Wat is het heerlijk, dat de dagen nu serieus lengen! Zeker nu de klok weer verzet is, krijgen de avonden langzamerhand weer een andere invulling. In plaats van bij de kachel kruipen en kaarsen aansteken, kunnen we nu na het eten nog best even naar buiten. Om te genieten van de mooie polder of van een mooie zonsondergang, bijvoorbeeld!