Wat receptjes en keukeninspiratie

Eierkoeken
Toen ik laatst blogde over de eierkoeken, die ik bakte, kreeg ik van alle kanten de vraag naar het recept. Ik beloofde het op de blog te zetten. Ik gebruikte het recept van Ingrid, die het op haar beurt uit een oude Libelle heeft. In het recept van Inge staat citroenrasp aangegeven. Ik had echter geen biologische citroenen in huis (van gewone citroenen, gebruik ik liever de schil niet) en ik liet het daarom achterwege. De eierkoeken waren er niet minder lekker om.

Klik hier voor het recept.

Pancakes
Een ander snel ontbijtreceptje: pancakes.

Ingrediënten:
- 400 ml melk
- 300 gr bloem
- 2 eieren
- 1 el bakpoeder
- een snuf zout
- boter of margarine om in de bakken

Werkwijze:
Zeef de bloem en het bakpoeder boven een kom. Voeg het zout toe. Doe er de melk en eieren bij en kluts alles met een garde goed door elkaar. Zorg dat er geen klontjes in het beslag zitten.
Verhit een koekenpan en doe er een klont boter of margarine in. Ik gebruik graag ghee (geklaarde boter), omdat die niet snel verbrandt. Schep een, twee, of drie  hoopjes beslag in de pan (zoveel als er in passen). Zodra je belletjes ziet verschijnen, draai je de pancakes om, tot beide kanten bruin en de pancakes gaar zijn.

Lekker met ahornsiroop. Maar stroop of poedersuiker doen het ook prima.
Dit is de simpelste versie. Je kunt van alles door het beslag roeren: een bakje bosbessen, wat citroenrasp, een theelepel vanille extract etc. etc. En natuurlijk kun je er van alles naast/op doen: een bolletje ijs, een toef slagroom, vers fruit etc. etc.

Jam
Wat er verder in de afgelopen tijd zoal uit mijn keuken kwam?
Een grote voorraad Mangojam en Mandarijnenjam.

Prakkies
Allemaal gewone ´prakkies´, die met de kou extra lekker smaakten:

Foute sperziebonen uit Egypte.
Maar ja, anders werden ze weggegooid...
De vleeseters hadden er hamlappen bij

Verse rode kool met appel.
Mmm.
De vleeseters hadden er kipfilet bij.

Soep

Een grote pan kerrie-pompoensoep, waarvan ik een deel weckte.

Het recept vind je op mijn blog Eenvoudig Lekker

Ramanas op zoetzuur
En ramanas op zoetzuur. Een experimentje wat lekker uitpakte :-).

Ook dit recept vind je op Eenvoudig Lekker

In de wortels!

Ik was niet in de bonen. Ik was in de wortels!

Een paar weken geleden nam ik van de groentenboer op de markt een groot net winterpeen mee. Ik kreeg hem voor een habbekrats. Twee, hooguit drie euro. Dat had een reden. De wortels waren nat geworden en toen ik het net in de auto legde, zag ik wortels met rotte plekken.
Eigenlijk moet je zo´n zak wortels dan natuurlijk meteen nakijken. De rotte exemplaren wegdoen en de rest keurig, koel en droog bewaren. Maar op de één of andere manier was dat niet gebeurd. Ik had het net thuis wel meteen uit de auto gehaald. Want rotte wortels wil je niet in je auto! Ik legde het net buiten, onder het schuurafdakje,  en...vergat het min of meer.

Gisterenochtend plande ik een keukenmorgen en ik besloot eens te kijken wat er nog van de winterpeen over was. Op het eerste gezicht zag het er wat treurig uit.

Maar ik weet: je moet niet op de buitenkant af gaan. Vaak zitten onder de lelijkste schillen de lekkerste vruchten. En met de lelijke wortels viel het heuswaar nog alleszins mee.

Na een half uurtje lelijke plekken wegsnijden en schillen, hield ik een teiltje met vier kilo prima wortels over.

Wat ging ik daarmee doen?

Als eerste besloot ik dat er ´s avonds hutspot op het menu zou komen. Het mag dan inmiddels lente zijn, het is nog koud genoeg en zo´n winters prakkie gaat er nog best in. Ik sneed vast 1 kilo wortels in stukjes.

Verder leek me een wortelsoepie voor de lunch wel lekker. Ik zocht een recept op met ingrediënten die ik in huis had. Het werd de romige wortelsoep van AH. Hiervoor sneed ik een kilo wortels in plakjes.

Nou, vooruit, zoetzuur is ook altijd heel lekker. Ik zocht een recept voor wortels op zoetzuur en vond er één, die me wel aanstond: Zoetzuur van worteltjes van Diana´s mooie moestuin. Hiervoor ging een kilo wortels over de rasp.

Van de laatste kilo besloot ik wortel-appelsap te maken in de juicer. Zo gezegd, zo gedaan. 

Maar als je wortels door de juicer doet, blijft er heel veel pulp over. Zonde om weg te gooien toch? Daar ging ik nog fijn een cake mee bakken.

Wat zag alles er lekker vrolijk uit in mijn keuken! Oranje boven in het kwadraat :-)).

Nu alles klaarstond, hoefde ik alleen mijn plannetjes nog maar af te maken. Dus aten we die avond hutspot. Ik vond nog een pakje bieflappen in de vriezer. Dat heb ik ook meteen maar opgemaakt. Het was gewoon weer smullen ;-).

Het wortelsoepje maken was een makkie. Alleen heb ik het dubbele aan vloeistof gebruikt. Zoals het in het recept stond, werd het een ´droge´, korrelige soep. Maar met een dubbele hoeveelheid water en kokosmelk werd de soep dik en glad en romig. We smulden ervan bij de lunch. Kwamen meteen de oude boterhammen op. Want gedoopt in de soep mag een boterham best een beetje oud zijn.

Er bleef nog een portie over. Dat heeft Willem vandaag mee naar zijn werk genomen als lunch. 

De cake hield ik heel eenvoudig en naturel. Met kruiden zoals kaneel, speculaaskruiden, kardemom, of nootmuskaat e.d. kun je het wat spannender maken:

200 gram pulp

100 gram meel

70 gram bloem

125 gr suiker

100 gram zonnebloemolie

2 grote eieren

1 el bakpoeder

snuf zout

50 gram gehakte hazelnoten

Verwarm de oven voor op 175 graden. Kluts de eieren met de olie door elkaar. Roer de rest van de ingrediënten door elkaar. Bekleed een cakeblik met bakpapier (of vet het secuur in). Roer de natte en de droge ingrediënten goed door elkaar en giet ze in het blik. Bakken: 45 minuten. 

De cake was mjammie. Gelukkig heb ik nog pulp over. Kan ik er nóg één (of twee...) bakken.

Als laatste was daar het zoetzuur. Daarvoor moest de rasp eerst 24 uur in zout staan. Daar was ik gisteren dus snel klaar mee en vandaag werd het afgemaakt. Het zoetzuur is heerlijk! Nu al! Terwijl de smaken eigenlijk eerst een paar weekjes in moeten trekken. Alleen vind ik de worteltjes er zo jammerlijk uitzien, nu alles bruin is. Er staat namelijk donkerbruine basterdsuiker in het recept aangegeven. Een volgende keer doe ik het met gele of witte suiker. Dat zal vast ook lekker zijn en dan houd je tenminste een mooi kleurtje.

Afijn. De zak wortels is uiteindelijk dus goed terecht gekomen. Het konijn vond de wortels trouwens ook best te nassen. Maar van een appel geniet het beestje ook!

Wat deden we nog meer. Wassen, strijken en pakjes voor de shop maken natuurlijk. Maar ook minder alledaagse dingen:

Henk z´n bril was, na bijna tweeëneenhalf jaar,  te klein geworden. En omdat onze huisleverancier, Roukens Oogzorg, binnenkort gaat verhuizen en nu korting geeft op monturen, hadden we een nieuwe bril uitgekozen. Gisterenmiddag gingen we hem ophalen. En als dan ook de kapper nog langskomt, dan loopt daar zomaar een trots jongetje met een blij hoofd rond :-).

Willem is ook weer gekortwiekt :-).

En tenslotte mocht ik me ´s avonds nuttig maken op de schoonmaakavond op school. Eerst deed ik met twee andere vrouwen het kopieerhok. Daarna met twee andere vrouwen een boekenkast. Heerlijk als alles weer lekker schoon, fris en netjes is!

En zo zijn de dagen goed gevuld, ook al ben ik zo´n vrouw, die thuisZIT :-).

Inmaken op zoetzuur

Ook jij kunt het!
Laatst blogde ik over inmaken op zoetzuur. Ik kreeg hier verschillende vragen over. Daarom schrijf ik er vandaag een logje over en deel ik mijn lievelingsrecepten.

Inmaken op zoetzuur doe ik al jaren. Ik vind het een prettige bewaarmethode. Het lukt altijd en het resultaat is heel smakelijk.

Ook als je nog nooit iets ingemaakt hebt, kun je met goed resultaat inmaken op zoetzuur. Het vereist namelijk geen speciale vaardigheden en je hebt er ook geen speciale apparaten of wat dan ook voor nodig. Zelfs geen speciale ingrediënten.

Benodigdheden
Voor het zoetzuur heb je uiteraard iets zoets en iets zuurs nodig. Je kunt voor zoet gewoon suiker gebruiken. Maar wie liever geen geraffineerde suikers gebruikt: honing gaat ook geweldig! Je kunt dan de suiker in een recept gewoon 1 op 1 vervangen door honing. Voor het zuur heb je azijn nodig. Je kunt in principe elke soort azijn gebruiken, die je lekker vindt. Wie weet heb je wel zelfgemaakte appelazijn (moet ik nodig weer eens gaan maken!). Of je neemt eenvoudige, goedkope huishoudazijn. Ook goed. Zelf neem ik meestal inmaakazijn. Dat kun je gewoon bij een iets beter gesorteerde supermarkt kopen. Deze azijn heeft net een wat hogere zuurgraad en daardoor zou je de houdbaarheid van je producten verbeteren. Ook inmaakazijn is trouwens spotgoedkoop. Als laatste heb je kruiden nodig. Dit seizoen gebruik ik voor het eerst inmaakkruiden. Die verkoop ik in mijn webshop. Deze kruiden bevatten heel veel soorten ingrediënten. Ook wat soorten die ik niet standaard in huis heb.  Ik vind het daarom wel gemakkelijk, dat het op voorhand gemengd is. Er zit in: koriander, jeneverbessen, paprika, mosterd, komijn, peper, piment, oregano, chili, karwijzaad, venkelzaad.
Aan materialen heb je enkel een voorraadje brandschone schroefdekselpotten nodig. Je kunt de potten met heet sodawater wassen en daarna goed omspoelen. Maar schone potten uit de vaatwasser werken ook prima. Voor de zekerheid kun je ze steriliseren in de magnetron (potten omspoelen en met aanhangend water enkele minuten op vol vermogen in de magnetron) of in in de oven. Let erop, dat de deksels onbeschadigd zijn en kook ze een paar minuten uit. Als laatste heb je een grote pan nodig.

Laten we maar snel aan de slag gaan!

Courgettes op zoetzuur
Heb je courgettes op de tuin? Dan weet je het: als ze gaan groeien, kijk je er vol ongeduld naar uit, dat je de eerste courgette kunt oogsten. Maar al snel volgt er een explosie aan courgettes. Voor het mooi moet je ze plukken als ze nog niet al te groot zijn. Dan zijn ze namelijk het smakelijkst en zijn de zaadlijsten nog niet zo groot. Maar als je even niet oplet, hangen er in no time reuze exemplaren. En dan komt er al snel een moment, dat de courgettes je ongeveer de neus en de oren uitkomen. Je deelt eens wat, maakt nog maar eens een pan courgettesoep, misschien maak je glutenvrije courgette-spaghetti, weet ik veel. Een keer houdt het op. Dan kun je geen courgette meer zien. Dat is het moment, dat je je voor één keer over je opgelopen courgette-trauma moet heenzetten. Je gaat ze namelijk inmaken op zoetzuur. Wedden dat je daar in de komende winter heel gelukkig van wordt?
(Heb je geen tuin met courgettes? Ze zijn in de zomer ook altijd een periode bijna te geef op de markt bij de groentenkraam!)

Het recept wat ik gebruik is van Landleven. Maar ik heb er wel wat aan gewijzigd. Dit is de gewijzigde versie:

Ingrediënten:

* 1 kilo courgettes (schoongemaakt gewicht)
* 2 uien
* 3 el zout
* 500 ml (inmaak)azijn
* 300 gr honing
* 2 tl kurkuma (o.a. lekker voordelig in de eenvoudiglevenshop verkrijgbaar)
* 1 el inmaakkruiden

Je gebruikt dus het liefst niet al te grote courgettes. Je wast ze en snijdt de boven- en onderkant eraf. Daarna snijd je ze in de lengte in kwarten. Vier lange repen per courgette dus. En als je toch wat grotere/dikkere exemplaren hebt, dan snijd je ze maar in achten.
Nu snijd je de zaadlijsten van de repen. Dit is belangrijk. Als je ze laat zitten, krijg je snotterige inmaak! De repen zonder zaadlijsten snijd je in stukjes. Een kind kan de was doen. Kijk maar: Henk (9) was mijn snij-maatje de laatste keer :-).

Je snijdt net zo lang, tot je 1 kilo courgettestukjes hebt. Deze stukjes bestrooi je met het zout en je laat ze zo een paar uur staan. Ook dit is heel belangrijk! Het zout trekt het vocht uit de courgettes en zorgt ervoor dat je straks lekker knapperig zoetzuur hebt.

Na een paar uur kieper je de courgettestukjes in een vergiet en je spoelt ze af. Laat uitlekken. Breng de azijn met de honing, de kurkuma en de inmaak kruiden aan de kook. Laat een minuut of wat zachtjes koken, zodat de smaken goed in elkaar trekken.

Snipper intussen de uien en schep de snippers door de courgette-stukjes.

Zet je brandschone potten klaar. Vul ze met het courgette-ui mengsel. Duw alles goed aan. Er kan meer in een pot, dan je denkt :-). Vul de potten tot de rand met het kokendhete zoetzuur-mengsel. Draai de deksels op de potten. Zet de potten een poosje op hun kop. Klaar! Ja, heus. Dit is alles. Als je voorraad zo groot is, dat het niet binnen een maand of twee wordt opgegeten, kun je de houdbaarheid verlengen, door de potten een heetwaterbad te geven. Ook niets moeilijks aan: zodra je de deksels op de potten hebt gedraaid, zet je ze in een grote pan. Je vult de pan met water totdat de potten tot hun kraag in het water staan. Je brengt het zaakje tot tegen de kook (zo´n 80 tot 90 graden) en begint te timen. Na 20 - 30 minuten is het klaar. Je neemt de potten uit het water (een pottentang is dan wel handig, maar niet beslist noodzakelijk). Laten afkoelen. Klaar. Je zoetzuur is nu een jaar houdbaar!

Toch geen zin gekregen in deze klus? Op het moment heb ik courgettes op zoetzuur in m´n shop, bereid met honing van m´n eigen bijen. 

Bietjes op zoetzuur

Bietjes op zoetzuur is ook zo´n heerlijkheid. Als je bovenstaand verhaal hebt gelezen, zal het recept voor de bietjes je geen hoofdbrekens brengen. 

Ingrediënten:

3 kilo bietjes (of krootjes, zoals ze in de omgeving van Rotterdam worden genoemd)

700 ml. inmaakazijn

400 gr suiker (of honing)

1 eetlepel inmaakkruiden

1 el zout

2 uien, in flinterdunne ringen gesneden

Werkwijze

Kook de bietjes gaar. Laat afkoelen. Pel of schil ze. Snijd ze in blokjes (of schaaf ze in plakjes of rasp ze grof, net wat je voorkeur heeft). Meng de flinterdunne uienringen door de bietenblokjes.

Breng de azijn met de suiker, de kruiden en het zout aan de kook en laat een paar minuten zachtjes doorkoken.

Vul de brandschone potten met het bietjes-ui mengsel. Vul tot aan de rand bij met het kokendhete zoetzuur mengsel. Draai de deksels op de potten. Zet een poosje op hun kop. Klaar. Net als bij courgettes op zoetzuur, kun je de houdbaarheid verlengen, door de potten te wecken in een grote pan. Kleine moeite en dan neem je het zekere voor het onzekere!

Komkommers op zoetzuur

Een poosje geleden maakte ik komkommers op zoetzuur voor Terdege. Als grapje stak ik in elk potje een komkommer-smiley achter het glas :-). Het recept is weer kinderlijk eenvoudig:

3 dunne komkommers

750 ml (inmaak)azijn

250 gr suiker of honing

1 tl zout

1 el inmaakkruiden

stukje Spaanse peper

Verder nodig: brandschone potjes met eveneens brandschone schroefdeksels. Ik gebruikte 7 potjes van 250 ml.

Was de komkommers en snijd ze in plakjes. Breng de inmaakazijn met de suiker, het zout en de inmaakkruiden aan de kook. Houd het vocht tegen de kook aan, totdat u het gebruikt.  Maak van een aantal komkommerschijfjes smileys door er jeneverbessen (uit de inmaakkruiden) in te steken bij wijze van oogjes en een half ringetje Spaanse peper bij wijze van mondje. Dit gaat gemakkelijker als u met een mesje eerst een inkerving maakt. Druk de smileys achter het glas en vul de potjes verder stevig aan met de komkommerschijfjes. Vul de potjes af met het hete azijnmengsel. Schroef de deksels erop. Zet de potjes in een grote pan onder water en breng alles tot tegen de kook. (80 graden voor wie een thermometer heeft). Weck de potjes zo 20 minuten. Haal uit het water en laat afkoelen.

Let op: zet de potjes niet op hun kop. De jeneverbessen (oogjes) gaan dan gemakkelijk uit de komkommers (gezichtjes) en gaan dan drijven.

Komkommer is familie van de augurk (en ook van de courgette, trouwens). Ik vind komkommers op zoetzuur hetzelfde smaken als augurken op zoetzuur uit de winkel. Alleen is daar vaak chemische zoetstof aan toegevoegd (en andere dingen, die ik liever niet eet). Als je zorgt voor een voorraadje eigen inmaak van komkommer, hoef je dus geen winkel-augurken meer te kopen! En dan heb je bovendien iets vrolijks om naar te kijken, met die smiley´s :-).

Ga lekker los

Op deze manier is er van alles en nog wat op zoetzuur te zetten. Augurken en zilveruitjes natuurlijk! Misschien heb je die ook op de tuin. Maar denk ook eens aan zoetzuur van meloen. Of aan je zelfgemaakte atjar tjampoer. Gewoon even googlen. Dan doe je de leukste ideetjes op!

Maar waar eet je dat bij?

Na het publiceren van dit logje kwam er, via Willem z´n mailbox, een vraag: 

Want ik word razend enthousiast van haar meest recente blogpost over inmaken maar breek me het hoofd erover hoe jullie het zoetzuur dan opdienen. Gewoon bij de warme maaltijd, of voor op een boterham met kaas ofzoiets? Misschien is het ook leuk om dat erbij te vermelden voor zoetzuurnieuwkomers zoals ik ;)

Dus schrijf ik nog even een aanvulling :-). Zoetzuur kent vele toepassingen. Inderdaad lusten wij het graag op een boterham met kaas of met worst.

Maar ook in een groene salade bijvoorbeeld doe ik altijd iets zuurs. Als ik een lunchsalade voor Willem maak, zit daar altijd iets zoet in (meestal rozijnen), iets zuurs (het zoetzuur wat ik op dat moment open heb), vaak iets zouts (olijven, of gedroogde tomaten, of fetablokjes). Op die manier hoeft er geen alles overheersende en drabbig makende, vette saus over de salade. Hij smaakt puur veel lekkerder!

Zoetzuur is heerlijk bij een ´Hollands prakkie´, bijvoorbeeld stamppot rauwe andijvie, een maaltijd met witlof, prei, of wat dan ook. Vooral in de zomer is zo´n vorkje zoetzuur uit de koelkast een heerlijkheid!

Zoetzuur doet het ook prima bij (oosterse) rijstmaaltijden.

Bietjes op zoetzuur vinden wij ook lekker als hoofdgroente met aardappels en vlees. Ik maak de bietjes dan warm en doe er, als ik daar zin in heb, lekker ijsbergsla bij.

Hopelijk kan de zoetzuur-vreemdeling hier mee uit de voeten :-))