´n Dipje en knusse huiselijkheid

M´n zere keel, waarover ik vorige week schreef, leidde uiteindelijk tot een heus dipje. Ik heb twee dagen geen stem gehad en keutelde maar een beetje rond. Ziek vind ik voor zoiets nogal een zwaar woord, maar het was er toch dicht tegenaan. Ik ben op de gekste momenten ´eventjes´ op bed gaan liggen. Het was maar goed, dat ik vorige week geen workshop had.

Het leed is weer geleden. En wat kun je dan blij zijn, als je weer fut hebt om fatsoenlijk te koken en normaal je werk te doen!

Donderdag moest ik weer een aflevering voor de kookrubriek van Terdege maken. En omdat ik een flinke voorraad bieten in huis had, besloot ik iets met bieten te doen. Het werden gepofte bieten met geitenkaas. De bieten waren meteen onderdeel van ons avondeten. Mjammie!

Ook was het fijn om weer m´n vrouwenhand door de kamer te kunnen laten gaan. Lekker opruimen, schaal fruit en een bosje bloemen op tafel. Hè, zo gezellig! Dat is toch wel typisch wintertijd: de gezelligheid in huis!

Ik werd verrast met een doos vol prachtig Katia garen. Echt helemaal te gek! De okergele wol is voor een muts, de grijze voor een truitje en de groene voor een vest/jasje. M´n vorige werkjes (gehaakte sjaal en gebreide kol) had ik af. De wol kwam dus precies op tijd!

Ook komen er weer spelletjes op tafel. Henk en ik deden Scrabble. Echt zo´n gouwe ouwe.

Maria bakte de eerste kruidnootjes. Ze kregen amper tijd om af te koelen :-).

En dan het toppunt van huiselijkheid: de zwerfkat, die we al jaren om de deur hebben, heeft besloten om eindelijk toch eens een huiskat te worden. Wonderlijk hoe lang dat heeft geduurd. Eerst durfde hij nèt uit een bakje bij de achterdeur te eten. Later durfde hij binnen te komen, maar dan moest de deur open blijven (lekker in de winter :-(). Nog weer later durfde hij ook wel binnen te zijn, zónder directe vluchtweg. En de laatste maanden ging hij communiceren: hij mauwt terug als je tegen hem praat, alsof hij je begrijpt! Ook mauwt hij als hij bijvoorbeeld naar buiten wil. Sinds vorige week nestelt hij zich regelmatig op de bank en durft hij best een dutje te doen. Wat wil je nog meer: een snorrende kachel, tikkende breipennen én een spinnende kat. O ja, én een man die piano speelt. Ha, ha. Zo komen we de winter wel door :-).

Zakken, dozen en een zere keel

Ik weet het: ik had gewoon weer veel te veel plannen gemaakt voor de vakantie. En dan komt er meestal een streep(je) door de rekening.

Zaterdag had ik al last van m´n keel. Zondag was het wat erger. Ik kon alleen nog maar de baspartij meebrommen, tijdens het psalmen zingen ;-).
Nu, twee dagen later, is het niet meer ´een beetje hinderlijk´, maar voel ik me echt niet lekker en heb ik wel een érg rare stem. Ik ben blij dat ik van de week geen workshop hoef te draaien!

Ik heb geprobeerd eens goed voor mezelf te zorgen. Ja, dat is voor veel moeders een lastige, geloof ik. Je bent zó gewend om voor ánderen te zorgen, dat je jezelf weleens een beetje vergeet. Maar ik heb braaf sinaasappels voor mezelf staan uitpersen, heb een grote pot gemberthee gezet en heb me in de laagste versnelling aan m´n werk gehesen. Al m´n plannetjes heb ik maar even in de ijskast geparkeerd. Ik was blij, dat ik het hoognodige kon doen. En dat was eigenlijk vooral pakjes klaarmaken voor de webshop, wat was wegwerken en wat rommel opruimen.

Wat dat betreft had ik er gisteren meer de vaart in. Direct ´s morgens, op de eerste dag van de herfstvakantie, zijn Maria en ik aan ons 100-zakken-en-dozen project verder gegaan. De boekenkast op de meidenkamer was aan de beurt. We hebben daar een kast met twee keer twee deuren en die kast stond overvol. Bovendien was de ruimte bovenop de kast óók helemaal volgestouwd met boeken. Echt dom dat ik vergeten ben een foto te maken!

Plank na plank hebben we uitgezocht. Heeeeeeel veel boeken mochten naar de Kringloop, een klein deel ging op Marktplaats, een klein deel gaat naar een goed doel, en dan waren er nog wat boeken van Wim, Trijnie en Dirk. Die wonen niet meer thuis en die boeken gaan dus naar daar waar ze nu thuishoren.

Het was een hele operatie. We zijn supertrots, dat er weer 4 centimeter van het meetlint afgeknipt kon worden!!

Dozen en stapels die weg mochten!

We zaten zó in de flow, dat we nog wel even verder wilden gaan. ¨Zullen we de overloop opruimen?¨ vroeg Maria. Ehm...ja...dat is eigenlijk wel heel erg nodig! Er lagen stapeltjes kleding in verband met de kledingwissel, er stond een grote bak eenzame sokken, er stonden dozen met verpakkingsmateriaal voor de webshop enzovoorts. Trieste bedoening. Maar daar was wat aan te doen! Na een half uurtje stug doorwerken hadden we de overloop weer heroverd en Maria slingerde er even fijn de stofzuiger door. Onze opruimactie had nog positieve gevolgen voor ons project. Het leverde namelijk een grote zak voor de textielcontainer op én nog het één en ander wat naar de Kringloop en naar een ander gezin kon. Joepie, wéér twee centimeter! Nog 19 stuks te gaan!

We hadden best nog wel even een paar uurtjes dóór willen gaan. Maar helaas heeft een ziekte nooit vakantie en dus moesten we ´s middags naar het ziekenhuis voor therapie. Dat zijn nooit leuke ´uitstapjes´. Alhoewel we er wel het beste van proberen te maken, door in elk geval altijd een gratis bakkie ´troost´ uit de automaat te trekken, voordat we in de wachtkamer gaan zitten.

Eén van m´n vakantieplannetjes was, om dat 100-zakken-en-dozen-project af te krijgen. Het leek er gisteren heus van te komen, met die vaart, die we erin hadden. Maar vandaag staat het project dus stil. Nou ja. Misschien voel ik me morgen een stuk beter.

Van cactusvijgen tot een simpele plak cake

Wat bracht de vorige week weer enorm veel afwisseling. Het begon ermee, dat ik Jan al vroeg op de maandagmorgen naar school bracht. Hij moest om 6.00 uur op school zijn, omdat hij naar Londen zou gaan. Toen wij bij school aankwamen, stond de bus al klaar. Daag Jan, veel plezier. Hij was niet de enige die die week op reis ging. Wim en Geertje vertrokken zaterdag met hun gezin naar de Ardennen en Dirk vertrok, ook zaterdag, voor een conferentie naar San Francisco. En zo wordt er dit jaar door de Luijkjes over de hele aardbol gezworven. Zelf heb ik er niets mee. Ik ben een huismus en het is voor mij geen straf, om gewoon lekker thuis te zijn.

Maandagmiddag werd ik bij de kraam van de groenteboer verwacht. Ook zij gingen over de aardbol zwerven en hielden daarom die middag uitverkoop. Het leuke was, dat echt álles weg moest en dat er daardoor een grote verscheidenheid aan producten in mijn kofferbak belandde. Van simpele spruitjes en sinaasappels, tot meer speciale dingen als cactusvijgen. Leuk en lekker.

Ik had alleen niet zo heel veel tijd voor allerlei experimenten, vorige week. Maar dat geeft niet. Op z´n tijd genieten we best van aparte gerechten, maar het allerliefst eten we simpele prakken, zoals stamppot boerenkool.

Winterse kost op zomerse oktoberdagen!

Wat is het toch raar, die warme, zonovergoten dagen in de tweede helft van oktober. De bijen vliegen nog dagelijks volop. Ze vinden ook nog van alles aan nectar en stuifmeel. En de zonsondergangen zijn ook bijzonder. Elke dag vroeger, want de dagen worden rap korter. En ook is de plaats waar de zon ondergaat een heel stuk verschoven ten opzichte van van de zomer. In de zomer zien wij de zon rechtuit vanaf ons dakterras ondergaan achter de molens van Kinderdijk. Nu gaat de zon onder achter de bebouwing, links van ons dakterras.

Ik had vorige week weer de eerste workshop ´Bak je eigen brood´ van dit seizoen. Toch altijd weer spannend. Even goed nadenken wat  ik allemaal moest bakken en klaarzetten enzo. En ook weer even spannend hoe de groep zou zijn. Het waren allemaal vrouwen deze keer. Van Zaandam tot Veenendaal tot uit het schone Brabant. En ook gewoon uit de buurt. Het was weer erg leuk om mensen te leren, hoe gemakkelijk, fijn en lekker het is, om zelf brood te bakken.

Ik bak behalve grote broden ook altijd kadetjes voor de workshops en laat tijdens de workshop zien, hoe dat in z´n werk gaat. Die ik tijdens de workshop maak, gaan pas ná de workshop de oven in en daar vlassen de kinderen dan op. Kadetjes staan hier namelijk niet standaard op het menu. Hardop nadenkend over wat voor variant kadetjes ik tijdens de workshop zou maken, wist Maria wel raad: Maak eens kruidbroodjes. Ja! Lekker! Kruidbroodjes zijn een streekproduct. Ze worden in Rotterdam en Schiedam traditioneel gebakken rond Kerst en Oud&Nieuw. Eigenlijk zijn kruidbroodjes langwerpig, maar ik bakte ze rond. Kruidbroodjes zijn rood, vanwege het rommelkruid wat je toevoegt. Ook zit er sucade in. Oh, wat heerlijk!

Verder heb ik eens in mijn mapje kadokaarten zitten graven. Willem en ik wilden er eventjes tussenuit. Willem heeft geen vrije dagen meer dit jaar (behalve dan op Dankdag en een middagje als we een trouwdienst willen bijwonen). Anders gaan we nog weleens een dag samen op pad, om ongestoord bij te praten en tijd voor en met elkaar te hebben. Maar dat zit er de komende maanden niet in. Gelukkig had ik nog wel zuinig bewaarde dinerkaarten en dus boekten we een tafeltje voor twee bij Damzicht. Het was echt fijn om er even uit te zijn. Willem genoot van z´n tournedootje en ik van m´n gegrillde groenten. We zaten buiten, op het overdekte en verwarmde terras. Zo leuk: het is schuin tegenover waar wij de eerste 17 jaar van ons huwelijk hebben gewoond. De herinneringen kwamen dus als vanzelf :-).

Bij het nakijken van de kadobonnen, kwam ik ook een nog niet bestede bloemenbon van Bloomon tegen. Tijd om eens een mooi bosje uit te kiezen. Gezellig zo´n boeket op onze nieuw salontafel!

Vrijdag was taxibedrijf Luijk weer volop in touw. Het begon ´s middags, toen Koos opgehaald moest worden van zijn school in Hoogvliet. Koos zit in het laatste jaar van de VeVa en had meegedaan aan een 24-uurs oefening: NOAD (=Nooit Opgeven Altijd Doorgaan). De school organiseert deze oefening elk jaar en de jongens en meiden die daaraan meedoen, worden tot aan of over hun grenzen geleid. Na 24 uur komen ze zo´n beetje gesloopt weer bij school aan en dan worden ze feestelijk onthaald. Voorop loopt er iemand met een trommel en leidt de groep tussen de erehaag van eerstejaars studenten door. Daarna lopen ze langs de ouders, familie en vrienden en stellen zich op het plein op, terwijl er geapplaudiseerd wordt, tot ze allemaal op hun plaats staan.

De directeur hield een kort praatje en daarna werden de prijzen uitgereikt. De groep van Koos had zowaar de eerste prijs en kreeg een taart.

Ik heb nog wel verschrikkelijk moeten lachen. Die taart moest natuurlijk soldaat gemaakt worden, om die woorden maar eens te bezigen. Maar hoe doe je dat zonder bordjes, vorkjes of wat dan ook? Die stoere soldaten-in-wording, vuil en vies van 24 uur afzien, waren heus even in verlegenheid! Ha, ha. Koos had nog wel een mes in zijn plunjezak en daarmee werd de taart aangesneden. Vervolgens grepen ze allemaal met hun tien geboden een stuk en schrokten het naar binnen. Zo kun je dus ook taart eten :-).

Het was allemaal verschrikkelijk uitgelopen en we schoten ook nog eens de vrijdagmiddagfile in. Maar eindelijk kwamen we toch thuis aan. Ik kon bijna meteen achter m´n fornuis. Willem had tegen een vriendje van Henk gezegd, dat hij pannenkoeken mocht komen eten. Ook Dirk meldde zich voor het avondeten. En zo keek er een hele menigte hongerige gasten zo´n beetje de pannenkoeken uit m´n beslagkom. Een feestelijk begin van de herfstvakantie!

We hadden de eerste hap nog niet naar binnen, of de telefoon ging. Jan belde: hij zou in plaats van om 21.00 uur al om 18.45 bij school arriveren. Of de taxi maar even de planning om wilde gooien. Ja hoor. We schoven de pannenkoeken in de hoogste versnelling naar binnen en rukten weer uit. Nu dus om Jan van school op te halen.

Weet je hoe heerlijk het was, toen we eindelijk om 20.00 uur aan de koffie met een simpele plak cake zaten?

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨ Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.

Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.

Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

Deze maand gaat de advertorial over twee adverteerders:
- Bellebien, huishoudlinnen sinds 2004
- Binnenkant, Jacquelien Koopman - binnenhuisarchitect & opruimcoach

1) Bellebien
Bij de leukste linnengoed-webshop van Nederland is het weer ´geen-verzendkosten-actie´. Het maakt online winkelen toch éxtra leuk, als je onderaan de streep geen verzendkosten hoeft te betalen. Ook niet als je alleen maar dat éne schort of die éne ovenwant op je verlanglijstje hebt staan. Maar dat is niet het enige, wat Lisette van Bellebien te vertellen heeft. Er is heel veel nieuws. Lees maar mee:

Slecht nieuws
Zullen we eerst maar met het slechte nieuws beginnen? Hebben we dat maar vast gehad, nietwaar?Als je Bellebien langer kent, weet je dat deze webshop bekend geworden is, door het leveren van pompdoeken van een hééĺ oude, Hollandse weverij. Deze weverij is al 209 (!) jaar oud en weeft pompdoekenstof van ongeëvenaarde kwaliteit. Helaas, helaas! Deze weverij is onlangs failliet verklaard. Daarom geldt op de collectie thee- en keukendoeken, schorten en tafelkleden van pompdoek OP = OP!! Je vindt de collectie hier:
pompdoek thee- en keukendoeken OP = OP
pompdoek schorten OP = OP
pompdoek tafelkleden OP = OP

(Je hoeft het voortaan trouwens niet zonder het gezellige pompdoek-dessin te doen. De pompdoek-collectie van Jorzolino/Elias blijft nog wel leverbaar.)




Lekker wegkruipen onder een wollen of fleece plaid!
Gelukkig is er ook heel veel GOED nieuws! De collectie Engelse plaids is uitgebreid met een FLEECE variant. De wollen plaids waren er al lang(er). Hoe heerlijk is het, om, nu het kouder wordt, de plaids weer voor de dag te halen! Leuk om zo´n wollen plaid over je bank te hangen, klaar voor gebruik. Of om een stapeltje fleece plaids in een mand in je zithoek te leggen. Iedereen een plaidje en een boek of tijdschrift. O ja, en een kop chocolademelk. Dat hoort er dan ook bij, hoor :-).

De collectie plaids is prachtig: neutraal en klassiek, zodat er altijd een plaid is die helemaal past bij jouw interieur. Kijk maar:
Engelse plaid van 100% wol
Engelse fleece plaids in vele kleuren

Mooi tafelen
En we gaan alweer richting Kerst. Je zou het haast vergeten met zo´n warme, zomerse oktobermaand! Maar je zult zien: als het weer omslaat, zit je ineens in de donkere dagen voor Kerst. En dan is het handig om van de geen-verzendkosten-actie gebruik te maken om een mooi tafelkleed te bestellen. Bellebien heeft een heel grote collectie lange tafelkleden! Nee, niet een heel grote collectie, maar de ALLERGROOTSTE! Tafelkleden kunnen bij Bellebien op elke lengte geleverd worden. Maatwerk dus. Maar bijvoorbeeld de populaire maat van 3,5 meter is gewoon standaard verkrijgbaar, zowel in katoen, als in damast, als in linnen en dat in allerlei dessins en kleuren.

Schiet nu niet in de keuzestress, maar maak er een feestje van om op je gemakje je allermooiste tafelkleed te kiezen:
tafelkleden voor LANGE tafels

Nog even een laatste opmerking: de geen-verzendkosten-actie van Bellebien duurt tot 30 oktober 12.00 uur!!

2) BINNENKANT
En dan ga ik ook met alle plezier allerlei leuks vertellen over BINNENKANT.

1 uur gratis!
Jacquelien van Binnenkant is interieurarchitect. Een heel bijzondere. Ik kan het weten, want ik heb al eens van haar diensten gebruik gemaakt ;-).
Waarom is Jacquelien en bijzondere interieurarchitect? Ik vind haar bijzonder, omdat ze niet zondermeer een compleet nieuw interieur adviseert, maar juist gebruik maakt van het bestaande. Je goede en geliefde spullen hoeven niet naar de stort. Ze worden in je nieuwe interieur gewoon (her)gebruikt! Dat kan door spullen op een andere manier neer te zetten, op een andere manier te gebruiken, of door ze een beetje te veranderen door bijvoorbeeld een ander kleurtje. Het mooie hiervan is, dat goede materialen niet onnodig op de stort terecht komen én dat een interieurverandering niet onnodig veel geld hoeft te kosten.

De specialiteit van Jacquelien is toch wel: gebruiksgemak realiseren! Je kunt nóg zo´n prachtig interieur hebben, maar als het niet praktisch is, er niet genoeg opbergruimte is, het niet gemakkelijk te onderhouden is, dan heb je er in feite niet veel aan. Je wilt immers niet in een showroom wonen, maar in een fijn (t)huis!

Jacquelien heeft een leuke actie voor een interieur-adviesgesprek: het hele najaar (dus tot 21 december) is het eerste uur gratis. Dat is het zogenaamde ´duwtje van de zaak´. Concreet: een interieur-adviesgesprek duurt gemiddeld zo´n twee tot drie uur. Met deze actie heb je zo´n gesprek dus (bijna) voor half geld!

Hoe gaat zo´n gesprek in z´n werk? Jacquelien komt bij je thuis om kennis te maken en naar je wensen te luisteren. In zo´n persoonlijk gesprek bij jou thuis kan Jacquelien sfeer proeven en aanvoelen wat voor soort woon-type je bent. Aan de hand van het gesprek maakt Jacquelien dan een een voorstel, compleet met plan van aanpak.
Het hele verhaal nalezen kan hier:
Binnenkant, interieuradvies


"Opgeruimd wonen¨ voor de halve prijs!
Een nieuw interieur is voor jou misschien (nog) helemaal niet aan de orde. Je hebt een andere wens: ein-de-lijk eens een fijn opgeruimd huis! Maar hoe bereik je dat?
Als bloglezer weet je, dat ik dit jaar ook serieus de strijd aangegaan ben tegen de rommel. Hoe heerlijk is het om ruimte na ruimte grondig op de ruimen en je huis terug te veroveren! Van veel mensen hoor ik, hoe aanstekelijk het werkt, als ik over m´n opruimactie schrijf. Ze schrijven me: ik krijg direct zin om óók aan de slag te gaan!

Jacquelien heeft de thuisstudie ¨Opgeruimd wonen¨ ontwikkeld. Met deze studie krijg je handvatten aangereikt om eens en voorgoed met de rommel in je huis af te rekenen. Systematisch komen alle ruimten aan te orde. Zo wordt de klus in overzichtelijke stukjes opgedeeld. Maar eerst en vooral fungeert de thuisstudie toch wel als motivator. De bekende stok achter de deur die we allemaal weleens nodig hebben om een lastige klus aan te pakken én af te maken.

De thuisstudie ¨Opgeruimd wonen¨ is opgedeeld in 24 stappen. Die stappen doorloop je in je eigen tempo. De moeilijkheidsgraad loopt langzaam op. Na elke stap breng je per e-mail verslag uit aan Jacquelien. Je geeft dan ook aan waar je tegenaan loopt, wat je lastig vindt. Jacquelien geeft persoonlijk feedback.

Als lezer van Eenvoudig Leven is de thuisstudie dit najaar beschikbaar voor de halve prijs, nu van 240 voor slechts 120 euro. Omgerekend krijg je dus 24 lessen voor 120 euro = 5 euro per les! Geef bij aanmelding gewoon even door, dat je via mij komt. Dan wordt de korting berekend.

Wil je nog eens alles rustig nalezen over deze thuisstudie? Kijk dan hier:
thuisstudie ¨Opgeruimd wonen¨

Is thuisstudie nu juist niets voor jou, maar wil je wel van je rommelige huis of onoverzichtelijk administratie af? Jacquelien is ook graag je persoonlijke opruimcoach bij jou thuis om samen achterstallige klussen aan te pakken. (lees meer)

Extra inspiratie
Zin in extra, leuke, inspirerende info? Kijk dan vooral ook op de blog van Jacquelien: blog Fijn Wonen.

Over dode mollen en droog brood

Wat een ongelofelijke zomer hebben we dit jaar! Zó zonnig, zó warm, maar ook zó extreem droog!

Ik moet zeggen, dat ik echt een liefhebber ben van warmte en zon. Bij een graad of 30 bloei ik helemaal op. Ik weet het: voor veel mensen is die hitte juist een kwelling. Ik heb datzelfde, wanneer het koud is. Dan moet ik me echt ertoe zetten om in beweging te komen. Aan mij is een binnentemperatuur van zo´n 17 tot 19 graden (waarover ik bij anderen weleens lees) echt niet besteed. Dan functioneer ik domweg niet. Zodra het dus ook maar iets kouder wordt, laat ik m´n houtkacheltje snorren en stook ons huis heerlijk warm. En gelukkig vindt iedereen dat hier heerlijk :-).

Maar dat ik erg genoten heb van die warme, zonnige zomer, wil natuurlijk niet zeggen, dat ik m´n ogen sluit voor de gevolgen van de extreme droogte. Als je er niet direct mee te maken hebt, kun je gemakkelijk je ogen ervoor sluiten en je schouders erover ophalen. Maar dat is wel erg simpel gedacht.

Eigenlijk heeft iedereen in meer of mindere mate wel met de droogte te maken (gehad). Al was het maar, dat er planten, bomen of struiken in je tuintje het hebben begeven, of dat je je rug krom gesleept hebt aan water voor op je moestuin. Ik noem maar wat.

De kinderen op de Biesboschclub werden de vorige keer ook zichtbaar geconfronteerd met de gevolgen van de droogte. Ze struinden door de Biesbosch om trekvogels waar te nemen, maar namen ook iets anders waar: ze kwamen heel veel dode mollen tegen. Zou er een mollenziekte zijn? Maar nee, de leiding wist de kinderen wel te vertellen, hoe het kwam, dat er zoveel dode mollen zijn: door de droogte! De mollen kunnen moeilijker aan eten komen, doordat de regenwormen, die ze eten, door de droogte veel dieper de grond in getrokken zijn.

Het was wel een mooie gelegenheid om zo´n mol eens heel nauwkeurig te bestuderen. Super als de kinderen zo spelenderwijs van alles over de natuur te weten komen!

Een ander gevolg van de droogte is: droog brood. Hè? Droog brood? Jawel!

Ik kreeg van de zomer van verschillende trouwe klanten de vraag, hoe het kwam, dat hun zelfgebakken brood de laatste tijd zo droog was. Intuïtief vermoedde ik al wel, hoe dat kwam en gaf ze het advies om méér vocht (water en olie) dan normaal aan hun brooddeeg toe te voegen.

Toen ik in een paar dagen tijd tot drie keer toe een vraag over droog brood kreeg, mailde ik voor de zekerheid toch maar even naar de molenaar: er was toch niet stiekem iets veranderd? De molenaar wist van niets, maar ging het op zijn beurt weer navragen bij de leverancier. Het antwoord was wat ik al vermoedde: de extreme droogte is de boosdoener! Het graan is droger en er is ook meer vochtverlies dan normaal door warme(re) opslag en warm(er) transport. Oplossing: méér water gebruiken! Het klopt echt. Met een beetje meer water in het deeg, is het resultaat weer als vanouds: heerlijk mals brood :-). Zo zie je maar, dat brood bakken voor een huisvrouw/-man een echt ambachtelijk werkje blijft! En dat de droogte van de afgelopen zomer tot in je keuken voelbaar is...

Plaatsen vrij voor de workshops

Eigenlijk gaat er geen workshop voorbij, of mensen melden zich, soms op het laatste moment, af. Tja, men kan daarvoor zo zijn/haar redenen hebben. Van tien mensen is er allicht één ziek, of wat dan ook. Maar als men dan bedacht had om met z´n tweeën of drieën te komen, vallen er door één zieke soms ineens twee of drie plaatsen open.

Ik heb erover nagedacht, hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Enerzijds kost het me het nodige werk, anderzijds maak ik graag mensen blij, die best graag een opengevallen plaatsje willen innemen.

Ik heb nu bedacht om bovenaan het bericht rechts naast deze tekst eventuele beschikbaar gekomen plaatsjes vetgedrukt te vermelden. Zo kan iedereen in één oogopslag zien, of en wanneer er plaatsen beschikbaar komen.

In afwachting of dit handig gaat werken, ga ik het zo eens proberen.

Moet me nog van het hart, dat ik het natuurlijk het allerfijnst vindt, als je gewoon komt, als je hebt ingeschreven (overmacht daargelaten). Ik wil niet van tevoren het inschrijfgeld laten overmaken, ook al zou dat misschien kunnen fungeren als stok achter de deur om toch maar naar de workshop te komen. Nogmaals: overmacht daargelaten! Maar even ter informatie: voor de workshop van a.s. donderdag heb ik al vier afmeldingen gehad en dat is best vervelend.

Plezier in handwerken

Ik roep het wel vaker: ¨Wat ben ik blij dat ik kan handwerken!¨ Het geeft mij zóveel voldoening om af en toe iets te creëren. Het is zó leuk om iets tastbaars in je handen te houden, waar je/iemand heel lang plezier aan kunt beleven!

Veel van m´n dagelijkse bezigheden zijn vluchtig, onzichtbaar, een herhaling van zetten etc. De kast die ik vandaag afstof, ziet over een paar dagen alweer grijs. Was, die ik vandaag keurig gestreken in de kast leg, ligt als ik pech heb morgen alweer vuil in de wasmand. Eten waarvoor ik uren in de keuken heb gestaan om het klaar te maken, is in een kwartier tijd verorberd. Ik wil niet beweren, dat ik daarom niet van de gewone dagelijkse huishoudelijke beslommeringen kan genieten. Ook die kalme, bijna onbeduidende werkjes, doe ik bijna altijd met plezier.

Maar een handwerk is tóch anders :-).

Vandaag maakte ik de sjaal af, die ik aan het haken was. Het was genieten van het mooie materiaal, de prachtige kleuren en de leuke haaksteek. Wie de sjaal gaat dragen? Ik denk, dat ik hem voor algemeen gebruik op de kapstok leg. De kleurtjes zijn zó mooi en passen bij zóveel outfits. Maaike en Maria en ik hebben alledrie wel kleding waar die sjaal prachtig bij past. Zolang we er ´s morgens maar niet om gaan vechten, is het goed, toch ;-).

Ik kreeg van verschillende mensen vragen over het materiaal en de steek. Het materiaal is Katia Borealis 206 en het patroon vind je hier. Je hebt voor deze sjaal 2 bollen nodig en hij komt dan op nog geen tientje.

HTTPS of beveiligde modus

Bezoekers ondervonden problemen dat het blog niet zichtbaar was op beveiligde modus. Daarom zijn we zojuist overgeschakeld op https, een blog met certificaat, zodat de communicatie tussen de server en uw browser beveiligd is. Deze beveiliging is tegenwoordig vereist door de moderne browsers. Daarom waren er vandaag geen advertenties zichtbaar. De komende dag(en) zal het advertentiesysteem ook overschakelen en komen de advertenties weer terug. Als er nog kandidaten zijn om te adverteren, er is nog plek vrij.

PS: er zijn twee plaatsen vrijgekomen voor de broodbakworkshop van as donderdag. De snelle beslisser kan zich via de link hier rechts van de tekst aanmelden.

Blij met m´n nieuwe salontafel!

Vorig jaar hebben wij onze woonkamer opgeknapt. Althans, we hebben een begin gemaakt. Er is een nieuwe vloer gelegd, de muren en het plafond zijn gewit, we hebben nieuwe gordijnen en een nieuw bankstel. Eigenlijk stond er ook een nieuwe salontafel op het verlanglijstje. Maar we waren blut en ik vond bij nader inzien onze oude salontafel best nog wel kunnen.

Die tafel was al wel oud. We hadden hem al zo lang als we getrouwd zijn en dat is toch alweer bijna 32 jaar! Het was een stevige tafel, zwaar eikenhout, leuke en aparte vormgeving: een zeskanter. Die 32 jaren hadden zo hun sporen nagelaten. Putten en krassen van kinderen die er met autootjes over reden, kringen van koppen koffie en glazen wijn enzovoorts. De putten en krassen waren nog tot daar aan toe, maar die lelijke kringen, die ik er op geen enkele manier uit kreeg, zagen er niet uit. (alles geprobeerd! van allerlei oliën tot strijken met keukenpapier). In een poging e.e.a. te verdoezelen bestelde ik bij Bellebien een afneembaar, op maat gemaakt tafelkleedje: zwart met witte stippen. De meningen over dat kleedje waren verdeeld. Sommigen vonden het prima, anderen afgrijselijk. Na een paar jaar haalde ik daarom m´n originele tafelbedekking weer van zolder: een antieke kamelenzak. Wederom tot afgrijzen van die en gene, maar tot goedkeuring van met name Willem. Die was nogal aan die zak gehecht :-). Het nadeel van deze tafelbedekking was, dat die niet over de hele tafel hing en de kringen, putten en krassen dus deels weer zichtbaar waren.

Afijn. Ik ben de moeilijkste niet. Ik had ooit iets gelezen van een bedrijf hier in de buurt, dat oude meubels weer als nieuw maakt en ik dacht steeds: daar moet ik eens achteraan gaan. Als die tafel een nieuwe laklaag of wat dan ook zou krijgen, kon hij nog prima mee. Maar omdat het geen prioriteit had, ging het een beetje op de lange baan.

Het liep allemaal anders.Vorige week waren Maria en ik een lading spullen bij de Kringloopwinkel gaan brengen en kregen daar een koffie-muntje voor. We besloten even een rondje door de winkel te maken en daarna een bakkie koffie te doen. En zoals dat weleens gaat: we liepen tegen wat interessante spulletjes aan. Een pracht van een fluitketel voor maar 3,95. Aangezien mijn wit gelakte ketel aardig lelijk aan het worden was, namen we de ketel mee. Mooie vervanging.

Ook gingen er wat kopjes in onze mand, een paar skeelers voor Henk, een reserve-broodbakmachine voor de workshops en nog wat kleine, fijne, nodige zaken.

We liepen over de meubelafdeling. Niet dat ik speciaal ergens naar op zoek ben, trouwens. Maar ineens viel ons oog op een echt mooie salontafel. Oh, ja! Die zou mooi staan bij ons! Heel donker hout, mooie maat, nagenoeg geen beschadiginen, heel stevig. Prijs: 65 euro. We namen wat foto´s om aan Willem te laten zien. Als de tafel er zaterdag nog zou zijn en Willem zou hem ook mooi vinden, was hij voor ons!

Zaterdag gingen Willem en ik daarom naar de Kringloopwinkel. Het was best druk, want het was de Dag van de Kringloop, voor als je dat gemist had ;-). De tafel was er nog! En Willem vond hem ook mooi. Wel moesten we allebei slikken bij het idee, dat onze oude, vertrouwde salontafel dan weg zou gaan. Gek, hoe je toch aan zo´n meubelstuk gehecht kan zijn juist vanwege putten en krassen! In gedachten zagen we de kinderen als peuter aan de tafel staan...Daar word je accuut weemoedig van. Maar ja. Die herinneringen blijven er ook wel met een nieuwe tafel, spraken we elkaar moed in.

We waren wel heel dom: ik had m´n portemonnee niet bij me en Willem z´n pasje zat niet in zijn portemonnee. Gelukkig konden we de tafel wel voor een paar uur reserveren. En eigenlijk kwam het nu nog mooi uit ook. Ik haalde m´n portemonnee en we laadden meteen onze oude salontafel in de auto. Paste precies! De oude tafel werd bij het afgiftepunt van de kringloopwinkel ingeleverd en de nieuwe tafel sjouwden we aan de voorkant eruit. We hadden nog een leuke meevaller ook. Vanwege de Dag van de Kringloop was de tafel afgeprijsd: van 65 euro voor slechts 45! Ik kan je vertellen, dat we voor onze oude tafel méér neergeteld hebben. Heel wat meer zelfs...

Thuis plakte Willem viltjes onder de tafelpoten en stofte ik het geval keurig af. Voor het ´hij is van ons´-gevoel haalde ik er een waslap over. Oh, wat ben ik blij met de nieuwe aanwinst! Leuke bijkomstigheid: iedereen vindt hem mooi en er hoeft géén kleedje over. Ha, ha, dat scheelt discussie :-).

Wat is ´huishouden´ een breed begrip!

De afgelopen dagen heb ik weer fijn verder gewerkt. Het huishouden kwam in alle facetten voorbij. Wat nou sleur!? Dat slaat nergens op. Weinig beroepen die zoveel variatie kennen ;-).

Sinds 2001 heb ik een weckketel. Toetertijd was je ongeveer een fossiel, als je je met zulke zaken bezig hield. Maar ik zag er wel wat in: groenten en fruit inslaan in grote en vooral goedkope partijen en dan alles door wecken te bewaren voor dure tijden. Het was lastig om aan informatie te komen. Op internet vond je daarover nagenoeg niets. In mijn omgeving kende ik niemand die weckte. Maar met het officiële Weck-boek en vooral door ´gewoon doen´ kwam ik een heel eind. Ik ontdekte wat we lekker vonden uit de weck, of wat we juist niet te hachelen vonden (spruitjes, bleh!). Ik ontdekte ook wat eigenlijk nooit mislukte, of wat juist lastig te wecken was (erwtensoep!). Ik was de eerste jaren na de aanschaf van m´n ketel heel fanatiek. De laatste jaren was het wecken op een wat lager pitje komen staan. Als de weckketel een keer of zes per jaar uit de krochten van de garage opgediept werd, had je het wel gehad. Nu echter die garage zo lekker opgeruimd is en en overzicht over de weckvoorraad en de pottenvoorraad volledig terug is, heb ik het wecken weer met plezier opgepakt. Want wat is het toch handig om van alles en nog wat zo voor het grijpen op de plank te hebben staan! Deze week heb ik voor het eerst in jaren ook weer eens rundvlees geweckt. Om te beginnen maar twee porties. Maar er gaan er vast nog vele volgen. Vroeger nam ik zulke potten vlees wel mee op vakantie. Echt handig. Ook handig: met het vlees in de potten houd ik ruimte in m´n vriezer over voor andere zaken. Raar dat het zo lang moest duren om daar opnieuw achter te komen :-).

Ook de Hooimadam werd weer uit de kast geplukt. Daarin heb ik van een restant melk lekkere dikke yoghurt gemaakt. Wat geniet ik van die ouderwetse, simpele bezigheden!

Maar ook nieuwe dingen vind ik altijd leuk. Al is het maar een nieuw recept. Zo kwam ik op FB een leuk idee tegen om vers bladerdeeg op te maken. En laat ik nu óók vers bladerdeeg in de koelkast hebben liggen, wat tegen de datum zat. Ik besloot saucijzenrollen te maken. Daarbij kon ik meteen de 4 braadworstjes opmaken, die óók nog in de koelkast lagen. Die waren van een aanbieding van vorige week en niet opgegaan. Het vel bladerdeeg sneed ik doormidden. Op elke reep drukte ik de inhoud van twee worstjes uit. Ik vouwde het bladerdeeg terug, kwastte er wat losgeslagen ei overheen en, hup, daar gingen de saucijzen de oven in. Wat was dat lekker! Nooit eerder gedaan en toch zó gemakkelijk.

Maria en ik hebben ook het 100-zakken-en-dozen-project weer van stal gehaald. We hadden nog 31 stuks te gaan en het is toch al oktober. We moeten nog opschieten om de 100 dit jaar te halen!

Op de tweede verdieping stond al jaren een kast zonder deuren hinderlijk te zijn. In die kast lag een grote voorraad Fischer Technik. Jeugdsentiment van Willem. Voor wie het niet kent: dat is soort technisch speelgoed wat leuk is voor jonge en oude techneuten. Willem heeft al dat zuinig opgespaarde spul nooit weg kunnen doen. Heel af en toe kwam het nog weer eens voor de dag en werd er iets mee gemaakt. Maar nu ging het toch weg. Naar Wim. Die ziet er wel iets in. Hij is ook de meest technische van alle kinderen en vindt het leuk om op zíjn beurt weer met z´n kinderen er dingen mee te maken.
We besloten dat we de kast helemaal leeg zouden maken en dat we hem daarna zouden afvoeren. Weg met dat obstakel!

Zo gezegd, zo gedaan. We zijn er wel even zoet mee geweest. Maar het is gelukt! Er ging héél veel weg:

Een hele stapel Fischer Technik-dozen.

En nog veel meer Fischer Technik!
Telt als 2 stuks in ons project.

Allemaal spullen die naar de kringloop mochten.
Deels uit de kast, deel uit Maria´s kamer.
Weer twee!

Twee Stokke kinderstoelen.
Stokoud! Namelijk uit 2001.
Zo oud, dat onderdelen niet meer geleverd worden.
Naar de kringloop dan maar.

En als laatste de kast zonder deuren.
Woog niets, maar was best wel groot
om door twee kleine dames
twee trappen afgesleept te worden!

Al met al vonden we dat we wel weer 6 centimeter van het meetlint mochten knippen. En daarmee staat de teller op 75 stuks! Nog 25 te gaan. En volgend jaar willen we wéér 100 zakken of dozen doen. Sssssst.

Oh, genieten van de ruimte die we op de overloop kregen!

Vanmiddag ben ik gezellig gaan voorlezen in groep 8, waar Henk in zit. In het kader van de Kinderboekenweek was er deze middag voorleesmiddag. Ouders en grootouders konden zich opgeven om in een klas te komen voorlezen. Voor groep 8 is er nooit zoveel animo. Dat weet ik van voorgaande jaren. Ook nu bleek ik weer de enige die zich voor deze groep had opgegeven. Niet erg hoor. Ik zou gewoon wat langer voorlezen.

Ik zocht naar een passend boekje. Iets wat spannend was, inhoud had, niet kinderachtig was... Ik vond een oud verhaal in de boekenkast, wat me wel wat leek: Dertien ogen, of een wonder Gods. Het taalgebruik was ietwat oubollig, maar dat zou wel lukken in groep 8, dacht ik. En inderdaad was dat geen enkel probleem. De kinderen hebben werkelijk een half uur lang aan mijn lippen gehangen. Echt leuk!

Vanavond kwam Hans weer thuis. Hij was vier dagen weggeweest. Hans doet een opleiding voor European Tree Worker.  Die opleiding is in Arnhem en deze week waren er vier praktijkdagen. Omdat zulke dagen best vermoeiend zijn en Arnhem toch meer dan 100 kilometer bij ons vandaan is, had hij een goedkoop hotelletje geboekt. Voor 7 tientjes zat hij voor 3 nachten gebeiteld en had er nog ontbijt voor ook. Het was heerlijk, dat hij weer binnenstapte, want hij rook zó lekker naar BOS! Hij had deze week vooral geleerd hoe je veilig en goed bomen kapt en had er zo´n stuk of 30 omgezaagd. Wat een productie!

Van de week moest Willem voor z´n werk naar Deventer en toen is hij op de terugweg er even langs gereden. Leuk!

En zo gebeurt er weer van alles in ons gezinnetje. Het zijn dagen vol afwisseling en het is nooit saai!

Nieuws over de workshops ¨Bak je eigen brood¨

Gisteren heb ik ein-de-lijk de agenda voor de workshops ¨Bak je eigen brood¨ gevuld. Dat had ik best al wel eerder gewild, maar er kwam maar steeds niets van. Er gaat hier nog altijd aardig wat tijd zitten in artsen/therapeuten-bezoekjes. En uiteraard gaat dat voor.

Maar goed. Ik had dan toch 6 workshops gepland voor elk 10 deelnemers. Totaal 60 plaatsjes.

Gisterenavond laat hebben we via de nieuwsbrief laten weten, dat de agenda online stond. Al meteen begonnen de aanmeldingen binnen te stromen. En nog voordat de ochtend voorbij was, waren alle 60 plaatsjes bezet. Leuk natuurlijk voor die mensen, die een plaatsje hebben. Ook leuk voor mij, dat ik niet tegen lege stoelen mijn verhaal hoef af te steken. Maar NIET leuk, voor al die mensen, die achter het net visten :-(.

Eerlijk gezegd, dacht ik, dat zo langzamerhand de animo voor deze workshops wel een beetje zou opdrogen. Maar niets is minder waar. Ik ga dan ook proberen om vanaf DV januari nóg een serie workshops te geven. Schrale troost misschien, voor degenen voor wie het nu niet lukte om in te schrijven. Het lijkt nu nog heel ver weg. Maar heus, voor je weet is het zover!

Herfst-bezigheden

Ik ben heerlijk bezig met herfstklusjes: verwerken van oogst en wat nieuwe handwerkjes. Gezellig, nu het kouder wordt en de avonden langer!

Vorige week maandag had ik nog weer het één en ander bij de groenteboer van de markt meegenomen. Of eigenlijk: ze hadden gewoon m´n auto volgeladen :-). ¨Nog even,¨ zei ik, ¨dan gaat het net als bij de nieuwe Albert Heijns: dan rijd ik weg en wordt meteen het geld van m´n rekening geschreven.¨ Ha, ha.

Pas dinsdag had ik tijd om eens te kijken, wat er zoal in m´n auto lag en om te bepalen wat er snel verwerkt moest worden. Ik kwam een doos tegen met erg rijpe handperen en een paar kilo niet-meer-zo-mooie winterpeen. 

De peren zocht ik uit. Ik hield een flinke hoeveelheid over, die prima geschikt was om te ontsappen. Dat doe ik in m´n ontsapper op mijn weckketel. Heel simpel: peren wassen, in de ontsapper doen, water in de ketel doen, knopje van de ketel op ontsappen zetten. Na verloop van tijd loopt het sap vanzelf uit de peren.

Een paar liter deed ik in flessen. Die hebben de zaterdag niet gehaald. Wat was dat heerlijke sap! De rest ging in een wijde pan op het gas om in te koken tot stroop. Je houdt er niet veel van over en je moet het dus alleen doen als je (bijna) gratis fruit hebt. Maar dan héb je wel wat! Oh, zoooo lekker. Helemaal puur en dus ook zonder toevoegingen.

De winterpeen besloot ik te wecken. Lekker makkelijk voor hutspot. Ik maak dat graag met draadjesvlees en de uien gaar ik bij het vlees. Dan is het handig om de peen alvast kant-en-klaar op de plank te hebben staan.

Ik schilde de peen met de dunschiller, sneed alles in blokjes, kookte die 5 minuten en daarna schepte ik de potten vol, om ze te wecken. Het leverde me 4 literpotten op. Leuke aanvulling voor de weckvoorraad.

Bij de groenten- en fruitvoorraad zaten heel veel cherry-tomaatjes. Alles bij elkaar wel 10 kilo!

Wat zou ik daar eens mee gaan doen? Ik heb al aardig wat potten basis-tomatensaus op voorraad staan. Zou ik er nu dan eens tomatenketchup van maken? Ja, leuk! Ik maakte de ketchup volgens het recept van Diana.

Ik deed de ketchup alleen niet in schroefdekselpotjes, maar in weckpotjes. Ik weckte alles nog een half uurtje op 80 graden. Zo weet ik zeker, dat de ketchup heel lang goed blijft. Of die voorzorgsmaatregel nu echt nodig was? Nee! Inmiddels ben ik erachter, dat die ketchup hier verdwijnt als sneeuw voor de zon. Man, man, wat is dat lekker! Ik hoop, dat ik binnenkort nog maar tegen een goedkoop partijtje tomaten aanloop ;-).

Intussen kwamen donderdag ook de wolletjes binnen, die ik bij het Het Wolhofje had besteld. Oh, leuk! Ik kon het niet nalaten, om meteen even een beginnetje te maken. Ik had twee bollen wol besteld, waarvan je een rechte sjaal met franjes kunt maken. Dat is een heerlijk haakwerkje.

Daarnaast had ik van dezelfde wol, alleen in een andere kleur, 1 bol besteld om er een kolsjaal van te breien. Dat blijkt gewoon 1 recht, 1 averecht te zijn en is dus een perfect werkje om op rust te komen en je gedachten te laten gaan.

De houtkachel is ook al een paar keer aangeweest en zaterdag bakte ik gevulde speculaas. Zo wordt de herfst vanzelf leuk ;-).