Zomervakantie 2025

Maandag was het eindelijk zover. We gingen op vakantie. Wat had ik daar naar uitgekeken, zeg!

Kilometers maken

In de laatste dagen van Willem z´n vakantie hebben we heel wat kilometers gemaakt. Vooral op vrijdag. We verenigden op die dag het nuttige met het aangename en zagen zo ongeveer half Nederland aan ons voorbijtrekken :-).

De fair en kamperen!

Wat hebben wij prachtige, intensieve, hektische, mooie, bizarre fairdagen gehad, vorige week!

Koningsdag 2023

Koningsdag begon voor ons op woensdagavond: het Oranjeconcert van Terdege! Wat had ik daar een zin in! Temeer daar we zo´n drukke tijd achter de rug hebben.

En weer aan het werk :-)

Onze vakantie zit er weer op. Zaterdagochtend braken we de tenten weer af en ruimden alles netjes op. Hopelijk hoeft het nu geen drie jaar te duren, voordat we weer kunnen gaan kamperen! Wat hebben we er weer van genoten. Zelfs het opruimen is leuk. Het is een soort ritueel. Alleen was het wel een erg warm klusje, zodra we in de volle zon bezig waren. 

Luieren, wandelen en wokken

Vandaag was het al de laatste dag van onze vakantie. Morgen hopen we weer op huis aan te gaan. Het was een fijne dag.

Kamperen

Kamperen met z´n drieën is een nieuwe ervaring voor ons. Waren voorheen onze vakanties halve volksverhuizingen, het heeft nu wat dat betreft niet veel meer omhanden.

Na een zeer intensieve week eindelijk geland

Wat zaten wij in een enorme rollercoaster. Echt absurd! En dat een hele week lang.

Zomervakantie 2018, dag 30 t/m 33; tijd voor samen

Dinsdag hebben Maria en ik de aardbeien-voorraad verder weggewerkt. Daarna was het tijd voor andere klussen. Willem en ik wilden woensdag en donderdag met z´n tweetjes op stap en ik wilde de boel toch enigszins acceptabel achterlaten. Dus werd het dinsdag vooral een was- en opruimdag. Ook in de shop moest er opgeruimd worden. M´n kruidenrekje was van ellende uit elkaar gevallen. Ik had het rekje ooit voor 4,50 bij de kringloop gekocht. Het was al verschillende keren gerestaureerd. Maar de ergernis over steeds weer een kapot rekje was nu zó groot, dat ik een nieuw rek wilde. Meteen ook een wat groter exemplaar, want m´n kruidenassortiment is in de loop der tijd ook uitgebreid. Al verschillende keren had ik bij de Xenos naar de bakkerskarren gekeken. Dat leek me wel wat! Dus op naar de Xenos. Ik vroeg om het grootste model, maar dat bleek niet meer voorradig. Ik mocht wèl het showmodel meenemen. Prima hoor. Ik kreeg er een leuke korting op en ik bedacht hoe fijn het was, dat ik nu niet zelf hoefde te schroeven. Met een opgeklapte achterbank paste het geval wel in m´n auto. En thuis gekomen kon ik het rek direct vol leggen. Hè, wat fijn!

De dag vloog om met al die verschillende karweitjes. De was was niet klaar. Maar dat was niet erg. We zouden woensdag pas om een uur of 10 vertrekken. En als je dan om 5 uur opstaat, heb je toch mooi nog een paar uurtjes ;-).

Voor Maria was woensdag ook een bijzondere dag. Ze begon die dag aan haar baantje als vakkenvuller bij Albert Heijn. Ze moest van 10 uur tot 12 uur werken. Juist toen ze weg was, gooiden Willem en ik een tandenborstel, handdoek, schoon goed en ons schaap in de auto en waren we ook klaar voor vertrek. Maar eerst gingen we nog even langs postnl, om de laatste webbestellingen weg te brengen. En natúúrlijk konden we het niet laten om meteen even aan de overkant bij Albert Heijn naar binnen te lopen. We waren nieuwsgierig, of we Maria zouden zien. En jawel hoor :-).

Ha, ha, leuk hoor!
We kochten meteen nog het één en ander voor onderweg en voor de lunch. En eindelijk gingen we dan toch op pad, richting Susteren.

De tent stond er nog, hoor! Als een huis(je). We sloten het koelkastje aan, pompten het luchtbed op, legden het schaap erop, zetten heel tuttig het tafeltje en twee stoeltjes voor de tent. Ha, ha, we beginnen al aardig op een setje senioren te lijken :-).

En toen hadden we zomaar de hele middag voor onszelf. Wat zouden we eens gaan doen? Ik had een oud VVV-gidsje van Zuid-Limburg in m´n tas gestopt en neusde daar wat in. ¨Zullen we naar Valkenburg gaan,¨ stelde ik tenslotte voor. Ja! Dat leek ons allebei wel leuk.

Min of meer op de bonnefooi reden we er naartoe. We parkeerden onze auto net buiten het Centrum en liepen de stad in. WOW! De Zaanse Schans is er niets bij! Wat een drukte! Wat een toerisme! En vooral: wat een eterij! Het was terras na terras. En overal zaten mensen te eten en te drinken. Pffff.

We hingen een beetje de toerist uit. Keken eens hier, keken eens daar.

In de verte zagen we een ruïne. En ook op de bordjes was het aangegeven: Kasteelruïne. Het leek ons leuk om daar eens een kijkje te gaan nemen. De ruïne zag er indrukwekkend uit en we kochten kaartjes om hem te bezichtigen. Daar kregen we geen spijt van.

We bleven tot aan sluitingstijd. Daarna stortten we ons weer in de drukte van het stadje. We hadden dorst gekregen en liepen een ijssalon binnen. We hadden wel zin in een milkshake. Maar dat bleek een soort van avondvullend programma...
Ik bestelde eerst een milkshake watermeloen. ¨Dat is er niet meer,¨ prevelde het meisje achter de toonbank. ¨Doe dan maar citroen,¨ zei ik. Willem koos voor banaan. Na een poos wachten kwam het meisje de keuken uit en lispelde, dat het citroenijs te hard was om er milkshake mee te maken. Hè, jammer. In de andere smaken had ik geen trek. Nou ja, dan maar een flesje koude cola, besloot ik. Intussen ging het meisje aan de slag met Willem z´n bestelling, de banaanmilkshake. Er kwam nog een  meisje bij helpen. Het bleek iets verschrikkelijk moeilijks, geloof ik. Afijn. Na minstens 20 minuten wachten kreeg Willem te horen, dat ook zijn milkshake niet te maken was. Nu vanwege een kapot apparaat. Nou, dan maar een ijsje, besloot Willem.
Het was allemaal niet zo erg, hoor, om te wachten. Ten eerste hadden we helemaal geen haast. En ten tweede keerde iemand zich naar ons om en begon een praatje. Bleek een bloglezeres te zijn. Blijft grappig, om zomaar herkend te worden :-).

En nu? Lekker eten. Maar níet op die overvolle terrasjes in de stad. Daar hadden we echt helemaal geen zin in. Ik had een leuker plannetje: Ingrediënten kopen bij de supermarkt vlakbij de parkeerplaats waar de auto stond en dan fijn in de tent een diner voor twee koken. Zo gezegd, zo gedaan. Heerlijk om alle tijd zomaar aan jezelf te hebben. Samen te kiezen wat je gaat eten. En dan via de toeristische route van Valkenburg naar Susteren rijden. Mooi was dat!

We zaten pas om 20.00 uur aan ons diner. Genietend van het buiten zijn, van de stilte, van het heerlijke eten, van elkaar.

We namen de tijd om wat te lezen en te praten. En gingen lekker op tijd onder ´t schaap. Ik zei het toch al? Setje senioren :-).

En we sliepen de volgende morgen nog uit ook. Wat word je lui van vakantie vieren!

Op ons gemakje zaten we aan het ontbijt. Grappig dat camping-leven. Dan zit je in de ochtendzon voor je tent te ontbijten en ondertussen zie je her en der camper-deurtjes en voortenten opengaan. En al die mensen gaan hetzelfde doen: op het gemakje ontbijten. Op ons veldje waren alleen maar senioren-stellen, op één gezinnetje met kinderen na. Het was echt super rustig!

Tijdens het ontbijt dachten we erover na, hoe we het verder deze dag zouden doen. De tent was prachtig droog en dus besloten we om hem na het ontbijt maar af te gaan breken. Daarna nog een douche nemen en dan zou het vast al wel tegen twaalven lopen. Dan hadden we nog de hele middag om iets leuks te gaan doen.

Het opruimen van de tent ging gesmeerd. Echt een werkje om samen te doen en niet met een horde kinderen om je heen. Best gelopen, zo dus!

Alles werd echt keurig opgeruimd, zodat het meteen voor de winter opgeborgen kon worden. We namen er de tijd voor om alles schoon te maken. Het was gewoon leuk werk!

Maar ook warm! De zon was doorgebroken en hier in het Zuiden zou het deze dag gewoon weer 30 graden worden. Toen alles in het aanhangwagentje zat, was het heerlijk om te gaan douchen. En ja hoor! Het was 6 minuten voor 12, toen we kant-en-klaar waren voor vertrek.

Terwijl Willem het aanhangwagentje op de parkeerplaats stalde, ging ik afrekenen. Het karretje lieten we staan om later die dag op te halen en we vertrokken naar Maastricht. Daar waren we nog nooit geweest, behalve dat we er weleens doorheen gereden waren.

We parkeerden onder Het Vrijthof en keken, eenmaal bovengronds, meteen onze ogen uit.

Wat een enorme stad dit!
We gingen zonder plan lopen. Liepen hier en daar een winkel binnen. Kwamen bij de Maas en liepen over een brug naar de overkant. Daar was méér van hetzelfde. Winkels, winkels, winkels. We vonden het heel veel op Dordrecht lijken, qua sfeer enzo. Alleen was dit véél groter. En heel andere mensen, natuurlijk. Alleen al dat taaltje ;-).

We kochten wat dingetjes voor het thuisfront en liepen via de brug weer terug. Voor het mooi was het te warm, nu. We hielden het zo langzamerhand voor gezien, toen we voor de vierde keer een Kruidvat, Holland&Barret enzovoorts gepasseerd waren. Nou ja, de Kruidvat liepen we dan toch even in. Daar kun je tenminste voor een normaal bedrag koud water kopen: 0,50 voor een flesje.

We zochten de auto weer op. Willem wilde graag door één of andere nieuwe tunnel rijden. En dat bleek richting Luik te zijn. Daar zijn we ooit, minstens 20 jaar geleden, eens geweest. Toen was het maar een armetierige stink-stad. Maar daar schijnt één en ander veranderd te zijn. We wilden er nog weleens een kijkje gaan nemen. Zover kwam het echter niet. Onderweg kwamen we andere mooie plaatsjes tegen. Ook goed.

We stopten bij een bakker om nog een Limburgse vlaai voor thuis te kopen en hadden ineens allebei het gevoel, dat het goed was zo. We gingen de aanhangwagen ophalen en naar huis. We verlangden weer naar de kinderen. Leendert was inmiddels ook thuisgekomen uit Georgië. En Dirk, Trijnie en Maria zouden thuiskomen van hun minitripje naar Oostende. Tijd voor koffie met vlaai aan de Karper, dachten we zo! We gunden ons zelfs geen tijd meer voor avondeten en hielden het op een zakje noten voor onderweg.

Het leek wel of we twee weken weggeweest waren, in plaats van twee dagen, toen we eenmaal Alblasserdam weer binnenreden. Het was fijn geweest!

En vandaag? Is alles weer zo´n beetje gewoon. Ik ben aan een was-marathon begonnen. Vanavond was er gewoon een prakkie met wortels en vis. En na het avondeten ben ik naar de bieb gegaan. Ook Henk kwam terug van vakantie. Alle schaapjes zijn weer in de stal.

Zomervakantie 2017, dag 40; dienend bezig

Het was een dag van dienend bezig zijn.

Willem stelde gisterenavond voor om mee te gaan naar zijn moeder, als ik de kous ging aantrekken en het prikje ging geven. Dat vond ik fijn. Dan konden we de dag samen beginnen en ook meteen een kopje thee drinken bij moe.

Toen we inderdaad vanmorgen bij moe aan de thee zaten, kregen we een appje van Maria. Zij was deze week met 5 vriendinnen nog een midweek kamperen op een camping in Woudenberg. Dit doen de meiden nu voor het derde jaar. Het is best bijzonder, deze meidenvriendschap. Ze zijn een hecht clubje wat sinds de basisschool met elkaar optrekt. Na de basisschool zijn ze op verschillende scholen (en nivo´s) in het voortgezet onderwijs terecht gekomen. Toch bleven ze met elkaar in contact. Hoe mooi is dat!

Willem zou vanmiddag naar de camping gaan om Maria en Noah op te halen en ook een vracht gemeenschappelijk gebruikte spullen, zoals stoelen, een tafel, een koelkastje enzovoorts mee te nemen. Maria voelde zich echter niet lekker en vroeg of ze eerder gehaald kon worden. Ter plekke bedachten Willem en ik om dan meteen maar te gaan rijden. Op zich kwam het wel mooi uit, want nu kon ik mee. Als Willem vanmiddag was gegaan, had dat niet gekund. Zulke autoritten zo met z´n tweeën zijn altijd fijne gelegenheden voor een gesprek.

We reden naar huis voor de tankpas, ik slingerde nog een was aan en gaf instructies aan de kinderen die thuis waren. Op naar Woudenberg!

Op de camping waren de meisjes hard bezig met opruimen en inpakken en wij hielpen een handje mee. Het was nog een gepuzzel om alles in de auto gepropt te krijgen. Maria en Noah zaten tegen elkaar geplakt op de achterbank naast de koelkast en met hun voeten op slaapzakken. Zelf zat ik met mijn knieën in het dashboardkastje. Ha ha. Halverwege zijn we bij een tankstation gestopt. Willem en ik hadden nog niet ontbeten en waren behoorlijk flauw na enkel dat kopje thee bij moe. We namen koffie en een broodje en de meisjes kozen ook iets uit om te eten en te drinken. Best leuk zo´n stop bij zo´n druk benzinestation met een AH To Go. Altijd leuk om ´mensen te kijken´ toch ;-)?

We kwamen tijdens een vreselijke stortbui thuis. We hadden een dienende bezigheid als taxi gehad. Maar het was beslist geen onaangename dienstbaarheid!

Mijn volgende dienst deze dag was van een andere orde. Trijnie had een afspraak in een kliniek om spataderen te laten laseren. Ze is echter nogal flauwvallerig en zag er daarom best tegenop. Tot haar opluchting zou ik met haar meegaan en mocht ik bij wijze van uitzondering zelfs mee in de behandelkamer. Ja, je maakt als moeder echt van alles mee :-).

Voordat het zover was dat Trijnie me zou komen ophalen kon ik nog precies de webshopbestellingen inpakken. Willem zou ze vandaag voor me naar het postkantoor brengen.

Toen we in de kliniek aankwamen, was Trijnie meteen aan de beurt. De dokter wilde nog even zeker weten, of ik er wel tegen zou kunnen. Ja hoor, geen probleem. De arts was super aardig en leidde Trijnie geweldig goed af, door naar haar vakantie te vragen en over zijn eigen vakantie te praten. Tijdens het verdoven mocht ik naast Trijnie staan, zodat ze in mijn hand kon knijpen. Toen het laseren begon, moest ik op een stoel aan het voeteneind gaan zitten. Het ging allemaal super goed en snel. En in no time werden de groene kleden weggehaald, werd het wondje afgeplakt en werd de steunkous aan getrokken (wat heb ik toch met kousen de laatste weken ;-)).

Trijnie moest nog even een kwartiertje in de wachtkamer zitten om te kijken of het goed bleef gaan. We kregen koffie en er moest nog een formulier ingevuld worden. En dat was het dan.

Om te vieren dat het zo goed gegaan was en omdat Trijnie me graag wilde bedanken gingen we de stad in om ergens koffie te drinken. Lekker met een taartje erbij. Echt feestelijk hoor! Nu we toch in de stad waren, liepen we nog even wat winkeltjes in en uit. Ik kocht een zakje thee bij zo´n Simon Levelt koffie- en theezaakje. We keken onze ogen uit in een leuke brocante winkel. Ik paste een jas bij de H&M. We zochten naar een jurk bij een winkel in tweedehandskleding, waar mijn zus me over getipt had (Helaas was die jurk gisteren verkocht). Al met al was het echt even een heerlijk moeder-dochter uurtje en dus ook al geen onaangename dienstbaarheid :-).

Ik was pas om 18 uur thuis. Moest toen nog wel eten klaarmaken. Kip Tandoori stond er op het menu. Lekker met gewokte spercieboontjes.

Na het eten ben ik even gaan liggen. Helaas had ik wéér hoofdpijn. Jammer dat ik daar de laatste tijd zoveel last van heb. Maar ja. Ik heb een avond rust genomen. Heb zitten lezen en verder niets. Nog een paar dagen, dan beginnen de scholen weer. Weliswaar in etappes, maar toch. Dan komt er weer wat meer regelmaat in het dagelijkse leven. Op zich is dat altijd wel goed voor een mens. Maar eerlijk gezegd ben ik de vakantie nog lang niet beu...

Dag 36: trouwjurk, kamperen en Willem z'n laatste vakantiedag

Zaterdag, dag 36

Normaal gaan Willem en ik op zaterdagochtend altijd even een bakkie doen bij Willem z'n moeder. Maar vandaag moest Willem alleen. Ik ging met Trijnie op stap: een passessie van haar trouwjurk!

Eerst haalden we Trijnie's aanstaande schoonmoeder op en met z'n drieën reden we naar Hengeveld in Papendrecht. Hier worden trouwjurken helemaal op maat en naar jouw wens gemaakt. De trouwdatum gaat al opschieten. Nog maar een week of 10. Het is dan ook niet de eerste keer dat we naar Hengeveld gingen. Ergens in mei zijn Trijnie en ik samen geweest. Toen heeft Trijnie al haar wensen kenbaar gemaakt, zijn er jurken gepast en is de maat genomen. Een paar weken later zijn we voor de tweede keer geweest. Toen was er van katoen een zogenaamde pasjurk gemaakt. En nu gingen we voor de volgende fase: de jurk in het echie! Hij is nog niet af, hoor. Er kon nog van alles aangepast worden. En er moest nog wat gespeeld worden voor wat betreft de afwerking. Er werd uitgebreid de tijd genomen. Nóg eens gekeken, nóg eens overlegd, nóg eens gemeten, nóg eens gespeld. En na anderhalf uur was het zover, dat alles onderdelen van de jurk nauwkeurig onder de loep waren genomen en Lisette, van Hengeveld, precies wist hoe ze de jurk moest gaan afmaken.

Wat speciaal om zo met ons drieën met DE JURK bezig te zijn. Of eigenlijk met z'n vieren: Trijnie, de twee moeders en Lisette. Een gezellige vrouwen-aangelegenheid dus :-).

Ik had gegokt dat ik tegen één uur weer thuis zou zijn. En dat was ook zo. Mooi op tijd, want er stonden hier inmiddels een paar drukke kinderen in de startblokken voor een kleine week kamperen!
Maaike, Koos en nicht Hanna wilden de laatste schoolvakantieweek nog even goed besteden. Ze gingen kamperen op Old Putten in Elburg. Op deze camping kampeert Hanna ieder jaar met haar ouders, zo lang ze zich kan herinneren. Maar dit jaar was ze niet geweest en dat 'kon echt niet'. Koos had graag nog een weekje willen kamperen op de camping in Duitsland, waar hij in april stage liep. Maar z'n twee maten, die mee zouden gaan, zegden af en hij kon niemand anders vinden die met hem mee kon/wilde. En Maaike heeft de hele zomervakantie nog nergens gelogeerd/gekampeerd. Dus: met z'n drieën naar Elburg en alle wensen waren in één klap vervuld ;-).

Koos en Maaike waren zo goed als klaar met inpakken. Ik heb me nergens mee bemoeid. Het is goed voor hen om zèlf te denken, zèlf fouten te maken, zèlf te leren. Als ze later op de camping iets zouden missen, zouden ze het zelf moeten oplossen (vragen aan andere kampeerders of aan de beheerder). Het enige wat ik heb gecontroleerd is, of ze de tent bij zich hadden. Anders wordt het wel erg moeilijk kamperen :-).

Even na enen werd Hanna door haar vader gebracht. Ook al met de nodige bagage natuurlijk. Er gingen zelfs nog twee fietsen mee. En daar gingen we dan: met z'n zessen in één auto gepropt (Henk ging ook mee).

Onderweg zagen we flinke buien. We checkten Buienradar en, oei, het zag er juist in de omgeving van Elburg niet best uit. We hoopten, dat we de tent toch enigszins droog konden opzetten. De stemming werd er in elk geval niet minder om. Wat hadden die kinders er een zin in!

In Elburg regende het inderdaad. Maar gelukkig geen hoosbui. Het was zomaar een mild regentje. We regelden de inschrijving bij de receptie in de pipowagen en reden het terrein op, naar de toegewezen plek.

Willem en ik kennen de camping ook. Bijna alle zomers dat mijn zus met haar gezin hier kampeerde, gingen we wel een dagje op visite. Vaak ging ook één van onze kinderen mee kamperen. En één keer hebben we er een nachtje geslapen. Maar dat was niet zozeer vanwege de gezelligheid. Evenmin was het gepland. Het was toen onze Hans op de eerste dag dat hij op de camping was, viel en zijn arm brak. Hij moest toen in het ziekenhuis in Zwolle geopereerd worden en wij zijn toen uiteraard direct naar hem toe gegaan. Nu maar hopen, dat er deze week niets gebeurt.

De tent werd opgezet. Ze hadden Jan z'n tent bij zich. De tent waarin Willem deze week met Henk en Jan in Ouddorp had gekampeerd. Willem had dus verse ervaring bij het tent-opzetten. En Hanna is door 12-jarige kampeerervaring gepokt en gemazeld. Het duurde dan ook niet lang, of de tent stond. Toen alles nog eens drie keer was gecontroleerd (door Willem) en alle spullen droog in de tent stonden, was het voor Willem, Henk en mij tijd om te vertrekken.

Dag kinders, veel plezier.

Het was later geworden dan gedacht. En Henk was een beetje mierig. Wij hadden hem meegenomen, met de belofte dat het 'leuk' zou worden. Dat hij lekker op de camping zou kunnen spelen enzo. Maar vanwege de regen was daar niets van gekomen. Eerst had hij anderhalf uur opgepropt in de auto gezeten en daarna nog een uur vanuit de auto toegekeken hoe de tent werd opgezet. Niet meteen 'leuk' dus. Ik bedacht een plan. Het was tenslotte ook Willem z'n laatste vakantiedag en er zat nog een laatste rest in de braspot.

Het plan: ik belde naar huis om te vragen wie er allemaal thuis zouden zijn om te eten. Dat waren er maar een paar: Maria, Jan, vriend Daan (die nog bij ons logeerde) en Leendert. Ik zei Maria dat ze naar de snackbar mocht gaan om patat en iets lekkers te kopen. Ze mochten zelf kiezen, wat ze maar wilden. Wij zouden dan onderweg wat eten en pas later op de avond thuis komen.

Henk vond het ook leuk: we zouden ergens gaan eten! Bij Harderwijk reden we de snelweg af. Er is daar een MacDonalds, maar er zijn ook andere restaurants. We keken op de borden. Er bleek keuze uit: de Mac, Pizza eten, of wokken. Vooruit. Het was Henk z'n feestje. Hij mocht kiezen. Het werd wokken. Oh la la. Hij weet wel wat hij kiest! Wat een onverwachts feestje werd dat voor ons drietjes! We hebben enorm genoten.

Wat hebben we al met al een een fijne vakantie gehad! Maandag moet Willem weer aan de slag. En zelf heb ik ook het nodig op mijn programma staan. Alles moet in orde gemaakt worden voor het komende schooljaar. Schoolspullen kopen, fietsen in orde maken/kopen, ov-kaarten in orde maken, gymspullen nalopen/kopen, regenkleding checken. Bleh. Het gaat toch echt langzamerhand richting einde vakantie. Hou op, schei uit. Ik wil er nog helemaal niet over horen ....

Dag 33: kamperen en goodbye

Woensdag, dag 33

Op deze dag gaat al vroeg de telefoon. Het is het telefoontje, wat we al een poosje verwachtten: de broer van mijn moeder, mijn ome Wim, is overleden. Verdriet en rouw in de familie. Het is de eerste uit het gezin van mijn moeder, die nu is overleden. Ome Wim is 85 jaar geworden. En hoewel hij geen deel uitmaakte van ons dagelijks leven (hij woonde niet bij ons op het dorp), is het toch verdrietig, dat hij er niet meer is. Mijn moeder vroeg me bij haar langs te komen, om de advertentie voor in de krant in orde te maken. Natuurlijk. Geen punt. Ik moest alleen eerst naar Dordrecht om Dirk en zijn maat Adriaan op de trein te gaan zetten.

Dirk en Aad doen een citytrip. Ze hebben een treinkaart waarmee ze door Europa kunnen reizen en er staan heel wat steden op hun lijstje. Alles is goed voorbereid, inclusief overnachtingen, bezienswaardigheden, benodigde informatie en kaartjes etc.

Eén ding ontbrak. Maar daar kwam Dirk nog achter al voor ik m'n auto gestart had. Z'n bergschoenen! Die moesten nog aan z'n backpack worden vastgemaakt. Toen was echt alles compleet. We reden naar Aad. Ook daar stond een enorme backpack (met bungelende bergschoenen) gereed. Op naar Dordt CS. Daarvandaan zouden ze eerst naar Amsterdam treinen. En als ze daar een paar uurtjes hadden rondgeboemeld, zouden ze naar Berlijn vertrekken. Leuk en spannend.

Dirk kocht in Dordt nog een OV-kaart om daarmee naar Amsterdam te reizen. En daar gingen de mannen dan! Goodbye!!

Snel reed ik naar mijn moeder. We zaten zo maar even aan de keukentafel te praten. En dat was goed.

Bij thuiskomst deed ik snel m'n huishoudelijke rondje. En daarna pakte ik alles in om naar Ouddorp te gaan. Want daar waren immers Willem, Jan en Henk fijn aan het kamperen! Ze zouden om 11 uur van de camping vertrekken en naar 'ons plekje' op de Brouwersdam gaan. Daar zou ik dan naar toe komen met de lunch. We zouden er dan nog maar weer een (kort) stranddagje van maken.

Ik had intussen al heel wat appjes met fotootjes en filmpjes van de kampeerders ontvangen. Later hoorde ik alle verhalen:

Ze waren gisterenavond rond half 8 op camping Brouwersdam aangekomen. Camping Brouwersdam is een spiksplinternieuwe camping, aan het begin van de Brouwersdam (aan de Ouddorp kant). Er was iemand bij de receptie die aanwijzingen gaf. Ze kregen een prachtig plekje toegewezen om hun tentje op te gaan zetten.

Jan ontpopte zich als een echte tent-opzetter! Binnen een uur stond alles er keurig strak bij.

Tijd voor iets lekkers en wat te drinken!

Tegen het vallen van de avond ging Willem met de jongens een wandeling doen. Ze wilden naar de vuurtoren lopen. Maar dat was veel te ver. Zeker voor Jan, die barrevoets was ;-). Evengoed was het wel leuk om toch een flink eindje om te gaan.

In de tent werden daarna de spelletjes gepakt. Nog heel lang hebben ze zitten Pim Pam Petten en Ganzenborden.

Eigenlijk wilden ze nog graag even douchen. Maar ze hadden te horen gekregen, dat de douches kapot waren. Er was alleen koud water. En een koude douche? Daar hadden ze geen zin in, hoor!

Dus rolden ze zich maar zo in hun slaapzakken. Ze hebben heerlijk geslapen. Tot half 9!

Er was een simpel ontbijt van ontbijtcrackers. De douches bleken inmiddels gemaakt. Hoera! Ze namen allemaal een lekkere, warme douche. Ik had een hele zak met munten voor de douche meegegeven, want soms ben je amper nat en dan is zo'n muntje al verbruikt. Maar dat was hier niet zo. Op één muntje kon je heerlijk en voldoende lang douchen.

De mannen gingen aan de slag om de tent weer keurig af te breken en op te ruimen. De slaapzakken, matjes, het luchtbed. Alles werd opgerold en in de auto gebracht. Het kamperen was echt een succes geweest. En wie weet gaan we/ze nog wel eens wat uitgebreider terug naar deze fijne camping!

Omdat het ontbijt wat karig was geweest, reed Willem eerst naar een benzinestation voor een bakkie koffie. Jan en Henk mochten een ijsje uitkiezen. En met een verse krant reed Willem weer naar het strand (hé dat rijmt ;-).

Ik ging later van huis, dat mijn bedoeling was. Maaike wilde namelijk graag mee, maar die wist niet, dat ik om 11 uur wilde vertrekken. Ze was met Koos naar de sportschool gegaan en onbereikbaar :-(. Maar goed, ze kwam weer boven water en om kwart over 12 reden we dan toch naar Ouddorp.

Brrr! Het was echt koud daar! Ik was blij met mijn thermoskan hete thee en mijn trui. Er vielen ook wat spatjes regen.

Maar niet getreurd. We smulden eerst van een heerlijke, verlate lunch. En al snel daarna begon het weer op te knappen. Het werd helderder en zonniger. De truien gingen uit. En nog weer wat later werd het zelfs warm! Het was nog een toer om de jongens om 4 uur zover te krijgen, dat ze in de auto stapten voor de terugreis. Een bak zoutjes voor op de achterbank was het tovermiddel :-).

We moesten vandaag heus op tijd weg. Ik wilde voor de hele meute eten koken en daarna zou ik Willem naar Schiphol gaan brengen.

En zo gebeurde.

Voordat we naar Schiphol reden, gingen we nog even bij mijn ouders langs. Willem wilde ook graag even persoonlijk condoleren en daar niet mee wachten tot hij DV vrijdagavond weer thuiskomt. Ook reden we nog even langs de supermarkt. Willem wilde haargel meenemen, maar wij hebben alleen van die familiepotten. Ik had natuurlijk een klodder in een potje kunnen doen. Achteraf was dat slimmer geweest. Ik kocht een dure tube gel (4,69), maar die is later op Schiphol zó de vuilnisbak in gegaan. Het was namelijk meer dan 100 ml. en dat is de max. O. Weer wat geleerd.

Afijn. Daar ging Willem dan. Op naar Manchester. Hij gaat daar voor een level 2 certificering van CMS Umbraco. Hij doet dat op eigen initiatief en niet via z'n werkgever. Vandaar dat het in de vakantie gebeurt.

Nog een keer goodbye dus, vandaag. Nog even en de familie heeft deze zomer zo ongeveer in heel Europa rondgezworven.

Van Dirk komen er inmiddels gave foto's uit Berlijn. Leuk om zo te kunnen meegenieten. Vanuit m'n eenzame tweepersoonbed, waar ik nu zomaar 3 nachten alleen in slaap :-).