Ballen in de lucht

Vorige week kregen we de sleutel van ons huis in Bleskensgraaf. Er moet héél veel gebeuren en we hebben niet al te lang tijd. Om precies te zijn: drie maanden. Vorige week is er vooral veel nagedacht en is er wat voorbereidend werk gedaan. Deze week wordt er écht gewerkt! En dat betekent, dat er nóg weer een bal in de lucht te houden is. Ik vind dat niet erg. Ik houd wel van wat reuring. Maar zo´n verbouwing en verhuizing is nu niet meteen routinewerk. Er komt enorm veel denkwerk bij kijken. En dat maakt het allemaal best spannend en het zorgt ervoor dat een deel van ´mijn hoofd´ dáár bezig is. Denkwerk is veel vermoeiender dan doe-werk. Of beter: ánders vermoeiender. Vanmorgen begonnen bij mij al vroeg de raderen te draaien. Dat houd je niet tegen. En nu, aan het eind van de dag, merk ik dat ik een vol hoofd heb, met hoofdpijn op de koop toe.

Er zijn heel veel puzzelstukjes, die gelegd moeten worden. Over drie maanden moet die puzzel af zijn. Wat voor puzzelstukjes dat zijn? Ik noem er een paar: contact met een keukenmeneer, contact met een vloerenmeneer, contact met een tekenmeneer, contact met een electriciën, contact met een loodgieter, contacten leggen met een stucadoor, met een schilder, met een gordijnenwinkel, met een houtworm/boktor-bestrijder.

werkoverleg

Onze Leendert is de spin in het web. Hij is de aannemer en is sinds deze week elke dag daar aanwezig en bezig. Ook Dirk en Hans en Koos en Henk zijn al bezig geweest. De keuken is gesloopt,

de kamer-en-suite-deuren in de woonkamer zijn eruit (en opgeslagen, want ze worden hergebruikt), de vloer in de gang is eruit,

in de huiskamer is stucloper gelegd,

maar die mag binnenkort weer verwijderd worden. Aanvankelijk wilden we het parket in de kamer sparen. Maar na verschillende deskundigen gehoord te hebben, wordt hoogstwaarschijnlijk die hele (houten) vloer eruit gehaald en vervangen door een betonnen vloer met isolatie en vloerverwarming. Ons huis heeft energielabel G. Dat is het slechtste wat je kunt hebben. Elke cent die wij besteden aan isolatie heeft direct nut. Het betekent niet alleen meer wooncomfort (ik ben toch al zo´n koukleum), maar ook besparing op de energierekening.

Wat doen we met het pleetje? Eerst zou het verplaatst worden. In het nieuwste plan blijft het waar het is. Yes! Stiekem vind ik het zo´n grappig oud pleetje :-) en wilde ik het graag zo houden.

Nog iets wat ik zo veel mogelijk in oude staat wil laten, is de kelder. Die is nog helemaal origineel, met pekelbad, oude (kaas)planken (die behandeld moeten worden tegen houtworm) en wit gekalkte muren.

Afijn. Werk genoeg dus en het gaat heel spannend worden, of wij echt aan het eind van het jaar er kunnen gaan wonen. Vooralsnog is dat het streven en staat er dus druk op de ketel.

Thuis gaat het gewone werk natuurlijk ook door. De was gaat behoorlijk stroef, nu ik niet meer buiten kan drogen. Even wennen om al die was weer in huis op te hangen. Vandaag heb ik voor het eerst de houtkachel op de dag aan gehad. Niet eens zozeer, omdat het koud was, maar vooral omdat het zo klammig/vochtig aanvoelde. Dat komt deels natuurlijk ook door de was die binnen hangt, deels omdat de luchtvochtigheid gewoon heel hoog is door alle regen. Het was heerlijk om even een paar uurtjes te stoken. Het huis voelt nu weer fijn.

Ik heb het druk met de webshop. Dat komt, omdat ik in de Landleven sta, die deze week uitkwam. Het is een reportage over brood bakken.

Er moest daarom dinsdag enorm veel ingepakt worden. Gelukkig heb ik daar hulp bij!

Labels

Er moest weer een aflevering voor de kookrubriek van Terdege afgeleverd worden. Daar was ik gisteren druk mee.

Maar er blijft zeker ook wel tijd over voor ontspanning. Dinsdagavond ben ik fijn naar de spingroep geweest. Sowieso zit ik de laatste tijd veel achter het spinnewiel. Daar word je zó rustig van. Terwijl mijn handen een draad spinnen, spin ik tegelijkertijd gedachten.

Zolang dat denk- en doewerk nu maar in evenwicht zijn, komt het wel goed :-).

Doen met wat er is

Doen met wat er is, is heerlijk! Het doet een beroep op je creativiteit en het geeft zó´n tevreden gevoel. Nu ik er weer heel bewust mee bezig ben, weet ik, dat dat gewoon de lifestyle is, die het beste bij me past. Niks ´back-to-basic-maand´! Ik blijf voorlopig lekker verder gaan zo :-). Het is bevrijdend om niet voor elk wissewasje naar de winkel te rennen. En fijn om zuinig te zijn op alles, zodat er niet onnodig geconsumeerd hoeft te worden, niet onnodig geproduceerd hoeft te worden, er geen energie hoeft te worden verspild enzovoorts. Het één hangt met het ander samen.

Een ladder in een panty? Gewoon 1 been eraf knippen en wachten tot je nóg een panty met maar één goed been hebt. Samen is dat weer 1 panty. Oke, met een dubbel ´broekje´. Maar wat maakt dat uit? Hoeft er mooi 1 panty minder geproduceerd, verpakt, vervoerd, betaald en uiteindelijk weggegooid te worden.

Restjes eten? Zuinig bewaren in de koelkast of de vriezer en later ergens in verwerken. Of ééns per week een restjesdag inlassen. Scheelt toch weer 1 maaltijd. Scheelt kweken van groenten, die verpakt, vervoerd, gekoeld, opgeslagen en betaald moeten worden.

Een winkelhaak in een broek? Een gat in een sok? Gewoon repareren natuurlijk! Dan kan alles twee keer zo lang mee en ook dat scheelt weer productie, vervoer, arbeid, opslag, geld, afval.

En zo kan ik nog wel even doorgaan. En dat doe ik ook. Niet met opschrijven, maar met gewoon dóen.

Ook deze week gingen we verder met (oude) voorraden opmaken. We hebben aardig wat bakmixen staan, die over de datum zijn. Die moeten nu echt allemaal op, voordat we straks last krijgen van meelmotten of ander gespuis. Maria bakte van de week banaanmuffins en schepte meteen een restje chocoladechunks door het beslag. Lekker hoor! Dat is extra genieten van je kopje koffie.

Vanmiddag was de koektrommel leeg. En juist kwam Trijnie een bakkie koffie doen. Geen nood! Er stond nog één pot geweckte cake op de plank. Kon die ook meteen opgemaakt worden. Cake, die ik in februari weckte en die nog zó heerlijk smaakte! Een kadootje gewoon ;-). Geen sigaar uit eigen doos, maar cake van eigen plank :-).

Er waren nog een paar rabarberstengels. Precies genoeg om een rabarbertaart van te maken. Dat was woensdag een lekker toetje na een eenvoudige maaltijd van opgebakken hutspot! Die rabarbertaart is een oud recept, wat ik regelmatig van stal haal. Het is eigenlijk gewoon een cakebeslag, waar je dan rabarber (of ander fruit) op legt. Ik zocht het recept even voor je op. Ik deelde het hier al in 2010!

Dinsdag had ik de aardappelkraam gemist. Gerwin kwam die dag helpen met inpakken en bracht voor mij de webbestellingen naar de post. Daardoor vergat ik aardappels te halen. Dat is meteen een mooie reden om de kast in te duiken voor aardappelvervangers. We aten deze week al een keer pasta en een keer zilvervliesrijst. Vandaag aten we aardappelpuree uit een pakje! Iets wat ik nooit koop, want dat is gewoon tegen m´n principe. Iets wat zó bewerkt is en zó overdreven verpakt en ook nog eens nergens naar smaakt in vergelijking met zelfgemaakte puree. Maar ja. Dat pak stond toch nog ergens achter in de kast. Een restant van een periode, dat Maria dit at. Weggooien? Dacht het niet! Ik maakte een prakkie met die aardappelpuree, bruine bonen (pot uit de voorraad), appelcompôte (appels van vorige week van de groentekraam), 4 zigeurnerschnitzels voor de vleeseters (met 35% kortingsticker, vorige week bij de Lidl gekocht), een kuiltje jus (bewaard in de koelkast) en lekker een lepel stroop over de bonen. Dat smaakte al met al toch echt niet verkeerd.

M´n nieuwe buurvrouw in Bleskensgraaf had van de week de kinderen een zak vleestomaten in handen geduwd. Ook die kwamen prima van pas. Ik maakte er gisteren een heerlijke pastasaus van. Met uien en knoflook (uit de voorraad) en een restje gehakt (350 gr. uit de vriezer) en voor extra volume een pot tomaten basissaus (uit de weck). Ik kookte er volkoren pasta bij, die ik twee weken geleden bij AH gehamsterd had (1 plus 1 gratis). Ook dit was weer helemaal ´doen met wat er is´.

Deze week heb ik m´n spinnewiel weer eens fijn laten snorren. Ook dát is een vorm van ´doen met wat er is´. Ik heb nog zóveel wol liggen om te spinnen! Ik ben nu bezig met twee zakjes spinwol, die we aan het begin van het jaar op de spingroep kregen. De verenigingskas was te vol. Ja, ja, kwestie van een zuinige penningmeester! Er is toen besloten om iedereen erin te laten delen en we kregen allemaal een tas met allerlei spinmateriaal. Heel leuk!

En vanavond zijn we weer eens ouderwets naar de bibliotheek geweest. Daar was een beetje de klad in gekomen. Ik zocht een fijn stapeltje uit. Ik heb een uitgebreid abonnement, waarmee ik onbeperkt kan lenen en ik betaal dus niet per boek. Daar moet je dan natuurlijk wel gebruik van maken. Niet dan? Ik heb in elk geval weer inspiratie en ga maar eens fijn met mijn neus in de boeken voor de rest van de avond!

Rustig aan doen met de hitte? Even geen optie ;-).

Ja! Het is warm! En al dagenlang regent het adviezen, om de hitte goed te doorstaan. Eén ervan: rustig aan doen. O. Juist. Ja. Maar die vlieger gaat hier even niet op. Vrijdag is de afspraak met de makelaar en de fotograaf. Dan moet echt alles in orde zijn. En intussen is het ook druk met de gewone dingen: kennismaken op Henk z´n nieuwe school, afscheid nemen op de oude school en op de natuurclub, een rondje tandarts, een trouwpak wat afgepast moet worden, twee kinderen die nog geen kleding voor de bruiloft hebben, een zoon die z´n verjaardag viert, een ziekenhuisafspraak en en en.

We ploeteren dapper door :-). Gelukkig heb ik geen last van de warmte en lukt het me om het hoofd koel te houden.

Wat hier de laatste dagen zoal passeerde? Nou, vooruit, een bloemlezing:

We brachten een bezoekje aan Willem z´n vader en genoten onderweg van de mooie avond.

Mijn vriendin Wilma kwam binnenrollen met een lief bloemstukje. We zijn al bijna 40 jaar vriendinnen. Vorig jaar verhuisde ze van Werkendam naar Molenaarsgraaf. En nu hopen wij van Alblasserdam naar Bleskensgraaf te gaan verhuizen. Ineens wonen we dan een paar minuten fietsen bij elkaar vandaan!! Zij was dan ook de eerste, die ik belde, toen we het bericht kregen, dat we het huis hadden. Ha, ha, ze ging compleet uit haar dak :-).

Vrijdag was het de langste dag en spontaan besloten we vlak voor het vallen van de avond nog even langs ons nieuwe huis te rijden. Oh, wat is het een lief huis! Zo´n vriendelijke uitstraling!

Aan de overkant van de weg stroomt de Graafstroom. In de Alblasserwaard heeft men het kortweg over De Graaf. Recht tegenover ons huis is een boenstoep. De stoep, waar de vrouwen vroeger de was deden enzo. Het lijkt ons wel een mooi visplekje :-). En handig om op te staan als je je gieter vult. Of om ervan af te stappen als je gaat zwemmen.

De polder bij Bleskensgraaf op 21 juni 2019.

Zaterdag was het aanpakken geblazen. Geertje had ons getipt voor 25 bananendozen, af te halen na een verhuizing. Die komen ons goed van pas. We vullen ze met spullen die vast naar de opslag kunnen. We hebben flink wat ruimte in de garage gecreëerd.

Etiketten beschreven door één van onze kinderen met dyslexie.
Ach, we begrijpen prima wat erin zit :-)

Gisteren begonnen we met poetsen. Vensterbanken soppen, ramen zemen, plafonds ragen..

En we vulden weer een paar bananendozen voor de opslag.

Ook verzamelden we het één en ander voor de Kringloop. Wat zijn we trouwens blij, dat we vorig jaar zo opgeruimd hebben!!

Mijn dagen beginnen altijd vroeg. Nu met de warmte nog wat eerder. Vandaag was ik bij zonsopkomst (al voor half 6) bezig met de bijen. Ook dat werk moet doorgaan. Maar dat is Genieten met een hoofdletter, hoor.

Na de koffie, halverwege de ochtend, maakte ik het bijenwerk af.

En daarna poetsten Maria en ik ons weer een slag in het rond.

En wassen, wassen, wassen maar. Heerlijk veel gewassen en het droogde als een trein!

De webshop draait ook door. Vandaag was ik heel blij. Als ondernemer maak je zo je plannetjes, aan het begin van het jaar. En voor dit jaar had ik onder andere als doel: 2000 orders. Als je dan 5 dagen vòòr de eerste helft van het jaar je 1000ste order binnenkrijgt, maakt dat echt wel blij!

Vanavond ben ik naar de spingroep gegaan. Even geen gepoets of geregel. Gewoon lekker achter m´n spinnewiel. Daar knap ik helemaal van op :-).

Workshops, wolletjes en ov-gedoe.

Het was hier vandaag weer een lekker afwisselend dagje. Het begon met vroege vogels, die op tijd naar hun werk moesten. Om kwart voor 7 waren achtereenvolgens Hans, Leendert, Koos en Maaike al vertrokken. Dat ging tamelijk geruisloos. De scholieren Maria en Jan gaven méér werk. Eerst vertrok Maria. Maar die stond na een klein half uur weer op de stoep. De bus was niet komen opdagen. Er is hier sinds december een nieuwe busmaatschappij actief en dat is ronduit hopeloos. Het is er enorm op achteruit gegaan. Afijn. Maria ging sowieso niet meer op tijd komen, maar werd, om het te laat komen te beperken, per auto naar school gereden.

De volgende patiënt was Jan. Hij moest een uur later naar school. Ook hij kwam een tijdje na vertrek weer terug: zijn ov-kaart kon niet in de bus opgeladen worden. Bij de oude maatschappij kon je in de bus je bestelling ophalen (saldo opladen). In de nieuwe bussen dus niet :-(. Hij vroeg, of ik hem even naar De Dam wilde rijden. Dan zou hij bij de sigarenboer z´n ov-kaart opladen en met de volgende bus naar school gaan. Ook hij zou te laat komen. Dus stuurde ik even een mailtje naar zijn docent, dat Jan wat later zou zijn. Intussen was ook Henk naar school vertrokken, nadat ik nog Namen + Feiten (Bijbelles) met hem geoefend had, omdat dat er gisterenavond nog niet goed in zat. Eindelijk daalde om kwart over 9 de rust neer. Willem en ik hadden toen nog niet eens ontbeten. En gek genoeg kon ik maar aan één ding denken: een stuk mokkataart. Ha, ha. Maar dat ging hem toch heus niet worden. Ik maakte snel 2 borden Brinta klaar en zette een bakkie troost :-)

Naast het gewone huishoudelijke werk was er vandaag veel werk aan de webshop. Ik kreeg namelijk steeds ongeduldigere mailtjes met de vraag, wanneer ik weer met de broodbakworkshops zou beginnen. Ik had bedacht, dat ik deze week dan toch heus de agenda zou maken. En toen was het ineens vrijdag en was er nog steeds geen agenda...Die moest er nú komen. Maar ik vind dat systeem, waarin de agenda gemaakt wordt, zoooo lastig. Tja, ik ben nu eenmaal tamelijk digibeet. Gelukkig wilde Willem wel helpen. Die was vanmorgen voor het eerst op. En behalve dat hij continu zat te snotteren enzo, begon hij op te knappen. Het was me echt een pak van het hart, dat hij even wilde meekijken.

Enigszins voldaan constateerde ik dat ook Willem mopperde op het knullige systeem. Het lag dus niet helemaal aan mij ;-). Behalve dat we de agenda voor de workshops erin wilden hebben, wensten we ook een koppeling met het betaalsysteem. Na een hoop gevogel kwam het voor elkaar. Hè, hè, eindelijk kon de boel online en had ik er rust van.

Er moesten ook aardig wat bestellingen klaargemaakt worden en vanmiddag heeft Maria vast meel, bloem en zonnebloempitten ingepakt. Dat heb ik allemaal in de schappen gezet.

Dat was dus het shopwerk. Maar ik wilde ook zover mogelijk klaar zijn met het huishoudelijke werk. Vanavond vierde Maaike d´r vriend zijn verjaardag en morgen hoopt schoonmama te verjaren. Dan blijft er niet veel tijd over voor alles wat ik vòòr de zondag af wil hebben.

Het lukte allemaal. De pakjes gingen op tijd met de post mee. Daarna sprong ik achter het fornuis. Er stond een aardappel-vlees-groente-menuutje op de planning. Altijd lekker, maar best bewerkelijk, ook al waren we vanavond ´maar´ met z´n zevenen. Het allerlaatste restje verse groenten werd opgemaakt: twee zakken gesneden rode kool. Tikkie verkleurd. Maar verder niets mis mee.

Morgen is het patat-dag en voor zondag heb ik stoofpeertjes in m´n hoofd. Dan kan ik maandag bij leven en welzijn weer fijn een nieuwe voorraad inslaan bij de groenteboer.

Rode kool dus. En, oh, wat was dat lekker. Ik heb het ouderwets klaargemaakt. Met een scheutje azijn en wat suiker en verder: zout, kruidnagels, nootmuskaat, kaneel, snuf peper en appel. Mjammie! Gekookte aardappels erbij en kipfilet voor de liefhebbers. Zelfgemaakte verse appelmoes natuurlijk. Dat mag bij rode kool niet ontbreken. En voor toe was er rijstepap.

Vanavond dan een verjaardag. En nu eens een keertje zonder dat ik een handwerkje meenam. Meestal doe ik dat wèl. Ook als ik naar het ziekenhuis moet (voor in de wachtkamer), of in de auto. Ik ben gewoon dol op wol :-).

De laatste tijd heb ik veel gesponnen. Ik had twee soorten wol. Eén soort die verrukkelijk spon, de andere was drama: allemaal gepluis, korte haartjes, waardeloos. Maar ik vond het zonde om die pluizige wol weg te doen en besloot de twee soorten te combineren. Zo werd het uiteindelijk nog wel een leuk draadje. Maar na twee klossen heb ik het voor gezien gehouden. Die akelige soort ga ik verder niet spinnen. Die kan nog wel dienst doen als vulmateriaal ofzo. De gesponnen wol heb ik geverfd in mooie kleuren. Nu nog bedenken wat ik er van ga maken.

Het volgende spinprojectje was een zakje prachtige alpaca lontwol. Die had ik vorig jaar op de spingroep gekregen. Er was teveel geld in de pot van de groep en iedereen kreeg een voorraadje prachtige spinwol kado. Geweldig! De groene wol spon fantastisch en de 150 gram joeg ik zo door m´n wiel :-).

Ik draaide er mooie bolletjes van en heb alvast een proeflapje gebreid. Nu nog een patroontje uitkiezen om iets moois ervan te maken. En ook bedenken wat ik nú eens zal gaan spinnen. Ik heb nog mooie witte lontwol. Maar die wil ik vòòr het spinnen verven. En aangezien ik geen idee heb, wanneer ik daar eens even tijd voor kan maken, spin ik misschien eerst nog maar iets uit die verrassingszak van de spingroep. Vervelen hoef ik me in elk geval niet. Wat een geruststelling :-).

Een gezellige winteravond

We aten gisteren wat eerder dan normaal. Ik had een lekkere stamppot koolrabi met wortel gemaakt. Dat gaat er prima in, als het zo koud is!

Het grote voordeel van vroeg eten is, dat je avond zo lekker lang is!

Na het eten ruimden Maaike en Maria alles op, terwijl ik 6 broden sneed voor een klant. Hans en Leendert trokken hun zaagbroeken aan en gingen nog een klus doen. Hans had voor zijn werk bomen gezaagd. Essen. En hij mocht er van meenemen, wat hij wilde. Dat is nog eens een mooi buitenkansje.
Jan ging aan zijn huiswerk. Hij zit middenin een toetsweek en heeft het dus druk. Henk wilde nog even naar buiten. Hij krijgt geen genoeg van de sneeuw :-).

Toen Maria klaar was met opruimen, heeft ze samen met Henk nog een wandelingetje gemaakt. Daarna kwamen ze binnen en hadden ´niets te doen´. ¨Ga maar sterrenkoekjes bakken,¨ opperde ik. Dat vonden ze een goed idee.

Ik had mezelf intussen op de bank geïstalleerd. Vòòr de koffie trapte ik nog heel wat metertjes weg op m´n spinnewiel.

Na de koffie slingerde ik me aan een doos stoofperen, die op moesten en schilde ik een 10-liter pan helemaal vol. Ik zette de pan op de kachel. Lekker met wat suiker, wat zoete rode wijn, een paar pijpjes kaneel en een paar steranijsjes.

Henk bedelde bij Willem, of hij met hem ging wandelen. Maar Willem had een beter idee en liet Henk de slee achter de schuur vandaan pakken. We hebben nog twee stokoude, antieke, sleetjes. Toen we van de zomer in de opruimmodus stonden, hadden de meiden die sleetjes bijna weggedaan. ¨Wat moet je daar nog mee?¨ Nee! Die sleetjes mochten niet weg van mij. En ze werden op een onmogelijk plekje achter de schuur gestald voor ´ooit´. Dat ooit was nu :-).

Willem reed met Henk en Maria naar de dijk bij Nedstaal en daar hadden ze met z´n drieën dikke pret. Ja hoor, ook opa Willem kan nog prima sleetje rijden op een antieke slee!

Rond half 10 kwamen ze uitgelaten weer thuis en kwamen ook Hans en Leendert juist de straat in rijden. Wat een rijkdom! Een fijne portie essenhout voor DV volgend jaar alvast. Het moet alleen nog gekloofd en gestapeld worden.

En zo vliegt zo´n gezellige winteravond zomaar voorbij met allerlei activiteiten. Wat geniet ik van zulke reuring!