Tegenstelling (2)

 Mijn vorige logje begon ik als volgt:

´Dood en leven. Dat is toch wel de grootste tegenstelling, die je kunt bedenken.´

Laat nu de preek van vanmorgen als thema juist deze tegenstelling hebben! 

Vanmorgen hebben Maria en Jan-Hendrik Openbare Geloofsbelijdenis afgelegd. De tekst die ze meekregen was Galaten 2 vers 20a:

Ik ben met Christus gekruist; en ik leef (...)

De dominee schreef boven zijn preek:

Een vrijmoedige belijdenis van dood en leven

En had als gedachten:

1) gekruist met Christus

2) levend door Christus

Het is toch altijd weer heel speciaal om zoveel jonge mensen hun ja-woord te horen geven. We waren erg blij, dat we daar getuige van mochten zijn.

Na de dienst hebben Willem en ik bij Jan-Hendrik thuis koffie gedronken. Maria en Jan-Hendrik zijn -geheel volgens traditie- overladen met boeken. 

Intussen waren de andere kinderen vast naar huis gegaan. Wat denk je? Onderweg naar huis komt Hans een pechgeval tegen. Bleek z´n bloedeigen broer daar langs de N214 te staan. Ha, ha. Gelukkig had Hans een werkbroek in z´n auto liggen. Die heeft hij over z´n kostuum heen aangetrokken om onder de kapotte auto te kunnen kijken. 

Het einde van het liedje was, dat Koos z´n auto met een boomband achter Hans z´n auto werd vastgemaakt en hij zo naar huis werd gesleept. Het was op z´n minst een lachwekkend gezicht :-).

Later deze middag zijn Maria en Jan-Hendrik naar ons thuis gekomen en hebben ook daar boeken en een boekenbon kado gekregen. Ze kunnen wel vast gaan sparen voor een boekenkast :-).

De dag vloog om. Vanwege het superkoude weer was er niet veel meer te doen, dan koffie drinken en bij de kachel kruipen. Brrr. Zelfs een wandeling zat er niet in. Natte sneeuw en hagel.

Al met al zijn de Paasdagen weer omgevlogen. Er ligt maar een korte werkweek voor ons. Met op donderdag ook nog eens een vrije middag, want dan hoopt een nichtje te trouwen.

Met Willem z´n herstel gaat het gelukkig heel goed. Hij mag al halve dagen werken. Echt super fijn!

Bloei en pech

Op dit soort dagen van 30 graden plus kom ik altijd tot bloei. Dan ga ik ineens kasten opruimen enzo. Niet gepland, maar zomaar vanzelf. Zo vond ik me vanmorgen op de kamer van de jongens en die onderging zo ongeveer een metamorfose. Ik trok kasten leeg, sorteerde kleding

gooide ein-de-lijk overbodig laminaat en een overbodige lattenbodem op de plaatselijke verkoopgroep

stofzuigde de bedbakken, draaide was na was enzovoorts. En dat terwijl ik vanmorgen vroeg toch ook al 5 kwartier achter de strijkplank had gestaan.

Het is dat ik goed op m´n lijf moet passen en op tijd mijn rust moet pakken.

Na de lunch

schoof ik daarom heerlijk een poosje tussen de lakens :-).

De rest van de middag was ik druk met de webshop. Maria had een middag vrij en was met Thea naar een meertje. Ik werkte dus zomaar stilletjes door. Ik moet er wel bij zeggen, dat ik het heerlijkste plekje in huis heb om met zomerhitte te werken. De shop is namelijk in de voormalige stal en lekker koel.

Aan het einde van de middag ging ik in m´n eentje naar de post en daarna snel aan de slag in de keuken. We wilden wat vroeger eten dan normaal, want we moesten na het eten nog naar de molen om onze bestelling op te halen. Willem en ik zouden samen rijden. Gezellig even, zo´n ritje samen. Dacht ik...

Het liep een beetje anders. We waren net de van Brienenoordbrug over, toen de caddy ermee stopte! Er verscheen ´error´ op het dashboard en dat was het dan. Willem stuurde de auto eerst over de vrachtwagenstrook, totdat de vluchtstrook begon. Hij stopte zo dicht mogelijk langs de vangrail, maar het was hoe dan ook niet echt een veilige plaats. De vrachtwagens denderden vlak langs ons heen. Brrrrr.

Ik belde naar de ANWB en zei, dat we waren gestrand en niet echt op een handige plaats stonden. Eerst moest de telefoniste het kenteken van de auto weten. Door de zenuwen wist ik dat niet en Willem moest uitstappen (!) om te gaan kijken. Vervolgens wilde ze ons lidmaatschapsnummer hebben. Kaartje zat niet in mijn portemonnee. Dus moesten we postcode en huisnummer doorgeven. Daar bleek alleen een M. Luijk lid te zijn. Hé ja, dat is onze dochter. Maar dan staan wij zeker nog op ons oude adres in het systeem? En ja hoor, eindelijk gevonden. Intussen zweette ik peentjes en door het geraas van het verkeer kon ik die mevrouw steeds maar half verstaan. Het volgende wat ze wilde weten, was: het nummer op het dichtstbijzijnde hectometerpaaltje. We stonden te ver weg, om dat te kunnen lezen. Dus moest Willem wèèr uitstappen (!) om naar het hectometerpaaltje te lopen voor het nummer. Hè, hè, eindelijk was er genoeg info. Rijkswaterstaat zou ingelicht worden, zodat we zo snel mogelijk van die enge plek weggesleept zouden worden en intussen moesten we achter de vangrails gaat staan.

Ik begon mezelf uit de auto te wringen (dat ging niet gemakkelijk, want hij stond heel dicht bij de vangrail), toen Willem besloot om de caddy nog een keer te proberen te starten. Dat had hij ook al gedaan, toen we net gestrand waren, maar toen deed hij niets. En nu: hij startte!! En de error-melding was ook uit het dashboard. Joepie!! Opgelucht sloeg ik het portier weer dicht en we reden zo snel mogelijk weg van die enge, gevaarlijke plaats. Intussen belde ik nogmaals naar de ANWB. Nu om te zeggen, dat we wegreden. Ze zouden Rijkswaterstaat afzeggen. Mooi!

Maar ik zat  verder niet echt lekker meer in de auto. Steeds was ik bang, dat hij er weer mee zou stoppen. Dat is gelukkig niet gebeurd. Veilig en wel kwamen we thuis. Mèt onze bestelling. Blij!

Ik heb vanavond niet veel meer gedaan, dan genoten van de mooie zomeravond. Ik ontdekte vandaag zowaar m´n eerste tomaat!

Groei  (de tomaat) en bloei  (het bloemetje) aan de tomatenplant :-).

En nu maar eens op tijd gaan slapen.

Vette pech en weinig uitgevoerd

Vandaag was het de eerste dag van de zomervakantie! Heerlijk! Ook voor Henk zijn de schooldeuren voor zes weken dicht gegaan :-).

Maar deze eerste vakantiedag verliep niet direct feestelijk. Integendeel. Het begon met vette pech!

Hans had, vlak voor zijn examen begon, een klasse-uitje gehad met een strandwandeling. Toen hij thuiskwam, miste hij z´n portemonnee. Balen, want daar zat dan niet veel geld in, maar wél z´n id-kaart. Hij belde met de busmaatschappij, om te vragen, of z´n portemonnee gevonden was. Helaas. Nee.

Een week of twee later, juist toen we van plan waren naar het gemeentehuis te gaan voor een nieuwe id-kaart, kreeg Hans z´n baas een telefoontje van de busmaatschappij: Hans z´n portemonnee was gevonden! En omdat er een kaartje van z´n baas in zat, werd die gebeld.

Wij blij! Er was echter één vervelend ding: de portemonnee werd niet opgestuurd, omdat er een id-kaart in zat. Hij moest, tijdens kantooruren, opgehaald worden op het kantoor van de busmaatschappij in Wateringen. Dat kwam behoorlijk slecht uit. Eerst overleden mijn ouders en stond ons hoofd er niet naar om achter die portemonnee aan te gaan. Een collega van Hans moest een keer in de buurt (in Scheveningen) werken en samen zouden ze dan langs Wateringen gaan. Maar om welke reden dan ook (ben ik vergeten), is dat niet doorgegaan. Dirk ging op een vrijdag met een vriendengroepje naar Scheveningen en wilde best langs Wateringen. Helaas kreeg hij Hans die middag niet aan de telefoon (telefoon kapot), voor het adres. Weer mislukt :-(. Hans wilde op zich wel met het OV, maar afgezien van het feit, dat dat bij ons vandaan een wereldreis is, is het op z´n werk zó druk, dat hij het niet kon maken om voor zoiets een dag(deel) vrij te nemen. En dus duurde het maar en duurde het maar.

Afijn. Anderhalve week geleden werd ik door de busmaatschappij gebeld. Of we die portemonnee nog kwamen halen. Jazeker! Ik vertelde, dat ik van plan was om hem de komende week op te halen, omdat we de id-kaart nodig hadden voor bij een dokter. OK. Ten overvloede werd het adres en het telefoonnummer nog een keer uitgewisseld.

Vorige week had ik echter met geen mogelijkheid de tijd om heen-en-weer naar Wateringen te rijden (tijdens kantooruren, he) en dus besloot ik de vakantie vandaag te beginnen met een vroege rit en éérst om die portemonnee te gaan. Om kwart over 8 reed ik weg!

Pas tegen half 10 arriveerde ik op het juiste adres. Mijn Tomtom is namelijk nogal verouderd en tot twee keer toe werd ik verkeerd gestuurd. Maar ik wás er dan toch! De schrik sloeg me om het hart, toen het kantoor er erg verlaten uitzag en er op mijn bellen niet direct werd opengedaan. Ze zouden toch niet gesloten zijn? Maar gelukkig, daar kwam iemand! Het bleek de baas te zijn. Ik vertelde, dat ik om de portemonnee kwam, waarvoor gebeld was. Ik mocht binnenkomen en de meneer zou de portemonnee voor me pakken. Helaas! Portemonnee weg! De meneer belde naar één van zijn mensen (die inderdaad met vakantie bleken te zijn) en die wist te vertellen, dat de glazenwasser was geweest en dat alles uit de vensterbank was gehaald en op één hoop was gegooid. En alles zou weggegooid zijn......

De meneer vroeg me m´n telefoonnummer achter te laten. Hij zou gaan zoeken in de vuilnis en nog navraag doen bij iemand, die die middag naar kantoor zou komen.

Helaas werd ik vanmiddag gebeld, dat vrijdag de vuilnisman was geweest. Portemonnee weg :-(. Met id-kaart. Met twee anonieme ov-kaarten. Met één gepersonaliseerde ov-kaart. Met een dinercard van 75 euro (had Hans gewonnen)....Wat een strop! En dan ook nog benzine verreden en twee uur lang onderweg geweest voor niets. Hè, het heeft echt m´n dag verknoeid. Ik kon het slecht van me af zetten.

Maar goed. Het is ´maar´ geld. En spullen die vervangen kunnen worden.

Dus heb ik m´n pakkie maar weer opgepakt en ben aan de slag gegaan. Ik heb samen met Henk de zwarte bessen uit de voortuin geplukt. Deze bessen heb ik op boompjes op stam, die ik in 2012 kocht. De boompjes doen het prima en de oogst was de moeite waard! Ik ga er zwartebessensiroop van maken.

Ook waren er pakjes in te pakken voor de webshop en toen ik ze ging wegbrengen naar postnl, knoopte ik er meteen een bezoekje aan de groentenkraam aan vast. Altijd leuk om even een gezellig praatje te maken en me te laten verrassen, door wat er over is. Er was o.a. witlof. Dat kwam meteen vanavond op het menu. Lekker met een kaassaus, natuurlijk zelfgemaakt, waarvoor ik de geraspte kaas gebruikte, die ik van de buurvrouw/kaasboer van de groentenboer meekreeg.

Ik had heel wat plannetjes, voor vandaag. Maar ze zijn niet allemaal uitgevoerd. Wat ik wel gedaan heb? Ik heb een bovenmaatse pan (10 liter) met bieten gekookt.

Ik denk, dat ik ze ga inmaken op zoetzuur. Ook bakte ik brood. Gewone, simpele, bruine broden.

In de ovenwarmte maakte ik nog snel een plaat bietenchips. Mmmmm.

Er kwam bezoek aanwaaien en tijdens het kletsen hanteerde ik het spinnewiel. En dat was het zo´n beetje voor vandaag. Ik hoop morgen op een meer productieve dag, met minder pech!