Vanmorgen om kwart over 4 begon voor mij de eindejaarsmarathon. Eerst schreef ik het stukje voor de krant. Daarna zette ik 2 wasmachines aan, zette krenten en rozijnen in de week voor de oliebollen, maakte de frituurpanschoon, zorgde voor een kilo appelsnippers, stak de houtkachel aan, haalde 3 rekken was af, kleedde me aan, maakte van 8 pond bloem oliebollenbeslag en maakte me klaar om naar Elspeet te vertrekken. Daar zou ik Koos van de logeeropvang gaan halen. Tussen de bedrijven door had ik ook nog even snel koffie gezet en brood gesmeerd voor Willem die naar zijn werk ging. Maar een kwartier nadat hij van huis was weggegaan belde hij op: de toko zat dicht. Het bleek vandaag een verplichte snipperdag te zijn en dat had hij even gemist. Het was een boffer, want nu gingen we fijn samen Koos ophalen :-).
Toen we om kwart voor 12 thuiskwamen waren Dirk en Maaike al hard aan het oliebollen bakken. Mmm, lekker!!
Na een bolletje achter m´n kiezen gestoken te hebben ging ik naadloos verder waar ik vanmorgen gebleven was: bedden opmaken, was ophangen, rommel opruimen, mail lezen, toilet schoonmaken, beslag voor appelbeignets maken.
En nu staat er nog een vaat, een strijk en eten koken op het programma. Daarna naar de kerk voor de oudejaarsdienst en dan met het hele gezin de klok naar 12 uur kijken :-).
Ik wens iedereen een Gelukkig Nieuwjaar!
maandag 31 december 2012
vrijdag 28 december 2012
Nat, maar héérlijk!
Voor vandaag hadden Willem en ik een daagje voor samen gepland. We zouden gaan wandelen. Twaalf kilometer maar liefst. Het was wel een eindje uit de buurt, maar dat hadden we er graag voor over. Maar ja, hoe dichterbij het bij 28 december kwam, hoe meer ons plannetje op losse schroeven kwam te staan. Want tja...die regen. En...die modder.
Toch gingen we vanmorgen welgemoed op pad. We hoopten dat het op de uitgezochte wandelplaats droog zou zijn. Helaas, dat was niet zo. Niet eens een miezerige motregen, maar een serieuze regen, waar je nog geen hond door zou sturen.
We wijzigden ons plan en pikten een anwb autoroute op en lieten ons langs de mooiste plekjes in Nederland rondleiden.
Half in de middag kwamen we langs een heel grote Kringloopwinkel. Oh, wat had ik spontaan zin om daar eens heerlijk rond te struinen! Nou, Willem wilde ook wel en dus parkeerden we de auto en stapten verwachtingsvol de loods binnen. Ieder trokken we een eigen kant op en snuffelden tussen de dingen van onze interesse. Al snel kwam Willem met twee audiosetjes voor aan een computer aanzetten. We hebben pas twee oude, afgedankte computers in gebruik genomen voor de kinderen. In die computers zaten wel geluidskaarten, maar er ontbraken luidsprekers. De kinderen losten dat wel op met oordopjes enzo, maar gewoon boxjes erop aansluiten is toch wel gemakkelijker.
Ik zag een radio/cd-speler voor 7,50 staan. Die nam ik mee voor Jan. Hij heeft blokfluitles en speelt regelmatig iets met behulp van een oefencd. Daarvoor moest hij steeds het cd-spelertje van Maaike lenen en dat vond ze niet altijd even leuk. Als je dan voor 7,50 zo´n ´probleem´ de wereld kunt uithelpen...;-).
Verder vond ik nog een bijna vol potje kleurloze schoensmeer voor 0,50 en ook dat belandde in mijn mand. We hielden het qua aankopen verder voor gezien. Niet dat er geen leuke spullen lagen, maar de prijzen waren tamelijk hoog. Dan hoeft het van mij niet zo nodig. Het moet wel leuk blijven.
Het was al bijna donker toen we de auto weer instapten. En nog altijd was het nat, nat en nog eens nat. Toch was het fijn in de auto. We genoten van de rust en het was heerlijk om weer eens uitgebreid over van alles en nog wat met elkaar te praten.
Als afsluiter gingen we naar La Place in Hoofddorp en daar hebben we heerlijk gegeten.
Het leek wel of we even op vakantie geweest waren en we kunnen er voorlopig weer even tegen ;-).
Toch gingen we vanmorgen welgemoed op pad. We hoopten dat het op de uitgezochte wandelplaats droog zou zijn. Helaas, dat was niet zo. Niet eens een miezerige motregen, maar een serieuze regen, waar je nog geen hond door zou sturen.
We wijzigden ons plan en pikten een anwb autoroute op en lieten ons langs de mooiste plekjes in Nederland rondleiden.
Half in de middag kwamen we langs een heel grote Kringloopwinkel. Oh, wat had ik spontaan zin om daar eens heerlijk rond te struinen! Nou, Willem wilde ook wel en dus parkeerden we de auto en stapten verwachtingsvol de loods binnen. Ieder trokken we een eigen kant op en snuffelden tussen de dingen van onze interesse. Al snel kwam Willem met twee audiosetjes voor aan een computer aanzetten. We hebben pas twee oude, afgedankte computers in gebruik genomen voor de kinderen. In die computers zaten wel geluidskaarten, maar er ontbraken luidsprekers. De kinderen losten dat wel op met oordopjes enzo, maar gewoon boxjes erop aansluiten is toch wel gemakkelijker.
Ik zag een radio/cd-speler voor 7,50 staan. Die nam ik mee voor Jan. Hij heeft blokfluitles en speelt regelmatig iets met behulp van een oefencd. Daarvoor moest hij steeds het cd-spelertje van Maaike lenen en dat vond ze niet altijd even leuk. Als je dan voor 7,50 zo´n ´probleem´ de wereld kunt uithelpen...;-).
Verder vond ik nog een bijna vol potje kleurloze schoensmeer voor 0,50 en ook dat belandde in mijn mand. We hielden het qua aankopen verder voor gezien. Niet dat er geen leuke spullen lagen, maar de prijzen waren tamelijk hoog. Dan hoeft het van mij niet zo nodig. Het moet wel leuk blijven.
Het was al bijna donker toen we de auto weer instapten. En nog altijd was het nat, nat en nog eens nat. Toch was het fijn in de auto. We genoten van de rust en het was heerlijk om weer eens uitgebreid over van alles en nog wat met elkaar te praten.
Als afsluiter gingen we naar La Place in Hoofddorp en daar hebben we heerlijk gegeten.
Het leek wel of we even op vakantie geweest waren en we kunnen er voorlopig weer even tegen ;-).
donderdag 27 december 2012
Rust
We genieten hier intens van een rustige vakantie. Ook de kerstdagen zijn vooral heerlijk rustig geweest. We komen er allemaal lekker van bij!
Op Eerste Kerstdag zijn we ´s morgens en ´s avonds naar de kerk geweest. ´s Middags hadden we mijn schoonmama, Trijnie´s vriend en een vriendin van Maaike te gast. We hebben heerlijk met elkaar gegeten. Ik had geen ingewikkelde, bijzondere gerechten klaargemaakt. Het was alleen allemaal wat uitgebreider. Eerst was er heldere tomatensoep. Daarna hadden we kip uit de oven, witlofrolletjes met ham uit de oven, spruitjes, stoofpeertjes, tutti frutti, appelcompôte, champignonsaus (zelfgemaakt van verse champignons) en gekookte aardappels. Het dessert was een grote custardpudding met slagroom en vers fruit. En voor de gelegenheid had ik de tafel feestelijk gedekt, met een mooi tafellaken en het ´zondagse´ servies.
Op Tweede Kerstdag zijn we ´s morgens ook weer naar de kerk geweest. Na de dienst dronken we koffie en dook ik de keuken in om de restjes op te warmen. Er was een flinke hoeveelheid aardappels over, die ik in schijfjes sneed en bakte in de roomboter. Er was nog een hele kip die ik in de oven opwarmde. Daarnaast bakte ik twee kipfiletjes en ik had een halve hertenrollade, die ik vorige week van mijn vader had gekregen. De restanten van de groenten en de saus werden opgewarmd en zo zaten we weer lekker te smikkelen.
We waren maar met z´n achten, want we hadden geen gasten en drie kinderen waren naar vrienden/vriendinnen.
Na het eten werden we bij mijn ouders op de koffie verwacht, waar iedereen volgens de traditie een boek kreeg.
Onze groep slankte nog wat verder af: drie kinderen gingen terug naar huis en Willem en ik reden met de drie overgebleven kinderen naar m´n zwager en schoonzus, waar vrijdag een lief meisje was geboren.
Tegen zessen waren we weer thuis. Ik smeerde een stapel boterhammen en we aten lekker gemakkelijk aan de salontafel.
Alle dagen ben ik gewoon vroeg opgestaan, om, voordat iedereen uit bed kwam, de was te doen. Dat is me prima bevallen. Het is altijd zo´n kater als je na de feestdagen tegen enorme wasmanden en uitpuilende strijkmanden aanhikt. Nu ben ik gewoon lekker bij. Alleen vandaag heb ik uitgeslapen, want toen ik gisterenavond naar bed ging, voelde ik dat de was die ophing nog lang niet droog was. Die moet ik dus vandaag in de loop van de dag maar doen.
Vanmiddag gaan we Koos naar de logeeropvang in Elspeet brengen. Hij blijft daar tot DV maandagochtend. En vanavond gaan we met Hans uit wokken. Ieder kind boven de twaalf jaar mag hier één keer per jaar een uitstapje bedenken en dat doen Willem en ik dan samen met dat ene kind. Hans had dit jaar zijn uitstapje nog niet gehad en dus gaan we dat op de valreep nog doen. Gezellig hoor.
Voor de thuisblijvers maak ik een stamppot zuurkool met rookworst.
Ook moet er vandaag nog brood gebakken worden. Mijn planning is dus alweer klaar :-). Nu eerst de kachel opporren en eens een bakkie koffie gaan zetten voor alle langslapers hier ;-).
Op Eerste Kerstdag zijn we ´s morgens en ´s avonds naar de kerk geweest. ´s Middags hadden we mijn schoonmama, Trijnie´s vriend en een vriendin van Maaike te gast. We hebben heerlijk met elkaar gegeten. Ik had geen ingewikkelde, bijzondere gerechten klaargemaakt. Het was alleen allemaal wat uitgebreider. Eerst was er heldere tomatensoep. Daarna hadden we kip uit de oven, witlofrolletjes met ham uit de oven, spruitjes, stoofpeertjes, tutti frutti, appelcompôte, champignonsaus (zelfgemaakt van verse champignons) en gekookte aardappels. Het dessert was een grote custardpudding met slagroom en vers fruit. En voor de gelegenheid had ik de tafel feestelijk gedekt, met een mooi tafellaken en het ´zondagse´ servies.
Op Tweede Kerstdag zijn we ´s morgens ook weer naar de kerk geweest. Na de dienst dronken we koffie en dook ik de keuken in om de restjes op te warmen. Er was een flinke hoeveelheid aardappels over, die ik in schijfjes sneed en bakte in de roomboter. Er was nog een hele kip die ik in de oven opwarmde. Daarnaast bakte ik twee kipfiletjes en ik had een halve hertenrollade, die ik vorige week van mijn vader had gekregen. De restanten van de groenten en de saus werden opgewarmd en zo zaten we weer lekker te smikkelen.
We waren maar met z´n achten, want we hadden geen gasten en drie kinderen waren naar vrienden/vriendinnen.
Na het eten werden we bij mijn ouders op de koffie verwacht, waar iedereen volgens de traditie een boek kreeg.
Onze groep slankte nog wat verder af: drie kinderen gingen terug naar huis en Willem en ik reden met de drie overgebleven kinderen naar m´n zwager en schoonzus, waar vrijdag een lief meisje was geboren.
Tegen zessen waren we weer thuis. Ik smeerde een stapel boterhammen en we aten lekker gemakkelijk aan de salontafel.
Alle dagen ben ik gewoon vroeg opgestaan, om, voordat iedereen uit bed kwam, de was te doen. Dat is me prima bevallen. Het is altijd zo´n kater als je na de feestdagen tegen enorme wasmanden en uitpuilende strijkmanden aanhikt. Nu ben ik gewoon lekker bij. Alleen vandaag heb ik uitgeslapen, want toen ik gisterenavond naar bed ging, voelde ik dat de was die ophing nog lang niet droog was. Die moet ik dus vandaag in de loop van de dag maar doen.
Vanmiddag gaan we Koos naar de logeeropvang in Elspeet brengen. Hij blijft daar tot DV maandagochtend. En vanavond gaan we met Hans uit wokken. Ieder kind boven de twaalf jaar mag hier één keer per jaar een uitstapje bedenken en dat doen Willem en ik dan samen met dat ene kind. Hans had dit jaar zijn uitstapje nog niet gehad en dus gaan we dat op de valreep nog doen. Gezellig hoor.
Voor de thuisblijvers maak ik een stamppot zuurkool met rookworst.
Ook moet er vandaag nog brood gebakken worden. Mijn planning is dus alweer klaar :-). Nu eerst de kachel opporren en eens een bakkie koffie gaan zetten voor alle langslapers hier ;-).
donderdag 20 december 2012
Advertorial
Ik heb nog een paar beloftes liggen en één daarvan is het schrijven van een advertorial voor onze nieuwe adverteerder www.astevia.nl. Al eerder schreef ik erover, dat ik wilde stoppen en/of minderen met ons suikergebruik. Ik schreef toen:
Bij tijden letten wij hier erg op ons suikergebruik. Maar andere tijden sluipt het suikergebruik er stiekem weer in. Vorige week is bij mij de knop weer omgegaan. Ik ben alle (verborgen) suiker, suikervervangers en die vreselijke fructose-glucosesiroop zó zat. Behalve dat je er kanker, obesitas en allerlei andere vreselijke ziektes door kunt krijgen, las ik dat suiker (en niet vet, zoals jaren is gedacht) de grote veroorzaker is van hart- en vaatziekten. Weg met die zooi dus!
In één van mijn lievelingsboeken, ¨Leven van het land¨, vertelt John Seymour hoe ze bijna nooit gewone, witte suiker gebruikten, maar altijd honing. Het lijkt me heerlijk om honing van eigen bijen te hebben en ook te weten hoe je die in allerlei gerechten gebruiken kunt. Zomaar in een recept witte suiker vervangen door eenzelfde hoeveelheid honing gaat namelijk niet. En als je zelf geen bijen hebt en je wilt goede honing gebruiken, dan ben je een kapitaal kwijt.
Gelukkig is er tegenwoordig Stevia en is dat sinds een poosje van de lijst van verboden levensmiddelen afgehaald in Nederland. Stevia is een geheel natuurlijke zoetstof, afkomstig van de Steviaplant (ook wel Honingkruid) genoemd. Als je precies wilt weten wat het is en waarom het zo lang verboden was kun je dat op internet nalezen.
Nu de Nederlandse markt opengegaan is zie je direct heel veel kaf onder het koren. Er worden allerlei producten aangeboden waar ´Stevia´ op staat, maar waar, als je het gaat bestuderen, maar een kleine hoeveelheid Stevia in zit. De rest van het product bestaat dan vaak alsnog uit troep :-(. Deze producten liggen gewoon overal in de supermarkt en zijn niet al te duur. Echte Stevia is behoorlijk prijzig en producten van (bijna) alleen Stevia zijn dat daarom ook. Ik heb gekeken waar ik online goede Stevia kan kopen.
Inmiddels ben ik een stuk gevorderd in mijn strijd tegen ons suikerverbruik. Ik heb mezelf voorzien van een goede voorraad a-kwaliteit Stevia van onze adverteerder www.astevia.nl en ben hard gaan experimenteren.
Ik moet zeggen, dat het gebruik van Stevia best even wennen is. Vooral bakken met Stevia is in het begin erg lastig. Dat komt, omdat het een supergeconcentreerd goedje is, waarvan je dus maar heel weinig nodig hebt. Zomaar de suikerhoeveelheid in een recept vervangen door een klein schepje poeder of enkele druppels vloeibare Stevia werkt niet. Het volume van je baksels klopt dan niet meer. Gelukkig ontdekken steeds meer mensen het gezonde Stevia en vind je meer en meer goede recepten. Zelf ben ik erg geholpen met een site als www.voedzo.nl Bij Voedzo kun je behalve recepten vinden zelfs een soort online cursus volgen om in 40 dagen van je suikerverslaving af te komen. Juist per 2 januari start er weer een nieuwe ronde om in 40 dagen suikervrij te geraken. Een mooi moment dus om er nú voor te zorgen dat je een goede voorraad ´gezonde suiker´, Stevia, in huis hebt, zodat je straks volop kunt gaan experimenteren.
Wij maken hier ook veel gebruik van de vloeibare Stevia met een smaakje. Deze Stevia gebruiken we als limonadesiroop. Je doet 1 of 2 druppeltjes in een glas, vult dat aan met water en klaar ben je. Deze vloeibare Stevia gebruik ik trouwens ook om toetjes mee te maken. Ik maak dan gewone maizenapap door 1 liter melk aan de kook te brengen en daar een papje van 80 gram maizena met een paar lepels melk door te roeren. Het smaakje breng ik er dan aan door een stuk of 8 druppels vloeibare Stevia met een smaakje eraan toe te voegen. Zo maak ik met Stevia met citroensmaak bijvoorbeeld citroenpap.
Behalve aan de hoeveelheid, moet je ook wel wennen aan het anijssmaakje van Stevia. Sommige mensen vinden Stevia een beetje naar drop smaken.
Deze maand is het extra leuk om kennis te maken met onze adverteerder Astevia.nl, want er is een kortingsaktie! Vul bij uw bestelling in het kadertje ´actie of kortingsbon´ het woord Eenvoudig in en ontvang 5% korting. Je bent er dan helemaal klaar voor om in het nieuwe jaar minder suiker te gaan gebruiken, of misschien zelfs suikervrij te geraken! O ja, en voor de mensen met voornemens tot lijnen: Stevia bevat geen calorieën en is dus perfect voor de lijn :-)
Bij tijden letten wij hier erg op ons suikergebruik. Maar andere tijden sluipt het suikergebruik er stiekem weer in. Vorige week is bij mij de knop weer omgegaan. Ik ben alle (verborgen) suiker, suikervervangers en die vreselijke fructose-glucosesiroop zó zat. Behalve dat je er kanker, obesitas en allerlei andere vreselijke ziektes door kunt krijgen, las ik dat suiker (en niet vet, zoals jaren is gedacht) de grote veroorzaker is van hart- en vaatziekten. Weg met die zooi dus!
In één van mijn lievelingsboeken, ¨Leven van het land¨, vertelt John Seymour hoe ze bijna nooit gewone, witte suiker gebruikten, maar altijd honing. Het lijkt me heerlijk om honing van eigen bijen te hebben en ook te weten hoe je die in allerlei gerechten gebruiken kunt. Zomaar in een recept witte suiker vervangen door eenzelfde hoeveelheid honing gaat namelijk niet. En als je zelf geen bijen hebt en je wilt goede honing gebruiken, dan ben je een kapitaal kwijt.
Gelukkig is er tegenwoordig Stevia en is dat sinds een poosje van de lijst van verboden levensmiddelen afgehaald in Nederland. Stevia is een geheel natuurlijke zoetstof, afkomstig van de Steviaplant (ook wel Honingkruid) genoemd. Als je precies wilt weten wat het is en waarom het zo lang verboden was kun je dat op internet nalezen.
Nu de Nederlandse markt opengegaan is zie je direct heel veel kaf onder het koren. Er worden allerlei producten aangeboden waar ´Stevia´ op staat, maar waar, als je het gaat bestuderen, maar een kleine hoeveelheid Stevia in zit. De rest van het product bestaat dan vaak alsnog uit troep :-(. Deze producten liggen gewoon overal in de supermarkt en zijn niet al te duur. Echte Stevia is behoorlijk prijzig en producten van (bijna) alleen Stevia zijn dat daarom ook. Ik heb gekeken waar ik online goede Stevia kan kopen.
Inmiddels ben ik een stuk gevorderd in mijn strijd tegen ons suikerverbruik. Ik heb mezelf voorzien van een goede voorraad a-kwaliteit Stevia van onze adverteerder www.astevia.nl en ben hard gaan experimenteren.
Ik moet zeggen, dat het gebruik van Stevia best even wennen is. Vooral bakken met Stevia is in het begin erg lastig. Dat komt, omdat het een supergeconcentreerd goedje is, waarvan je dus maar heel weinig nodig hebt. Zomaar de suikerhoeveelheid in een recept vervangen door een klein schepje poeder of enkele druppels vloeibare Stevia werkt niet. Het volume van je baksels klopt dan niet meer. Gelukkig ontdekken steeds meer mensen het gezonde Stevia en vind je meer en meer goede recepten. Zelf ben ik erg geholpen met een site als www.voedzo.nl Bij Voedzo kun je behalve recepten vinden zelfs een soort online cursus volgen om in 40 dagen van je suikerverslaving af te komen. Juist per 2 januari start er weer een nieuwe ronde om in 40 dagen suikervrij te geraken. Een mooi moment dus om er nú voor te zorgen dat je een goede voorraad ´gezonde suiker´, Stevia, in huis hebt, zodat je straks volop kunt gaan experimenteren.
Wij maken hier ook veel gebruik van de vloeibare Stevia met een smaakje. Deze Stevia gebruiken we als limonadesiroop. Je doet 1 of 2 druppeltjes in een glas, vult dat aan met water en klaar ben je. Deze vloeibare Stevia gebruik ik trouwens ook om toetjes mee te maken. Ik maak dan gewone maizenapap door 1 liter melk aan de kook te brengen en daar een papje van 80 gram maizena met een paar lepels melk door te roeren. Het smaakje breng ik er dan aan door een stuk of 8 druppels vloeibare Stevia met een smaakje eraan toe te voegen. Zo maak ik met Stevia met citroensmaak bijvoorbeeld citroenpap.
Behalve aan de hoeveelheid, moet je ook wel wennen aan het anijssmaakje van Stevia. Sommige mensen vinden Stevia een beetje naar drop smaken.
Deze maand is het extra leuk om kennis te maken met onze adverteerder Astevia.nl, want er is een kortingsaktie! Vul bij uw bestelling in het kadertje ´actie of kortingsbon´ het woord Eenvoudig in en ontvang 5% korting. Je bent er dan helemaal klaar voor om in het nieuwe jaar minder suiker te gaan gebruiken, of misschien zelfs suikervrij te geraken! O ja, en voor de mensen met voornemens tot lijnen: Stevia bevat geen calorieën en is dus perfect voor de lijn :-)
donderdag 13 december 2012
Pas op de plaats
Ik maak even pas op de plaats. Dinsdagavond ben ik ziek geworden. Ik voelde me zó beroerd, dat ik de huisartsenpost heb gebeld. Ze wilden dat ik kwam en Willem heeft me gebracht. Met een ab-kuurtje ben ik weer thuis gekomen.
Gisteren heb ik de hele dag op bed gelegen. Ik had koorts en heb alleen maar liggen slapen, dromen en zweten en heb niets gemerkt van wat er hier in huis gebeurde.
Vandaag voel ik me wat beter. De koorts is gelukkig weg. Ik voel me nog wel erg moe, maar ben toch weer aangekleed en wil proberen weer een stukje van mijn taak op te pakken.
Ik ben blij, dat ik wat hulp heb. Eerst zijn daar Willem en de kinderen die allemaal een handje meehelpen. Maar ook mijn zus en mijn moeder staken een handje toe, door een hoeveelheid was te strijken en te vouwen. En voor vanavond maakt mijn zus een stamppot klaar.
Ik heb zelf de draad van de was weer opgepakt. En ook heb ik de houtkachel weer branden. Gisteren hebben we voor het eerst in meer dan een jaar geen houtkachel gestookt, maar de CV aangezet. Toch fijn als dat in geval van nood kan. Ook wil ik vandaag weer brood bakken. Ik was door m´n voorraad heen en voor vanmorgen was er al een winkelbroodje bijgekocht.
Zo hoop ik langzaamaan weer terug te keren op mijn plaatsje en mijn werk weer op te pakken. Het is weleens goed om even uitgeschakeld te zijn en te zien dat de wereld heus wel zonder je kan. Sowieso vind ik ziek zijn altijd een tijd van reflectie. Vooral het moment dat je al wat beter wordt. Als je echt heel ziek bent valt er niet zoveel te reflecteren. Dan heb je je handen vol aan het vechten met je ziekte.
Juist door de reflectie voel ik mijn energie weer terugkeren. Ik heb er weer zin in om aan de slag te gaan. Nu mijn lijf nog. Mijn geest maakt altijd grotere sprongen dan mijn lichaam ;-)
Gisteren heb ik de hele dag op bed gelegen. Ik had koorts en heb alleen maar liggen slapen, dromen en zweten en heb niets gemerkt van wat er hier in huis gebeurde.
Vandaag voel ik me wat beter. De koorts is gelukkig weg. Ik voel me nog wel erg moe, maar ben toch weer aangekleed en wil proberen weer een stukje van mijn taak op te pakken.
Ik ben blij, dat ik wat hulp heb. Eerst zijn daar Willem en de kinderen die allemaal een handje meehelpen. Maar ook mijn zus en mijn moeder staken een handje toe, door een hoeveelheid was te strijken en te vouwen. En voor vanavond maakt mijn zus een stamppot klaar.
Ik heb zelf de draad van de was weer opgepakt. En ook heb ik de houtkachel weer branden. Gisteren hebben we voor het eerst in meer dan een jaar geen houtkachel gestookt, maar de CV aangezet. Toch fijn als dat in geval van nood kan. Ook wil ik vandaag weer brood bakken. Ik was door m´n voorraad heen en voor vanmorgen was er al een winkelbroodje bijgekocht.
Zo hoop ik langzaamaan weer terug te keren op mijn plaatsje en mijn werk weer op te pakken. Het is weleens goed om even uitgeschakeld te zijn en te zien dat de wereld heus wel zonder je kan. Sowieso vind ik ziek zijn altijd een tijd van reflectie. Vooral het moment dat je al wat beter wordt. Als je echt heel ziek bent valt er niet zoveel te reflecteren. Dan heb je je handen vol aan het vechten met je ziekte.
Juist door de reflectie voel ik mijn energie weer terugkeren. Ik heb er weer zin in om aan de slag te gaan. Nu mijn lijf nog. Mijn geest maakt altijd grotere sprongen dan mijn lichaam ;-)
vrijdag 7 december 2012
Drukte
Het is hier de hele week een drukte van belang. De laatste grote klus is vanavond. Dan heeft Maria haar verjaardagsfeestje voor haar schoolvriendjes. Normaal gesproken mogen de kinderen 5 of 6 vriendjes uitnodigen. Maar Maria hoort bij een klubje van 10 kinderen. Ze trekken al maandenlang met elkaar op. Bouwen hutten, voetballen en doen allemaal leuke dingen met elkaar. Een paar kinderen uit het clubje hebben inmiddels hun verjaardag gevierd en nodigden de hele club uit. Maria kon natuurlijk niet achterblijven. Daarom mocht ze alle 9 kinderen uitnodigen. Ik heb gelukkig een binnenprogramma klaar liggen, want het weer is vandaag bar en boos. De kinderen komen hier om 18.30 aan. Er zal dat een warm en koud buffet klaar staan. Dat moet vandaag klaargemaakt worden. Een buffet voor 20 personen dus, want we zijn zelf met zijn elven. Ik heb onverwachts hulp, want de scholen van Hans/Maaike en van Koos blijven vandaag dicht vanwege het weer. Ik heb dus zomaar drie ´knechten´ :-). Heerlijk hoor. We maken er een gezellig dagje van.
Na het buffet is er een mooie natuurfilm, die we gaan bekijken met een beamer. Lekker de kachel aan, een snoeperijtje bij de hand en genieten maar.
Ik heb deze week tussen de bedrijven door ook nog wat handwerkprojectjes af gemaakt. Ik haakte voor Maria een kleurig rokje. Gewoon van Zeemanwol. En Koos vroeg, of ik een telefoonhoesje voor hem wilde maken. Ik heb er één gebreid en hij heeft hem al in gebruik genomen. Maar ik wil hem eigenlijk nog een beetje opleuken en ik wil een andere sluiting er aan maken. Hij sluit nu met twee grote drukknopen, maar dat is niet handig. De knopen zijn een beetje strak en eigenlijk moet je ze openmaken door je nagel er tussen te doen. En Koos is een nagelbijter en heeft dus helemaal geen nagels ;-). Ik ga er een reepje klittenband aan zetten. Dat zal wellicht fijner werken.
De kussenhoesjes die ik aan het haken ben blijven nog even liggen, want Maaike vindt het rokje van Maria zó leuk, dat ze er ook één wil. En Maaike is wel een stuk groter, dus een rokje voor haar haken is meer werk dan die ik voor Maria maakte. Maar vooruit, eerst gaan we leuke kleurtjes uitkiezen en dan ga ik aan de slag.
Voor nu ga ik eerst maar eens zorgen dat de basisschoolkinderen op tijd de deur uit zijn en de groten naar hun werk. De wasmachines draaien al op volle toeren en de kachel is al roodgloeiend gestookt. Gaan met die banaan!
Na het buffet is er een mooie natuurfilm, die we gaan bekijken met een beamer. Lekker de kachel aan, een snoeperijtje bij de hand en genieten maar.
Ik heb deze week tussen de bedrijven door ook nog wat handwerkprojectjes af gemaakt. Ik haakte voor Maria een kleurig rokje. Gewoon van Zeemanwol. En Koos vroeg, of ik een telefoonhoesje voor hem wilde maken. Ik heb er één gebreid en hij heeft hem al in gebruik genomen. Maar ik wil hem eigenlijk nog een beetje opleuken en ik wil een andere sluiting er aan maken. Hij sluit nu met twee grote drukknopen, maar dat is niet handig. De knopen zijn een beetje strak en eigenlijk moet je ze openmaken door je nagel er tussen te doen. En Koos is een nagelbijter en heeft dus helemaal geen nagels ;-). Ik ga er een reepje klittenband aan zetten. Dat zal wellicht fijner werken.
De kussenhoesjes die ik aan het haken ben blijven nog even liggen, want Maaike vindt het rokje van Maria zó leuk, dat ze er ook één wil. En Maaike is wel een stuk groter, dus een rokje voor haar haken is meer werk dan die ik voor Maria maakte. Maar vooruit, eerst gaan we leuke kleurtjes uitkiezen en dan ga ik aan de slag.
Voor nu ga ik eerst maar eens zorgen dat de basisschoolkinderen op tijd de deur uit zijn en de groten naar hun werk. De wasmachines draaien al op volle toeren en de kachel is al roodgloeiend gestookt. Gaan met die banaan!
vrijdag 30 november 2012
Jarig Jetje
Vandaag is Maria jarig. Elf jaar is ze nu, onze kleine, grote dame. Elf jaar geleden werd ze, ook op een vrijdag, geboren. ´s Avonds om 9 uur. Het was de ´gezelligste´ bevalling die ik heb gehad. De hele vrijdag had ik hard in huis gepoetst. Pure nesteldrang natuurlijk :-). En juist toen ik aan het einde van de middag, pfffffff, vond dat alles keurig netjes was, kwamen de eerste weeën. Ik had eerder al eens turbo-bevallingen gehad en daarom heb ik meteen Willem gebeld dat hij naar huis moest komen en dat we naar het ziekenhuis zouden gaan. Ik regelde oppas en even later reden Willem en ik in de avondspits de file in. Daar kreeg ik de zenuwen van, want de weeën waren behoorlijk serieus. Willem heeft toen een stukje vluchtstrook genomen en zo kwamen we rond 6 uur op de afdeling Verloskunde aan. Daar liep ik juist mijn eigen, vertrouwde gynaecoloog tegen het lijf. ¨Nee, he,¨ zei ze, ¨kom je bevallen?¨ Ze was juist klaar met haar dienst en wilde naar huis gaan om vakantie te gaan vieren. Maar ze besloot spontaan om te blijven en buíten haar werktijd en zónder haar witte jas heeft ze me zomaar ´privé´ geholpen. Nog altijd vind ik dat heel speciaal!
Maria is net naar school vertrokken. Willem heeft haar met de auto gebracht. Ze trakteert op Zweedse boterkoek en voor de juffen en meesters zijn er gevulde eitjes.
We hebben lang nagedacht over het ´grote kado´. Barbies en Playmobil zijn nog wel erg leuk om af en toe mee te spelen. Maar om nu nog iets nieuws daarvan te krijgen vond Maria niet zo nodig. Ze vond het leuker om een dier te krijgen. Eerst wilde ze graag kwartels hebben. Maar hoewel je die best tam kunt krijgen, zijn het geen knuffeldieren. En eigenlijk wilde ze een knuffeldier.
Daarna hebben we ons verdiept in Degoe´s. Prachtige, leuke diertjes! Maar ook weer geen knuffeldieren. En dus vielen ook die af.
Uiteindelijk koos ze heel simpel voor een konijntje, knuffeldier bij uitstek.
Ik keek op Marktplaats en vond een nestje in Wijngaarden. Beestjes die net oud genoeg waren om bij hun moeder weg te mogen. Woensdagmiddag gingen we het konijntje halen. Op de foto op Marktplaats had Maria haar keuze al gemaakt. Ze koos voor een schattig, kaneelkleurig konijntje. Het is een pracht diertje en hopelijk gaan we er heel lang plezier van hebben.
Ik heb op internet nagezocht of ik het konijntje bij de cavia´s in het hok kon doen. Je ziet dat wel vaker. Toch las ik, dat dat geen goed idee is. Cavia´s en konijnen spreken nu eenmaal een verschillende taal. Ook hebben ze allebei hun eigen voeding nodig. Als cavia´s konijnenvoer gaan eten of konijnen het voer van cavia´s, dan lopen ze kans op tekorten of eten zich juist te vet. Er waren nog meer mitsen en maren en daarom hebben we besloten om voor Nijn een eigen hok te kopen. Nijn zit nu nog gezellig in een krat met stro op de meisjeskamer. Maar vanavond komt het hok en dan gaat Nijn op termijn (geleidelijk en voorzichtig natuurlijk) naar buiten. Zijn hok komt naast het hok van de cavia´s. Beide hokken hebben een ´onderverdieping´. Op die manier kunnen de diertjes buurpraatjes maken.
Het wordt zo langzamerhand een gezellige beestenboel hier: Kippen, cavia´s, een kanarie, guppen, een aquarium met verschillende soorten vissen en nu ook een konijntje. Genieten hoor!
Maria is net naar school vertrokken. Willem heeft haar met de auto gebracht. Ze trakteert op Zweedse boterkoek en voor de juffen en meesters zijn er gevulde eitjes.
We hebben lang nagedacht over het ´grote kado´. Barbies en Playmobil zijn nog wel erg leuk om af en toe mee te spelen. Maar om nu nog iets nieuws daarvan te krijgen vond Maria niet zo nodig. Ze vond het leuker om een dier te krijgen. Eerst wilde ze graag kwartels hebben. Maar hoewel je die best tam kunt krijgen, zijn het geen knuffeldieren. En eigenlijk wilde ze een knuffeldier.
Daarna hebben we ons verdiept in Degoe´s. Prachtige, leuke diertjes! Maar ook weer geen knuffeldieren. En dus vielen ook die af.
Uiteindelijk koos ze heel simpel voor een konijntje, knuffeldier bij uitstek.
Ik keek op Marktplaats en vond een nestje in Wijngaarden. Beestjes die net oud genoeg waren om bij hun moeder weg te mogen. Woensdagmiddag gingen we het konijntje halen. Op de foto op Marktplaats had Maria haar keuze al gemaakt. Ze koos voor een schattig, kaneelkleurig konijntje. Het is een pracht diertje en hopelijk gaan we er heel lang plezier van hebben.
Ik heb op internet nagezocht of ik het konijntje bij de cavia´s in het hok kon doen. Je ziet dat wel vaker. Toch las ik, dat dat geen goed idee is. Cavia´s en konijnen spreken nu eenmaal een verschillende taal. Ook hebben ze allebei hun eigen voeding nodig. Als cavia´s konijnenvoer gaan eten of konijnen het voer van cavia´s, dan lopen ze kans op tekorten of eten zich juist te vet. Er waren nog meer mitsen en maren en daarom hebben we besloten om voor Nijn een eigen hok te kopen. Nijn zit nu nog gezellig in een krat met stro op de meisjeskamer. Maar vanavond komt het hok en dan gaat Nijn op termijn (geleidelijk en voorzichtig natuurlijk) naar buiten. Zijn hok komt naast het hok van de cavia´s. Beide hokken hebben een ´onderverdieping´. Op die manier kunnen de diertjes buurpraatjes maken.
Het wordt zo langzamerhand een gezellige beestenboel hier: Kippen, cavia´s, een kanarie, guppen, een aquarium met verschillende soorten vissen en nu ook een konijntje. Genieten hoor!
donderdag 29 november 2012
Recykleren
Het was mijn voornemen om elke maand één recykleerprojectje te doen. Meteen al in oktober ging de uitvoer van dat voornemen in rook op. Oktober was dan ook wel een erg drukke maand vanwege de kledingwissel. Maar nu in november geen excuses meer! Hup, de naaimachine op tafel en gaan met die banaan.
Van een blouse en een shirt maakte ik een tas om kado te doen aan een jarig nichtje. De blouse heb ik uit een zak kleding die ik kreeg. Het was een prachtige blouse, maar in een maat waar niemand van de vrouwen uit ons gezin waarschijnlijk ooit in gaat passen.
Ik wist even niet naar wie ik de blouse kon doorschuiven en daarom heb ik hem maar gerecykleerd. Zo krijgt hij toch een tweede leven.
Het shirt is van Maaike geweest en paste qua kleur perfect bij de stof van de blouse.
De binnenkant van de tas heb ik van het shirt gemaakt.
De buitenkant is uit de blouse genomen. Ik heb daarbij de knopenbies gebruikt ter versiering.
Ook de kleine knopenbiesjes in de mouwen heb ik gebruikt. Ze zijn verwerkt in de hengsels.
De aanzet van de hengsels heb ik nog even opgeleukt door er gehaakte bloemetjes met een knoopje (van de blouse) op te naaien.
De restjes van de blouse en het shirtje zijn netjes in elkaar gerold. Wie weet komen ook die kleine restjes nog weer een keer van pas.
Van een blouse en een shirt maakte ik een tas om kado te doen aan een jarig nichtje. De blouse heb ik uit een zak kleding die ik kreeg. Het was een prachtige blouse, maar in een maat waar niemand van de vrouwen uit ons gezin waarschijnlijk ooit in gaat passen.
Ik wist even niet naar wie ik de blouse kon doorschuiven en daarom heb ik hem maar gerecykleerd. Zo krijgt hij toch een tweede leven.
Het shirt is van Maaike geweest en paste qua kleur perfect bij de stof van de blouse.
De binnenkant van de tas heb ik van het shirt gemaakt.
De buitenkant is uit de blouse genomen. Ik heb daarbij de knopenbies gebruikt ter versiering.
Ook de kleine knopenbiesjes in de mouwen heb ik gebruikt. Ze zijn verwerkt in de hengsels.
De aanzet van de hengsels heb ik nog even opgeleukt door er gehaakte bloemetjes met een knoopje (van de blouse) op te naaien.
De restjes van de blouse en het shirtje zijn netjes in elkaar gerold. Wie weet komen ook die kleine restjes nog weer een keer van pas.
dinsdag 27 november 2012
Winterwandeling
In de zomervakantie was Jan jarig. Zaterdag mocht hij nog een feestje geven voor zijn schoolvriendjes. Ik had bedacht om met de kinderen naar de Biesbosch te gaan en had ons daar aangemeld voor een winterwandeling onder leiding van een gids. Er kwamen vier jongens en één meisje op Jan z´n feest. Met Jan erbij waren er dus zes kinderen met wie ik op stap ging.
Om 13.15 werden we bij het Biesboschcentrum verwacht en daarom had ik op de uitnodiging gezet, dat iedereen uiterlijk om 13.00 bij ons aanwezig moest zijn. En jawel, iedereen was er keurig op tijd, lekker dik aangekleed en met laarzen of wandelschoenen aan. Ik had een rugtas klaargemaakt met wat lekkers voor onderweg en daar gingen we dan.
Het was erg mistig en dat gaf best een speciale sfeer. Het deed me denken aan onze trouwdag, nu bijna 26 jaar geleden. Op die dag was het ook zo mistig.
We waren keurig op tijd bij het centrum. Ik meldde me aan en betaalde voor de wandeling. Ik wisselde meteen de waardebon in, die ik vorig jaar gekregen had, toen ik op de Natuurclub brandnetelsoep maakte. Die bon kwam nu mooi van pas.
Om 13.30 begon de wandeling. We waren met een groep van 17 personen. Buiten de kinderen van Jan z´n feestje waren er geen andere kinderen in de groep. Aan het begin van de wandeling moest de gids de kinderen even tot de orde roepen, want ze vlogen luiddruchtig de Beverburcht in. De gids waarschuwde ze, dat ze echt rustig moesten zijn, om de dieren niet te storen. Dat knoopten ze goed in hun oren. Ze hebben geweldig goed meegedaan.
De gids wees ons continu op allerlei moois en opmerkelijks, waar je zónder gids zomaar aan voorbij zou gaan. Eerst vertelde hij van alles en nog wat over Bevers. Het was leuk om te merken, dat Jan daar al heel veel vanaf wist. Dat heeft hij allemaal op de Natuurclub geleerd.
Al lopend door het Beverbos kwamen we heel veel paddestoelen tegen. En de gids wist zomaar van al die paddestoelen de namen. Wat leuk was dat!
We zagen Judasoor. Dat is een zwam die vooral op dode Vlier groeit. Deze paddestoel is zo zacht als een babyoortje en iedereen moest natuurlijk even voelen.
Ook andere leuke paddestoelen werden aangewezen. Bijvoorbeeld de Geweizwam.
We kregen een hele verhandeling over verschillende soorten zwammen. Hoe ze zich voeden enzo. Echt interessant.
De gids wees ons ook op een op deze plaats heel bijzondere korstmos: blauwe korstmos. Typisch iets wat ik nooit als iets bijzonders zou opmerken zonder dat het me verteld werd. Het ziet er gewoon uit als een viezig blauw spoor op een tak en dan blijkt dat iets heel bijzonders te zijn :-).
We wandelden het Beverbos uit en trokken een dijkje op. De mist was helaas in regen overgegaan, maar er was niemand die erover mopperde of klaagde. Lopend over het dijkje vertelde de gids over het zware werk in de grienden, dat tot in ongeveer de jaren zeventig heeft voortgeduurd. Ik heb er eens een heel indrukwekkend boek over gelezen: Aardappels met lawaaisaus. Echt een aanrader om te lezen! Willem leest op dit moment ¨Kruistocht in spijkerbroek¨ voor aan de kinderen, maar ik denk, dat ik ¨Aardappels met lawaaisaus¨ eens opzoek voor hierna. De kinderen zullen dat vast ook heel mooi vinden.
We liepen en glibberden verder en verder. Het duurde een hele tijd voordat we weer een beetje in de begroeiing kwamen. De kinderen werden erop uitgestuurd om naar knaagsporen van de bever te zoeken. En jawel, langs het wandelpad bleek een wilg al bijna doorgeknaagd te zijn. Ongelofelijk hoe systematisch bevers een boom vellen. Ze beitelen als het ware in kegelvorm de stam af, net zolang tot de boom omvalt.
Een stukje verderop liep de gids nog even van het pad af om ons weer een aparte zwam te laten zien: de Kluifjeszwam. Inderdaad, die ziet er als een kluifje uit. Wat grappig!
Het laatste stukje van de wandeling liepen we in stevig tempo. Tegen vieren kwamen we weer bij het Biesboschcentrum aan. We hadden maar liefst 6,5 kilometer gewandeld. De kinderen kregen van de gids een dikke pluim, omdat ze zo fijn hadden meegedaan. Nou, die hadden ze echt verdiend!
We reden met de auto terug naar huis. Daar maakte ik warme chocolademelk klaar en ik sneed er flinke stukken Zweedse plaatboterkoek bij. Zo konden we fijn even uitpuffen.
Terwijl de kinderen de kadootjes gingen verstoppen en Jan die ging opzoeken zorgde ik alvast voor het eten.
Willem had ´s morgens al 7,5 kilo aardappels geschild en in repen gesneden voor de patat. Dirk kwam thuis om ze te gaan voorbakken. Ik maakte een grote pan pindasaus, zette kipkluifjes in de oven en dekte vast de tafel voor 15 personen.
Eén voor één kwam de rest van het gezin thuis. Hans en Maaike hadden gewerkt en Willem was met een aantal kinderen op het verjaardagsfeestje van een nichtje geweest.
We schoven aan tafel voor een gezellig verjaardagsfeestmaal: heerlijke zelfgemaakte frieten. Ons nimmer vervelende zaterdagkostje :-).
Na het eten was het tijd voor de kinderen om naar huis te gaan. Willem bracht ze thuis, terwijl ik de tafel afruimde en de vaat deed. In een mum van tijd was alles weer opgeruimd. De kinderen hadden het prima naar hun zin gehad en Jan kon opgelucht ademhalen. Opgelucht ademhalen? Jawel! Weet je wel hoe zenuwachtig dat kind was voor z´n feest? Hij heeft een hele week buikpijn gehad! Hij kon fijn gaan nagenieten van z´n feest en spelen met alle leuke kadootjes die hij kreeg.
Om 13.15 werden we bij het Biesboschcentrum verwacht en daarom had ik op de uitnodiging gezet, dat iedereen uiterlijk om 13.00 bij ons aanwezig moest zijn. En jawel, iedereen was er keurig op tijd, lekker dik aangekleed en met laarzen of wandelschoenen aan. Ik had een rugtas klaargemaakt met wat lekkers voor onderweg en daar gingen we dan.
Het was erg mistig en dat gaf best een speciale sfeer. Het deed me denken aan onze trouwdag, nu bijna 26 jaar geleden. Op die dag was het ook zo mistig.
We waren keurig op tijd bij het centrum. Ik meldde me aan en betaalde voor de wandeling. Ik wisselde meteen de waardebon in, die ik vorig jaar gekregen had, toen ik op de Natuurclub brandnetelsoep maakte. Die bon kwam nu mooi van pas.
Om 13.30 begon de wandeling. We waren met een groep van 17 personen. Buiten de kinderen van Jan z´n feestje waren er geen andere kinderen in de groep. Aan het begin van de wandeling moest de gids de kinderen even tot de orde roepen, want ze vlogen luiddruchtig de Beverburcht in. De gids waarschuwde ze, dat ze echt rustig moesten zijn, om de dieren niet te storen. Dat knoopten ze goed in hun oren. Ze hebben geweldig goed meegedaan.
De gids wees ons continu op allerlei moois en opmerkelijks, waar je zónder gids zomaar aan voorbij zou gaan. Eerst vertelde hij van alles en nog wat over Bevers. Het was leuk om te merken, dat Jan daar al heel veel vanaf wist. Dat heeft hij allemaal op de Natuurclub geleerd.
Al lopend door het Beverbos kwamen we heel veel paddestoelen tegen. En de gids wist zomaar van al die paddestoelen de namen. Wat leuk was dat!
We zagen Judasoor. Dat is een zwam die vooral op dode Vlier groeit. Deze paddestoel is zo zacht als een babyoortje en iedereen moest natuurlijk even voelen.
Ook andere leuke paddestoelen werden aangewezen. Bijvoorbeeld de Geweizwam.
We kregen een hele verhandeling over verschillende soorten zwammen. Hoe ze zich voeden enzo. Echt interessant.
De gids wees ons ook op een op deze plaats heel bijzondere korstmos: blauwe korstmos. Typisch iets wat ik nooit als iets bijzonders zou opmerken zonder dat het me verteld werd. Het ziet er gewoon uit als een viezig blauw spoor op een tak en dan blijkt dat iets heel bijzonders te zijn :-).
We wandelden het Beverbos uit en trokken een dijkje op. De mist was helaas in regen overgegaan, maar er was niemand die erover mopperde of klaagde. Lopend over het dijkje vertelde de gids over het zware werk in de grienden, dat tot in ongeveer de jaren zeventig heeft voortgeduurd. Ik heb er eens een heel indrukwekkend boek over gelezen: Aardappels met lawaaisaus. Echt een aanrader om te lezen! Willem leest op dit moment ¨Kruistocht in spijkerbroek¨ voor aan de kinderen, maar ik denk, dat ik ¨Aardappels met lawaaisaus¨ eens opzoek voor hierna. De kinderen zullen dat vast ook heel mooi vinden.
We liepen en glibberden verder en verder. Het duurde een hele tijd voordat we weer een beetje in de begroeiing kwamen. De kinderen werden erop uitgestuurd om naar knaagsporen van de bever te zoeken. En jawel, langs het wandelpad bleek een wilg al bijna doorgeknaagd te zijn. Ongelofelijk hoe systematisch bevers een boom vellen. Ze beitelen als het ware in kegelvorm de stam af, net zolang tot de boom omvalt.
Een stukje verderop liep de gids nog even van het pad af om ons weer een aparte zwam te laten zien: de Kluifjeszwam. Inderdaad, die ziet er als een kluifje uit. Wat grappig!
Het laatste stukje van de wandeling liepen we in stevig tempo. Tegen vieren kwamen we weer bij het Biesboschcentrum aan. We hadden maar liefst 6,5 kilometer gewandeld. De kinderen kregen van de gids een dikke pluim, omdat ze zo fijn hadden meegedaan. Nou, die hadden ze echt verdiend!
We reden met de auto terug naar huis. Daar maakte ik warme chocolademelk klaar en ik sneed er flinke stukken Zweedse plaatboterkoek bij. Zo konden we fijn even uitpuffen.
Terwijl de kinderen de kadootjes gingen verstoppen en Jan die ging opzoeken zorgde ik alvast voor het eten.
Willem had ´s morgens al 7,5 kilo aardappels geschild en in repen gesneden voor de patat. Dirk kwam thuis om ze te gaan voorbakken. Ik maakte een grote pan pindasaus, zette kipkluifjes in de oven en dekte vast de tafel voor 15 personen.
Eén voor één kwam de rest van het gezin thuis. Hans en Maaike hadden gewerkt en Willem was met een aantal kinderen op het verjaardagsfeestje van een nichtje geweest.
We schoven aan tafel voor een gezellig verjaardagsfeestmaal: heerlijke zelfgemaakte frieten. Ons nimmer vervelende zaterdagkostje :-).
Na het eten was het tijd voor de kinderen om naar huis te gaan. Willem bracht ze thuis, terwijl ik de tafel afruimde en de vaat deed. In een mum van tijd was alles weer opgeruimd. De kinderen hadden het prima naar hun zin gehad en Jan kon opgelucht ademhalen. Opgelucht ademhalen? Jawel! Weet je wel hoe zenuwachtig dat kind was voor z´n feest? Hij heeft een hele week buikpijn gehad! Hij kon fijn gaan nagenieten van z´n feest en spelen met alle leuke kadootjes die hij kreeg.
donderdag 22 november 2012
Snelle maaltijd
Vandaag had ik weinig tijd om uitgebreid te koken. En eigenlijk ontbrak het me ook even aan puf en inspiratie. Dus vroeg ik zo om een uur of vier: ¨Wie heeft een idee voor een snelle maaltijd?¨ Eerst kwam natuurlijk het p-menu langs: ¨Pizza´s¨ werd er geroepen. Nee dus! Kant-en-klare pizza´s koop ik zelden. Eigenlijk alleen als ik zelf weg ben en er een kleine groep thuis is, die zelf eten moet klaar maken. Dan roep ik weleens: ¨Haal maar diepvriespizza´s¨. Voor de hele groep diepvriespizza´s kopen vind ik veel te duur. Nog afgezien van de rommel (e-nummers) die je dan binnen krijgt. Zelf pizza´s maken is een optie, maar niet als je weinig tijd hebt. Ik vind dat nog altijd een hele klus.
¨Pannenkoeken¨, was het volgende wat er werd geroepen. Maar nee, die hebben we vorige week vrijdag ook al gegeten. Ik ga niet twee keer binnen één week tijd pannenkoeken serveren.
¨Pasta¨, was de derde suggestie. Nee, ook niet goed. We hebben gisteren nog spaghetti gegeten. Lekker met versgekookte saus van verse tomaten. Mmm.
Leendert bracht het winnende idee in: Stamppot rauwe andijvie! Ja! Dat was hem. Ik had juist vanmiddag de koelkast uitgesopt en gezien dat er nog drie doosjes spekblokjes lagen. Daar kon ik er dan mooi één van gebruiken. En andijvie had ik nog op m´n moesdak staan. Een goed plan dus. Eigenlijk houd ik de donderdag meestal om een vegetarische maaltijd klaar te maken. Maar dat plan moest maar een keer wijken, vanwege de spekblokjes die op moesten. Was dat niet het geval geweest, dan had ik walnoten en brie door de andijviestamppot gedaan. Nu ging er 250 gram spekblokjes door en dat is voor 11 personen natuurlijk ook maar een minimale vleesconsumptie.
Hoewel het mijn streven is om eens per week vegetarisch te koken, zal er deze week dan geen vegetarische maaltijd op tafel komen. Maar geen nood, vorige week had ik er zowaar twee in een week :-). Op donderdag kookte ik een heerlijke zwarte bonensoep. Het was een nogal gekruide soep en daardoor was niet iedereen er van gecharmeerd. Gelukkig had ik er een Turks brood bij gebakken. Dat was zó lekker, dat de kinderen het zonder iets erbij of erop op smikkelden. Ik had een gewoon brooddeeg gemaakt van volkorenmeel en dat na de voorrijs uitgerold ter grootte van mijn ovenbakplaat. Ik strooide er wat sesamzaad op, liet het narijzen en bakte en een klein half uur in de oven op 200 graden. Ik had nooit eerder zelf Turks brood gebakken en tot mijn verrassing deed het eindresultaat niet onder voor de Turkse broden hier uit de Turkse supermarkt. Zelfs de luchtigheid (inclusief gaten) klopte. Mooi zo, ik hoef dus ook niet meer voor een Turks brood naar de winkel. Dat maak ik voortaan zelf.
Weet je trouwens, dat je met een gekocht Turks brood heel snel en heel simpel pizza´s kunt maken? Je snijdt hiervoor zo´n brood helemaal open en je belegt de helften met tomatensaus en wat je maar lekker vindt. Een kwartiertje in de hete oven en klaar ben je. Mocht je dus eens haast hebben en geen zin in/geld voor diepvriespizza´s, dan is dit een mooi alternatief.
Op vrijdag bakte ik dus pannenkoeken. Ik bakte ze naturel, met appel/kaneel en met kaas en zo was ook die maaltijd vegetarisch, zonder dat iemand dat direct in de gaten had. Ja, ik moet dat vegetarisme hier echt een beetje verstoppen, anders krijg ik commentaar ;-).
¨Pannenkoeken¨, was het volgende wat er werd geroepen. Maar nee, die hebben we vorige week vrijdag ook al gegeten. Ik ga niet twee keer binnen één week tijd pannenkoeken serveren.
¨Pasta¨, was de derde suggestie. Nee, ook niet goed. We hebben gisteren nog spaghetti gegeten. Lekker met versgekookte saus van verse tomaten. Mmm.
Leendert bracht het winnende idee in: Stamppot rauwe andijvie! Ja! Dat was hem. Ik had juist vanmiddag de koelkast uitgesopt en gezien dat er nog drie doosjes spekblokjes lagen. Daar kon ik er dan mooi één van gebruiken. En andijvie had ik nog op m´n moesdak staan. Een goed plan dus. Eigenlijk houd ik de donderdag meestal om een vegetarische maaltijd klaar te maken. Maar dat plan moest maar een keer wijken, vanwege de spekblokjes die op moesten. Was dat niet het geval geweest, dan had ik walnoten en brie door de andijviestamppot gedaan. Nu ging er 250 gram spekblokjes door en dat is voor 11 personen natuurlijk ook maar een minimale vleesconsumptie.
Hoewel het mijn streven is om eens per week vegetarisch te koken, zal er deze week dan geen vegetarische maaltijd op tafel komen. Maar geen nood, vorige week had ik er zowaar twee in een week :-). Op donderdag kookte ik een heerlijke zwarte bonensoep. Het was een nogal gekruide soep en daardoor was niet iedereen er van gecharmeerd. Gelukkig had ik er een Turks brood bij gebakken. Dat was zó lekker, dat de kinderen het zonder iets erbij of erop op smikkelden. Ik had een gewoon brooddeeg gemaakt van volkorenmeel en dat na de voorrijs uitgerold ter grootte van mijn ovenbakplaat. Ik strooide er wat sesamzaad op, liet het narijzen en bakte en een klein half uur in de oven op 200 graden. Ik had nooit eerder zelf Turks brood gebakken en tot mijn verrassing deed het eindresultaat niet onder voor de Turkse broden hier uit de Turkse supermarkt. Zelfs de luchtigheid (inclusief gaten) klopte. Mooi zo, ik hoef dus ook niet meer voor een Turks brood naar de winkel. Dat maak ik voortaan zelf.
Weet je trouwens, dat je met een gekocht Turks brood heel snel en heel simpel pizza´s kunt maken? Je snijdt hiervoor zo´n brood helemaal open en je belegt de helften met tomatensaus en wat je maar lekker vindt. Een kwartiertje in de hete oven en klaar ben je. Mocht je dus eens haast hebben en geen zin in/geld voor diepvriespizza´s, dan is dit een mooi alternatief.
Op vrijdag bakte ik dus pannenkoeken. Ik bakte ze naturel, met appel/kaneel en met kaas en zo was ook die maaltijd vegetarisch, zonder dat iemand dat direct in de gaten had. Ja, ik moet dat vegetarisme hier echt een beetje verstoppen, anders krijg ik commentaar ;-).
Abonneren op:
Posts (Atom)