Gisteren was het de eerste dag, dat ik weer alleen thuis was. Maaike was de allerlaatste die na de zomervakantie naar school vertrok. Zij is begonnen aan de opleiding Medewerker maatschappelijke zorg, niveau 4 aan het Hoornbeeck College.
Het was even erg wennen, de stilte om me heen. Ik heb mijn ochtend besteed aan het afhandelen van duizend-en-één dingetjes die waren blijven liggen. Onbeantwoorde mailtjes, betalingen die nodig gedaan moesten worden, informatie opvragen, informatie verstrekken, post afhandelen. Steeds opnieuw schoot er iets in mijn gedachten, of vond ik iets op mijn to do list.
Ook in de keuken lag er nog werk. Ik zette een grote pan vleesbouillon op om te trekken. Daarmee wil ik vandaag een voorraad tomatensoep maken voor de weck. Tomatensoep is onze lievelingssoep. En nu het kouder gaat worden, is het heerlijk om op welk tijdstip dan ook een lekker soeppie te kunnen opwarmen.
Ik maakte vorige week perzik-sinaasappeljam en maakte gisteren de potjes af. Konden die ook in mijn marktplaatswinkeltje.
Ik weet niet, of ik daar al eens over geschreven heb, over het doel van mijn winkeltje? DV volgend jaar zomer willen we met het hele gezin op vakantie naar Zwitserland. Ik heb er een jaar voor uitgetrokken om de vakantiekosten bij elkaar te sprokkelen. Eén van mijn sprokkelacties is dus m'n marktplaatswinkeltje. Ik zet er spulletjes in, waar ik vanaf wil. Maar ook homemade producten uit mijn keuken, of handwerk. Alles wat ik ermee verdien komt op de speciale 'vakantie-bankrekening'. Het is hier ondertussen net een jamfabriekje af en toe en de kinderen genieten er helemaal van mee. Met een duidelijk doel voor ogen, is er veel mogelijk! En een jaar lang voorpret is gratis genieten :-).
Ik had pas ook een kleine stapel boeken in mijn winkeltje. Exemplaren van het boek 'Dat doen we zelf wel', wat ik 4 jaar geleden heb geschreven. Ik was al snel door het voorraadje heen. Intussen heb ik al heel wat keren de vraag gekregen, of ik nog boeken heb. Ik heb daarom bij de uitgever een nieuw voorraadje gekocht. Ik mag echter de boeken niet (meer) onder de wettelijk vastgestelde boekenprijs van 12,90 verkopen. Om er toch een beetje een aanbieding van te maken, geef ik korting op de verzendkosten. Die zijn normaal 3,45. Ik reken 2,00. Totaal komt het boek inclusief verzendkosten dus op 14,90. Wie interesse heeft, kan mailen.
(Als ik secuur inpak, lukt het me om twee exemplaren in één brievenbuspakje (van 1,95 dus) te krijgen. Handig voor als je het samen met je dochter, moeder, vriendin of wie dan ook wil bestellen).
Voor wie meer informatie wil over dit boek:
Dat doen we zelf wel Eenvoudig leven met Teunie
T. Luijk
Genre:
Overig
ISBN:
9789033609206
Druk:
2e druk
Paperback € 12,90 Is het runnen van een groot gezin een bijna onmogelijke taak? Het ligt er maar aan hoe je het aanpakt.Duur? Het hangt ervan af hoe creatief je bent om te bezuinigen. In dit boek geeft Teunie Luijk een inkijkje in haar gezin. Op aanstekelijke wijze beschrijft ze haar manier van aanpak in allerlei situaties. Ze neemt je mee het jaar door en schrijft over huishoudelijke én opvoedkundige onderwerpen. Al lezend krijg je veel tips, ideeën en recepten aangereikt en word je vanzelf enthousiast om ook eenvoudig te leven.
Overigens krijg ik ook heel vaak de vraag, wanneer er een tweede boek komt. En ja, eigenlijk had ik dat ook allang gewild ;-). Ik heb verschillende opzetjes klaarliggen en de ideeën borrelen en bruisen bij tijden hevig. Alleen: een boek schrijven kost gewoon heel veel ruimte in je hoofd. Ruimte die er nu niet is voor het schrijven van een boek, maar die ingenomen wordt door de zorgen en zorgjes die komen kijken bij het runnen van ons grote gezin.
Maar wie weet. Op een keer kan ik het borrelen en bruisen niet stoppen. Dan kruip ik achter mijn laptop en ga proberen al mijn ideeën woorden te geven. En dan kan het gebeuren, dat er zomaar een tweede boek geboren wordt :-).
Ziezo. Het heeft even een paar dagen nodig gehad, maar nu zijn we dan toch weer op dreef. De eerste twee dagen van deze week was ik 's avonds bekaf. En woensdagochtend had ik verschrikkelijke spierpijn, toen ik opstond. Hoef je niet te vragen, hoe lui ik de afgelopen weken geweest ben ;-). Ik moest helemaal inkomen.
Maar nu is er weer een soort van ritme. Het is heerlijk om te zien, hoe eigenlijk in slechts enkele dagen tijd het huis weer op orde komt (en blijft!). En dat is ook weer goed.
Woensdag was het de eerste dag dat onze brugpieper, Jan, naar school moest. Ik had er best een beetje een hard hoofd in. Hij is tenslotte nog maar net 12, aan de kleine kant voor zijn leeftijd en moet dan toch maar mooi elke dag 22 km. heen en 22 km. terug fietsen naar en van school. Gelukkig zit er een jongen uit Oud-Alblas en een jongen uit Hendrik-Ido-Ambacht in zijn klas, zodat ze met z'n drieën kunnen fietsen.
Nadat alles 100 keer gecheckt was, er geoefend was met het extra krulslot, de tas achterop gewurmd was, ik nog 1000 goede raadgevingen gegeven had, zijn brooddoos goed gevuld was, vertrok hij dan :-).
Pff.
De dagen beginnen hier nu ook weer gewoon georganiseerd. Met een ontbijt dus, waarbij iedereen aanwezig dient te zijn. Dat is een regel, die ik 14 jaar geleden (toen ons oudste naar het voortgezet onderwijs ging) heb ingesteld. Ik houd van een geordend en rustig begin van de dag en niet van een ontbijtbuffet waar iedereen maar te hooi en te gras aanschuift of vertrekt. Bovendien kunnen we met een gezamenlijk ontbijt ook als gezin de dag beginnen met Bijbellezen en gebed.
De tafel dek ik 's morgens vroeg. Dat is een beetje mijn manier van aan mijn werk beginnen. Gewoon op de automatische piloot. Er wordt een grote schaal brood gesneden. Thee gezet. En tijdens het ontbijt maakt iedereen zijn of haar lunchpakket meteen klaar.
Na het eten zorg ik voor de lunchsalade, die Willem elke dag naar zijn werk meeneemt. En intussen verdwijnt de één na de ander naar school en werk. Om kwart over 8 is iedereen de deur uit. Op de enkeling na die laat moet beginnen, of vrij heeft, of ziek is, of weet-ik-veel wat. Met zo'n club is er altijd wel iets ;-).
Maandag kwam Henk uit school, met de vraag, wanneer hij op school zijn verjaardag mocht vieren. Ik sprak met hem af, dat hij dat op vrijdag mocht doen. Zo had ik even de tijd om na te denken over de traktatie, eventueel spullen in te kopen en de traktatie te maken.
Henk keek er helemaal naar uit. En gaande de week, kreeg ik gelukkig inspiratie :-). De unoxworstjes zijn bij Albert Heijn in de aanbieding: twee voor de prijs van één. Ik besloot iets met worstjes te maken. Het werden feestelijke worstjes-stokken.
Ik heb hiervoor repen bladerdeeg in spiralen om hotdogs gewikkeld, de worstjes zo 20 minuten op 200 graden gebakken en ze daarna op suikerspinstokken geprikt. Simpel, feestelijk, niet al te duur, niet al te ongezond, origineel, precies goed :-).
Voor de meesters en juffen maakte ik een schaal gevulde eieren klaar.
En zo vliegt die eerste, speciale, schoolweek ook weer zó voorbij. Met behalve werk en school, zó veel dat langs komt: jurken passen voor de bruiloft (Maaike en Maria), een kerkdienst (gisterenavond), beetje handwerken tussen de bedrijven door, flinke buien en zonneschijn, jam-fabriekje spelen, de eerste herfstmaaltijd (we kregen twee fazanten), een fotograaf (Terdege gaat vernieuwen en er moest een nieuwe foto bij mijn rubriek) en nog 1000 dingen meer. Helemaal op dreef dus. Helemaal goed!
Henk had vanmorgen beduidend minder zin om naar school te gaan dan gisteren. De reden: vandaag heeft hij zijn eigen meester niet. (Hoe gewend kun je zijn na één dag ;-)...).
Tijdens het aantrekken van zijn jas:
¨Mam, weet u wat ik zo vervelend vind?¨ ¨Nou?¨
¨Meisjes kunnen moeder worden. En moeders hebben altijd vakantie. Want die zijn thuis.¨
¨...ehm...ok. Juist. Ja.¨
Je weet dus wat ik vandaag aan het doen ben: vakantie vieren :-)))
Wat raar, zo'n eerste schooldag na de zomervakantie, als er maar één kind naar school moet! Maar heus. Voor mijn idee was het 'gisteren', dat ik vijf kinderen tegelijk naar de basisschool bracht. Nu is alles opgeschoven. Er zitten er nu vier op de middelbare school, één doet voltijds MBO, één deeltijd MBO en dan is er ook nog
één basisschoolkind. En die mocht vandaag beginnen. Wat had hij er zin in!
Van rust en regelmaat is in mijn huishouden nog niets te merken. Aan huishouding kwam ik nauwelijks toe. Ik had het druk met geregel.
Van één kind moest er nog een fiets opgehaald worden. Een ander kind bleek ineens gaten in zijn schoenen te hebben. Snel naar de winkel dan maar. Eén kind moest d'r nieuwe id-kaart nog op het gemeentehuis ophalen. Eén van de ouders moest mee. De nieuwe ov-kaarten moesten aangemeld worden op 'mijn ov'. Van alle fietsen wilde ik de reservesleutels klaar hebben liggen voor in geval van nood. Eén sleutel ontbrak. Dus die moest bijgemaakt worden. Ik heb meteen gecontroleerd of alle gegevens van de fietsen (framenummer, kleur, sleutelnummer, merk enzovoorts) netjes gedocumenteerd waren. Er ontbraken nog twee regenpakken aan het arsenaal. Onnozel gewoon, hoe druk je het kan hebben met 'niets'.
Het was wennen om weer netjes op een vastgesteld tijdstip aan tafel te gaan voor de lunch.
Maria was wezen winkelen. Die kwam aan het eind van de middag thuis en deed me een doos lekkere bonbons kado. Wat lief!
En daar was dan ook weer het koken. Vandaag voor 10 personen. Kipfilet, witlof, aardappels, schaal rabarber, griesmeel. Daar ben je anderhalf uur mooi mee. Ik moest nog opschieten ook, want vanavond was het de opening van het schooljaar van het Wartburg.
In de stromende regen reden we om 7 uur naar de kerk in Ridderkerk. Toch mooi, dat die kerk dan bomvol zit met zoveel jongeren en hun ouders.
Morgen gaan Koos en Maria voor het eerst naar school. En woensdag dan pas Jan en Hans. Misschien ben ik dan al een beetje gewend. Nu ben ik gewoon raar moe van dit dagje. Als die heerlijke vakantie dan tóch voorbij is, laat het dan maar zo snel mogelijk 'gewoon' worden. Ik ga verlangen naar een dagje in een stil huis. Een dagje lekker opruimen en soppen. Er is overal een tijd voor...
Het vakantiegevoel ebt langzaam maar zeker weg. Nu Willem weer werkt, ben ik zelf de draad ook weer aan het oppakken. Het is een vreemde mix van de vakantie nog willen rekken en toch weer in het ritme van alledag te komen.
Een voorbeeldje van het rekken van de vakantie is ons ontbijtje op bed. Havermout. Lekker met banaan, rozijnen en een beetje verse honing. Mmmm.
In de keuken wordt hard gewerkt om de zomer in potjes te vangen. Ik maakte heerlijke rode bessengelei.
En ik experimenteerde met zelf priklimonade maken. Hiervoor had ik wei nodig van yoghurt. Gewoon yoghurt laten uitdruipen dus. Het water wat eruit loopt is wei. Wat er in de doek achterblijft is hangop. Ik gebruikte er mijn handige geleerzak voor, die ik jaren geleden in een kringloopwinkel in Zwitserland kocht.
De wei moest samen met aardbeiensap en een klein beetje suiker warm in petflessen gedaan worden en dan warm weggezet worden.
Daarvoor gebruikte ik mijn hooimadam.
De flessen moesten onder druk komen staan en daarna in de koelkast gezet worden. De limonade moet nu rijpen. Morgen gaan we proeven. Ik ben benieuwd.
Van nog meer aardbeiensap maakte ik limonadesiroop. Zóóóóó lekker!!
Woensdag ging Jan voor het eerste, na drie weken vakantie, weer met z'n eieren de deuren langs. Weer even wennen, hoor.
Donderdagmiddag kwamen Maaike en Koos thuis van kamperen. Met verhalen, ervaringen en...een bult was ;-).
En 's avonds laat arriveerde Dirk. Dat had nog wat voeten in aarde, want de jongens misten op 30 seconden na de Thalys. Ze waren verlaat door een metro met vertraging, kwamen het perron op rennen, zagen de Thalys nog staan, maar er was al een lint gespannen. Ze mochten er niet meer in! Gelukkig konden ze hun reis nog omboeken en Willem is toen naar Brussel gereden, om ze daar op te halen.
Vrijdagochtend pakte Dirk z'n backpack uit. Er stegen nog net geen wolkjes uit de vuile was, die daarin zat ;-). Het was gelukkig heerlijk weer en ik ben met volle kracht vooruit gegaan. Er lagen, met de kampeerwas en de gewone gezinswas, 10 hoppers! En 's avonds lagen 7 daarvan gewassen, gestreken en gevouwen in de kast. Ik voelde me bijna een wasmachine.
De voorbereidingen voor school gingen ook van start. Er arriveerden maar liefst VIJF dozen met boeken! Ik ging met Jan om schoolspullen. Oma kafte alvast een stapel boeken. Er werd gymkleding aangeschaft. De fietsen werden in orde gemaakt. Er moet nog één binnenband vervangen worden en dan kan iedereen weer fietsen.
En er werd weer met aandacht gekookt. Gewone 'prakkies', pasta met verse ingrediënten en ook een keer een zalm-broccolitaart, die heerlijk uitpakte.
Vanmiddag zijn we nog even een paar uurtjes naar zee geweest. Naar de Maasvlakte, deze keer. Nog een allerlaatste rekmoment.
Traag nemen we afscheid van deze fijne vakantie. De dagen worden korter en er begint al wat herfstachtigs in de lucht te komen. We zullen eraan moeten geloven. DV maandag weer aan de bak! Eerst Henk die naar school gaat. De volgende dag Hans, Maaike en Koos. Woensdag Jan. En die week daarop Maaike. Rommelig blijft het dus altijd nog wel even.
Wat rest zijn de herinneringen. En dat wat in potjes verdween ;-)
Zondag, dag 37
We zaten in de kerk en ik keek op het bord welk Bijbelgedeelte er gelezen zou gaan worden. Het was Johannes 15 : 1 - 8. Daar staat (wij gebruiken de oude statenvertaling):
1 Ik ben de ware Wijnstok, en Mijn Vader is de Landman.
2 Alle rank, die in Mij geen vrucht draagt, die neemt Hij weg; en al wie vrucht draagt, die reinigt Hij, opdat zij meer vrucht drage.
3 Gijlieden zijt nu rein om het woord, dat Ik tot u gesproken heb.
4 Blijft in Mij, en Ik in u. Gelijkerwijs de rank geen vrucht kan dragen van zichzelve, zo zij niet in den wijnstok blijft; alzo ook gij niet, zo gij in Mij niet blijft.
5 Ik ben de Wijnstok, en gij de ranken; die in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht; want zonder Mij kunt gij niets doen.
6 Zo iemand in Mij niet blijft, die is buiten geworpen, gelijkerwijs de rank, en is verdord; en men vergadert dezelve, en men werpt ze in het vuur, en zij worden verbrand.
7 Indien gij in Mij blijft, en Mijn woorden in u blijven, zo wat gij wilt, zult gij begeren, en het zal u geschieden.
8 Hierin is Mijn Vader verheerlijkt, dat gij veel vrucht draagt; en gij zult Mijn discipelen zijn.
Ik zag al wel aankomen, dat Henk er niet veel van zou begrijpen, omdat hij het woord 'ranken' niet kent. Dus legde ik hem dat nog snel voor de dienst even uit.
Evengoed ging het grootste deel van de preek over zijn hoofd heen. In de preek werd namelijk steeds het beeld gebruikt van een landman, die een rank van een slechte wijnstok haalt en die ent in een goede wijnstok. En tja, als je dan niet precies weet wat 'enten' is, dan ontgaat je de essentie.
Maar goed. Zo was er tenminste thuis weer wat uit te leggen. Willem heeft precies verteld, hoe dat 'enten' in zijn werk gaat. Nu was de toepassing van dit beeld een stuk duidelijker.
Maandag, dag 38
Ah, wat is dat even afzien!!! Willem moet weer naar zijn werk :-(. Het is uit met de pret. Om het vakantiegevoel toch nog een heel klein beetje vast te houden, zorg ik voor een ontbijtje, samen op bed. Gewoon simpel een bordje havermout (met sojamelk) en rozijnen. Ook wat het luxe eten betreft is het klaar. We gaan weer terug naar de basis. En dat is prima. Er zijn hier en daar wat kilootjes bij gekomen ;-).
Willem vertrekt naar zijn werk. Het regent en het is somber. Als de kinderen één voor één naar beneden komen, willen ze maar één ding: achter de computer. Ach, het is nog steeds vakantie. Dan zijn de computerregels een heel stuk soepeler. Dus vooruit maar. Dan kan ik intussen aan het werk. Behalve mijn gewone huishoudelijke klussen staat er ook een keukenklus op het programma: aardbeienjam maken! Ik kocht zaterdag bij mijn neef nog (een laatste?) partijtje aardbeien voor jam. Het seizoen loopt ten einde. Maar hé, aardbeienjam is zó lekker! En ik had geen enkel potje meer in mijn marktplaatswinkeltje. Dus vooruit. Nog maar een keer aan de aardbeienjam. Wat ruikt het altijd heerlijk, die jamkokerij! Er staan mooi weer 43 potjes jam op de plank :-).
Aan het einde van de middag ga ik naar de markt voor een verse voorraad aardappels, groenten en fruit. Ik had werkelijk niets meer in huis!
Ik kocht de kofferbak van mijn auto stampvol. Allemaal heerlijkheden!
Voor het avondeten grabbelde ik meteen uit mijn rijke voorraad. Bij de kipfilet, die ik al had laten ontdooien, kwamen gekookte aardappels en groene asperges. Als toetje was er een banaan. Er wordt hier weleens gemopperd over 'prakkies eten'. Maar nu, na wekenlang vooral veel liflafjes-voer, kon ik iedereen niet blijer maken, dan met gewoon aardappels, groenten en vlees. Vooral Leendert was daar, na bijna twee weken in Bulgarije, heel erg aan toe.
We moesten een beetje opschieten met de maaltijd. Al om kwart voor 7 moesten we de deur uit, om te gaan condoleren. Wat een verdriet was dat, daar in het gezin van mijn oom. Hij was dan ook een geliefd mens.
Dinsdag, dag 39
De dag van de begrafenis. De begrafenis is pas 's middags en 's morgens kan ik dus nog even aan de slag in het huishouden. Het is nog steeds een grijze dag. Maar het is gelukkig een stuk droger. Gisteren is het echt geen 5 minuten droog geweest. Balen voor de kinderen die nu aan het kamperen zijn! Maar gelukkig krijgen we zo nu en dan een appje en ze blijken de moed en de goede stemming er nog steeds in te hebben. Zelfs als ze 's avonds een foto appen van een nat geworden slaapzak. Ze schrijven: we vinden er wel wat op. Goed zo!!
Ik doe mijn werk. Ook weer een deel keukenwerk. Die kofferbak vol groenten en fruit moet natuurlijk wel verzorgd en verwerkt worden. Ik controleer wat er het eerst op moet. Er zijn nog weer een paar kilo aardbeien. Die moeten snel verwerkt worden, want ze zijn nat geweest. Ik pak mijn boeken erbij. Nóg meer jam maken, daar heb ik geen zin in. Wat zou ik er eens mee gaan doen? Ik besluit om in elk geval gewoon limonadesiroop te maken. Dat is lekker gemakkelijk. Maar daarnaast wilde ik ook een deel in een nieuwe uitdaging steken. Die vond ik in het boek Verrot lekker. Dit boek gaat over fermenteren. Dat zou je 'gecontroleerd rotten' kunnen noemen. Vandaar de titel van dit boek ;-). Dit boek was mijn grote wens voor Moederdag en, yes!, ik kreeg het. Maar eerlijk gezegd was er nog niets van gekomen om echt iets met fermenteren te doen. Daar gaat verandering in komen. Het eerste wat ik uit dit boek maak is: aardbeienyoghurtsoda. Hierover later meer.
De tijd vliegt. Willem komt om half 1 thuis uit zijn werk. Hij heeft vrij gevraagd voor de begrafenis. We halen mijn schoonzus op, pikken m'n zus op van de carpool en rijden met ons vieren naar Werkendam. De begrafenis wordt geleid door één van de zonen van mijn oom. Die is dominee en zijn vader had hem voor zijn sterven gevraagd, of hij de begrafenis wilde doen. Heel moeilijk voor hem. Maar het ging heel goed. Wat fijn voor mijn tante en haar kinderen!
De begrafenisplechtigheid verliep stemmig en ingetogen. En terwijl we bij het graf stonden, scheen zowaar de zon. Wat was ik daar blij mee.
Na de plechtigheid zijn we snel in de auto gestapt. Het was al behoorlijk laat geworden en het werd tijd om de avondmaaltijd klaar te gaan maken.
's Avonds heb ik me met de aardbeien bezig gehouden. Ik heb ze schoongemaakt, uitgezocht en ontsapt. Eer ik naar bed ging stond er een grote pan met sap klaar. Eén liter voor de soda. Van de rest maak ik siroop. Maar dat komt morgen wel. Het is al laat en ik voel me behoorlijk vermoeid.
Tussen alle vakantieverhalen door, werd het zo langzamerhand hoogtijd voor de maandelijkse advertorial. We hebben deze maand één nieuwe adverteerder: Little Flowers, bruidskinderkleding & doopkleding. Ik wil Little Flowers graag aan u voorstellen.
Little Flowers Little Flowers is een webwinkel die zo'n 10 jaar geleden door Nelly Ockhuijsen werd opgericht. Aanvankelijk was Little Flowers een webshop met kinderkleding. Maar het werd Nelly al snel duidelijk, dat je je moet onderscheiden in het grote aanbod aan kinderkleding op het web. Toen Nelly's dochters een keer bruidsmeisje mochten zijn en het erg lastig bleek om aan leuke en mooie bruidsmeisjesjurkjes te komen, was het Nelly duidelijk. Ze ging zich specialiseren in kinderbruidsmode. Eerst bruidsmeisjesjurken, later kwamen er ook de bruidsjonkerkostuums bij. En nog weer later ook doopkleding.
Kwaliteit, maar niet uit kinderhandjes
Nelly is altijd op zoek naar leveranciers die kwalitatief goede kleding kunnen leveren. Niets erger dan een teleurgestelde klant, die op de site iets heel moois ziet, wat als het binnenkomt flut blijkt te zijn! En, wat Nelly daarbij koste wat kost wil voorkomen, is, dat er kinderarbeid aan de kleding te pas komt!
Betaalbaar
Nelly wil de kwaliteitskleding graag kunnen aanbieden tegen mooie prijsjes. Dat lukt niet alleen door scherp in te kopen, maar ook door vanuit huis te werken. De dubbele garage aan haar woonhuis is omgebouwd tot magazijn. Dat scheelt de huur van een duur pand. Bovendien heeft Nelly geen personeelskosten. Ze doet alles zelf en wordt daarin bijgestaan door haar gezin.
Service
Nelly levert graag een goede service. Dat begint al door met de klant mee te denken als er een bestelling binnenkomt. Bestelt de klant bijvoorbeeld een ivoorkleur jurkje en daarbij witte accessoires, dan waagt Nelly er toch even een telefoontje of mailtje aan. Vaak blijkt de klant zich vergist te hebben en alles in één kleur te bedoelen.
Maar ook bij het bepalen van de juiste maat denkt Nelly graag mee. Bij de meeste kleding op de site staat een uitgebreide maattabel. Hiermee kunt u zelf de juiste maat voor uw kind vinden. Bent u hier niet zo handig in, of twijfelt u? Dan wil Nelly graag helpen en u adviseren.
Het is ook erg fijn, dat u voor bijpassende accessoires niet naar een andere winkel hoeft. Of het nu gaat om iets in het haar, schoenen, feestelijke beenmode enzovoorts, alles kunt u op één adres vinden.
Verzenden en retourneren
Uw bestelling wordt zorgvuldig samengesteld en verpakt. U betaalt slechts 2,95 verzendkosten. Ook veel Belgische klanten hebben de weg naar Little Flowers gevonden. Verzenden naar België kost 9,00. (Naar andere landen volgens afspraak).
Wilt u liever uw bestelling zelf ophalen? Dat is geen probleem. Little Flowers is gevestigd in Linschoten. Er is daar eventueel ook (beperkt) de mogelijkheid om, na afspraak, de kleding te passen.
Is er iets wat u wilt ruilen of retourneren? Dat mag binnen 14 dagen na aankoop.
Heeft u bruidskinderkleding, -accessoires of doopkleding nodig? Dan hoeft u dus niet langer te zoeken. U kunt bij Little Flowers terecht. Neem maar eens een kijkje in de prachtige webwinkel! De banner staat links op deze blog. Van harte aanbevolen!
Zaterdag, dag 36
Normaal gaan Willem en ik op zaterdagochtend altijd even een bakkie doen bij Willem z'n moeder. Maar vandaag moest Willem alleen. Ik ging met Trijnie op stap: een passessie van haar trouwjurk!
Eerst haalden we Trijnie's aanstaande schoonmoeder op en met z'n drieën reden we naar Hengeveld in Papendrecht. Hier worden trouwjurken helemaal op maat en naar jouw wens gemaakt. De trouwdatum gaat al opschieten. Nog maar een week of 10. Het is dan ook niet de eerste keer dat we naar Hengeveld gingen. Ergens in mei zijn Trijnie en ik samen geweest. Toen heeft Trijnie al haar wensen kenbaar gemaakt, zijn er jurken gepast en is de maat genomen. Een paar weken later zijn we voor de tweede keer geweest. Toen was er van katoen een zogenaamde pasjurk gemaakt. En nu gingen we voor de volgende fase: de jurk in het echie! Hij is nog niet af, hoor. Er kon nog van alles aangepast worden. En er moest nog wat gespeeld worden voor wat betreft de afwerking. Er werd uitgebreid de tijd genomen. Nóg eens gekeken, nóg eens overlegd, nóg eens gemeten, nóg eens gespeld. En na anderhalf uur was het zover, dat alles onderdelen van de jurk nauwkeurig onder de loep waren genomen en Lisette, van Hengeveld, precies wist hoe ze de jurk moest gaan afmaken.
Wat speciaal om zo met ons drieën met DE JURK bezig te zijn. Of eigenlijk met z'n vieren: Trijnie, de twee moeders en Lisette. Een gezellige vrouwen-aangelegenheid dus :-).
Ik had gegokt dat ik tegen één uur weer thuis zou zijn. En dat was ook zo. Mooi op tijd, want er stonden hier inmiddels een paar drukke kinderen in de startblokken voor een kleine week kamperen!
Maaike, Koos en nicht Hanna wilden de laatste schoolvakantieweek nog even goed besteden. Ze gingen kamperen op Old Putten in Elburg. Op deze camping kampeert Hanna ieder jaar met haar ouders, zo lang ze zich kan herinneren. Maar dit jaar was ze niet geweest en dat 'kon echt niet'. Koos had graag nog een weekje willen kamperen op de camping in Duitsland, waar hij in april stage liep. Maar z'n twee maten, die mee zouden gaan, zegden af en hij kon niemand anders vinden die met hem mee kon/wilde. En Maaike heeft de hele zomervakantie nog nergens gelogeerd/gekampeerd. Dus: met z'n drieën naar Elburg en alle wensen waren in één klap vervuld ;-).
Koos en Maaike waren zo goed als klaar met inpakken. Ik heb me nergens mee bemoeid. Het is goed voor hen om zèlf te denken, zèlf fouten te maken, zèlf te leren. Als ze later op de camping iets zouden missen, zouden ze het zelf moeten oplossen (vragen aan andere kampeerders of aan de beheerder). Het enige wat ik heb gecontroleerd is, of ze de tent bij zich hadden. Anders wordt het wel erg moeilijk kamperen :-).
Even na enen werd Hanna door haar vader gebracht. Ook al met de nodige bagage natuurlijk. Er gingen zelfs nog twee fietsen mee. En daar gingen we dan: met z'n zessen in één auto gepropt (Henk ging ook mee).
Onderweg zagen we flinke buien. We checkten Buienradar en, oei, het zag er juist in de omgeving van Elburg niet best uit. We hoopten, dat we de tent toch enigszins droog konden opzetten. De stemming werd er in elk geval niet minder om. Wat hadden die kinders er een zin in!
In Elburg regende het inderdaad. Maar gelukkig geen hoosbui. Het was zomaar een mild regentje. We regelden de inschrijving bij de receptie in de pipowagen en reden het terrein op, naar de toegewezen plek.
Willem en ik kennen de camping ook. Bijna alle zomers dat mijn zus met haar gezin hier kampeerde, gingen we wel een dagje op visite. Vaak ging ook één van onze kinderen mee kamperen. En één keer hebben we er een nachtje geslapen. Maar dat was niet zozeer vanwege de gezelligheid. Evenmin was het gepland. Het was toen onze Hans op de eerste dag dat hij op de camping was, viel en zijn arm brak. Hij moest toen in het ziekenhuis in Zwolle geopereerd worden en wij zijn toen uiteraard direct naar hem toe gegaan. Nu maar hopen, dat er deze week niets gebeurt.
De tent werd opgezet. Ze hadden Jan z'n tent bij zich. De tent waarin Willem deze week met Henk en Jan in Ouddorp had gekampeerd. Willem had dus verse ervaring bij het tent-opzetten. En Hanna is door 12-jarige kampeerervaring gepokt en gemazeld. Het duurde dan ook niet lang, of de tent stond. Toen alles nog eens drie keer was gecontroleerd (door Willem) en alle spullen droog in de tent stonden, was het voor Willem, Henk en mij tijd om te vertrekken.
Dag kinders, veel plezier.
Het was later geworden dan gedacht. En Henk was een beetje mierig. Wij hadden hem meegenomen, met de belofte dat het 'leuk' zou worden. Dat hij lekker op de camping zou kunnen spelen enzo. Maar vanwege de regen was daar niets van gekomen. Eerst had hij anderhalf uur opgepropt in de auto gezeten en daarna nog een uur vanuit de auto toegekeken hoe de tent werd opgezet. Niet meteen 'leuk' dus. Ik bedacht een plan. Het was tenslotte ook Willem z'n laatste vakantiedag en er zat nog een laatste rest in de braspot.
Het plan: ik belde naar huis om te vragen wie er allemaal thuis zouden zijn om te eten. Dat waren er maar een paar: Maria, Jan, vriend Daan (die nog bij ons logeerde) en Leendert. Ik zei Maria dat ze naar de snackbar mocht gaan om patat en iets lekkers te kopen. Ze mochten zelf kiezen, wat ze maar wilden. Wij zouden dan onderweg wat eten en pas later op de avond thuis komen.
Henk vond het ook leuk: we zouden ergens gaan eten! Bij Harderwijk reden we de snelweg af. Er is daar een MacDonalds, maar er zijn ook andere restaurants. We keken op de borden. Er bleek keuze uit: de Mac, Pizza eten, of wokken. Vooruit. Het was Henk z'n feestje. Hij mocht kiezen. Het werd wokken. Oh la la. Hij weet wel wat hij kiest! Wat een onverwachts feestje werd dat voor ons drietjes! We hebben enorm genoten.
Wat hebben we al met al een een fijne vakantie gehad! Maandag moet Willem weer aan de slag. En zelf heb ik ook het nodig op mijn programma staan. Alles moet in orde gemaakt worden voor het komende schooljaar. Schoolspullen kopen, fietsen in orde maken/kopen, ov-kaarten in orde maken, gymspullen nalopen/kopen, regenkleding checken. Bleh. Het gaat toch echt langzamerhand richting einde vakantie. Hou op, schei uit. Ik wil er nog helemaal niet over horen ....
Het zou een tropisch warme dag. Eigenlijk een echte stranddag. Maar na drie dagen Ouddorp had ik er niet zo heel veel zin in. Bovendien waren er voor het einde van de dag pittige buien voorspeld en om dan in je eentje met een meute kinderen van huis te zijn, leek me ook een onrustig plan.
Toch heb ik nog geaarzeld. Want Leendert zei woensdag, dat hij spijt had, dat hij die dag niet meegegaan was. Dat hij toch wel zin had in een stranddagje. Ik liet het dus van Leendert af hangen. Als hij heel veel zin had om naar Ouddorp te gaan, dan zou ik wel gaan.
Maar nee. Leendert had inmiddels met vrienden afgesproken om naar de Oude Maas te gaan. Helemaal goed. Nu 'hoefde' (het lijkt wel een verplichting) ik niet naar het strand.
Het leek me een goed plan om eens wat in huis te rommelen en een beetje rustig aan te doen. Een beetje tijd voor mezelf nemen. Als je je daar op toelegt, kan dat prima. Ook in een groot en druk gezin.
Ik had regelmatig contact met Willem. Hij stuurde al vroeg een foto van z'n Engelse ontbijt door. Hij zat in een heel eenvoudig hotel en daar werd alleen een Engels ontbijt geserveerd. Zat hij daar aan de witte bonen in tomatensaus, worst en ei. 's Lands wijs, 's lands eer.
Terwijl ik in huis bezig was, kwam Hans terug van een afspraak bij de tandarts: ¨Mam, wilt u mij even naar mijn werk in Ridderkerk brengen?¨ O ja, dat is goed. Dan kon ik meteen even doorrijden naar de molen, want mijn meel was bijna op.
Ik bracht Hans weg naar Ridderkerk. Hij moest vlakbij de kringloopwinkel zijn. Hé leuk! Ik ging eens lekker in mijn eentje daar rondsnuffelen (zie je, tijd voor je zelf komt vanzelf langs!). Ik was nog nooit in de Opnieuw&Co in Ridderkerk geweest. Ik ga altijd naar Dordrecht. Maar toen ik binnenkwam, was het alsof ik in Dordrecht binnenstapte. Hetzelfde concept, dezelfde mooie, overzichtelijk opstelling, een zelfde assortiment. O heerlijk! Ik nam er uitgebreid de tijd voor.
Ik kwam twee zwarte kussenslopen tegen. Die stonden op mijn verlanglijstje en had ik in de uitverkoop bij V&D willen scoren. Nu vond ik ze hier. Zo goed als nieuw, niet vaal, royaal formaal. Hebbes. Slechts 0,95 per stuk en later bij de kassa bleken ze vandaag voor de halve prijs te zijn. Had ik er twee voor 0,95 :-).
Bij de kleding scoorde ik een mooi G-star shirt voor Koos. Ook zo goed als nieuw. Slechts 4,50. Daar word je toch blij van? Bij het speelgoed zocht ik naar een 'nieuw' Monopoly spel. Het onze is zó versleten. Dat was er helaas niet. Ik kocht maar een aanvulling op de autootjes-bak. Daar spelen de kleinkinderen altijd mee.
Helemaal blij stapte ik een uur later weer naar buiten. Op naar de molen in Rotterdam. Daar kocht ik 50 kilo meel. Ik kan weer even vooruit.
Het werd langzaam aan warmer en warmer. Thuis zaten de kinderen achter de computer. Ach, na drie dagen lekker in de buitenlucht vond ik het niet zo'n probleem.
Ik maakte de boel lekker aan kant. Ik had half en half in mijn hoofd dat schoonmama koffie zou komen drinken, want het dinsdagmiddagbakkie was deze week er bij ingeschoten. Maar schoonmama kwam niet. Toen ben ik nog maar even wat boodschapjes gaan doen. Het was inmiddels 32 graden. Maar nog geen spoor van buien. Ik had zin om een lekker gerechtje klaar te maken. Nu eens niet uit de losse pols van dingen die ik nog had liggen, maar iets naar keuze uit de laatste Allerhande. Ik koos een plaattaart met zoete aardappels en geitenkaas. De geitenkaas vond ik bij nader inzien toch wel erg prijzig. Ik ging voor oude kaas. Ook goed.
We aten fijn buiten en na het afruimen begonnen we aan een luie avond. Tot halverwege de avond het in enkele minuten tijd ineens pikkedonker werd. Het begon hard te waaien. Snel renden we door het huis om overal de ramen dicht te doen. We hadden nauwelijks tijd om buiten nog even te controleren of alles stormproof was, toen het noodweer al losbarstte.
Leendert en Hans waren niet thuis. Maar Leendert bleek veilig bij een vriend te zijn, toen ik hem belde. Hans kreeg ik niet te pakken. Die was nog aan het werk. Hè vervelend.
Het bliksemen was niet van de lucht, het woei en het kletterde. Het was een machtig gezicht.
Pas na een uur belde Hans. Die was letterlijk weer boven water en nat tot op zijn onderbroek. Toen de bui naderde waren hij en zijn collega gestopt met werken. Zijn collega ging met de werkbus naar huis. Hans zou met het shoveltje rijden. Dat 'ging vast nog wel vòòr de bui'. Mooi niet dus. Hans kreeg de volle laag. En eer dat je met z'n shoveltje van Ridderkerk naar Alblasserdam bent.....
Het is gelukkig goed afgelopen. Ik haalde mijn verzopen kat bij het huis van zijn baas op en was blij toen ik eindelijk alle kuikens weer onder mijn vleugels had. Het is een extra verantwoordelijkheid, als je er alleen voor staat.
vrijdag, dag 35
Hè, hè, vanavond komt Willem weer thuis! We kijken er allemaal naar uit. Het is kaal zonder papa.
Maar eerst heb ik geen tijd om hierover na te denken. Ik ga vandaag honing slingeren! Mijn eerste, échte honingoogst. Vorig jaar had ik slechts 6 potten. Maar nu hoop ik wel een kilo of 20 te slingeren.
Het is ook de eerste keer, dat ik alleen ga slingeren. Vorig jaar ging er een ervaren oud-imker mee. Een beetje spannend vond ik het wel hoor! Ik stond al vroeg op, om de tweede honingkamer van de kast te halen. De eerste stond al een poosje klaar. Donderdag had ik al een bijenuitlaat tussen de broedkamer en de honingkamer geplaatst. Dat is een ding waardoor bijen wèl van de honingkamer naar de broedkamer kunnen, maar niet meer terug. Ik hoopte, dat de honingkamer nu zo ongeveer leeg (zonder bijen) zou zijn. Maar er zaten nog best veel bijen. En die waren knorrig, vanwege het onweer (wat de halve nacht had geduurd) en misschien ook wel van de bijenuitlaat. Het was nog even een klusje om de bijen van de ramen af te slaan. Ik werd minstens 5 keer gestoken. Maar goed. Dat hoort erbij.
Met één volle en één halfvolle bak ging ik naar Dordrecht. Het was een heerlijk werkje, daar zo in die stille slingerkamer.
Maar best een klus.
Vooral het schoonmaken. Dat had ik nog nooit gedaan en dan sta je toch een beetje onhandig. Maar het lukte allemaal prima en precies om 12 uur kwam ik trots met mijn oogst thuis!
Maaike was vrij en wilde graag 'iets' doen. Ik verzon het één en ander, maar er was niets bij wat ze echt leuk vond. Toen vroeg ze, of ik het leuk vond om met haar naar Intratuin te gaan. O ja, leuk! Ik had juist een Gardena spuitstuk voor de tuinslang nodig.
Om een uur of twee reden we naar de Intratuin. We slenterden er heerlijk rond. Bij de planten. Bij de dieren. Bij de vissen. O, wat is er veel moois! We kochten meteen caviavoer en een soort speelbal voor ons konijn. Bij de koffiecorner zei ik, dat ik trakteerde. We gingen er iets drinken met wat lekkers erbij. Leuk! Maaike koos cassis en noten-honingtaart. Ik ging voor ijskoffie en een schuimgebakje. Mmm. Genieten hoor! We zaten op ons gemakje op een fijne bank. Jammer dat we allebei onze mobiel niet bij ons hadden. We hadden dit graag vastgelegd :-).
Na het lekkers verlekkerden we ons nog uitgebreid bij de afdeling met woonaccessoires en stonden een poos geurtjes te snuiven bij de Scentchips. Ik zag een mooie glazen pot met zand en cactussen. Hé leuk! Ik heb nog zo'n pot. Zou ik losse cactusjes kopen en zo'n pot opmaken voor op de tafel? We liepen naar de tafel met cactussen. Maar het bleken neppers en ook nog eens 4,00 per stuk. Dan wist ik wel wat beters. Gewoon drie miniplantjes. Die bleken in de aanbieding: 3 voor 3,99. Ik zocht er drie uit. Daar maak ik wat moois van. Leuk!
Ik bedacht om voor het avondeten pannenkoeken te bakken. Dat was al best een tijdje geleden. Eerst dacht ik dat we maar met een man of 8 zouden zijn. Maar uiteindelijk werd het toch nog bakken voor 11 personen. Maar met twee pannen tegelijk is dat best snel gepiept.
Voor het eten ruimden Maaike en ik de boel nog even strak op, zodat Willem in een opgeruimd huis zou thuiskomen. En na het eten zouden we naar Schiphol rijden.
Het vliegtuig bleek aardig wat vertraging te hebben. We reden daarom uiteindelijk pas om kwart over 8 weg. Maaike, Maria en Henk wilden graag mee.
Op Schiphol hadden we nog wel even de tijd, voordat Willem zou arriveren. De verwachte aankomsttijd was 21.46 uur. We slenterden wat rond
en bij de BurgerKing zagen we dat de ijshoorntje 0,50 waren. Da's net wat voor ons. Alle vier een lekker ijsje. De mevrouw kon niet zo goed ijshoorntjes vullen. Ze deed ze te vol. Nou, geen probleem hoor :-).
En dan begint het wachten. Dan zie je om 21.48 'geland' op het bord komen en dan denk je: bijna!! Wat duren 20 minuten dan lang, voordat je eindelijk je lief weer ziet!
Daar was hij weer. Met certificaat. Wat fijn!
Woensdag, dag 33
Op deze dag gaat al vroeg de telefoon. Het is het telefoontje, wat we al een poosje verwachtten: de broer van mijn moeder, mijn ome Wim, is overleden. Verdriet en rouw in de familie. Het is de eerste uit het gezin van mijn moeder, die nu is overleden. Ome Wim is 85 jaar geworden. En hoewel hij geen deel uitmaakte van ons dagelijks leven (hij woonde niet bij ons op het dorp), is het toch verdrietig, dat hij er niet meer is. Mijn moeder vroeg me bij haar langs te komen, om de advertentie voor in de krant in orde te maken. Natuurlijk. Geen punt. Ik moest alleen eerst naar Dordrecht om Dirk en zijn maat Adriaan op de trein te gaan zetten.
Dirk en Aad doen een citytrip. Ze hebben een treinkaart waarmee ze door Europa kunnen reizen en er staan heel wat steden op hun lijstje. Alles is goed voorbereid, inclusief overnachtingen, bezienswaardigheden, benodigde informatie en kaartjes etc.
Eén ding ontbrak. Maar daar kwam Dirk nog achter al voor ik m'n auto gestart had. Z'n bergschoenen! Die moesten nog aan z'n backpack worden vastgemaakt. Toen was echt alles compleet. We reden naar Aad. Ook daar stond een enorme backpack (met bungelende bergschoenen) gereed. Op naar Dordt CS. Daarvandaan zouden ze eerst naar Amsterdam treinen. En als ze daar een paar uurtjes hadden rondgeboemeld, zouden ze naar Berlijn vertrekken. Leuk en spannend.
Dirk kocht in Dordt nog een OV-kaart om daarmee naar Amsterdam te reizen. En daar gingen de mannen dan! Goodbye!!
Snel reed ik naar mijn moeder. We zaten zo maar even aan de keukentafel te praten. En dat was goed.
Bij thuiskomst deed ik snel m'n huishoudelijke rondje. En daarna pakte ik alles in om naar Ouddorp te gaan. Want daar waren immers Willem, Jan en Henk fijn aan het kamperen! Ze zouden om 11 uur van de camping vertrekken en naar 'ons plekje' op de Brouwersdam gaan. Daar zou ik dan naar toe komen met de lunch. We zouden er dan nog maar weer een (kort) stranddagje van maken.
Ik had intussen al heel wat appjes met fotootjes en filmpjes van de kampeerders ontvangen. Later hoorde ik alle verhalen:
Ze waren gisterenavond rond half 8 op camping Brouwersdam aangekomen. Camping Brouwersdam is een spiksplinternieuwe camping, aan het begin van de Brouwersdam (aan de Ouddorp kant). Er was iemand bij de receptie die aanwijzingen gaf. Ze kregen een prachtig plekje toegewezen om hun tentje op te gaan zetten.
Jan ontpopte zich als een echte tent-opzetter! Binnen een uur stond alles er keurig strak bij.
Tijd voor iets lekkers en wat te drinken!
Tegen het vallen van de avond ging Willem met de jongens een wandeling doen. Ze wilden naar de vuurtoren lopen. Maar dat was veel te ver. Zeker voor Jan, die barrevoets was ;-). Evengoed was het wel leuk om toch een flink eindje om te gaan.
In de tent werden daarna de spelletjes gepakt. Nog heel lang hebben ze zitten Pim Pam Petten en Ganzenborden.
Eigenlijk wilden ze nog graag even douchen. Maar ze hadden te horen gekregen, dat de douches kapot waren. Er was alleen koud water. En een koude douche? Daar hadden ze geen zin in, hoor!
Dus rolden ze zich maar zo in hun slaapzakken. Ze hebben heerlijk geslapen. Tot half 9!
Er was een simpel ontbijt van ontbijtcrackers. De douches bleken inmiddels gemaakt. Hoera! Ze namen allemaal een lekkere, warme douche. Ik had een hele zak met munten voor de douche meegegeven, want soms ben je amper nat en dan is zo'n muntje al verbruikt. Maar dat was hier niet zo. Op één muntje kon je heerlijk en voldoende lang douchen.
De mannen gingen aan de slag om de tent weer keurig af te breken en op te ruimen. De slaapzakken, matjes, het luchtbed. Alles werd opgerold en in de auto gebracht. Het kamperen was echt een succes geweest. En wie weet gaan we/ze nog wel eens wat uitgebreider terug naar deze fijne camping!
Omdat het ontbijt wat karig was geweest, reed Willem eerst naar een benzinestation voor een bakkie koffie. Jan en Henk mochten een ijsje uitkiezen. En met een verse krant reed Willem weer naar het strand (hé dat rijmt ;-).
Ik ging later van huis, dat mijn bedoeling was. Maaike wilde namelijk graag mee, maar die wist niet, dat ik om 11 uur wilde vertrekken. Ze was met Koos naar de sportschool gegaan en onbereikbaar :-(. Maar goed, ze kwam weer boven water en om kwart over 12 reden we dan toch naar Ouddorp.
Brrr! Het was echt koud daar! Ik was blij met mijn thermoskan hete thee en mijn trui. Er vielen ook wat spatjes regen.
Maar niet getreurd. We smulden eerst van een heerlijke, verlate lunch. En al snel daarna begon het weer op te knappen. Het werd helderder en zonniger. De truien gingen uit. En nog weer wat later werd het zelfs warm! Het was nog een toer om de jongens om 4 uur zover te krijgen, dat ze in de auto stapten voor de terugreis. Een bak zoutjes voor op de achterbank was het tovermiddel :-).
We moesten vandaag heus op tijd weg. Ik wilde voor de hele meute eten koken en daarna zou ik Willem naar Schiphol gaan brengen.
En zo gebeurde.
Voordat we naar Schiphol reden, gingen we nog even bij mijn ouders langs. Willem wilde ook graag even persoonlijk condoleren en daar niet mee wachten tot hij DV vrijdagavond weer thuiskomt. Ook reden we nog even langs de supermarkt. Willem wilde haargel meenemen, maar wij hebben alleen van die familiepotten. Ik had natuurlijk een klodder in een potje kunnen doen. Achteraf was dat slimmer geweest. Ik kocht een dure tube gel (4,69), maar die is later op Schiphol zó de vuilnisbak in gegaan. Het was namelijk meer dan 100 ml. en dat is de max. O. Weer wat geleerd.
Afijn. Daar ging Willem dan. Op naar Manchester. Hij gaat daar voor een level 2 certificering van CMS Umbraco. Hij doet dat op eigen initiatief en niet via z'n werkgever. Vandaar dat het in de vakantie gebeurt.
Nog een keer goodbye dus, vandaag. Nog even en de familie heeft deze zomer zo ongeveer in heel Europa rondgezworven.
Van Dirk komen er inmiddels gave foto's uit Berlijn. Leuk om zo te kunnen meegenieten. Vanuit m'n eenzame tweepersoonbed, waar ik nu zomaar 3 nachten alleen in slaap :-).
