Mijn arme armspieren kregen vrij!

Vandaag kregen mijn arme armspieren een dag vrij! Even géén dakpannen boenen :-). En dat was best fijn. Het was bovendien heel erg nodig dat ik hier thuis eens even de bezem erdoor joeg. Het was een dievenbende. Maar wat wil je? Maandag begon mijn werkweek met een rit naar het Sophia-ziekenhuis heen-en-weer. Om kwart over 9 zaten Maria en ik al in de auto en pas om kwart voor 12 waren we terug. Ik had een kwartier de tijd, voordat ik m´n brik weer moest starten voor een volgende afspraak. Om vijf voor half 1 werd ik op de school van Jan verwacht voor een voortgangsgesprek. Mijn lunch at ik achter het stuur...
Thuisgekomen nam ik een half uur pauze en kneep mijn ogen even dicht. Of nee, ze víelen dicht ;-). En daarna was het webshop-bestellingen inpakken geblazen. De avond vulde zich met dakpannen boenen.

Daarna dus dinsdagmiddag pannen boenen, dinsdagavond pannen boenen, woensdagmiddag pannen boenen....

Tussendoor was er qua huishouden alleen tijd voor het allernoodzakelijkste: eten koken, brood bakken en wassen.

Vanmorgen vroeg maakte ik de kookrubriek voor Terdege en Willem maakte de foto´s. Maar toen om half 9 iedereen (!) naar school en werk verdwenen was, was de dag voor míj en kon ik ein-de-lijk in huis aan de slag.

Het was echt een slagveld. Ik begon maar met de benedenverdieping. Die bood deze treurenswaardige aanblik:

een tafel vol met ontbijtrommel
én fotoapparatuur. Hoe logisch :-)

Lampen aan, een tas op een stoel, rommel op tafel.
Beslist geen salon ;-)

Vooral heel veel rommel van het baksel
voor Terdege.
Aardig volgebouwd :-(

Ok dan....
Best wel om je te schamen.
30 kilo aardappels, een kist sinaasappels,
muntplanten, een kabelhaspel, oven-inventaris....
En dat alles zomaar geparkeerd in de achterkamer!

Verstand op nul. Blik op oneindig. Gewoon opruimen die zooi! En daarna op de lege tafel meteen de was maar vouwen. Kan die ook in de kast. Met het kwartier ging het er beter uitzien. En juist toen het het predicaat ´redelijk´ kon hebben, appte Geertje, of ik tijd had voor een bakkie. Ja natuurlijk! Ik was wel aan een koffiepauze toe :-).

Bij de koffie keurden we meteen de vers gebakken pinda-havermoutrepen. Het was gezellig om even uit te rusten en de tijd te nemen voor een praatje.

Na de koffiepauze ging ik met nieuwe moed verder. En ondanks dat ik verschillende keren van mijn werk gehaald werd door de telefoon en dingetjes die even tussendoor kwamen, had ik aan het eind van de ochtend de benedenverdieping fijn aan kant.

Vanmiddag deed ik de slaapkamers en heb ik continu de wasmachine laten draaien. De waslijnen hangen nu allemaal vol. Morgen wordt het dus strijken en vouwen! Dan heb ik nóg een thuisdagje. En dan staat er voor zaterdag een dag Bles op de planning. Eens kijken hoe ver we dan met die pannen kunnen komen...