Ook de afgelopen dagen twee dagen gingen we weer op familie-tournee. Tja, met 9 broers en zussen ben je zomaar nog niet rond :-).
Gisteren stond een bezoekje aan broer Henk op de rol. Hij woont echter in een flat zonder lift en schoonmama kan geen trappen meer lopen. Nu zijn we niet voor één gat te vangen. Henk stelde voor om koffie te drinken in Villa Augustus in Dordrecht. Prima plan. Dan doen we dat.
Het was genieten daar. De afgelopen jaren ben ik er regelmatig geweest. Maar nooit in de zomer, als je een kijkje kunt nemen in hun beroemde moestuin. Viel ik me daar even met mijn neus in de boter! We zaten op het terras. Dat was wel wat winderig, maar met een plaid om ging het prima.
We genoten van de koffie met een taartje en praatten bij. We hadden elkaar lang niet echt gesproken, dus dat koffie-uurtje was eigenlijk veel te kort!
We wilden ook nog even door de moestuin lopen. Maar we kwamen niet ver. Het begon te plenzen. Zo snel we konden, gingen we weer naar binnen en hebben daar nog even in het winkeltje rondgekeken. Er werden juist heerlijke zuurdesembroden gebakken. Ik kreeg spontaan zin om ook weer eens een desempje te starten. Dat moet ik nu heus weer eens doen. Zuurdesembrood is zó lekker!
Het werd tijd om weer op huis aan te gaan. Daar was Hans intussen helemaal alleen aan het werk met de buitenboel.
We namen afscheid en brachten schoonmama weer thuis. Het was een leuke ochtend geweest!
Thuis ging Willem Hans helpen. Er werd weer hard geploeterd aan de afwatering. Er werd tot zonsondergang gewerkt, om het geplande stuk van de oprit af te krijgen.
Het weer knapte lekker op en ik had gevraagd, of Willem even mijn droogmolen wilde verplaatsen. Als het lekker weer is, vind ik buiten drogen toch het allerfijnst. De droogmolen staat nu tijdelijk in de voortuin. Daar staat hij ´uit de slagen´ en ook vandaag kon ik er heerlijk drogen.
Voor het avondeten had ik preitaarten gemaakt. Lekker met een bodem van filodeeg. En nu eens niet met een dikke, vette kaas-laag, maar de magere variant: met hüttenkäse. Ik maakte er een grote schaal salade bij. Het was veel te weinig! Oftewel: het was té lekker :-).
En voor vandaag stond dan voorlopig het laatste familie-bezoekje in deze vakantie op de planning. We zouden naar zus Ria in Kesteren gaan. Eerst hadden we een avondje in gedachten. Maar het werd een middagje. Willem had namelijk vanavond nog iets anders afgesproken. Bovendien is een middagje op dit moment precies goed, want Ria is herstellende van een tia.
Een uurtje voordat we zouden vertrekken rolde er juist een web-order binnen van iemand uit Kesteren. Willem keek even op de kaart en dat adres bleek zowaar maar drie straten bij Ria vandaan te zijn. Kwam dat even mooi uit! Die konden we meteen meenemen.
Om half 2 reden we weg: Henk, Willem en ik. En natuurlijk gingen we eerst schoonmama ophalen. Onderweg naar Kesteren zat ik te haken, totdat m´n ogen dicht vielen. Ik was dan ook al vanaf kwart over 5 in touw geweest.
Bij Ria konden we fijn in de tuin zitten. Ook hier werd er weer bijgepraat. Natuurlijk wilden we alles weten over haar gezondheid. Ongelofelijk hoe snel anderhalf uur om kunnen gaan! In een ommezien was het half vijf en tijd om de terugreis aan te vangen.
We reden naar Bleskensgraaf, want schoonmama zou bij ons eten. Ik had een gemakkelijke maaltijd op de planning staan, omdat ik niet wist, hoe laat we precies thuis zouden komen. Gekruide krieltjes uit de winkel, verse hamburgers voor de vleeseters en sperziebonen. Die boontjes waren deels uit de moestuin en deels uit de winkel. Appelmoes erbij. En yoghurt met amarenen na.
Terwijl ik in de keuken aan de slag ging, schepte Willem een glaasje advocaat in voor z´n moeder. Het is tenslotte vakantie ;-).
Na het eten brachten we ma weer thuis. Wat was het leuk, die tournee langs de broers en zussen. We hebben ervan genoten. Eén broer komt nog aan bod, als hij terug is uit het buitenland. En twee zussen wonen zó dichtbij, dat ma daar nog zelf heen kan/gaat.
Nog een paar dagen vakantie. Oef. Het gaat echt té hard!
