donderdag 16 december 2021

Verwaarloosd

Poeh, wat heb ik m´n blog verwaarloosd. Dat is in de afgelopen 13 jaar nog bijna nooit voorgekomen, dat ik 10 dagen niet schreef. Maar ja. Soms lopen dingen zo. 

Laat ik maar een kort foto-verslagje maken van de dagen, dat ik niet schreef.

Kijk: dit zijn de ´hondenbrokken´ waarover ik schreef. Het zijn hazelnootkoekjes uit Zwitserland. Jan loopt een half jaar stage in Zwitserland en zijn vriendin is een week bij hem op bezoek geweest. Ellen, mijn Zwitserse vriendin, had gevraagd, wat ze Amarantha voor ons mee kon geven. ¨Oh, hóndenbrokken!¨ verzuchtten ze hier. Ellen lacht daar om. Ze schreef juist vanmorgen nog: Eigenlijk zijn het soort tokkie-koekjes. Als je arm bent en je wilt tóch koekjes kopen, dan koop je déze koekjes. Want dat zijn de goedkoopste. 

Nou, zie je. Ze passen prima bij ons :-).


Dinsdag heb ik de woonkamer eens lekker opgeruimd. Ik dunde meteen de stapel tijdschriften onder de salontafel eens flink uit. De mooiste bladen zette ik op Marktplaats. Daar brachten ze nog een zakcentje op.



Tijdens mijn dagelijkse wandeling met Ciara geniet ik altijd erg van wat er groeit en bloeit. We gaan nu onze derde winter in, in Bleskensgraaf. En voor het derde jaar bewonder ik de rode besjes tegen die stokoude muur aan de overkant. Zooo mooi!


We krijgen elke dag nog post vanwege het overlijden van Willem z´n vader. Dat doet goed.


Donderdag ging ik met mijn vriendin het huisje bekijken, waar Maria en Jan-Hendrik hopen te gaan wonen. De trouwdag is al over 10 weken en er wordt dan ook stevig geklust!







Vrijdag kregen we aan het einde van de middag een video-belletje van Willem z´n zus. Ze kon nauwelijks praten. Was opgenomen in het ziekenhuis vanwege C. en lag aan de optiflow op de medium care. Dat was schrikken. We hebben meteen ons plan gewijzigd en zijn naar het ziekenhuis gereden. Ach, wat was ze er naar aan toe! Omdat ze lag te stressen over het thuisfront, zijn we daarna ook nog even naar haar huis gereden om haar dochters moed in te spreken. Het heeft verder onze week wel gekleurd. We hebben wat bezoekjes gebracht en wat regeldingetjes gedaan. Gelukkig mocht zuslief juist vanavond naar huis, ook al is ze nog geen fluit waard en heeft ze zuurstof mee.

Zaterdag was een dag van heel veel kilometers maken. We hadden een eindejaarsbestelling van een bedrijf, die niet gemakkelijk verzonden kon worden. We zouden het dus gaan brengen. Het was ruim twee uur rijden, maar dat vinden wij niet erg. We besloten er een soort uitstapje van te maken en op de terugweg Urk aan te doen. Willem genotterde al bij voorbaat: ¨Lekker een vissie eten¨. 

Omdat ik best redelijk wat klanten op Urk heb, had ik op FB en Insta aangekondigd, dat we zaterdag rond het middaguur op Urk zouden zijn. Wie iets nodig had, kon dat bestellen en dan brachten wij het langs. Scheelt dan toch mooi de verzendkosten. We reden dus eerst de bestellingen uit, toen we op Urk arriveerden. Direct op het eerste adres kregen we ook nog eens heerlijk vis mee voor thuis. Daar is zondag alvast heerlijk van gesmuld hier!



Tijdens het lange rijden hebben we op deze dag werkelijk alle soorten weer langs zien komen. Zon, dikke mist, druilerige regen, vorst aan de grond. Prachtig.





We waren pas in de tweede helft van de middag thuis. Maar ik was netjes van huis gegaan, dus hoefde er niet heel veel meer te gebeuren. Het was fijn geweest om even in alle drukte een dagje anders-dan-anders te hebben. 

En zoals altijd heb ik in de auto, tijdens het rijden, sokken zitten breien. Dat schiet dan meteen ook eens op, als je zolang in de auto zit. Er gleed weer een paar van de pennen.


Kijk, vandaag stapte er een fazantenvrouwtje deftig over ons erf. Maria grapte in de gezinsapp: Onze kerstmaaltijd kwam aangewandeld :-).


En vanavond was de lucht zo mooi!




Morgen is het Henk z´n laatste schooldag van 2021. Volgende week heeft hij snuffelstage. De juf had bedacht, dat ze een High Tea zouden doen. Iedereen zou iets meenemen. Ik bakte een dienblad vol mini stracciatella cupcakejes. Die hoeven niet allemaal mee, hoor. Daar smullen we zelf ook van :-).


De afgelopen twee weken is het enorm druk geweest in de webshop. Ook daar genieten we van. Maaike komt regelmatig een dagdeel langs om te helpen. Maria maakt lange dagen. Haar vriendin is ook heel regelmatig van de partij. Wij houden wel van deze reuring.

Intussen is het ook druk met verdrietige dingen. De vader van mijn schoonzusje is overleden. Een man, die ik al mijn hele leven ken. Via de brussen-app hebben we meegeleefd met de laatste maanden, weken, dagen, uren. Morgen willen we gaan condoleren. 
En dan is er deze week ook nog een oom van Willem overleden. Dus nóg een condoleance-bezoekje. Het zijn echt volle en emotionele weken steeds hier.