Druilerige vakantie

Wat een druilerige vakantieweek was het! De kinderen hebben veel binnen gezeten. De spelletjeskast is behoorlijk overhoop gehaald. En verder hebben we typische binnen-vakantie-activiteiten gedaan.
Noa, Maria's vriendin (en nichtje), logeerde twee nachtjes. Ze spelen altijd zo leuk met elkaar. Ze waren donderdag naar een kasteel geweest en daar hadden ze behoorlijk wat prinsesseninspiratie opgedaan :-). Ze hebben twee dagen in prinsessenjurken gelopen.
Vanmorgen mochten ze koekjes bakken. Samen met Maaike en Jan. Ze hebben mooie koekjes gemaakt en die later versierd met gekleurd glazuur.



Willem gaf intussen bandenplakles. Het is een klusje wat nooit echt een hobby zal worden, denk ik.



Koos heeft met drie vriendjes soldaatje gespeeld. Maar halverwege de middag kwamen de vier stoere soldaten dik bemodderd aan de achterdeur. Ze wilden niet meer buiten spelen. Ze hebben een spel gedaan en op de computer van Hans 'gezeten'.
Al met al is de vakantie toch weer omgevlogen. D.V. volgende week zal ik het druk hebben met het opruimen van alle rommel.

Vandaag was er alwéér een financiële tegenvaller. Weliswaar niet een heel grote, maar met die 20 euro die het me kostte, had ik wel leukere dingen kunnen doen. Ik had mijn computer ter reparatie aangeboden bij de leverancier. Hij laadde niet goed meer op. Er was gebeld, dat ik hem weer kon ophalen. Trijnie had hem opgehaald. Maar toen ik vol verwachting de stekker in het stopcontact deed, laadde hij nog steeds niet op! Ik baalde er best wel van. Er was een nieuwe accu in gegaan. Daar kon het dus niet aan liggen. Ik dacht daarom, dat het weleens een kapotte adapter zou kunnen zijn. Vanmiddag zijn we opnieuw naar de leverancier gegaan. Ze hoorden mijn verhaal aan en haalden een apparaat om de adapter uit te testen. Inderdaad! Die was kapot. En, helaas pindakaas, krijg je op een adapter maar een half jaar garantie. Ze konden de kapotte adapter terugsturen naar HP, maar dat zou nogal kostbaar zijn. Ik kon beter een universele adapter kopen. Dat heb ik maar gedaan: 20 euro :-(. Maar goed, ik kan weer fijn op m'n eigen laptop werken!

Vanmiddag zijn we ook nog even naar de boer geweest. De komende week staat er in elk geval prei en andijvie op het menu. Lekker! En morgen hebben we aardbeien, wat wel heel lekker is, maar wat eigenlijk helemaal niet zou mogen in de winter.

Dan de huishoudknip. Die heeft aardig geklapperd. Er ging uit:
5 euro voor 10 liter boerenmelk. Aardappels, groenten, fruit en eieren: 25 euro. Een adapter voor mijn laptop: 20 euro. Een nieuwe fietspomp: 7 euro. Krat bier: 6,50. Kom ik op een totaalbedrag sinds 15 februari van: 486,94

Lang

Meestal vliegen de dagen om. Dan heb je het gevoel alsof de tijd als zand door je handen glipt. Maar af en toe heb je zo'n dag, die zó boordevol indrukken is, dat hij LANG duurt. Zo'n dag was gisteren. Toen we gisterenavond om kwart over 11 thuis kwamen, had ik het idee, alsof ik een week met vakantie was geweest. Heerlijk toch?

Zoals ik al schreef, was het de bedoeling om voor een kachel op stap te gaan. We hadden een e-mail gestuurd naar het bedrijf waar we ons wilden laten informeren. Maar helaas was daar in verband met een beurs niemand aanwezig. Jammer, maar nu moet de kacheljacht maar even wachten.

We moesten dus op het laatste moment onze plannen wijzigen. We brachten eerst Koos naar mijn zus in Dordrecht en besloten meteen door te rijden naar de Biesbosch, om daar een bakkie koffie te drinken. Intussen overlegden we, wat we zouden gaan doen. Een stad? Een markt? Strand? Bos? Willem had wel een idee. Hij had het er pas al eens over gehad. Als kind is hij ooit met zijn oma naar de Deltawerken gaan kijken. Hij wist nog dat hij met de bus mee ging, en dat er zo'n zwartwitfilm werd vertoond over de in aanbouw zijnde Deltawerken. Hij vroeg zich af, of zoiets er nog zou zijn (behalve Neeltje Jans dan). Ik vertelde, dat ik wist, dat ze bezig zijn met de aanleg van de Tweede Maasvlakte. Wie weet zou daar wel zo'n informatiecentrum zijn.

Op de bonnefooi reden we naar de Maasvlakte. We zagen daar van alles, maar geen infocentrum en daarom stapten we ergens uit, om een eind te wandelen. Lekker de wind door de haren en genieten van de zee. En daarna nog maar weer een bakkie koffie en een stapeltje boterhammen :-).

Op de terugweg besloten we toch even te gaan kijken, naar iets wat werd aangeduid met Futureland. En dat was helemaal raak. Een werkelijk schitterend informatiecentrum, waar echt van alles is te zien over de aanleg van de Tweede Maasvlakte. We raakten steeds dieper onder de indruk van de 3 1/2 kilometer land, die zomaar aan de kust geplakt wordt! Het is toch eigenlijk onvoorstelbaar, dat dat allemaal kan.
Op de eerste verdieping hadden we een prachtig uitzicht op de schepen, die aan het zand opspuiten waren. Er stonden verrekijkers om alles nog beter te kunnen zien en tot onze verrassing zagen we een groep van 12 zeehonden op de opgespoten zandplaat liggen. Wat leuk! We gaan hier vast nog een keer met de kinderen heen. Echt een aanrader! (En nog gratis ook).



We dronken ons laatste bakkie koffie uit de thermoskan, aten de laatste boterhammen op en reden nog wat rond. Even gekeken bij strand Slufter, even gestopt bij een motorcrossplaats en uiteindelijk koers gezet naar Brielle. Daar hebben we zomaar wat door het stadje geboemeld. Ik had nog een mazzeltje. Ik was al een tijdje op zoek naar nieuwe laarzen. Die ik nu heb, zijn zó versleten, dat ze het repareren niet meer waard zijn. Ik heb er dan ook in zo'n vijf jaar tijd heel wat kilometers op gelopen! Nu liep ik tegen een paar prachtige, leren laarzen aan voor maar 25 euro. Ik ben er superblij mee.

Intussen werd het tijd om langzamerhand naar Alblasserdam terug te gaan. We hadden daar om kwart over 7 afgesproken bij De Wachter, voor het familiediner. Onderweg maakten we een stop bij Ikea Barendrecht. Ik had de thermoskan met tomatensoep thuis laten staan. En we waren zó flauw, dat we toch echt even iets hartigs nodig hadden. Nu zijn we, denk ik, in geen vijf jaar bij Ikea geweest en we waren toch wel lichtelijk beduusd over het gekrioel daar. Ongelofelijk, zo'n bijenkorf. We wilden heel simpel koffie met een saucijzenbroodje, maar die waren op. We kozen voor soep. Ook de champignonsoep was op. Maar tomatensoep was er wél. Oké, we vonden het allang goed. Soep gegeten en op zoek naar de uitgang. Natuurlijk moet je dan de halve winkel door en hopen ze, dat je wat koopt. En dat is ze gelukt, die marketingmensen van Ikea ;-). Honderd theelichten voor 2,79. Die waren juist op, dus dat kwam mooi uit.

Bij de Wachter was het super. Het is altijd erg gezellig, zo met z'n achten tafelen. En als dan ook het eten voortreffelijk is, de bediening aardig én het is heerlijk warm, dan is het voor 100 procent geslaagd. We hebben vier uur lang getafeld!
Ik laad altijd helemaal op van zo'n dag. Ik heb weer volop nieuwe moed, inzichten, inspiratie. Af en toe moet je zoiets echt doen, om je batterijen op te laden.

Financieel volgt de ene tegenslag momenteel op de andere. Hadden we eerst al een kapotte wasmachine, een zoek geraakte fiets en een flinke schadepost aan een grote lekkage, vandaag belde de garage met slecht nieuws. Mijn auto kan niet meer worden gerepareerd. De kosten van reparatie zouden de waarde ver overstijgen. Nu moet er dus een andere auto komen :-(. Ik hoop echt, dat dat voorlopig het laatste is. We schrapen over de bodem van onze schatkist. Maar gelukkig zijn het tegenslagen van materiële aard. Hoe vervelend ook.

Ik werk meteen de verantwoording van de huishoudknip maar even bij:
Extra boodschappen voor Trijnies feestje: 22,85. Hiervoor kochten we: Monchoutaartmix, Kwarktaartmix, 4 pakjes margarine, blikje vlaaivulling, bus slagroom, 2 flessen rosé, pakje roomkaas, 2 pakjes zalmfilet, pak tortilla's.
Een partijtje hamburgers, wat me door een plaatselijke winkel voor de halve prijs werd aangeboden, omdat ze op de datum waren: 44,80. Een aanbieding koeken: 7 pakken voor 5 euro. Een paar leren laarzen voor mezelf: 25,00. Twee soep bij Ikea: 3,90. Theelichtjes 2,79. Kan melk: 0,95. En vandaag mochten Leendert en Hans een dagje naar het zwembad: 7,80 Totaal zit ik nu sinds 15 februari op: 423,44

Veel of weinig, appels met peren

Als er door iemand een bedrag wordt genoemd, wat er voorhanden is om uit te geven, kunnen we daar een mening over hebben: het is veel, of het is weinig. Vaak vorm je zo'n mening, door de situatie van de ander 'om te rekenene' naar die van jezelf. Toch moet je dan oppassen, dat je geen appels met peren vergelijkt. Dat gebeurt maar al te gemakkelijk. Onze levensomstandigheden zijn vaak zó verschillend, dat een vergelijking bijna altijd mank gaat. Hebben we kleine kinderen, dan hebben we misschien een relatief groot budget nodig voor oppas. Hebben we veel kinderen, dan hebben we misschien hulp in de huishouding nodig. Hebben we een grote familie, dan zijn er vaak (verjaardags)feestjes, waarbij een kadootje wel aardig is. Hebben we dieren, dan moeten we rekening houden met dierenartskosten. Een kind (of dier) wat ziek is, heeft wellicht speciale (dure) dieetvoeding nodig. Iemand met een tuin, geeft geld uit aan die tuin, terwijl iemand op een flat zulke onkosten niet heeft. De één is handig met naald en draad en kan voor een habbekrats leuke kleding maken. De ander is handig met schaar en tondeuze en spaart een vermogen aan kapperskosten uit. Hoe dan ook: we kunnen onze eurootjes maar één keer uitgeven en ik denk, dat de meeste mensen dat op een zo verantwoord mogelijke manier doen. Ik denk niet dat er één manier is. Ieder zoekt een manier, die het best bij hem of haar en de omstandigheden past.
Ik laat hier niet zien hoe het wel of niet moet. Ik laat alleen een (mijn) manier zien. Dat is ook, omdat mensen daar om vroegen. Ik maak mijn eigen keuzes. Ik zie het absoluut niet zitten, om de haren van de kinderen zelf te knippen. Laat mij dan maar brood bakken. Dit soort keuzes wil ik hier wel delen. Maar ik voel me toch ook een beetje kwetsbaar hierin. Ik doe het daarom ook maar voor één maand. Wellicht zijn er toch wel weer mensen, die ideeën opdoen. Ook van de reacties valt vaak veel te leren (vind ik).
Zelf ben ik niet echt een cijfertjesmens. Ik heb het al zó vaak geprobeerd, om alle uitgaven netjes te noteren in een kasboek. Maar altijd weer strandde dat na een aantal weken of maanden. Daarom ben ik daar op een gegeven moment mee gestopt. Ik wéét gewoon wat mijn aanvaardbare genoegpunt is. Dat is voor mij die 1250 euro. Ik wil het daar gewoon mee redden. Ik doe er mezelf, m'n gezin en een ander niet mee tekort. En het vergt de nodige creativiteit van me, wat goed voor me is.

Vanavond vierde Trijnie haar verjaardag. Het was reuze gezellig. Veel jongelui. Trijnie had zelf een lekkere appeltaart gebakken (en ik maakte er op haar verzoek een kwarktaart en een monchoutaart bij). Ze had vanmiddag, toen ik naar Elspeet heen en weer reed om Leendert en Koos weer op te halen, allemaal lekkere hapjes klaargemaakt. De kamer was keurig netjes en overal stonden kaarsen klaar om aan te steken. Gezellig hoor!

Morgen gaan Willem en ik een dagje uit. Trijnie is de hele week vrij en zij wilde wel oppassen. We gaan op stap voor de houtkachel. 's Avonds gaan we met mijn broer en twee zussen, schoonzus en twee zwagers uit eten. Al jarenlang leggen we iedere maand 10 euro per koppel in, om af en toe met z'n achten uit eten te gaan. Ik kijk er al helemaal naar uit!

De huishoudknip ging ook vandaag weer open. Ik spaar de 'verantwoording' maar een paar daagje op.

Uit de huishoudknip

Even een kort logje om de rubriek 'Uit de huishoudknip' bij te werken. Vandaag is er 150 euro uit de knip gegaan. Ik kocht hiervoor een partijtje vlees van mijn vader. Hier kan ik voorlopig wel een poos mee toe.
Iemand vroeg, of het wel klopt, dat er geen weekboodschappen genoemd werden, vorig week. Dat klopt inderdaad. Ik doe nooit weekboodschappen, maar maandboodschappen. Ik heb hierover geschreven op 24 juli 2008.
De totale uitgaven vanaf 15 februari zijn nu: 310,35

Zaterdag

Zoals beloofd, vandaag het laatste logje van deze week. Wat een heerlijke dag hebben we gehad! Het begon eigenlijk al gisterenavond, toen we in ons bed stapten, zonder dat we de wekker hoefden te zetten. Wij zijn niet zulke uitslapers, maar één dagje de vrijheid, om je niet te hoeven laten leiden door de wekker, is toch wel fijn. Het was even na achten, toen ik het welletjes vond in bed en besloot op te staan.

Op zaterdagochtend gaan we nooit met z'n allen aan de ontbijttafel. De kinderen maken die dag zelf hun ontbijt klaar. De grotere kinderen zorgen voor de kleintjes. Ze eten dan boterhammen met gesmolten kaas (uit de magnetron) of (havermout)pap. Dat gaat in etappes. We hebben er kinderen bij, die graag op tijd opstaan en er zijn er een paar bij, die liever uitslapen. We willen graag, dat iedereen uiterlijk half 10 beneden is. Willem en ik ontbijten die dag altijd samen op de bank. Ik zet dan koffie en smeer brood of maak havermout. We bladeren even de krant door en bespreken de plannen voor de dag.

Vandaag hadden we een wat ingewikkelde planning. Leendert en Koos gingen naar de logeeropvang in Elspeet. We mochten ze daar tussen 3 en 4 uur brengen. Willem vond het wel leuk, als ik zou meegaan. Maar dan konden we maar één kind meenemen, behalve Leendert en Koos. We hebben namelijk maar vijf gordels in de auto. Geertje had gisteren een goed idee geopperd: er mochten wel wat kinderen bij haar komen. Dat bleek de oplossing. Maria speelde bij Noa, Hans ging naar een vriendje en zou 's avonds bij tante A. gaan eten. Maaike, Jan en Henk gingen naar Geertje. Bleef alleen Dirk nog over. Die kon natuurlijk prima alleen thuis blijven, maar vond het eigenlijk ook wel erg leuk om naar Geertje te gaan en dat was prima.
Willem kreeg een goede ingeving. We zijn al een tijdje op zoek naar een nieuwe houtkachel, maar willen een schaap met vijf poten. We hadden er één op internet gevonden bij Het Stokertje in Epe. Dat is maar 20 auto-minuten bij Elspeet vandaan. We hadden dus een heel goede gelegenheid om daar samen even te gaan kijken, nadat we Leendert en Koos hadden weggebracht.

Toen we alles geregeld en doorgebeld hadden, gingen we nog even de zaterdagklusjes doen. Willem ging met een paar kinderen naar de bieb. Dat is eigenlijk altijd een klein feestje. Wat is er fijner dan met een flinke tas boeken thuis te komen! Ze gingen meteen nog even langs de boekwinkel, waar een bestelling klaar lag. En naar de supermarkt voor karnemelk (maar Willem nam ook een flesje wijn mee ;-) ). Inmiddels had ik de was verzorgd, de boel opgeruimd en logeertassen klaargemaakt. We lunchten met groentensoep en brood en waren klaar voor vertrek.

Alles liep volgens planning en we stonden rond 4 uur in Epe. De kachel was helaas toch niet wat we in gedachten hadden. Maar al pratend met de verkoper, zijn we toch weer een stukje informatie rijker geworden. Het is dus niet voor niets geweest.

Op de terugweg dronken we koffie langs de snelweg. Ik had een thermoskan meegenomen. Luxe om zo even met z'n tweetjes te zijn.

Om half 7 waren we weer in Streefkerk, om de kinderen bij Wim en Geertje op te halen. Ze zaten daar nog te eten. Zelf hadden we gedacht om thuis een restje preischotel op te bakken. Maar Wim was nog hard aan het patat bakken en we konden daarom meteen een vorkje mee prikken. De kinderen waren enthousiast. Ze hadden een fijne middag gehad.

Na het eten bracht ik Dirk meteen naar Papendrecht, naar de jongerenavond van onze kerk. En Willem haalde Maria op bij Noa.

Nu is alles rustig. De jongste kinderen liggen op bed. Het werk is gedaan. Alles is klaar voor de rustdag. Het zal raar zijn, morgen, met drie kinderen minder in huis.

Uit de huishoudknip:
3 euro biebgeld
20 euro voor twee bijbels
4,75 voor 3 liter karnemelk en een flesje wijn
Totale uitgaven vanaf 15 februari: 160,45

Vrijdag

Vanmorgen ging al vroeg de bel. Het was N. Zij speelde pakketdienst en kwam een tasje brengen van C. Wat een verrassing!! Er zat een prachtige jas in, die Maria zó aan kon. Nu had ik juist van de week gedacht: Wat wordt haar schooljas oud. Ze heeft hem dan ook al voor het tweede jaar aan en kreeg hem destijds tweedehands. Ze straalde helemaal van zo'n mooie jas. Dankjewel C! Ook de onderbroekjes voor Henk konden meteen in gebruik genomen worden. En het prachtige shirtje houd ik voor mezelf. Wat een fijn begin van de dag.



Ik verwachtte de loodgieters ook al vroeg. Maar die kwamen later dan ik had gedacht. Om half 10 stonden er twee op de stoep. Eén meneer, die gisteren ook geweest was, en een collega, die meer bouwkundig onderlegd was. Samen gingen ze de theorie, die gisteren bedacht was, nog eens helemaal na. Ook controleerden ze de watermeter opnieuw. Alle kranen moesten dicht en ze keken, of de meter bleef lopen. Toen sloeg de twijfel toe. Gisteren was duidelijk te zien geweest, dat de meter liep. Nu was het nauwelijks te zien. Ze kwamen erachter, dat ze gisteren de close-in boiler over het hoofd hadden gezien. Nu sloten ze die óók af, en dat gaf toch een ander beeld. Ze kwamen er niet uit. Er werd nog een derde collega bij gehaald en opnieuw begon het meten, overleggen, telefoneren en koffie drinken (met boterkoek ter ere van Trijnie's verjaardag). 't Was op den duur net zo'n droom: je wilt ergens heen, maar je komt er nooit. Ze ontdekten, dat het op Trijnie's kamer onder de vloerbedekking ook door- en doornat was. En dat verklaart haar benauwdheidsklachten en hoofdpijnklachten tot flauwvallen toe van de afgelopen maanden. Dat kind heeft in een vreselijk ongezonde omgeving geslapen!

Trijnie was inmiddels door haar vriendinnen opgehaald voor de High Tea en het weekendje weg. Ze was de hele morgen al gebeld en ge-smst door vriendinnen en ex-collega's, die haar wilden feliciteren. Ze genoot er echt van. Kaal, dat ze nu weg is. Maar het komt wel mooi uit, dat nu haar vloerbedekking zover mogelijk omgeslagen kan liggen en het raam open kan blijven. Dan kan het allemaal een beetje drogen op haar kamertje.

De mannen hadden na twee uur met z'n drieën zoeken besloten om het erop te wagen en wat tegels uit de wand van de douche weg te halen. Het was een gok. En zowaar een goede!! Inderdaad lekte daar de koudwaterleiding. En niet te zuinig ook. Wat een opluchting, dat de oorzaak eindelijk gevonden was. Petje af voor de mannen van Bouter! Ze zijn nèt zo lang door gegaan, tot ze het lek gevonden hadden. Twee mannen gingen rond half 1 weg. Eén bleef om het lek te dichten. Hij is nog wel tot half 3 bezig geweest. Nu mogen we tot dinsdag de douche niet gebruiken. Maandag, als het allemaal wat droger is, wordt de muur weer dicht gemaakt en alles royaal gekit. Die kit moet dan nog een dag drogen en daarna mogen we weer douchen. We moeten nog wel een half jaar wachten, voordat we de gipswanden kunnen gaan herstellen. Eerst moeten de wanden helemaal droog en hard zijn en de schimmels zoveel mogelijk dood. Dat wordt dus pas ná de zomer. Kunnen we nog even sparen ;-).

Het werk wat ik in mijn hoofd had, is lekker af. Vanmorgen deed mijn hulp de benedenverdieping en zelf heb ik de bovenverdieping afgemaakt. Vanmiddag heb ik de strijk weggewerkt en daarna nog wat verstelwerk gedaan. Bijna al het verstelwerk doet mijn moeder. Dat is super, want het kost veel tijd. Maar nu had ik iets, wat ik morgen wil meegeven aan Leendert, als hij naar de logeeropvang gaat. Dus dat heb ik zelf maar even gedaan. Nou ja, even, 't was toch wel een uur werk nog.

Aan het eind van de middag kwamen mijn vader en moeder nog even langs om naar de lekkage te kijken. Daarna ben ik snel de keuken in gegaan. Ik heb een flinke pan hachee gekookt en custard van boerenmelk als toetje. Lekker.

Na het eten hebben we met z'n allen snel opgeruimd. We wilden om half 8 de koffie ruiken. En dat lukte. Om kwart voor 8 zaten we aan ons vrijdagavond bakkie. De kinderen krijgen dan altijd frisdrank in plaats van aanmaaklimonade. En ik zorg ook altijd voor iets lekkers erbij. Deze keer genoten we van Leendert z'n boterkoek.

Straks komt Geertje nog even. Gisteren kregen ze het trouwalbum van de fotograaf. Het was wel lang wachten, maar het geduld werd beloond. Ik heb er al wat van gezien en dat zag er erg goed uit. Straks op ons gemakje het hele album bekijken.

Uit de huishoudknip:
50 euro voor de verjaardag van Trijnie. Ze heeft beloofd voor D.V. volgend jaar een geschenk te bedenken. Het is zo 'kaal' om geld te geven (vind ik).
40 euro huishoudelijke hulp
Totaal uitgegeven sinds 15 februari: 132,70

Ik had nog beloofd wat meer te vertellen over mijn uitgavenpatroon. Ik doe (bijna) al mijn uitgaven contant. Alleen benzine betaal ik met mijn pinpas. En soms dingen, die ik bijvoorbeeld op marktplaats koop, of parkeren met de chipknip (in Rotterdam) etc. Iedere maand doe ik 1250 euro in mijn portemonnee. Een vast deel daarvan is bestemd voor collectes/goede doelen/kerk/etc. Dat gaat in een aparte pot. Van de rest doe ik alles: de boodschappen, de kapper, kleding, schoenen, kadootjes etc. Het lijkt veel, 1250 euro, maar ik moet toch echt m'n best doen, om er mee uit te komen. Een enkele keer lukt het niet. Voor die gevallen heb ik een noodpotje, zodat ik niet in de problemen hoef te komen.
Trijnie is de enige van de kinderen, die een vaste baan en dus een salaris heeft. Een klein deel van haar salaris staat ze af als bijdrage aan de gezinsuitgaven. Wat over is gaat in tweeën. Eén deel gaat regelrecht naar haar spaarrekening. Over het andere deel mag ze vrij beschikken. Ze betaalt bijna alles zelf (en spaart voor een auto), behalve de kapper (eens per half jaar 10 euro, dus dat is niet veel) en dwarsfluitles (8 euro per week, behalve in de schoolvakanties). Ze krijgt twee keer per jaar 150 euro kleedgeld en verder ook nog 20 euro zakgeld per maand. Dat laatste gaat vervallen, nu ze een nieuwe baan heeft en (veel) meer gaat verdienen. Misschien gaat ze haar fluitles dan ook zelf betalen, maar daar gaan we het nog samen over hebben.

Als ik er aan toekom, wil ik morgen nog één keer bloggen deze week. Dan heb ik een hele week lang een beeld gegeven van mijn werkzaamheden. Hoe dan ook, het zal inmiddels wel duidelijk zijn, dat mijn werkzaamheden in geen enkel schema passen. Dat wil ik niet eens proberen, want daar krijg ik alleen maar stress van. Het minimale wat ik iedere week wil doen aan huishoudelijk werk is het hele huis stoffen en zuigen, zorgen dat op zaterdag alles netjes is voor de zondag, de was en strijk bijhouden, het sanitair schoonhouden, zorgen voor de catering, voor de administratie en voor de inkopen. Alles wat ik extra doe hangt af van de tijd die ik in die week heb en dan bepaal ik op dat moment wat het meest belangrijk is. Ik heb het moeten accepteren, dat er áltijd werk blijft liggen. Toch is dát wat ik iedere week opnieuw moeilijk vind om te aanvaarden. Dan heb ik de neiging om te kijken naar wat níet gedaan is, in plaats van naar alles wat wél gedaan is. Maar ik denk, dat er heel wat mensen zijn, die daar moeite mee hebben (?).

Donderdag

Na al het opruimen, bakken en feesten, was het vandaag hoogtijd om de sopemmer erbij te pakken. Na m'n ochtendroutine ging ik met gezwinde spoed naar boven. Tussen 9 uur en 12 uur zou er (weer) een bedrijf bij onze lekkage komen kijken en dat zou natuurlijk voor oponthoud zorgen. Ik wilde proberen zover mogelijk te komen met m'n werk. Ik maakte de bovenste verdieping lekker schoon en fris. Kozijnen, deuren etc. kregen een sopje, alles werd netjes gestofd en gezogen. Ik kreeg het er helemaal van naar m'n zin. Ik had juist ook de houten trap naar de eerste verdieping gesopt, toen de bel ging. Daar waren de mannen voor de lekkage. Anderhalf uur lang hebben twee mannen gemeten, tekeningen en foto's bestudeerd, overlegd, getelefoneerd en koffie gedronken. De conclusie: ze denken, dat er een scheurtje in de koudwaterleiding in de wand van de douche zit. Morgen komen collega's van deze mannen een paar tegels uit de muur in de douche halen, om te kijken, of daar werkelijk de oorzaak zit. Wat zal ik blij zijn, als het lek gevonden is. Vooral de muren in het trapgat zijn echt om te huilen:



Goed, ik had de sopemmer dus echt anderhalf uur lang niet meer aangeraakt, want ik heb niet anders gedaan, dan mee overlegd en gedacht en gekeken. Het was al tegen half 12 toen de mannen vertrokken. Eerst heb ik toen even met Willem en mijn moeder gebeld. Want die waren heel nieuwsgierig of deze keer het lek boven water kwam, om het zo maar eens te zeggen. Daarna heb ik me een schop richting wasmachines gegeven. Ik kon nog net voordat de kinderen uit school kwamen het dagelijks wasritueel doen.

We lunchten met boterhammen met lekkere salade en komijnenkaas. Dat zijn dingen, die hier niet standaard op tafel komen. Wim en Geertje hadden dat gisterenavond meegenomen. Die kregen het met z'n tweetjes niet op :-). Boften wij even.

Na de lunch ben ik verder gegeaan met de bovenverdieping. Ik had al ingecalculeerd dat m'n werk niet af zou komen. Maar ik probeerde gewoon zo ver mogelijk te komen. Toen om kwart over 3 de kinderen weer uit school kwamen, was ik ongeveer halverwege. Als de kinderen thuis zijn, wil ik liever niet boven werken. Dat is zo ongezellig. Maar beneden was er ook nog genoeg te doen. Vaatwasser uitruimen, wat rommel opruimen enzovoorts.

Al snel was het tijd om aan de warme maaltijd te beginnen. Hamlapjes, groene kool, gekookte aardappelen, appelmoes en als toetje een fruitsalade, stond er op het menu. Vooral een fruitsalade maken vind ik altijd veel werk. Ik maakte hem vandaag met meloen, mango en ananas. Een tropische salade dus. Chique toch?

Nadat de avondroutine gedaan was en we koffie hadden gedronken, hebben Willem en ik nog tot 9 uur bank gehangen. Even uitzakken van de drukke dag. Daarna installeerde Willem zich met z'n laptop aan tafel om nog wat te gaan programmeren en ik klapte m'n strijkplank nog maar even uit. Wat zijn we eigenlijk saaie mensen.

Leendert had niet veel huiswerk en verveelde zich een beetje. Ik vroeg, of hij een boterkoek wilde bakken. Daar was hij meteen voor te porren. Heb ik morgen tenminste wat lekkers bij de koffie, op Trijnie's verjaardag.



Trijnie hoopt D.V. morgen 20 te worden. Het wordt een rare verjaardag. Vandaag was haar laatste werkdag bij BIS. Ze heeft nu vrij tot eind deze maand. D.V. 1 maart gaat ze dan met haar nieuwe baan beginnen. Ze is morgen maar een halve dag thuis. 's Middags heeft ze ter ere van haar verjaardag een high tea met een stel vriendinnen en daarna gaat ze meteen met een aantal vriendinnen door naar een vakantiehuisje. Ze hebben eens heel luxe een weekendje geboekt. Haar verjaardag hopen we dan D.V. volgende week dinsdag hier thuis te vieren. 't Zal kaal zijn, dit weekend. Trijnie weg en Leendert en Koos ook. Want die gaan van zaterdag tot dinsdag naar de logeeropvang.

Om nog even op de eierkoeken terug te komen: ik heb een tijd geleden van iemand een paar kilo eierkoekenmix gekregen. Je hoeft er alleen water en bakammonium aan toe te voegen. Als je 'eierkoeken' intikt in het zoekschermpje op mijn blog, kom je een echt bakkers recept voor eierkoeken tegen, wat iemand heeft gepost. Een echt bakkersrecept voor eierkoeken bevat altijd bakammonium. Inderdaad stinkt het dus naar ammonium, als je eierkoeken aan het bakken bent. Je moet ze ook altijd even laten uitwasemen, voordat je ze eet.

Morgenochtend komt mijn hulp. Ongeveer drie ochtenden per maand heb ik een hulp in de huishouding. Dat komt morgen wel heel goed uit. Zij gaat dan de benedenverdieping stoffen en zuigen, de keukenkastjes aan de buitenkant soppen en het sanitair (behalve de dan gesloopte douche) een goede beurt geven. Zelf wil ik dan de bovenverdieping verder af maken. Als ik dan 's middags de was zou kunnen doen, ben ik toch aardig rondgekomen voor het weekend.

Uit de huishoudknip:
5 euro voor 10 liter boerenmelk
0,50 voor Maria en Noa om samen iets lekkers te kopen in het Turkse winkeltje hier vlakbij (suprise)
Totale uitgaven vanaf 15 februari: 42,70

Woensdag

Vandaag was het ochtendritueel een beetje anders dan anders. Onze Hans werd twaalf! Voordat we aan het ontbijt gingen mocht hij eerst z'n kado's uitpakken. Het was niet helemaal een verrassing meer, wat hij zou krijgen. Hij wist dat het een mobieltje zou zijn, alleen nog niet wat voor één precies. Het was een Nokia en hij was er echt heel blij mee. Langzamerhand gaat hij al helemaal richting voortgezet onderwijs. Z'n mobiel heeft hij alvast ;-). Hij kreeg ook het spel Titanic. Echt iets wat bij hem past (denkertje).
Na het ontbijt was het een beetje meer haasten dan anders. De kinderen zouden door Willem op school gebracht worden. Dat was wel handig in verband met Hans z'n traktatie. De eierkoeken met chocola zagen er erg lekker uit en voor de meesters en juffen was er een kruidkoek uit de wonderpan.





Nadat ik Willem en de kinderen had uitgezwaaid ging ik verder met mijn gewone ochtendroutine. Maar zodra ik die klaar had en gezellig met Henk had koffie gedronken, was het tijd om taarten te gaan bakken. Ik had bedacht om twee appeltaarten te maken. Altijd lekker. Alleen is het wel veel werk (vind ik). Ik maak altijd van die klassieke taarten met een ruitje. Een kruimeltaart gaat wel sneller, maar een ruit vinden wij nu eenmaal het lekkerst. Ik was een uur bezig met deeg maken, appels schillen, vormen vullen, ruiten maken. Maar toen konden de taarten dan ook in de oven. En er zijn maar heel weinig geuren, die de geur van vers gebakken appeltaart kunnen evenaren. Eigenlijk rook het verder de hele dag naar appeltaart. Mmm!
Na het bakwerk had ik nog precies één uur, voordat ik de kinderen uit school moest halen. Ik heb een was gevouwen en verder zoveel mogelijk opgeruimd. Beneden was de boel netjes, boven maar voor de helft. Maar goed, dat moet kunnenvoor een dagje.
Om half 1 haalde ik de kinderen uit school. Er waren nog net zes eierkoeken over. Dat was een smakelijk lunchhapje!
We waren nog niet eens klaar met eten, toen de kranten en folders al gebracht werden. Heerlijk vroeg. Het kwam bijzonder goed uit, want ik moest om twee uur met Koos naar het zwembad en kon dus mooi nog helpen met vouwen. Om twee uur vertrok ik samen met Koos en Henk naar het zwembad en Hans, Maaike en Jan vertrokken met de kranten. Er waren nog twee vriendjes die wilden meehelpen. Ze wilden een nieuw record plaatsen en hoopten om drie uur klaar te zijn :-)
Koos was heel zenuwachtig voor het afzwemmen. Hij zat erover in of hij het gat wel zou halen (duiken en 9 meter onder water zwemmen) en of hij de hoekduik wel goed zou doen. Buikpijn! Maar het ging allemaal geweldig. Er waren maar 18 kinderen die voor C afzwommen. Bij ieder diploma zijn het er minder. Het is dan wel gezellig in het zwembad. Maar na een uur warmte en aanmoediging en foto's maken, was ik toch wel heel blij dat het erop zat en dat Koos z'n diploma in ontvangst kon nemen. Nog anderhalve week en dan gaat de volgende op zwemles.



Toen ik thuiskwam had ik eigenlijk erg weinig zin, om weer aan de slag te gaan. Ik was echt een beetje gaar. Maar ja, daar wordt niet naar gevraagd. Eerst maar even een kopje koffie gedronken met Dirk, die inmiddels was thuis gekomen. En daarna de keuken in, om voor het avondeten te zorgen. Ik maakte een preistamppot. Lekker met wat gehakt, blokjes ham, een vleug kerrie en een lik grove mosterd. Het allerlekkerst vind ik dan, om alles in een ovenschaal te doen en er kaas over te strooien en die in de oven te bruinen. Maar in verband met stroomverbruik, koos ik voor de stamppot. En die werd met gejuich begroet.

Vanavond kwam de verjaardagsvisite voor Hans. Het was een bescheiden feestje. Behalve ons gezin (met Wim en Geertje) waren opa en oma er, twee tantes, een neef en een nichtje. Hans genoot ervan.

De huishoudknip is vandaag niet open gegaan. Behalve dan voor de collecte op de catechisatie van Leendert. Maar collectes en goede doelen vind ik privé en zal die dan ook verder niet meer vermelden.
Ik hoop van de week nog wel wat meer te schrijven over deze knip en mijn uitgavenpatroon. Ik denk erover om gedurende 1 maand de uitgaven hier te delen. Zelf ben ik niet zo van de cijfertjes. Ik heb er genoeg aan de grote lijn vast te houden. Maar er waren steeds vragen over. Misschien is het toch wel handig om het dan zo bij te houden en er inzicht in te geven.

Dinsdag

Vanmorgen stond ik om kwart over zes op. Mijn ochtenden zijn doordeweeks tot aan de koffie eigenlijk alle dagen hetzelfde: ontbijttafel dekken, man en kinderen wekken, na het ontbijt de basisschoolkinderen helpen met aankleden, tafel afruimen, kinderen naar school helpen, als iedereen vertrokken is mezelf en Henk aankleden, mijn moeder bellen en koffie drinken. Vanmorgen was het al niet anders. De enige rimpeling in de vijver was, dat Hans vergeten was de groene container voor te zetten en dat zag ik natuurlijk pas, toen de vuilnisauto al langs geweest was. Nou ja, het betekent alleen, dat hij over twee weken tjokvol zal zitten.

Na de koffie ging ik eerst maar aan de was. Eigenlijk is dat ook alle dagen hetzelfde, zolang ik tenminste binnen moet drogen: droge was afhalen, twee wassen ophangen, twee wassen sorteren en in de wasmachine doen om 's nachts te draaien, de gestreken en/of gevouwen was van de dag ervóór in de kasten leggen. Het strijken en/of vouwen van de afgehaalde was doe ik meestal 's middags en, als ik er niet aan toe kom, ook wel 's avonds. Ik maak nog altijd gebruik van dubbeltarief (goedkope stroom), ook al maakt het niet zoveel meer uit. In ons geval spaar ik er nog altijd 10 euro per maand mee uit en 120 euro per jaar vind ik een flink bedrag.

Toen de was verzorgd was, ging ik aan het bakken. Hans hoopt morgen jarig te zijn. Hij trakteert eierkoeken, voor de helft gedoopt in chocola. Ik moest 40 eierkoeken bakken, maar er gaan er maar zes tegelijk op de bakplaat. De baktijd is 8 minuten en dus moest ik zo ongeveer een uur standby zijn om eierkoeken uit de oven te halen en een nieuw bakblik erin te doen. Het viel me op, dat je in die 8 minuten toch steeds best wel veel kunt doen.



Ik vouwde een was, ruimde de woonkamer en de keuken op, stond een mevrouw aan de deur te woord, kreeg een telefoontje van mijn schoonmoeder en van mijn vriendin. De ochtend vloog voorbij.

Na de bakkerij ruimde ik snel de bakrommel op en dekte de tafel voor de lunch. We smulden met z'n zessen van erwtensoep met brood en een likje roomboter.

Na de lunch hield ik even pauze tot twee uur. Leendert kwam thuis uit school en kwam erachter, dat hij z'n agenda daar had laten liggen. Omdat ik toch nog naar school moest bellen voor de ouderavond, ben ik meteen voor hem achter die agenda aan gegaan. Die lag inderdaad bij de juf van Duits en die wilde wel even het huiswerk voorlezen en ervoor zorgen, dat de agenda bij de docent terecht kwam, die Leendert morgen het eerste uur heeft. Ook weer geregeld.

Ik snelde als een haas nog even over de bovenverdieping. Rommel opruimen en bedden opmaken. Al snel was het 10 over 3. Tijd om in de auto te springen, om met Koos (voor het laatst) naar de SoVa-training te gaan. Leendert zou oppassen. Koos had een dubbel gevoel bij deze laatste keer. Hij heeft de training nu bijna een jaar gevolgd. Aan één kant vond het het wel fijn, dat hij nu ging stoppen. Aan de andere kant vond hij het moeilijk om afscheid te nemen. Hij had z'n chocola met fotowikkel bij hem om te trakteren. En op de training mocht hij vertellen welk spel er gedaan zou worden. Dat was wel heel leuk allemaal. Ik ben er wel blij om, dat het er nu op zit. Het was wel pittig om iedere dinsdag van kwart over 3 tot half 6 uit m'n huishouden te zijn en maar te hopen, dat het daar (onder leiding van de grotere kinderen) allemaal goed zou gaan. Het was niet de meest ideale situatie. Maar goed, Koos heeft er enorm veel geleerd. Wat dat betreft had ik het niet willen missen.

Na de training ging ik samen met Koos nog even snel naar de speelgoedwinkel. Hans krijgt morgen een (tweedehands) mobieltje voor zijn verjaardag. Maar daarmee was het verjaardagsbudget niet verbruikt en daarom heb ik nog een spel voor hem gekocht. Wij hebben al jaren hetzelfde budget voor een jarig kind: 50 euro.

Thuis schoof ik meteen achter het aanrecht. We zouden macaroni eten. Voor de saus rulde ik een kilo gehakt en roerbakte de groenten. Daarna deed ik dat alles in kant-en-klare tomatensaus (uit de weck) en bracht het op smaak met wat zout en kruiden. Als verrassing hadden we ijsjes, die Hans snel nog even ging halen. Zoiets is altijd een klein feestje.

Na de maaltijd volgde de avondroutine. Maaike ging Maria, Jan en Henk in bad doen en op bed leggen. Dat is een taak die ze een paar weken geleden vrijwillig op zich genomen heeft (op dinsdag en soms op zaterdag). Ze vindt het heerlijk om te moederen en doet het heel goed. Toen de kinderen lekker schoongewassen waren, kwamen ze nog even naar beneden om welterusten te zeggen. Eigenlijk wilden ze wel blijven koffie drinken. Maar dan mocht niet, want morgenavond (op Hans z'n verjaardag) wordt het ook al laat. Maaike beloofde, dat ze lekker ging voorlezen. Toen vlogen ze naar boven :-).

We dronken koffie. Hans maakte het beslag voor kruidkoek in de wonderpan klaar. Die staat nu op het petroleumstelletje lekker te geuren. De kruidkoek is voor morgen, voor de meesters en juffen. Straks ga ik de eierkoeken in de chocola dopen. Dan staat alles weer klaar voor morgen. Hans wil z'n verjaardagsfeestje voor z'n vrienden pas over een poosje vieren, als het wat warmer is. Hij houdt meer van buitenactiviteiten. Daar kunnen we dus nog even op verzinnen.

Rest nog een stuk strijk. Die ga ik níet uitstellen tot morgen. Dan heb ik al zo'n volle dag. Behalve dat ik nog taarten moet maken en er 's avonds visite voor Hans z'n verjaardag komt, hang ik een halve middag in het zwembad, omdat Koos moet afzemmen voor z'n C.

De huishoudknip:
Spel voor Hans z'n verjaardag: 20 euro
IJsjes 1,95
Melk 0,95
2 pakken kruidkoekmix 1,50
Dwarsfluitles Trijnie 8 euro

Totale uitgaven sinds 15 februari: 37,40 (behalve geld voor collectes/goede doelen)

Huishouden en financiën

Ik kreeg hier op mijn blog én in mijn mailbox een paar vragen over hoe ik het doe met mijn huishouden en met de financiën. Als ik een pasklaar antwoord had, zou ik het zéker geven. Maar dat heb ik nu eenmaal niet. Ik doe maar wat en probeer binnen de mogelijkheden, die ik heb (zowel financieel als huishoudelijk) zover mogelijk te komen. Ik probeer daar zoveel mogelijk verslag van te doen, zodat iedereen, die de moeite wil nemen m'n blog door te struinen, vanzelf een redelijk beeld krijgt. Toch wil ik wel proberen de komende tijd wat concreter te zijn over mijn bezigheden en mijn huishoudknip. Wie weet breng ik dan toch nog wat nieuws :-)

Eerst dan maar over de vandaagse bezigheden.
Ik ben vanmorgen om kwart over zes opgestaan. Dat is voor de maandag aan de late kant. Normaal gesproken sta ik op maandag om kwart over vijf op. Maar vandaag heb ik een uurtje langer van het weekend en de zondag nagenoten ;-).
Ik heb eerst mijn twee wasmachines opgestart. Die vul ik altijd al op zaterdagavond. Op zondag is het onze rustdag en dan doe ik alleen het hoogstnoodzakelijke werk. Na een dag niet wassen, ligt er een behoorlijke berg! Ik zet de machines op maandagmorgen altijd meteen aan, dan kunnen ze nog net in de goedkope stroom draaien.
Volgende klusje is dan altijd: de meters opnemen. Mijn gasverbruik is de laatste weken afgrijselijk hoog. Onze houtvoorraad is op en dus kan ik de houtkachel niet stoken. Ook al heb ik de verwarming overdag maar op 18,5 graad en 's avonds op 20 (anders gaat Willem mopperen), toch gaan er zo heel wat kuubjes gas doorheen!
Na het noteren van de standen van dag- en nachtstroom, gas en water, ging ik alle slaapkamers langs om iedereen te wekken en begon ik de ontbijttafel te dekken. We ontbijten hier altijd met z'n allen. Tegen zeven uur zaten we aan tafel en rond half 8 had iedereen z'n ontbijtje binnen en, wie tussen de middag niet thuis komt, het lunchpakketje klaargemaakt.
Na het ontbijt is het altijd druk. De grote kinderen vertrokken naar school en werk. Ik legde voor de basisschoolkinderen schone kleding klaar en terwijl ze zich gingen wassen, aankleden en tanden poetsen, legde ik de overige schoolspullen klaar: drinken (ik heb de flesjes al gevuld klaarstaan in de koelkast), pauzebakjes, psalmkaarten, zendingsgeld (wat vandaag bestemd was voor Haïti) en zwemspullen voor Maria. Ik hielp Jan met aankleden en kamde de haren van Maaike, Koos, Maria en Jan. Daarna ruimden we met z'n allen de ontbijttafel af. Ze stonden even over achten klaar om naar school te gaan. Ik had ze juist allemaal uitgezwaaid en was naar boven gegaan om even een bad te nemen, toen Maaike weer hijgend terug kwam: Jan bleek zaterdagavond z'n fietsje bij de paarden te hebben laten staan en dat stond er uiteraard niet meer. BALEN! Ik zei, dat ze maar snel lopend naar school moesten gaan en dat ze tussen de middag maar moesten gaan zoeken.
Nadat ik in bad geweest was en mezelf aangekleed had, kleedde ik ook Henk aan en heb gezellig met hem koffie gedronken. Ik schreef even wat kaartjes naar mensen uit de gemeente, maakte het dagelijkse telefoonpraatje met mijn moeder en daarna was het tijd voor actie!
Het lijkt hier 's maandag wel, alsof er een bom ontploft is. Ik ben de hele morgen bezig geweest om de benedenverdieping helemaal aan kant te krijgen. De lectuurbak leeggemaakt, de (handwerk)rommel achter de bank opgeruimd, autootjes, lego, playmobil, boeken, stiften, van alles kwam ik tegen ;-). Het aanrecht werd leeggemaakt, het gasstel gepoetst, de plantjes kregen water enzovoorts enzovoorts.
Om twaalf uur heb ik een lunch voor zes personen klaargemaakt van geroosterde kaasboterhammen. Die gingen er in als koek.
Om 1 uur vertrokken Hans, Maaike, Maria en Jan weer naar school. Jan z'n fiets was helaas niet gevonden en Maaike zou uit school eerst naar fluitles gaan en daarna op het politieburo informeren, of hij daar soms was.
Ik nam even een kleine pauze met Henk op de bank. Wat ik haast nooit om die tijd doe: ik had lekker een kopje koffie gezet.
Daarna ging het opruimen vrolijk verder. Ik zette nog even de puntjes op de I op de benedenverdieping en slingerde er de stofzuiger door. Daarna vertrok ik naar boven. Ik haalde de was af, die daar sinds zaterdag hing, hing er weer nieuwe voor in de plaats en sorteerde vast twee wassen, die vannacht zullen draaien.
Het was eigenlijk de bedoeling om ook boven de boel helemaal aan kant te krijgen. Maar daar kwamen vier telefoontjes tussen. Eerst belde Willem, die in de auto zat en alle tijd had om te bellen :-), daarna mijn moeder, die er ook uitgebreid de tijd voor nam, vervolgens mijn zus met een heel verhaal en uiteindelijk pleegdochter D. Een uur is dan niets. Maar het is niet erg. Wat vandaag niet afkwam mag wachten tot morgen. Daar doe ik nooit krampachtig over.
De kinderen kwamen uit school. Tijd voor een luisterend oor, een snel e-mailtje naar de mentor van Leendert, rapporten bekijken van Leendert en Dirk enzovoorts. Maaike kwam onverrichter zaken van het politieburo vandaan. Dat was gesloten. Morgen dus maar een nieuwe poging doen. Ik ben bang, dat we de fiets niet meer terug zullen zien. Ik vind het vreselijk balen. Jan had het fietsje nog maar 6 weken en was er zó blij mee :-(( Hij zal voorlopig moeten lopen..
Ik schilde aardappelen, braadde vlees, maakte broccoli schoon, warmde een restant gans op, maakte rijstepap. Het liep gesmeerd. We zaten al vóór zes uur aan tafel. Dat is vroeg voor ons doen.
Na het eten hadden we onze gewone avondroutine. Willem doet dan het bedritueel met de kleintjes en zelf ruim ik met de grotere kinderen de tafel af en we zorgen dat het buiten en binnen netjes opgeruimd wordt.
We dronken koffie en ik nam een pauze met de krant en een sudoku. Daarna was het tijd voor de was. Die staat inmiddels keurig gevouwen klaar om naar boven gebracht te worden. Misschien ga ik zo meteen nog even aan de strijk. En anders mag dat ook wachten :-).
Willem heeft op een wikkel zitten studeren voor om een reep chocola. Koos gaat morgen voor het laatst naar de SoVa-training en mag dan trakteren. Het wordt dus een reep chocola met een wikkel erom met een fotootje van Koos erop, die staat te zwaaien. "De groetjes van Koos" staat erbij.

Tja, wat zal ik zeggen over de huishoudknip. Die ging vandaag open voor:
Vijf keer zendingsgeld (Haïti vandaag dus) wat de basisschoolkinderen meenamen
Twee keer collectegeld voor catechisatie, wat Trijnie en Dirk meenamen
Fluitles Maaike: 5 euro
Niets schokkends dus ;-)